Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: II K 198/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Angelika Kurkiewicz

Protokolant st.sekr.sądowy Wojciech Rydzio

w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń – Wschód w Toruniu Tomasza Grzyba, po rozpoznaniu dnia 30 maja 2019 r., 8 października 2019r., 3 grudzień 2019r., 17 lutego 2021, 12 maja 2021r., 21 czerwca 2021 sprawy

A. L., s. Z. i E. z domu G.,

ur. (...) w G. - D.

oskarżonego o to, że:

w okresie od dnia 25 do 26 marca 2018 r. w D. na terenie spółki (...) sp. z o.o. poprzez nieutrzymywanie w należytym stanie pięciu zbiorników naziemnych, w których przechowywana była substancja o nazwie R., doprowadził do zanieczyszczenia wody w jeziorze D. co istotnie obniżyło jakość wody poprzez całkowitą degradację ekosystemu wodnego oraz spowodowało zniszczenie w świecie zwierzęcym w znacznych rozmiarach,

tj. o czyn z 182§1 kk w zw. z art. 186§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

orzeka:

I.  przyjmując, iż oskarżony A. L. działając nieumyślnie dopuścił się czynu polegającego na tym, że w okresie od dnia 25 do 26 marca 2018 r. w D. na terenie spółki (...) sp. z o.o. wbrew obowiązkowi poprzez nieutrzymywanie w należytym stanie jednego zbiornika naziemnego, w których przechowywana była substancja o nazwie R., doprowadził do zanieczyszczenia wody w jeziorze D. co istotnie obniżyło jakość wody oraz spowodowało zniszczenie w świecie zwierzęcym w znacznych rozmiarach, czym wyczerpał znamiona występku określonego w art. 182§2 kk w zw. z art. 186§3 kk w zw. z art. 11§ 2 kk kk oraz uznając, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego na okres 3 (trzech) lat tytułem próby,

II.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt. 7 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 30.000 zł (trzydzieści tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

III.  na podstawie art. 45a§1 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci próbki substancji ciekłej koloru brunatnego, przechowywanej w (...)w T. , a zapisanych pod numerem bieżącym księgi przechowywanych przedmiotów w Sądzie Rejonowym w Toruniu pod nr (...)

IV.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem opłaty sądowej oraz kwotę 5633,40 zł (pięć tysięcy sześćset trzydzieści trzy złote czterdzieści groszy) tytułem wydatków postępowania.

Sygn. akt II K 198/19

UZASADNIENIE

A. L. jest prokurentem spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w D.. Powyższa spółka 15 marca 2002 roku zawarła z (...) umowę dzierżawy nieruchomości rolnych o łącznej powierzchni 483, 4738 ha. W dniu 20 lutego 2017 roku do powyższej umowy zawarto aneks. W momencie wydzierżawiania gruntu na jego terenie nie znajdowały się zbiorniki naziemne. W ramach dzierżawy nieruchomości na terenie nieruchomości powstało 5 zbiorników naziemnych, które pierwotnie służyły do przechowywania melasy. Na terenie zakładu w D. znajdował się jeden tego rodzaju zbiornik. W jego pobliżu położone jest jezioro D.. Po usunięciu z niego melasy zbiornik został uszczelniony folią zgrzewaną. W dniu 2 lutego 2018 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarło z (...) sp. z o.o. z siedzibą w D. umowę na udostępnienie zbiorników o łącznej pojemności 4000 m3 w celu magazynowania nawozu organicznego (...) zawiesiny stanowiącej poferment z biogazowni rolniczej. Od marca 2018 roku rozpoczęły się transporty nawozu (...). Zbiornik był napełniany nawozem za pomocą węża zakończonego metalową końcówką, który podłączano do samochodu z beczką. Pod koniec marca 2018 roku K. S., w obecności pracownika spółki (...) - P. W. wypełnił zbiornik naziemny nawozem (...). Wówczas nie stwierdzono żadnego widocznego wycieku substancji znajdującej się w zbiorniku. W dniu 25 marca 2018 roku R. W., który spacerował po D. w okolicy jeziora poczuł dziwny zapach i zauważył, że do jeziora z terenu znajdującego się obok przedsiębiorstwa wypływa substancja, która barwiła wodę na ciemny kolor. Brama do zakładu była jedynie przymknięta przez stróża Ł. W.. W wyniku zawiadomienia R. W. na miejsce przybyła Straż Pożarna oraz inspektor ochrony środowiska. W związku z możliwością skażenia wód przez wyciekające odpady zasypano kanał odpływowy do rowu melioracyjnego, wypompowano substancję i ujawniono wówczas pęknięcie powłoki folii uszczelniającej zbiornik. W wyniku kontroli przeprowadzonej po ww. zdarzeniu stwierdzono, że do zanieczyszczenia doszło poprzez nieszczelność w zbiorniku - rozdarcie folii uszczelniającej wewnętrzną skarpę zbiornika o długości ok. 20-40 cm. Zrzut nawozu (...) miał bezpośredni wpływ na zniszczenie ekosystemu jeziora D.. Wysokie stężenia pierwiastków takich, jak potas, fosfor i azot wynikały z zanieczyszczenia wód jeziora nawozem, który jest pochodną produktów pochodzenia zwierzęcego i w swym składzie posiada znaczne ilości związków azotowych, fosforowych oraz potasu. W wyniku powyższego zdarzenia doszło do znacznego, istotnego obniżenia jakości wody i zniszczeń w świecie zwierzęcym w znacznych rozmiarach, bowiem jezioro to stanowiło siedlisko życia dla wielu organizmów zwierzęcych.

