Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 609/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

2.

K. S. (1)

M. O.

I.W okresie czasu pomiędzy 9 czerwca 2020 roku a 15 czerwca 2020 roku, w S., województwo (...), na terenie ośrodka (...), działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali na szkodę małżonków M. i C. S. zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie nie mniej niż 115.00 złotych, które to pieniądze pokrzywdzona przechowywała bezpośrednio przy ciele pod odzieżą wierzchnia oraz dowodu osobistego należącego do M. S. (1), a także należących do C. S. telefonu komórkowego marki N. (...) wartości 100 złotych, dowodu osobistego i prawa jazdy usuwając te dokumenty spod władztwa pokrzywdzonego, nie mając prawa wyłącznie nimi rozporządzać, czym zrealizowali dyspozycję art. 278 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

a nadto K. S. (1)

II.W nieustalonym czasie, w roku 2020, nie później niż w dniu 25 czerwca 2020 roku, w P., województwo (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uprawiał ziele konopi innych niż włókniste, wymienione w wykazie środków odurzających, grupa I-N oraz IV-N, stanowiących załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1591), w wyniku czego uzyskał znaczną ilość w/w środka odurzającego o łącznej wadze 19, 40 grama netto, który to środek posiadał w dniu 25 czerwca 2020 roku w P., jak również w tym samym miejscu i czasie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy (3-C.) o wadze 0,33 grama wymienioną w wykazie substancji psychotropowych, grupa I-P, stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku poz. 1591), czym zrealizował dyspozycję art. 63 ust. 1 i 2 w zb. z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12§ 1 kk

III.w okresie od początku czerwca 2020 roku do 15 czerwca 2020 roku na terenie P. oraz S., województwo (...), w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wielokrotnie prowadził po drogach publicznych pojazd marki M. (...) o nr rejestracyjnym (...), samochód typu bus marki P. (...), oraz B. (...) o nr rejestracyjnym (...), nie stosując się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzeczonego wyrokiem Sądu (...) w P. (...) dnia 6 maja 2019 roku, sygn. (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 244 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

IV w okresie od marca 2020 roku do 25 czerwca 2020 roku, w P., województwo (...), działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru co najmniej pięciokrotnie udzielił M. O. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste wymienionego w wykazie środków odurzających grupa I-N oraz IV-N, stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1591) w nieustalonej ilości poprzez wspólne palenie, czym wyczerpał dyspozycję art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Małżonkowie M. i C. S. zawarli w dniu 20 kwietnia 2020 roku umowę przedwstępną z K. S. (2), dotyczącą sprzedaży ich mieszkania położonego w P. przy ulicy (...). Strony ustalił cenę sprzedaży przedmiotowego mieszkania na kwotę 145.000 złotych. K. S. (2) w związku z zawarciem umowy przedwstępnej przekazała pokrzywdzonym kwotę 5000 złotych tytułem zadatku. Pokrzywdzeni po uzyskaniu zaliczki spożywali alkohol w swoim mieszkaniu. W dniu 7 maja 2020 roku, przed notariuszem, pomiędzy małżonkami S. a K. S. (2) i jej mężem M. S. (2), została zawarta umowa sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego prazy ulicy (...). Strony ustaliły cenę sprzedaży mieszkania na kwotę 145000 złotych, przy czym cześć ceny w kwocie 5000 złotych została zapłacona małżonkom S. gotówką przed podpisaniem umowy, nadto ustalono, iż część ceny w kwocie 5112, 44 złote zostanie zapłacona sprzedającym przez kupujących przelewem na rachunek bankowy (...) Spółdzielni Mieszkaniowej, celem spłaty zadłużenia wobec spółdzielni. Pozostała część ceny w kwocie 134887, 56 złotych zostanie zapłacona sprzedającym przez kupujących gotówką w dniu wydania lokalu nie później niż w terminie do dnia 15 maja 2020 roku. Małżonkowie S. nalegali na rozliczenie gotówkowe z transakcji sprzedaży mieszkania, a nie drogą przelewu bankowego, z obawy przed zajęciami komorniczymi. W dniu 27 maja 2020 roku K. S. (3) wypłaciła ze swojego konta bankowego kwotę 120000 złotych w nominałach po 200 złotych, zapakowane w 6 paczek i przekazała te pieniądze małżonkom S.. M. S. (1) schowała pieniądze ze sprzedaży mieszkania pod swoją odzież wierzchnią w okolicach klatki piersiowej.

M. S. (3) zlecił swojemu znajomemu K. S. (1) opróżnienie mieszkania przy ulicy (...), wyniesienie rzeczy należących do małżonków S. oraz uporządkowanie mieszkania. M. S. (2) udostępnił K. S. (1) do celów remontowych i związanych z wyprowadzką pokrzywdzonych, należący do niego samochód typu bus marki P. (...). W okresie wynoszenia rzeczy pokrzywdzonych ze sprzedanego lokalu, K. S. (1) kilkukrotnie przyjeżdżał do mieszkania małżonków S. przy ulicy (...) ze swoją ówczesną partnerką M. O.. W dniu 18 maja 2020 roku K. S. (1) przewiózł małżonków S. i należące do nich rzeczy do hotelu (...) przy ulicy (...) w P.. W tym okresie K. S. (1) użytkował również udostępniony mu przez małżonków S. samochód marki V. (...). W związku z zachowaniem pokrzywdzonych na terenie hotelu (...), przede wszystkim nadużywaniem alkoholu i spowodowaniem zniszczeń wyposażenia pokoju, menadżerka hotelu – (...) zażądała natychmiastowego opuszczenia lokalu przez małżonków S. i pokrycia powstałych szkód. C. S. przekazał jej kwotę 900 złotych tytułem zaistniałych szkód. W trakcie pobytu pokrzywdzonych w hotelu, alkohol i jedzenie na telefoniczne zlecenia C. S. dowoził im kierowca taksówki- C. K. (1). Małżonkowie płacili mu za zakupy i wykonane kursy. Również K. S. (1) dostarczał pokrzywdzonym alkohol.

K. S. (1) z M. O. i jej małoletnim dzieckiem przyjechali w dniu 9 czerwca 2020 roku do ośrodka (...) w S.. K. S. (1) wynajął domek letniskowy na nazwisko C. S.. Następnie oskarżeni przywieźli pokrzywdzonych wraz z ich rzeczami do ośrodka (...) i umieścili w wynajętym domku letniskowym. W trakcie pobytu na terenie ośrodka (...), pokrzywdzeni spożywali codziennie duże ilości alkoholu, które dowoził im na ich zlecenie kierowca taksówki C. K. (1), a także pili alkohol dostarczany im przez oskarżonych.

W okresie pomiędzy 9 czerwca 2020 roku a 15 czerwca 2020 roku K. S. (1) i M. O. wykorzystując stan nietrzeźwości małżonków S. zabrali pokrzywdzonym pieniądze ze sprzedaży mieszkania w kwocie co najmniej 115.000 złotych, dowód osobisty M. S. (1) a także dowód osobisty i prawo jazdy i telefon komórkowy marki N. (...) wartości około 100 złotych należące do C. S.. W dniu 15 czerwca 2020 roku C. S. dostał ataku padaczki, wezwana została na miejsce karetka pogotowia ratunkowego. W związku z zachowaniem pokrzywdzonych, którzy podnosili, że zostali okradzeni, wezwano na miejsce partol policji w osobach funkcjonariuszy K. K. i D. K..

W dniu 18 czerwca 2020 roku K. S. (1) i M. O. zawarli umowę najmu lokalu mieszkalnego. Strony w umowie ustaliły kwotę najmu i czynszu na 1700 złotych miesięcznie. W dniu 22 czerwca 2020 roku K. S. (1) kupił samochód marki B. (...) za kwotę 5000 złotych.

