Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XVII AmA 2/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 października 2021 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Jolanta Stasińska

Protokolant: stażysta Magdalena Ratajczyk

po rozpoznaniu w dniu 06 października 2021 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w Ł.

przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

o stwierdzenie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów

na skutek odwołania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w Ł. od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 23 października 2018 roku, Nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w Ł. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmA 2/19

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów decyzją z dnia 23 października 2018 roku, numer (...) orzekł:

I. Na podstawie art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2018 r. poz. 798, 650, 1637 i 1669), oraz stosownie do art. 33 ust. 6 tej ustawy, uznaje się za naruszające zbiorowe interesy konsumentów praktyki, stosowane przez (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Ł., określone w art. 24 ust. 1 i 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, polegające na stosowaniu nieuczciwych praktyk rynkowych w rozumieniu art. 6 ust. 1 i ust. 2 w zw. z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 3 ze zm.), poprzez:

1) niepodawanie, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 555 ze zm.), w prospekcie informacyjnym osiedla (...) w rubryce pn. Plan zagospodarowania przestrzennego dla sąsiadujących działek – przeznaczenie w planie informacji o przeznaczeniu terenu działek sąsiadujących na teren zabudowy usługowej, teren zabudowy usługowej oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów

i stwierdza się zaniechanie jej stosowania z dniem 26 stycznia 2018 r.

2) niepodawanie, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, w prospekcie informacyjnym osiedla (...) w rubryce pn. Informacje zawarte w publicznie dostępnych dokumentach dotyczących przewidzianych inwestycji w promieniu 1 km od przedmiotowej nieruchomości, w szczególności o budowie lub rozbudowie dróg, budowie linii szynowych oraz przewidzianych korytarzach powietrznych, a także znanych innych inwestycjach komunalnych, w szczególności oczyszczalniach ścieków, spalarniach śmieci, wysypiskach, cmentarzach informacji zawartych w publicznie dostępnych dokumentach o przewidzianych w promieniu 1 km inwestycjach polegających między innymi na zabudowie usługowej oraz obiektami produkcyjnymi, składami i magazynami

i stwierdza się zaniechanie jej stosowania z dniem 15 lutego 2016 r.

II. Na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2018 r. poz. 798, 650, 1637 i 1669), oraz stosownie do art. 33 ust. 6 tej ustawy, nakłada się na (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Ł.:

1) w związku z naruszeniem zakazu, o którym mowa w art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ww. ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie opisanym w pkt I.1 sentencji niniejszej decyzji, karę pieniężną w wysokości 28 414 zł (słownie: dwadzieścia osiem tysięcy czterysta czternaście złotych), płatną do budżetu państwa

2) w związku z naruszeniem zakazu, o którym mowa w art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ww. ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie opisanym w pkt I.2 sentencji niniejszej decyzji, karę pieniężną w wysokości 26 046 zł (słownie: dwadzieścia sześć tysięcy czterdzieści sześć złotych), płatną do budżetu państwa

III. Na podstawie art. 77 ust. 1 i art. 80 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2018 r. poz. 798, 650, 1637 i 1669) oraz na podstawie art. 263 § 1, art. 263 § 2 i art. 264 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 oraz z 2018 r., poz. 149, 650 i 1544) w związku z art. 83 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów obciąża się (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Ł. kosztami postępowania opisanego w punkcie I sentencji niniejszej decyzji w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów w kwocie 84,20 zł (słownie: osiemdziesiąt cztery złote dwadzieścia groszy) i zobowiązuje (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Ł. do zwrotu tych kosztów Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie 14 (czternastu) dni od daty uprawomocnienia się niniejszej decyzji.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył powód: (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w Ł.. Zaskarżył decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1.  naruszenie art. 24 ust. 1 i 2 pkt. 3 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (zwanej dalej UOKIK) w z w. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (zwanej dalej ustawa deweloperska) poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, iż spółka (...) naruszyła zbiorowe interesy konsumentów nie podając w prospekcie informacyjnym dla osiedla (...) w rubryce pn. Plan zagospodarowania przestrzennego dla sąsiadujących działek - przeznaczenie w planie informacji o przeznaczeniu terenu działek sąsiadujących na teren zabudowy usługowej, teren zabudowy usługowej oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, podczas gdy Spółka (...) podawała w prospektach informacyjnych dla osiedla (...) informacje o obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego (tj. Uchwała nr (...)Rady Miejskiej w K. z dnia 13 listopada 2014 r.) oraz informacje o przeznaczeniu w planie terenu działek sąsiadujących, tj. MN - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, czyniąc w ten sposób zadość obowiązkowi informacyjnemu wobec konsumentów, wynikającemu z art. 24 ust. 1 i 2 pkt. 2 UOKIK w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy deweloperskiej - co skutkowało wydaniem przez Organ decyzji bez podstawy prawnej;

2.  naruszenie art. 24 ust. 1 i 2 pkt. 3 UOKIK w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy deweloperskiej poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że spółka (...) naruszyła zbiorowe interesy konsumentów nie podając w prospekcie informacyjnym dla osiedla (...) w rubryce pn. Informacje zawarte w publicznie dostępnych dokumentach dotyczących przewidzianych inwestycji w promieniu 1 km od przedmiotowej nieruchomości, w szczególności o budowie lub rozbudowie dróg, rozbudowie linii szynowych oraz przewidzianych korytarzach powietrznych, a także znanych innych inwestycji komunalnych, w szczególności oczyszczalniach ścieków, spalarniach śmieci, wysypiskach, cmentarzach informacji zawartych w publicznie dostępnych dokumentach o przewidzianych w promieniu 1 km inwestycjach polegających między innymi na zabudowie usługowej oraz obiektami produkcyjnymi, składami i magazynami, podczas gdy z ww. przepisów wynika obowiązek zamieszczania w prospektach informacyjnych jedynie informacji o inwestycjach przewidzianych (tj. konkretnych, realnie planowanych lub w trakcie realizacji), o charakterze publicznym, o których informacje zawarte są jedynie w publicznie dostępnych dokumentach - które to informacje były podawane i na bieżąco aktualizowane w prospektach przez spółkę (...), a nie informacji - wbrew twierdzeniom Prezesa UOKIK - o przeznaczeniu terenów działek w promieniu 1 km wynikającego z planu zagospodarowania przestrzennego - co skutkowało wydaniem przez Organ decyzji bez podstawy prawnej;

