Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 sierpnia 2021 r. w P.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w B.

przeciwko N. P.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Zasądza od pozwanej N. P. na rzecz powódki (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 7 759,90 zł (siedem tysięcy siedemset pięćdziesiąt dziewięć złotych 90/100) z umownymi odsetkami za opóźnienie równymi dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 17.04.2020r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanej N. P. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 1 942,00 zł (jeden tysiąc dziewięćset czterdzieści dwa złote 0/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za czas po upływie tygodnia od doręczenia wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 230/21

UZASADNIENIE

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w B. wytoczyła powództwo przeciwko N. P. o zapłatę kwoty 7 759,90 złotych wraz z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi od dnia 17 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że przez podpisanie weksla w dniu 6 czerwca 2019 roku pozwana zobowiązała się do zapłaty w dniu 16 kwietnia 2020 roku kwoty wskazanej na wekslu, tj. 7 759,90 złotych. Dlatego w dniu 17 marca 2020 roku powódka wezwała pozwaną do wykupu weksla, jednak do dnia dzisiejszego pozwana nie dokonała żadnej wpłaty.

Powódka wskazała, że weksel został wystawiony przez pozwaną na zabezpieczenie zwrotu całego zadłużenia z tytułu pożyczki udzielonej przez powódkę na podstawie umowy pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 6 czerwca 2019 roku. Na dochodzoną pozwem należność składa się: suma pozostałych do zapłaty rat pożyczki oraz należne maksymalne odsetki za opóźnienie liczone zgodnie z art. 481 § 2 ¹ k.c. za każdy dzień opóźnienia w płatności każdej z rat. Pozwana podpisując własnoręcznie kalendarz spłat, znała doskonale wysokość swojego zobowiązania i termin spłaty. Granice wypełnienia weksla określa deklaracja wekslowa załączona do pozwu, którą pozwana również podpisała. Roszczenie stało się wymagalne w dniu 17 kwietnia 2020 roku. Powódka podjęła bezskuteczną próbę pozasądowego rozwiązania sporu, poprzez wezwanie pozwanej do dobrowolnego spełnienia świadczenia pismem z dnia 17 marca 2020 roku.

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 12 maja 2020 roku wydanym w niniejszej sprawie, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanej zapłacić na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania.

W przepisanym terminie sprzeciw od wskazanego wyżej nakazu zapłaty wniosła pozwana N. P., zaskarżając go w całości i domagając się jego uchylenia oraz oddalenia powództwa. Ponadto wniosła o zasądzenie od powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana zakwestionowała powództwo co do zasady jak i co do wysokości, uzupełnienie weksla zgodnie z deklaracją wekslową, zasadność i wysokość roszczeń powódki wynikających z umowy pożyczki, prawdziwość treści wezwania i wypowiedzenia.

Pozwana wskazała że umowa pożyczki jest nieważna i bezskuteczna. Wskazała, że umowa została podpisana w imieniu powoda przez osobę nieupoważnioną. Wskazała, że nieważne i nieobowiązujące jako bezskuteczne są postanowienia dotyczące prowizji i opłaty przygotowawczej oraz innych opłat.

Zakwestionowała również wysokość dochodzonego roszczenia oraz składowe tegoż roszczenia. Wskazała, że przyjmując wartość żądania pozwu względem wysokości opłat obie wartości są sobie równe. Podkreśliła, że nie jest wiadomym jak powódka wyliczyła zadłużenie.

W ocenie pozwanej nie ma ona zobowiązania wobec powódki.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 5 czerwca 2019 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w B., reprezentowaną przez pełnomocnika A. M., a N. P. została zawarta umowa pożyczki gotówkowej nr (...), w ramach której N. P. przyznana została kwota 9 288 złotych, z której potrącony został całkowity koszt pożyczki w wysokości 5 288 złotych, w tym: opłata przygotowawcza w wysokości 129,00 złotych, prowizja w wysokości 3 071,00 złotych, wynagrodzenie z tytułu przyznania na wniosek pożyczkobiorcy(...) w wysokości 800,00 złotych oraz odsetki, a wypłacona została kwota 4 000,00 złotych.

Zgodnie z harmonogramem spłat, N. P. zobowiązała się do spłaty pożyczki w 36 miesięcznych ratach w kwocie po 258,00 złotych, płatnych do 15-ego dnia każdego kolejnego miesiąca kalendarzowego, począwszy od lipca 2019 roku.

Celem zabezpieczenia spłaty pożyczki N. P. w dniu zawarcia umowy podpisała deklarację wekslową oraz wystawiła weksel własny in blanco nie na zlecenie, który został następnie wypełniony przez pożyczkodawcę na 7 759,90 złotych.

