Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Pa 16/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Teresa Kalinka

Protokolant:

Ewa Gambuś

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2021r. w Gliwicach

sprawy z powództwa J. K. (K.)

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o wydanie świadectwa pracy

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 17 grudnia 2020 r. sygn. akt VI P 240/20

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo oddala;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu przed Sądem I i II instancji.

(-) sędzia Teresa Kalinka

Sygn. VIII Pa 16 /21

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2020 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach nakazał pozwanej (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wydanie powodowi J. K. świadectwa pracy w treści którego zostanie wskazane, że powód był zatrudniony u pozwanej od 1 września 2015 roku do 18 września 2017 roku na stanowisku dyrektora finansowego w pełnym wymiarze czasu pracy, a stosunek pracy ustał na mocy porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 k.p.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód był zatrudniony u pozwanej na podstawie umowy o pracę na stanowisku dyrektora finansowego od 1 września 2015 roku do 18 września 2017 roku. W świadectwie pracy z dnia 19 września 2017 roku wskazano jako tryb rozwiązania umowy o pracę art.5 2 Kodeksu pracy.

J. K. w dniu 29 września 2017 roku złożył pozew o odszkodowanie za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Domagał się zapłaty kwoty 36 000 złotych brutto.

W dniu 11 maja 2018 roku strony zawarły porozumienie na mocy którego postanowiono, że pozwana (...) sp. z o.o. w W. zapłaci powodowi J. K. kwotę 170 000 zł netto w tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę w terminie siedmiu dni od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie VI P 603/17 i prześle i sprostowane świadectwo pracy, w którym zostanie wskazany tryb rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron w terminie 7 dni od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie.

Na rozprawie w dniu 11 maja 2018 roku pełnomocnik powoda oświadczył, że wyraża wolę zawarcia ugody przy ustaleniu rozwiązania umowy o pracę z powodem na z art. 52 k.p. i rezygnuje z zapisów w ugodzie sądowej odnośnie jakości wykonywanej pracy. Strony zawarły ugodę sądową, w której strony zgodnie postanowiły że pozwana (...) sp. z o.o. w W. zapłaci powodowi J. K. kwotę 170 000 zł netto tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę w terminie 7 dni od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie VI P 603/17 na rachunek bankowy J. K. oraz że pozwana wyda powodowi świadectwo pracy uwzględniające ugodzony w sprawie VI P 803/ 17 sposób rozwiązania umowy w terminie 7 dni od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie . W tym zakresie strony wyraziły wolę pomimo treści porozumienia pozasądowego zawartego od 11 maja 2018 roku między stronami. W ugodzie sądowej nie zawarto zapisu odnośnie podstawy ustania stosunku pracy powoda u pozwanej.

Pozwana do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie nie wydała powodowi świadectwa pracy innego niż wydane w dniu 19 września 2017 roku.

Sąd wskazał . że w ugodzie sądowej nie zawarto żadnego zapisu odnośnie zmiany sposobu ustania stosunku pracy powoda u pozwanej.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że niedopuszczalna jest ugoda na mocy której pracodawca wypłaca na rzecz pracownika odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę i równocześnie strony przyjmują, że stosunek pracy ustał bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika Treść takiej ugody jest wewnętrznie sprzeczna i jest niekorzystna dla pracownika.

Sąd pierwszej instancji przytoczył treść § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 roku w sprawie świadectwa pracy ( Dz.U. 2018 poz. 1289) i uznał, że skoro w pkt. 3 ugody pozasądowej strony uzgodniły, że pozwana prześle powodowi sprostowane świadectwo pracy, w którym rozwiązanie umowy o pracę określone będzie porozumienie stron , to należało przyjąć że umowa o pracę uległa rozwiązaniu na mocy porozumienia stron.

Apelację od wyroku złożyła strona pozwana, która zaskarżyła w całości wyrok z dnia 17 grudnia 2020 roku zarzucając:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 30 § 1 pkt 1 k.p. poprzez błędną wykładnia, w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji, gdy przepisy odnoszące się do rozwiązania umów o pracę na mocy porozumienia stron nie znajdowały zastosowania w niniejszej sprawie;

2. art. 300 k.p. w związku z art. 65 § 1 k.c. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji , w której zgodną intencją stron było zawarcie ugody przy ustaleniu że podstawą rozwiązania umowy o pracę jest nadal art. 52 k.p.;

3. § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 roku w sprawie świadectwa pracy (Dz.U. 2020 poz. 1862) poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie w sytuacji. gdy przepis ten zobowiązuje pracodawcę do wydania nowego świadectwa pracy zawierającego informację o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę , nie zaś do wskazania , iż stosunek pracy między stronami ustał na podstawie porozumienia stron;

4. art. 917 k.c. w związku z art. 300 k.p. przez błędną wykładnię przejawiające się w uznaniu sądu pierwszej instancji że rozwiązanie stosunku pracy na podstawie porozumienia stron jest obustronnie korzystne w sytuacji gdy omawiany przepis umożliwia stronom uczynienie wzajemnym wzajemnych ustępstw w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego, a nie całkowitego uprzywilejowania jednej ze stron.

Nadto strona pozwana zarzuciła naruszenie przepisów postępowania mający istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:

1.  art. 477 1 § 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, w której pracodawca wydał już stronie powodowej świadectwo pracy;

2.  sprzeczność istotnych ustaleń sądu pierwszej instancji w treści zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. objawiające się dokonanie nieprawidłowej, dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, co finalnie skutkowało nieprawidłowym ustaleniem, że roszczenie powoda o wydanie świadectwa pracy ,w którym zostanie wskazany sposób ustania stosunku pracy powoda jako porozumienie stron zasługiwało na uwzględnienie albowiem strony tak ustaliły.

Strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości , ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji i o zasądzenie koszów postępowania , w tym kosztów postępowania apelacyjnego oraz zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych.

Zdaniem apelującej za uzgodniony w niniejszej sprawie sposób rozwiązania umowy należy uznać art. 52 k.p., co wynika z treści protokołu rozprawy z 11 maja 2018 w sprawie VI P 803/ 17 roku ., W. stron było zakończenie sporu na podstawie ugody sądowej regulującej sporne kwestie, a to zapłatę odszkodowania i wydanie powodowi świadectwa pracy uwzględniającego ugodzony w niniejszej sprawie sposób rozwiązania umowy, Tym sposobem było rozwiązanie umowy z art. 52 k.p. . W tym zakresie nie było potrzeby i prawnej możliwości wydania powodowi nowego świadectwa pracy o innej treści niż treść pierwotna z dnia 19 września 2017 roku, ponieważ powód dysponuje świadectwem pracy o właściwej treści

Powód wniósł o oddalenie apelacji.

Sąd drugiej instancji zważył co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie . Sąd drugiej instancji podziela stanowisko apelującej , że Sąd I instancji przekroczył granice swobodnej oceny dowodów. Dokonał błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego .

Istota sporu w niniejszej sprawie, wobec wątpliwości związanych z wykładnią zawartej w dniu 11 maja 2018 roku przed Sądem Rejonowym w Gliwicach ugody, sprowadzała się do ustalenia dwóch kwestii:

1.  czy strony zgodnie postanowiły, że pozwana wyda powodowi świadectwo pracy , w którym jako tryb rozwiązania umowy o pracę zostanie wskazane porozumienie stron;

2.  w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie zawarte w punkcie 1 , czy ma zastosowanie § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 roku w sprawie świadectwa pracy (Dz.U. 2020 poz. 1862) .

Ad. 1

W ustalonym stanie faktycznym podstawą wydania nowego świadectwa pracy może być wyłącznie ugoda sądowa z dnia 11 maja 2018 roku. Z treści tej ugody nie wynika, aby strony ustaliły jako sposób rozwiązania umowy o pracę porozumienie stron. Ugodzonym sposobem rozwiązania umowy, o którym mowa w punkcie 3 ugody sądowej nie było porozumienie stron. Sąd ustalając sposób ustania stosunku pracy jako porozumienie stron naruszył treść art. 30 § 1pkt 1 k.p., ponieważ porozumienie pozasądowe zostało zmienione ugodą sądową. Zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. był uzasadniony.

Pełnomocnik powoda oświadczył w sposób jednoznaczny , że „wyraża zgodę zawarcia ugody przy ustaleniu rozwiązania umowy w trybie art. 52 k.p” i to oświadczenie ma decydujące znaczenie przy rozstrzyganiu sprawy.

Ad. 2

Oświadczenie pełnomocnika o ustaleniu rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 k.p. byłoby sprzeczne z prawem, gdyby odszkodowanie w wysokości 170 000 złotych netto obejmowało odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę ( art. 56 k.p.) . Przepisy art. 223 § 2, art. 203 § 4 i art. 469 ustanawiają możliwość kontroli przez sąd, czy zamierzona przez strony ugoda nie narusza prawa (nie służy obejściu prawa) lub zasad współżycia społecznego bądź też słusznego interesu pracownika. . Sprzeciw sądu wobec zawarcia ugody powoduje jej nieważność zarówno w materialnym, jak i procesowym zakresie (postanowienie SN z 17.01.1969 r., II PZ 43/68) W związku z tym należało ustalić, z jakiego tytułu powód otrzymał ugodzoną kwotę.

Powód składając pozew o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę domagał się kwoty w wysokości 36 000 złotych brutto. Na mocy ugody z dnia 11 maja 2017 roku otrzymał kwotę 170 000 zł netto . Wobec tak dużej dysproporcji pomiędzy pierwotnym żądaniem a ugodzonym odszkodowaniem powstała wątpliwość z jakiego tytułu powód tę należność otrzymał, tym bardziej, że w pismach procesowych w sprawie VI P 603/17 zarzucał pozwanej szereg nieprawidłowości w gospodarce finansowej i formułował żądania.

J. K. oświadczył na rozprawie w dniu 20 maja 2021 roku, że nie jest w stanie określić, co składało się na odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody z 11 maja 2018 roku.

Pozwana wyjaśniła, że było to odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści przez powoda w związku z nagłym rozwiązaniem stosunku pracy i uregulowanie rozliczeń z powodem. Spółka nie była zainteresowana prowadzeniem długoletnich obciążających sporów sądowych, stąd obie strony zdecydowały się na zawarcie ugody określonej treści, w ramach której wypracowano kompromis definitywnie rozliczający strony.

Zdaniem Sądu II instancji to stanowisko pozwanej zasługuje na uwzględnienie. Powód w trakcie postępowania w sprawie VI P 603/17 sygnalizował swoje roszczenia w stosunku do pozwanej i innych spółek ( wymienionych w porozumieniu pozasądowym z dnia 11 maja 2018 roku) określając ich wysokość na kwotę ponad 1 000 000 złotych, bez odszkodowania z art. 56 k.p. ( k. 65 VI P 603/17). W związku z tym, Sad II instancji przyjął , że ugodzona kwota w wysokości 170 000 złotych nie zawierała odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, a co za tym idzie rezygnacja ze zmiany sposobu rozwiązania umowy o pracę nie była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego , ani nie naruszała słusznego interesu pracownika. Sąd w sprawie VI U 603/17 nie rozstrzygnął kwestii zwolnienia dyscyplinarnego.

W związku z tym nie zachodziły przesłanki do wydania nowego świadectwa pracy powodowi na podstawie § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rodzinny Pracy i Polityki społecznej z dnia 30 grudnia 2016 roku w sprawie świadectwa pracy, bo nie doszło do zmiany sposobu rozwiązania umowy . Nie zapadło orzeczenie o przyznaniu odszkodowania w związku z rozwiązaniem przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Zaskarżony wyrok zmieniono na podstawie art. 386 § 1 k.p.c..

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z § 9 ust. 1 pkt 3 i § 10 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. 2017 poz. 1797 ) .

(-) sędzia Teresa Kalinka