3.  naruszenie art. 106 ust. 1 pkt 4 UOKIK w zw. z art. 111 UOKIK poprzez nałożenie na spółkę (...) kary pieniężnej w wysokości rażąco wygórowanej, w nadmiernym stopniu dolegliwej, nieuwzględniającej wszystkich okoliczności łagodzących po stronie skarżącej Spółki, w tym w szczególności braku uprzedniej karalności Spółki, współpracy Spółki z Prezesem UOKIK w toku postępowania, nieznacznego zasięgu terytorialnego naruszeń (charakter lokalny), które powinny mieć wpływ na wymiar nałożonej kary.

4. naruszenie art. 233 §1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. (zwanej dalej k.p.c.) w zw. z art. 84 UOKIK poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, potraktowanie materiału dowodowego w sposób wybiórczy i jednostronny, w szczególności poprzez:

- pominięcie w ocenie wniosku Spółki (...) z dnia 10 lutego 2016 r. do Urzędu Miejskiego w K. o udzielenie informacji na temat inwestycji przewidzianych w promieniu 1 km od nieruchomości oraz pisma Urzędu Miejskiego w K. z dnia 16 lutego 2016 r. (znak pisma (...) (...)), w którym Spółka po raz pierwszy dostała oficjalną informację o toczącym się postępowaniu o wydanie decyzji środowiskowej dla inwestycji polegającej na wybudowaniu i eksploatacji zespołu magazynów „(...)", co skutkowało błędnym przyjęciem przez Organ, iż Spółka (...) miała obowiązek podawania w prospektach informacyjnych informacji o przedmiotowej inwestycji przed dniem 15 lutego 2016 r.,

- pominięcie w ocenie pisma (...) Sp. z o.o. z dnia 27 czerwca 2016 r., zaliczonego w poczet dowodów przez Prezesa UOKIK postanowieniem nr (...) z dnia 5 czerwca 2018 r., z którego wynika, iż spółka (...) - na dzień 27 czerwca 2016 r. - nie nabyła jeszcze własności nieruchomości oraz nie podjęła ostatecznej decyzji co do budowy magazynów (...), co skutkowało błędnym przyjęciem przez Organ, iż Spółka (...) miała obowiązek podawania w prospektach informacyjnych informacji o przedmiotowej inwestycji przed dniem 15 lutego 2016 r.,

- pominięcie w ocenie wyjaśnień, twierdzeń i zarzutów składanych przez Spółkę w pismach z dnia 6 lutego 2017 r., 13 lutego 2017 r., 13 października 2017 r., 4 czerwca 2018 r., 4 lipca 2018 r., 13 lipca 2018 r., 9 sierpnia 2018 r., 23 sierpnia 208 r., co skutkowało błędnym przyjęciem, iż spółka (...) stosowała praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów,

- pominięcie w ocenie pisemnych wyjaśnień świadka Pani A. P., pracownika Spółki odpowiedzialnej za przygotowywanie prospektów informacyjnych osiedla (...), w zakresie w jakim świadek wyjaśniła jakie informacje były zamieszczane w prospektach informacyjnych przez Spółkę, na podstawie jakich dokumentów aktualizowano prospekty, jaka jest powszechna praktyka wypełniania prospektów na rynku, wskazała na niejednoznaczność regulacji prawnych oraz brak wytycznych w zakresie informacji jakie mają być zamieszczane w prospektach informacyjnych, co skutkowało błędnym przyjęciem, iż spółka (...) naruszyła obowiązek informacyjny wobec konsumentów,

- nieuwzględnienie wniosku spółki (...) o zaliczenie w poczet materiału dowodowego przykładowych prospektów informacyjnych dot. przedsięwzięcia deweloperskiego (...), Osiedle (...) na okoliczność praktyki wypełniania przez deweloperów prospektów informacyjnych oraz zakresu informowania konsumentów o realizowanej inwestycji, bezpodstawnie uznając iż dowód ten nie ma związku z niniejszą sprawą, podczas gdy z prospektów tych wynika, jaka jest powszechna praktyka wypełniania prospektów informacyjnych na rynku oraz zakres informowania konsumentów o inwestycji w związku z brakiem precyzyjnych norm regulujących sposób i zakres wypełniania wzorcowego prospektu informacyjnego, co skutkowało błędnym przyjęciem przez Organ, iż spółka (...) naruszyła obowiązek informacyjny wobec konsumentów,

5. naruszenie art. 104 UOKIK w zw. z art. 35 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 kodeks postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) i art.8 k.p.a. poprzez prowadzenie przez Organ postępowania w sposób przewlekły, długotrwale nieuzasadniony, niebudzący zaufania do Organów władzy publicznej.

III. Mając na uwadze powyższe okoliczności, wniósł o:

1. uchylenie zaskarżonej decyzji nr (...) Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 23 października 2018 r. w całości, ewentualnie

2. zmianę zaskarżonej decyzji w zakresie pkt. II poprzez uchylenie nałożonej na (...) sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Ł. kary pieniężnej ewentualnie obniżenie jej wysokości,

3. zasądzenie na rzecz (...) sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Ł. od Organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniósł o:

1.  oddalenie odwołania w całości,

2.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany potrzymał stanowisko wyrażone w treści zaskarżonej decyzji.

