Pełny tekst orzeczenia

1Przewodnicząca:

1SSO Ewa Rusin

1Protokolant:

1Magdalena Telesz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 354/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z dnia 23 marca 2021r. sygn. akt II K 577/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. na podstawie art. 438 pkt. 1 k.p.k. w zakresie pkt. II wyroku obrazy przepisów prawa materialnego tj. art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez jego niewłaściwe zastosowanie tj. błąd subsumcji, polegający na wadliwym uznaniu, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada abstrakcyjnemu stanowi faktycznemu określonemu w hipotezie wskazanej normy prawnej tj. przyjęciu, że wskazanie przez K. C. interweniującym funkcjonariuszom policji miejsca gdzie znajdowały się środki odurzające w postaci ziela konopi - na parapecie pokoju, pozwala na przyjęcie, że oskarżony A. S. był w ich posiadaniu, czym miał wyczerpać znamiona zarzuconego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew stanowisku apelującego prawidłowe pozostają ustalenia faktyczne zaskarżonego wyroku jak i ich subsumpcja w odniesieniu do kwestionowanego rozstrzygnięcia o sprawstwie i zawinieniu w zakresie czynu II-go ( pkt. IV dyspozycji wyroku) posiadania przez oskarżonego w dniu 28 czerwca 2017r. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych nie włókniste, kwalifikowanego z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ustalenie faktu, że to oskarżony był posiadaczem przedmiotowego woreczka z substancją odurzającą nie zostały poczynione dowolnie, bez uzasadnionej podstawy dowodowej czy wskutek wadliwej oceny dowodów sprawy. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w inkryminowanej dacie oskarżony zamieszkiwał w B. w domu zajmowanym wspólnie z ówczesną konkubiną oskarżycielką posiłkową K. C., ich 3- letnią córką oraz matką konkubiny B. C.. W miesiącu czerwcu 2017r. pomiędzy oskarżycielką posiłkową a oskarżonym dochodziło do kłótni, także w godzinach wieczornych 28 czerwca 2017r. Nie kwestionuje apelujący także ustalenia wyroku ( sekcja 1.1.) iż w tym dniu po kolejnej awanturze oskarżony będąc pod wpływem alkoholu i środków odurzających opuścił dom, wsiadł do samochodu i odjechał, co widziała z okna K. C. ( nie S., jak to omyłkowo wskazał Sąd I instancji – co wynika z zeznań k. 16v. akt. Świadek ponadto wskazała, iż w trakcie kłótni oskarżony biegał po schodach, wyzywał ją bez powodu, czuła od oskarżonego wyraźną woń alkoholu i cyt.” zapach marihuany w naszym salonie” .Wszak wszystkie te przejawy zachowania oskarżonego dowodzą jego nienaturalnego pobudzenia emocjonalnego spożyciem alkoholu i środka odurzającego. Po 10-ciu minutach oskarżony wrócił pod drzwi domu, jeszcze przed przyjazdem policji i domagał się wpuszczenia. Gdy przybyli tamże funkcjonariusze policji, stał pod drzwiami mieszkania, po czym świadek przekazała policjantom, że prowadził auto po alkoholu i marihuanie, dodała, że nikt inny do domu środków odurzających nie przynosi, widziała oskarżonego niejednokrotnie palącego w domu przy dziecku marihuanę, co nie podobało się świadkowi a zwracanie oskarżonemu uwagi kończyło się awanturą.

Bez wątpienia krytycznej nocy bezpośrednio po zatrzymaniu oskarżonego pobrano próbkę jego krwi do badań ( godz. 0.30 ), których wynik jednoznacznie potwierdził, że oskarżony był on pod wpływem środka odurzającego w postaci delta-9- tetrahydrokannbinolu (THC) w stężeniu 5.03 ng/mL i $,78 ng /nL.

Tych faktów apelujący obrońca nie podważa w żaden sposób.