(dowód: umowa pożyczki z 05.06.2019. k. 77-84 ; harmonogram spłat k. 85; umowa zlecenia pośrednictwa k. 73-74v; deklaracja wekslowa k. 6; weksel k. 4)

N. P. z tytułu umowy pożyczki gotówkowej nr (...) dokonała spłaty sześciu rat w kwocie po 258 złotych.

(dowód: karta klienta k. 73-75)

Z uwagi na niezrealizowanie przez N. P. postanowień umowy nr (...), pismem z 18 lutego 2020 roku (...) Spółka Akcyjna wezwała N. P. do dobrowolnej zapłaty zaległych rat pożyczki, wymagalnych w dniach 15 stycznia 2020 roku i 15 lutego 2020 roku w łącznej wysokości 516 złotych w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, zastrzegając, że bezskuteczny upływ wyznaczonego terminu będzie podstawą wypowiedzenia umowy i postawienia całego zobowiązania w stan natychmiastowej wykonalności.

Wezwanie doręczono N. P. w dniu 28 lutego 2020 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania i potwierdzeniem doręczenia k. 87-88)

Po bezskutecznym upływie terminu wskazanego w wezwaniu do zapłaty, spółka (...) pismem z 18 marca 2020 roku wypowiedziała N. P. zawartą umowę pożyczki nr (...), wskazując, że łączne zadłużenie wynosi 7 759,90 złotych, a na tą kwotę składają się:

- kwota niespłaconej pożyczki w wysokości 7 740,00 złotych,

- umowne odsetki z tytułu braku spłaty rat w terminie za każdy dzień zwłoki w kwocie 19,90 złotych.

Zawiadomienie o wypowiedzeniu umowy pożyczki zawierało także informację, że zgodnie z postanowieniami łączącej strony umowy i deklaracji wekslowej, wystawiony przez N. P. weksel in blanco został wypełniony oraz, że w przypadku niewykupienia weksla w terminie 30 dni, sprawa zostanie skierowana na drogę postępowania sądowego o zapłatę.

Wezwanie doręczono N. P. w dniu 30 marca 2020 roku.

(dowód: wypowiedzenie umowy wraz z wezwaniem do wykupu weksla k. 89; dowód nadania i potwierdzenie doręczenia korespondencji k. 90)

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotowe powództwo jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

Wszystkie podniesione przez stronę pozwaną zarzuty, w świetle przedłożonych przez powódkę dokumentów, uznać należy za chybione.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przedmiotowa umowa pożyczki została zawarta przez pośrednika powódki – A. M. – działającą na jako pełnomocnik powódki. Pozwana oświadczyła, że zapoznała się z pełnomocnictwem wystawionym przez Pożyczkodawcę dla osoby reprezentującej Pożyczkodawcę (k. 84). Niezasadne jest zatem twierdzenie pozwanej, że przedmiotowa umowa pożyczki nie została skutecznie zawarta wobec jej podpisania przez osobę nieuprawnioną do reprezentacji pożyczkodawcy.

Powódka wykazała istnienie zobowiązania. W sprawie ustalono, że strony łączyła umowa pożyczki nr (...) z dnia 5 czerwca 2019 roku, na podstawie której pozwanej wypłacona została kwota 4 000,00 złotych, oraz, że na poczet spłaty tejże pożyczki pozwana dokonała wpłat w łącznej kwocie 1 548,00 złotych. Powyższe wynika jednoznacznie z załączonej do akt sprawy umowy (k. 77-84) oraz karty klienta (k. 73-74).

Celem zabezpieczenia spłaty pożyczki pozwana w dniu zawarcia przedmiotowej umowy podpisała deklarację wekslową (k. 6) oraz wystawiła weksel własny in blanco nie na zlecenie. Zgodnie z pkt 8.2 umowy pożyczki oraz treścią deklaracji wekslowej, powódka była upoważniona do wypełnienia weksla na sumę odpowiadającą zadłużeniu pozwanej oraz dochodzić na tej podstawie zobowiązania przed sądem, jeżeli opóźnienie w płatności kwoty równej wartości jednej pełnej raty przekroczy 30 dni, po uprzednim wezwaniu pozwanej do zapłaty zaległości w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania.

Powódka wykazała, jak wskazano wyżej, że pozwana zalegała z płatnością kwoty równej wartości jednej pełnej raty powyżej 30 dni oraz, że do wypełnienia weksla doszło po uprzednim wezwaniu pozwanej do zapłaty zaległości w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania. W aktach sprawy znajduje się skierowane do pozwanej wezwanie z dnia 18 lutego 2020 roku do dobrowolnej zapłaty zadłużenia (k. 87) oraz dowody nadania i odbioru tej korespondencji przez pozwaną (k. 88), z których wynika jednoznacznie, że wezwanie te doręczone zostało pozwanej 28 lutego 2020 roku. Zakreślony termin upłynął bezskutecznie, co skutkowało wypełnieniem weksla i wezwaniem do jego wykupienia w terminie 30 dni (k. 4), które to wezwanie doręczono pozwanej w dniu 30 marca 2020 roku, co wynika z przedłożonych przez powódkę dowodów nadania i doręczenia korespondencji (k. 90).

Wobec powyższego bezzasadny jest zarzut strony pozwanej braku podstaw do wypełnienia weksla, nieprawidłowego wypełnienia weksla i nieskutecznego wypowiedzenia umowy pożyczki.