(dowody: częściowo wyjaśnienia A. L., k. 592, 614-617, 635-638, 666-666v, 753;

zeznania R. W., k. 4-6, 517, 684v-685;

zeznania D. P., k. 7-8, 384-385, 685-685v;

zeznania Ł. C., k. 52-55, 282, 369-373, 685v-686;

zeznania G. P., k. 155, 686-686v;

zeznania Ł. W., k. 157-157v, 686v-687;

zeznania A. S., k. 182-183v, 687-687v;

zeznania P. Z., k. 188-189, 687v-688;

zeznania M. P. (1), k. 269-269v, 702v-703

zeznania M. B., k. 284v, 688;

zeznania T. L., k. 278v, 688v-689;

zeznania M. P. (2), k. 379-380, 689-689v, 701;

zeznania W. B., k. 469-470, 689v-690;

zeznania P. W., k. 605-606, 702-702v;

zeznania K. S., k. 609-611, 701v-702 ;

protokół oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną, k. 10-26, 165-169;

pisma (...) w T. wraz z dokumentacją fotograficzną, k. 37-41, 400-401;

pismo K. (...) w T. z dokumentacją, k. 59-68;

pismo wójta Gminy C. wraz z kopiami dokumentów, k. 72-76;

pismo (...) wraz ze sprawozdaniem z badań pobranych próbek, k. 77-154;

opinia toksykologiczno – sądowa, k. 174-178;

pismo (...) wraz z kopiami dokumentów oraz protokołem kontroli, k. 198-235, 534-536;

pismo(...) w T. wraz z kopiami dokumentów, k. 244-268, 529;

opinia biegłego z zakresu ochrony przyrody , środowiska i kształtowania krajobrazu, k. 537-551, 624;

opinia ustna biegłego P. S., k. 623-624, 748-749.)

A. L. nie był dotychczas karany sądownie.

(dowód: informacje dot. karalności, k. 752)

Przed dokonaniem oceny materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie należy podkreślić, że ustalenia faktyczne zostały dokonane w zasadzie bezsprzecznie. Zarówno oskarżony, jak i żaden ze świadków nie kwestionował, ze zbiornika znajdującego się na terenie spółki (...) sp. z o.o. doszło do wycieku substancji płynnej o nazwie R. do znajdującego się nieopodal jeziora D.. Również mechanizm powstania wycieku - pęknięcie powłoki folii uszczelniającej zbiornik nie budził żadnych wątpliwości. Z kolei rozmiar szkód w środowisku wodnym jakie nastąpiły w wyniku powyższego zdarzenia został ustalony na podstawie powołanej w niniejszej sprawie opinii biegłego z zakresu ochrony przyrody, środowiska i kształtowania krajobrazu oraz opinii toksykologiczno-sądowej.