K. S. (1) w 2020 roku, na terenie działki położonej przy ulicy (...) w P. zasadził i następnie uprawiał ziele konopi innych niż włókniste, wymienione w wykazie środków odurzających, grupa I-N oraz IV-N, stanowiących załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1591). Oskarżony doglądał prowadzonej uprawy, następnie zebrał susz. W trakcie przeszukania K. S. (1) oraz w wynajmowanym przez niego mieszkaniu przy ulicy (...) funkcjonariusze ujawnili i zabezpieczyli środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste, wymienione w wykazie środków odurzających, grupa I-N oraz IV-N, stanowiących załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1591)łącznej wadze 19, 40 grama netto, który to środek posiadał w dniu 25 czerwca 2020 roku w P., jak również w tym samym miejscu i czasie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy (3-C.) o wadze 0,33 grama wymienioną w wykazie substancji psychotropowych, grupa I-P, stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku poz. 1591).

Sąd Rejonowy w P. (...) wyrokiem z dnia 6 maja 2019 roku, sygn. (...) za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 178 a § 1 kk wymierzył K. S. (1) karę grzywny w ilości 50 stawek dziennych po 20 złotych każda, orzekł wobec w/w środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Niniejszy wyrok uprawomocnił się w dniu 14 maja 2019 roku.

K. S. (1) w okresie od początku czerwca 2020 roku do 15 czerwca 2020 roku na terenie P. oraz S., wielokrotnie prowadził po drogach publicznych pojazd marki M. (...) o nr rejestracyjnym (...), samochód typu bus marki P. (...), oraz B. (...) o nr rejestracyjnym (...).

K. S. (1) w okresie od marca 2020 roku do 25 czerwca 2020 roku w P. co najmniej pięciokrotnie udzielił M. O. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste wymienionego w wykazie środków odurzających grupa I-N oraz IV-N, stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku.

Zeznania pokrzywdzonej M. S. (1)

Zeznania pokrzywdzonego C. S.

Umowa przedwstępna

Akt notarialny

Zeznania świadka K. S. (2)

Zeznania świadka M. S. (2)

Zeznania świadka M. S. (4)

Protokoły przeszukania

Zeznania świadka C. K. (1)

Zeznania świadka Z. G.

Zeznania świadka D. K.

Zeznania świadka K. K.

Umowa najmu lokalu mieszkalnego

Umowa kupna sprzedaży pojazdu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. (1)

Zeznania pokrzywdzonej M. S. (1)

Zeznania pokrzywdzonego C. S.

Zeznania świadka E. M.

Odpis wyroku w sprawie sygn. (...)

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. O.

31- 34, 310- 312, 694 odwr.- 696

89 odwr.- 90, 313-314, 656 odwr.- 658

40-41

42- 44

37 odwr.- 39, 563 odwr.-565

243 odwr.- 244, 567

5- 7, 561 odwr.- 563

54-57,58- 60

240-241, 265- 266

83- 84, 246- 247, 567- 569

298 odwr., 569 odwr.- 570

300 odwr.- 301, 570

64- 66

100

106, 138- 141, 145, 309, 210- 312, 313 odwr.- 314, 413, 561

31- 34, 310- 312, 694 odwr.- 696

89 odwr.- 90, 313-314, 656 odwr.- 658

252- 253, 613 odwr.-614

336

111 odwr.- 112, 125- 127, 317, 613

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

….

…….

…………….

………………

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Zeznania pokrzywdzonych M. S. (1) i C. S.

Zeznania K. S. (2)

Zeznania świadka M. S. (4)

Zeznania świadka M. S. (2)

Zeznania świadka Z. G.

Zeznania świadka K. K. i D. K.

Zeznania świadka C. K. (2)

Zeznania świadka Z. G.

Zeznania świadka E. M.

Zeznania świadków K. K. i D. K.

Opinia z zakresu badań chemicznych

Opinia z zakresu toksykologii

Odpis wyroku w sprawie sygn. (...), dane o karalności z K.

Protokoły zatrzymania

Protokoły przeszukania

Wiarygodne i rzeczowe relacje pokrzywdzonych (z pewnymi zastrzeżeniami o których poniżej) stanowią istotny i wartościowy materiał dowodowy stanowiący podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Pokrzywdzeni konsekwentnie i stanowczo w toku prowadzonego postępowania wskazywali na udział M. O. i K. S. (1) w zaborze pieniędzy na ich szkodę. W/w potwierdzili, iż dysponowali znaczną kwotą pieniędzy, pochodzącą ze sprzedaży ich mieszkania, stanowiącą faktycznie dorobek ich życia, Wskazali, iż pieniądze, które im skradziono, to co najmniej 115000 złotych. W powyższym wyliczeniu dokonanym przez pokrzywdzonych, zostały przez nich uwzględnione kwoty, które wydali min. na alkohol, jedzenie, wynajem hotelu, a także tytułem naprawienia szkód wyrządzonych w hotelu (...), wynajmu domku letniskowego. Pieniądze te przechowywała M. S. (1) pod bielizną wierzchnią, w okolicach klatki piersiowej, o czym doskonale wiedzieli oskarżeni, którzy często ich odwiedzali i przebywali z nimi, poznali tym samym ich obyczaje i styl życia. Zarówno M. S. (1) jak i C. S. w sposób jednoznaczny i stanowczy powiązali utratę, zabór pieniędzy na ich szkodę z działaniami M. O. i K. S. (1). Dodać w tym miejscu również należy, iż poza oskarżonymi, pokrzywdzeni nie utrzymywali z nikim kontaktów, czy też bliższych relacji, nie opuszczali także aktualnie zajmowanych lokali. Jedną osobą, która przyjeżdżała do nich był kierowca taksówki C. K. (1), który na telefoniczne zlecenie C. S. dowoził im alkohol i jedzenie. Jednakże kontakty z nim miały charakter incydentalny, przelotny, związany przede wszystkim z konkretnymi usługami, które świadczył na ich rzecz, a polegającymi na dowozie alkoholu i jedzenia. Pokrzywdzeni konsekwentnie wskazali również na miejsce i czas zaboru pieniędzy na ich szkodę, a mianowicie podając, iż nastąpiło to podczas ich pobytu w wynajętym domku letniskowym na terenie ośrodka (...). W/w jednoznacznie wykluczyli supozycje oskarżonego, iż z uwagi na spożywany w nadmiarze alkohol, pokrzywdzeni mogli przecież te pieniądze zgubić, bądź utracić w innych okolicznościach, w tym w trakcie pobytu w hotelu. Pokrzywdzeni stanowczo temu zaprzeczyli. Zabiegi czynione w tym zakresie przez oskarżonego, służą jednemu celowi, a mianowicie zdyskredytowaniu, poddaniu wątpliwość szczerość relacji pokrzywdzonych, przy prostym założeniu, iż skoro spożywali duże ilości alkoholu, to nie mogą być wiarygodnym źródłem jakichkolwiek informacji. Rzeczywiście, prawdą jest, iż M. i C. S. spożywali w tym okresie duże ilości alkoholu, jednakże jak wynika z przekonywujących i rzeczowych zeznań pokrzywdzonych, ani nie zgubili tych pieniędzy, ani też nie zostali ich pozbawieni w całości bądź w części przez jakieś inne osoby. M. S. (1) posiadała je przez cały czas przy sobie, pod odzieżą wierzchnią, szczególnie uważając na nie, gdyż stanowiły one w istocie cały dorobek ich życia. Dokonując oceny zeznań pokrzywdzonych nie można tracić z pola widzenia ich wyważonego charakteru. M. S. (1) indagowana na rozprawie o szczegóły zdarzenia, podkreślała iż nie chciałaby niczego przekręcić, fałszywie zeznać, bowiem z uwagi na upływ czasu pewnych szczegółów, już nie pamięta, a o całym zdarzeniu, tak dla niej trudnym, nie chce pamiętać. Jednocześnie pokrzywdzona odwołała się do depozycji złożonych tuż po zdarzeniu, kiedy relacjonowała przebieg zdarzeń niejako „na gorąco”. Oskarżony tymczasem, powołując się na problemy pokrzywdzonych z alkoholem, próbował zdyskredytować i podważyć ich relacje co do zasady. Jakkolwiek spożywany w nadmiarze alkohol przez pokrzywdzonych nie jest okolicznością obojętną przy ocenie ich relacji, to jednak nie dyskwalifikuje sam w sobie ich wartości dowodowej co do zasady. Tak jak każdy inny dowód, zeznania te podlegają gruntownej weryfikacji i konfrontacji z innym zgromadzonymi w sprawie dowodami. O fakcie zaboru pieniędzy ze sprzedaży mieszkania M. S. (1) poinformowała swoją córkę M. S. (4). W/w świadek o tym co się wydarzyło dowiedziała się od matki, wskazującej na udział oskarżonych w tym procederze. Powyższe potwierdza, iż od samego początku pokrzywdzeni nie mieli żadnych wątpliwości co do osób odpowiedzialnych za ich szkodę. Relacja M. S. (4) na okoliczność tego czego dowiedziała się od matki po zdarzeniu, jako rzetelna, spójna zasługuje na pozytywną ocenę. Zeznania pokrzywdzonych w zakresie w jakim wskazują, iż zostali przez oskarżonych doprowadzeni do stanu nieprzytomności, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności opinii z zakresu toksykologii, zeznań świadków: K. K., D. K., nie może się ostać. Dokonując oceny zeznań C. S. i M. S. (1) w zakresie okoliczności w jakich doszło do zaboru na ich szkodę pieniędzy przez oskarżonych, czyli podczas utraty przez nich przytomności w związku z podaniem im przez oskarżonych posiłku zawierającego jakieś środki wpływające na świadomość, należy traktować z dużą ostrożnością. Przede wszystkim uwzględnić należy kontekst sytuacyjny, a mianowicie niekwestionowany od samego początku postępowania stan wręcz permanentnego spożywania alkoholu przez pokrzywdzonych. Okoliczność ta w zależności od ilości spożytego alkoholu może zakłócać percepcję, świadomość. Dodatkowo pamiętać należy, iż utrata pieniędzy ze sprzedaży mieszkania będącego dorobkiem ich życia stanowiła niewątpliwie cios i bardzo trudne doświadczenie dla pokrzywdzonych. Naturalną reakcją jest zatem próba wytłumaczenia, zracjonalizowania jak do tego doszło. W tym stanie rzeczy subiektywne przekonanie, iż w stan nieprzytomności zostali w/w wprowadzeni wskutek działania oskarżonych podających im posiłek zawierający jakieś środki wpływające zaburzająco na ich świadomość, nie może stanowić podstawy ustaleń w tym zakresie. Tym bardziej, iż z uzupełniającej opinii z zakresu toksykologii, wynika, iż stwierdzona obecność we krwi pokrzywdzonych pobranej kilkanaście dni po zdarzeniu substancji mogących wpływać zaburzająco na świadomość jest efektem zastosowanego wobec nich leczenia szpitalnego mającego miejsce po zdarzeniu. Istotnym jest również fakt, iż biegli z zakresu toksykologii badali próbki krwi pobranej od pokrzywdzonych dopiero w dniu 25 czerwca a więc kilkanaście dni po zdarzeniu. Znaczny upływ czasu od zdarzenia, przy uwzględnieniu kwestii osobniczych związanych z metabolizmem przez organizm tego typu substancji, a nade wszystko hospitalizacja pokrzywdzonych po zdarzeniu i zastosowane wobec nich leczenie, skutkują tym, iż stwierdzona przez biegłych w próbkach krwi obecność substancji takich jak diazepam i jego metabolitów (u M. S. (1), czy też haloperidolu, diazepamu i jego metabolitów (u C. S.), nie może skutecznie uwiarygodnić wersji małżonków S. o podaniu im przez oskarżonych jakiś środków skutkujących utratą przytomności. W świetle zebranych dowodów, spożywania przez pokrzywdzonych alkoholu zdecydowanie ponad miarę, stwierdzić należy, iż małżonkowie S. swoimi działaniami wprowadzili się w stan, który zdecydowanie ułatwił oskarżonym działanie. Pokrzywdzeni rzeczywiście- zważywszy na ilości, znaczny okres spożywania alkoholu, mogli znajdować się w stanie okresowo ograniczającym, bądź wyłączającym świadomość, jednakże w ten stan wprawili się swoim działaniem i podjętymi decyzjami związanymi ze spożywaniem ponad miarę alkoholu. Okoliczność ta niewątpliwie sprzyjała i ułatwiała działanie oskarżonym.

Zeznania K. S. (2) na okoliczność sprzedaży pokrzywdzonym mieszkania, przekazania im pieniędzy ze sprzedaży, informowania jej przez małżonków o utracie pieniędzy i wskazywaniu na udział w procederze oskarżonych zasługują na pozytywną ocenę, jako spójne, rzeczowe, korespondujące z innymi uznanymi za wiarygodne dowodami. Podobnie ocenić należy zeznania M. S. (2). W/w potwierdził fakt zakupu od małżonków S. mieszkania przy ulicy (...), zaznaczając, iż zasadniczymi kwestiami związanymi z transakcją zajmowała się jego żona. M. S. (2) przyznał, iż przeprowadzką małżonków S. z mieszkania przy ulicy (...) zajmował się na jego zlecenie K. S. (1) a także, iż gdy tylko dowiedział się o zaborze pieniędzy na szkodę pokrzywdzonych, wysłał smsa do oskarżonego, informując go, iż podejrzewa go o kradzież, zrobił tak, gdyż K. S. (1) nagle zaprzestał wykonywania zleconej mu przez niego pracy, a także nie odpowiadał na telefony i smsy. Na pozytywną ocenę zasługują również zeznania kierowcy taksówki C. K. (3). W/w na telefoniczne próby C. S. dowoził im zarówno do hotelu (...) jak i do ośrodka (...) alkohol i jedzenie, za które małżonkowie zawsze mu płacili jak i za wykonany kurs. Świadek potwierdził, iż pokrzywdzeni wspominali mu o sprzedaży mieszkania, widział także u nich oskarżonych.

Wartościowy materiał dowodowy stanowią również zeznania Z. G.- właściciela ośrodka (...), który w dniu 9 czerwca 2020 roku wynajął K. S. (1), podającego się za C. S. domek letniskowy na terenie ośrodka. W/w potwierdził, iż domek wynajął mężczyzna który przyjechał z młodą kobietą i małym dzieckiem oraz, że przedstawił się jako C. S..

Wiarygodną i rzetelną relację stanowią zeznania E. M.. Świadek potwierdziła kierowanie przez K. S. (1) pojazdem mechanicznym, przyznając, iż „on na pewno przyjeżdżał samochodem, sama widziałam jak kierował”. Świadek nie miała również wątpliwości, iż do hotelu (...) w którym przebywali małżonkowie S., K. S. (1) przyjeżdżał z młoda, szczupła kobieta o włosach koloru blond. W dniu w który pokrzywdzeni opuszczali hotel, z kobietą była mała dziewczynka.

