Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIUUZAENIE

Sygnatura akt

III K 304/21

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy w Pile (punkt I części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 6 listopada 2007 r.

sygn. akt VII K 611/07

1.1.2.

Sąd Rejonowy w Pile (punkt II części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 19 marca 2013 r.

sygn. akt II K 1218/12

1.1.3.

Sąd Rejonowy w Pile (punkt III części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 21 marca 2013 r.

sygn. akt II K 45/13

1.1.4.

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Pile (punkt IV części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 1 sierpnia 2013 r.

sygn. akt II K 466/13

1.1.5.

Sąd Okręgowy w Poznaniu (punkt V części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 12 lipca 2017 r.

sygn. akt III K 31/17

0.1.Inne fakty

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

Faktem udowodnionym jest prawomocne skazanie D. H. wymienionymi w części 1.1.1. – 1.1.5 wyrokami skazującymi, w tym wydanym wobec skazanego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Pile (punkt IV części historycznej wyroku łącznego).

wyrok Sądu Rejonowego w Pile z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. akt VII K 611/07

k. 80 i akta VII K 611/07 oraz Wo 411/07

wyrok Rejonowego w Pile z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt II K 1218/12

k. 75 i akta II K 1218/12 oraz Wp 107/13

wyrok Rejonowego w Pile z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt II K 45/13

k. 71 i akta II K 45/13 oraz Wp 117/13

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Pile z dnia 1 sierpnia 2013 r., sygn. akt II K 466/13

k. 73 oraz akta II K 466/13

wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt III K 31/17

k. 33-61

2.

Faktem udowodnionym jest, że skazany w dacie wydania wyroku łącznego nie odbył w całości kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt III K 31/17, ponieważ skazany odbywa ją od dnia 19 grudnia 2019 r. godz. 19.45 i ma ją odbywać do dnia 18 grudnia 2021 r. godz. 19.45.

- dane z NOE SAD

- dane o wykonaniu kar zawarte w aktach Wp

- dane z KRK

k. 9-10

k. 16-28

k. 63-64, 65-66, 76, 78,

k. 81-82

3.

Faktem udowodnionym jest odbycie przez skazanego w całości kary łącznej 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Pile z dnia 1 sierpnia 2013 r., sygn. akt II K 466/13, którym rozwiązano skazanemu orzeczenie o karze łącznej 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności zawarte w wyroku Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19 marca 2013 r. sygn. akt II K 1218/12 i połączono skazanemu kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19 marca 2013 r. sygn. akt II K 1218/12 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Pile z dnia 21 marca 2013 r. sygn. akt II K 45/13 i wymierzono skazanemu w ich miejsce karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 28 sierpnia 2012r. do dnia 19 marca 2013r.; skazany odbywał w/w karę łączną w okresach od 19 kwietnia 2013r. do 18 lutego 2014r. i od 6 czerwca 2015r. godz. 8.45 do 10 listopada 2015r. godz. 8.45 i kara ta została w całości wykonana.

dane z NOE SAD

- dane o wykonaniu kar zawarte w aktach Wp

k. 16-28

- dane o karalności z KRK

k. 9-10

4.

Faktem udowodnionym jest, że skazany wykonał w całości łączną karę grzywny orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt III K 31/17 w wymiarze 200 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 zł, która to kara łączna grzywny została wykonana w całości w dniu 9 sierpnia 2019r.

- dane o karalności z KRK,

- dane o wykonaniu kar zawarte w aktach wykonaw-czych

k. 16-28

k. 9-10

5.