A. L. co prawda konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, niemniej jednak, jak wskazano powyżej, nie kwestionował, że doszło do wycieku płynnego nawozu organicznego do akwenu wodnego, lecz podkreślał, iż nie miał na powyższe zdarzenie żadnego wpływu. Wyjaśnił, że w dobrej wierze użytkował powyższy zbiornik, który uprzednio został wyłożony folią i odpowiednio zabezpieczony. Oskarżony przyznał, że bezpośredni nadzór nad wypełnianiem zbiornika sprawował jego syn – T. L. oraz Ł. W.. Nadto wskazał, że powłoka zbiornika została najprawdopodobniej uszkodzona metalową końcówką węża służącego do wpompowywania i wypompowania cieczy znajdującej się w zbiorniku.

Sąd nie uwzględnił wyjaśnień oskarżonego jedynie w zakresie, w którym negował swoją winę. Oskarżony subiektywnie nie czuł się odpowiedzialny za zaistniałe zdarzenie, niemniej jednak nie ulega wątpliwości, że z racji pełnionej funkcji w spółce (...) ciążył na nim obowiązek utrzymania zbiornika naziemnego, w którym składowano nawóz organiczny R. w należytym stanie. Tym samym mimo, iż oskarżony fizycznie, własnoręcznie nie doprowadził do pęknięcia powłoki folii zabezpieczającej zbiornik, to ponosi odpowiedzialność w tym zakresie. Jednocześnie Sąd pozytywnie zweryfikował prawdziwość wyjaśnień oskarżonego odnośnie braku umyślności w jego działaniu. W ocenie Sądu oskarżony popełnił zarzucane mu czynu nieumyślnie, przez niedbalstwo. Jednocześnie Sąd uznał, że zeznania A. L. odnośnie powstania nieszczelności w zbiorniku Sąd uznał za wiarygodne w pełni, bowiem korelują z pozostałym materiałem dowodowym na podstawie, którego Sąd poczynił ustalenia faktyczne.

Zeznania pozostałych świadków: R. W., D. P., Ł. C., G. P., Ł. W., A. S., P. Z., M. P. (1), M. B., T. L., M. P. (2), W. B., P. W., K. S. były w zasadzie ze sobą spójne i pozwoliły jednoznacznie stwierdzić, że w D., na terenie należącym do spółki (...) znajdował się zbiornik, którym składowano płynny nawóz R.. Ustalono również, że zbiornik ten był uszczelniony powłoką foliową, zaś po przeprowadzeniu akcji przez Straż Pożarną stwierdzono, że do zanieczyszczenia doszło poprzez nieszczelność w zbiorniku, rozdarcie folii uszczelniającej wewnętrzną skarpę zbiornika o długości ok. 20-40 cm. Powyżsi świadkowie zgodnie potwierdzili również, że doszło do zanieczyszczenia znajdującego się nieopodal jeziora, co objawiało się zapachem i widokiem unoszącego się na powierzchni wody „ciemnego kożucha”. Sąd nie miał podstaw, by kwestionować wiarygodność zeznań powyższych świadków. Były one konsekwentne, uzupełniały się i pozwoliły dokonać niebudzące wątpliwości ustalenia faktyczne w zakresie zdarzenia w wyniku, którego doszło do zanieczyszczenia wody w jeziorze D.. Nadto są one spójne z wyjaśnieniami oskarżonego w zakresie, w którym Sąd uznał je za wiarygodne, a także pokrywają się z informacjami wynikającymi ze zgromadzonej dokumentacji.

Sąd obdarzył przymiotem prawdziwości również dowody z dokumentów, tj. protokół oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną, pisma (...)w T. wraz z dokumentacją fotograficzną, pismo K. (...) w T. z dokumentacją, pismo wójta Gminy C. wraz z kopiami dokumentów, pismo (...) wraz ze sprawozdaniem z badań pobranych próbek, pismo(...) wraz z kopiami dokumentów oraz protokołem kontroli, pismo(...) w T. wraz z kopiami dokumentów. Ich wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości Sądu, nie była także kwestionowana przez żadną ze stron.

Istotny dowód z punktu widzenia określenia rozmiaru szkody, która nastąpiła w wyniku wycieku płynnego nawozu do jeziora, stanowiła treść pisemnej oraz ustnej opinii biegłego z zakresu ochrony przyrody , środowiska i kształtowania krajobrazu P. S.. Powyższa opinia była spójna, szczegółowa, zaś wydający ją biegły dysponuje odpowiednim doświadczeniem i kwalifikacjami zawodowymi. Opnie te pozwoliły ustalić, że zrzut nawozu (...) miał bezpośredni wpływ na zniszczenie ekosystemu jeziora D., zaś w wyniku powyższego zdarzenia doszło do znacznego, istotnego obniżenia jakości wody i zniszczeń w świecie zwierzęcym w znacznych rozmiarach, bowiem jezioro to stanowiło siedlisko życia dla wielu organizmów zwierzęcych.

