Sygn. akt IV U 125/21
Dnia 31 marca 2021 roku
Sąd Okręgowy w Częstochowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Lidia Łataś
po rozpoznaniu 31 marca 2021 roku w C.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy Z. Z.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.
o emeryturę pomostową
na skutek odwołania Z. Z.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.
z dnia 23 grudnia 2020 roku Nr (...)
oddala odwołanie.
Sygn. akt IV U 125/21
Decyzją z 23 grudnia 2020 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił przyznania Z. Z. prawa do emerytury pomostowej.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie spełnia warunków nabycia prawa do emerytury pomostowej określonych w art. 4 ustawy
o emeryturach pomostowych, albowiem po 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1
i 3 tej ustawy oraz nie rozwiązał stosunku pracy.
Podobnie ubezpieczony nie spełnia warunków nabycia prawa do emerytury pomostowej określonych w art. 4 w zw. z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, albowiem na 1 stycznia 2009 roku nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy
o emeryturach pomostowych oraz nie rozwiązał stosunku pracy.
Od powyższej decyzji odwołał się Z. Z., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa od żądanego świadczenia.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:
Z. Z. urodził się (...) i od 1 października 2015 roku jest zatrudniony w (...) sp. z o.o. w K.. W dniu 24 listopada 2020 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej, w wyniku rozpoznania którego organ rentowy wydał zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzję z 23 grudnia 2020 roku – okoliczności niesporne.
(v. akta rentowe)
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 roku, poz. 1924), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:
1. urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku;
2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;
3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;
4.
ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej
20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;
5.
przed dniem 1 stycznia 1999 roku wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust.
1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;
6. po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;
7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.
Nadto w myśl art. 49 ustawy, prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:
1. po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;
2. spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;
3. w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.
Wszystkie wymienione powyżej warunki ubezpieczony musi przy tym spełniać łącznie, a niespełnienie choćby jednego z nich, skutkuje brakiem możliwości przyznania mu prawa do emerytury pomostowej.
W przypadku Z. Z. musiałby on zatem urodzić się po 31 grudnia 1948 roku, ukończyć 60 lat życia, posiadać okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat, posiadać przypadający w odpowiednim czasie okres pracy
w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat oraz
musiałoby nastąpić rozwiązanie z nim stosunku pracy.
Jak tymczasem jednoznacznie wskazuje zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, odwołujący od 1 października 2015 roku jest zatrudniony w (...) sp. z o.o. w K., a tym samym nie spełnia warunku przewidzianego w art. 4 pkt 7
(a zatem również w art. 49 pkt 2) ustawy o emeryturach pomostowych i w konsekwencji nie ma obecnie możliwości przyznania mu prawa do emerytury pomostowej.
Jednocześnie zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku
z 15 grudnia 2000 roku, II UKN 147/00 (OSNP 2002/16/389), a który to pogląd Sąd Okręgowy w pełni akceptuje i przyjmuje za własny, istota decyzji organu rentowego polega na rozstrzygnięciu o prawie do konkretnego świadczenia (lub o jego wysokości) jako całości, a nie o poszczególnych elementach składających się na to prawo. Sąd stwierdzający spełnienie przez ubezpieczonego jednego lub więcej warunków powstania prawa do świadczenia, nie może ustalić tego w sentencji wyroku, przy jednoczesnym oddaleniu odwołania ubezpieczonego od niekorzystnej dla niego decyzji organu rentowego.
Po ustaleniu zatem, że odwołujący nie spełnia jednej z niezbędnych przesłanek do przyznania prawa do emerytury pomostowej, nie było potrzeby ustalania, czy faktycznie w spornych okresach wykonywał pracę w szczególnych warunkach, albowiem nawet gdyby okoliczność ta się potwierdziła, to i tak jego odwołanie co do zasady będzie podlegało oddaleniu, a sam fakt wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w żaden sposób nie mógłby zostać uwzględniony w sentencji orzeczenia. Jednocześnie jakiekolwiek ustalenia faktyczne, których sąd dokonałby
w niniejszej sprawie w zakresie rzeczywistego charakteru pracy odwołującego
w spornych okresach, nie miałyby żadnej mocy wiążącej dla organu rentowego przy rozpoznawaniu kolejnego jego wniosku o emeryturę pomostową.
Wobec powyższego Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 14 § 1 k.p.c. oraz przepisów powołanych w treści uzasadnienia, oddalił odwołanie Z. Z. jako bezzasadne.