Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 16 czerwca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy , IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w osobie SSR Magdaleny Piątkowskiej

protokolant Anna Kozioł

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2021 r. na rozprawie

sprawy z powództwa M. L.

przeciwko P.H. (...) w Ś.

o sprostowanie świadectwa pracy i wynagrodzenie za czas choroby

powództwo oddala.

UZASADNIENIE

Powódka M. L. wniosła pozew przeciwko P.H. (...) w Ś. domagając się sprostowania świadectwa pracy z dnia 02.12.2019r. poprzez usuniecie wzmianki z punktu 8 świadectwa, a to: „ pracodawca zakwestionował zasadność wykorzystania zwolnienia L4 za okres od 18-31.10.2019r. – za powyższy okres nie zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe ” oraz zasądzenia kwoty 1400 zł. wraz z ustawowymi odsetkami z tytułu niewypłaconego wynagrodzenia chorobowego za okres 18-31.10.2019r. w uzasadnieniu wskazała, iż pracodawca zarzucił jej niewłaściwe wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego uznając wyjaśnienia powódki za niewiarygodne i niewystarczające. Według powódki pozwany nie był osoba uprawniona do takiej kontroli albowiem według wiedzy powódki w okresie jej zwolnienia pozwany zatrudniał 17 osób, wobec czego kontrolo winien dokonać ZUS. Ponadto wskazała, iż pozwany powinien był sporządzić protokół, w którym należało wskazać, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego od pracy, a następnie przedłożyć protokół powódce umożliwiając wniesienie uwag. Pozwany natomiast wysyłał smsy z zapytaniem, gdzie byłam w kilka dni po, zdaniem powódki, rzekomym sprawdzeniu jej nieobecności w miejscu zamieszkania. Powódka wskazała, iż usprawiedliwiała nieobecności w miejscu zamieszkania, a jej zwolnienie zawierające wskazanie : „chory może chodzić” pozwalało na wykonywanie zwykłych czynności dnia codziennego, powódka chodziła wiec na wyniki, badania lekarskie, do apteki.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Jak wskazano pozwany udzielił powódce w okresie wypowiedzenia urlopu wypoczynkowego w okresie 14.10.2019r. do 31.10.2019r. tj. do końca okresu wypowiedzenia. Powódka nie była zadowolona z takiego rozwiązania, gdyż chciała otrzymać ekwiwalent za urlop. W okresie zwolnienia pozwany pięciokrotnie skontrolował powódkę w miejscu zamieszkania i ani razu jej nie zastał. Pozwany w ciągu 30 lat prowadzenia działalności nie sprawdzał żadnego pracownika na zwolnieniu, ale o planach powódki w tym zakresie dowiedział się od innego pracownika. Pismem z dnia 21.10.2019r. pozwany wystąpił do organu rentowego o przeprowadzenie kontroli prawidłowości wykorzystywania zaświadczenia lekarskiego przez powódkę. Odmówiono wskazując, iż uprawniony do tego jest pracodawca, wobec czego pozwany przeprowadził kontrolę samodzielnie. W dalszej części odpowiedzi na pozew pozwany opisał przebieg kontroli. Wskazał, iż żadne przepisy nie określają sposobu prowadzenia kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnienia lekarskiego przez pracodawcę. Zdaniem pozwanego ustawodawca celowo nie chciał formalizować takiej kontroli. Prawo do odmowy wypłaty wynagrodzenia pozwany wywiódł z art. 92 par3pkt 2 kp, a dalej z tego wywodząc, iż taką odmowę poprzedzić musi postępowanie pracodawcy mające na celu ustalenie, czy zwolnienie wykorzystywane było w sposób prawidłowy. Kontrola została przeprowadzona przez 2 osoby, dwukrotnie w danym dniu, sporządzono z niej protokół, dano powódce możliwość usprawiedliwienia nieobecności, choćby poprzez wydruk z konta pacjenta wszystkich czynności medycznych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. L. zatrudniona była w P.H. (...) w Ś. na podstawie umowy o pracę od 4.07.2017r. do 31.10.2019r. jako specjalista ds. sprzedaży. Stosunek pracy ustał w wyniku wypowiedzenia dokonanego przez powódkę. Dnia 7.11.2019r. wystawione zostało świadectwo pracy; w punkcie 8- informacje uzupełniające- wskazano: brak. Powódka zwróciła się do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy poprzez wskazanie, iż powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim w okresie od 18-31.10.2019r. , a w konsekwencji wskazania ilości dni, za które pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie chorobowe.

W odpowiedzi pracodawca, który na skutek kontroli stwierdził, iż zwolnienie wykorzystywane było niezgodnie z celem , zamieścił w punkcie 8 wzmiankę : „ pracodawca zakwestionował zasadność wykorzystania zwolnienia L4 za okres od 18-31.10.2019r. – za powyższy okres nie zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe ”.

/bezsporne/

Powódka chciała rozwiązać umowę za porozumieniem stron z dniem 7.10.2019r. Pracodawca nie zgodził się na to , wobec czego oświadczenie zostało potraktowane jako oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy za wypowiedzeniem. Powódka została poproszona o złożenie wniosku i wykorzystanie urlopu wypoczynkowego w okresie wypowiedzenia, na co się nie zgodziła. Wobec tego pracodawca wystosował do powódki oświadczenie o udzieleniu jej urlopu wypoczynkowego w okresie wypowiedzenia od dnia 18.10 do 31.10.2019r. Powódka zaplanowała więc zwolnienie lekarskie, planami dzieląc się w pracy z innymi pracownikami, co usłyszał pozwany nie będąc widziany przez powódkę.

Dowód:

Pismo powódki z dnia 10.09.2019r. k. 21

Pismo z dnia 9.10.2019r. k. 39

Pisemne zeznania pozwanego k. 151-154, zeznania pozwanego k.211v. , e- protokół k. 214

Za okres od dnia 18.10.2019r. do 31.10.2019r. powódka miała wystawione zwolnienie lekarskie ze wskazaniem „ chory może chodzić ”. W trakcie zwolnienia powódka prowadziła diagnostykę medyczną, chodziła do apteki, na zakupy, odbierała dziecko.

Dowód:

zaświadczenia lekarskie k. 9,10

Pisemne zeznania powódki k. 156-158, zeznania pozwanego k.211. , e- protokół k. 214

Po przypadkowym usłyszeniu planów powódki, które następnie zostały przez nią zrealizowane, pozwany zwrócił się do organu rentowego o przeprowadzenie kontroli prawidłowości wykorzystywania przez powódkę zwolnienia lekarskiego. Był to pierwszy taki przypadek w 30-letniej działalności pozwanego. W odpowiedzi uzyskał informację, iż jest uprawniony do prowadzenia takiej kontroli. Wobec tego pozwany po zapoznaniu się ze stosownymi przepisami kodeksu pracy, rozporządzenia z dnia 27 lipca 1999r. , broszurką ZUS dla pracodawcy jak kontrolować zwolnienia lekarskie postanowił przeprowadzić u powódki taką kontrolę.

W dniu 22.10.2019r. o godzinie 13.00 pozwany wraz z pracownicą S. K. udał się do miejsca zamieszkania powódki celem przeprowadzenia kontroli. Rozpoczęto od użycia przycisku domofonu do mieszkania powódki, ale nikt nie odezwał się ani nie otworzył bramy. Wobec tego zadzwoniono do mieszkania nr(...) z prośbą o otworzenie bramy, co nastąpiło. Po dostaniu się na klatkę schodową ustalono, czy domofon jest sprawny: S. K. naciskała przycisk, a pozwany nasłuchiwał przy mieszkaniu powódki, czy jest słyszalny dźwięk domofonu. Ustalono, iż domofon działa. Pozwany pukał do drzwi powódki, ale nikt nie otwierał. Następnie kontrolujący powtórzyli całą procedurę zamieniając się miejscami. W międzyczasie wyszedł z mieszkania starszy mężczyzna wskazując, iż sąsiadów nie ma, bo są w pracy. Kontrolę ponowiono o 13.37 z takim samym skutkiem. Kolejna kontrolę przeprowadzono w dniu 25.10.2019r. o godz. 12.02- nikt nie otworzył bramy po użyciu przez kontrolujących domofonu.

Następnie w dniu 29.10.2019r. przeprowadzono dwukrotną kontrolę o godz. 11.53 i 13.22. w drugiej kontroli na mocy upoważnienia pracodawcy obok S. K. kontrolującym był B. Ś.. Rozpoczęto od użycia przycisku domofonu do mieszkania powódki, ale nikt nie odezwał się ani nie otworzył bramy. Wobec tego zadzwoniono do mieszkania nr (...) z prośbą o otworzenie bramy, co nastąpiło. Po dostaniu się na klatkę schodową ustalono, czy domofon jest sprawny: S. K. naciskała przycisk, a pozwany nasłuchiwał przy mieszkaniu powódki, czy jest słyszalny dźwięk domofonu. Ustalono, iż domofon działa. Pozwany pukał do drzwi powódki, ale nikt nie otwierał. Następnie kontrolujący powtórzyli całą procedurę zamieniając się miejscami. W późniejszej kontroli tego dnia nikt nie otworzył bramy po użyciu przez kontrolujących domofonu.

W okresie od 18.10.20r. do 31.10 2019r. powód zgłosił do ubezpieczenia 20 osób, jednakże na dzień 30.11. 2018r. pozwany zgłaszał do ubezpieczeń społecznych 21 osób

Dowód:

Protokół kontroli k. 40,40v.,41,42,42v.

Pismo ZUS k.43

Broszurka k. 44-67

Mapka k. 68

Pismo ZUS k.133,148, 149

Pisemne zeznania pozwanego k. 151-154, zeznania pozwanego k.211v. , e- protokół k. 214

Pisemne zeznania świadka S. K. k. 144-146

Pisemne zeznania świadka B. Ś. k. 183

Wiadomością sms z dnia 28.10.2019r. pozwany poinformował powódkę, iż w związku ze zwolnieniem lekarskim w dniu 22.10 w godzinach wczesnopopołudniowych przeprowadzona została kontrola i pracodawca nie zastał powódki w miejscu zamieszkania. Sms zawierał prośbę o wyjaśnienie nieobecności. Powódka również smsem wskazała, iż w godzinach rannych dnia 22.10 wykonywała badania laboratoryjne w przychodni (...) w Ś. przy ul. (...). Podobna forma miała miejsce w dniu 4.11.2019r. ; powódka wyjaśniła, iż pojechała do apteki.

Pracodawca sprawdził, iż w pobliżu miejsca zamieszkania powódki znajdują się aż 3 apteki w odległości od 300 do 620m, wobec czego nawet gdyby powódka wyszła tuż przed pierwszą kontrola wróciłaby do czasu drugiej kontroli w danym dniu. Nie dał tez wiary innym wyjaśnieniom powódki albowiem nie załączyła ona dowodów choćby w postaci realizowanych w dniu kontroli recept czy paragonów.

Dowód: korespondencja sms k.12,13

Mapka k.68

Pisemne zeznania pozwanego k. 151-154, zeznania pozwanego k.211v. , e- protokół k. 214

Pismem z dnia 6 listopada 2019r. pozwany poinformował powódkę, iż w związku z wykorzystywaniem zwolnienia lekarskiego za okres 18.10.2019r. niezgodnie z celem utraciła prawo do wynagrodzenia za ten okres i pozwany odmawia wypłaty. Stanowisko zostało uzasadnione.

Dowód: pismo k. 11

Na skutek pisma powódki z dnia 21.11.2019r. skierowanego do PIP O. Inspektorat Pracy we W. Oddział w W. u strony pozwanej przeprowadzona została kontrola, która nie wykazała nieprawidłowości w stosunku do powódki.

Dowód:

Pismo pełnomocnika powódki k. 17

Nakaz PIP k. 69,70-71

Ustaleń stanu faktycznego sąd dokonał w oparciu o zebrane dokumenty w postaci protokołów kontroli zasadności wykorzystania zwolnienia, zeznań świadków i strony pozwanej albowiem korelowały one ze sobą, były spójne i szeroko i logicznie przez pozwanego uzasadnione. Przy tym powódka w żaden sposób nie wykazała, iż protokoły pokontrolne zostały „sfabrykowane„ na potrzeby niniejszego postępowania. Zdaniem sądu przeczy temu choćby fakt parafowania oczywistej omyłki w jednym z protokołów. Gdyby tworzono je dopiero na potrzeby sprawy sądowej nie byłoby przeszkód, aby dokument zawierający omyłkę wydrukować ponownie w stanie bezbłędnym. Ponadto sporządzenie protokołów potwierdzają zeznania świadków. Fakt, ze 75 letni sąsiad powódki zeznał, iż nie przypomina sobie okoliczności wskazanych w protokole kontroli nie wyklucza, że miały one miejsce. Zdaniem sądu pracodawca w sposób szczegółowy wykazał, że kontrole w rzeczywistości były prowadzone, wskazał motywy, jakie nim kierowały i uzasadnił, jakie fakty sprawiły, iż uznał, że zwolnienie było wykorzystane przez powódkę niezgodnie z celem. Wskazał, dlaczego wyjaśnienia powódki uznał za niewystarczające. Sąd to stanowisko podzielił. Złożone przez powódkę dokumenty w postaci zalecenia lekarskiego z dnia 15.10.2019r. , skierowanie z dnia 18.10.2019r., wraz z zapisem ekg z 22.10.2019r. godz. 7:55, skierowanie do laboratorium z dnia 18.10.2018r. z wynikami wskazującymi, iż próbki pobrano 22.10.2019r. o godz. 7:40 (k. 81-87), wynik badania MR, wizyta z dnia 3.10 i dalsze (k. 88,89,90,91, 159-162) nie uzasadniają nieobecności powódki w czasie prowadzonych pięciokrotnie kontroli. Niewiele wniosły do sprawy zeznania świadka J. J., które dotyczyły bardziej relacji powódki z pracodawcą, opisu stanu zdrowia powódki- wszystkie znane świadkowi z relacji powódki (k.167)czy zeznania W. L. (170)

Przy tak ustalonym stanie faktycznym sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 92§ 1pkt 1 kp za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek: choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, (…) pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.

Zgodnie jednak z § 3 pkt 2 powołanego artykułu wynagrodzenie, o którym mowa w § 1 nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego.

Zgodnie zaś z art. 17 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Korzystając z uprawnienia pracodawca przeprowadził kontrolę z przyczyn, które szeroko opisano w stanie faktycznym, a które doprowadziły do ustalenia zaistnienia przesłanek powołanego przepisu art.17 ustawy zasiłkowej. Zdaniem sądu nie można pracodawcy zarzucić, iż kontrole nie zostały przeprowadzona formalnie poprawnie i aby pozwany nie był uprawniony do takiej kontroli, co zarzucała powódka.

Co do uprawnienia pozwanego do przeprowadzenia takiej kontroli daje je § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy oraz formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich, zgodnie z którym(pkt1) będący powtórzeniem art. 68 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zgodnie z którym kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy z powodu choroby lub konieczności sprawowania przez ubezpieczonego opieki nad członkiem rodziny dokonują płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych. Stosownie do § 5 ust. 1 i § 8 cytowanego rozporządzenia, pracodawca może poprzez upoważnioną osobę dokonać kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy z powodu choroby, która polega na ustaleniu, czy ubezpieczony w okresie orzeczonej niezdolności do pracy: 1) nie wykonuje pracy zarobkowej, 2) nie wykorzystuje zwolnienia lekarskiego od pracy w sposób niezgodny z jej celem. Osoba kontrolująca jest uprawniona do wykonywania kontroli również w miejscu zamieszkania osoby kontrolowanej. Zgodnie zaś z art.61 ust.2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( liczbę ubezpieczonych ustala się według stanu na dzień 30 listopada poprzedniego roku kalendarzowego)

Kontrole pracodawcy prowadzone były w składach dwuosobowych, powódce dano możliwość wyjaśnienia przyczyn nieobecności, z kontroli sporządzono protokoły, a zatem zdaniem sądu zasady kontroli prawidłowości wystawiania i wykorzystywania zwolnień lekarskich przewidziane rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy oraz formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich nie zostały naruszone w takim stopniu, by kontrola utraciła status wiarygodnej i formalnie poprawnej. Zachowano bowiem prawo pracownika do złożenia wyjaśnień i dowodów potwierdzających złożone wyjaśnienia. A wyjaśnienia powódki, jak wyżej wskazano, zostały nie udowodnione, budziły co najmniej wątpliwość co do rodzaju podejmowanej przez powódkę w trakcie zwolnienia wielokrotnej, przedłużającej się aktywności życiowej poza miejscem zamieszkania. Jak wynika zaś z wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 12 listopada 2002 r. (sygn. akt III AUa 3189/01, Pr. Pracy 2003/10/43): adnotacja na zwolnieniu lekarskim o treści: „pacjent może chodzić” (…) upoważnia pracownika jedynie do wykonywania zwykłych czynności życia codziennego, np. poruszanie się po mieszkaniu, udanie się na zabieg czy kontrolę lekarską. Powódka nie wykazała, że ograniczała się do takiej aktywności podczas pięciokrotnej kontroli pracodawcy w różnych dniach.

Wobec powyższego pracodawca zasadnie odmówił pracownikowi wynagrodzenia chorobowego, skoro utracił on do niego prawo.

Co do sprostowania świadectwa pracy to zgodnie z treścią art. 97§1,2 k.p. w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy, pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy; w świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego, w świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym; na żądanie pracownika w świadectwie pracy należy podać także informację o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach. W rozporządzeniu ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy wydanym w oparciu art. 97 § 4 kp wskazano w § 2 ust. 1, że w świadectwie pracy zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczeń społecznych.

Wobec powyższego wskazać należy, iż informacja zamieszczona przez pracodawcę w punkcie 8 świadectwa pracy jest zgodna z powyżej powołanymi przepisami o treści świadectwa pracy i jest informacja zgodna ze stanem faktycznym, wobec czego pracodawca w dokumencie jakim jest świadectwo pracy zawarł ją w zgodzie z przepisami prawa. Sąd oddaliłby zatem powództwo w tym zakresie niezależnie od wyników postępowania w części o wypłatę wynagrodzenia chorobowego.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.