Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 957/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 14 lipca 2020 r., wydany w sprawie o sygn. akt II K 823/17

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Apelacja prokuratora

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazy przepisu prawa materialnego, a konkretnie przepisu art. 72 § 1 k.k. poprzez jego niezastosowanie i wymierzenie oskarżonemu R. M. kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby bez zobowiązania oskarżonego do wykonywania co najmniej jednego z obowiązków wymienionych w dyspozycji art. 72 § 1 k.k., pomimo, że zobowiązanie oskarżonego R. M. do wykonywania co najmniej jednego z obowiązków wyszczególnionych w treści przepisu art. 72 § 1 k.k. było obligatoryjne na podstawie powołanego przepisu wobec warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut prokuratora jest zasadny. Zgodnie z treścią art. 72 § 1 k.k., warunkowo zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności Sąd jest zobligowany do nałożenia na podsądnego co najmniej jednego z wyszczególnionych w treści omawianego przepisu obowiązków, jeżeli wobec sprawcy nie zastosowano środków karnych. Z uwagi na fakt, że Sąd Rejonowy wydając zaskarżony wyrok pominął ten wynikający wprost z przepisów ustawy obowiązek, konieczną była zmiana wyroku poprzez jego uzupełnienie w tym zakresie.

Wniosek

1. zmiana zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze poprzez zobowiązanie oskarżonego R. M. na zasadzie art. 72 § 1 pkt. 7a k.k. do powstrzymywania się w okresie próby od kontaktowania się z pokrzywdzoną I. M. bezpośrednio oraz za pośrednictwem środków do komunikowania się na odległość oraz zbliżania się do pokrzywdzonej I. M. na odległość mniejszą niż 50 metrów;

2. pozostawienie wyroku w pozostałym zakresie w niezmienionej postaci.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej zasadność zarzutu apelacji prokuratora, Sąd Okręgowy uwzględnił skorelowany z nim wniosek i zmienił zaskarżony wyrok w postulowany przez prokuratora sposób.

Apelacja obrońcy oskarżonego

Lp.

Zarzut

3.2.

obrazy przepisów postępowania w postaci art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów z:

⚫

wyjaśnień oskarżonego R. M. polegającą na odmówieniu im wiarygodności w części, w jakiej oskarżony twierdził, że nie stosował przemocy fizycznej wobec I. M. ani nie znęcał się nad nią psychicznie z tej jedynie przyczyny, że przeczyły im zeznania pokrzywdzonej i świadków, które Sąd uznał za wiarygodne, a o których będzie mowa niżej, jak również błędne przypisanie zachowaniu oskarżonego (zarówno podczas okresu opisanego w zarzucanych mu czynach, jak i podczas postępowania sądowego) motywacji, która w istocie nie występowała i do której przypisania oskarżonemu brak było podstaw;

⚫

zeznań pokrzywdzonej I. M., polegającą na obdarzeniu ich całkowitą wiarygodnością, pomimo ich niespójności, występujących w nich sprzeczności z innymi uznanymi za wiarygodne dowodami oraz pominięciem okoliczności osobistych dotyczących pokrzywdzonej i kwestii momentu, w jakim pokrzywdzona zdecydowała się na złożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, co świadczyło o jej rzeczywistej motywacji;

⚫

zeznań świadków A. S., A. D., E. F. i K. R., polegającą na bezkrytycznym przyznaniu im pełnej wiarygodności na skutek pominięcia w ocenie tych zeznań faktu relacji świadków z pokrzywdzoną oraz faktu, że świadkowie w istocie wiedzę swoją opierali na słowach samej pokrzywdzonej, sprzeczności zeznań w/w świadków z innymi dowodami, w tym zeznaniami samej pokrzywdzonej oraz niespójności wewnętrznej depozycji;

⚫

zeznań świadka M. J. (w uzasadnieniu wyroku błędnie wskazanego jako R. J.) polegającą na przyznaniu im wiarygodności wyłącznie częściowo, z powołaniem się na "oczywisty interes świadka w uzyskaniu przez niego określonego wyniku postępowania" bez określenia tego interesu ani choćby wskazania podstaw rozumowania Sądu w tym zakresie;

⚫

zeznań świadków A. P., A. W., i K. J., polegającą na całkowitym pominięciu opisu zachowania i stanu emocjonalnego pokrzywdzonej podczas interwencji funkcjonariuszy Policji, a ograniczenie się wyłącznie do stwierdzenia na ich podstawie, że pokrzywdzona chciała, aby oskarżony opuścił dom;

⚫

zeznań świadków A. i D. M. w części uznanej za niewiarygodną, polegającą na odmówieniu im wiarygodności jedynie z tej przyczyny, że są osobami bliskimi dla oskarżonego, a zatem założeniu z góry, że nie chcą zaszkodzić oskarżonemu;

⚫

zeznania świadka J. M., polegającą na uznaniu dowodu jako nieprzydatnego dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, podczas gdy zeznanie świadka miało znaczenie dla oceny wiarygodności świadków A. S., E. F. i A. D., które zaprzeczały faktowi podanemu przez świadka J. M., a zatem miały co najmniej niepełną wiedzę o sytuacji pokrzywdzonej, a tym samym przekazywały w zeznaniach fałszywy jej obraz.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacji jest niezasadny. Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia wykazała, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w sprawie. Sąd wywiódł prawidłowy wniosek w przedmiocie winy oskarżonego, skrupulatnie weryfikując jego linię obrony. Stanowisko skarżącego sprowadza się natomiast w istocie rzeczy do polemiki z przeprowadzoną przez Sąd pierwszej instancji oceną dowodów i wyprowadzonymi na jej podstawie ustaleniami faktycznymi, polemiki opartej na wybiórczym podejściu do ujawnionych okoliczności sprawy i rozpatrywaniu poszczególnych faktów w oderwaniu od pozostałych.

W realiach niniejszej sprawy bezspornym jest, że oskarżony z pokrzywdzoną od lat są skonfliktowani, a konflikt ten przybiera różne oblicza. Nie negując zatem konfrontacyjnej postawy obu stron, ustalony na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów stan faktyczny jednoznacznie wskazuje, że to zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 207 § 1 k.k., a depozycje pokrzywdzonej (wbrew stanowisku obrony) stanowią wiarygodne źródło dowodowe. Wielokrotnie powtarzany przez skarżącego argument, jakoby moment złożenia przez I. M. zawiadomienia o znęcaniu się nad nią przez męża był motywowany wyłącznie chęcią zemsty na byłym małżonku oraz skutecznego uniemożliwienia mu wybudowania budynku mieszkalnego na działce będącej współwłasnością stron jest natomiast w ocenie Sądu Okręgowego wyłącznie przejawem przyjętej przez oskarżonego linii obrony i nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonych w sprawie dowodach. Pokrzywdzona już wcześniej składała pozwy rozwodowe, które następnie cofała chcąc ratować małżeństwo i wierząc w zmianę zachowania męża. Wreszcie zdecydowała się na rozwód, ale bez orzekania o winie, aczkolwiek wskazała w pozwie na przemoc ze strony męża. Dopiero mające miejsce już po rozwodzie, kolejne opresyjne zachowanie oskarżonego wynikające z chęci uzyskania zgody I. M. na rozpoczęcie prac budowlanych na należącej do nich działce, skłoniło ją do zgłoszenia zachowania męża policji, chociaż nawet wtedy chodziło jej raczej o rozmowę dzielnicowego z oskarżonym, a nie oficjalne zgłoszenie znęcania. W świetle tych okoliczności uprawnione jest twierdzenie, że motywacją pokrzywdzonej nie była li tylko chęć celowego obciążenia oskarżonego w ramach zemsty.

Analiza akt sprawy pozwala również na stwierdzenie (odmienne od stanowiska obrońcy), że zeznania przesłuchanych w sprawie świadków A. S., A. D. i E. F. zostały przez Sąd Rejonowy prawidłowo uznane za wiarygodne. Świadkowie ci, pozostając w kręgu znajomych i współpracowników pokrzywdzonej mieli możliwość częstej obserwacji jej zachowania, jak również widzieli odniesione przez nią obrażenia. I. M. niejednokrotnie była również przez nie zachęcana do zgłoszenia faktu znęcania się nad nią przez jej męża. K. R. był natomiast terapeutą pokrzywdzonej, która postanowiła skorzystać z profesjonalnej pomocy w związku z doznawaną przemocą domową. Wskazywane przez obrońcę rozbieżności w zakresie zeznań wymienionych wyżej paradoksalnie świadczą o ich prawdziwości, albowiem pokrzywdzona z uwagi na doznawaną długotrwałą traumę w różnym czasie rozmawiała ze świadkami i mogła w odmienny sposób (z uwagi na swój stan emocjonalny) opisywać im okoliczności związane z zachowaniami oskarżonego. Również, z uwagi na wybiórczy charakter pamięci ludzkiej, możliwym jest zapamiętanie przez świadka jednej szczegółowej kwestii i równoczesna niepamięć w zakresie okoliczności o charakterze ogólnym. Odpowiadając na twierdzenia skarżącego potrzeba także podnieść, że krąg osób bliskich nie zawsze jest wyznaczany więzami krwi, w związku z czym w zupełności realną jest sytuacja, w której koleżanki pokrzywdzonej mogą wiedzieć więcej o jej życiu rodzinnym, niż jej matka i siostra. W świetle całokształtu relacji wyżej wskazanych osób brak jest podstaw do przyjęcia, że relacje te były uzgadniane czy tworzone na potrzeby niniejszego postepowania. Zaś analizując sekwencję i treść zeznań składanych przez pokrzywdzoną zeznań nie dziwi to, że w pierwszych zeznaniach nie wskazała świadków zachowań męża, a jej wytłumaczenie w tym zakresie jest przekonujące.

Oceniając natomiast zeznania świadka M. J. trzeba natomiast wskazać, że ich rozbieżność z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym nie pozwala na uznanie ich za wiarygodne, zwłaszcza, że dokonując oceny tych depozycji nie można tracić z pola widzenia faktu bliskiej znajomości świadka z rodziną M. oraz ich częstych spotkań, podczas których niejednokrotnie ujawniały się nieprawidłowe zachowania oskarżonego w stosunku do jego żony. Również zeznania matki i brata oskarżonego nie zasługują na wiarę, albowiem jak słusznie stwierdził Sąd Rejonowy niemożliwym jest, aby świadkowie ci nie zauważyli żadnych znamion przemocy domowej, jakiej doświadczała pokrzywdzona. Dodatkowo nie sposób nie zauważyć tendencyjnego charakteru zeznań D. i A. M., którzy przedstawiają oskarżonego w zupełnie innym świetle niż wynika to z pozostałego materiału dowodowego, przypisując jednocześnie pokrzywdzonej winę za kłótnie między małżonkami oraz w konsekwencji rozpad tego małżeństwa.

Co zaś się tyczy zeznań A. P., A. W. i K. J., Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że przedstawiony przez wymienionych funkcjonariuszy Policji opis zachowania i stanu emocjonalnego pokrzywdzonej podczas podjętej przez nich interwencji nie ma żadnego znaczenia dla ustaleń faktycznych, ponieważ zachowanie pokrzywdzonej podczas podejmowanych przez nich interwencji stanowiło jej postawę obronną w stosunku zachowania oskarżonego, na które się nie godziła.

Zeznania J. M. zasadnie zostały także uznane za nieprzydatne w sprawie, albowiem fakt relacji intymnych pokrzywdzonej nie stanowi przedmiotu rozpoznania niniejszej sprawy oraz nie ma wpływu na treść przedstawionych oskarżonemu zarzutów. Depozycje tego świadka nie mają również w żaden sposób negatywnego wpływu na ocenę wiarygodności zeznań A. S., A. D. i E. F., gdyż pokrzywdzona mogła po prostu nie przyznać się swoim koleżankom do utrzymywania relacji pozamałżeńskiej z innym mężczyzną, w związku z czym zapytane o tę okoliczność mogły bazować wyłącznie na swojej subiektywnej opinii o I. M..

Reasumując zatem powyższe, w ocenie Sądu Okręgowego wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a Sąd Rejonowy dokonując oceny całokształtu materiału dowodowego uczynił to w pełni prawidłowo.

Wniosek

zmiana wyroku poprzez uniewinnienie R. M. od zarzucanych mu czynów, ewentualnie uchylenie wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Okręgowy, mając na uwadze powyższą argumentację, nie znalazł podstaw do stwierdzenia naruszenia przepisów postępowania w niniejszej sprawie. Ocena dowodów została dokonana z zachowaniem wszelkich zasad procesu karnego, w tym także doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania.

3.3.

obrazy przepisów postępowania w postaci art. 410 k.p.k. poprzez całkowite pominięcie dowodu z nagrań (...) oraz (...) ujawnionych na rozprawie poprzez ich odtworzenie w wyrokowaniu, tj. brak oceny w/w dowodów i odniesienia się do nich w jakikolwiek sposób, co skutkowało poczynieniem błędnych ustaleń faktycznych w postaci ustalenia winy R. M. w popełnieniu zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego nieodniesienie się przez Sąd meriti do wskazanych w zarzucie dowodów nie stanowi naruszenia art. 410 k.p.k. Nagrania, które w subiektywnej ocenie obrony dowodzą faktu, że I. M. nie była w istocie "ofiarą" swojego męża w kontekście pozostałych dowodów w niczym nie zmieniają ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie. Ujawniona na nich konfrontacyjna postawa pokrzywdzonej z psychologicznego punktu widzenia może z powodzeniem stanowić formę jej obrony przed agresją skierowaną w jej stronę, w związku z czym będące zaledwie wycinkiem większej potyczki słownej, wyrwane z kontekstu nagranie nie może stanowić wystarczającej podstawy negowania ustaleń faktycznych w zakresie winy oskarżonego.

Wniosek

zmiana wyroku poprzez uniewinnienie R. M. od zarzucanych mu czynów, ewentualnie uchylenie wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzenie przez Sąd Okręgowy niezasadności przedstawionego wyżej zarzutu apelacji, na uwzględnienie nie zasługuje także skorelowany z nim wniosek.

3.4.

obrazy przepisu prawa materialnego tj. art. 191 § 1a k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w pkt II wyroku, pomimo niewypełnienia znamion stosowania "przemocy innego rodzaju" w zachowaniach objętych opisem czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny. Zachowanie podsądnego, polegające na nachodzeniu I. M. oraz szantażu emocjonalnym przejawiającym się w groźbach wprowadzenia się przez R. M. wraz z partnerką do zajmowanego przez pokrzywdzoną domu w przypadku niewyrażenia przez nią zgody na budowę, jak również zaproszenie przez oskarżonego pod nieobecność pokrzywdzonej do zajmowanego przez nią domu swojej matki w ocenie Sądu Okręgowego niewątpliwie nosi cechy przemocy psychicznej. Zasadnie zatem Sąd Rejonowy zakwalifikował opisane zachowanie oskarżonego jako „przemoc innego rodzaju”, będącą znamieniem przestępstwa stypizowanego w art. 191 § 1a k.k.

Wniosek

zmiana wyroku poprzez uniewinnienie R. M. od zarzucanych mu czynów, ewentualnie uchylenie wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie może zostać uwzględniony, albowiem – co wskazano powyżej – oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przestępstwa z art. 191 § 1a k.k., którego popełnienie zostało mu prawidłowo przypisane przez Sąd Rejonowy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

W niniejszej sprawie nie zaistniały takie okoliczności.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 14 lipca 2020 r.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Mając na uwadze całość powyższych rozważań Sąd Okręgowy uznał, iż brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego. Podniesiona w apelacji argumentacja obrońcy oskarżonego nie wzbudziła wątpliwości co do słusznych ustaleń Sądu Rejonowego w zakresie przypisania mu sprawstwa zarzuconych czynów. Wymierzona R. M. kara nie nosi także cech rażącej niewspółmierności i jest zgodna z dyrektywami zawartymi w treści art. 53 k.k.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 72 § 1 pkt. 7a k.k. zobowiązał R. M. do powstrzymywania się w okresie próby od kontaktowania się z I. M. bezpośrednio oraz za pośrednictwem środków służących do komunikacji na odległość oraz zbliżania się do I. M. na odległość mniejszą niż 50 metrów.

Zwięźle o powodach zmiany

Jak wskazano powyżej - zmiana wyroku Sądu Rejonowego w przytoczony sposób była konieczna z uwagi na dyspozycję art. 72 § 1 k.k. Nałożone na podsądnego obowiązki są w ocenie Sądu Okręgowego racjonalne i mają na celu zapewnienie prawidłowego przebiegu okresu próby związanego z warunkowym zawieszeniem wykonania wobec R. M. kary 1 roku pozbawienia wolności oraz zapewnienie pokrzywdzonej niezbędnego bezpieczeństwa oraz ochrony przed dalszym niewłaściwym zachowaniem oskarżonego oraz ewentualną jego eskalacją.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie 636 § 1 k.p.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym kwotę 380 zł tytułem opłaty za drugą instancję.

7.  PODPIS

SSO Agnieszka Wojciechowska - Langda

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu Rejonowego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

brak określenia obowiązków związanych z okresem próby, wynikającym z warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana