Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 30 września 2021 r.

Sygn. akt VI Ka 614/20

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3.Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:SSO Anna Zawadka

protokolant: protokolant sądowy Kamila Kutyła

4.przy udziale prokuratora Anety Ostromeckiej

po rozpoznaniu dnia 30 września 2021 r.

5.sprawy N. W., syna S. i W., ur. (...) w S.

6.oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

7.na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

8.od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

9.z dnia 21 stycznia 2020 r. sygn. akt II K 1373/18

11.uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec N. W. oskarżonego o czyn z art. 178a § 1 kk na okres próby 2 (dwóch) lat; na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres roku; na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę za obie instancje w kwocie 60 (sześćdziesiąt) zł oraz obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 614/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 21 stycznia 2020 roku, sygn. akt II K 1373/18,

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

N. W.

Stan majątkowy

Informacja Epuap

98

2.1.1.2.

N. W.

Niekarany

Nie figuruje w danych o karalności sądowej

109

2.1.1.3.

N. W.

Prowadzi ustabilizowany tryb życia, pracuje, w miejscu zamieszkania postrzegany jako osoba spokojna, nie wchodząca w konflikt z prawem,

Wywiady środowiskowe sporządzone przez kuratora

83-84

99-100

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

-----------------------------------------------

-----------------------------

-----------------------------

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja E-puap

Informacje wynikające ze wskazanego dokumentu nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione

2.1.1.2

Dane o karalności sądowej

Informacje wynikające ze wskazanego dokumentu nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione

2.1.1.3

Wywiady środowiskowe sporządzone przez kuratora

Informacje wynikające ze wskazanych dokumentów nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażącej surowości orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Sąd Rejonowy nie wziął pod uwagę sytuacji życiowej, zawodowej, rodzinnej oskarżonego, który musi zarabiać na życie, zajmować się synem i matką, która potrzebuje jego pomocy i zawiezienia do lekarza. Ponadto oskarżony prowadzi firmę budowlaną, a zabranie dokumentu prawa jazdy na tak długi okres czasu uniemożliwia wykonywanie działalności gospodarczej, przywiezienia materiałów i pracowników. Zdaniem oskarżonego kara jest niewspółmierna do zawinienia. Oskarżony domaga się sprawiedliwego osądzenia i traktowania wszystkich obywateli RP na równi wobec prawa.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżonego zasługuje na uwzględnienie w zakresie, w jakim spowodowała zmianę na korzyść oskarżonego N. W. poprzez warunkowe umorzenie postępowania i złagodzenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

Należy wskazać, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie. Ustalenia faktyczne oparte zostały na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób prawidłowy z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd podzielił również ustalenia sądu I instancji co do winy N. W., która nie była kwestionowana przez skarżącego.

Na wstępie podnieść należy, że w myśl art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Dokonując oceny materiału dowodowego Sąd odwoławczy doszedł do wniosku o istnieniu podstaw do zastosowania wobec oskarżonego powyższej instytucji, gdyż w realiach rozpoznawanej sprawy można przyjąć, iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie są znaczne. Faktem, nie budzącym wątpliwości jest, iż oskarżony N. W. prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, który przekroczył w niewielkim stopniu dolny ustawowy próg stanu nietrzeźwości. Wskazać należy, że w miejscu zatrzymania oskarżonego w godzinach wieczornych w sobotę w październiku natężenie ruchu nie było duże. W swoich wyjaśnieniach oskarżony stwierdził, że w sobotę wieczorem po pracy wypił dwa piwa i otrzymał telefon od mamy, która nagle źle się poczuła i prosiła o jego przyjazd. Bez zastanowienia wsiadł i pojechał do domu rodzinnego. Biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania oskarżonego i miejsce zatrzymania przez policję, oskarżony przejechał tego wieczoru odległość ok.9 km. Zasygnalizować jednak należy, iż sposób poruszania się pojazdu prowadzonego przez oskarżonego nie wzbudził podejrzeń po stronie funkcjonariuszy Policji, powodem zatrzymania oskarżonego była rutynowa kontrola.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, zwłaszcza, iż on sam przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Spełniona tym samym jest pierwsza z podstawowych przesłanek do warunkowego umorzenia postępowania.

