Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 03 sierpnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

po rozpoznaniu w dniu 03 sierpnia 2021 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa W. J.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółce Akcyjnej w W. na rzecz powoda W. J. kwotę 890,40 zł (osiemset dziewięćdziesiąt 40/100 złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 stycznia 2019r do dnia zapłaty;

2.  umarza postępowanie co do kwoty 260,00 zł (dwieście sześćdziesiąt złotych)

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

4.  zasądza od powoda W. J. na rzecz pozwanego (...) Spółce Akcyjnej w W. kwotę 171,91 zł (sto siedemdziesiąt jeden 91/100 złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 1632/19

UZASADNIENIE

Powód W. J. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą PATROL W. J. w K. pozwem z dnia 11 kwietnia 2019r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. kwoty 2.331,20 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 stycznia 2019r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 31 sierpnia 2018r. w wyniku wypadku komunikacyjnego uszkodzeniu uległ pojazd poszkodowanego R. G. marki V. (...) o nr rej. (...). Sprawca wypadku posiadał obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Na skutek wypadku poszkodowany zmuszony był do skorzystania z usług pomocy drogowej powoda. W związku z zakresem uszkodzeń pojazdu marki V. (...) nr rej. (...), pojazd poszkodowanego holowany był z miejsca zdarzenia na parking oraz z parkingu do zakładu naprawczego. Za w/w usługi została wystawiona faktura VAT nr (...) z dnia 27 października 2018r. na łączną kwotę 5.706,20 zł brutto. Poszkodowany dokonał na rzecz powoda cesji wierzytelności wynikającej z w/w faktury. Pozwany uznał swoją wierzytelność co do zasady i wypłacił powodowi kwotę 3.375 zł tytułem części należności wynikających z faktury VAT nr (...). Na kwotę dochodzoną pozwem składa się różnica pomiędzy kwotą wynikającą z faktury VAT nr (...) za najem pojazdu zastępczego, parking i holowanie uszkodzonego pojazdu a kwotą wypłaconą przez pozwanego (5.706,20 – 3.375 = 2.331,20 zł)

Poszkodowanemu pojazd zastępczy był niezbędny w okresie od dnia 31 sierpnia 2018r. do dnia 13 października 2018r. celem zaspokojenia codziennych potrzeb życiowych i konsumpcyjnych takich jak dojazdy do pracy, czy robienie zakupów. Kwoty będące podstawą obliczenia przez powoda należności wynikających z faktury VAT nr (...) nie odbiegają od cen na rynku lokalnym za przedmiotowe usługi.

Do pozwu załączono fakturę Nr (...) z 27 października 2018r., umowę najmu samochodu z 31 marca 2018r., umowę przelewu -cesję z 13 października 2018r., zawiadomienie o przelewie wierzytelności, zlecenia holowania.

W dniu 1 lipca 2019r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu, sygn. akt V GNc 2271/19.

Pozwany, zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że kwestią sporną jest kwota za najem pojazdu zastępczego oraz holowanie pojazdu. Powód wynajął poszkodowanemu pojazd zastępczy w stawce 80 zł na okres 44 dni. Ponadto dokonał dwukrotnego holowania pojazdu ( z miejsca zdarzenia na parking i z parkingu do warsztatu) za kwotę 860 zł brutto (2x 430 zł). Odszkodowanie za parking (21 dni x 20 zł netto = 516,60 zł brutto) nie jest między stronami sporne. Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego zweryfikował fakturę strony powodowej, która zawierała wszystkie powyższe czynności. W konsekwencji uznane zostało 26 dni najmu pojazdu zastępczego w stawce 80 zł netto (w stawce powoda), co dało odszkodowanie w kwocie 2.558,40 zł. Ponadto uznano tylko jedną czynność holowania ( z miejsca zdarzenia na parking), ze względu na orzeczenie szkody całkowitej w pojeździe. Stawkę za holowanie zweryfikowano do stawki ryczałtu miejskiego tj. 300 zł brutto. Ponadto wypłacono całe odszkodowanie za parking (516,60 zł). Ostatecznie całość świadczenia wynosiła 3.375 zł. Pozwany nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości. Zarzucił brak pozostawania w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą drugiej usługi holowania oraz zawyżoną stawkę za tę czynność. Szkoda w pojeździe została rozliczona jako szkoda całkowita , o czym poszkodowany został poinformowany decyzją z dnia 18 września 2018r. Zatem od tego dnia winien podjąć próbę zagospodarowania wraku pojazdu. Nieracjonalnym i zwiększającym rozmiary szkody zachowaniem było przewiezienie pojazdu marki V. z parkingu, do warsztatu naprawczego. Ponadto ryczałt miejski za holowanie wynosi 300 zł brutto i jest to maksymalna składka, do jakiej winien odpowiadać ubezpieczyciel, ponieważ nie ma on obowiązku zwrotu dowolnie wysokich kosztów związanych z naprawieniem szkody. Powództwo z tytułu zwrotu brakujących kosztów holowania, jako nieudowodnione i nie mające związku ze zdarzeniem szkodowym, winno zostać oddalone w całości. Pozwany zakwestionował wynajęcie pojazdu na okres powyżej 26 dni (tj. na okres 44 dni) jako niepozostający w związku ze zdarzeniem szkodowym. Na uznany okres najmu złożył się okres od dnia zaistnienia szkody ( 31 sierpnia 2018r.) do dnia poinformowania poszkodowanego o wystąpieniu szkody całkowitej w pojeździe (18 września 2018r.) plus 7 dni na zagospodarowanie wraku pojazdu i organizację nowego pojazdu. Zdaniem pozwanego wynajęcie pojazdu na dłuższy czas było niezależną i niepozostającą w związku ze szkoda decyzją poszkodowanego. Ponadto poszkodowany przyczynił się do późniejszej wypłaty odszkodowania, ze względu na podanie błędnego numeru rachunku bankowego. Pozwany zaproponował poszkodowanemu wynajem pojazdu pismem z dnia 3 września 2018r. i jednocześnie poinformował poszkodowanego, że w przypadku szkody całkowitej wynajem pojazdu zastępczego możliwy jest na czas likwidacji danej szkody, nie dłużej niż do czasu obiektywnej możliwości nabycia innego pojazdu przez poszkodowanego.

Do sprzeciwu załączono akta szkody na płycie CD, a następnie wydruk akt szkody.

W odpowiedzi na sprzeciw powód cofnął wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego i wniósł o zobowiązanie pozwanego do przedłożenia potwierdzenia wykonania przelewu odszkodowania za szkodę całkowitą w pojeździe poszkodowanego. Ponadto powód uznał stawkę za holowanie zaakceptowaną przez pozwanego w wysokości po 300 zł brutto za dwa przejazdy i w związku z tym cofnął powództwo co do kwoty 260 zł z uwagi na ekonomikę procesową. W ocenie powoda powoływanie biegłego sądowego jedynie dla ustalenie kosztów holowania spowoduje dodatkowe koszty nieadekwatne do wartości przedmiotu sporu i wydłużenie postępowania sądowego.

Na zobowiązanie Sądu pozwany do pisma z dnia 15 kwietnia 2020r. załączył potwierdzenie przelewu kwoty 4.000 zł tytułem odszkodowania z dnia 1 października 2018r. oraz decyzje pozwanego z dnia 24 września 2018r. i 28 września 2018r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do uszkodzenia samochodu marki V. (...), stanowiącego własność R. G. doszło w dniu 31 sierpnia 2018r. Kierująca pojazdem wyjeżdżającym z drogi podporządkowanej nie zauważyła samochodu poszkodowanego. Na skutek zderzenia doszło do urwania koła i wahacza w samochodzie R. G., który wezwał Policję na miejsce zdarzenia. Pojawił się powód, który zaproponował mu pomoc. Odholował samochód poszkodowanego na parking strzeżony. Samochód był nie do użytku. Do wymiany były jeszcze prawe drzwi, próg, reflektor i przedni zderzak. Samochód był wyprodukowany w 1992r. Powód zaproponował poszkodowanemu samochód zastępczy i pomógł zgłosić szkodę. Dopiero po dwóch tygodniach ktoś przyjechał obejrzeć samochód. Ustalono, że dokonana będzie całkowita likwidacja szkody. R. G. zgodził się z tym. Zgodził się również z kwotą odszkodowania. Około miesiąca czekał na odszkodowanie. Przez cały ten czas korzystał z samochodu wynajętego od powoda, tj. F. (...). Czekał z naprawą na pieniądze, bo nie miał swoich. Pieniądze wystarczyły na naprawę. Na poszkodowanego zarejestrowany jest samochód syna, który z niego korzysta. Poszkodowany nie mógł nim jeździć. Samochodem dojeżdża na działkę i na zakupy. Samochód zastępczy zwrócił jak dostał pieniądze od pozwanego. Powód odholował samochód do naprawy.

Dowód: zeznania świadka R. G. (00:07:57 – 00:19:17

minuta rozprawy z dnia 16.12.2019r. k. 42v akt)

W dniu 31 sierpnia 2018r. poszkodowany R. G. zlecił powodowi holowanie pojazdu V. (...) nr rej. (...) z ul. (...) w K. na parking powoda w N.. Jako przyczynę holowania wskazano uszkodzenie pojazdu.

Dowód: zlecenie holowania z 31.08.2018r. (k. 12 akt)

W dniu 31 sierpnia 2018r. powód zawarł z R. G. umowę najmu samochodu, na podstawie której wynajął mu samochód marki F. (...), nr rej. (...). W § 3 umowy ustalono kwotę najmu w wysokości 80 zł za każdą dobę najmu. Czynsz podlegał powiększeniu o podatek VAT obowiązujący w stawce na dzień powstania zobowiązania podatkowego. Strony zgodnie oświadczyły, że zapłata czynszu nastąpi w formie skutecznego prawnie przelewu wierzytelności przysługującej najemcy z tytułu poniesionej szkody. W § 10 umowy wskazano, że umowa zostaje zawarta na okres od dnia 31 marca 2018r. do dnia 13 października 2018r.

Dowód: umowa najmu samochodu z 31.08.2018r. (k. 8– 9 akt),

W dniu 20 września 2018r. poszkodowany R. G. zlecił powodowi holowanie pojazdu V. (...) nr rej. (...) z parkingu powoda w N. do Zakładu (...), Blacharstwo w K.. Jako przyczynę holowania wskazano uszkodzenie pokolizyjne.

Dowód: zlecenie holowania z 20.09.2018r. (k. 13 akt)

W dniu 24 września 2018r. pozwany przyznał R. G. odszkodowanie w kwocie 4.000 zł. W piśmie wskazano, że z analizy oceny wielkości i charakteru uszkodzeń wynika, że naprawa samochodu marki V. nr rej.(...) jest ekonomicznie nieuzasadniona. W związku z tym wysokość odszkodowania ustalona została metodą różnicową, polegającą na ustaleniu wartości rzeczy uszkodzonej w określonej zdarzeniu, w stosunku do wartości rzeczy ustalonej bezpośrednio przed zdarzeniem, tym samym wysokość odszkodowania ustalono wg wyliczenia: wartość rynkowa 6.300 zł brutto i wartość pozostałości 2.300 zł. Różnica wyniosła 4.000 zł. W decyzji wskazano nr rachunku bankowego poszkodowanego (...).

Dowód: decyzja pozwanego z dnia 24.09.2018r. (k. 50 akt)

W dniu 28 września 2018r. pozwany wydał ponownie decyzję przyznającą R. G. odszkodowanie w kwocie 4.000 zł o identycznej treści jak w decyzji z dnia 24 września 2018r. W decyzji wskazano nr rachunku bankowego poszkodowanego (...).

Dowód: decyzja pozwanego z dnia 28.09.2018r. (k. 51 akt)

W dniu 1 października 2018r. pozwany przelał na rachunek bankowy poszkodowanego wskazany w decyzji z dnia 28 września 2018r. kwotę 4.000 zł.

Dowód: potwierdzenie przelewu z 1.10.2018r. (k. 52 akt)

W dniu 13 października 2018r. powód jako cesjonariusz zawarł z poszkodowanym R. G. jako cedentem umowę przelewu wierzytelności przysługującej w stosunku do Towarzystwa (...) z tytułu szkody w postaci uszkodzenia pojazdu mechanicznego marki V. (...) nr rej (...), powstałej w wyniku zdarzenia z dnia 31 sierpnia 2018r. Poszkodowany zawiadomił o przelewie wierzytelności pozwanego. Zawiadomienie o przelewie wierzytelności.

Dowód: umowa przelewu – cesja z 13.10.2018r. (k. 10 – 10v akt),

zawiadomienie o przelewie wierzytelności (k. 11 akt)

W dniu 27 października 2018r. powód wystawił wobec R. G. fakturę VAT nr (...) z tytułu wynajmu samochodu F. (...) na okres od 31.08.2018r. do 13.10.2018r. (44 doby za 80 zł netto za dobę, łącznie 4.329,60 zł brutto) z tytułu holowania V. (...) nr rej.(...) z miejsca zdarzenia na parking ( 430 zł), za parking ( 21 dób za 20 zł netto, łącznie 516,60 zł brutto) i z tytułu holowania z parkingu do zakładu naprawczego (430 zł brutto). Łącznie wartość faktury wskazano na kwotę 5.706,20 zł brutto, płatną przelewem w terminie 14 dni.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 27.10.2018r. (k. 7 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz zeznań świadka R. G..

Sąd zważył co następuje:

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 §1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

Poszkodowany dokonał na rzecz powoda przelewu wierzytelności przysługującej mu wobec pozwanego z tytułu szkody powstałej w wyniku zdarzenia z dnia 31 sierpnia 2018r., obejmującej koszt świadczonych na jego rzecz usług powoda, wynikających z Faktury Nr (...) z 27 października 2018r. Zgodnie bowiem z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany nie kwestionował wynikających z faktury kosztów parkingu. Obniżył natomiast zasadny okres najmu pojazdu zastępczego z 44 do 26 dni, przy uznanej stawce najmu 80 zł netto za dobę oraz zweryfikował koszt holowania do kwoty 300 zł, uznając zasadność jednego z dwóch dokonanych holowań.

W toku sporu ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego. Sąd przyjął, że uzasadniony okres najmu wynosił trzydzieści dwa dni. Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, że gdyby poszkodowany podał właściwy numer rachunku bankowego pozwany wypłaciłby odszkodowanie z tytułu uszkodzenia pojazdu już 24 września 2018r.

Zgodnie z art. 362 kodeksu cywilnego jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu, stosownie do okoliczności , a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Na skutek omyłki poszkodowanego konieczne było wydanie kolejnej decyzji w dniu 28 września 2018r. (w piątek), w której wskazany już został prawidłowy numer rachunku bankowego umożliwiający skuteczne dokonanie przelewu. Przelew został wykonany niezwłocznie, w poniedziałek 1 października 2018r. Oznacza to, że gdyby poszkodowany wskazał od razu prawidłowy numer rachunku bankowego mógłby otrzymać odszkodowanie już w dniu 24 września 2018r. Do tego czasu należy doliczyć siedem dni na zagospodarowanie pozostałości i zakup nowego pojazdu. Uzasadniony okres najmu należy więc liczyć do 1 października 2018r. ( od 31 sierpnia 2018r. - dnia szkody do dnia 24 września 2018r., w którym pozwany dokonał próby wypłaty odszkodowania, plus siedem dni).

Okoliczność przyjęcia dyferencyjnej metody ustalenia wysokości szkody nie oznacza, że poszkodowany nie jest uprawniony do naprawy uszkodzonego pojazdu i domagania się zwrotu kosztów przewiezienia samochodu do zakładu naprawczego. Gdyby nawet poszkodowany zdecydował się na sprzedaż pozostałości lub ich utylizację, to również musiałby przewieźć wrak z parkingu powoda. Brak uznania przez pozwanego przyznania zwrotu kosztów holowania pojazdu z dnia 20 września 2018r. jest nieuzasadniony.

Sąd przyjął, że zasadny koszt najmu pojazdu zastępczego to kwota 3.148,80 zł brutto (32 dni x 80 zł netto). Pozwany z tego tytułu wypłacił zaś powodowi kwotę 2.558,40 zł, stąd różnica tych kwot podlegała zasądzeniu przez Sąd. Sąd uwzględnił również koszt drugiego holowania pojazdu w kwocie uznawanej przez pozwanego.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Postanowienie o umorzeniu postępowania Sąd wydał na podstawie art. 355 w zw. z art. 203§ 1 k.p.c. albowiem pozwany cofnął pozew co do kwoty 260 zł ze zrzeczeniem się roszczenia, uznając stawkę za holowanie pojazdu w kwocie 300 zł, zaakceptowaną przez pozwanego.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Sąd uwzględnił powództwo w 38,19 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 117 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwotach po 917 zł w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 2015r. poz. 1804 ze zm.) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 1.951 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść 61,81 % kosztów, czyli kwotę 1.205,91 zł, a poniósł koszty w kwocie 1.034 zł (opłata sądowa od pozwu i wynagrodzenie pełnomocnika).

Różnicę tych kwot powód winien zwrócić pozwanemu.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś