Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2021 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Kuryłas

Protokolant: sekretarz sądowy Agata Rosa

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2021 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa: T. B.

przeciwko: (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 3.319,18 zł ( trzech tysięcy trzystu dziewiętnastu złotych osiemnastu groszy ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 2.329,58 zł ( dwóch tysięcy trzystu dwudziestu dziewięciu złotych pięćdziesięciu ośmiu groszy ) - od dnia 30 kwietnia 2020 r do dnia zapłaty ,

2.  umarza postępowanie co do kwoty 260,36 zł ( dwustu sześćdziesięciu złotych trzydziestu sześciu groszy ) ,

3.  oddala powództwo w pozostałej części ,

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1. 537 zł ( jednego tysiąca pięciuset trzydziestu siedmiu złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty .

Sędzia Agnieszka Kuryłas

Sygn. akt I C 566/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 kwietnia 2020 r. (data stempla pocztowego) roku powód T. B. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 4.291,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 2.982,41zł od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty, tytułem naprawienia szkody za uszkodzenie pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...), uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 6 grudnia 2019 roku oraz kosztów prywatnej kalkulacji naprawy . Nadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych oraz kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów procesu , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, kwestionując w uzasadnieniu wysokość dochodzonego roszczenia. Ponadto w uzasadnieniu wskazał, iż dotychczas wypłacił odszkodowanie w kwocie wyższej niż ta wskazana przez powoda w pozwie, tj. wypłacił kwotę 1.391,19 zł. Podniósł również, iż pojazd poszkodowanego był znacząco wyeksploatowany, przejechał ponad pół miliona kilometrów w ponad 13 lat. Wskazał również , iż z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego przekazał kwotę 319,80 zł bezpośrednio do firmy , od której powód wynajął pojazd zastępczy .

Na rozprawie w dniu 21 września 2021 roku pełnomocnik powoda oświadczył, że powód wnosi o zasądzenie od pozwanego kwoty za naprawę w wysokości 2.722,05 zł, zwrotu kosztów prywatnej opinii w kwocie 350 zł oraz kwoty 959,40 zł tytułem kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego, w pozostałej zaś części cofa powództwo i zrzeka się roszczenia. Podtrzymał żądanie zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 grudnia 2019 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki V. (...) o nr rej. (...), należący do poszkodowanego T. B.. Sprawca szkody objęty był ochroną ubezpieczeniową u pozwanego ubezpieczyciela, stąd właściciel uszkodzonego pojazdu zgłosił szkodę bezpośrednio do niego.

Pismem z dnia 29 stycznia 2020 roku (...) S.A. potwierdziło otrzymanie zgłoszenia o wypłatę odszkodowania z policy - OC posiadaczy pojazdów ze zdarzenia z dnia 6 grudnia 2019 r.

Bezsporne , a nadto dowód :

- pismo z dnia 29 stycznia 2020 roku k. 48-49

Pozwany ubezpieczyciel (...) S.A. przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w którym przyznał i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie za naprawę uszkodzonego pojazdu w kwocie 1.391,19 zł .

Dowód:

- decyzja o przyznaniu odszkodowania w wysokości 1.391,19 zł – k. 38,

-lista wypłat k. 37

- akta szkody na płycie CD – k. 55

W związku z uszkodzeniem pojazdu , na czas jego naprawy , poszkodowany T. B. wynajął pojazd zastępczy od firmy (...) sp. z o.o. w W. na okres od dnia 31 stycznia 2020 roku do 5 lutego 2020 roku. Z tego tytułu wystawiona została faktura VAT nr (...) z dnia 05.02.2020r na kwotę 959, 40 zł.

Dowód:

- faktura Vat nr (...) z dnia 05.02.2020r k. 14

Następnie T. B. skierował e-mail do (...) S.A., w którym poinformował, że wynajął auto zastępcze, a także zgłaszał utrudnienia związane z możliwością dokonania oględzin auta. Wobec powyższego pismem z dnia 13 lutego 2020 r. (...) S.A. powiadomiło T. B., iż podjęło decyzję o przekazaniu do wypłaty kwoty 319,80 zł tytułem kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego za okres 3 dni . Taką kwotę pozwany przekazał bezpośrednio do firmy (...) spółki z o. o w W. .