Zeznania K. K. i D. K.- funkcjonariuszy policji uczestniczących w interwencji zgłoszonych przez ratowników medycznych na okoliczność stanu, zachowania się pokrzywdzonych, zasługują na aprobatę. W/w realizowali tylko swoje obowiązki służbowe i składali na tą okoliczność relacje.

Opinia chemiczna jako pełna, logiczna, wewnętrznie niesprzeczna, przeprowadzona stosownie do wymogów i aktualnej wiedzy w tym zakresie, stanowi w ocenie sądu pełnowartościowy materiał dowodowy. Biegły w należyty sposób uargumentował swoje stanowisko, przedstawiając logiczny tok rozumowania prowadzący do sformułowania wniosków końcowych.

W taki sam sposób ocenić należy opinię toksykologiczną wraz z opinią uzupełniającą dotyczącą próbek krwi pobranych od pokrzywdzonych w dniu 25 czerwca 2020 roku.

Dokumenty urzędowe sporządzone we właściwej formie i przez uprawnione podmioty.

Wskazane źródła dowodowe stanowią udokumentowanie czynności procesowych, powstały zgodnie z normami przepisanymi w kodeksie postępowania karnego i dają rękojmię wiarygodności i rzetelności.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. (1)

Częściowo wyjaśnienia M. O.

Zeznania świadków A. S., E. G., B. K.

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie jego relacji odnośnie przebiegu czynów opisanych w punkcie I i III i IV aktu oskarżenia jako nie znajdujące oparcia w uznanym za wiarygodny materiale dowodowym, w szczególności zeznaniach pokrzywdzonych, świadków, w szczególności K. S. (2), M. S. (2), M. S. (4), Z. G., E. M., nie mogą się ostać i jako takie stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie. Kwestionowanie przez K. S. (1) w zakresie czynu opisanego w punkcie I aktu oskarżenia dokonania zaboru mienia na szkodę małżonków S., w konfrontacji ze zgromadzonym materiałem dowodowym, nie może się ostać, wpisuje się w przyjętą przez w/w linię obrony. Przedstawione przez oskarżonego okoliczności w jakich miał wejść w posiadanie ujawnionej w jego samochodzie kwoty 21000 złotych, to jest wręczenia mu tych pieniędzy przez małżonków S. tytułem wynagrodzenia za pomoc którą im świadczył w związku z przeprowadzkami, nie może zostać zaakceptowana. Po pierwsze przeczą temu stanowcze i jednoznaczne zeznania M. i C. S., którzy wykluczyli aby dawali oskarżonemu jakiekolwiek pieniądze w związku z” pomocą” jaką im świadczył, a także, aby kiedykolwiek w ogóle umawiali się, że te wszystkie zabiegi i czynności podejmowane przez K. S. (1) zostaną mu finansowo wynagrodzone. Małżonkowie zgodnie w tej kwestii przyznali, że nie dawali oskarżonemu żadnych pieniędzy, nigdy kwestia rozliczeń finansowych z K. S. (1) nie była poruszana. Przyjmując nawet na potrzeby niniejszych rozważań za prawdzie twierdzenia K. S. (1), iż pokrzywdzeni dali mu tytułem wynagrodzenia kwotę 21000 złotych za udzieloną im „pomoc”, uwagę zwraca, bardzo duża dysproporcja pomiędzy nakładem sił i środków oskarżonego w związku z tak zwaną „pomocą” pokrzywdzonym, a wartością owego wynagrodzenia. (...) pokrzywdzonych w tym kontekście wydaje się nieuzasadniona, zważywszy, iż działając w ten sposób rozdysponowaliby w sposób całkowicie nieuzasadniony znaczną kwotą pieniędzy ze sprzedaży mieszkania stanowiącego dorobek ich życia. Podkreślenia wymaga, że pokrzywdzeni nie prosili K. S. (1) o „opiekę”, czy „pomoc”. Oskarżony- jak wynika z ich zeznań- czynił to z własnej woli, nie poruszając nigdy kwestii jakiegokolwiek wynagrodzenia, tym bardziej, że wyprowadzenie pokrzywdzonych z ich dawnego mieszkania przy ulicy (...) było zlecone przez M. S. (2) w ramach uzgodnień i rozliczeń z K. S. (1). Zgromadzony materiał dowodowy pozwala zasadnie przyjąć, iż zaangażowanie oskarżonych w swoistego rodzaju „pomoc” pokrzywdzonym, nie było bezinteresowne, wręcz przeciwnie- zmierzało do określonego celu, którym był zabór pieniędzy pochodzących ze sprzedaży mieszkania. Oskarżeni wiedzieli o tym, że małżonkowie sprzedali mieszkanie i posiadają przy sobie gotówkę z tej transakcji. Obecność oskarżonych w ich życiu (osób co do zasady obcych, niedawno dopiero poznanych), swoistego rodzaju pomoc, czy to w przeprowadzce do ośrodka wczasowego, czy tez dowóz jedzenia bądź alkoholu, pozwoliły poznać im ich obyczaje, sposób życia, która to wiedza była potrzebna do zaboru pieniędzy. Styl życia pokrzywdzonych, spożywany codziennie alkohol w ilościach znacznie przekraczających rozsądną miarę, który wpływał na ich percepcję, świadomość, stanowiły czynniki sprzyjające i ułatwiające realizację wskazanego wyżej celu. W tym stanie rzeczy, przy wykorzystaniu niemalże upojenia alkoholowego- do którego, co należy podkreślić, własnymi decyzjami i wyborami doprowadzali się małżonkowie S., realizacja zaboru pieniędzy była niewątpliwe ułatwiona. Warto w tym miejscu dodać, iż sytuacja finansowa oskarżonych przed zdarzeniem nie była dobra, w/w nie posiadali stałego zatrudnienia. Dokonanie rozporządzeń finansowych, a dotyczących min. wynajmu mieszkania, zakupu psa, a następnie samochodu marki B. przez K. S. (1), wskazują na radykalną i gwałtowną zmianę w zakresie kondycji finansowej. W tym stanie rzeczy, a także w związku z ujawnieniem przez funkcjonariuszy policji pieniędzy w kwocie 21000 złotych – a więc okoliczności z którymi trudno polemizować i im zaprzeczać, oskarżony przedstawił wytłumaczenie tej sytuacji, które nie znajduje w realiach tej sprawy akceptacji. W taki sam sposób ocenić należy wyjaśnienia współoskarżonej M. O., dystansującej się od jakiegokolwiek udziału w zaborze pieniędzy na szkodę małżonków S.. Oskarżona była doskonale zorientowana w sytuacji pokrzywdzonych, posiadaniu przez nich dużej kwoty pieniędzy ze sprzedaży mieszkania, przyjeżdżała do nich, angażując się razem z K. S. (1) w” pomoc” im, a więc osobom których tak naprawdę nie znała i którzy jej o to nie prosili, następnie korzystała z pieniędzy, które zostały przez nich zabrane pokrzywdzonym. Również nie może zostać zaakceptowana relacja K. S. (1) w zakresie w jakim zakwestionował fakt co najmniej pięciokrotnego udzielania M. O. poprzez wspólne palenie środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste. Przeczą temu szczere i rzeczowe w tej kwestii wyjaśnienia M. O.. Oskarżona nie tylko potwierdziła fakt udzielania jej środka odurzającego, ale również przedstawiła okoliczności w jakich do tego dochodziło. W ocenie sądu nie może się również ostać stanowisko oskarżonego, iż wiedząc o orzeczonym wobec niego środku karnym w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres trzech lat, kierował pojazdami mechanicznymi tylko po drogach leśnych bądź parkingach. Powyższemu przeczą zeznania M. S. (2), który w związku z wykonywaną na jego zlecenie pracą przez K. S. (1), przekazał mu do dyspozycji należący do niego pojazd typu bus marki P. (...). Oddanie do dyspozycji pojazdu przez M. S. (2) było związane z wykonywanymi zadaniami zleconymi oskarżonemu, min w zakresie przewiezienia rzeczy pokrzywdzonych z mieszkania przy ulicy (...), czy tez remontem tego mieszkania, co wiązało się z korzystaniem z wymienionego pojazdu. Przeczą stanowisku oskarżonego w tej kwestii również zeznania pokrzywdzonych, którzy potwierdzili fakt kierowania przez w/w pojazdami mechanicznymi. Zapewnienia oskarżonego, że pojazdem kierowa jakiś jego kolega, którego danych nie był w stanie bliżej sprecyzować, w żaden sposób nie uwiarygadnia jego relacji. Fakt kierowania przez oskarżonego pojazdem mechanicznym potwierdziła również menadżerka hotelu. Przyznała, iż widziała, jak oskarżony przyjechał jako kierujący pojazdem mechanicznym do hotelu. O lekceważącym stosunku oskarżonego do orzeczonego środka karnego, świadczy fakt zakupu samochodu marki B.. Oskarżony wiedząc o obowiązującym go trzyletnim zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego orzeczonym w maju 2019 roku, w czerwca 2020 roku dokonał zakupu pojazdu mechanicznego. Nie widząc niczego złego w czynieniu inwestycji na przyszłość, tudzież korzystania z okazji dobrej ceny, rodzi się jednak pytanie – zważywszy na charakter dokonanego zakupu, tracącego w miarę upływu czasu na wartości- o sens nabycia pojazdu, który jeszcze przez niemalże 2 lata nie będzie eksploatowany, bowiem wobec jego właściciela obowiązuje środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony na okres 3 lat.