W toku rozprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Ł. jest spółką prawa handlowego wpisaną do rejestru przedsiębiorców KRS przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia XX Wydział Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...). Powstała z przekształcenia spółki (...). j. Zgodnie z wpisem do rejestru przedsiębiorców KRS przedmiotem jej działalności jest m.in. realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. /k. 54-58/

Spółka rozpoczęła proces sprzedaży inwestycji osiedle (...) (dalej również jako: „ Inwestycja”) w styczniu 2015 r. /k. 180 akt adm./

Pierwszy prospekt informacyjny został sporządzony w dniu 14 stycznia 2015 r. Spółka w rubryce pn. Plan zagospodarowania przestrzennego dla sąsiadujących działek – przeznaczenie w planie – zwanej dalej: „Plan zagospodarowania przestrzennego dla sąsiadujących działek” - zamieściła wpis o treści: „MN - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Uchwała nr (...) Rady Miejskiej w K. z dnia 13 listopada 2014 r.” /k. 233 akt adm./ Informacje zamieszczone w tej rubryce nie były zmieniane ani uzupełniane. /okoliczność bezsporna/

Spółka w rubryce pn. Informacje zawarte w publicznie dostępnych dokumentach dotyczących przewidzianych inwestycji w promieniu 1 km od przedmiotowej nieruchomości, w szczególności o budowie lub rozbudowie dróg, budowie linii szynowych oraz przewidzianych korytarzach powietrznych, a także znanych innych inwestycjach komunalnych, w szczególności oczyszczalniach ścieków, spalarniach śmieci, wysypiskach, cmentarzach – zwanej dalej: „Informacje zawarte w publicznie dostępnych dokumentach dotyczących przewidzianych inwestycji w promieniu 1 km” - zamieściła informacje o następujących inwestycjach:

- budowa odcinka ulicy (...);

- budowa budynków o charakterze mieszkalnym jednorodzinnym oraz gospodarczym wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną;

- budowa części ulicy (...) oraz ulicy (...);

- budowa budynku biurowo-usługowego przy ulicy (...);

- rozbudowa i modernizacja trasy tramwaju relacji (...);

- rozbudowa ulicy (...);

- rozbudowa ulicy (...);

- budowa Stadionu (...) przy Al. (...);

- rozbudowa ulicy (...);

- przebudowa układu drogowo-torowego w ulicy (...);

- rozbudowa i przebudowa układu drogowego Al. (...) i Al. (...);

- rozbudowa ulicy (...);

- rozbudowa ulicy (...);

- rozbudowa ulicy (...);

- przebudowa układu torowo-drogowego w ulicy (...).

W rubryce tej Spółka wskazała również, że wszelkie dostępne do publicznej wiadomości dane dotyczące przewidzianych inwestycji w promieniu 1 km od Inwestycji są dostępne pod adresem internetowym: (...) /k. 233 i 233v akt adm./

Rubryka ta od dnia 15 lutego 2016 r. została uzupełniona o niżej wymienione informacje dotyczące następujących inwestycji:

- w latach 2016 – 2020 planowana jest inwestycja drogowa polegająca na budowie drogi ekspresowej (...) – Zachodniej Obwodnicy Ł., odcinek I węzeł Ł.L.;

- na działce ewidencyjnej nr (...), obręb (...) ul. (...) w K. planowane jest przedsięwzięcie polegające na wybudowaniu i późniejszej eksploatacji zespołu magazynów Centrum (...);

- w promieniu 1 km od nieruchomości, na której powstaje osiedle (...) na terenie K. oraz miasta Ł. zostały uchwalone następujące plany zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którymi mogą powstać inwestycje zgodne z ich przeznaczeniem w niżej wymienionych planach miejscowych: w tym miejscu Spółka wymieniła numery szesnastu uchwał Rady Miejskiej w K. oraz jednej uchwały Rady Miejskiej w Ł. zawierających plany zagospodarowania przestrzennego. /k. 329 i 331 akt adm./

Powyższe informacje Spółka otrzymała w piśmie Urzędu Miejskiego w K. z dnia 16 lutego 2016 r. (znak pisma (...)) wskazującym między innymi, że cyt.: „po wschodniej stronie ul. (...) w obrębie (...), na działce nr (...) toczy się postępowanie o wydanie decyzji środowiskowej dla inwestycji polegającej na wybudowaniu i eksploatacji zespołu magazynów » Centrum (...) Ł. (...) / k. 477 akt adm./. Pismo to stanowiło odpowiedź na wniosek Spółki o udzielenie informacji zawartych w publicznie dostępnych dokumentach dotyczących przewidzianych inwestycji w promieniu 1 km od Inwestycji. Wniosek ten Spółka złożyła w Urzędzie Miejskim w K. w dniu 10 lutego 2016 r . /zeznania świadka A. P. - k. 132-134, k. 476 akt adm./ Spółka z takimi wnioskami występuje do różnych urzędów raz do roku. / k. 408 akt adm./

Osiedle (...) jest usytuowane w części obszaru K., dla którego Uchwałą Nr (...) Rady Miejskiej w K. z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru K., został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego. /k. 132-151 oraz 474 akt adm./ Uchwała ta została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa (...) dnia 16 grudnia 2014 r., poz. 4652.

W uchwale tej zostało zmienione między innymi przeznaczenie działki, na której wybudowane jest osiedle (...) (z terenu zabudowy wielorodzinnej na teren zabudowy jednorodzinnej i dopuszczeniu podziału działek na niemniejsze niż 190 m2) oraz działki, na której obecnie przewidziana jest budowa składów i magazynów (z terenu zabudowy wielorodzinnej na teren usług, produkcji oraz składów i magazynów). Wniosek o te zmiany złożył H. U. z upoważnienia B. U. w dniu 1 marca 2011 r. /k. 35- 36 akt adm./ Zarówno H. U., jak i B. U. są wspólnikami (...) Sp.j. /k. 162 -179 akt adm./ W procesie zmiany przeznaczenia terenu działki, na której obecnie przewidziana jest budowa składów i magazynów aktywnie brała udział (...) Sp. j., składając w dniu 4 listopada 2014 r. uwagi do projektu zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawierające ponad 30 propozycji zmian. /k. 126-130 akt adm./

Zgodnie z załącznikiem Nr 1 do uchwały Nr (...) osiedle (...) powstało na działce oznaczonej numerem ewidencyjnym (...), której teren został oznaczony symbolem (...) oznaczającym przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Z działką tą graniczą działki o numerach ewidencyjnych (...) również oznaczone symbolem (...) oraz tereny dróg lokalnych. Oprócz terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, plan zagospodarowania przestrzennego obowiązujący dla Inwestycji obejmuje również tereny przeznaczone pod zabudowę usługową oznaczone symbolem 1 U, a także zabudowę usługową oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oznaczone symbolem (...) / k.144 i 144v akt adm./

Wojewoda (...) w Rozstrzygnięciu Nadzorczym Nr (...) z dnia 12 grudnia 2014 r. stwierdził nieważność Uchwały Nr (...) Rady Miejskiej w K. z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru K., w części terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem (...) (Dz. Urz. Woj. (...) (...)). W zakresie części terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem (...) uchwała ta nie została zmieniona.

