Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 1870/20 upr

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca:

Asesor sądowy Agnieszka Szufarska

Protokolant:

p.o. sekr. sądowego Dorota Szałkowska

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2021 r. w Toruniu

sprawy z powództwa Gminy M. T. -Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w T.

przeciwko K. P.

o opróżnienie i wydanie tymczasowego pomieszczenia

1.  nakazuje pozwanemu K. P. aby opuścił, opróżnił i wydał powodowi pomieszczenie tymczasowe oznaczone numerem 3, położone w T., przy ul. (...),

2.  orzeka, że pozwanemu nie będzie służyło prawo do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu,

3.  nie obciąża pozwanego kosztami procesu,

4.  przyznaje od Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Toruniu na rzecz adwokata J. W. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) netto powiększoną o należną stawkę podatku VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu.

Sygn. akt I C 1870/20 upr

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 17 sierpnia 2020 r. Gmina M. T. wniosła o eksmisję pozwanego K. P. z pomieszczenia tymczasowego nr 3 położonego przy ul. (...) oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwany zajmuje pomieszczenie tymczasowe nr 3 przy ul. (...) bez tytułu prawnego, umowa najmu pomieszczenia została podpisana przez wynajmującego z terminem obowiązywania na czas oznaczony tj. do dnia 22 listopada 2019 r. i nie została ona przedłużona. Podano, że pomimo wezwania do zdania pomieszczenia pozwany nie opuścił go.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o przyznanie mu lokalu socjalnego, ze względu na trudną sytuację finansową oraz pisemne powiadomienie o sposobie rozpatrzenia wniosku.

Strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

K. P. na podstawie umowy najmu pomieszczenia tymczasowego z dnia 22 maja 2019 r., użytkował pomieszczenie nr 3 przy ul. (...), wchodzące w skład (...) gminnego zasobu nieruchomości. Gmina M. T. poprzez zawarcie umowy wykonała wyrok Sądu Rejonowego w Toruniu sygn. akt I C 1128/18 z dnia 2019 r. orzekający o eksmisji z poprzedniego pomieszczenia tymczasowego. Umowa o najem pomieszczenia była umową zawartą na czas oznaczony do 22 listopada 2019 r.

/bezsporne oraz dowód: umowa najmu pomieszczenia tymczasowego- k. 6-7/

Po wygaśnięciu umowy wskutek upływu czasu oraz wezwaniu do opuszczenia opróżnienia i wydania przedmiotu najmu K. P. nie zdał tymczasowego pomieszczenia.

/bezsporne oraz dowód: wezwanie k. 8-10/

K. P. jest tymczasowo aresztowany w związku z procesem karnym prowadzonym przed Sądem Okręgowym w Toruniu pod sygn. II K 93/20. Przebywa w ZK I. – Oddział Zewnętrzny w T.. K. P. z uwagi na tymczasowe aresztowanie od połowy 4.06.2020 r. nie przebywa w pomieszczeniu tymczasowym.

/ okoliczności bezsporne oraz dowód: dane z systemu noe-sad k. 55, notatka k. 81 /

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne oraz dowody z dokumentów. Dowody z dokumentów nie wzbudziły wątpliwości Sądu, a ich wiarygodność nie była kwestionowana przez strony.

Sąd pominął wniosek dowodowy o przesłuchanie pozwanego K. P.. Dowód z przesłuchania stron (art. 299 k.p.c.) ma charakter subsydiarny, a jego przeprowadzenie uzasadnione jest wówczas, gdy niewyjaśnione pozostają fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy znaczenie istotne. W realiach sprawy, tego rodzaju okoliczności nie ujawniono. Sprawa dotyczyła opuszczenia, opróżnienia i wydania pomieszczenia tymczasowego, a zatem brak było podstaw do prowadzenia postępowania dowodowego na okoliczność ustalenia podstaw do przyznania lokalu socjalnego.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był zasadniczo bezsporny. Okoliczność, że pozwany z uwagi na tymczasowe aresztowanie, pozostaje w trudnej sytuacji majątkowej i nie ma możliwości zarobkowania nie była kwestionowana przez powoda.

Nie ulegało wątpliwości, że umowa najmu pomieszczenia tymczasowego wygasła z dniem 22 listopada 2019 r. Pozwany obowiązany był opuścić, opróżnić i wydać pomieszczenie tymczasowe gminie, czego pomimo wezwania nie uczynił. Fakt, że pozwany od kilku miesięcy nie przebywał w pomieszczeniu tymczasowym, nie pozbawiał właściciela lokalu prawa do żądania eksmisji pozwanego. Nie doszło do opróżnienia i wydania lokalu.

Wraz z wygaśnięciem umowy najmu tymczasowego pomieszczenia, zaktualizował się obowiązek opuszczenia, opróżnienia i wydania przedmiotu najmu przez najemcę. W tym zakresie sąd zważył, że zgodnie z art. 222 § 1 k.c., właściciel może żądać od osoby, która włada jego rzeczą, aby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela prawo do władania rzeczą. Dla osób trzecich płynie stąd obowiązek biernego poszanowania prawa własności – prawa bezwzględnego i skutecznego erga omnes. Osoba, która faktycznie włada rzeczą nie ma obowiązku wydania jej właścicielowi, tylko wówczas, gdy służy jej skuteczne uprawnienie do władania rzeczą. Pozwanemu K. P. takie prawo względem powoda nie służy.

Mając na względzie powyższe Sąd uwzględnił żądanie pozwu, o czym orzeczono w pkt 1 wyroku na podstawie art. 222 § 1 k.c.

W ocenie Sądu brak było podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego o przyznanie mu lokalu socjalnego. Najem pomieszczeń tymczasowych został uregulowany w art. 25a i nast. ustawy z 21.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( Dz.U.2020.611 t.j. z dnia 2020.04.07). Art. 25 e ustawy stanowi, że do najmu tymczasowych pomieszczeń stosuje się odpowiednio przepisy art. 4, art. 10 ust. 1-3, art. 11 ust. 2 pkt 1-3, art. 13, art. 18, art. 20 ust. 2a i 2b, art. 21, art. 23 ust. 3 i 4 oraz art. 25 ustawy. Tylko wyżej wymienione przepisy znajdują zastosowanie, i to jedynie odpowiednie. Art. 14 powyższej ustawy nie znajduje choćby odpowiedniego zastosowania. Nie było zatem podstaw prawnych do przyznawania prawa do lokalu socjalnego.

O kosztach procesu sąd orzekł zgodnie z art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążył pozwanego kosztami procesu należnymi powodowi. Orzekając w przedmiocie kosztów procesu, sąd uwzględnił, że pozwany znajduje się w trudniej sytuacji życiowej i zarobkowej.

W pkt 4 wyroku sąd przyznał pełnomocnikowi z urzędu - adw. J. W. wynagrodzenie w kwocie 120 zł netto (powiększone o podatek VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu (art. §13 pkt 1 w zw. z § 4 ust. 3 i § 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Dz. U. 2016 poz. 1714).