Relacje w/w świadków nie wniosły niczego istotnego w zakresie ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

K. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 783 ze zm.) penalizuje samą uprawę konopi innych niż włókniste. W art. 63 ust. 2 powyższej ustawy penalizuje się zbieranie min. ziela konopi innych niż włókniste. Jeżeli więc sprawca poprzestaje na uprawie lub zbiorze konopi, to wówczas odpowiada za przestępstwo z art. 63 ust. 1 lub ust. 2 przedmiotowej ustawy albo z obu tych przepisów. Każde dalsze działanie - takie jak np. suszenie ziela, wykracza już poza uprawę i zbiór. Zważyć należy, że penalizowane w art. 53 ust. 1 ww. ustawy „wytwarzanie” środka odurzającego oznacza czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane środki odurzające, substancje psychotropowe lub prekursory, a także ich oczyszczanie itd. (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 17. 11. 2017 roku, sygn. II AKa 328/17, Legalis).

Zgromadzony materiał dowodowy w szczególności w postaci wyjaśnień K. S. (1), opinii biegłego z zakresu badań chemicznych, uzasadnia przypisanie oskarżonemu czynu polegającego na uprawie ziela konopi innych niż włókniste, wymienione w wykazie środków odurzających, grupa I-N oraz IV-N, stanowiących załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1591), w wyniku czego uzyskał znaczną ilość w/w środka odurzającego o łącznej wadze 19, 40 grama netto, który to środek posiadał w dniu 25 czerwca 2020 roku w P., jak również w tym samym miejscu i czasie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy (3-C.) o wadze 0,33 grama wymienioną w wykazie substancji psychotropowych, grupa I-P, stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku poz. 1591), wyczerpującego dyspozycję art. 63 ust. 1 i 2 w zb. z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 20005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12§ 1 kk. W rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii za znaczną ilość należy uznać taka ilość środków odurzających lub psychotropowych, która jednorazowo mogłaby zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 4 lutego 2013 roku, II AKa 401/12, Lex nr1286674, wyrok SA w Lublinie z 12 września 2013 roku, II AKa 141/13, Lex1378751, postanowienie SN z dnia 23 września 2009 roku, I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84). Udzielanie (w rozumieniu sprzedaży) środka w postaci marihuany odbywa się z reguły w porcjach 0, 5 g, zaś porcja do bezpośredniego użytku w tzw. fifce wynosi 0,1 g (por. wyrok SA w Lublinie z 22 stycznia 2008 roku, II AKa 300/07, Lex nr 399941). Co do ilości środka odurzającego zabezpieczonego u oskarżonego i substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, odwołać się należy do opinii biegłego z zakresu badan chemicznych, który wskazał masę zabezpieczonych substancji. W kontekście niniejszych rozważań, zważywszy na ilość zabezpieczonego u oskarżonego środka odurzającego, nie ulega wątpliwości, iż była to znaczna ilość, która wystarczała do jednorazowego odurzenia co najmniej kilkudziesięciu osób. Posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii jest każde władanie takim środkiem lub substancją, bez względu na cel, dla jakiego miałby być przeznaczony, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia (por. uchwała 7 sędziów SN z dnia 27 stycznia 2011 roku, IKZP 24/10, OSNKW 2011/1/2, Prok. I Pr.- wkł. 2011/4/6, Lex nr 686664, Biuletyn SN 2011/1/15, postanowienie SN z dnia 27 marca 2013 roku, III KK 423/12, Lex 1317943). Reasumując zebrany materiał dowodowy daje podstawy do przyjęcia, iż oskarżony K. S. (1) swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 63 ust. 1 i 2 w zb. z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12§ 1 kk.

Stosownie do treści art. 244 kk do znamion ujętego w nim przestępstwa należy min. niestosowanie się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności lub prowadzenia pojazdów. Podmiotem przestępstwa stypizowanego w treści art. 244 kk może być jedyne osoba , w stosunku do której orzeczono środki karne w tym przepisie wymienione, a więc min. zakaz prowadzenia pojazdów. Występek określony w art. 244 kk jest występkiem umyślnym, który może być popełniony tak z zamiarem bezpośrednim jak i ewentualnym. Do jego przypisania konieczne jest zatem ustalenie, iż sprawca , nie stosując się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, miał świadomość jego prawomocności, od której , w myśl art. 43 § 2 kk ów zakaz obowiązuje ( wyrok SN z 11. 03. 2004 r., sygn. akt III KK 341/03, Prok. i Pr. 2004 r., nr 10, poz. 3).

K. S. (1) dysponując wiedząc o wydaniu wobec niego prawomocnego wyroku z dnia 06 maja 2019 roku w sprawie sygn. (...), w którym sąd orzekł wobec niego min. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego, w okresie od początku czerwca 2020 roku do 15 czerwca 2020 roku kierował pojazdami mechanicznymi – samochodami osobowymi oraz pojazdem typu bus. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż nie było to jednostkowe, incydentalne zachowanie K. S. (1), ale działania rozciągnięte w czasie, wskazujące na skrajnie lekceważący stosunek oskarżonego do zapadłego wobec niego wyroku i wynikających z niego konsekwencji. Podsumowując zachowanie oskarżonego, w/w funkcjonował tak jakby zapadły wyrok, orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego, nie miały dla niego żadnego znaczenia, za każdym razem, gdy miał potrzebę, okoliczności tego wymagały, aby ułatwić sobie życie, poruszał się, kierując będącymi aktualnie w jego dyspozycji pojazdami mechanicznymi. W tym stanie rzeczy oskarżony zrealizował dyspozycję art. 244 kk w zw. z art. 12 § 1 kk.

Czyn polegający na częstowaniu marihuaną jest przestępstwem określonym w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Występku tego dopuszcza się ten, kto wbrew przepisom ustawy udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej. Użyte przez ustawodawcę znamię „wbrew przepisom ustawy” oznacza udzielenie innej osobie środków odurzających lub substancji psychotropowych znajdujących się w wykazie stanowiącym załącznik do ustawy, z wyjątkiem sytuacji, gdy są one udzielane przez osoby do tego uprawnione i zgodnie z przyznanym im uprawnieniem. Natomiast znamię czasownikowe „udziela” jest równoznaczne z przekazaniem (daniem, wręczeniem,) innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej w celu użycia. Przy czym znamiona tego przestępstwa są spełnione jeżeli sprawca daje środek osobie będącej konsumentem jedynie dla zaspokojenia jego potrzeb. Do odpowiedzialności sprawcy nie jest nawet istotne czy osoba, której środek został udzielony, środek ten rzeczywiście zażyła. Zgromadzony materiał dowodowy, w szczególności w postaci wiarygodnych, szczerych w tym zakresie wyjaśnień M. O. daje podstawy do twierdzenia, iż K. S. (1) co najmniej pięciokrotnie udzielił M. O. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste wymienionego w wykazie środków odurzających grupa I-N oraz IV-N, stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1591) w nieustalonej ilości poprzez wspólne palenie, czym wyczerpał dyspozycję art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kk

Oskarżony miał możliwość zachowania się zgodnie z prawem, a mimo to nie dał posłuchu normom prawnym. Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności wyłączające jego winę. Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż zachowania K. S. (1) jako bezprawne, karalne, karygodne i zawinione stanowią przestępstwa.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

K. S. (1)

M. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego w szczególności postaci zeznań pokrzywdzonych (przy wskazanych wyżej zastrzeżeniach), zeznań świadków M. S. (4), K. S. (2), M. S. (2), K. K., D. K., protokołów przeszukania, opinii toksykologicznych, uzasadniają przypisanie M. O. i K. S. (1) czynu wyczerpującego dyspozycję art. 278 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Odnosząc się do przyjętej przez Oskarżyciela Publicznego kwalifikacji prawnokarnej czynu zarzucanego M. O. i K. S. (1), zauważyć należy, iż strona przedmiotowa rozboju obejmuje znamiona kradzieży i następujące środki służące do jej popełnienia: przemoc wobec osoby, groźbę natychmiastowego jej użycia, doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Środki rozbójnicze poprzedzają kradzież albo są użyte w trakcie kradzieży i ją ułatwiają, przełamując lub uniemożliwiając opór ze strony pokrzywdzonego (wyr. SN z 13.5.2008 r., IV KK 489/07, OSNwSK 2008, Nr 1, poz. 1061; wyr. SA w Łodzi z 6.6.2001 r., II AKa 42/01, Prok. i Pr. – wkł. 2002, Nr 9, poz. 26; wyr. SA w Katowicach z 1.12.2016 r., II AKa 446/16, Legalis; wyr. SA w Białymstoku z 28.8.2014 r., II AKa 161/14, Legalis) (por. Komentarz do art. 280 kk red. Grześkowiak 2021, wyd.7/Gałązka, Legalis). Stosownie do brzmienia art. 280 § 1 kk, jednym ze sposobów dokonania rozboju jest doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności. Stan nieprzytomności to pozbawienie ofiary rozboju świadomości, a więc wyłączenie możliwości postrzegania i oceny otaczającej rzeczywistości. Stan ten wyklucza możliwość podejmowania jakichkolwiek czynności, a więc nie tylko stawiania oporu, lecz także wydania rzeczy na żądanie sprawcy Doprowadzenia człowieka do stanu nieprzytomności oznacza, że stan ten musi być bezpośrednim skutkiem czynu sprawcy. Jeżeli jeden z tych stanów istnieje w chwili czynu bez udziału sprawcy, a więc jest następstwem innych niż działanie sprawcy przyczyn (nietrzeźwa osoba, znaczna ułomność fizyczna lub psychiczna ofiary itp.), a sprawca wyłącznie wykorzystuje ten stan innej osoby do dokonania na niej zaboru, to zachowanie to nie wyczerpuje znamion rozboju (por. wyr. SA w Katowicach z 7.4.1994 r., II AKr 67/94, OSP 1995, Nr 3, poz. 73) (por. komentarz do art. 280 kk red. Stefański 2021, wyd. 26/T.Oczkowski, Legalis).

