Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 366/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2020 r., sygn. akt VIII K 4/20 w sprawie M. M. (1) i innych, skazujący za przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. i inne

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego M. M. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia – art. 387 § 2 k.p.k.

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

1.

1.

1.

Zarzut naruszenia art. 387 § 2 k.p.k. wyrażający się w uznaniu:

sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie zarzuconych mu w akcie oskarżenia czynów pomimo, że okoliczności przestępstwa budzą wątpliwości dotyczące przestępstwa zarzucanego oskarżonemu aktem oskarżenia i odnoszą się do realizacji wszystkich niezbędnych znamion tego czynu, a w konsekwencji jego kwalifikacji prawnej, rodzaju i stopnia zawinienia, skutku przestępnego działania, rozmiaru wyrządzonej szkody, które mają wpływ na kształt i rozmiar odpowiedzialności karnej strony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutów za zasadne lub niezasadne.

Zarzut naruszenia art. 387 § 2 k.p.k. jest oczywiście bezzasadny, skoro obrońca nie przedstawia żadnych argumentów za twierdzeniem, jakoby okoliczności przestępstwa budziły wątpliwości. Twierdzenie takie jest gołosłowne, ponieważ Sąd I instancji prawidłowo ustalił znamiona i kwalifikację prawną przestępstw, formę i stopień winy, rozmiar szkody oraz właściwie uzasadnił wymierzone – zaproponowane przez oskarżonego kary i środki karne. Okoliczności przestępstw zostały wyjaśnione i udowodnione ponad wszelką wątpliwość za pomocą dowodów bezpośrednich w postaci przyznania się i wyjaśnień M. M. (1), G. P. (1) i szeregu innych sprawców: M. P., M. T. (1), A. S., M. K. i innych.

Wyrok jest prawidłowy.

Obrońca powtarza w uzasadnieniu apelacji, lakonicznym i ogólnikowym, że okoliczności popełnienia przestępstwa „budzą wyraźne wątpliwości”. Zalicza do nich: rzekomą wątpliwość co do zawartości substancji odurzających, ich „czystości”. Skarżący w tej kwestii posługuje się jedynie poglądami, tyleż ogólnymi, co potocznymi, o tym, że „niższa zawartość konkretnej substancji wpływa na działanie związku chemicznego … właściwości odurzające”. Powyższe, według skarżącego, odnosi się do czynów zarzuconych oskarżonemu w pkt VIII, X, XI, XII. Trudno zrozumieć, jak oznaczenie składu chemicznego substancji odurzających ma się do zarzutu VIII: udziału w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem było też dokonywanie kradzieży z włamaniem, pewne jest natomiast, że w odniesieniu do pozostałych przestępstw, tzw. narkotykowych sugestia o niezbadaniu „ czystości” takich substancji, jest nieskuteczna. Wprawdzie większości środków psychoaktywnych wymienionych w zarzutach oskarżonych nie można było zabezpieczyć, ale żaden z trzech skazanych tym wyrokiem sprawców oraz innych współpracujących w śledztwie sprawców, bardzo doświadczonych w wytwarzaniu i obrocie narkotykami, a także szereg świadków, nie miało najmniejszych wątpliwości co do rodzaju i ilości narkotyków. Funkcjonowali od lat na rynku narkotykowym i doskonale odróżniali rodzaje i klasy „ czystości”, skład i działanie tych środków. Według takich kategorii gatunków i tzw. czystości narkotyków dokonywali zabronionych transakcji. Wynika to wprost z ich wyjaśnień i zeznań, od których stroni apelujący. M. M. (1), wielokrotnie w swoich wyjaśnieniach, np. z dnia z 16 września 2014 r., przyznając się do handlu narkotykami i szeroko opisując swój udział we wszystkich przypisanych przestępstwach, używał takich określeń: „ marihuana z najwyższej półki”, „ super świetna”. W dniu 17 września 2014 r. przyznał, że sam „ wciągał” kokainę.

Przesłuchiwany 30 września 2014 r. opisywał, m. in. jak odbierał narkotyki przy myjni naprzeciwko F. W., określając je: „ to amnazja, supermarihuana z Holandii”.

22 października 2014 r. wyjaśniając o handlu z Wietnamczykami, wskazał na cenę 1 kg marihuany za 15 tys. zł: „ przekazałem mu próbkę … podpasowała mu ta marihuana”.

3 listopada 2014 r. wyjaśnił, że za amnazję – marihuanę wysokiej jakości – płacono 21 – 22 tys. zł za 1 kg, zaś za inną 14 – 15 tys. złotych M. M. (1) wyjaśnił też, że osobiście przekazywał S. marihuanę, „ później pojechaliśmy do Holandii po narkotyki”.

12 marca 2015 r. oskarżony wskazywał zdjęcia współsprawców, zaś o G. P. (1) wyjaśnił m. in.: „ G. mówił, że będzie miał najlepszą kokainę w W. ”.

1 czerwca 2015 r. wskazał na G. P., że dostarczał (...) ciekły półprodukt do wytwarzania amfetaminy.

28 listopada 2016 r. wyjaśniał o handlu narkotykami z D. S..

Powyższe wskazuje, że same choćby wyjaśnienia M. M. (1), wielokrotnie opisującego udział we wszystkich przypisanych mu przestępstwach, nie pozostawiają wątpliwości, że w pełni świadomie uczestniczył w wytwarzaniu, przemycie i obrocie dużymi ilościami różnych narkotyków. Sprawcy doskonale orientowali się w ich gatunkach, zawartości, „ czystości” i sile działania, co nieodzownie wiązało się z ceną danych narkotyków.

Wyjaśnienia o zbieżnej treści złożyli także G. P. (1), który od grudnia 2011 r. do 11 marca 2014 r. kierował zorganizowaną grupą przestępczą oraz A. M. (1), skazany za udział w obrocie amfetaminą, kokainą, marihuaną i mefedronem. Wszyscy trzej oskarżeni wyjaśnili wszelkie okoliczności działalności przestępczej, nie pozostawiając wątpliwości, co do ich orientacji w rynku narkotykowym i zdolności oceny gatunków i zawartości takich środków.

Rzekome wątpliwości apelującego w tym zakresie rozwiewa też szereg innych dowodów, w tym przeprowadzona z powodzeniem akcja Policji: zakup kontrolowany (ustawa o Policji), dokonany w dniach 29 stycznia i 21 lutego 2014 r. oraz wcześniejsze – 14 listopada 2013 r. – zatrzymanie G. P. i M. T. w samochodzie, w którym znaleziono prawie 100g kokainy od A. M.. W toku oględzin magazynu w D. zabezpieczono część naczyń, kwas siarkowy i amfetaminę, pozostałe po jej produkcji. W magazynie tym oskarżony i inni skazani przechowywali też chemikalia skradzione w grudniu 2013 r. w B. (IX a/o). Narkotyki zabezpieczone w tych akcjach były badane przez biegłych chemików i ich opinie sądowe nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do zawartości zakazanych substancji.

Istotnym dowodem były też zeznania świadków anonimowych i innych osób, eksperymenty procesowe (wizje lokalne), okazania osób i rzeczy. Dowody te zostały rozważone przez Sąd Okręgowy i nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do winy oskarżonego.

Zarzut obrońcy o wątpliwościach co do składu narkotyków jest więc całkowicie oderwany od wyników postępowania dowodowego.

Apelacja nie dotyka ani jednego dowodu. Jest zbiorem ogólników, sugestii i eufemizmów, typu: „ wszelkie okoliczności”, „wyraźne wątpliwości”, „istotne informacje”, „wszelkie przesłanki”.

Określenia te nie znalazły żadnego rozwinięcia w apelacji, ani odwołania się do dowodów, czy ich braku. Nie sposób zatem ponawiać prawidłowych ustaleń i ocen Sądu I instancji, które zawarte są w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Sąd Apelacyjny nie stwierdził też żadnych uchybień w procedurze przyjęcia i uwzględnienia wniosku oskarżonego M. M. (1) o dobrowolne poddanie się karze (również w sprawie G. P. i A. M.).

Wniosek ten, podobnie jak sama decyzja o współpracy części oskarżonych (akt oskarżenia obejmował 9 osób), były podjęte w warunkach pełnej swobody decyzyjnej i rozważenia korzyści procesowych, co wynika z zapisu protokołów przesłuchań w czasie śledztwa i na rozprawie (rozprawa 20 lipca 2020 r., załącznik tom II).