Analogicznie Sąd ocenił opinię sądowo-toksykologiczną wydaną po przebadaniu próbek wody z jeziora. Biegły wskazał jakiego rodzaju substancje znajdowały się w wodzie. Wnioski zawarte w powyższej ekspertyzie nie budzą wątpliwości, podobnie jak fachowość i wiedza sporządzającego ją biegłego.

W toku postępowania przed Sądem obrońca oskarżonego przedłożył opinię prywatną sporządzoną przez R. P. na okoliczność oceny stanu jeziora D.. Podkreślić trzeba, że prywatna opinia biegłego złożona przed Sądem nie ma charakteru dowodu w sprawie, zaś jej autor nie jest traktowany jako biegły powołany do wydania ekspertyzy w sprawie. Złożenie takiej opinii może mieć charakter jedynie informacji dla Sądu i w taki sposób Sąd potraktował ją w niniejszej sprawie. Wydającego ją biegłego Sąd przesłuchał w charakterze świadka (k.749-750). W ocenie Sądu zarówno treść ekspertyzy, jak i zeznania wydającego ją R. P. nie miała znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, a przede wszystkim pozostawała bez wpływu na treść opinii biegłego z zakresu ochrony przyrody, środowiska i kształtowania krajobrazu P. S.. (...) ekspertyza sporządzona przez R. P. stanowi ogólne opracowanie dotyczące charakterystyki akwenu, do którego nastąpił wyciek cieczy, zaś do zawartych w niej informacji biegły P. S. odniósł się podczas rozprawy (k. 748v). Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał, że opinia prywatna i zeznania R. P. nie przyczyniły się do dokonania ustaleń faktycznych. Tym bardziej, że badania wody wykonywane przez R. P. miały miejsc po upływie ponad roku czasu od momentu przedmiotowego zdarzenia, w przeciwieństwie do badań wykonanych biegłego P. S..

Sąd nie ma również wątpliwości co do prawdziwości dokumentu urzędowego w postaci informacji o karalności oskarżonego.

Sąd zważył, co następuje:

Przestępstwo stypizowane w art. 182 § 1 kk polega na zanieczyszczaniu składników środowiska – wody, powietrza lub powierzchni ziemi substancjami albo promieniowaniem jonizującym w takiej ilości lub w takiej postaci, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka lub spowodować istotne obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi lub zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach. Zachowanie sprawcy skierowane jest zatem przeciwko trzem wymienionym wyżej komponentom środowiska. Pod pojęciem zanieczyszczenia zgodnie z treścią przepisu art. 3 pkt 49 ustawy Prawo Ochrony Środowiska rozumie się emisję, która może być szkodliwa dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, może powodować szkodę w dobrach materialnych, może pogarszać walory estetyczne środowiska lub może kolidować z innymi, uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska. Znamieniem tego występku jest "zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach". W art. 182 § 2 kk stypizowano nieumyślną formę powyższego przestępstwa. Zamiar sprawcy należy odnosić do możliwości zagrożenia życia lub zdrowia wielu osób lub zniszczenia świata roślinnego czy zwierzęcego.