Mając na uwadze powyższe rozważania dotyczące istoty przestępstwa rozboju, w kontekście realiów przedmiotowej sprawy, zgromadzonego materiału dowodowego, jego charakteru i ciężaru gatunkowego, zasadnym była zmiana wskazanej w akcie oskarżenia kwalifikacji prawnokarnej czynu zarzucanego wspólnie i w porozumieniu M. O. i K. S. (1) poprzedzona zmianą opisu przypisanego czynu. Dokonując powyższej zmiany sąd miał na uwadze zeznania pokrzywdzonych, zeznania świadków w szczególności funkcjonariuszy policji D. K. i K. K., a także wnioski końcowe opinii toksykologicznej wraz z opinią uzupełniającą. Zarówno C. S. jak i M. S. (1) na żadnym etapie toczącego się postępowania nie kwestionowali faktu spożywania w okresie poprzedzającym zdarzenie dużych ilości alkoholu. W realiach przedmiotowej sprawy, w oparciu o subiektywne odczucia pokrzywdzonych przyjęto, iż w/w utracili przytomność wskutek spożycia posiłku, zawierającego jakieś niedozwolone substancje, podanego im przez oskarżonych przed zdarzeniem. Subiektywne odczucia pokrzywdzonych, którzy jak sami przyznali w tym okresie nałogowo, znacznie ponad dopuszczalną miarę, dzień za dniem, spożywali alkohol, w realiach przedmiotowej sprawy, nie mogą stanowić rozstrzygającego argumentu uzasadniającym przyjęcie, iż oskarżeni podjętymi zabiegami doprowadzili pokrzywdzonych do stanu nieprzytomności. W tym kontekście, nie można abstrahować od zeznań interweniujących w dniu 15 czerwca 2020 roku funkcjonariuszy Policji to jest R. K. i K. K., którzy wykluczyli aby tak istotna, niecodzienna w swoim charakterze okoliczność to jest utrata przytomności wskutek zabiegów oskarżonych czyli podania posiłku zawierającego jakieś podejrzane substancje wpływające zaburzająco na świadomość, została choćby zasygnalizowana przez małżonków S.. Trudno sobie wyobrazić aby tak ważka, niecodzienna okoliczność nie została chociażby napomknięta przez pokrzywdzonych interweniującym funkcjonariuszom policji. Również opinia toksykologiczna wraz z opinią uzupełniającą nie uzasadniają wersji pokrzywdzonych o doprowadzeniu ich do stanu nieprzytomności poprzez działanie oskarżonych we wskazany wyżej sposób. Podkreślenia wymaga, iż krew od pokrzywdzonych została pobrana w dniu 25 czerwca 2020 roku, a wiec kilkanaście dni po zdarzeniu. Nadto pamiętać należy, iż małżonkowie S. zmagający się z uzależnieniem od alkoholu, poddani zostali hospitalizacji podczas której wdrożono wobec nich procedury lecznicze, zlecono badania i zastosowano konieczne leki. W tym kontekście przekonywujące i podlegające akceptacji są wnioski opinii biegłego toksykologa zawarte w uzupełniającej opinii, który po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dotyczącą pokrzywdzonych a pochodzącą z okresu ich hospitalizacji po zdarzeniu, wskazał, iż wykryte w próbkach krwi pobranych od pokrzywdzonych w dniu 25 czerwca 2020 roku środki, stanowią wynik wdrożonego leczenia i podanych leków. W tym stanie rzeczy, wobec braku innych dowodów, poza subiektywnym przekonaniem spożywających duże ilości alkoholu pokrzywdzonych, o poddaniu im przez oskarżonych podejrzanych substancji zawartych w posiłku, wskutek czego utracili oni przytomność, czyniąc zadość regule z art. 5 § 2 kpk, sąd dokonał zmiany kwalifikacji czynu opisanego w pkt. I aktu oskarżenia. Podkreślenia w tym miejscu wymaga,- co już zostało wcześniej zasygnalizowane- iż powyższe ustalenia i ocena zeznań pokrzywdzonych w tym zakresie, nie dyskwalifikują w całości ich relacji odnośnie zdarzeń, które ostatecznie doprowadziły do zaboru przez oskarżonych na ich szkodę pieniędzy w kwocie co najmniej 115000 złotych. W pozostałym zakresie zeznania pokrzywdzonych co do kwestii zasadniczych, to jest faktu posiadania przez nich pieniędzy w kwocie co najmniej 115000 złotych, wiedzy oskarżonych o tym fakcie, kolejnych sekwencji następujących po sobie zdarzeń, wyznaczonych zmianami miejsca pobytu pokrzywdzonych, swoistego rodzaju „atencji” ze strony oskarżonych w stosunku do małżonków S. oraz wskazania na M. O. i K. S. (1) jako na sprawców zaboru pieniędzy, jako rzeczowe i konsekwentne zasługują na aprobatę i jako takie stanowią podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Zarówno M. S. (1) jak i C. S. jednoznacznie wskazali, iż M. O. i K. S. (1) jako osoby doskonale zorientowane w ich sytuacji to jest posiadaniu przez nich dużej kwoty pieniędzy, miejsca przechowywania gotówki, jako ostatni odwiedzili ich w wynajmowanym domku wczasowym. Kiedy obudzili się po tym fakcie, stwierdzili już brak pieniędzy. Pokrzywdzeni na każdym etapie toczącego się postępowania nie mieli wątpliwości i w jednoznaczny sposób wskazywali na M. O. i K. S. (1) jako na osoby które dokonały zaboru pieniędzy ze sprzedaży ich mieszkania. Wiedza oskarżonych o dysponowaniu przez pokrzywdzonych znaczną gotówką, nieuzasadnione w żaden racjonalny sposób zaangażowanie w sprawy pokrzywdzonych, którzy o to faktycznie nie prosili, wskazują na rzeczywiste motywy sprawców, a sprowadzające się do zaboru mienia to jest pieniędzy należących do pokrzywdzonych przy wykorzystaniu sprzyjających okoliczności wynikających ze stanu nietrzeźwości, w który małżonkowie z własnej woli się wprawiali. Oskarżeni, zważywszy na ówczesny tryb życia pokrzywdzonych, którzy na żadnym etapie toczącego się postepowania , nie zaprzeczali, iż przez dłuższy okres czasu spożywali duże ilości alkoholu, wiedząc o posiadaniu przez nich pieniędzy, miejscu ich przechowywania, nie musieli czynić żadnych specjalnych zabiegów, aby dokonać zaboru pieniędzy. Spożywany w nadmiarze przez małżonków S. alkohol zdecydowanie ułatwił im działanie. Wykorzystując stan nietrzeźwości, w który co należy jeszcze raz powtórzyć, w/w sami się wprowadzili- dokonali zaboru na szkodę małżonków pieniędzy ze sprzedaży mieszkania. Znając obyczaje pokrzywdzonych, ich problemy z alkoholem, przy wykorzystaniu stanu w jakim się znajdowali dokonali zaboru pieniędzy. O dokonaniu przez oskarżonych kradzieży na szkodę pokrzywdzonych świadczą również działania podjęte przez oskarżonych po zdarzeniu, a mianowicie dokonanie pewnych czynności wiążących się z wydatkowaniem znacznych sum pieniędzy, w szczególności wynajem mieszkania, zakup psa, a także samochodu marki B. przez K. S. (1). Podkreślenia wymaga, iż zarówno M. O. jak i K. S. (1) nie posiadali stałej pracy, a tym samym dochodów większej wartości jak również oszczędności, które pozwoliłyby im na powyższe inwestycje. Wymienione wyżej działania oskarżonych zbiegły się z utratą przez pokrzywdzonych pieniędzy ze sprzedaży ich mieszkania. W tym kontekście odnieść należy się do niewiarygodnych depozycji oskarżonego, który wyjaśnił, iż ujawnione w jego pojeździe pieniądze w kwocie 21000 złotych w nominałach po 200 złotych dostał od pokrzywdzonych jako wynagrodzenie za świadczone im usługi. Wersji tej stanowczo zaprzeczyli małżonkowie S.. Wskazali, iż pomoc oskarżony świadczył im z własnej inicjatywy, nigdy nie umawiali się na żadne wynagrodzenie i nie dawali mu żadnych pieniędzy. Wersja podana w tym zakresie przez K. S. (1) nie znajduje żadnego oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym. Oceniając w tym zakresie wiarygodność relacji oskarżonego nie można tracić z pola widzenia faktu, iż pieniądze te zostały ukryte w przemyślny sposób, to jest w wydrążonej części chleba, zapakowane w folie i przechowywane w samochodzie. Przyjmując na potrzeby niniejszych rozważań za prawdziwe twierdzenia oskarżonego, iż oskarżeni dali mu te pieniądze tytułem wynagrodzenia, sposób ich przechowywania, a dokładnie rzecz ujmując ukrycia, podważa wiarygodność tej relacji. Jaki sens bowiem byłoby ukrywanie pieniędzy w przypadku legalnego wejścia w ich posiadanie. Sąd uznał, iż poza pieniędzmi oskarżeni dokonali również zaboru dokumentów na szkodę pokrzywdzonych oraz telefonu komórkowego należącego do C. S.. Pokrzywdzeni utratę w/w dokumentów i telefonu jednoznacznie wiążą z działaniem oskarżonych. W/w wykluczyli aby mogli je zagubić lub utracić w innych okolicznościach. Reasumując, zgromadzony materiał dowodowy uzasadnia przypisanie oskarżonym działanie w warunkach współsprawstwa w zakresie przypisanego im w wyroku czynu. Współsprawstwo sprowadza się do wspólnego wykonania czynu zabronionego przez kilku uczestników przestępczego porozumienia, obejmujących świadomością całość tego czynu. Działania poszczególnych współsprawców muszą mieć dopełniający się charakter wspólnej realizacji znamion przestępstwa, zgodnie z przyjętym podziałem ról, niekiedy opartym na porozumieniu milczącym, per facta concludentia. Istotne jest, aby każdy ze wspólników utożsamiał się z działaniami pozostałych, traktując ich zachowanie jako swoje, choćby osobiście nie wykonywał czynności czasownikowych przestępstwa. O wspólnym działaniu w takich warunkach stanowi brak sprzeciwu wobec przestępczych działań innych, wyrażający aprobatę dla ich zachowania, popełnianego na wspólny rachunek. Decydujące jest, aby wszyscy współ­działający dążyli do tego samego celu (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 24. 09. 2019 roku, sygn. II AKa 83/19, Legalis). Odnosząc powyższe rozważania do realiów przedmiotowej sprawy uzasadnione jest ustalenie działania oskarżonych w warunkach współsprawstwa. Oskarżeni wiedząc o sytuacji pokrzywdzonych, dysponowaniu przez nich dużą kwotą pieniędzy, sposobie ich przechowywania, dużym problemie alkoholowym determinującym ich sposób życia i funkcjonowania, zaangażowali się w ich sprawy, aby wykorzystując stan związany z długotrwałym nadużywaniem alkoholu, dokonać zaboru pieniędzy ze sprzedaży mieszkania na ich szkodę. Wszystkie te zabiegi M. O. i K. S. (1) wobec pokrzywdzonych, osób dla nich w gruncie rzeczy obcych, swoistego rodzaju atencja, nie były bezinteresowne, wręcz przeciwnie, podporządkowane były jednemu celowi, a mianowicie dokonaniu zaboru pieniędzy należących do pokrzywdzonych a pochodzących ze sprzedaży mieszkania. Okolicznością sprzyjająca oskarżonym było nadużywanie alkoholu przez pokrzywdzonych, które nie pozostawało bez wpływu na świadomość oskarżonych, w który to stan sami się wprowadzali. Zważywszy, iż przedmiotem zaboru oskarżonych były również min dokumenty w postaci prawa jazdy i dowodów osobistych, a więc przedmioty wykonawcze z art. 275 § 1 kk oraz art. 276 kk, zasadnym było przyjęcie kwalifikacji kumulatywnej również z art. 275 § 1 kk i art. 276 kk.