M. M. (1) został zatrzymany 28 marca 2014 r. i po początkowej odmowie składania wyjaśnień (marzec, kwiecień 2013 r.), od 15 września 2014 r., aż do rozprawy 20 lipca 2020 r., składał wyjaśnienia obciążające jego i wiele innych osób, w zakresie wszystkich przypisanych mu przestępstw, jak też innych czynów, jak np. w przesłuchaniu z 17 stycznia 2017 r. kiedy ujawnił informacje o współpracującym z grupą przestępczą policjancie z Komisariatu Policji w W. przy ul. (...): „mój szwagier P.B. … pracował w policji …”, który miał dokonać podmiany heroiny zarekwirowanej przez policję: „ heroina była od A. bardzo dobrej jakości”. Nie ulega wątpliwości, że w ciągu prawie 6 lat postępowania oskarżony realizował obietnicę wyjawienia wszelakich okoliczności przestępstw, wobec czego wniesiona apelacja jest działaniem sprzecznym z tą linią, zmierzającym wyłącznie do przedłużenia postępowania i opóźnienia wprowadzenia wykonania kar. W sytuacji, gdy zatrzymani wcześniej G. P. i A. M. oraz wielu innych członków grupy przestępczej i uczestników handlu narkotykami ujawniło działalność przestępczą grupy w taki sposób, że skorzystali z procedury tzw. małych świadków koronnych z art. 60 § 4 k.k., M. M. zmierzał świadomie do zminimalizowania kar w zwykłym trybie, złożył dobrowolny wniosek o łagodne kary, a jego postawa została uwzględniona. Nie dostarczył dowodów nowych, odkrywczych, ale potwierdził wiarygodność wyjaśnień innych sprawców. Protokół przesłuchania z dnia 15 września 2014 r. rozpoczyna oświadczenie M. M.: „ zgłosiłem przez mojego obrońcę, że będę składał wyjaśnienia” (tom II). Oskarżony wielokrotnie w śledztwie zaznaczał też, w pełni świadomie, że nie życzy sobie obecności swojego obrońcy w konkretnych przesłuchaniach czy eksperymentach w terenie. Oskarżony złożył obszerne, szczegółowe wyjaśnienia, logiczne, osadzone w realiach czasu, miejsc i osób. Wyjaśnienia te były weryfikowane w oparciu o wyjaśnienia współsprawców, konfrontacje i bardzo duży zbiór dowodów osobowych, rzeczowych i badawczych.

Dowody te, łącznie, potwierdzają bez wątpienia, że jest on sprawcą przypisanych mu przestępstw.

M. M., podobnie jak G. P. i A. M. byli konsekwentni w swojej postawie procesowej, złożyli przed rozprawą wnioski o dobrowolne poddanie się karom i podtrzymali je przed Sądem.

Na rozprawie w dniu 20 lipca 2020 r. (k. 139) M. M. oświadczył: „ przyznaję się, podtrzymuję wniosek o dobrowolne poddanie się karze” (wniosek z k. 97). Potwierdził wszystkie wyjaśnienia z okresu współpracy z prokuraturą. Prokurator zażądał wyższej kwoty stawki dziennej grzywny, na co oskarżony przystał. Należy też zaznaczyć, że oskarżony korzystał w ciągu całego postępowania z pomocy prawnej obrońcy, którego sam ustanowił. Obrońca ten był aktywny w doprowadzeniu do realizacji wniosku o dobrowolne poddanie się karze, stąd zarzut o naruszeniu procedury z tym związanej jest niezrozumiały.

Sąd Okręgowy wydał w pełni uzasadnione postanowienia, w trybie art. 387 § 2 i 5 k.p.k., o uwzględnieniu wniosku stron o wydanie wyroku skazującego, na uzgodnionych warunkach, słusznie uznając, że okoliczności przestępstw i wina oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości, a cele postępowania przeprowadzonego w tej procedurze zostaną osiągnięte. Prawidłowo też zaliczono dowody, które potwierdziły winę oskarżonego. Taki stan sprawy potwierdza też Sąd odwoławczy.

Sprawstwo i wina M. M. (1) są niewątpliwe, a niejasne dywagacje obrońcy na temat „ kształtu i rozmiaru odpowiedzialności”, są gołosłowne w świetle tak oczywistych dowodów, dostarczonych choćby przez samego oskarżonego. Należy przy tym zauważyć, że korzystając z instytucji dobrowolnego poddania się karze, oskarżony wyjednał bardzo korzystny ich wymiar, możliwy do uzyskania jedynie w warunkach szczerej współpracy w wyjaśnieniu wszelkich okoliczności działalności przestępczej.

Z powyższych względów zarzutu apelacyjnego obrońcy oskarżonego M. M. (1) nie uwzględniono.