W wyroku z dnia 9 września 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził nieważność uchwały Nr (...) (sygn. akt II SA/Łd 209/17 opublikowany w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Orzeczenie to jest nieprawomocne, a w dniu 9 listopada 2017 r. Rada Miejska w K. podjęła Uchwałę Nr (...)w sprawie wniesienia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego /uchwała opublikowana na stronie (...)/

W odniesieniu do terenów, na których usytuowane jest osiedle (...) oraz przeznaczonych pod zabudowę usługową oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów w dniu 30 listopada 2017 r. Rada Miejska w K. podjęła Uchwałę Nr (...) o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta K.. Zgodnie z § 1 tej uchwały Rada Miejska przystąpiła do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta K. zatwierdzonego Uchwałą nr (...) z dnia 13 listopada 2014 roku, w obszarze ograniczonym ulicami: od strony wschodniej ulicą (...), od strony północnej – granicą administracyjną miasta, od strony zachodniej ulicą (...), wraz z pasami wymienionych ulic. /uchwała z załącznikiem opublikowana na stronie (...)/

W dniu 16 września 2015 r. do Burmistrza K. został złożony wniosek o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na wybudowaniu i eksploatacji zespołu magazynów CENTRUM (...) w K. przy ulicy (...), na dz. o nr ewid.: (...), obręb (...) . /k. 411 i 646 akt adm./

Przedmiotem przedsięwzięcia było wybudowanie i późniejsza eksploatacja zespołu magazynów. Na realizację tego projektu miały składać się między innymi: budowa obiektów magazynowych z wydzieloną częścią biurową, wewnętrznych i zewnętrznych dróg dojazdowych, parkingów, placów manewrowych. Podstawowym rodzajem działalności miała być funkcja magazynowa. Założono również możliwość przeznaczenia pewnej części pomieszczeń pod działalność produkcyjną nieuciążliwą dla środowiska. Całkowita powierzchnia planowanej inwestycji miała wynieść 17,32 hektara /Raport Oddziaływania na środowisko (...)opublikowany na stronie: (...)/. Praca zakładu miała mieć charakter ciągły (na trzy zmiany). Na podstawie założonej charakterystyki przedsięwzięcia oraz doświadczeń płynących z obserwacji innych zakładów tego typu w Polsce, inwestor założył, że w ciągu ośmiu najbardziej niekorzystnych godzin pory dziennej na teren przedsięwzięcia wjedzie 150 pojazdów osobowych i 150 ciężarowych, natomiast w ciągu jednej godziny pory nocnej 30 samochodów ciężarowych. /Raport Oddziaływania na środowisko CENTRUM (...) Ł. Zachód opublikowany na stronie: (...)/

Przewidziana inwestycja magazynowo-produkcyjna znajduje się w odległości około 100 metrów od Osiedla (...). /k. 433 akt adm./

W dniu 26 stycznia 2016 r. Spółka, wskutek publikacji zamieszczonych przez Zawiadamiającego, który złożył zawiadomienie będące podstawą wszczęcia przez Prezesa Urzędu postępowania wyjaśniającego, wydała oświadczenie skierowane do ówczesnych i przyszłych mieszkańców osiedla (...), w którym wskazała między innymi że: „Każdy z Klientów firmy (...), otrzymuje przed podpisaniem umowy deweloperskiej prospekt informacyjny, w którym wyraźnie widnieje informacja dotycząca uchwały nr (...) Rady Miejskiej w K. z dnia 13 listopada 2014 roku dotycząca zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru K.. (…). W uchwale tej można również odczytać, iż tereny, które leżą przy ulicy (...) są terenami przeznaczonymi pod zabudowę usługową, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów. (…) W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się działka, która jest własnością Spółdzielni (...) (…) Odległość ta wynosi około 62 m, a zabudowa na terenie oznaczonym, jako (...) musi być odsunięta od granicy działki dodatkowo min. 15 m, co daje łącznie 77 m. (…) deweloper nie wprowadza Klientów w błąd mówiąc, iż na działce sąsiedniej powstaną domy jednorodzinne. W prospekcie informacyjnym widnieje informacja dotycząca uchwały miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z którą każdy z Państwa może się zapoznać .” / karta nr 474 i 474 v. akt adm./

Część z umów rezerwacyjnych, przedwstępnych i deweloperskich, jakie zawarła Spółka, nie zostało zrealizowanych również ze względu na cyt. „(…) plotki, zgodnie z którymi niedaleko realizowanego osiedla miałoby powstać centrum magazynowo-produkcyjne.” /k. 181v akt adm./

W związku z wyrażeniem przez część klientów woli odstąpienia od umów deweloperskich i rezerwacyjnych w związku z planowaną inwestycją, Spółka rozwiązała z tymi klientami umowy w drodze porozumienia, zwracając im w całości wpłacone przez nich środki. /k. 424 akt adm./

Spółka zakończyła sprzedaż Inwestycji. Ostatni prospekt informacyjny został wydany w dniu 25 stycznia 2018 r. /k. 675 akt adm./

Na Osiedlu (...) wybudowano 153 domy. Ze względu na to, że każdemu z konsumentów, który rozważał zakup domu i wnioskował o wydanie prospektu informacyjnego, taki dokument został wydany, Spółka oszacowała, że mogło być ich wydanych około 250. /k. 675, 675v akt adm./

Obrót Spółki w 2017 r. wyniósł (...) . /k. 587-588 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. P. z uwagi na ich spójność jak również zbieżność z treścią dokumentów zgromadzonych w aktach postępowania administracyjnego.