Skazany D. H. urodził się (...) w S., jest synem H. i M. z domu L.. Skazany jest bezdzietnym kawalerem, ma wykształcenie gimnazjalne, nie zakończył edukacji w szkole zawodowej. Przed osadzeniem w jednostce penitencjarnej skazany pracował dorywczo jako monter instalacji i urządzeń telekomunikacyjnych. W miejscu zamieszkania skazany posiada opinię negatywną z uwagi na negatywne zachowania względem członków rodziny, relacje skazanego z najbliższymi nie były poprawne. Skazany do odbycia kary pozbawienia wolności w sprawie III K 31/17 został doprowadzony przez policję. Karę pozbawienia wolności odbywa obecnie od dnia 19.12.2019r. w systemie zwykłym, wcześniej zrezygnował z odbywania kary w systemie programowego oddziaływania. W czasie odbywania kary w Zakładzie Karnym we W. od dnia 1 lipca 2021r. skazany przejawia negatywne zachowania, był trzykrotnie karany dyscyplinarnie, choć w czasie pobytu w innych jednostkach penitencjarnych był nagradzany regulaminowo. Obecnie skazany biernie odbywa karę pozbawienia wolności, nie wykazuje żadnego zaangażowania w proces resocjalizacji. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej, relacje z współosadzonymi układa zgodnie i bezkonfliktowo, nie przejawia tendencji do zachowań agresywnych i autoagresywnych. Skazany jest bezkrytyczny wobec dotychczasowego trybu życia i popełnianych przestępstw. W czasie odbywania kary pozbawienia wolności był zatrudniony odpłatnie u kontrahenta pozawięziennego, jednak w dniu 6.09.2021r. został wycofany z zatrudnienia z uwagi na odmowę podjęcia pracy. Skazany nie jest uzależniony, odmówił udziału w oddziaływaniach z zakresu profilaktyki uzależnień. Nie kontynuuje nauki w warunkach więziennych. Według Dyrektora Zakładu Karnego we W. cele wykonywania kary pozbawienia wolności nie zostały dotąd osiągnięte, skazany wymaga dalszego obejmowania oddziaływaniami penitencjarnymi.

opinia o skazanym z dnia 30.09.2021r. i opinie zawarte w aktach spraw dołączonych

k. 85 - 87

1.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

brak faktów nieudowodnionych

------------

-----------

1.Ocena Dowodów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1. – 1.2.1.5.

- dane z NOE SAD dot. skazań D. H. zawartych w wyroku łącznym,

- odpisy wyroków z uzasadnieniami oraz postanowień o zaliczeniu okresu pozbawienia wolności na poczet kar i spraw wykonawczych wydanych wobec skazanego zawarte w aktach głównych i wykonawczych sprawy o wydanie wyroku łącznego oraz w aktach spraw dołączonych,

- dane o karalności z KRK,

Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy pozostawały całkowicie bezsporne i wynikały ze wskazanych dokumentów, których wiarygodność i prawdziwość danych w nich zawartych nie zostały przez żadną ze stron zakwestionowane, a i Sąd Okręgowy nie znalazł żadnych podstaw, by uczynić to z urzędu. Sąd uznał za wiarygodne te dokumenty załączone do akt sprawy, albowiem zostały one sporządzone przez właściwe organy w granicach przysługujących im kompetencji oraz w formie przewidzianej przez przepisy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich autentyczności, czy też prawdziwości zawartych w nich twierdzeń, w większości są to bowiem dokumenty urzędowe, sporządzone przez upoważnione osoby w zakresie ich kompetencji.

1.2.1.1. – 1.2.1.5.

- opinia o skazanym z ZK W.

Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy pozostawały całkowicie bezsporne i wynikały również z opinii o zachowaniu skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej sporządzonej w trybie art. 571 § 1 k.p.k. na wniosek Sądu przez Zastępcę Dyrektora Zakładu Karnego we W., gdzie obecnie skazany odbywa karę. Rzetelność sporządzonej przez kompetentną do tego osobę opinii i prawdziwość danych w niej zawartych nie zostały przez żadną ze stron zakwestionowane, a i Sąd Okręgowy nie znalazł żadnych podstaw, by uczynić to z urzędu, skoro sporządzona została przez kompetentną osobę, dysponującą odpowiednimi kwalifikacjami do oceny zachowania skazanego w czasie odbywania kary pozbawienia wolności i jednocześnie oceny postępów procesu resocjalizacji.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.1. – 1.2.1.5.

oświadczenia procesowe skazanego zawarte we wniosku o wydanie wyroku łącznego

Sąd postanowieniem z dnia 13.10.2021r. nie uwzględnił wniosku skazanego o doprowadzenie na rozprawę, uznając za wystarczającą obecność wyznaczonego skazanemu obrońcy z urzędu. Zdaniem Sądu nie zachodziła konieczność bezpośredniego wysłuchania skazanego, zwłaszcza, że skazany nie podał żadnych konkretnych argumentów okoliczności przemawiających za zasadnością jego doprowadzenia i wysłuchania na rozprawie, a Sąd z urzędu w trybie art. 570 k.p.k. zgromadził wszystkie niezbędne dane o karalności skazanego, odbyciu poszczególnych kar oraz opinię o zachowaniu skazanego w czasie odbywania kary. Sąd jednocześnie nie podzielił twierdzeń zawartych we wnioskach o wydanie wyroku łącznego, w których skazany wywodził, że zachodzi ścisła zbieżność czasowa i przedmiotowa pomiędzy wszystkimi przestępstwami, za które został skazany, ponieważ przeczą temu zgromadzone w aktach odpisy wyroków. Twierdzenia skazanego zawarte we wnioskach o wydanie wyroku łącznego zasługiwały na podzielenie jedynie w zakresie jego trudnej sytuacji materialnej z powodu odbywania kary pozbawienia wolności, jednak była to okoliczność bezsporna i bez znaczenia dla rozstrzygnięcia o karze łącznej.

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

wyrok Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt II K 1218/12

Kary jednostkowe:

- 1 roku pozbawienia wolności;

- 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

- 6 miesięcy pozbawienia wolności;

2.

wyrok Sądu Rejonowego w Pile z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt II K 45/13

Kara 5 miesięcy pozbawienia wolności;

3.

wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt III K 31/17

Kary jednostkowe:

- 2 lat pozbawienia wolności;

- 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

- 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Na podstawie art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 92 k.k. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - w związku z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 oraz art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 i 2 k.p.k. Sąd rozwiązał: węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Pile z dnia 1 sierpnia 2013 r., sygn. akt II K 466/13, węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt II K 1218/12 oraz węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt III K 31/17 i połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone skazanemu D. H. wyrokami opisanymi wyżej w punktach: 1.1.2) – o sygn. akt II K 1218/12 Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19 marca 2013 r., 1.1.3) – o sygn. akt II K 45/13 Sądu Rejonowego w Pile z dnia 21 marca 2013 r. i 1.1.5) – o sygn. akt III K 31/17 Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r. i wymierzył skazanemu D. H. w ich miejsce karę łączną 3 (trzech) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Zaznaczyć należy na wstępie, że zmiany w zasadach orzekania kary łącznej wynikające z ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086) nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem w art. 81 ust. 1 ww. ustawy wskazano, że przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej (dot. orzekania w przedmiocie kary łącznej) w art. 38, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a w art. 81 ust. 2 w.w. ustawy wskazano, że przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej (dot. orzekania w przedmiocie kary łącznej) w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. W ustawie z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 nie zawarto takich przepisów przejściowych, jak przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396), który uregulował wówczas kwestię tzw. intertemporalną w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku. Powołany przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw regulował, że przepisów rozdziału IX ustawy Kodeks karny, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą Kodeks karny, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. Brak podobnej regulacji w ustawie z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086) oznacza zdaniem Sądu, że przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej (dot. orzekania w przedmiocie kary łącznej), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą (tj. w brzmieniu obowiązującym od 24 czerwca 2020r.), stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, czyli od 24 czerwca 2020r. i aby stosować przepisy art. 85 i nast. k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 24 czerwca 2020r. konieczne jest, aby wszystkie kary podlegające łączeniu prawomocnie zostały orzeczone po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020r.

Wobec skazanego D. H. po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086) nie został wydany żaden wyrok, co uniemożliwiało zastosowanie wobec skazanego przepisów znowelizowanych w myśl wskazanej ustawy, a więc obowiązujących w dacie wyrokowania.

Mając jednak na uwadze, że D. H. popełniał przestępstwa oraz był skazywany na przestrzeni długiego okresu czasu (od 2007 do 2017 roku), rozważenia wymagała kwestia, które przepisy dotyczące kary łącznej winny mieć zastosowanie w odniesieniu do obecnie orzekanej wobec niego kary łącznej w wyroku łącznym, tj. obowiązujące od 1 lipca 2015 roku do 23 czerwca 2020 roku, czy też obowiązujące przed 1 lipca 2015 roku.

Stosownie jednak do art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015 r., poz. 396) przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego (dot. kary łącznej) w brzmieniu nadanym tą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej kodeks karny, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Wskazać należy, że wyroki w sprawach wymienionych wyżej w pkt od 1.1.1. do 1.1.4 (w sprawach VII K 611/07, II K 1218/12, II K 45/13, II K 466/13) uprawomocniły się przed 1 lipca 2015 roku i kary nimi orzeczone zostały w całości wykonane. Natomiast po wskazanej dacie granicznej (1 lipca 2015r.) został wydany w dniu 12.07.2021r. i uprawomocnił się w stosunku do D. H. wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrok w sprawie III K 31/17. Jednocześnie należy mieć na względzie, iż zgodnie z przepisem art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna, niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeśli jest względniejsza dla sprawcy.

Rozważając więc możliwość zastosowania w niniejszej sprawie ustawy obowiązującej przed 1 lipca 2015 roku, bądź od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 23 czerwca 2020 roku, należy wskazać co następuje:

Zgodnie z treścią art. 85 k.k. w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015 roku – regulującym podstawową przesłankę wydania wyroku łącznego – orzeczenie kary łącznej jest możliwe, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw. Warunkiem niezbędnym jest przy tym, by wymierzone skazanemu kary były karami tego samego rodzaju lub takimi, które w myśl przepisów podlegają łączeniu.

Celem zachowania przejrzystości czynionych rozważań Sąd w pierwszej kolejności odniesie się do orzeczonych wobec skazanego kar pozbawienia wolności.

Mając na uwadze przytoczone wyżej zasady, uznać należy, że pierwszym z chronologicznie wymienionych na wstępie wyrokiem jest wyrok wydany wobec skazanego przez Sąd Rejonowy w Pile z dnia 6.11.2007 roku w sprawie VII K 611/07, którym jednak D. H. wymierzono karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania 20 godzin prac społecznych miesięcznie. Kolejnym zaś wyrokiem jest wyrok Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19.03.2013r. sygn.. akt II K 1218/12, jednak kara pozbawienia wolności wymierzona tym wyrokiem nie mogła zostać połączona z karą ograniczenia wolności orzeczoną w sprawie VII K 611/07, ponieważ czyny osądzone w sprawie II K 1218/12 zostały popełnione już po wydaniu wyroku w sprawie VII K 611/07. Z uwagi na powyższe chronologicznie kolejnym wyrokiem, a zarazem pierwszym wyrokiem, który podlegał rozważaniu przy wydawaniu nowego wyroku łącznego jest wyrok Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19.03.2013 roku w sprawie II K 1218/12, którym D. H. wymierzono kary za:

a) przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie od marca 2012r. do 28 sierpnia 2012 r. - karę 1 roku pozbawienia wolności;

b) przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 28 sierpnia 2012 r. - karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

c) przestępstwo z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie od czerwca 2012r. do 28 sierpnia 2012 r. - karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

przy czym jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono i wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem tymczasowego aresztowania od dnia 28 sierpnia 2012r. do dnia 19 marca 2013r.

Przed datą wydania wskazanego wyroku, tj. 19.03.2013r., skazany popełnił czyny osądzone wyrokami w sprawach:

- Sądu Rejonowego w Pile z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt II K 45/13, za przestępstwo z art. 292 § 1 k.k. popełnione w dniu 24 kwietnia 2012 r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

- Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt III K 31/17, za:

a) przestępstwo z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. popełnione w okresie od lipca 2011r. do 28 sierpnia 2012r. - na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 zł,

b) przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 53 ust. 2 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. popełnione na przełomie 2011 i 2012 roku przez okres 3 miesięcy, na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 zł,

c) przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 53 ust. 2 i art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. popełnione przez okres pierwszych trzech miesięcy 2012 roku - na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 zł,

przy czym jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny połączono i wymierzono skazanemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby oraz karę łączną grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 zł; która to kara łączna grzywny została wykonana w całości w dniu 9 sierpnia 2019r.; natomiast postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 września 2018r. sygn. akt III Ko 425/18 zarządzono skazanemu wykonanie kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności i kara to nie została wykonana w całości, ponieważ skazany odbywa ją od dnia 19 grudnia 2019 r. godz. 19.45 i ma ją odbywać do dnia 18 grudnia 2021 r. godz. 19.45.

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd Okręgowy, łącząc kary pozbawienia wolności orzeczone wobec D. H. wyrokami o sygn. akt II K 1218/12 Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19 marca 2013 r., o sygn. akt II K 45/13 Sądu Rejonowego w Pile z dnia 21 marca 2013 r. i o sygn. akt III K 31/17 Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., był uprawniony do orzeczenia kary łącznej zamiast kar jednostkowych orzeczonych wskazanymi wyrokami, według zasad obowiązujących do 30 czerwca 2015r., w granicach od 2 lat pozbawienia wolności (najsurowsza z kar jednostkowych) do 8 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar jednostkowych).

Sąd wyłącznie celem przypomnienia wskazuje, iż na gruncie przepisów dotyczących zasad orzekania kary łącznej obowiązujących przed 1 lipca 2015 roku łączeniu podlegać mogły wyłącznie kary jednostkowe orzeczone za popełnione przestępstwa, a nie kary łączne.

Stosownie natomiast do przepisów obowiązujących od dnia 1 lipca 2015 roku, art. 85 § 1 k.k. wskazuje, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Według § 2 tego przepisu, podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa.

Mając powyższe na uwadze wskazać należało, iż skazanemu pozostała obecnie do wykonania wyłącznie kara łączna 2 lat pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 roku w sprawie III K 31/17. Według przepisów obowiązujących od 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r. łączeniu nie podlagają kary w całości wykonane, co powodowało, że brak byłoby warunków do wydania wyroku łącznego według przepisów obowiązujących od 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r.

Porównując zatem regulacje prawne dotyczące orzekania o karze łącznej obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 roku oraz obwiązujące w okresie od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 23 czerwca 2020 roku, niewątpliwie względniejsze w myśl art. 4 § 1 k.k., albowiem wymiernie korzystniejsze dla skazanego, jest orzeczenie kary łącznej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 lipca 2015 roku, albowiem umożliwiały one łączenie kar jednostkowych wykonanych w całości z niewykonanymi, jak w sprawach II K 1218/12, II K 45/13 i III K 31/17. Zastosowanie natomiast przepisów obowiązujących w okresie od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 23 czerwca 2020 roku odnośnie zasad orzekania o karze łącznej powodowałoby konieczność umorzenia postępowania z uwagi na brak warunków z art. 85 § 1 i 2 k.k. do wydania wyroku łącznego (nie wykonana została jedynie kara łączna pozbawienia wolności orzeczona w sprawie III K 31/17).

Mając powyższe rozważania na uwadze sąd, orzekając w niniejszej sprawie karę łączną w nowym wyroku łącznym wobec D. H., zastosował przepisy w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku jako względniejsze dla skazanego w myśl art. 4 § 1 k.k., albowiem tylko według tych przepisów możliwe było wydanie wyroku łącznego poprzez połaczenie kar pozbawienia wolności wykonanych w całości z dotąd nie wykonanymi.

Z kolei w zakresie orzeczonych wobec skazanego D. H. kar jednostkowych i łącznej grzywny w sprawie III K 31/17, należało na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie o wydanie wyroku łącznego, gdyż po pierwsze grzywna ta została wykonana w całości, a po drugie w innych sprawach wymienionych na wstępie nie orzeczono wobec skazanego kar grzywny.

Reasumując powyższe rozważania Sąd Okręgowy wskazuje, że odnośnie orzeczenia o karze łącznej pozbawienia wolności zastosowanie w przypadku skazanego będą miały w myśl zasady wynikającej z art. 4 § 1 k.k. tylko przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 roku jako względniejsze.

Przystępując zatem do analizy warunków do orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności wobec skazanego D. H. według wskazanych wyżej zasad, przypomnieć należy, iż zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwy Sąd wydaje wyrok łączny w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jeżeli zachodzą ku temu warunki określone w szczególności w art. 85 k.k. Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. karę łączną orzeka się w granicach od najwyższej orzeczonej kary do sumy kar podlegających łączeniu.

Sąd był zatem uprawniony do orzeczenia kary łącznej zamiast kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych wskazanymi wyrokami w granicach od 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności (najsurowsza z kar podlegających łączeniu) do 8 (ośmiu) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności (suma kar orzeczonych wyrokami w sprawach II K 1218/12, II K 45/13 i III K 31/17).

Zważyć należy zatem, że zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwy Sąd wydaje wyrok łączny w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jeżeli zachodzą ku temu warunki określone w szczególności w art. 85 k.k. (w niniejszej sprawie w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku),

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd połączył skazanemu D. H. kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone wyrokami: o sygn. akt II K 1218/12 Sądu Rejonowego w Pile z dnia 19 marca 2013 r., o sygn. akt II K 45/13 Sądu Rejonowego w Pile z dnia 21 marca 2013 r. i o sygn. akt III K 31/17 Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r. i wymierzył skazanemu w ich miejsce karę łączną 3 (trzech) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, pozostawiając odrębnemu wykonaniu na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. wyroki podlegające połączeniu wskazane w punkcie 1 części rozstrzygającej wyroku w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zastrzec na wstępie trzeba, iż celem postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego jest nie tyle polepszenie sytuacji skazanego, ale jej uporządkowanie. To zaś, czy lub w jakim zakresie wymiar orzeczonej kary łącznej będzie skutkiem absorpcji kar mniej surowych przez najsurowszą albo skutkiem kumulacji wszystkich podlegających łączeniu kar jednostkowych zależy od okoliczności, o których poniżej. Trzeba bowiem wyjaśnić, iż nie można zgodzić się z poglądem, że interes ten polega na orzekaniu kary łącznej w sposób maksymalnie korzystny dla skazanego.

W myśl art. 86 § 1 k.k. – w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku - „Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak (…) 15 lat pozbawienia wolności”.

Zatem, zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku, Sąd, wymierzając karę łączną, ma wyznaczone granice jej wymiaru. Granicę dolną stanowi najwyższa z wymierzonych kar, natomiast granicę górną stanowi suma kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. Z powyższego wynika, iż kara łączna może być wymierzona przy zastosowaniu zasady absorpcji, zasady kumulacji lub zasady asperacji – częściowej absorpcji i częściowej kumulacji. W orzecznictwie znaleźć można poglądy, iż kara łączna w wyroku łącznym nie może stwarzać większej dolegliwości od tej, jaka wiązałaby się z kolejnym wykonaniem poszczególnych wyroków podlegających łączeniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z 6 października 2000 roku III KKN 340/00). Nie oznacza to jednak, iż kara łączna ma przynosić skazanemu oczekiwaną przez niego korzyść. Kary łącznej nie można traktować jako instytucji mającej na celu łagodzenie prawno-karnych konsekwencji dla sprawcy kilku przestępstw, czy też instytucji traktowanej jako „swego rodzaju ustawowe złagodzenie kary (zob. P. Kardas, w: Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Wydanie II, pod red. A. Zolla, Kraków 2004 roku, s. 1115). Instytucja kary łącznej nie jest instrumentem łagodzenia orzeczonych za pozostające w zbiegu przestępstwa kar, zaś sam fakt pozostawania dwóch lub więcej przestępstw w zbiegu nie stanowi okoliczności łagodzącej. Kara łączna jest orzekana wobec sprawcy, który popełnił dwa lub więcej przestępstw, a to z kolei jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzeczeniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 20 października 2001 roku, II AKa 154/01, Prok. i Pr. 2002r., z. 4, poz. 26). Orzekając karę łączną w warunkach wyroku łącznego, Sąd winien kierować się względami, jak przy orzekaniu kary łącznej w wypadku jednoczesnego osądzenia kilku czynów. Trzeba przy tym pamiętać, iż wymierzając karę łączną nie można poddawać ponownej analizie i uwzględniać okoliczności, które legły u podstaw wymiaru poszczególnych kar jednostkowych. Sąd powinien natomiast przede wszystkim rozważyć, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu, zachodzi ścisły związek przedmiotowo – podmiotowy (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 7 października 2002 roku, II KK 270/02, Legalis nr 310876) oraz bliskość czasowa. Winno się nadto uwzględnić okoliczności, jakie zaszły już po wydaniu poprzednich wyroków, przede wszystkim mieć na uwadze proces resocjalizacji skazanego, a także względy indywidualno - i generalno - prewencyjne. Analizując związki łączące realnie zbiegające się przestępstwa trzeba pamiętać, iż kara łączna winna być wymierzona przy zastosowaniu zasady absorpcji im większa zachodzi łączność przedmiotowa i bliskość czasowa pomiędzy poszczególnymi przestępstwami lub wtedy, gdy jedno z pozostających w zbiegu przestępstw zdecydowanie dominuje nad pozostałymi. Ponadto, niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, asperacji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia, stąd priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (por. P. Kardas, w: Kodeks karny..., s.1137 op. cit.). Wyrok łączny jest wszak instytucją mającą racjonalizować wymiar kary, a nie służyć wyłącznie poprawie sytuacji skazanych. Dlatego też stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2016 roku, sygn. III KK 140/16, LEX nr 2142559).

W przedmiotowej sprawie, oceniając związki zachodzące między realnie zbiegającymi się przestępstwami, które objęto karą łączną, jak w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku łącznego, czyli między przestępstwami osądzonymi w sprawach o sygn. akt II K 1218/12, II K 45/13 i III K 31/17, zauważyć należy, że przedmiot ochrony osądzonych wymienionymi wyrokami przestępstw jest różnorodny, albowiem skazany dopuszczał się przestępstwa przeciwko mieniu, a także przestępstw penalizowanych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Powyższe w ocenie Sądu przemawia za zastosowaniem wobec D. H. przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zasady asperacji - bliżej jednak absorpcji z uwagi na zbieżność czasową przypisanych mu przestępstw (popełnione w okresie od 2011 do 2012r.). W ocenie Sądu Okręgowego analiza czasokresów działalności przestępczej D. H. jasno wskazuje, że działalność przestępcza w życiu skazanego nie miała charakteru incydentalnego i pozwala na zastosowanie wobec skazanego przy orzekaniu kary łącznej pozbawienia wolności zasady asperacji. Wskazane wyżej okoliczności przemawiały zdaniem Sądu za zastosowaniem przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zasady asperacji, co też znalazło swój wyraz w wymiarze kary łącznej, jaką Sąd orzekł wobec skazanego D. H. w punkcie 1 części rozstrzygającej wyroku (zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 86 § 1 k.k. Sąd mógł wymierzyć karę łączną w granicach od 2 lat pozbawienia wolności do 8 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, gdyż granice te zakreślała najwyższa z wymierzonych poprzednio kar, czyli kara 2 lat pozbawienia wolności do sumy łączonych kar).

Wymierzając karę łączną w wyroku łącznym nie można poddawać ponownej analizie i uwzględniać okoliczności, które legły u podstaw wymiaru poszczególnych kar jednostkowych, jednak orzekając karę łączną w wyroku łącznym sąd bierze pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Winno się nadto uwzględnić okoliczności, jakie zaszły już po wydaniu poprzednich wyroków, przede wszystkim mieć na uwadze proces resocjalizacji skazanego, a także względy indywidualno - i generalno - prewencyjne.

W świetle powyższego, miarkując wymiar kary łącznej pozbawienia wolności wobec skazanego D. H., zważyć należy, iż - jak wynika z opinii sporządzonej 30.09.2021r. przez Dyrektora ZK W., gdzie skazany obywa obecnie karę – cele wykonywania kary pozbawienia wolności nie zostały dotąd osiągnięte, skazany wymaga dalszego obejmowania oddziaływaniami penitencjarnymi. Jak wynika z opinii, skazany zrezygnował z odbywania kary w systemie programowego oddziaływania. W czasie odbywania kary w Zakładzie Karnym we W. od dnia 1 lipca 2021r. skazany przejawia negatywne zachowania, był trzykrotnie karany dyscyplinarnie. Obecnie skazany biernie odbywa karę pozbawienia wolności, nie wykazuje żadnego zaangażowania w proces resocjalizacji, dobrze przystosował się do warunków więziennych, o czym świadczy fakt, że układa zgodnie i bezkonfliktowo relacje z współosadzonymi, nie przejawia tendencji do zachowań agresywnych i autoagresywnych. Skazany jest jednak bezkrytyczny wobec dotychczasowego trybu życia i popełnianych przestępstw. W czasie odbywania kary pozbawienia wolności był zatrudniony odpłatnie u kontrahenta pozawięziennego, jednak w dniu 6.09.2021r. został wycofany z zatrudnienia z uwagi na odmowę podjęcia pracy. Skazany odmówił też udziału w oddziaływaniach z zakresu profilaktyki uzależnień.

Sformułowanie takich negatywnych wniosków odnośnie zachowania skazanego na niecałe 3 miesiące przed zakończeniem odbywania kary pozbawienia wolności (koniec kary przypada na 19.12.2021r.) wskazuje zdaniem Sądu, iż skazany jest sprawcą zdemoralizowanym, niepodatnym na proces resocjalizacji, co sprzeciwa się jednocześnie orzeczeniu kary łącznej na zasadzie absorpcji.

Biorąc zatem pod uwagę całokształt okoliczności w przedmiotowej sprawie, Sąd uznał za słuszne i sprawiedliwe, zastosowanie zasady asperacji odnośnie opisanego w pkt 1 sentencji zbiegu przestępstw i w konsekwencji na tej zasadzie wymierzono skazanemu karę łączną w wymiarze 3 (trzech) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Reasumując, karę łączną pozbawienia wolności, wymierzoną skazanemu przy zastosowaniu zasady asperacji, odnośnie zbiegu ustalonego w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku, należy uznać za sprawiedliwą i adekwatną wobec okoliczności sprawy. Takie ukształtowane kary łącznej czyni zadość wymogom prewencji indywidualnej w stosunku do skazanego, jak i wymogom oddziaływania społecznego, raz jeszcze podkreślając nieopłacalność popełnienia przestępstw. Orzekając taką karę łączną Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na jej wymiar, czyniąc zadość wymaganiom ustawowym i wymaganiom ugruntowanego orzecznictwa. W ocenie Sądu orzeczona w tym wyroku kara łączna i związana z nią dolegliwość nie przekracza stopnia winy sprawcy, uwzględnia stopień szkodliwości społecznej czynów, osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze, spowoduje motywację skazanego do zmiany postępowania w przyszłości, jak również uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wpływając na przekonanie, że przestępstwo nie uchodzi bezkarnie, lecz spotyka się ze sprawiedliwą karą.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

brak orzeczenia o środkach karnych w wyroku łącznym

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w związku z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie 1 wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu D. H. wykonaną w całości karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie o sygn. akt II K 466/13 Sądu Rejonowego w Pile, tj. okresy tymczasowego aresztowania i odbywania kary: od dnia 28 sierpnia 2012r. do dnia 19 marca 2013r., od 19 kwietnia 2013r. do 18 lutego 2014r. i od dnia 6 czerwca 2015r. godz. 8.45 do dnia 10 listopada 2015r. godz. 8.45 oraz okres odbywania kary łącznej pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt III K 31/17 Sądu Okręgowego w Poznaniu od dnia 19 grudnia 2019 r. godz. 19.45 - do nadal.

pkt 3 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. wyroki podlegające połączeniu wskazane w punkcie 1 - w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym – Sąd pozostawił odrębnemu wykonaniu.

pkt 4 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego w pozostałym zakresie - z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego, a co wyjaśniono już wyżej.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnię-cia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 5 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 616 § 1 k.p.k., art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 1, 2, 4, 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. T. kwotę 147,60 zł, w tym VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skazanemu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego.

pkt 6 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zwolniono skazanego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa i nie pobrano od niego opłaty.

Sąd zwolnił skazanego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa i nie pobrał od niego opłaty, a orzeczenie takie podyktowane jest sytuacją majątkową skazanego, który w chwili obecnej odbywa karę pozbawienia wolności i nie jest odpłatnie zatrudniony.

1.PODPIS

Poznań, dnia 3 listopada 2021r

Sędzia Dorota Biernikowicz