W kontekście powyższych wywodów stwierdzić jednocześnie należy, iż społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna. Nie deprecjonując istoty naruszonego dobra, bowiem Sąd Okręgowy dostrzega, iż stwierdzony u oskarżonego stan nietrzeźwości (0,68‰) z całą pewnością powodował zaburzenie sprawności psychomotorycznej i w każdej chwili mógł stać się przyczyną wypadku lub kolizji drogowej, to jednak w realiach niniejszej sprawy należy odnotować, iż nie doszło do wyrządzenia żadnej szkody. W obliczu zaś okoliczności towarzyszących zdarzeniu nie sposób mówić o groźbie szkody, która sugerowałaby odmienny pogląd. Podkreślić warto, że zagrożenie dla dóbr osobistych postrzegać można jedynie w kategorii abstrakcyjnego, a nie konkretnego i bezpośredniego, skoro pojazd prowadzony był przez oskarżonego prawidłowo i nie sprowadzał żadnego niebezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu drogowego. Nie doszło zatem do wyrządzenia jakiejkolwiek szkody, a rozmiar grożącej postrzegać wypada jako znikomy i pozbawiony konkretyzacji.

Faktem, nie budzącym wątpliwości jest, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, który wyraźnie przekroczył progową wartość stężenia alkoholu dla przyjęcia stanu nietrzeźwości tj. 0,5 ‰. Należy jednak wziąć pod uwagę, że od oskarżonego pobrano trzykrotnie krew w odstępie godziny, 2 i 3 godzin od zatrzymania. Sprawozdanie z przeprowadzonych badań zawartości alkoholu etylowego w płynach ustrojowych wykazało, że we krwi pobranej o godz. 21:00 stwierdzono 0,68 ‰ alkoholu etylowego, we krwi pobranej o godz. 22:00 stwierdzono 0,50 ‰ alkoholu etylowego, we krwi pobranej o godz. 23:00 stwierdzono 0,36 ‰ alkoholu etylowego. Stan nietrzeźwości w rozumieniu art. 115 § 16 kk zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Uzyskane wyniki badań wskazują, że tylko pierwszy wynik spełnia kryterium stanu nietrzeźwości, a oskarżony znajdował się w końcowej fazie wchłaniania i rozpoczęcia fazy eliminacji alkoholu z organizmu, co potwierdza wersję wyjaśnień oskarżonego dotyczącą zarówno ilości, rodzaju jak i czasu spożycia alkoholu ok. godz. 19:00.

Wprawdzie z reguły nawet przy takim stężeniu alkoholu obserwuje się u osób zaburzenia sprawności ruchowej, w tym osłabienie refleksu, obniżenie samokontroli oraz błędną ocenę własnych możliwości. Tym niemniej u oskarżonego zatrzymujący go funkcjonariusze policji nie obserwowali żadnych zaburzeń koordynacji ruchu. Ponadto kierujący został zatrzymany do rutynowej kontroli drogowej, a jego styl jazdy nie wzbudził żadnych podejrzeń patrolu policji. Wskazać należy, iż z punktu widzenia medyczno-toksykologicznego określonym zaburzeniom psychomotorycznym wynikającym z działania alkoholu etylowego nie zawsze można przyporządkować określone objawy kliniczne ani też wartości liczbowe stężeń alkoholu we krwi. Brakuje bowiem niezawodnych schematów, które można by stosować w takich przypadkach. Praktyka wskazuje na występowanie znacznej liczby omyłek przy próbach korelacji występujących zaburzeń czynności z poziomem alkoholu we krwi lub wydychanym powietrzu. Należy jednak podkreślić, że wszelkie opisywane w literaturze fachowej korelacje między obserwowanymi zaburzeniami czynności kierujących a stężeniem alkoholu we krwi mają charakter wyłącznie statystycznych uogólnień i nie dotyczą indywidualnego przypadku. Ta sama osoba może wykazywać objawy intoksykacji przy niskich stężeniach alkoholu we krwi, a przy innej okazji może być diagnozowana jako trzeźwa przy wysokim poziomie alkoholu we krwi. Objawy kliniczne stanu nietrzeźwości ustala się na podstawie wyników odpowiednich badań lekarskich. Według klasycznych zasad sądowo-lekarskich rozpoznanie stanu nietrzeźwości opiera się na stwierdzonych objawach klinicznych, wynikach analizy poziomu alkoholu we krwi oraz poznaniu okoliczności poprzedzających i towarzyszących spożyciu alkoholu.

Zdaniem Sądu stopień nietrzeźwości jaki stwierdzono u oskarżonego, nie wiązał się w tym konkretnym przypadku z upośledzeniem reakcji psychofizycznych oskarżonego, skoro funkcjonariusze policji nie zaobserwowali żadnych widocznych oznak wpływu tego stanu nietrzeźwości na styl jazdy kierującego.

Niewątpliwie oskarżony naruszył podstawowy obowiązek ciążący na kierowcy (zachowania trzeźwości), a tym samym regułę ostrożności o fundamentalnym wręcz znaczeniu dla bezpieczeństwa komunikacji, aczkolwiek stopień tego naruszenia ocenić wypada jako niewielki, głównie ze względu na malejące stężenie alkoholu w organizmie sprawcy. Okolicznością łagodzącą jest także motywacja oskarżonego, który tego wieczoru spożywał piwo i nie zamierzał kierować samochodem, ale skłoniła go do tego informacja o złym stanie zdrowia matki. Wypadkowa ogółu tych okoliczności o charakterze przedmiotowo – podmiotowym prowadzi do konkluzji, że społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu nie jest znaczna.

Postawa procesowa oskarżonego oraz jego wyjaśnienia wskazują, że poczuwa się do odpowiedzialności za popełniony czyn skoro przyznał się do winy.

Niewątpliwie N. W. jest mężczyzną dojrzałym, o ukształtowanej już osobowości, właściwym stanie rozwoju umysłowego i odpowiednim zasobie doświadczenia życiowego, a więc jest podmiotem zdatnym do przypisania zawinienia. Nie sposób doszukać się także po stronie oskarżonego jakiejkolwiek atypowej sytuacji motywacyjnej, dla której mógłby on nie dać posłuchu normie sankcjonowanej określonej w art. 178a § 1 kk. Jednakże nagła sytuacja związana z telefonem od matki i powód dla którego oskarżony kierował tego wieczoru samochodem wydatnie wpływają na umniejszenie stopnia winy oskarżonego, który nie przekracza poziomu określonego w art. 66 § 1 kk, a zatem nie jest znaczny.

Analiza pozostałych elementów wymienionych w treści art. 115 § 2 k.k. pozwala sformułować wniosek o spełnieniu kolejnej już przesłanki warunkującej dopuszczalność zastosowania instytucji z art. 66 § 1 k.k.

Uzasadnionym jest także przyjęcie pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego N. W., co znajduje potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym, w szczególności w sporządzonych wywiadach środowiskowych. Składa się na nią łączna ocena postawy oskarżonego, jego właściwości, dotychczasowego sposobu życia jak i zachowania po naruszeniu normy prawnej. Oskarżony jest osobą niekaraną, prowadzi ustabilizowany tryb życia, prowadzi własną działalność gospodarczą – usługi budowlane, swoją pracę traktuje z dużym zaangażowaniem i poświęca jej każdą chwilę. W środowisku lokalnym posiada pozytywną opinię, kilka lat temu zmienił swoje życie i nie jest widywany w środowiskach negatywnego odniesienia. Postrzegany jest jako osoba spokojna, nie wchodząca w konflikt z prawem. Posiada dorosłego syna z którym łączą go dobre relacje (k.99-100). Należy także mieć na względzie to, że oskarżony posiada pozytywną opinię na miejscowym komisariacie i nie są prowadzone wobec niego żadne inne postępowania karne. W ocenę postawy oskarżonego N. W. jako zasługującej na zastosowanie wobec niego warunkowego umorzenia postępowania wpisuje się także jego postawa procesowa: przyznał się do popełnienia czynu i w żaden sposób nie utrudniał postępowania karnego. Oczywistym jest, iż przyznanie się do winy jest prawem oskarżonego, ale jest także i niewątpliwie wyrazem rzeczywistego zrozumienia nieprawidłowości swego postępowania. Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności podzielić należy uznać, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego, tj. w szczególności nie popełni nowego przestępstwa, a to zaistniałe miało faktycznie w jego życiu charakter całkowicie incydentalnego. Warto podkreślić, iż dotychczas oskarżony również jako kierowca zachowywał się poprawnie. Jak wynika z informacji o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego podsądny dopuścił się aż 17 wykroczeń (k.56-57). Miały one miejsce prawie 4 lata temu, co pozwala na przyjęcie, iż ukarania przed 24.09.2017r. odniosły pożądany skutek skoro po tamtej dacie nie odnotowano popełnienia przez niego innych wykroczeń drogowych.

Sąd Odwoławczy warunkowo umarzając postępowanie karne ustalił okres próby na okres 2 (dwóch) lat. Oskarżony w tym czasie pozostanie pod kontrolą organów wymiaru sprawiedliwości i będzie poddany weryfikacji trafności wystosowanej wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. W ocenie Sądu Odwoławczego za zasadne należy uznać orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres roku, a zatem na okres minimalny wynikający z treści art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 67 § 3 k.k. Zgodnie z treścią tych przepisów zakaz prowadzenia pojazdów przy warunkowym umorzeniu postępowania można orzec od roku do lat dwóch. Orzeczenie zakazu ma na celu ukształtowanie zarówno u sprawcy jak i w społeczeństwie świadomości, iż zachowanie kierowcy, który świadomie naruszył normę z art. 178a § 1 k.k. jest nieopłacalne i związane jest z konsekwencjami, które mogą mieć znaczący wpływ na codziennie funkcjonowanie, jak też utrwalenie prawidłowej postawy sprawcy.

Prawidłowo również Sąd I instancji doszedł do przekonania o zasadności orzeczenia wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 złotych. Orzeczona suma ma istotną wartość ekonomiczną dla oskarżonego, który prowadzi firmę budowlaną i zarabia ok. 10 000 zł, co też pozwala sądzić, iż przyczyni się do przestrzegania przez niego porządku prawnego w przyszłości. Te dwa elementy zastosowanej represji karnej, z których pierwszy będzie wymagał od oskarżonego zupełnie innej organizacji sposobu przemieszczania się w okresie roku, a drugi wysiłku finansowego, aby potrzebną sumę zgromadzić, są niewątpliwie realnymi i prawdziwymi dolegliwościami, które przemawiają za przyjęciem, iż wobec oskarżonego zastosowana została właściwa reakcja prawna: stanowiąca stosowną odpłatę, ale także dająca szansę na poprawę.

Reasumując Sąd Odwoławczy uznał, że zarzut oskarżonego jest zasadny.

Wniosek

O złagodzenie orzeczonego na okres 3 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym ;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec zasadności zarzutu apelacji, Sąd Odwoławczy zastosował wobec oskarżonego środek probacyjny w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego na okres 2 lat, orzekając jednocześnie zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres roku i świadczenie pieniężne w kwocie 5 000 złotych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

--------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

--------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

--------------------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Wobec spełnienia wszystkich przesłanek z art. 66 § 1 i 2 k.k. zastosowano wobec oskarżonego N. W. środek związany z poddaniem sprawcy próbie tj. warunkowe umorzenie postępowania na okres 2 lat. Zgodnie z art. 67 § 3 kk umarzając warunkowo postępowanie karne Sąd Okręgowy orzekł świadczenie pieniężne w kwocie 5000 zł wymienione w art. 39 pkt 7 kk oraz zakaz prowadzenia pojazdów wymieniony w art. 39 pkt 3 kk na okres roku.

5.3.1.4.1.

--------------------------------------------------

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------

--------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak numeracji

Biorąc pod uwagę obecną sytuację materialną oskarżonego, w tym stałe i wysokie dochody z prowadzonej działalności gospodarczej Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych w sprawie.

7.  PODPIS