Oskarżeni mieli możliwość zachowania się zgodnie z prawem, a mimo to nie dali posłuchu normom prawnym. Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności wyłączające ich winę. Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż zachowania M. O. i K. S. (1) jako bezprawne, karalne, karygodne i zawinione stanowią przestępstwa.

☒

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☒

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. S. (1)

M. O.

5

1

7

6

Kary jednostkowe:

- za czyn opisany w pkt. I aktu oskarżenia – 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn opisany w pkt. II aktu oskarżenia – 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności,

-za czyn opisany w pkt. III aktu oskarżenia – 1 roku pozbawienia wolności,

-za czyn opisany w punkcie IV aktu oskarżenia- 10 miesięcy pozbawienia wolności,

są adekwatne tak do stopnia winy jak i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu K. S. (1) oraz uwzględniają okoliczności obciążające go w postaci:

- uprzedniej karalności – przedmiotowa sprawa nie stanowi pierwszego konfliktu z prawem oskarżonego, K. S. (1) pomimo młodego wieku (35 lat) był już karany za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 178 a § 1 kk, a także był karany przez sąd na terenie Niemiec. Powyższa okoliczność to jest konflikty z prawem pomimo stosunkowo młodego wieku, świadczące o niewyciąganiu konstruktywnych wniosków z uprzednich skazań, stanowią tym samym negatywny prognostyk co do procesu resocjalizacji,

- liczbę przestępczych zachowań przypisanych oskarżonemu,

-okoliczności czynu popełnionego na szkodę małżonków M. i C. S., w szczególności charakter i rozmiar skutków działania oskarżonych, to jest bardzo dużą wartość szkody poniesionej przez pokrzywdzonych. Dokonując zaboru pieniędzy w kwocie co najmniej 115.000 złotych na szkodę małżonków S., oskarżeni faktycznie pozbawili pokrzywdzonych dorobku życia, sprawili, iż w/w stali się osobami bezdomnymi, bowiem nie tylko nie dysponowali mieszkaniem, które zostało przez nich wcześniej sprzedane, ale utracili środki finansowe uzyskane z przeprowadzonej transakcji. Z ludzi, którzy co prawda nie posiadali mieszkania, jednakże dysponowali środkami finansowymi z jego sprzedaży, które pozwalały im na zakup nowego czy tez ewentualnie wynajem- wskutek działań oskarżonych- utracili wszystko, stając się osobami faktycznie bezdomnymi- bez mieszkania i jakichkolwiek środków finansowych.

W przedmiotowej sprawie brak okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego K. S. (1). Reasumując, uprzednia karalność oskarżonego, a także okoliczności i sposób działania wskazują, że K. S. (1) jest osobą zdemoralizowaną, wymagającą dłuższego oddziaływania resocjalizacyjnego.

Kara łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, wymierzona w oparciu o dyspozycję art. 85 kk, art. 86 § 1 kk w zw. z art. 4§ 1 kk, uwzględnia bliski związek podmiotowo-przedmiotowy zachodzący pomiędzy przestępstwami przypisanymi oskarżonemu.

W stosunku do M. O.

- kara jednego roku pozbawienia wolności,

Uwzględnia okoliczności obciążające oskarżoną wskazane wyżej w stosunku do K. S. (1) a dotyczące przypisanego czynu popełnionego na szkodę małżonków S., w zakresie konsekwencji i rozmiaru wyrządzonej pokrzywdzonym szkody,

oraz przemawiającą na jej korzyść w postaci -dotychczasowej niekaralności M. O., fakt ten jednakże ocenić należy w kontekście wieku oskarżonej. Niekaralność w wieku 33 lat, jakkolwiek stanowiący okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary nie może być aż nadto eksponowany i przeceniany. Innych okoliczności przemawiających na korzyść M. O. sąd się nie dopatrzył.

Wobec faktu nienaprawienia szkody pokrzywdzonym- w oparciu o dyspozycję art. 46 § 1 kk- zobowiązano oskarżonych M. O. i K. S. (1) do solidarnego naprawienia szkody pokrzywdzonym poprzez zapłatę na ich rzecz kwoty 115.000 złotych.

W związku ze skazaniem K. S. (1) za czyn opisany w pkt. III aktu oskarżenia w oparciu o regulację art. 42 § 1a pkt. 2 kk w zw. z art. 43 §1 kk orzeczony został wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Trzyletni okres na jaki przedmiotowy środek karny został orzeczony stanowi z jednej strony adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu dolegliwość, a także uwzględnia względy prewencji ogólnej i szczególnej.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

8

9

W oparciu o regulację art. 63 § 1 kk zaliczono na poczet kary łącznej pozbawienia wolności wymierzonej K. S. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 25 czerwca 2020 roku, godzina 9:25 do dnia 14 kwietnia 2021 roku, godzina 12: 25, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa i nakazano zniszczenie dowodów rzeczowych opisanych pod pozycjami 1, 2, 3 wykazu dowodów rzeczowych nr I/796/20/N na karcie 169 akt sprawy.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

10

⚫

kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o brzmienie art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 3 i 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U z 1983 r., Nr 49, poz. 223). W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd może zwolnic (nie ma obowiązku) oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania , że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Zachował swą aktualność pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 5 lipca 1983 roku, (sygn. Rw 529/83, OSNKW 1-2/1984/21) mówiący, iż zwolnienie od kosztów postępowania za którąkolwiek instancję jest fakultatywne i ocenne, co obliguje sąd do wskazania występujących w sprawie okoliczności, które stanowią podstawę ustalenia, że uiszczenie kosztów postępowania byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów. Odnosząc powyższe rozważania do realiów przedmiotowej sprawy, za obciążeniem oskarżonych kosztami postępowania przemawiają okoliczności dotyczące sytuacji osobistej i majątkowej w/w. Wprawdzie wobec oskarżonych zostały wymierzone kary bezwzględnego pozbawienia wolności, jednakże w/w są osobami młodymi, zdolnymi do pracy, zaś fakt osadzenia w zakładzie karnym z istoty rzeczy ma charakter przejściowy, sam w sobie nie może więc stanowić okoliczności przemawiającej za zwolnieniem z wydatków i opłat, tym bardziej, iż w przypadku niemożności jednorazowej wpłaty tytułem zasądzonych należności, oskarżony może wnioskować o rozłożenie płatności na raty.

⚫

6.  1Podpis