Skoro więc nikt, poza oskarżonym, do pokoju mieszkania, zajmowanego także przez oskarżonego, środków odurzających nie przynosił a spostrzeżenia świadka K. C. co do palenia marihuany przez oskarżonego, nie tylko krytycznego wieczoru ale i wcześniej, potwierdziły się obiektywnym dowodem w postaci wyniku badania krwi na zwartość narkotyków ( k. 28-29), to nie sposób logicznie zaprzeczyć, iż posiadaczem przedmiotowych środków odurzających był wyłącznie oskarżony. Wniosku tego bynajmniej nie podważa okoliczność, że w momencie ujawnienia przez policję tego środka na parapecie pokoju, oskarżonego akurat w tym pokoju nie było.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Argumenty apelacji okazały się tu nieskuteczne i jako takie nie stanowią podstawy do postulowanego orzeczenia reformatoryjnego w rozumieniu art. 437 § 2 kpk.

3.2.

2. na podstawie art. 438 pkt. 2 k.p.k. obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ
na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej
oceny dowodów w postaci zeznań pokrzywdzonych K. C. i B., polegające na bezkrytycznym przyznaniu im waloru wiarygodności i oparciu na nich ustaleń faktycznych będących podstawą przyjęcia winy i sprawstwa wszystkich zarzuconych oskarżonemu czynów; podczas gdy uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, bliskich relacji pomiędzy pokrzywdzonymi (matka i córka wspólnie zamieszkujące) i wydarzeń z udziałem oskarżonego zaistniałych w związku z pozbawieniem go możliwości uczestniczenia w życiu małoletniej córki, w okresie objętym zarzutami; należało podejść do tychże zeznań z dużą dozą ostrożności, na co dobitnie wskazywały zeznania funkcjonariusza policji - dzielnicowego A. W., któremu Sąd w całości przyznał prymat wiarygodności a mimo to nie uwzględnił jego relacji co do konfabulacji pokrzywdzonej K. C., jej działań zmierzających do wyeliminowania oskarżonego z życia dziecka (wielokrotne pomówienia o porwanie córki), zgłaszanie bezpodstawnych interwencji, prób wpłynięcia na czynności dzielnicowego (próba nawiązania bliższych relacji z dzielnicowym - zaproszenie na F.) i wiele innych, co skutkowało błędnym
ustaleniem stanu faktycznego i przypisaniem oskarżonemu winy i sprawstwa wszystkich zarzuconych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie można podzielić słuszności zarzutu obrazy prawa procesowego art. 7 kpk w zakresie pierwszoinstancyjnej oceny głównych dowodów obciążających w postaci zeznań pokrzywdzonych- oskarżycielki posiłkowej K. C. i świadka B. C.. Zeznania tych świadków są obszerne, konsekwentne i wewnętrznie spójne, przeciwstawiają się tym dowodom jedynie wyjaśnienia oskarżonego, który w ramach przyjętej linii obrony postawionym zarzutom gołosłownie przeczył. Zeznania obu pokrzywdzonych natomiast nie są osamotnione dowodowo, wspierają je zeznania innych postronnych świadków w osobach J. D. , W. B., S. T., D. K. jak też – wbrew opinii apelującego – świadka A. W.. Wszystkie te dowody sąd I instancji ocenił bezbłędnie, nie łamiąc zasad wytyczonych w art. 7 kpk.

Ustalił sąd rejonowy, iż w miejscu zamieszkania pokrzywdzonych były przeprowadzane kilkakrotnie interwencje policyjne i nawet jeżeli- jak podaje świadek A. W.- niektóre reakcje oskarżycielki posiłkowej były przejaskrawione, to jednak nie występują istotne okoliczności dowodowe dla podważenia ustaleń wyroku, przedstawionych w sekcji 1 motywów pisemnych, na k. 1-4. Owa być może zbyt emocjonalna postawa oskarżycielki posiłkowej wynikała z oczywistych powodów, z podjętego w dniu 28 czerwca 2017r. rozstania z oskarżonym ale także wobec nieporozumień na tle opieki nad 3- letnią córką, i obawy o jej bezpieczeństwo podczas kontraktów z oskarżonym, tym bardziej że w trakcie trwania związku dochodziło do aktów agresji słownej ze strony oskarżonego, który palił marihuanę w obecności dziecka, po zakończeniu związku uporczywie nękał K. C. zjawiając się o różnych porach i żądając widzenia z dzieckiem, śledził pokrzywdzoną, zastraszał telefonami, znieważał i krytykował, nie chciał opuścić mieszkania pokrzywdzonych, zachowywał się porywczo i nieprzewidywalnie, wzbudzając u niej poczucie zagrożenia i istotnie naruszają prywatność jej i matki ( ustalenia k 3 motywów).

Natomiast w odniesieniu do zeznań świadka B. C. apelujący nie sformułował konkretnych zarzutów, tj. w jakim zakresie i co do których, licznie występujących aspektów zachowania oskarżonego ( złośliwego nękania jej i córki, gróźb uszkodzenia ciała kierowanych wobec niej samej ), świadek miałaby relację przejaskrawiać czy zeznawać tendencyjnie na niekorzyść oskaróznego. W szczególności co do zdarzenia w dniu 17 sierpnia 2017r. nie sposób zakwestionować ustalony w oparciu relacje obu pokrzywdzonych stan faktyczny, wbrew twierdzeniom oskarżonego to on dopuścił się spowodowania obrażeń ciała B. C. szarpiąc ją w obecności dziecka.

Jednocześnie w najmniejszym nawet stopniu apelujący nie podważył wiarygodności pozostałych dowodów obciążających, przyjętych za podstawę faktyczną wyroku, tj. zeznań pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków wymienionych wyżej. Nic nie sprzeciwia się wnioskowi Sądu meriti, że zeznania te są spójne, nie zawierają sprzeczności i tworzą logiczną całość, przystającą do relacji pokrzywdzonych.

Poza wyrażeniem sprzeciwu co do ujemnej oceny sądowej, apelujący nie wykazał także skutecznie, z jakiego powodu dowody obrony w zakresie czynu I-go z art. 178 a § 1 kk, tj. zeznania świadków B. S. i T. S. ( rodziców oskarżonego) odrzucone przez sąd I instancji jako niewiarygodne, zasługiwałyby na odmienną ocenę, tj. gdzie tkwią błędy logiczne rozumowania sądu I instancji w zakresie wywodu zaprezentowanego na k. 10-11 pisemnego uzasadnienia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Argumenty apelacji okazały się także nieskuteczne i jako takie nie stanowią podstawy do postulowanego orzeczenia reformatoryjnego w rozumieniu art. 437 § 2 kpk.

3.3.

Nadto z ostrożności w razie nieuwzględnienia przez Sąd powyższych zarzutów na podstawie art. 438 pkt. 3 k.p.k. zarzut:

3. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał
wpływ na treść orzeczenia, polegający na przyjęciu, że stopień społecznej szkodliwości
czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt. III i IV jest znaczny, podczas gdy biorąc pod
uwagę całokształt okoliczności faktycznych, również w zakresie stosunków jakie
łączyły strony, sytuacji mającej miejsce bezpośrednio przed zdarzeniem tj. fakt, że
oskarżony sprawował bezpośrednią pieczę nad córką; to pokrzywdzone wywołały
swoim zachowaniem sytuację konfliktową między stronami de facto wyrzucając
oskarżonego z jego dotychczasowego miejsca zamieszkania pozbawiając go kontaktu z córką, co było działaniem bezprawnym; faktu, że oskarżony użył siły fizycznej wobec B. C. (złapanie za ramię) jedynie w celu uniemożliwienia jej siłowego odebrania mu córki; powracaniu przez oskarżonego do dotychczasowego miejsca zamieszkania tylko z powodu córki, a nie z zamiarem nękania pokrzywdzonych; oskarżony działał w sytuacji stresującej i pod wpływem emocji wywołanych zachowaniem pokrzywdzonych, należało przyjąć, że czyny opisane w pkt. III i IV przypisane oskarżonemu są pozbawione cechy społecznej szkodliwości zatem nie stanowią one przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nietrafione pozostają depozycje apelacji w zakresie wadliwej oceny stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu występku stalkingu w kumulacji ze spowodowaniem obrażeń ciała z art. 157 § 2 kk w pkt. V dyspozycji wyroku. Apelujący bezkrytycznie nie zwrócił uwagi na prawidłowo ustalone okoliczności przestępnego zachowania oskarżonego, ocenionego na poziomie znacznego stopnia społecznej szkodliwości tj. trwającego przez 3 miesiące nękania pokrzywdzonych wielokrotnymi telefonami, wiadomościami SMS, nachodzenia w domu, złośliwego niepokojenia przez pukanie w drzwi i okna, obserwację domu, jeżdżenie w jego pobliżu, wielokrotnym nachodzeniu w domu i odmowie jego opuszczenia, wreszcie artykułowanych werbalnie i niewerbalnie licznych groźbach uszkodzenia ciała kierowanych wobec B. C. i finalnie spowodowanie u niej takowych obrażeń, kwalifikowanych z art. 157 § 2 kk. Kwantyfikatory oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu wskazuje przepis art. 115 § 2 kk ( Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia), zaś apelujący odnosi się wybiórczo tylko do jednej przedstawianej w wyjaśnieniach oskarżonego okoliczności tj. subiektywnego przekonania, że to pokrzywdzone wywołały sytuację konfliktową wyrzucając go bezpodstawnie z ich mieszkania.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Argumenty apelacji okazały się nieskuteczne i jako takie nie stanowią podstawy do postulowanego orzeczenia reformatoryjnego w rozumieniu art. 437 § 2 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Takie okoliczności nie nastąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego co do wszystkich zarzucanych mu występków oraz wymiar kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji poczynił trafne ustalenia faktyczne, a prawidłowa ich subsumpcja skutkowała słusznym skazaniem oskarżonego. Ponadto w sprawie nie wystąpiły także podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych oraz okoliczności o jakich mowa w art. 440 kpk.

Akceptacji podlega całość rozstrzygnięć o karze, także wobec braku uzasadnionych podstaw dla ewentualnej korekty orzeczenia na korzyść oskarżonego.

Wymierzone kary za poszczególne występki uznać należy jako wyjątkowo umiarkowane, wyważone okolicznościami obciążającymi i łagodzącymi, z uwzględnieniem faktu unormowania kontaktów stron i przeproszenia przez oskarżonego pokrzywdzonej B. C., tym samym spełniające wymogi art. 53 § 1 i 2 kk. Orzeczono je w dolnych granicach ustawowego zagrożenia karą, kary jednostkowe połączono w łączną z zastosowaniem głębokiej absorpcji ( pkt. VI dyspozycji) po czym zastosowano dobrodziejstwo probacji ( przez warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej na okres próby lat 2-ch). Orzeczenia obligatoryjne związane ze skazaniem za czyn I- y z art. 178 a § 1 kk nie mogą być uznane za surowe, skoro orzeczono je w dolnej granicy wymiaru z art. 42 § 2 kk ( zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych ) i art. 43 a § 2 kk ( świadczenie na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O należnych Skarbowi Państwa kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art.636 § 1 kpk i art.627 kpk oraz na podstawie art.8 w zw. z art.2 ust.1 pkt. 3) ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r./tj. DZ. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./, zasądzając je od oskarżonego wobec przegrania apelacji.

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie oskarżonego

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana