Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 czerwca 2021 r.

W pozwie wniesionym w dniu 27 października 2020 r. do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie, skierowanym przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., powodowie L. S. i E. S., domagali się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego – wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy w dla (...) W. w W. w dniu 19 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. I C 974/06, zaopatrzonego postanowieniem z dnia 15 maca 2017r., sygn. I Co 199/17 w klauzulę wykonalności, w całości. Wnieśli także o zabezpieczenie roszczenia a także o zasądzenia kosztów postępowania (k.1-3)

W uzasadnieniu podnieśli, że w sprawie o sygn. I C 974/06 został wydany wyrok na rzecz Towarzystwa (...) a postanowieniem z dnia 15 marca 2017r. Sąd nadał klauzulę wykonalności na rzecz następcy prawnego – pozwanego. Zobowiązanie nie powinno być w całości egzekwowane, albowiem powodowie dokonali częściowej jego spłaty. Ponadto zarzucili, że dochodzone roszczenie jest już przedawnione.

Postanowieniem z dnia 27 listopada 2020 r. tamt. Sąd stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Nowym Sączu jako miejscowo właściwemu (k.16).

Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2021r. Sąd oddalił wniosek powodów o udzielenie zabezpieczenia roszczenia na czas trwania postępowania poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego (k. 32).

Strona pozwana (...) sp. z o.o. z siedzibą W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych (k.43-45

W uzasadnieniu wskazała, że już na wniosek pierwotnego wierzyciela zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne, następnie umorzone postanowieniem komornika z dnia 13 grudnia 2010r. Następnie z uwagi na cesję wierzytelności z dnia 19 kwietnia 2011r., na rzecz następcy prawnego, postanowieniem z dnia 15 marca 2017r. została nadana klauzula wykonalności. Pozwana jako kolejny wierzyciel, w dniu 13 lipca 2017r. złożyła wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, które ostatecznie z uwagi na bezskuteczność, postanowieniem z dnia 9 października 2017r. zostało umorzone. Aktualnie, na wniosek pozwanej z 30 września 2020r. zostało wszczęte kolejne postępowanie egzekucyjne, które prowadzone jest przez komornika sądowego A. K. pod sygn. KM 1227/20. W konsekwencji tych ustaleń, jak podniosła strona pozwana, nie sposób przyjąć, by roszczenie objęte wskazanym tytułem wykonawczym uległo przedawnieniu. Termin ten wielokrotne ulegał przerwaniu. Przyznała ponadto, że powodowie dokonali wpłat na poczet zadłużenia w okresie od dnia 17 lutego 2009r. do dnia 9 września 2016r., a wskazany we wniosku egzekucyjnym stan zadłużenia uwzględnia te wpłaty jak również sumy dotąd wyegzekwowane. Nadal należność główna, której dochodzi pozwana, obejmuje kwotę 19.389,66 zł. zasądzoną wyrokiem z 19 kwietnia 2007r.

Powodowie podtrzymali stanowisko, w tym zarzut przedawnienia roszczenia. W sytuacji kiedy jednak, zarzut ten byłby niezasadny, wnieśli o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności w części. Oświadczyli, że samochód na którego cel został wzięty kredyt, został sprzedany a sumę ze sprzedaży uzyskał bank, jeszcze przed wydaniem wyroku, którego pozbawienia wykonalności się domagają. Powinien być on zatem również rozliczony (nagranie rozprawy z 8.04.2021,00:09:20-00:10:16, k.72/v, k.88-89).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym w dniu 19 sierpnia 2005 r. sygn. IV Nc 18415/05, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie, orzekł zgodnie z żądaniem, nakazując aby L. S. oraz E. S. zapłacili solidarnie na rzecz Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 25.060,07 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 20 lipca 2005r. do dnia zapłaty, a także kwotę 478,60 z tytułem kosztów postępowania.

W dniu 13 września 2005r. pozwani zaskarżyli nakaz zapłaty w całości.

Ostatecznie wyrokiem z dnia 19 kwietna 2007r., sygn. I C 974/09 tamt. Sąd utrzymał w mocy zaskarżony nakaz zapłaty co do kwoty 19.389,66 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 lipca 2205r. do dnia zapłaty (pkt. I), w pozostałym zakresie nakaz zapłaty uchylił i oddalił powództwo (pkt. II).

Przedmiotem rozpoznania objęta była zaległość wynikająca z weksla in blanco będącego zabezpieczeniem umowy bezgotówkowego kredytu konsumpcyjnego na zakup pojazdu T. (...) zawartej w dniu 20 lipca 200r. pomiędzy powodami a bankiem (...) S.A., nabyta przez poprzedniego wierzyciela Towarzystwo (...) SA na podstawie umowy cesji będącej następstwem wypłacenia przez ubezpieczyciela bankowi odszkodowania z tytułu niespłacenia kredytu przez powodów .

Wyrok uprawomocnił się w dniu 2 czerwca 2007r., po czym, na wniosek z dnia 6 listopada 2007r., postanowieniem z dnia 2 lutego 2008r. został zaopatrzony w klauzulę wykonalności

(dowody: bezsporne, nadto: dokumenty zgromadzone w aktach o sygn. I C 1845/05 m.in: pozew z 20.05.2005r. z załącznikami k. 2-39, nakaz zapłaty z 19.08.2005r. - k. 41, sprzeciw pozwanych z 8.09.2005r. – k.45-46, wyrok z dnia 19 kwietnia 2007r. wraz z uzasadnieniem – k.131 i 136-138, wniosek o nadanie kl. wykonalności – k.149, umowa z 20.07.200r. –k.88, weksel wraz z deklaracją – k.5-6 a nadto dokumenty zgromadzone w aktach o sygn. KM 1127/20 m.in tytuł wykonawczy - k. 12)

Na podstawie wyżej opisanego tytułu wykonawczego wierzyciel pierwotny (...) S.A. skierował do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nowym Sączu A. M., wniosek z 14 maja 2009r. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko L. S. oraz E. S.. Postępowanie prowadzone było pod sygn. Km 792/09. Wobec pisma powodów o rozłożenie należności na raty z dnia 17 czerwca 2009r. wierzyciel wystąpił z wnioskiem o zawieszenie postępowania. Ostatecznie postawieniem z dnia 29 lipca 2009r. komornik zawiesił postępowania i następnie w dniu w dniu 13 grudnia 2010r. zostało ono umorzone.

(dowody: bezsporne, nadto: kopia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego 4.05.2009r. – k.59, kopia postanowienia o zawieszeniu z 29.07.2009r. – k.55, kopia wniosku dłużników z 17.06.2009r. - 56, kopia postanowienia o umorzeniu z 13.12.2010r. – k.58, a nadto dokumenty zgromadzone w aktach o sygn.. KM 1127/20 m.in tytuł wykonawczy - k. 12 )

Na poczet przedmiotowego zobowiązania powodowie dokonywali regularnych spłat zadłużenia kwotach po 100 zł, w odstępach miesięcznych, ewentualnie dwumiesięcznych, w roku 2009 –począwszy do 17 lutego 2009, w całym roku 2010r. 2011, 2012, 2013, 2014 i 2015 aż do 9 września 2016r.. Dokładanie w okresie od 17.02.2009r. do 9.09.2016r. łącznie uiścili 7700 złotych.

(dowody: bezsporne, nadto wykaz wpłat z dnia 15.09.2020r. – k.48-49, zeznania powoda – nagranie rozprawy z dnia 8.04.2021r., 00:04:11-00:07:54, k. 72-72/v )

Na skutek uzyskania przedmiotowej wierzytelności wobec powodów, na mocy umowy cesji z 19 kwietnia 2011r., wnioskiem z dnia 13 grudnia 2016r., złożonym dnia 16 lutego 2017r. (data prezenty sądu) strona pozwana (...) sp. z o.o. wniosła o nadanie klauzuli wykonalności z zaznaczeniem przejścia uprawnień, prawomocnemu nakazowi zapłaty wydanemu w postępowaniu nakazowym z dnia 19 sierpnia 2005r., sygn. IV Nc 18415/05 w zakresie punku I wyroku z dnia 19 kwietnia 2007r. sygn. I C 974/06. Postanowieniem z 15 mara 2017r. sygn. I Co 199/17 Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie uwzględnił wniosek.

( dowody: bezsporne, nadto: kopia wniosku z 13.12.2016r. – k.57, kopia postanowienia z 15.03.2017r. – k.54 nadto dokumenty zgromadzone w aktach o sygn. KM 1127/20 m.in tytuł wykonawczy - k. 12, kopia postanowienia z 13.12.2010r. – k.9, wniosek z 14.05.2009r. – k.10 )

Następnie strona pozwana, wobec uzyskania tytułu wykonawczego, wnioskiem z dnia 13 lipca 2017r. złożonym do komornika sadowego przy Sądzie Rejonowym w Nowym Sączu zwróciła się o przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego przeciwko E. i L. S.. Ostatecznie, wobec bezskuteczności egzekucji postępowanie, postanowieniem z dnia 9 października 2017r., sygn. Km 1055/17 zostało umorzone.

W dniu 30 września 2020r. (data stempla pocztowego), wierzyciel ponownie skierował do komornika sadowego przy Sądzie Rejonowym w Nowym Sączu A. K. wniosek o wszczęcie przeciwko powodom postępowania egzekucyjnego. Do wniosku egzekucyjnego wierzyciel dołączył zestawienie wpłat realizowanych przez powodów na poczet przedmiotowego zobowiązania w łącznej kwocie 7.700 zł.

W postanowieniu o wszczęciu egzekucji sygn. KM 1227/20 komornik wskazał, że należność główna wynosi 19.389,66 złotych, odsetki 23.356,97 złotych, koszty sądowe w kwocie 187 złotych, a także koszty poprzednich egzekucji 1.300 złotych.

Postępowanie jest w toku.

(dowody: bezsporne, nadto: wniosek o wszczęcie postępowania a egzekucyjnego z dnia 13.07.2017r. – k.51, kopia postanowienia z 9.10.2017r. – k.50, kopia wniosku z 30.09.2020r. – k.47 nadto dokumenty zgromadzone w aktach o sygn. KM 1127/20 m.in tytuł wykonawczy - k. 12, wniosek z 30.09.220r. –k.1-2, zestawienie wpłat – k. 5-7, kopia postanowienia z 9.10.2017r. – k.8, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z 5.10.2020r. – k.15, k. 18 )

Powyższy stan faktyczny w zasadzie nie był sporny. Dołączone do sprawy dokumenty nie budziły wątpliwości i nie były kwestionowane Dodatkowo, Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy związkowej o sygn. I C 974/05 oraz aktach postępowania egzekucyjnego o sygn. Km 1227/20. Wymienione dokumenty, jako że stanowią dokumenty urzędowe, korzystają z domniemania autentyczności oraz zgodności z prawdą zawartych w nich oświadczeń.

Sąd pomocniczo, posiłkował się również zeznaniami powoda L. S..

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był wystarczający do oceny okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Występując z żądaniem pozwu powodowe stali na stanowisku, że w związku z wystarczającym upływem czasu od powstania tytułu wykonawczego na podstawie którego zobowiązani byli do zapłaty, doszło do przedawnienia roszczenia. Podnosili także, że dokonali częściowej spłaty zadłużenia zarówno przed wydaniem tytułu jak i po.

W przedmiotowej zatem sprawie, spór sprowadzał się do oceny znaczenia prawnego podnoszonych przez powodów okoliczności.

Zgodnie zaś z art. 840 § 1 pkt. 2 k.p.c., dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne, a także na zarzucie potrącenia.

W oparciu zatem o art. 840 § 1 pkt. 2 k.p.c. uzasadnione może być powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w sytuacji przedawnienia roszczenia, wobec tego, że po powstaniu tytułu nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło. Zgodnie z art. 117 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, co powoduje, że po upływie terminu przedawnienia ten przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia.

W niniejszej sprawie znajdowały zastosowanie przepisy określające terminy przedawnienia także w brzmieniu sprzed nowelizacji Kodeksu Cywilnego obowiązującej od dnia 9 lipca 2018 r. Zgodnie z art. 125 § 1 k.c. roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Aktualnie podstawowy termin przedawnienia roszczenia głównego objętego wyrokiem sądu wynosi lat 6. Przywołana regulacja nie wskazuje początku biegu terminu przedawnienia, jednak w przypadku roszczeń zasądzonych prawomocnym orzeczeniem sądu, zdarzeniem wyznaczającym początek biegu terminu przedawnienia przewidzianego w art. 125 § 1 k.c., jest data uprawomocnienia się orzeczenia.

W kontekście art. 125 k.p.c. należy dodatkowo wskazać, że zróżnicowano terminy przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe i innych roszczeń. Do kategorii świadczeń okresowych należą między innymi odsetki i jeżeli zostały stwierdzone tytułem wykonawczym powinny przedawniać się z upływem lat trzech, ale tylko te odsetki, które są należne w przyszłości, a więc takie, które stają się wymagalne po uprawomocnieniu się wyroku sądowego, stwierdzającego obowiązek ich zapłaty. Określony w art. 125 § 1 k.c dziesięcioletni (aktualnie sześcioletni) termin przedawnienia ma zastosowanie do stwierdzonych wyrokiem roszczeń o odsetki za opóźnienie wymagalnych w dniu uprawomocnienia się wyroku, natomiast trzyletniemu przedawnieniu ulegają stwierdzone wyrokiem roszczenia o odsetki za opóźnienie należne i wymagalne po dniu uprawomocnienia się wyroku (wyrok Sądu Najwyższego z 15 stycznia 2014 r., sygn. I CSK 197/13, OSNC 2014/10/106).

Z kolie stosownie do treści art. 123 § 1 k.c., poza wszczęciem mediacji, bieg przedawnienia przerywa każda czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, albo poprzez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje. Przerwanie biegu terminu przedawniania powoduje, zgodnie z brzemieniem art. 124 k.c., że ten termin przestaje biec z chwilą zaistnienia okoliczności powodującej przerwę i nie biegnie przez cały czas jej trwania, a po przerwie - biegnie na nowo. Precyzując, w przypadku postępowania przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju termin przedawnie biegnie na nowo dopiero od momentu zakończenia tego postępowania (art. 124 § 2 k.c.).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej, spawy, roszczenie objęte tytułem, którego dotyczy żądanie pozwu nie uległo przedawnieniu.

W niniejszej sprawie, dziesięcioletni termin przedawnienia roszczenia głównego rozpoczął swój bieg, bezsprzecznie licząc od dnia prawomocności orzeczenia wyroku - czyli od dnia 2 czerwca 2007r. Trzyletni termin przedawnienia świadczeń ubocznych (powstałych po uprawomocnieniu się wyroku sądowego) rozpoczynał swój bieg z każdym kolejnym dniem, w którym następował obowiązek ich zapłaty (art. 120 k.c.)

Po raz pierwszy termin ten został przerwany i rozpoczął bieg na nowo na skutek wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, który wniesiony został w dniu 13 grudnia 2007 r. Nie budzi również wątpliwości, że złożenie takiego wniosku jest czynnością przerywającą bieg przedawnienia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 1 k.c. ( uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004 r., sygn. III CZP 101/03, Lex 82431 i z dnia 29 czerwca 2016 r., sygn. III CZP 29/16, Lex nr 2067028, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2004 r., sygn. II CK 276/04, Lex nr 284135, z dnia 23 stycznia 2008 r., V CSK 386/07, Lex 361473, z dnia 12 stycznia 2012 r., sygn. II CSK 203/11, Lex nr 1125087, z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. IV CSK 156/11 , Lex nr 1111012).

Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo (art. 124 § 1 k.c).

Na skutek wniosku z dnia 14 maja 2009r. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego termin ten znów uległ przerwaniu. Postępowanie egzekucyjne zostało umorzone 13 grudnia 2010 r. Termin przedawnienia biegnący na nowo od 14 grudnia 2010 r. został ponownie przerwany na skutek wniosku aktualnego wierzyciela z 16 lutego 2017r. o nadanie klauzuli wykonalności z zaznaczeniem przejścia uprawnienia. W dniu 15 mara 2017r. Sąd nadał klauzulę wykonalności. Niedługo po tym, termin przedawniania został jednakże znów przerwany na skutek kolejnego wniosku z dnia 13 lipca 2017r. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Postępowanie to zostało umorzone 9 października 2017r., zatem dnia następnego termin ten znów zaczął biec na nowo. Po zmianie przepisów i skróceniu okresu do lat sześciu także i wtedy nie upłynął termin przedawania roszczenia objętego wskazanym tytułem. W dniu 30 września 2020r. wierzyciel ponownie złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego i jest ono w toku. Termin ten po raz kolejny uległ przerwaniu.

Nie bez znaczenia dla oceny upływu terminu przedawnienia pozostawało także porozumienie pomiędzy poprzednim wierzycielem a powodami z dnia 17 czerwca 2009r. i następnie także regularne spłaty zadłużenia w odstępach miesięcznych, ewentualnie dwumiesięcznych, w kwotach po 100 zł w roku 2009r., 2010r., 2011r., 2012r., 2013r. , 2014r., 2015 r. i 2016r., dokładanie w okresie od 17.02.2009r. do 9.09.2016r. Wyjaśnienia bowiem wymaga, iż termin przedawnienia przerywają nie tylko czynności przed sądem czy organem egzekucyjnym, ale również zachowanie osoby przeciwko której roszczenie przysługuje, polegające na uznaniu roszczenia (art. 123 § 1 pkt. 3 k.c.). Do kategorii tej kwalifikuje się nie tylko dosłowne porozumienie z wierzycielem, ale także dobrowolna spłata długu (uznanie niewłaściwe). W konserwacji z każda spłatą bieg terminu przedawniania także ulegał przerwaniu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 28.11.2013r., sygn.. I ACa 683/15, Lecx nr 1416110, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 8.01.2013r., V ACa 913/12, Lex nr 1314724).

Wobec tych ustaleń, w odniesieniu do objętej tytułem wykonawczym zarówno należności głównej jak i ubocznej brak jest zatem podstaw do stwierdzenia przedawnienia.

Powodowie uzasadniając swoje żądanie objęte niniejszym pozwem, powoływali się także na dokonanie spłaty zadłużenia już po wydaniu wyroku. Dodatkowo wskazywali na fakt, że pierwotny w wierzyciel został zaspokojony sumą uzyskaną ze sprzedaży licytacyjnej samochodu, który był przedmiotem zabezpieczenia umowy kredytowej. Według ich oceny zadłużanie powinno być zatem niższe.

Przedmiotem rozpoznania poprzedniej sprawy o sygn. I C 974/06, w której wydany został nakaz zapłaty z 19 sierpnia 2005r. i wyrok z dnia 19 kwietnia 2007r., była umowa bezgotówkowego kredytu konsumpcyjnego zawarta w dniu 20 lipca 2000r. pomiędzy pierwotnym wierzycielem - bankiem a powodami oraz weksel stanowiący jej zabezpieczenie. W tamtej więc spawie powodowie winni zgłaszać zarzuty odnoszące się do stosunku podstawowego dotyczące istnienia roszczenia i tym samym powoływać się na zarzuty powstałe przed wydaniem orzeczenia. Niniejsze powództwo opozycyjne jest środkiem merytorycznej obrony dłużnika przed egzekucją i mimo, że skierowane przeciw tytułowi wykonawczemu nie może służyć ponownemu, merytorycznemu rozpoznaniu objętej nim sprawy tj. nie może zmierzać do ponownej oceny stosunku cywilnoprawnego, który łączył strony i był już podstawą rozstrzygnięcia. Nawiasem, analiza zgromadzonego w sprawie I C 974/06 materiału, wykazała także, że również i ta kwestia, odnosząca się do sumy uzyskanej ze sprzedaży samochodu była przedmiotem rozważań Sądu. Aktualnie sprawa I C 974/06 jest już prawomocnie zakończona, a z chwilą uprawomocnienia się wyroku dochodzi do prekluzji materiału faktycznego sprawy, w której został on wydany. Oznacza to, że jeżeli określone okoliczności i oparte na nich zarzuty lub wypływające z nich wnioski istniały i dały się sformułować w chwili zamknięcia rozprawy, lecz strona skutecznie ich nie podniosła lub nie przytoczyła, w związku z czym nie zostały spożytkowane przez sąd przy wydawaniu wyroku, podlegają prekluzji, czyli wykluczającemu działaniu prawomocności (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2012 r., sygn. III CZP 16/12, Lex nr 1227607).

Wymaga także podkreślenia, że zasadność roszczenia stwierdzonego już orzeczeniem sądowym takim jak wyrok, może być rozpatrywana tylko na podstawie zdarzeń, które nastąpiły wyłącznie po jego wydaniu. Zamierzony skutek prawny w tym przypadku odniosła zatem spłata zadłużenia przez powodów, ale już po wydaniu wyroku (art. 840 § 1 pkt. 2 k.c.) Niesporne było, co z resztą przyznała strona pozwana, iż w okresie od lutego 2009r. do września 2016r. powodowe wpłacili na poczet zobowiązania kwotę 7.700 zł. Owszem, przyznać należy rację stronie pozwanej, iż składając kolejny wniosek egzekucyjny w 2020r. dołączyła wykaz wpłat i uwzględniła dokonane dotąd przez powodów wpłaty. Nie mniej jednak, Sąd uznał, iż celem ochrony powodów i tym samym dla stabilności tego stosunku, zasadnym będzie ograniczenie wykonalności tytułu wykonawczego o tą kwotę. W tej wysokości powód jest już zaspokojony. O ile jak wskazano, powód dokonał rozliczenia powoływanych wpłat to jednakże, nie wyklucza to w przyszłości powstania sytuacji, w której to inny podmiot, ewentualny następca prawny nadal zażąda całości świadczenia, mimo, iż z tej części powodowie już się wywiązali. Powszechnie wiadomym jest, że tego typu wierzytelności są wielokrotnie przedmiotem kolejnych umów cesji. W konsekwencji spełnienia przesłanek z art. 840 § 1 pkt. 2 k.p.c., żądanie w tej części należało uznać za zasadne. Strona pozwana nie przedstawiła szczegółowego i prawidłowego rozliczenia w jaki sposób zostały zarachowane wpłaty powodów, czy na poczet należności głównej w kwocie 19.389,66 zł czy odsetek wynikających z nakazu zapłaty z 19 sierpnia 2005r. i wyroku z 19 kwietnia 2007r. Zgodnie jednakże z zasadą, że wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć wpłatę na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne, z tym, że na poczet najdawniej wymagalnego (art. 451 k.c.), Sąd zaliczył więc wpłatę 7.700 zł na zadłużenie najdawniej wymagalne czyli w tym przypadku należne odsetki ustawowe, które po wyliczeniu od kwoty bazowej 19.389,66 zł w okresie od dnia 22.07.2005r. do dnia prawomocności orzeczenia czyli do dnia 2.06.2007r. dały kwotę 4.243,41 zł, a od dnia 3.06.2007 do 20.12.2008 dały kwotę 3.456,59 zł. Łącznie 7.700 zł.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w punkcie pierwszym wyroku, w części, w zakresie odsetek ustawowych za okres od 22.07.2005r. do 2.06.2007r. w kwocie 4.243,41 zł, a od dnia 3.06.2007 do 20.12.2008 w kwocie 3.456,59 zł pozbawił wykonalności tytuł wykonawczy - nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2005 roku sygn.. akt IV Nc 18415/05 oraz wyrok Sądu Rejonowego dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2007 roku sygn.. akt I C 974/06 z powództwa Towarzystwa (...) S.A. w W. przeciwko L. S. i E. S., któremu postanowieniem z dnia 15 marca 2017 roku Referendarz Sądu Rejonowego dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie w sprawie o sygn.. akt I Co 199/17 nadał klauzulę wykonalności na rzecz (...) – Finanse spółki z.o.o. w W..

Natomiast w pozostałym zakresie, zgodnie ze wskazanymi wyżej argumentami, Sąd powództwo oddalił o czym orzekł jak w punkcie drugim wyroku.

O kosztach postępowania, Sąd orzekł w punkcie trzecim wyroku, zgodnie z regułą odpowiedzialności za wynik postępowania - art. 98 k.p.c., zasadzając od powodów jako przegrywających na rzecz strony pozwanej (uległa żądaniu tylko w niewielkiej części, dlatego też ją należy uznać za wgrywającą), kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego ustaloną w oparciu o § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dna 22.10.2005r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015 poz. 265 t.j.).

Przy uwzględnieniu powyżej zasady, w punkcie czwartym wyroku, Sąd nakazał ściągnąć od pozwanych solidarnie na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Nowym Sączu) kwotę 1.000 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu.

Sędzia Agnieszka Poręba

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować uzasadnienie, (od 23-26 lipca urlop s. referenta)

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej,

3.  proszę ustalić czy została przez powodów uiszczona opłata od wniosku o uzasadnienie i przedłożyć S.Ref z zapiskiem lub potwierdzeniem wpłaty,

4.  proszę wyłączyć akta I Co 802/21 wraz z aktami KM, które dołączyć ponownie po rozpoznaniu skargi,

5.  kal. 2 tygodnie

N., dnia 27 lipca 2021 r. Sędzia Agnieszka Poręba