Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 863/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 6 grudnia 2019 roku o sygn. akt II K 176/12

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.

M. R.

Oskarżony jest dwudziestosześciokrotnie karany w większości za czyny przeciwko mieniu

Oskarżony nie uzyskuje dochodów.

dane o karalności k. 4020-4024

informacja z e-puap k. 4007

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Sytuacja majątkowa i uprzednia karalność oskarżonego

dane z KRK i z e-puap

Dokumenty będące podstawą ustalenia faktów zostały sporządzone przez organy państwowe w przepisanej prawie formie stąd ich wiarygodność i obiektywizm nie budziły żadnych wątpliwości.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Apelacja prokuratora

Lp.

Zarzut

1.

Obraza przepisów prawa procesowego mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. polegająca na braku rozstrzygnięcia w zakresie czynu z art. 276 k.k. określonego w komparycji wyroku w pkt. 25.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzut przytoczony w apelacji prokuratora jest całkowicie zasadny.

Oskarżonemu zarzucono popełnienie łącznie 26 czynów, wskazanych w komparycji wyroku, jednakże w jego sentencji brak jest rozstrzygnięcia Sądu co do czynu z pkt. 25 kwalifikowanego z art. 276 kk. Powyższa okoliczność stanowi jednoznacznie naruszenie art. 413 § 1 pkt 4 i 5 k.p.k., zgodnie z którym każdy wyrok powinien zawierać przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu oraz rozstrzygnięcie sądu.

W tym miejscu należy wskazać, iż zawarte w pisemnym uzasadnieniu rozważania dotyczące winy oskarżonego co do czynu z pkt. 25 nie mogą wyłączać konieczności uchylenia takiego wyroku. Pisemne uzasadnienie wyroku nie może bowiem konwalidować braków orzeczenia, a brak rozstrzygnięcia w wyroku jest równoznaczny z nieodniesieniem się do istoty sprawy (vide np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 15 maja 2014 r., sygn. akt II AKa 4/14 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 maja 2011 r. w sprawie II KK 19/11). Z tego też względu wyrok jako niepełny i nieodpowiadający normom procedury karnej nie mógł zostać skontrolowany w zakresie istoty sprawy.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Otwocku do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek należało uznać za zasadny w części, ponieważ nie zachodzi konieczność uchylenia w całości orzeczenia Sądu I instancji, a jedynie w części dotyczącej braku rozstrzygnięcia w zakresie czynu opisanego w pkt. 25 i w tej części przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Otwocku. Czyn z art. 276 kk jest bowiem czynem, który w przypadku uznania oskarżonego za winnego jego popełnienia nie wchodzi w zakres żadnego ze zbiegów ustalonych trafnie przez Sąd Rejonowy w pkt. II, III, IV i VI wyroku jak i nie pozostaje w zbiegu z czynem, co do którego Sąd orzekł w pkt. V wyroku.

Lp.

Zarzut

2.