Art. 186 § 1 kk stanowi, że kto wbrew obowiązkowi nie utrzymuje w należytym stanie lub nie używa urządzeń zabezpieczających wodę, powietrze lub powierzchnię ziemi przed zanieczyszczeniem lub urządzeń zabezpieczających przed skażeniem promieniotwórczym lub promieniowaniem jonizującym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Należyty stan" urządzeń zabezpieczających oznacza, iż urządzenia te odpowiadają wymogom szczegółowych norm technicznych w zakresie sprawności urządzenia oraz możności osiągania odpowiednich parametrów działania. Pojęcie "urządzenie zabezpieczające" oznacza każdy rodzaj urządzenia, który służy do zabezpieczenia powietrza, wody lub ziemi przed zanieczyszczeniem. Użycie przez ustawodawcę klauzuli "wbrew obowiązkowi" przesądza o indywidualnym charakterze przestępstwa. W art. 186 § 3 kk stypizowano nieumyślną formę powyższego przestępstwa.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, że A. L. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku określonego w art. 182§2 kk w zw. z art. 186§3 kk w zw. z art. 11§ 2 kk. Bez wątpienia na oskarżonym ciążył obowiązek utrzymywania w należytym stanie zbiornika naziemnego znajdującego się na terenie spółki (...) sp. z o.o., przechowywana była substancja o nazwie R.. Zbiornik ten znajdował się w pobliżu jeziora D., zaś jego nieprawidłowe utrzymanie skutkujące wyciekiem substancji w nim składowanej, groziło zanieczyszczeniem wody w tym akwenie. Tym bardziej należało dołożyć należytej staranności, by kontrolować stan tego zbiornika. Ujawnione w toku postępowania okoliczności powstania wycieku, a więc rozdarcie folii uszczelniającej wewnętrzną skarpę zbiornika, najprawdopodobniej metalową końcówką węża znajdującego się w zbiorniku, świadczą o braku umyślności w działaniu oskarżonego, dlatego też nie można było przypisać mu odpowiedzialności za czyn z 182§1 kk w zw. z art. 186§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, a jedynie za nieumyślną formę powyższych przestępstw w formie niedbalstwa. Nie ulega także wątpliwości, że w opisie czynu przypisanego oskarżonemu należało doprecyzować, iż dotyczy on utrzymania w nienależytym stanie jednego zbiornika, a więc tego, z którego w okresie od 25 do 26 marca 2018 roku w D. nastąpił wyciek ciekłego nawozu. Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinia biegłego P. S., pozwolił ustalić, iż wyciek substancji R. doprowadził do zanieczyszczenia wody w jeziorze D., co istotnie obniżyło jakość wody oraz spowodowało zniszczenie w świecie zwierzęcym w znacznych rozmiarach. Tym samym wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. W toku postępowania nie ujawniono żadnych okoliczności, które mogłyby u niego wyłączać lub ograniczać zdolność rozpoznania znaczenia dokonanego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zaistniały także w przedmiotowej sprawie żadne szczególne okoliczności, które wyłączałyby bezprawność czynu oskarżonego. Jednocześnie wskazać trzeba, że czyn, którego dopuścił się oskarżony charakteryzuje się większą niż znikoma szkodliwością społeczną. Wskazuje na to przede wszystkim charakter naruszonego przez oskarżoną dobra chronionego prawem, jakim jest środowisko.

Sąd ustalając, iż wina i społeczna szkodliwość czynu zarzuconego oskarżonego, który wyczerpał znamiona występku określonego w określonego w art. 182§2 kk w zw. z art. 186§3 kk w zw. z art. 11§ 2 kk kk nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na mocy art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie na okres 3 lat tytułem próby.

Orzeczenie o warunkowym umorzeniu jest orzeczeniem o charakterze materialnym rozstrzygającym o przedmiocie procesu, którym jest kwestia odpowiedzialności karnej oskarżonego za zarzucony mu czyn. Należy podkreślić, że odpowiedzialność karna to odpowiedzialność realizowana poprzez stosowanie wobec sprawcy przestępstwa wszelkich środków reakcji karnej, a nie tylko kar. Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest jednym z najłagodniejszych środków reakcji karnej na przestępstwo, ale pozostając formą odpowiedzialności karnej sprawcy podobnie jak kara zawiera w sobie element dolegliwości i dlatego jego zastosowania nie można traktować jako zwolnienie od odpowiedzialności. Jest ono zastrzeżone dla sprawców przestępstw zagrożonych karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Ponadto Sąd zdecydował się na zastosowanie instytucji pośredniej pomiędzy skazaniem a bezwarunkowym umorzeniem postępowania karnego z uwagi na nieznaczny stopień społecznej szkodliwości czynu. Kodeks karny wskazuje okoliczności, które należy brać pod uwagę przy dokonywaniu oceny tego stopnia i są to rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności oraz stopień ich naruszenia (art. 115 § 2 k.k.).

