Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2021 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2021 r. w Piszu na rozprawie

sprawy z powództwa K. P.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Powództwo oddala.

II.  Zasądza od powoda K. P. na rzecz pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

K. P. wytoczył powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 1 510 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 23 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej. (...). W związku z tym, że sprawca szkody posiadał polisę OC w pozwanym towarzystwie, wystąpiono o wypłatę odszkodowania.

Pozwana przyznała odszkodowanie w łącznej wysokości 2 224,10 złotych. Powód podkreślił, że znacznie zaniżono wysokość kosztów naprawy. W związku z powyższym powód zażądał zapłaty częściowego odszkodowania. Ponadto żąda ustawowych odsetek od dnia 23 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na pozew pozwana (...) Spółka Akcyjna wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu wskazała, że przyjęła odpowiedzialność za szkodę poniesioną przez powoda wskutek uszkodzenia pojazdu marki (...).

Pozwana przyznała, że koszty naprawy auta mogłyby kształtować się różnie w zależności od przyjętych wskaźników kosztowych stosowanych w zakładkach naprawczych o różnym stopniu referencyjności oraz rodzaju użytych do naprawy części zamiennych. Pozwany podkreślił, że nie ponosi odpowiedzialności za dobrowolne decyzje poszkodowanego, wskutek których doszłoby do zbytecznego zwiększenia kosztów.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 15 kwietnia 2020 roku w miejscowości Z. miała miejsce kolizja pojazdu marki (...) o nr rej. (...) z pojazdem marki (...) o nr rej. (...).

W wyniku powyższego zdarzenia, w pojeździe marki (...) uszkodzeniu uległa prawa strona drzwi, zderzak, koło tylne, nadkole tyle, drzwi tylne i błotnik.

Sprawca szkody objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

(okoliczności bezsporne; dowód: znajdujący się w aktach szkody utrwalonych na płycie CD k. 25: druk zgłoszenia szkody w pojeździe)

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. została zawiadomiona o szkodzie powstałej w pojeździe marki (...)na skutek zdarzenia z dnia 15 kwietnia 2020 roku.

Ubezpieczyciel wszczął postępowanie likwidacyjne szkody, uznał swoją odpowiedzialność i decyzją z dnia 23 kwietnia 2020 roku przyznał i wypłacił K. P. odszkodowanie w kwocie 2 224,10 złotych.

(dowód: znajdujące się w aktach szkody utrwalonych na płycie CD k. 25: dokumentacja fotograficzna uszkodzonego pojazdu, dokument z oględzin – szczegóły ustalenia wysokości szkody, polecenie wypłaty odszkodowania)

Sąd zważył, co następuje:

Żądania powoda nie można było uznać za zasadne.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tak więc w niniejszej sprawie na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 k.p.c. ciążył na nim obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodził skutki prawne.

Należy podkreślić, iż powód nie przedłożył Sądowi żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że koszty naprawy pojazdu zostały zaniżone przez pozwaną. Do zamknięcia rozprawy powód, zastąpiony przez profesjonalnego pełnomocnika, nie przedstawił żadnych dokumentów potwierdzających zasadność jego roszczenia. Ograniczył się do złożenia pozwu, który stanowi jedynie pismo procesowe. Tymczasem pozwany zakwestionował istnienie przedmiotowego roszczenia.

Powód zażądał przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego na okoliczność wysokości szkody, kosztów naprawy pojazdu powoda przy użyciu części oryginalnych. Sąd pominął ten wniosek na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 3 k.p.c. jako nie przydatny do wykazania danego faktu.

Wskazać należy, że badania z zakresu ruchu drogowego polegają na analizie okoliczności, miejsca i uszkodzeń pojazdów, w celu określenia przyczyn, przebiegu i skutków wypadków drogowych, dzięki czemu istnieje możliwość wskazania sprawcy zdarzenia. Tym samym ustalenia te były nieprzydatne do rozstrzygnięcia sprawy. Zarówno tożsamość sprawcy jak i odpowiedzialność ubezpieczyciela była bezsporna. Powód, pomimo korzystania z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, nie wniósł o dopuszczenie dowodu przydatnego do rozstrzygnięcia, przykładowo z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej, która to niewątpliwie przyczyniłaby się do udowodnienia roszczenia powoda.

Sąd pominął również wniosek dowodowy o przesłuchanie powoda, albowiem prawidłowo wezwany na termin rozprawy nie stawił się i nie nadesłał usprawiedliwienia.

W niniejszej sprawie jedynym dowodem są przedłożone przez pozwaną akta szkody. W aktach szkody znajdują się wyliczenia pozwanej, których to powód nie podważył w żaden sposób.

Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie: „Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).” (vide wyrok SN z 17 XII 1996r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok sądu apelacyjnego w Białymstoku z 21 X 2003 r., I A Ca 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok SN z 7 X 1998r., II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

W tym stanie rzeczy, uznając, iż powód nie dowiódł swojego roszczenia, Sąd powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17 zł tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.