Zgodnie z treścią przedmiotowej umowy, pozwanej przyznana została kwota w łącznej wysokości 9 288,00 złotych, w tym wypłacona kwota pożyczki w kwocie 4 000,00 złotych oraz całkowity koszt pożyczki w kwocie 5 288,00 złotych. Ponadto, w pkt 4.1 umowy strony postanowiły, że jeżeli pożyczkobiorca nie spłaci w terminie poszczególnych rat lub ich części lub innej kwoty związanej z umową, niespłacona kwota staje się zadłużeniem przeterminowanym, a od każdego zadłużenia przeterminowanego pożyczkodawca nalicza odsetki za opóźnienie za każdy dzień opóźnienia w wysokości rocznej stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego równej stopie odsetek maksymalnych za opóźnienie, o których mowa w art. 481 § 2 ¹ k.c., które w dniu zawarcia umowy wynosiły 14% w stosunku rocznym. Z powodu braku spłaty przez pozwaną rat, odsetki powyższe wyniosły 19,90 złotych. Wobec powyższego stwierdzić należy, że wypełnienie przez powódkę weksla na łączną kwotę 7 759,90 złotych (7 740,00 zł + 19,90 zł), jest prawidłowe. Należy również wskazać, iż oprocentowanie pożyczki zostało określone przez powódkę jednoznacznie w pkt. 1.2 – według stałej stopy oprocentowania w wysokości 9,91 % w skali roku

Umowa pożyczki zawarta pomiędzy powódką a pozwaną stanowi umowę o kredyt konsumencki w rozumieniu art. 3 ust 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim. Maksymalną wysokość poza odsetkowych kosztów kredytu oblicza się według wzoru wskazanego w art. 36a ust. 1 ukk, na który składa się stała wartość oraz wartość zmienna, uzależniona od czasu kredytowania. W przeciągu trzech lat wszystkie koszty poza odsetkowe narzucone przez pożyczkodawcę pożyczkobiorcy nie mogą przekroczyć kwoty 100%. Koszty w powyższej wysokości, a więc łączna wysokość prowizji, opłaty przygotowawczej oraz wynagrodzenia za usługę (...) zawarte w przedmiotowej umowie pożyczki ustawodawca uznał za maksymalne, a więc dozwolone. Koszty poza odsetkowe mieszczą się w limicie ustawy o kredycie konsumenckim.

Prowizja za udzielenie pożyczki stanowi część składową świadczenia głównego, co do obowiązku spłaty którego pożyczkobiorca zobowiązał się umową. Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie zgodnie z art. 385 ¹ § 1 k.c. nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenie stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

W ocenie Sądu usługa (...) stanowiła fakultatywny element pożyczki. Wskazać jednocześnie należy, że pożyczkobiorca, który zdecydował się na wybór usługi (...) jako elementu umowy pożyczki, ma do dyspozycji dodatkowe udogodnienia, po spełnieniu następujących warunków: złożył pożyczkodawcy pisemną dyspozycję, spłacił co najmniej dwie pierwsze raty, pożyczkobiorca nie opóźniał się ze spłatą którejkolwiek z rat. W momencie, w którym powódka wzywała pozwaną do zapłaty, pozwana nie spełniała powyższych warunków. Ponadto, to na powódce nie ciążył obowiązek zabiegania o to, aby pozwana skorzystała z przedmiotowej usługi. Jeśli pozwana chciała skorzystać z usługi (...) to zgodnie z pkt 15 umowy powinna, sama złożyć pisemną dyspozycję Pożyczkodawcy.

Nie sposób przyjąć, że przedmiotowa umowa została zawarta pod presją przewagi powodowej spółki prowadzącej działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu pożyczek. Pozwana miała bowiem możliwość wyboru instytucji finansowej, u której chce zaciągnąć zobowiązanie. Zawarła przedmiotową umowę w ramach swobody kontraktowej. Znała treść swojego zobowiązania, w szczególności jego wysokość, wysokość poszczególnych rat pożyczki i terminy ich spłaty; otrzymała egzemplarz umowy z kalendarzem spłat; mogła i powinna była szczegółowo zapoznać się z treścią umowy; mimo uprawnienia, nie odstąpiła od umowy na zasadach określonych w pkt 7.1 umowy.

Reasumując, Sąd uznał, że przedłożone przez stronę powodową dokumenty nie budzą wątpliwości i dowodzą istnienia przedmiotowego zadłużenia, zaś ich prawdziwość i wiarygodność nie została podważona przez stronę pozwaną.

W konsekwencji Sąd na podstawie przepisów art. 720 § 1 k.c., umowy pożyczki z dnia 5 czerwca 2019 roku oraz art. 481 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 7 759,90 złotych wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie, liczonymi od dnia 17 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty.

Mając na uwadze wynik procesu Sąd, w oparciu o przepisy art. 98 k.p.c. oraz § 2 pkt 4) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.), zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1942 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 125,00 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwotę 1 800,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 17,00 złotych tytułem zwrotu opłaty uiszczonej od udzielonego pełnomocnictwa.