W pierwszym rzędzie uwzględniono rodzaj i charakter dobra prawnego, w które godzi czyn zabroniony. Czyn oskarżonego bez wątpienia godził w dobro prawne w postaci ochrony środowiska. Ta uwaga pozostaje w bezpośrednim związku z kolejną przesłanką stopnia społecznej szkodliwości wskazaną przez ustawę czyli rozmiarem wyrządzonej lub grożącej szkody. Oskarżony działał w sposób nieumyślny, niemniej jednak wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi poprzez nieutrzymywanie w należytym stanie jednego zbiornika naziemnego, w których przechowywana była substancja o nazwie R., doprowadził do zanieczyszczenia wody w jeziorze D., co istotnie obniżyło jakość wody oraz spowodowało zniszczenie w świecie zwierzęcym w znacznych rozmiarach. W tym kontekście szczególnego znaczenia nabiera przesłanka wagi naruszonych przez oskarżoną obowiązków. Oskarżony miał obowiązek sprawować pieczę nad utrzymywanie w należytym stanie zbiornik naziemny z płynnym nawozem organicznym i bez wątpienia z tego obowiązku się nie wywiązał. Dlatego też przyjąć należało, że oskarżony co najmniej godził się na wystąpienie zanieczyszczenia wody w pobliskim jeziorze oraz spowodowanie zniszczenia w świecie zwierzęcym, które przybrało znaczny rozmiar. Nie można jednakże tracić z pola widzenia badań wykonanych przez R. P., po ponad roku czasu od przedmiotowego zdarzenia, z których wynika iż obecnie jakość wody w stosunku do dnia zdarzenia uległa poprawie. Ponadto być może zniszczenia nie byłyby tak wielkie, gdyby jednostki straży pożarnej od razu przystąpiły do działania albowiem jak się okazało brama wjazdowa nie była zamknięta na kłódkę i można było bez problemu wejść na teren zakładu i podjąć działania zapobiegające dalszym wyciekom.

Czyn będący przedmiotem niniejszego postępowania jest przypadkiem, w którym stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu jest co prawda wyższy niż znikomy, lecz z uwagi na pewne cechy oskarżonego, Sąd uznał, że nie jest konieczne wymierzenie wobec niego kary, a jedynie zastosowanie reakcji karnej w postaci warunkowego umorzenia postępowania. Nie można stwierdzić, że warunkowe umorzenie oznacza uniknięcie odpowiedzialności karnej przez oskarżonego, gdyż odstąpienie od skazania i ukarania następuje pod pewnymi warunkami. Oskarżony musi mieć świadomość, że niewypełnienie przez niego zasad warunkowego umorzenia będzie pociągało za sobą podjęcie postępowania oraz możliwość ewentualnego skazania. A. L. nie był dotychczas karany sądownie, a nadto prezentowana przez niego postawa, w tym okoliczność, iż działał nieumyślnie oraz dotychczasowy sposób życia pozwala przypuszczać, iż niniejsze postępowanie karne będzie dla niego na tyle dotkliwym ostrzeżeniem na przyszłość, iż nie popełni ona żadnego nowego przestępstwa. W ocenie Sądu zapadnięcie wyroku skazującego w niniejszej sprawie stanowiłoby nadmierną dolegliwość dla oskarżonego, w kontekście wyżej opisanych okoliczności, a także mając na uwadze, że A. L. jako przedsiębiorca będąc osobą karaną sądownie nie mógłby uczestniczyć w przetargach, co w konsekwencji pozbawiłoby go możliwości osiągania dochodów. Spowodowanie takiej dolegliwości jest, w ocenie Sądu, nieadekwatne do charakteru czynu, którego dopuścił się oskarżony. Tym bardziej, że oskarżony nie będzie już dzierżawił przedmiotowego terenu. Jednocześnie, w ocenie Sądu, ustalony dla oskarżonego okres próby na poziomie trzech lat, a więc okres maksymalny, pozwoli uzmysłowić A. L. naganność jego zachowania.

Niemniej jednak, by wzmocnić oddziaływanie na oskarżonego, a także mając na celu, by poniósł również dolegliwość finansową odpowiednią do skutków popełnionego przez niego czynu, Sąd, na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt. 7 kk orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 30.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W ocenie Sądu oskarżony będzie w stanie uiścić powyższą kwotę.

Na podstawie art. 45a§1 kk, wobec warunkowego umorzenia postępowania, Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci próbki substancji ciekłej koloru brunatnego, przechowywanej w Składnicy(...) w T., a zapisanej pod numerem bieżącym księgi przechowywanych przedmiotów w Sądzie Rejonowym w Toruniu pod nr 46/19.

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) kwotę 100 zł tytułem opłaty sądowej, w oparciu o art. 7 ustawy o opłatach sądowych w sprawach karnych oraz kwotę 5633,40 zł tytułem wydatków postępowania.