Dowód:

- e-maile powoda oraz strony pozwanej k. 51-52

- pismo (...) z dnia 13 lutego 2020 r. k. 53 ,

-lista wypłat karta 37

Powód nie zgadzając się z ustaleniami ubezpieczyciela, wystąpił do (...) w M. prowadzonego przez P. O. o sporządzenie kalkulacji naprawy uszkodzeń powstałych w pojeździe marki V. (...) o nr rej. (...) powstałych na skutek zdarzenia z dnia 6 grudnia 2019 roku. Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu według kalkulacji sporządzonej na zlecenie powoda wyniósł kwotę 3.981,13 zł brutto , przy zastosowaniu stawek robocizny w wysokość 121,50 zł / 1rbg netto – dla prac blacharskich i mechanicznych oraz 127,71 zł / 1 rbg netto – dla prac lakierniczych. Koszt sporządzenia kalkulacji wyniósł kwotę 350 zł brutto.

Dowód:

- kalkulacja naprawy z dnia 4 lutego 2020 roku – k. 11-12;

- faktura VAT nr (...) z dnia 04.02.2020 r – k. 13.

W odpowiedzi na wezwanie powoda do dopłaty odszkodowania , pismem z dnia 20 lutego 2020 roku pozwany ubezpieczyciel podtrzymał dotychczasowe stanowisko i odmówił dopłaty do już wypłaconego odszkodowania .

Dowód:

- pismo z dnia 20 lutego 2020 r. k. 54

Pismem z dnia 20 kwietnia 2020 r. pełnomocnik T. B. skierował pismo do (...) S.A., w którym wezwał do zapłaty kwoty 3.941,81 zł – jako różnicy pomiędzy kwotą odszkodowania ustaloną przez pozwanego i w opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie powoda. Żądana kwota obejmowała również zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 959,40 zł .

Dowód:

- pismo pełnomocnika powoda z dnia 20 kwietnia 2020 r. k. 15

W wyniku zdarzenia drogowego z dnia 6 grudnia 2019 r. doszło do uszkodzenia samochodu poszkodowanego. Uszkodzeniu uległ zderzak tylny – nakładka (oryginalny) i sprzęg (zaczep, hak) holowniczy (nieoryginalny). Koszt naprawy pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 6 grudnia 2019 roku, przy zastosowaniu średnich stawek za roboczogodzinę dla nieautoryzowanych warsztatów naprawczych na lokalnym rynku w wysokości 121,50 zł dla prac mechanicznych i blacharskich oraz 127,71 dla prac lakierniczych oraz przy zastosowaniu nowych oryginalnych części zamiennych i cen aktualnych na dzień zaistnienia szkody wyniósł kwotę 3.720,77 zł brutto.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego mgr inż. M. M.– k. 83-92

- wydruk ze strony historia pojazdu k. 40-41

- zdjęcia pojazdu k. 42-47

Sąd zważył , co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w znacznej części.

Po ostatecznie sprecyzowanym stanowisku powód , w związku ze zdarzeniem z dnia 06 grudnia 2019 r , domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. kwoty 4.031,45 zł, w tym kwoty 2.722,05 zł tytułem naprawienia szkody powstałej w wyniku kolizji z dnia 6 grudnia 2019 roku, kwoty 350 zł tytułem zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy oraz kwoty 959,40 zł tytułem kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego.

Podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 436 k.c. w zw. art. 415 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność przewidzianą w art. 435 k.c. tj. za szkodę na osobie lub mieniu ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, a gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny, jak w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2).

Dla przyjęcia odpowiedzialności pozwanego konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia oraz powstania szkody, jak również związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 k.c. powinien to być adekwatny związek przyczynowy.

Okoliczności kolizji z dnia 6 grudnia 2019 r. , jak i odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela sprawcy, szkody nie były sporne pomiędzy stronami.

W świetle art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.), odpowiedzialnością ubezpieczyciela co do zasady rządzą reguły dotyczące odpowiedzialności odszkodowawczej posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem, w tym ogólne przepisy o wynagrodzeniu szkody (zwłaszcza art. 361-363 k.c.), z tą jednak istotną różnicą, że w ramach odpowiedzialności z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne.

Przywrócenie stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu wiąże się z reguły z koniecznością wymiany niektórych jego elementów, które uległy zniszczeniu. Ze względu na okoliczność, że niejednokrotnie części pojazdu, uszkodzonego w trakcie zdarzenia wyrządzającego szkodę, były eksploatowane już przez określony czas, dłuższy lub krótszy, powstaje kwestia, na czym ma polegać przywrócenie do stanu sprzed wyrządzenia szkody. W szczególności, czy przywrócenie do stanu poprzedniego uzasadnia użycie nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu.

Zagadnienie to było przedmiotem rozpoznania, przez skład powiększony Sądu Najwyższego, który uchwałą z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie III CZP 80/11 rozstrzygnął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.

Kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę powstałą w pojeździe marki V. (...) o nr rej. (...) była bezsporna. Spór koncentrował się wyłącznie na ustaleniu wysokości dotychczas dokonanej wypłaty przez pozwanego oraz kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu, zakresu tej naprawy i w konsekwencji wysokości należnego powodowi odszkodowania.

Powołany na wniosek powoda biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej mgr inż. M. M. w swej pisemnej opinii z dnia 9 lipca 2021 roku stwierdził, że koszt naprawy pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 6 grudnia 2019 roku, przy zastosowaniu średnich stawek za roboczogodzinę dla nieautoryzowanych warsztatów naprawczych na lokalnym rynku w wysokości 121,50 zł dla prac mechanicznych i blacharskich oraz 127,71 dla prac lakierniczych oraz przy zastosowaniu nowych oryginalnych części zamiennych i cen aktualnych na dzień zaistnienia szkody wynosił kwotę 3.720,77 zł brutto.

Sąd uznał przedmiotową opinię za wiarygodną w całości i w pełni podzielił wnioski biegłego. Opinia ta została sporządzona w sposób rzetelny, była logiczna, spójna, nie zawierała sprzeczności. Biegły udzielił odpowiedzi na pytania sformułowane w tezie dowodowej. Trzeba jednocześnie zaznaczyć, iż biegły jest osobą odznaczającą się niekwestionowanymi kwalifikacjami, kompetentną i posiada duże doświadczenie w sporządzaniu tego typu opinii. Tym samym Sąd nie znalazł powodów, dla których można by choćby częściowo podważyć wydane w sprawie opinie.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, dla odpowiedzialności ubezpieczyciela nie ma znaczenia, jakim kosztem i czy w ogóle poszkodowany dokonał naprawy pojazdu. Roszczenie o świadczenia należne w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana. Wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia ( vide wyrok Sądu Najwyższego z 27.06.1988r., I CR 151/88, L.; uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 15.11.2001r., III CZP 68/01, OSNC 2002, nr 6, poz. 74 i powoływane tam orzeczenia). Niezależnie zatem od tego, czy poszkodowany naprawił uszkodzony pojazd, należy mu się od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie ustalone według zasad art. 363 § 2 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c., co oznacza, że jego wysokość ma odpowiadać kosztom usunięcia opisanej wyżej różnicy w wartości majątku poszkodowanego, a ściślej – kosztom przywrócenia pojazdowi jego wartości sprzed zdarzenia powodującego szkodę.

Podkreślenia również wymaga, że naprawa samochodu przy użyciu nowych oryginalnych części zamiennych jest droższa, jednak oczekiwanie ubezpieczyciela, że poszkodowany naprawi swój samochód w sposób możliwie najtańszy jest również sprzeczne z regułą wyrażoną przepisie art. 361 k.c. Sama zaś okoliczność, że na rynku dostępne są części zamienne w niższej cenie, nie uprawnia ubezpieczyciela do obniżenia cen tych części, gdyż celem naprawy jest bowiem przywrócenie stanu pojazdu sprzed kolizji, a nie jedynie przywrócenie go do stanu używalności sprzed kolizji.

Należy również podnieść, iż poszkodowany nie miał obowiązku skorzystania z oferty pozwanego ubezpieczyciela i dokonania naprawy w warsztacie współpracującym z pozwanym. Poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania warsztatu oferującego usługi najtańsze. Poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. W praktyce będą to zazwyczaj autoryzowane warsztaty naprawcze związane z określoną marką samochodu i prowadzące obsługę serwisową pojazdu. Wybierając takie warsztaty, poszkodowany może się kierować m.in. ich fachowością, rzetelnością technicznej obsługi i poziomem prac naprawczych oraz określonymi niekiedy profitami połączonymi ze stałą obsługą serwisową. Co więcej, wybranemu warsztatowi naprawczemu poszkodowany mógłby powierzyć naprawę kompleksową, jeżeli obejmowałaby ona kilka różnych fragmentów uszkodzonego pojazdu (tak, m.in. uchwała Sądu Najwyższego z 13.06.2003r., III CZP 32/03, Legalis).

Biorąc za podstawę powyższe, Sąd podzielił opinię biegłego w całości, uznając ją za pełnowartościowe źródło informacji specjalnych i opierając rozstrzygnięcie sprawy na wyliczeniach w niej zawartych. W tym stanie rzeczy Sąd przyjął, iż celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt przywrócenia samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) do stanu sprzed kolizji wyniósł kwotę 3.720,77 zł

Biorąc natomiast pod uwagę, iż w toku postępowania likwidacyjnego pozwany przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 1.391.19 zł - to pozostała część należnego powodowi odszkodowania tytułem naprawienia szkody powstałej w wyniku kolizji z dnia 6 grudnia 2019 roku wyniosła kwotę 2.329,58 zł (3.720,77 zł – 1.391.19 zł ). Taką też kwotę należało przyznać powodowi tytułem dopłaty do już wypłaconego odszkodowania z tytułu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu .

Za w pełni uzasadnione Sąd uznał również żądanie pozwu w zakresie kwoty 350 złotych stanowiącej koszt prywatnej kalkulacji naprawy sporządzonej na zlecenie powoda przez (...) w M. prowadzone przez P. O.. Powód, nie posiadając fachowej wiedzy, miał pełne prawo zasięgnąć opinii rzeczoznawcy, celem ustalenia, czy przyznane poszkodowanemu odszkodowanie zostało ustalone prawidłowo przez stronę pozwaną korzystającą przy sporządzaniu wycen z wiedzy rzeczoznawców, mających wiedzę i doświadczenie w zakresie wykonywania takich wycen.

Natomiast w zakresie żądania kwoty 959,40 zł , tytułem zwrotu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego wskazać należało, iż nie budziło wątpliwości Sądu, że pojazd był poszkodowanemu potrzebny zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym. W niniejszym stanie faktycznym za niewątpliwe uznać należało, że kolizja oraz fakt, iż w pojeździe poszkodowanego nastąpiła szkoda, uniemożliwiły mu wykonywanie obowiązków dnia codziennego. W tej sytuacji w pełni uzasadniony był sam fakt wynajęcia pojazdu zastępczego. Na okoliczność poniesionych wydatków z tego tytułu powód przedstawił fakturę VAT, wystawioną przez firmę (...) sp. z o.o., na kwotę 959, 40 zł. Na fakturze wskazano, że pojazd zastępczy był wynajmowany od dnia 31 stycznia 2020 roku do 5 lutego 2020 roku( 6 dni ) . Dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego wyniosła kwotę 159,90 zł brutto. Wprawdzie technologiczny czas naprawy samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) wynosił 1 dzień (opinia biegłego – k. 86, powyższe nie było kwestionowane przez strony), Sąd za zasadny uznał jednak najem samochodu zastępczego w pełnym okresie wynajmu, tj. w wymiarze 6 dni, uwzględniając przy tym stanowisko pozwanego , który uznał okres wynajmu w wymiarze 3 dni . Dodatkowo zasady doświadczenia życiowego, w tym okres oczekiwania na części samochodowe , czas potrzebny na organizację naprawy oraz dyspozycyjność danego warsztatu samochodowego pozwalają uznać , iż okres najmu pojazdu zastępczego w wymiarze 6 dni był okresem realnym i niezbędnym do naprawy uszkodzonego pojazdu powoda .

Sąd uwzględnił jednakże fakt , iż pozwany pismem z dnia 13 lutego 2020 r. (...) S.A. powiadomił T. B., iż podjął decyzję o przekazaniu do wypłaty kwoty 319,80 zł tytułem kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego oraz tego samego dnia zrealizował przelew z tego tytułu na rzecz (...) sp. z o.o. w W. w wysokości 319,80 zł. Wobec powyższego w zakresie żądania tytułem zwrotu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego uznał, iż strona powodowej należy zasądzić kwotę 639,60 zł tj. kwotę pomniejszoną o wypłacone przez (...) odszkodowanie ( 959, 40 zł - 319,80 zł ).

W konsekwencji Sąd uznał za zasadne roszczenie powoda łącznie co do kwoty 3.319,18 zł , na którą składają się : dopłata do już wypłaconego odszkodowania z tytułu kosztów naprawy w wysokości 2.329,58 zł , zwrot kosztów prywatnej ekspertyzy w wysokości 350 zł oraz dopłata do odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w wysokości 639,60 zł. Taką też kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda w punkcie 1 sentencji wyroku . Bezzasadne żądanie powyżej zasądzonej kwoty należało oddalić , o czym Sąd orzekł jak w punkcie 3 sentencji wyroku.

Roszczenie o odsetki znajduje swoją podstawę w treści art. 481 § 1 k.c., który stanowi, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jak zaś wynika z tezy wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 r. (II CK 146/02, Lex nr 82271) dłużnik popada w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia.

Data początkowa naliczania odsetek ustawowych od kwoty 2.329, 58 zł wskazana została zgodnie z żądaniem pozwu i przypada na dzień złożenia pozwu tj. 30 kwietnia 2020 r.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd umorzył postępowanie co do kwoty 260,36 zł mając na uwadze cofnięcie żądania wraz ze zrzeczeniem się roszczenia dokonane na terminie rozprawy w dniu 21 września 2021r .( 4.291,81 zł – 4.031,45 zł ) . Uznając cofnięcie za dopuszczalne w świetle przepisu art. 203 § 4 kpc na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c. orzeczono jak w punkcie 2 sentencji wyroku .

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedstawione przez strony w toku postępowania, których autentyczność oraz treść nie były przez nie kwestionowane, ani też nie wzbudziły wątpliwości Sądu. Dodatkowo, wysokość szkody Sąd ustalił w oparciu o przeprowadzony dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego mgr inż. M. M. , której treść i ustalenia nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron .

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione albo stosunkowo rozdzielone. Powód wygrał postępowanie w 77 %, a pozwany w 23 %.

Na koszty postępowania poniesione przez powoda składały się: wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w osobie adwokata – 900 zł, opłata sądowa od pozwu – 400 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, wykorzystana zaliczka na biegłego - 948,42 zł. Łącznie powód poniósł koszty postępowania w wysokości 2.265,42 zł.

Na koszty postępowania poniesione przez pozwanego złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego – 900 zł.

W związku z tym, iż powód wygrał sprawę w 77% pozwany obowiązany był mu zwrócić kwotę 1.744 zł, zaś powód winien zwrócić pozwanemu kwotę 207 zł. Po dokonaniu potrącenia pozwany winien zwrócić powodowi kwotę 1.537 zł tytułem kosztów procesu , którą to kwotę Sąd zasądził w punkcie 4 sentencji wyroku.

Sędzia Agnieszka Kuryłas