Postanowieniem z dnia 6 października 2021 roku, na podstawie art. 235 2 §1 pkt 2 k.p.c. Sąd pominął dowód z zeznań powyższego świadka jedynie na okoliczność braku jednoznacznych regulacji prawnych i wytycznych co do sposobu wypełniania prospektów informacyjnych, jako nieistotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Dowód z zeznań świadka może być bowiem przeprowadzony jedynie na okoliczność faktu, a nie prawa.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. 2018 r., poz. 798 ze zm., dalej: „uokik”), zakazane jest stosowanie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 uokik, przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów rozumie się sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami zachowanie przedsiębiorcy godzące w zbiorowe interesy konsumentów, w szczególności nieuczciwe praktyki rynkowe lub czyny nieuczciwej konkurencji. Zgodnie natomiast z treścią 4 ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2070) praktyka rynkowa stosowana przez przedsiębiorców wobec konsumentów jest nieuczciwa, jeżeli jest sprzeczna z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształca lub może zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu. Zgodnie natomiast z ust. 2 tego przepisu, za nieuczciwą praktykę rynkową uznaje się w szczególności praktykę rynkową wprowadzającą w błąd oraz agresywną praktykę rynkową, a także stosowanie sprzecznego z prawem kodeksu dobrych praktyk. Praktyki te nie podlegają ocenie w świetle przesłanek określonych w ust. 1. Ponadto, zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym praktykę rynkową uznaje się za zaniechanie wprowadzające w błąd, jeżeli pomija istotne informacje potrzebne przeciętnemu konsumentowi do podjęcia decyzji dotyczącej umowy i tym samym powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął. Według treści art. 6 ust. 2 tej ustawy, w razie wątpliwości za istotne informacje, o których mowa w ust. 1, uważa się informacje, które przedsiębiorca stosujący praktykę rynkową jest obowiązany podać konsumentom na podstawie odrębnych przepisów. Wskazać tu też należy, że definicje nieuczciwych praktyk rynkowych oraz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów nie opierają się na kryterium ilościowym, a w konsekwencji liczba skarg, czy szerzej – stwierdzonych przypadków – nie ma znaczenia dla kwalifikacji zachowania przedsiębiorcy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2020 roku, sygn. akt I NSK 28/19).

Nie ulega wątpliwości, że powodowi przysługuje status przedsiębiorcy oraz, że jest deweloperem w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 555 ze zm.) – tj. przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy deweloperskiej zobowiązuje się do ustanowienia prawa, o którym mowa w art. 1 ustawy i przeniesienia tego prawa na nabywcę. Definicja przeciętnego konsumenta znajduje się w art. 2 pkt 8 ustawy. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. Ustawodawca określił przeciętnego konsumenta, jako konsumenta, który jest dostatecznie dobrze poinformowany, uważny i ostrożny; oceny dokonuje się z uwzględnieniem czynników społecznych, kulturowych, językowych i przynależności danego konsumenta do szczególnej grupy konsumentów, przez którą rozumie się dającą się jednoznacznie zidentyfikować grupę konsumentów, szczególnie podatną na oddziaływanie praktyki rynkowej lub na produkt, którego praktyka rynkowa dotyczy, ze względu na szczególne cechy, takie jak wiek, niepełnosprawność fizyczna lub umysłowa. Nie ulega wątpliwości, że powód kierował swoje oferty do ogółu konsumentów, którzy zainteresowani byli nabyciem domu z przylegającym do niego przydomowym ogródkiem, z dala od zgiełku i gwaru, otoczonego zielenią. Zasadnie przyjął pozwany, że klientami spółki jest potencjalnie nieoznaczona z góry grupa konsumentów, która może skorzystać z oferty powoda, jak również to, że z uwagi na doniosłość i długotrwałe skutki decyzji zakupowej przeciętny konsument dokonujący zakupu domu jest bardziej uważny, ostrożny i staranny, ale musi też analizować wiele informacji przekazywanych przez dewelopera. Tym samym też, konsument ma prawo zakładać, że deweloper przekazuje mu wszelkie niezbędne informacje, bez konieczności pozyskiwania ich z innych źródeł.

W treści zaskarżonej decyzji Prezes UOKiK wskazał, że praktyki opisane w punkcie I.1. i I.2 zaskarżonej decyzji wynikały z niepodawania wbrew obowiązkowi określonemu w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 555 ze zm.) informacji o określonej treści.

Jak już wyżej wskazano, powód jako deweloper jest adresatem powyższej normy. Powód zarzucił pozwanemu błędne dokonanie wykładni ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 555 ze zm.). Podniósł, że pozwany w sposób arbitralny, uchybiając zasadzie obiektywizmu, dokonał wykładni przepisów ustawy jednostronnie, działając przeciwko powodowi, nie uwzględniając przy tym wątpliwości wynikających z obowiązujących regulacji prawnych oraz przyjętej praktyki wypełniania prospektów informacyjnych. Wszelkie wątpliwości pozwany arbitralnie rozstrzygnął na niekorzyść skarżącej Spółki. W konsekwencji, błędy legislacyjne pozwany przerzucił na powoda, który z najwyższą starannością wypełniał obowiązek informacyjny wobec konsumentów, działając zgodnie z przepisami ustawy deweloperskiej. Prezes UOKiK w styczniu 2014 roku zwrócił uwagę w swoim raporcie na występujące problemy praktyczne przy stosowaniu ustawy, jednakże od tego czasu próżno szukać jakichkolwiek wytycznych Organu w zakresie wypełniania prospektów informacyjnych.

Według treści art. 20 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego deweloper jest obowiązany przekazać nabywcy szczegółowe informacje dotyczące swojej sytuacji prawno-finansowej oraz przedsięwzięcia deweloperskiego, w tym konkretnego, oferowanego do sprzedaży lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, w zakresie określonym w prospekcie informacyjnym, którego wzór określa załącznik do ustawy. Jak wskazuje się w doktrynie: „Przepis art. 20 ust. 1 OchrNabU uzupełnia treść art. 17 OchrNabU. wskazuje na obowiązek udzielenia przez dewelopera potencjalnemu nabywcy informacji przedkontraktowej dotyczącej samego dewelopera, przedsięwzięcia deweloperskiego oraz oferowanego do sprzedaży lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, którym zainteresowany jest potencjalny nabywca. Zakres przekazywanej informacji powinien odpowiadać wzorcowej treści prospektu informacyjnego, którą określa załącznik do OchrNabU. Następnie prospekt jest doręczany potencjalnemu nabywcy, który na jego podstawie powinien podjąć decyzję dotyczącą zawarcia umowy deweloperskiej. (…) Informacje muszą być kompletne i prawdziwe (niewprowadzające w błąd). (red. K. Osajda, Ustawa o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. Komentarz, wyd. 2021 r., C.H.Beck). Jak już zatem z powyższego wynika, zakres przekazywanej informacji powinien odpowiadać wzorcowej treści prospektu informacyjnego. Niewątpliwie, treść i forma przedmiotowej informacji przedkontraktowej została z góry przez ustawodawcę określona. Należy też przyjąć, że z uwagi na skomplikowaną treść tych umów oraz wysokie ryzyko kontraktowe (mając chociażby na względzie wysokość cen na rynku mieszkaniowym i w konsekwencji wysoką wartość poszczególnych transakcji), narzucenie obowiązku udzielenia określonych informacji jest uzasadnione. Konsument powinien bowiem znać, w szczególności, rzeczywiste cechy proponowanego lokalu, jak i jego usytuowanie, aby móc wyciągnąć właściwe wnioski, podjąć słuszną i korzystną dla siebie decyzję co do nabycia oferowanej nieruchomości. Od tego bowiem zależy, czy decyzja konsumenta nie będzie obarczona błędem.

Praktyka opisana przez pozwanego w punkcie I.1 zaskarżonej decyzji dotyczyła niepodawania w prospekcie informacyjnym osiedla (...) w rubryce pn. Plan zagospodarowania przestrzennego dla sąsiadujących działek - przeznaczenie w planie informacji o przeznaczeniu terenu działek sąsiadujących na teren zabudowy usługowej, teren zabudowy usługowej oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów. Powód twierdził, że uczynił zadość przedmiotowemu obowiązkowi, gdyż podawał w prospektach informacyjnych osiedla (...) w rubryce pod ww. nazwą informacje o obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego, tj. Uchwale nr (...) Rady Miejskiej w K. z dnia 13 listopada 2014 r. oraz informacje o przeznaczeniu w planie terenu działek sąsiadujących, tj. MN - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Powód przyjął bowiem, że „działki sąsiadujące”, o których mowa w przedmiotowej rubryce prospektu informacyjnego, to działki znajdujące w najbliższej okolicy osiedla (...). Powód podał, że podawał również numer przedmiotowej uchwały - powszechnie dostępnej, aby każdy z potencjalnych klientów mógł zapoznać się z zapisami planu miejscowego i poznać przeznaczenie działek niesąsiadujących z osiedlem (...), ale położonych w niedalekiej odległości. Jak wskazał powód, z przedmiotowej uchwały wynikało, iż dalsze działki były przeznaczone w planie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zabudowę usługową oraz obiekty produkcyjne, składy i magazyny. Powód przyjął, że „działki sąsiadujące”, o których mowa w przedmiotowej rubryce prospektu informacyjnego, to działki znajdujące w najbliższej okolicy osiedla (...). Powód podkreślił, że nigdy zamiarem Spółki nie było wprowadzanie w błąd konsumentów co do przeznaczenia terenów znajdujących się w okolicach osiedla (...) - o czym świadczy chociażby fakt podawania przez Spółkę informacji o obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego.

Powyższa argumentacja jest niezasadna. Rację ma pozwany, że pojęcie „działek sąsiadujących” użyte przez ustawodawcę we wzorze prospektu informacyjnego stanowiącego załącznik do ustawy o ochronie praw nabywcy nie zawęża się tylko do działek graniczących, czyli posiadających wspólną granicę. Na powyższe wskazuje ugruntowany w orzecznictwie pogląd, że działka sąsiednia, to nie tylko działka bezpośrednio przylegająca, ale sąsiedztwo należy traktować jako najbliższą okolicę, związaną pewnymi cechami urbanistycznymi. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 lutego 2018 roku (sygn. akt II OSK 1890/17) w kontekście pojęcie „działki sąsiedniej” w rozumieniu art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Przez pojęcie "działka sąsiednia" należy rozumieć nieruchomość znajdującą się w pewnym obszarze wokół działki, na której ma powstać planowana inwestycja, tworzącym pewną urbanistyczną całość.” Należy tu też dodać, że we wzorze przedmiotowego prospektu nie użyto sformułowania: „działka sąsiednia” lecz: „działka sąsiadująca”, które niewątpliwie należy rozmieć szerzej, niż tylko działki graniczne. Zwłaszcza, że działki „dalsze” według definicji powoda, które przeznaczone zostały w planie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zabudowę usługową oraz obiekty produkcyjne, składy i magazyny – to m.in. działka położona zaledwie 100 metrów od działki, na której prowadził budowę osiedla (...). W przekonaniu Sądu zasadnie pozwany przyjął, że powód nie dopełnił przedmiotowego obowiązku. Wskazanie konsumentowi jedynie numeru uchwały, nie spełnia wymogu udzielenia informacji zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy. Według ustawodawcy, taka informacja powinna znaleźć się bezpośrednio w treści danego prospektu, we wskazanej rubryce, bez konieczności sięgania przez konsumenta do innych źródeł, niezależnie też od powszechnej dostępności takiej uchwały. Okoliczność, że konsument mógł odszukać przedmiotową uchwałę i pozyskać z jej treści przedmiotową informacje, nie zwalania powoda z przedmiotowego obowiązku udzielania informacji przedkontraktowej w relewantnym zakresie, ani tym bardziej, z odpowiedzialności za jej nieudzielenie. Powyższe było bowiem niezbędne, aby konsument mógł mieć pewność, jakie jest rzeczywiste usytuowanie oferowanej nieruchomości, aby móc w konsekwencji podjąć właściwą decyzję. Nie ulega zatem kwestii, że zamieszczenie przedmiotowej informacji wprost w prospekcie informacyjnym osiedla (...) w rubryce pn. Plan zagospodarowania przestrzennego dla sąsiadujących działek - przeznaczenie w planie nie zależało od uznania powoda, lecz stanowiło jego ustawowy obowiązek. Ponadto, należy zgodzić się z pozwanym, że powód jako podmiot z doświadczeniem na rynku nie powinien mieć trudności interpretacyjnych z pojęciem „działek sąsiadujących” i nie powinien mieć wątpliwości, czy działka w odległości około 100 metrów od działki na której prowadził budowę osiedla (...) jest dla tej inwestycji działką sąsiadującą. Zasadnie zatem przyjął pozwany, że podając w prospektach informacyjnych, dotyczących osiedla (...), w rubryce pn. „Plan zagospodarowania przestrzennego dla sąsiadujących działek”, jedynie informację o przeznaczeniu działek pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, powód podał przeznaczenie nie działek sąsiadujących, ale jedynie działek przylegających, co jest wprost sprzeczne z obowiązkiem wynikającym z art. 20 ust. 1 ustawy o ochronie praw nabywcy w zw. z art. 6 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, obligującym podanie informacji o sąsiedztwie, przeznaczeniu działek znajdujących się w tym sąsiedztwie. Należy też dodać przy tym, że treści wskazywanych przez powoda w odwołaniu przykładowych prospektów informacyjnych dotyczących innych przedsięwzięć deweloperskich nie podlegają ocenie Sądu w niniejszej sprawie.

W odniesieniu do praktyki opisanej w I.2 zaskarżonej decyzji, powód również zarzucił pozwanemu, że dokonał wykładni przepisów ustawy deweloperskiej, która nie znajduje żadnego uzasadnienia, w oderwaniu od treści prospektu informacyjnego załączonego do ustawy. W przekonaniu powoda, Prezes UOKiK po raz kolejny nakłada na Spółkę obowiązek, nie mający podstawy prawnej. Przypomnieć tu należy, że zgodnie z załącznikiem do ustawy, w przedmiotowej rubryce należało zamieścić: „Informacje zawarte w publicznie dostępnych dokumentach dotyczących przewidzianych inwestycji w promieniu 1 km od przedmiotowej nieruchomości, w szczególności o budowie lub rozbudowie dróg, budowie linii szynowych oraz przewidzianych korytarzach powietrznych, a także znanych innych inwestycjach komunalnych, w szczególności oczyszczalniach ścieków, spalarniach śmieci, wysypiskach, cmentarzach informacji zawartych w publicznie dostępnych dokumentach o przewidzianych w promieniu 1 km inwestycjach polegających między innymi na zabudowie usługowej oraz obiektami produkcyjnymi, składami i magazynami”. W przekonaniu powoda, o błędnej interpretacji przepisu przez pozwanego, świadczy już sama nazwa rubryki prospektu, w tym przykładowe („w szczególności") wyliczenie konkretnych inwestycji, które deweloper ma obowiązek zamieszczać w prospektach informacyjnych. W ocenie powoda, w założeniu ustawodawcy we wspomnianej rubryce miały być wskazane właśnie konkretne, o charakterze publicznym zaplanowane inwestycje - tym bardziej, że tylko takie informacje mają znaczenie z punktu widzenia konsumentów, a nie przepisywanie treści planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie przeznaczenia terenów w promieniu 1 km.

Należy tu przede wszystkim wskazać, że użycie przez ustawodawcę sformułowania „ w szczególności” zawsze oznacza, że ujęte w normie wyszczególnienie nie jest wyczerpujące. Z tego względu nie można było przyjąć, że rodzaje inwestycji zostały wymienione w sposób enumeratywny. O zawarciu określonych informacji w przedmiotowej rubryce powinno zatem decydować kryterium: czy jest to inwestycja przewidziana w promieniu 1 km od przedmiotowej nieruchomości, nie zaś jej konkretny jej rodzaj, tj. rodzaj, który został wymieniony w tytule rubryki, czy publiczny jej charakter. Niezrozumiałym jest również, z jakich przyczyn zdaniem powoda w przedmiotowej rubryce powinny być ujęte konkretne „zaplanowane” inwestycje. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego (art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu o zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 roku), dostępny publicznie, określa przede wszystkim przeznaczenie i warunki zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 1 tej ustawy). Określa zatem w szczególności inwestycje przewidziane dla danego terenu, niezależenie od tego, na jaki moment zostanie „zaplanowana” ich realizacja. Tym samym niewiele wniosły do sprawy dowody z dokumentów wskazane w punkcie II.4 odwołania, z których wynikało, w którym momencie powód dowiedział się o planach wybudowania zespołu magazynów przez wskazanego przedsiębiorcę. Należy tu dodać, że z doświadczenia życiowego wynika, iż fizyczne posadowienie inwestycji poprzedza długi, nawet wieloletni okres ich planowania, w tym uzyskanie stosownych zezwoleń czy pozyskanie finansowania. Z tego też względu racjonalny wydaje się być zabieg ustawodawcy, aby konsument powziął wiedzę, jakiego rodzaju inwestycje zostały przewidziane dla danego terenu (1 km od inwestycji) w stosownym czasie, tj. przed zakupem nieruchomości, aby móc podjąć świadomą i nieobarczoną błędem decyzję w przedmiocie zakupu nieruchomości. Nieuprawnione było zatem podejście powoda, że tylko konkretnie wymienione i już zaplanowane rodzaje inwestycji mają znaczenie z punktu widzenia konsumentów. Powód nie widział bowiem sensu „przepisywania treści planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie przeznaczenia terenów w promieniu 1 km”. Tyle tylko, że o zasadności ujęcia takich informacji zdecydował ustawodawca, a zatem powyższe nie podlega ocenie powoda. Nie był on zatem uprawniony do dokonania wyboru, które przewidziane inwestycje ujęte w publicznie dostępnych dokumentach zostaną przez niego zawarte w przedmiotowej rubryce. W ocenie Sądu nie ulega kwestii, że dla oceny ewentualnych niedogodności w korzystaniu z nabytej nieruchomości, kluczowa i niezbędna do podjęcia decyzji zakupowej była informacja, że w promieniu 1 km od osiedla (...) przewidziane są inwestycje polegające na zabudowie usługowej, oraz obiektami produkcyjnymi, składami i magazynami. Z powyższych względów zasadnie przyjął pozwany, ze skoro w planie zagospodarowania przestrzennego przyjętego Uchwałą Nr (...) Rady Miejskiej w K. z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru K. teren działki ewidencyjnej nr (...), obręb (...) ul. (...) w K., która leży w promieniu 1 km od Inwestycji, został przeznaczony pod zabudowę usługową oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, to nie ma wątpliwości, że w tym publicznie dostępnym dokumencie widnieje informacja o przewidzianych inwestycjach polegających na budowie obiektów produkcyjnych, składów i magazynów. Zgodzić się też należy z pozwanym, że samo podanie w prospekcie informacyjnym numeru uchwały przyjmującej plan zagospodarowania przestrzennego nie czyni zadość obowiązkom nałożonym przez ustawodawcę. Słusznie też zauważył pozwany, że pomimo tego, iż odległość została przez ustawodawcę precyzyjnie określona, powód podawał w niej inwestycje, które leżą z pewnością dużo dalej i nie mają wpływu na korzystanie z nieruchomości położonych na osiedlu (...), np. wskazana już wyżej budowa budynku biurowo-usługowego przy ulicy (...) w Ł., budowa Stadionu Miejskiego przy Al. (...) w Ł., przebudowa układu torowo-drogowego w ulicy (...) w Ł.. Nie uwzględnił jednak planowanych w planie zagospodarowania przestrzennego inwestycji, o których mowa w zarzucie, mimo, że w sposób nie budzący wątpliwości, zostały one przewidziane w promieniu 1 km od przedmiotowej nieruchomości. Jak już bowiem wyżej wskazano, powód nie był uprawniony do dokonania wyboru (niezalenie od tego, czy w jego ocenie byłyby to informacje istotne z punktu widzenia konsumentów), które przewidziane inwestycje zawrze w przedmiotowej rubryce, gdyż takiego wyboru dokonał już ustawodawca.

Nie ulega wątpliwości, że powyższe zaniechania stanowią nieuczciwe praktyki rynkowe opisane przez Prezesa UOKiK w punktach I.1 i I.2 zaskarżonej decyzji, które godzą w zbiorowe interesy konsumentów. Nie zasługiwały również na uwzględnienie zarzuty powoda dotyczące zasadności nałożenia kary pieniężnej.

Wobec ustalenia, że powód dopuścił się stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów w rozumieniu art. 24 uokik Prezes UOKiK uprawniony był do nałożenia na powoda na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 4 uokik kary pieniężnej w wysokości do 10 % przychodu przedsiębiorcy osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że przy ustalaniu wysokości nałożonych na powoda kar pieniężnych pozwany miał na uwadze, że na powodzie, jako podmiocie prowadzącym profesjonalnie działalność gospodarczą w sposób szczególny ciążył obowiązek przestrzegania przepisów poszczególnych ustaw. W ocenie Sądu również brak było w niniejszej sprawie podstaw do przyjęcia, że zachodziły wątpliwości interpretacyjne i niejasności regulacji prawnych, jak już wyżej była o tym mowa. Na podstawie ustalonej wysokości kwoty bazowej, przy uwzględnieniu wymienionych w art. 111 uokik okoliczności wpływających na wymiar kary Prezes UOKiK określił wysokość kar pieniężnych na kwotę 28.414,00 zł z tytułu praktyki opisanej w punkcie I.1 decyzji, stanowiącej(...) obrotu osiągniętego przez spółkę w 2017 roku i (...) kary maksymalnej, oraz w kwocie 26.046,00 zł z tytułu praktyki określonej w punkcie I.2 decyzji, stanowiącej (...) obrotu osiągniętego przez spółkę w 2017 roku i(...) kary maksymalnej. Wbrew stanowisku powoda, na wysokość kar nie mógł mieć wpływu stopień współpracy powoda z pozwanym, gdyż rzeczywiście ograniczała się ona do odpowiadania na wezwania, składnia wyjaśnień i dokumentów, co leżało w zakresie obowiązków powoda. Zasadnie też przyjął pozwany, że w treści art. 111 uokik ujęto uprzednie naruszenie przepisów ustawy jako okoliczność obciążającą, a zatem brak uprzedniego naruszenia nie skutkuje obniżeniem kary. Z tej samej przyczyny, również przyjęta nieumyślność, czy lokalny charakter naruszenia nie wpłynęły na obniżenie wymiaru kary. Wbrew twierdzeniom powoda, istotnie pozwany w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazał, że dobrowolne zaniechanie stosowania praktyki uzasadniało obniżenie kwoty bazowej o 30%, zaś umożliwienie odstąpienia od umów deweloperskich lub rezerwacyjnych o 15 %. Zauważyć przy tym należy, że kwota bazowa została ustalona na rzeczywiście niskim poziomie, co miało bezpośrednie przełożenie na wysokość kar, w konsekwencji ustalonych w relatywnie niskiej wysokości. Z tego względu, nawet w przypadku mniejszej liczby wydanych prospektów informacyjnych, okoliczność ta nie mogłaby mieć wpływu na wysokość kar pieniężnych. Reasumując, w przekonaniu Sądu wysokość ustalonych w ten sposób kar pieniężnych pozwoli na realizację prewencyjnej i represyjnej funkcji kar bez stworzenia zagrożenia płynności finansowej powoda.

Z powyższych względów uzasadnione było również obciążenie powoda kosztami, o których mowa w treści punktu III zaskarżonej decyzji.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. art. 479 31a § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako niezasadne.

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 98 k.p.c. oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Na koszty procesu po stronie pozwanego złożył się koszt zastępstwa procesowego w wysokości 720,00 zł.

Sędzia SO Jolanta Stasińska