Obraza prawa materialnego tj. art. 286 § 1 k.k. poprzez niewskazanie w opisie czynu przypisanego M. R. w sentencji wyroku w punkcie II litera q wszystkich ustawowych znamion tego przestępstwa, tj. wprowadzenia przez sprawcę w błąd spółki (...) co do zamiaru wywiązania się z transakcji, pomimo prawidłowych ustaleń faktycznych poczynionych w tym zakresie przez Sąd Rejonowy w Otwocku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzutu obrazy prawa materialnego w postaci art. 286 § 1 kk postanowionego w apelacji prokuratora nie można uznać za prawidłowy, ponieważ zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny jak i judykatury obraza prawa materialnego polega na jego wadliwym zastosowaniu lub nie zastosowaniu w orzeczeniu, które jest oparte na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych. Nie można zaś mówić o naruszeniu przepisów prawa materialnego w sytuacji, gdy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ocen i ustaleń faktycznych przyjętych za jego podstawę, bądź też jest wynikiem obrazy przepisów prawa procesowego (vide np. postanowienie Sądu Najwyższego z 15 lutego 2007 r., IV KK 234/06, Lex nr 445859). Zarzut obrazy prawa materialnego ma zawsze samodzielny byt, a jego przesłanką jest twierdzenie skarżącego, że przy wydaniu orzeczenia doszło do wadliwej subsumpcji ustalonych faktów pod przepis prawa materialnego, bądź też, że obrazą przepisu materialnego było zaniechanie takiej subsumpcji. W niniejszej zaś sprawie Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny i dokonał jego prawidłowej subsumcji pod przepis art. 286 § 1 kpk, a jedynym błędem którego dopuścił się w kwestii poruszonej w apelacji jest obraza przepisów postępowania, której dotyczy następny z zarzutów postawionych przez skarżącego tj. zarzut braku w opisie czynu pod kątem znamion przypisanego występku.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Otwocku do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Pomijając fakt błędnego wskazania zarzutu stawianego rozstrzygnięciu należy stwierdzić, że wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku nie jest trafny, ponieważ kolejny prawidłowo sformułowany zarzut prowadzi do konieczności zmiany wyroku poprzez uzupełnienie opisu czynu przypisanego oskarżonemu o brakujące znamię.

Lp.

Zarzut

3.

Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, tj. art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. poprzez niedokładne określenie czynu przypisanego M. R. wskazanego w punkcie II litera q sentencji wyroku, polegające na nie ujęciu w opisie czynu z art. 286 § 1 k.k. wszystkich ustawowych znamion tego przestępstwa, tj. wprowadzenia w błąd.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Tak sformułowany w apelacji zarzut należy uznać za w pełni trafny, ponieważ art. 413 § 2 pkt 1 kpk nakazuje, by wyrok skazujący zawierał dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu. Żaden więc element, od którego uzależnione jest uznanie danego zachowania za bezprawne nie powinien być w nim pominięty. Oczywista jest przecież niedopuszczalność skazania osoby, której nie przypisano zachowania odpowiadającego przewidzianym w ustawie wszystkim znamionom danego typu czynu zabronionego – zasada nullum crimen sine lege. Opis czynu powinien w związku z tym zawierać komplet znamion, które zostały wypełnione ustalonym zachowaniem sprawcy (vide np. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 5 lutego 2020 r. w sprawie V KK 139/19 oraz wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 22 stycznia 2020 r. w sprawie III KK 536/19 ).

Tym samym stwierdzić należy, że doszło do naruszenia wskazanego wyżej przepisu procedury karnej, co miało wpływ na treść wyroku, ponieważ opis występku z art. 286 § 1 kk przypisanego oskarżonemu w pkt. II lit. q zaskarżonego wyroku bez wskazania, że wprowadził pokrzywdzoną w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży zawartej przez internet nie zawierał kompletu znamion, z wypełnieniem których ustawodawca wiąże odpowiedzialność karną za występek oszustwa. Wniesiona w tym zakresie na niekorzyść oskarżonego apelacja prokuratora powodowała możliwość i konieczność uzupełnienia opisu czynu przypisanego oskarżonemu.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Otwocku do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek sformułowany w apelacji nie jest trafny, ponieważ w niniejszej sprawie w tym zakresie nie ma podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy sądowi do ponownego rozpoznania, ale zachodzą podstawy do zmiany orzeczenia poprzez uzupełnienie w pkt. II litera q opisu czynu przypisanego oskarżonemu o stwierdzenie, że wprowadził pokrzywdzoną w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży zawartej przez internet.

Apelacja obrońcy oskarżonego M. R.

Lp.

Zarzut

1.

W zakresie pkt. II i VIII wyroku - naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. poprzez ukształtowanie przekonania Sądu I instancji na podstawie dowodów ocenionych w sposób dowolny, a nie swobodny.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Analizując zaskarżone orzeczenie przez pryzmat zarzutu podniesionego w apelacji obrońcy stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy oceniając materiał dowodowy nie naruszył normy art. 7 kpk. Trzeba zarazem podkreślić, iż Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie w sposób wyczerpujący, dążąc do pełnego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Pisemne uzasadnienie zawiera skrupulatną i trafną ocenę całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a przedstawione w nim rozumowanie jest wolne od błędów logicznych i znajduje pełne wsparcie we wskazaniach wiedzy i doświadczenia życiowego.

Z uwagi na brak jakiejkolwiek pogłębionej argumentacji w apelacji na poparcie zasadności zarzutu nie sposób się do niego szczegółowo odnieść. Należy jednak stwierdzić, że wbrew twierdzeniom skarżącego w niniejszej sprawie w zakresie czynów, których dotyczy pkt. II zaskarżonego wyroku są dowody świadczące jednoznacznie o sprawstwie oskarżonego. Po pierwsze należy zauważyć, że oskarżony w sposób formalny założył na dane P. U. działalność gospodarczą, a za wyłudzenie nieprawdy w tym zakresie został skazany prawomocnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku w sprawie o sygn. akt II K 280/11. Posługując się dowodem osobistym P. U. oskarżony uzyskał usługi telekomunikacyjne ze (...) jak i założył trzy rachunki bankowe, na które osoby pokrzywdzone występkami ujętymi w pkt. II wyroku wpłacały pieniądze. Odnośnie wskazanych umów dotyczących usług telekomunikacyjnych oraz rachunków bankowych uzyskano w niniejszej sprawie opinię biegłego z zakresu badań pisma ręcznego, z której jednoznacznie wynika, że podpisy na tych umowach zostały nakreślone przez M. R.. Ponadto ponad wszelką wątpliwość zostało ustalone, że odnośnie niektórych czynów których dotyczy pkt. II wyroku logowania do internetu odbywały się z komputera zarejestrowanego na B. W., która z kolei jednoznacznie zeznała, że z jej komputera korzystał M. R., który w tamtym czasie pozostawał w nieformalnym związku z jej siostrą E.. Dowody te słusznie zostały uznane przez Sąd Rejonowy za w pełni wiarygodne i jednoznacznie świadczące o sprawstwie oskarżonego. Stwierdzić również należy, że Sąd I instancji zasadnie nie uznał za wiarygodne twierdzeń oskarżonego jakoby czynów tych dopuścić się miał pozostając pod przymusem ze strony niejakiego G. oceniając je jako nielogiczne i zmierzające do umniejszenia winy.

Sformułowany przez obrońcę zarzut odnośnie pkt. VIII spowodował konieczność zmiany w tym zakresie zaskarżonego wyroku, jednak nie z powodów wskazanych w apelacji. Sąd Rejonowy orzekając obowiązek naprawienia szkody w trybie art. 46 § 1 kk nie dopuścił się obrazy wskazanych przez obrońcę przepisów prawa procesowego lecz dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych odnośnie pokrzywdzonego M. K.. Jak wynika bowiem z zeznań tego pokrzywdzonego złożonych na rozprawie odzyskał on wszystkie pieniądze z programu ochrony kupujących portalu Allegro. Obowiązek naprawienia szkody orzeka się zaś tylko w sytuacji gdy szkoda istnieje w chwili wyrokowania albowiem nie może decyzja sądu prowadzić do bezpodstawnego wzbogacenia się pokrzywdzonego. Tym samym konieczne było w pkt. VIII zaskarżonego wyroku uchylenie orzeczonego na podstawie art. 46 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego M. K..

Wniosek

Zmiana pkt II i VIII i uznanie oskarżonego za niewinnego popełnienia zarzucanych mu czynów, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze powyższe wnioski, konieczne jest stwierdzenie, iż argumentacja obrońcy nie była zasadna, a wniosek przez niego złożony nie mógł być uwzględniony.

Lp.

Zarzut

2.