Wniosek

O uchylenie wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Powody utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku są oczywiste, w sytuacji, gdy nie doszło do naruszeń proceduralnych zarzucanych przez obrońcę oskarżonego, w szczególności z art. 387 § 2 k.p.k., ani żadnych innych, które należałoby uwzględnić z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Apelacyjny utrzymał w całości w mocy wyrok Sądu Okręgowego, w którym Sąd I instancji orzekł:

10. M. M. (1) uznał za winnego czynu zarzucanego mu w pkt VIII a/o i za ten czyn na mocy art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

11. M. M. (1) uznał za winnego czynu zarzucanego mu w pkt IX a/o i za ten czyn na podstawie art. 279 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

12. M. M. (1) uznał za winnego czynu zarzucanego mu w pkt X a/o i za ten czyn na podstawie art. 53 ust. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kk i art. 33 § 1 i 2 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 200 (dwieście) zł, na mocy art. 45 § 1 kk orzekł przepadek równowartości osiągniętej korzyści majątkowej w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) zł, na mocy art. 70 ust.4 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł nawiązkę w wysokości 1.000 (tysiąca) zł na cel społeczny związany z przeciwdziałaniem narkomanii tj. na Stowarzyszenie (...);

13. M. M. (1) uznał za winnego czynu zarzucanego mu w pkt XI a/o i za ten czyn na podstawie art. 55 ust. 3 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kk i art. 33 § 1 i 2 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 350 (trzystu pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 200 (dwieście) zł, na mocy art. 45 § 1 kk orzekł przepadek równowartości osiągniętej korzyści majątkowej w kwocie 100.000 (stu tysięcy) zł, na mocy art. 70 ust.4 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł nawiązkę w wysokości 10.000 (dziesięciu tysięcy) zł na cel społeczny związany z przeciwdziałaniem narkomanii tj. na Stowarzyszenie (...);

14. M. M. (1) uznał za winnego czynu zarzucanego mu w pkt XII a/o i za ten czyn na podstawie art. 56 ust. 3 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kk i art. 33 § 1 i 2 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 200 (dwieście) zł, na mocy art. 45 § 1 kk orzekł przepadek równowartości osiągniętej korzyści majątkowej w kwocie 50.000 (pięćdziesięciu tysięcy) zł, na mocy art. 70 ust. 4 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł nawiązkę w wysokości 5.000 (pięć tysięcy) zł na cel społeczny związany z przeciwdziałaniem narkomanii tj. na Stowarzyszenie (...);

15. M. M. (1) uznał za winnego czynu zarzucanego mu w pkt XIII a/o i za ten czyn na podstawie art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk skazał go, a na podstawie art. 270 § 1 kk w zw. 19 § 1 kk i art. 33 § 1 i 2 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

16. na mocy art. 85 § 1 k.k., 86 § 1 i 2 k.k. wymierzył M. M. (1) karę łączną pozbawienia wolności w wysokości 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 450 (czterystu pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 200 (dwieście) zł;

17. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec M. M. (1) kary pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. 06 kwietnia 2014 r. - 19 grudnia 2014 r.;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Oczywista bezzasadność zarzutu naruszenia art. 387 § 2 k.k. przesądziła o takiej samej ocenie wniosku apelacyjnego, o czym jest mowa w pkt 3 niniejszego uzasadnienia. Sąd Okręgowy przeprowadził dowody, w tym wyjaśnienia oskarżonych, w świetle których wina i okoliczności przestępstw zostały wszechstronnie wyjaśnione.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

M. M. (1)

Pkt II wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 7 lipca 2021 r., sygn. akt II AKa 366/20

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k. zasądzono od oskarżonego M. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w jego sprawie, w tym opłatę w kwocie 18.400 złotych, obliczoną na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 ze zm.).

Sąd Apelacyjny uznał, że w sytuacji życiowej oskarżonego i finansowej nie zachodzą przeszkody do pokrycia kosztów za postępowanie odwoławcze. M. M. jest młodym 38 – letnim, zdrowym i zaradnym mężczyzną.

W przesłuchaniu w dniu 7 kwietnia 2014 r. oświadczył, że zarabia 7 tys. zł. Oskarżony ponadto czerpał znaczne dochody w ciągu ponad 2 – letniego okresu przemytu i obrotu dużymi ilościami różnorodnych narkotyków. Oznacza to, że jego dochody pozwalają na zapłatę kosztów sądowych (strona nie wniosła o zwolnienie). Nie zachodziły zatem żadne warunki do zwolnienia skarżącego od kosztów postępowania apelacyjnego, których główną część stanowi opłata sądowa (18.400 zł).

7.  PODPIS

Marzanna A. Piekarska-Drążek

Zbigniew Kapiński Paweł Dobosz

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca M. M. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2020 r., sygn. akt VIII K 4/20 w sprawie M. M. (1) i innych, skazujący za przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. i inne

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia – art. 387 § 2 k.p.k.

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana