Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 247/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 23 kwietnia 2021 r., sygn. II K 877/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, który mógł mieć wpływ na jego treść, wyrażający się w niezasadnym przyjęciu, iż oskarżony D. R. (1), swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję z art. 18 § 2 k.k., w zw. z art. 157 §1 k.k., a więc nakłaniał rozmową K. Z. (2) do uszkodzenia ciała J. K. (1) przez złamanie mu ręki podczas gdy całokształt wnikliwie analizowanych okoliczności sprawy wskazywał na fakt, iż:

3.1.1.oskarżony D. R. (1) w żaden sposób nie oddziaływał na oskarżonego K. Z. (2), nakłaniając go rozmową do spowodowania uszkodzenia ciała u pokrzywdzonego,

3.1.2.oskarżony K. Z. (2) podjął samodzielnie decyzję o pobiciu pokrzywdzonego, a zatem zamiar decyzji popełnienia czynu zabronionego nie był spowodowany inicjatywą oskarżonego D. R. (1),

3.1.3.nie było konfliktu między oskarżonym a pokrzywdzonym, który miałby stanowić motyw działania oskarżonego do nakłaniania oskarżonego Z. do spowodowania uszkodzenia pokrzywdzonego K..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut w zakresie pkt. 1.1. nie znajduje uzasadnienia w aktach sprawy. Zeznania złożone przez M. S. (karta numer 10,193 i 194) będącego bezpośrednim świadkiem rozmowy osk. D. R. i osk. K. Z. (2) zawierają wyczerpujące i wiarygodne informacje co do treści rozmowy oskarżonych. Ponadto, fakt, jej odbycia w obecności świadka M. S. w zasadzie potwierdził osk. D. R., który w złożonych wyjaśnieniach (karta 191) stwierdził, że: „Była może sytuacja, że spotkałem się z K. i być może świadek S. jechał ze mną samochodem, ale tego nie pamiętam”. Również osk. K. Z. nie wyklucza możliwości odbycia takiej podróży co można wywnioskować ze złożonych przez niego wyjaśnień (karta 190). Wiarygodność świadka M. S. ostatecznie potwierdza fakt, iż ostrzegł on ok. 2 tygodnie przed zdarzeniem na cmentarzu pokrzywdzonego J. K., co wynika z zeznań pokrzywdzonego (karta 3 i 191,192), zaś ostrzeżenie to w końcu się zmaterializowało.

Zarzut w zakresie pkt. 1.2. nie znajduje uzasadnienia nie tylko ze względu na zeznania złożone przez świadka M. S., ale także przez wzgląd na zeznania pokrzywdzonego J. K.. Pokrzywdzony jest przekonany, że w trakcie zajścia na cmentarzu, osk. K. Z. wypowiedział do niego słowa „to masz za R.” (karta 192) co w pełni koreluje z wcześniejszymi ostrzeżeniami M. S., a także z zachowaniem żony pokrzywdzonego, która w zeznaniach (karta192, 193) wskazała, że poinformowana przez męża o zdarzeniu i o prawdopodobnym jego „zleceniu” przez D. R. udała się do niego. Stwierdzenie osk. K. Z. w wyjaśnieniach, że atak na cmentarzu na pokrzywdzonego był jego wyłączną inicjatywą jest niewiarygodny w zestawieniu z powyższymi twierdzeniami świadków M. S., M. K. oraz pokrzywdzonego J. K..

Zarzut obrońcy przytoczony w pkt. 1.3, podobnie jak powyższej, jest całkowicie bezzasadny wobec materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Zarówno pokrzywdzony w zeznaniach(karta 3, 192) jak i oskarżony w wyjaśnieniach (karta 191) wspominają o konflikcie między nimi. Pokrzywdzony dodatkowo wskazuje, że przyczyną była wzajemna rywalizacja w wykonywaniu tego samego zawodu, fakt, iż pokrzywdzony otrzymywał więcej zleceń. Zeznania te są spójne z zeznaniami M. S. dotyczącej treści rozmowy między oskarżonymi R. i Z. w szczególności słowa wypowiedziane przez D. R. „banioczek (tak oskarżony R. nazywał pokrzywdzonego) pie…y, już mam go dość, trzeba zrobić z nim porządek, połamać mu ręce, okraść go…trza mu k…a złamać rękę, żeby miał po sezonie” oraz pytanie K. Z. o miejsce zamieszkania pokrzywdzonego, gdyż mógłby mu „okraść auto ze sprzętów malarskich”. Powyższe dowody, które Sąd I instancji słusznie uznał za wiarygodne jednoznacznie wskazują na posiadanie przez osk. D. R. motywu do nakłaniania osk. K. Z. do popełnienia przestępstwa, a motyw ten oparty był na wzajemnym konflikcie i rywalizacji w wykonywaniu tego samego zawodu, os. (...) z pokrzywdzonym K..

Lp

Zarzut

3.2.

Obraza przepisów postępowania, mogących mieć wpływ na treść orzeczenia, a to:

3.2.1. Art. 4 i 7 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów w zakresie oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego D. R. (1), a także bezkrytyczne uznanie zeznań świadka M. S. (2), za wiarygodne, w konsekwencji czego Sąd dokonał ustaleń faktycznych z pominięciem wszystkich przeprowadzonych dowodów, bez uwzględnienia okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego.

3.2.2 Art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie wybiórczej oraz dowolnej oceny materiału dowodowego poprzez wybranie z treści dowodów takich fragmentów i zestawienie ich w sposób, który ma uzasadniać zaskarżony wyrok, z pominięciem okoliczności i tych dowodów, które podważają wydane orzeczenie w sposób sprzeczny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego,

3.2.3.art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170 §1 pkt. 2 i 3 i § 3 k.p.k i art. 366 § 1 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku obrońcy o przeprowadzenie dowodu o przesłuchanie świadków J. W. i K. F., podczas gdy zeznania były istotne z punktu widzenia usunięcia rozbieżności w sytuacji w sprawie, jak również wykazania relacji między pokrzywdzonym a oskarżonym, a dowód ten był przydatny do stwierdzenia okoliczności, na którą był zgłoszony, jak i zmierzał również ku potwierdzeniu okoliczności, na które powoływał się oskarżony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższe zarzuty są całkowici bezzasadne. Sąd I instancji dokonał wyczerpującej oceny dowodów z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Ocena wiarygodności zarezerwowana jest dla Sądu, i ocena ta podlega ochronie art. 7. k.p.k. Jak wskazał w wyroku z dnia 22 czerwca 2020 r., II AKa 62/20 Sąd Apelacyjny w Warszawie [LEX nr 3036529]: „Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku.” Sąd Rejonowy nie dokonał wybiórczej oceny dowodów, jedynie niektórym dowodom, fragmentom wyjaśnień osk. K. Z., osk. D. R. i zeznań świadka P. K. odmówił wiarygodności, gdyż stały one w całkowitej sprzeczności z zeznaniami świadka M. S. uznanymi, po uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy, za wiarygodne i zgodne z rzeczywistością.

Zarzut obrońcy w zakresie oddalenia wniosku dowodowego jest nieuzasadniony. Na ówczesnym etapie prowadzonego postępowania okoliczności relacji pokrzywdzonego z osk. R. zostały już ustalone na podstawie zeznań M. S., zaś przebieg ich współpracy zawodowej i zachowanie pokrzywdzonego w stosunku do osk. S. nie miały wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Lp

Zarzut

3.3.

Rażącej niewspółmierność kary poprzez orzeczenie wobec oskarżonego D. R. (1), kary 4 miesięcy pozbawienia wolności i uznanie przez Sąd I instancji, iż kara ta pozostaje adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a także spełni wobec oskarżonego cele zapobiegawcze i społeczne, w sytuacji gdy Sąd I instancji dokonał nieprawidłowej oceny ustalonych okoliczności łagodzących i obciążających, w konsekwencji czego Sąd uznał, iż kara o charakterze izolacyjnym w orzeczonej wysokości spełni cele kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy dotyczący niewspółmierności kary jest całkowicie nieuzasadniony. Fakt iż, oskarżony twierdzi odmiennie od Sądu I instancji, co zostało podniesione w apelacji przez obrońcę, nie wpływa na obiektywną ocenę zasadności wymierzenia kary. Sąd Rejonowy słusznie stwierdził, że nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub umniejszające winę, nie zachodziła anormalna sytuacja motywacyjna wyłączjąca możliwość wyboru zachowania zgodnego z prawem. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości Sąd słusznie uwzględnił sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru, tj. przemyślane i zaplanowane działanie, motywację, tj. chęć zwalczenia konkurencji. Ponadto, na wymiar kary wymierzonej przez Sąd wpływ miało również dotychczasowe postępowanie oskarżonego, fakt, że był wielokrotnie karany, co poddaje w wątpliwość skuteczność ewentualnego zastosowania kary o charakterze nie izolacyjnym w zakresie celu prewencji indywidualnej. Istotną okolicznością, również uwzględnioną przez Sąd I instancji było zachowanie oskarżonego po popełnieniu czynu zabronionego, tj. próba wpłynięcia na świadka M. S., aby ten zmienił zeznania w sprawie oraz grożenie mu użyciem przemocy przeciwko niemu w ramach zemsty za złożenie obciążających zeznań.

Zarzut obrońcy co do stwierdzenia przez Sąd I instancji braku podstaw zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kar jest całkowicie nieuzasadniony. Mając na uwadze powyższe postępowanie oskarżonego oraz fakt ponoszenia wielokrotnie odpowiedzialności karnej nie można stwierdzić, że zachodzi wobec oskarżonego D. R. dodatnia prognoza kryminologiczna.

Wniosek

Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. obrońca wniósł o:

1)zmianę wyroku w zaskarżonej części i uniewinnienie oskarżonego D. R. (1) od popełnienia zarzucanych mu czynu,

ewentualnie o:

2)uchylenie zaskarżonego wyroku w kwestionowanej przez obrońcę części i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania,

3)zmianę zaskarżonego wyroku w kwestionowanej części (co do kary) i orzeczenie wobec oskarżonego D. R. (1) kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uniewinnienie D. R. w obliczu jednoznacznego materiału dowodowego wskazującego na jego winę jest całkowicie bezzasadne. Zeznania świadków na których Sąd I instancji oparł rozstrzygnięcie są spójne i wiarygodne.

Nie zachodzą również, żadne przesłanki, aby wyrok Sądu I instancji uchylić i przekazać do ponownego rozpoznania, w szczególności nie ma potrzeby prowadzenia przewodu na nowo w całości i w części. Materiał zgromadzony w postępowaniu przed Sądem I instancji jest kompletny.

Zmiana wyroku poprzez zmianę orzeczonej kary pozbawienia wolności, na karę pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem jest również bezzasadna. Sąd I instancji w sposób precyzyjny i szczegółowy wskazał powody będące przyczyną niezastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary. Ponadto obrońca w apelacji nie wskazał, konkretnych argumentów stojących w opozycji do stanowiska Sądu I instancji, oparł się jedynie na lakonicznych stwierdzeniach oskarżonego, wyrażających odmienne zdanie, jednak niedostatecznie je wyjaśniające.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok ten, zarówno w zakresie sprawstwa oskarżonego, które zostało w sposób wystarczający wykazane, jak i w zakresie orzeczonej kary pozbawienia wolności jest w pełni prawidłowy. Ocena dowodów została dokonana przez Sąd pierwszej instancji zgodnie z zasadami wiedzy logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności, a uzasadnienie logicznie przekonuje do zajętego stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć dotyczących rodzaju i wysokości kary.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowią art. 636 § 1 k.p.k.w zakresie kosztów procesu za postępowanie odwoławcze oraz art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t. jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) w zakresie opłaty za drugą instancję..

1.PODPIS