W zakresie pkt. II i VIII wyroku – naruszenie przepisów prawa procesowego mającego wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, tj. art. 5 § 1 i 2 k.p.k., poprzez uznanie oskarżonego winnym, podczas gdy brak jest jakichkolwiek dowodów potwierdzających zarzuty z aktu oskarżenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Jeśli chodzi o zarzut apelacji dotyczący naruszenia przez Sąd I instancji treści art. 5 § 1 i 2 kpk stwierdzić należy, że był on nie tylko chybiony, ale również skonstruowany niewłaściwie. W świetle bogatego orzecznictwa i dorobku doktryny nie może budzić wątpliwości, że zastrzeżenia tyczące nieprawidłowej oceny materiału dowodowego, a więc naruszenie kryteriów wskazanych w art. 7 k.p.k. i tym samym wykroczenie poza granice sędziowskiej swobody ocen, wykluczają jednoczesne sygnalizowanie obrazy art. 5 § 2 k.p.k. Nie można mówić więc o naruszeniu reguły in dubio pro reo w sytuacji, gdy ustalenia faktyczne zależne są od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, bowiem jedną z podstawowych prerogatyw sądu orzekającego jest swobodna ocena dowodów. Stwierdzenie istnienia „nie dających się usunąć wątpliwości" w oparciu jedynie o subiektywne oceny i przekonanie skarżącego, wyłącznie w celu wsparcia tym stwierdzeniem polemiki z ustaleniami faktycznymi sądu, nie stwarza stanu nie dających się usunąć wątpliwości ( patrz: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2016r., sygn. akt IV KK 43/16). Inaczej mówiąc – bezskuteczny jest zarzut nie respektowania zasady in dubio pro reo, jeśli skarżący wywodzi go z uznania za wiarygodne części dowodów (np. zeznań świadka) przy jednoczesnym zanegowaniu przez Sąd pozostałych – na przykład wyjaśnień oskarżonego. Jest to bowiem kwestia wiążąca się wyłącznie z prawidłowością oceny materiału dowodowego, a jej podważanie nastąpić może tylko poprzez zarzucanie obrazy art. 7 k.p.k. Jak zaś wskazano wyżej Sąd Rejonowy nie dopuścił się obrazy treści art. 7 kpk.

Wniosek

Zmiana pkt II i VIII i uznanie oskarżonego za niewinnego popełnienia zarzucanych mu czynów, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze powyższe, konieczne jest stwierdzenie, iż argumentacja obrońcy nie była zasadna, a wniosek przez niego złożony nie mógł być uwzględniony.

Lp.

Zarzut

3.

W zakresie pkt. III, IV, V, VI, VII wyroku – rażąca niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu przez nienależyte uwzględnienie faktu, iż oskarżony przyznał się do części zarzucanych mu zarzutów i złożył w tym zakresie obszerne wyjaśnienia, a także okazał skruchę.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzut rażącej surowości kary może być uznany za zasadny tylko wtedy, gdy jego autor wskaże na nowe okoliczności, które są istotne dla wymiaru kary, a nie zostały ustalone przez Sąd I instancji, względnie wykaże, że okoliczności prawidłowo ustalone mają takie znaczenie i ciężar gatunkowy, których orzeczona kara nie uwzględnia w stopniu dostatecznym. Podniesiony zarzut jest zasadny wtedy, gdy kara wprawdzie mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, ale nie uwzględnia w sposób właściwy okoliczności dotyczących sądowego ich wymiaru określonych w art. 53–56 kk. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, czyli zasłużoną (np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2017 II KK 156/17).

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, iż kary jednostkowe wymierzone oskarżonemu wyrażają prawidłową ocenę stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów, jak i pozostałych okoliczności o jakich mowa w art. 53 § 1 i 2 kk i w realiach tej sprawy nie są to kary rażąco surowe. Sąd I instancji wziął pod uwagę jako okoliczność łagodzącą przyznanie się oskarżonego do popełnienia części przestępstw, jak i znaczny upływ czasu od ich zaistnienia zaś na niekorzyść oskarżonego poczytał jego wielokrotną karalność i nadał tym okolicznościom prawidłową rangę. Nie można zapominać, że oskarżony dopuścił się występków w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk. Oskarżony jeszcze w 2013 r. był ośmiokrotnie karany, podczas gdy obecnie za czyny przeciwko mieniu figuruje w Krajowym Rejestrze Karnym 21 skazań. Należy zauważyć, że wprawdzie kary w pkt. II, III, IV i VI są tożsame w swym wymiarze, jednak mając na uwadze znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu to karę z pkt. II należałoby uznać za zbyt łagodną, a tym samym niewspółmierną, bowiem łączna szkoda spowodowana przez oskarżonego wyniosła ponad 40.000 zł, jednak w tym zakresie nie ma apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonego. Nie można traci z pola widzenia również faktu, że Sąd Rejonowy widząc okoliczności łagodzące nie zdecydował się na zastosowanie fakultatywnego obostrzeżenia kary wynikającego chociażby z art. 91 § 1 kk. Wymierzona zaś przez Sąd Rejonowy kara łączna 5 lat pozbawienia wolności, uwzględnia zbieżność przedmiotową oraz czasową czynów, a także wielość pokrzywdzonych. Wbrew twierdzeniom skarżącego, uznać należy, że Sąd Rejonowy karę ukształtował w sposób bezsprzecznie umiarkowany, wręcz należy uznać ją jako zdecydowanie łagodną, uwzględniając również cele kary w zakresie prewencji szczególnej jak i ogólnej. Wymierzenie kar łagodniejszych stałoby zdecydowanie w sprzeczności z dyrektywami wymiaru kary, bowiem wówczas oskarżony pozostawałby praktycznie bezkarny za wiele przestępstw.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie wymiaru kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze powyższe, konieczne jest stwierdzenie, iż argumentacja obrońcy nie była zasadna, a wniosek przez niego złożony nie mógł być uwzględniony.

Apelacja oskarżonego M. R.

Lp.

Zarzut

1.

Naruszenie art. 9 § 1 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. i art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k. i art. 410 k.p.k. wskutek nieuwzględnienia i pominięcia całokształtu okoliczności, w tym korzystnych dla oskarżonego, oraz niewyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, poprzez zaniechanie zastosowania art. 11 § 2 i 3 k.k., art. 12 k.k. i art. 91 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Jak już wskazano wyżej Sąd Rejonowy nie naruszył przepisów procedury karnej przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy, a ocenę materiału dowodowego, na podstawie którego Sąd w sposób właściwy ustalił stan faktyczny sprawy nie tracąc z pola widzenia całokształtu okoliczności należy w pełni podzielić.

Brak jest podstaw, aby za trafny uznać zarzut oskarżonego co do niezastosowania przez Sąd Rejonowy art. 12 kk. Zgodnie z art. 12 § 1 kk dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony. Sama zbieżność czasowa zachowań oraz identyczny sposób działania nie przesądza jeszcze o przyjęciu konstrukcji czynu ciągłego ponieważ w sprawie musi zostać ustalony zamiar sprawcy powzięty z góry. Takiego zamiaru nie można zaś domniemywać, ale należy go udowodnić. Tymczasem z okoliczności niniejszej sprawy, a przede wszystkim z wyjaśnień oskarżonego nie wynika, aby przystępując do realizacji pierwszego zachowania w niniejszej sprawie np. do formalnego zarejestrowania działalności gospodarczej na dane P. U. obejmował zamiarem wszystkie pozostałe zachowania, to samo dotyczy posługiwania się dowodem osobistym D. Z.. Stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do przyjęcia, iż oskarżony miał z góry powzięty zamiar, a wprost przeciwnie fakt, iż wystawiał fikcyjne przedmioty na różnych portalach, na różnych aukcjach, w różnych datach, zakładał konta bankowe również w różnych dniach, czy zawierał umowy pożyczek w różnych miejscach i dniach u różnych podmiotów świadczy o tym, że zamiar był wprawdzie identyczny, ale nieistniejący z góry, a odnawiający się sukcesywnie przy nadarzającej się okazji i wykorzystaniu sposobności wynikającej z posiadania cudzego dokumentu tożsamości. Jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa „nie można mówić o czynie ciągłym, gdy poszczególne zachowania sprawcy nie zostały objęte jednym, z góry powziętym zamiarem, lecz zostały dokonane, czy to z takim samym zamiarem, czy z zamiarem odnawiającym się w odniesieniu do każdego z podejmowanych zachowań, czy wreszcie przy wykorzystaniu tej samej trwałej sposobności" (wyr. SA w Warszawie z 17.11.2014 r., II AKa 334/14, KZS 2015, Nr 4, poz. 96).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy zakwalifikował przestępcze zachowania oskarżonego ustalając, że dopuścił się ich w większości działając w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk co przyjęto trafnie w wyroku w pkt. II, III, IV i VI. Oskarżony bowiem popełnił te przestępstwa w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw.

Wniosek

Zmiana wyroku, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze powyższe wniosek oskarżonego nie mógł zostać uwzględniony jako bezpodstawny.

Lp.

Zarzut

2.

Obraza art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, w miejsce swobodnej oceny dowodów, zgromadzonego w przedmiotowej sprawie zwłaszcza w przypadku rozstrzygania przez Sąd I instancji materii i natury znamion, zamiaru i rzekomej chęci popełnienia przez oskarżonego wskazanych przestępstw jak również nie dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Należy zauważyć, że oskarżony nie wskazał żadnych konkretnych uchybień, których miał się dopuścić Sąd Rejonowy tak więc nie sposób odnieść się w sposób szczegółowy do tego zarzutu. Z uwagi jednak na tożsamość zarzutu z postawionym w apelacji obrońcy aktualne są uwagi Sądu Okręgowego zawarte w pkt. 1 odnoszącym się do apelacji obrońcy, których nie ma potrzeby ponownie przytaczać, a które dotyczyły czynów zawartych w pkt. II wyroku oraz III. Dodatkowo należy stwierdzić, że oskarżony przyznał się do popełnienia czynów z pkt. od 17 do 26 komparycji wyroku i w tym zakresie w toku postępowania przygotowawczego złożył wyjaśnienia wskazując, że posługiwał się dowodem osobistym D. Z. zawierając umowy pożyczki tzw. chwilówki, umowę z firmą (...), na mocy której otrzymał tablet jak i wypisywał na dane tej osoby zaświadczenia o zatrudnieniu w celu dokonania wyłudzeń, a które to wyjaśnienia zasadnie zostały uznane przez Sąd I instancji za wiarygodne. Przed Sądem Rejonowym oskarżony również nie kwestionował swojej winy jednak twierdził, że przestępstwa popełniał na polecenie M. G. pseudonim (...), a wyjaśnienia w toku dochodzenia składał pod jego dyktando. Słusznie Sąd Rejonowy nie dał wiary twierdzeniom oskarżonego o udziale wskazanej osoby uznając, że została stworzona na potrzeby niniejszego postępowania. Należy zauważyć, że oskarżony nie podał żadnych szczegółów odnośnie tej osoby, a jego wyjaśnienia w tym zakresie są ogólnikowe. Ponadto wypada zauważyć, że niniejsza sprawa powstała z połączenia do wspólnego rozpoznania czterech osobnych spraw skierowanych przeciwko oskarżonemu, a w żadnej z nich podczas przesłuchiwania go na etapie postępowania przygotowawczego nie wspominał o jakichkolwiek osobach trzecich mających rzekomy udział w popełnianiu przestępstw. Co więcej, należy zauważyć, że przestępstwa popełnione z użyciem dowodu osobistego P. U. i te popełnione z użyciem dowodu osobistego D. Z. dzieli odstęp trzech lat tak więc nie sposób jest logicznie przyjąć, aby przez tyle lat oskarżony był rzekomo zmuszany i szantażowany przez osobę trzecią i nie podjął żadnych działań, aby zmienić taki stan rzeczy. Z wyjaśnieniami oskarżonego, w których przyznał się do dokonania zarzucanych mu czynów, wskazanych w pkt. od 17 do 26 komparycji wyroku zgodne są opinie biegłego z zakresu badania pisma ręcznego uzyskane przez Sąd Rejonowy ze sprawy Sądu Rejonowego Warszawa Mokotów o sygn. akt VIII K 224/16, z których wynika, że oskarżony podpisał się za D. Z. na umowie z dnia 16 stycznia 2013 roku zawartej z firmą (...) oraz na umowach zawartych tego samego dnia z (...) S.A. i (...), za co został prawomocnie skazany wyrokiem nakazowym wskazanego Sądu (przestępstwa te są zbieżne czasowo z czynami, których dotyczyło niniejsze postępowanie). Tym samym stwierdzić należy, że materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania przed Sądem I instancji w sposób jednoznaczny wskazuje na wypełnienie przez oskarżonego swoim zachowaniem znamion przypisanych mu czynów. Ocenę materiału dowodowego dokonaną przez Sąd Rejonowy należy w pełni podzielić uznając, iż nie ma potrzeby ponownego jej przytaczania.

