Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2020 r. około godziny 19:45 T. N. udał się do sklepu (...) przy ul. (...) w S.. Obwiniony podszedł do regału z perfumami, z którego dokonał zaboru perfum marki C. K., które następnie schował pod trzymaną w ręku gazetę. W dalszej kolejności obwiniony udał się w stronę wyjścia ze sklepu, przekroczył linię kas bez uiszczenia zapłaty za trzymany w ręku towar, a następnie opuścił sklep. Zaraz po wyjściu został ujęty przez pracownika ochrony sklepu (...), który do momentu przyjazdu Policji zaprowadził go na zaplecze sklepu. Wcześniej obwiniony odmawiał udania się na zaplecze w celu okazania zawartości torby oraz kieszeni. Obwiniony odmówił przyjęcia nałożonego na niego mandatu karnego w wysokości 500 zł wskazując, iż jest przekonany o tym, że w Sądzie otrzyma niższą karę. Ukradziony perfum o wartości 169,99 zł wrócił do sprzedaży.

Obwiniony T. N. ma 62 lata, jest żonaty, ma na utrzymaniu jedno dziecko - syna, jest bezrobotny, utrzymuje się z renty socjalnej, jego miesięczny dochód wynosi ok. 900 zł. Obwiniony nie posiada majątku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

⚫

częściowo wyjaśnień obwinionego T. N. ( k. 42 akt w zw. z k. 9-10 akt)

⚫

zeznań świadków :

• A. G. ( k. 43 akt w zw. z k. 6-7 akt )

• A. W. (k. 60 akt)

⚫

dowodów z dokumentów:

• notatki urzędowej ( k. 2 akt)

• zapisu monitoringu wraz z protokołem jego oględzin oraz zdjęciami ( k. 5 oraz 12- 19 akt)

O. N. przesłuchany w toku czynności wyjaśniających nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, wskazując, że zarzut jest mu całkowicie obcy. Podobnie podczas przesłuchania na rozprawie przed Sądem Rejonowym Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu obwiniony T. N. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia i jednocześnie wskazał, że 14 listopada 2020 r. udał się do sklepu (...) w S. w celu zakupu perfum, które miały być prezentem dla jego syna oraz dla syna jego siostry. Obwiniony podał, że potwierdza, iż posiadał przy sobie na terenie sklepu dwa opakowania perfum C. K., które trzymał w ręku. Przy tym wskazywał, że został zatrzymany na terenie sklepu, między półkami, zanim zdążył udać się do kasy w celu zapłaty za wspomniany towar.

W ocenie Sądu, wyjaśnienia obwinionego złożone w toku czynności wyjaśniających, a także przed Sądem zasługiwały jedynie częściowo na przymiot wiarygodności. Za wiarygodne uznać należało wyjaśnienia obwinionego jedynie w tym zakresie, w jakim nie kwestionował on faktu zabrania (a nie kradzieży) z półki perfumu marki C. K. i faktu, iż w momencie zatrzymania trzymał wspomniany towar w ręku. Wspomniane okoliczności pozostają niezaprzeczalne, zwłaszcza w świetle ujawnionego na miejscu zdarzenia monitoringu, a także wobec zeznań świadków.

Nie sposób jednak dać wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której wskazuje on, iż jego zatrzymania dokonano na terenie sklepu, przed tym zanim obwiniony zdążył podejść do kasy w celu zakupu towaru. Na podstawie analizy całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a zwłaszcza nagrania z monitoringu obejmującego swym zasięgiem wyjście ze sklepu, widać bowiem, iż obwiniony opuszcza teren sklepu, po czym zostaje ujęty przez pracownika ochrony i wprowadzony z powrotem. Powyższa okoliczność została również potwierdzona zeznaniami świadek A. W.. Tym samym Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego co do tego, iż nie chciał on dokonać kradzieży perfum marki C. K.. W tym zakresie Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego za niewiarygodne, nie przystające do wskazań doświadczenia życiowego oraz nie znajdujące potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, a zwłaszcza w ujawnionym zapisie monitoringu.

Sąd uznał, że obwiniony dokonał zaboru 1 sztuki perfum, a nie dwóch sztuk, jak wskazano w zarzucie. Zdaniem Sądu, zabór dwóch sztuk nie został potwierdzony pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, albowiem zapis monitoringu z dnia zdarzenia nie pozwala na stwierdzenie z całkowitą pewnością, iż obwiniony sięgnął po dwa opakowania perfum, a nie po jeden, a przy tym świadek A. W. w swoich zeznaniach wskazała, iż zgodnie z jej wiedzą, obwiniony dokonał zaboru raczej jednej sztuki perfum C. K.. Z uwagi na powyższe wątpliwości co do tej kwestii Sąd zdecydował o rozstrzygnięciu ich na korzyść obwinionego.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka A. G. – funkcjonariusza Policji, który pojawił się na miejscu zdarzenia. Świadek jest osobą obcą dla obwinionego i nie ma jakichkolwiek powodów by podejrzewać, iż zeznaje on na niekorzyść obwinionego. Mężczyzna nie był wprawdzie naocznym świadkiem opisywanego zdarzenia, a o fakcie dokonanej kradzieży dowiedział się w dniu zdarzenia od pracownika ochrony oraz po obejrzeniu nagrania z kamer, jednak to on nałożył na obwinionego mandat karny w wysokości 500 zł, którego przyjęcia obwiniony odmówił tłumacząc, iż w Sądzie otrzyma karę w niższej wysokości.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadek A. W. , zastępcy kierownika sklepu (...) przy ul. (...) w S.. Zeznania świadek były logiczne i spójne, a przedstawiona w nich wersja wydarzeń znajduje potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, zwłaszcza w zapisie monitoringu z dnia zdarzenia. W swoich zeznaniach świadek wskazała, iż obwiniony został zatrzymany poza terenem sklepu, za linią kas, a przy tym podała, iż zgodnie z jej wiedzą obwiniony został zatrzymany z jedną sztuka perfum marki C. K..

Podstawą ustaleń faktycznych poczynionych w niniejszej sprawie Sąd uczynił nagranie z monitoringu znajdującego się na terenie sklepu (...) przy ul. (...) w S., który zarejestrował moment dokonania zaboru perfum przez obwinionego. Nagranie to przeczy wyjaśnieniom obwinionego co do tego, iż do jego zatrzymania doszło na terenie sklepu, a jako dowód niezależny i nie budzący jakichkolwiek wątpliwości wyraźnie wskazuje na sprawstwo obwinionego.

Za wiarygodne uznać należało również pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, a ich wiarygodność nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

T. N. został obwiniony o to, że w dniu 14 listopada 2020 r. około godziny 19:45 w sklepie (...) przy ul. (...) w S. dokonał kradzieży 2 sztuk perfum marki C. K. o łącznej wartości 339,98 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. Są dokonał zmiany jedynie poprzez wyeliminowanie z opisu kradzieży jeden sztuki perfum.

Wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. popełnia ten, kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 500 zł.

Artykuł 119 k.w. określa dwa wykroczenia, kradzież i przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej. Oba te czyny stanowią wykroczenie, jeżeli wartość rzeczy nie przekracza 500 zł. Strona przedmiotowa kradzieży, zgodnie z art. 278 § 1 k.k., wskazuje, że czyn sprawcy polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, przy tym zabór polega na przejęciu władztwa nad rzeczą. Oznacza to wyjęcie rzeczy spod władania właściciela (posiadacza) i objęcie jej przez sprawcę we władanie. Przejęcie rzeczy przez sprawcę we władanie zakłada uniesienie i przeniesienie rzeczy, zmianę położenia rzeczy, wzięcie w rękę, włożenie do swojej torby lub kieszeni lub przeniesienie w inne miejsce. Celem działania sprawcy jest przywłaszczenie, co oznacza, że zamierza on po zawładnięciu rzeczą postąpić z nią jak z własną, tzn. chce ją posiadać, przetworzyć, spieniężyć lub podarować komuś. Przy tym cudzą rzeczą jest każda rzecz, którą sprawca nie ma prawa wyłącznie rozporządzać.

Strona podmiotowa kradzieży i przywłaszczenia zakłada umyślność, czynom sprawcy towarzyszy zasadniczo zamiar bezpośredni. Przy kradzieży sprawca działa w celu przywłaszczenia. Strona podmiotowa czynu opisanego w art. 119 k.w. zakłada świadome i umyślne działanie sprawcy na szkodę właściciela rzeczy ruchomej. Sprawca działa w zamiarze bezpośrednim, kierunkowym, o szczególnym zabarwieniu – „w celu przywłaszczenia” cudzej rzeczy.

Analiza całokształtu zgromadzonego w sprawę materiału dowodowego ocenionego swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, doprowadziła Sąd do przekonania o wyczerpaniu przez zachowanie obwinionego T. N. znamion zarzucanemu mu wykroczenia z art. 119 §1 k.w.

Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się w swych ustaleniach przede wszystkim na zapisie monitoringu, który zarejestrował zachowanie obwinionego w dniu 14 listopada 2020 r.

Nagranie z monitoringu stanowiło podstawę do stwierdzenia sprawstwa obwinionego T. N., a jednocześnie podważyło wiarygodność złożonych przez niego wyjaśnień przede wszystkim w zakresie jego twierdzeń, iż miał on zamiar udać się z trzymanym w ręku towarem do kasy w celu dokonania zakupu, a jego zatrzymania dokonano na terenie sklepu.

Z utrwalonego nagrania wynika bowiem jednoznacznie, że obwiniony, trzymając w ręku perfumy C. K., przechodzi za linię kas i opuszcza teren sklepu.

Powyższe zachowanie obwinionego wskazuje niewątpliwie, iż był on w pełni świadom tego, iż swoim zachowaniem dokonuje zaboru wskazanego towaru, przy czym umyślność obwinionego zrealizowała się w formie zamiaru bezpośredniego.

Przy tym, jak zostało to już wskazane, Sąd przyjął, iż obwiniony dokonał kradzieży jednej sztuki perfum C. K. o wartości 169,99 zł, z uwagi na fakt, iż w sprawie nie udało się z całkowitą pewnością rozstrzygnąć wątpliwości, czy obwiniony dokonał zaboru dwóch opakowań perfum czy jednego. Z uwagi na powyższe, zgodnie z obowiązującą w polskim prawie zasadą in dubio pro reo, Sąd rozstrzygnął wskazaną wątpliwość na korzyść obwinionego.

Rozważając kwestię wymiaru kary właściwej dla obwinionego za wyżej opisane wykroczenie, Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 33 §1 - 4 k.w. Wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. zagrożone jest karą grzywny, którą na podstawie art. 24 §1 k.w. wymierza się w wysokości od 20 do 5000 zł. Mając na uwadze charakter czynu jakiego dopuścił się obwiniony, w ocenie Sądu, kara 300 zł grzywny nie przekracza stopnia winy, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, bierze pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć wobec ukaranego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jednocześnie wysokość orzeczonej grzywny nie przekracza możliwości finansowych i zarobkowych obwinionego, który posiada możliwości majątkowe, by wskazaną karę uiścić, jednorazowo, względnie w systemie ratalnym. W opinii Sądu, grzywna w podanym wymiarze spełni wobec obwinionego cele zapobiegawcze i wychowawcze. Przedmiotowa kara spełni również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, stanowiąc swoiste ostrzeżenie dla podobnie działających sprawców drobnych kradzieży.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie 2 wyroku, na podstawie przepisów tam wskazanych. Przepisy te wprowadzają ogólną zasadę, iż w postępowaniu w sprawach o wykroczenia, w przypadku wydania wyroku skazującego, koszty obciążają obwinionego. Jedynie w wyjątkowych okolicznościach przepisy stanowią, iż Sąd może zwolnić obwinionego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie takie szczególne okoliczności nie występują. W ocenie Sądu ogólny stan majątkowy obwinionego umożliwia mu uiszczenie kosztów prowadzonego przeciwko niemu postępowania. Tym samym, biorąc pod uwagę treść wskazanych w punkcie 2 wyroku przepisów, Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 120 zł oraz opłatę od orzeczonej kary w kwocie 30 zł.

/-/ sędzia Izabela Hantz- Nowak