Wniosek

Zmiana wyroku, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na niezasadność argumentacji oskarżonego wniosek przez niego złożony nie mógł być uwzględniony.

Lp.

Zarzut

3.

Obraza art. 438 ust. 3 k.p.k., tj. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, polegających na błędnym przyjęciu przez Sąd, że czyny z pkt. II i III orzeczenia to oddzielne czyny, podczas gdy jest to jedno przestępstwo na podstawie art. 12 k.k. lub art. 91 § 1 k.k. Powyższe odnosi się także do czynów z pkt IV, V i VI.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Odnośnie kwestii nie zastosowania art. 12 kk i przyjęcia przez Sąd Rejonowy w sposób trafny art. 91 § 1 kk wypowiedziano się już w pkt. 1 dotyczącym apelacji oskarżonego tak więc nie ma potrzeby powielania tej samej argumentacji.

Wniosek

Zmiana wyroku, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na niezasadność argumentacji oskarżonego wniosek przez niego złożony nie mógł być uwzględniony.

Lp.

Zarzut

4.

Rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary, podczas gdy cele kary spełni kara w dolnej granicy zagrożenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na tożsamość zarzutu z postawionym w apelacji obrońcy aktualne są uwagi Sądu Okręgowego zawarte w pkt. 3 odnoszącym się do apelacji obrońcy, których nie ma potrzeby ponownie przytaczać. Należy zauważyć, że wbrew treści apelacji, wobec oskarżonego Sąd Rejonowy orzekł karę łączną w wymiarze 5 lat pozbawienia wolności, a nie jak wskazuje w środku odwoławczym oskarżony – 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W tym miejscu należy odnieść się również do stanowiska oskarżonego wyrażonego w dodatkowym piśmie nadesłanym do Sądu Okręgowego, a dotyczącego błędnego, zdaniem oskarżonego, nie zaliczenia mu na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności okresu tymczasowego aresztowania w niniejszej sprawie. Istotnie w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy zastosował środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego, który został zatrzymany w dniu 8 stycznia 2016 roku. Tego dnia jednak wprowadzono mu do wykonania karę pozbawienia wolności, a następnie kolejne kary pozbawienia wolności oraz zastępcze kary za nieuiszczone grzywny orzeczone na mocy szeregu prawomocnych wyroków skazujących, które oskarżony nieprzerwanie odbywa aż do dnia 21 czerwca 2027 roku. Brak jest więc podstaw, aby w niniejszej sprawie dokonać zaliczenia okresu tymczasowego aresztowania, które zostało uchylone w dniu 1 kwietnia 2016 roku na poczet orzeczonej kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności, bowiem okres tymczasowego aresztowania zbiegający się w czasie z odbywaniem przez sprawcę kary pozbawienia wolności nie podlega zaliczeniu na podstawie art. 63 § 1 kk. Zgodnie bowiem z tym przepisem na poczet kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie zaś oskarżony nie był pozbawiony wolności w tej sprawie skoro w tym czasie odbywał karę pozbawienia wolności wprowadzoną mu do wykonania w innej sprawie.

Wniosek

Orzeczenie kary w dolnej granicy zagrożenia ustawowego z art. 286 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze powyższe, konieczne jest stwierdzenie, iż argumentacja oskarżonego nie była zasadna, a wniosek przez niego złożony nie mógł być uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 6 grudnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 176/12 został utrzymany w mocy, poza zmianami dokonanymi na skutek trafnej apelacji prokuratora oraz uwzględnienia w części apelacji obrońcy oskarżonego oraz uchyleniem w części dotyczącej czynu z pkt. 25 komparycji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Mając na uwadze całość powyższych rozważań Sąd Okręgowy uznał, iż kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia wykazała, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w sprawie. Ustalenia faktyczne zostały poczynione na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy ocenił materiał dowodowy w sposób kompleksowy, odnosząc się do wszystkich zgromadzonych i przeprowadzonych w toku rozprawy dowodów i wywiódł prawidłowy wniosek w przedmiocie winy oskarżonego. Trzeba zarazem podkreślić, iż Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie w sposób wyczerpujący, dążąc do pełnego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Jak wielokrotnie podkreślano w doktrynie i orzecznictwie, przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 kpk wtedy, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 kpk). Akcentuje to szereg orzeczeń Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (por. wyrok SN z 3.09.1998 r. sygn. V KKN 104/98 – Prokuratura i Prawo rok 1999, nr 2, poz. 6; a także wyrok SA w Łodzi z 20.03.2002 r. sygn. II AKa 49/02 – Prokuratura i Prawo rok 2004, nr 6, poz. 29). Wszystkim tym wymogom Sąd Rejonowy w pełni sprostał.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zaskarżony wyrok został zmieniony w ten sposób, że: w pkt. II litera q uzupełniono opis czynu przypisanego oskarżonemu o stwierdzenie, że wprowadził pokrzywdzoną w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży zawartej przez internet oraz w pkt. VIII uchylono orzeczony na podstawie art. 46 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego M. K..

Zwięźle o powodach zmiany.

Jak już wskazano wyżej w niniejszym uzasadnieniu, podniesiony w apelacji prokuratora zarzut braku znamienia występku z art. 286 § 1 kk w odniesieniu do czynu ujętego w pkt. II lit. q został uznany za w pełni trafny jak i zarzut obrońcy w części dotyczącej rozstrzygnięcia z pkt. VIII dlatego też zaszła konieczność zmiany wyroku w tej części.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Z uwagi na brak rozstrzygnięcia co do czynu z pkt. 25 konieczne jest uchylenie zaskarżonego wyroku w tym zakresie i w tej części ponowne rozpoznanie sprawy przez Sąd Rejonowy w Otwocku.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe w zakresie czynu opisanego w pkt. 25 komparycji zaskarżonego wyroku, następnie zebrany i należycie ujawniony na rozprawie materiał dowodowy podda wszechstronnej, gruntownej ocenie, uwzględniającej reguły określone w art. 7 kpk i wyprowadzi wnioski w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonego.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

M. R.

IV

V

Uwzględniając wniosek obrońcy z urzędu oskarżonego, na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Otwocku na rzecz adw. M. W. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu oskarżonego w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.

Uwzględniając zaś sytuację materialną oskarżonego, który jest pozbawiony wolności i nie posiada żądnego majątku, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

SSO Anita Jarząbek-Bocian SSO Justyna Dołhy SSR del. Małgorzata Nowak-Januchta

0.11.3 G. zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny - prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☐

zmiana

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt. od II do VIII wyroku

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 3

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony M. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana