Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV P 156/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2021 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

sędzia Mariusz Szwast

Ławnicy:

Marek Krzysztyński, Maria Stec

Protokolant:

Dorota Korzec

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2021 r. w Krośnie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powódki M. B. kwotę 9 600 zł (słownie: dziewięć tysięcy sześćset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 listopada 2020r. do dnia zapłaty – tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem

II w pozostałym zakresie powództwo oddala

III zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powódki M. B. kwotę 360 zł (słownie: trzysta sześćdziesiąt złotych) – tytułem zwrotu kosztów procesu

IV nakazuje Skarbowi Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Krośnie ściągnąć od pozwanego (...) w W. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) – tytułem opłaty od pozwu, której powódka nie miała obowiązku uiścić.

ławnik Maria Stec sędzia Mariusz Szwast ławnik Marek Krzysztyński

Sygn. akt IV P 156/20

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 maja 2021 roku

Powódka M. B. w pozwie przeciwko pozwanemu (...) w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 9600 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, albowiem pozwany rozwiązał z powódką stosunek pracy, a pozostawił w zatrudnieniu pracowników z krótszym stażem pracy, niż powódki. Pozostali pracownicy oddziału zostali przeniesieni do innych oddziałów, dlatego poza powódką, nikt nie został zwolniony.

Powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) w W. wniósł o oddalenie powództwa, albowiem nieobecność powódki w pracy z powodu ciąży, macierzyństwa, zwolnień lekarskich i urlopu wypoczynkowego trwała dwa i pół roku. Pozwany zlikwidował 9 swoich oddziałów. Powódka zgłosiła zamiar powrotu do pracy półtora roku po dokonanych zmianach. Obecnie pozwany nie dysponuje wolnym etatem.

Powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Bezspornym jest, że ewentualnie należne powódce odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę stanowi kwotę 9600 zł.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

Na podstawie umowy o pracę z dnia 1 lutego 2011 r. powódka M. B. została zatrudniona w (...) (...) w S. na okres próbny do 30 kwietnia 2011 r. na stanowisku (...) w Oddziale w K. w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na podstawie umowy o pracę z dnia 1 lutego 2011 r. powódka M. B. została zatrudniona w (...) (...) w S. na okres próbny do 30 kwietnia 2011 r. na stanowisku (...) w Oddziale w K. w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na podstawie umowy o pracę z dnia 29 kwietnia 2011 r. powódka została zatrudniona w (...) (...) w S. na czas określony do 31 października 2011 r. na tych samych warunkach pracy. Na podstawie kolejnej umowy o pracę na czas określony powódka została zatrudniona do dnia 30 kwietnia 2012 r. na tych samych warunkach pracy.

Na podstawie umowy o pracę z dnia 30 kwietnia 2012 r. powódka została zatrudniona w (...) (...) w S. na czas nieokreślony na tych samych warunkach pracy.

W piśmie z dnia 12 października 2020 r. pozwany (...) w W. zawarł oświadczenie o rozwiązaniu z powódka umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 stycznia 2021 r. z powodu likwidacji w 2019 r. placówki, w związku ze zmianą struktury organizacyjnej.

Dowód : akta osobowe powódki

G. S. (1) został oddelegowany do pracy do palcówki przy ul. (...) w K., jako kierownik tej placówki. Był bezpośrednim przełożonym powódki M. B.. W tej placówce świadczyło pracę 2 - 3 osoby.

Końcem kwietnia 2017r. powódka zaprzestała świadczenia pracy, bowiem była w ciąży i źle się czuła. Wtedy do pomocy w placówce przy ul. (...), została oddelegowana inna osoba. Były to różne osoby, bowiem pracownicy się zmieniali. Podobna sytuacja było także, kiedy było duże natężenie zadań, wtedy do placówki oddelegowano kogoś do pomocy. W ostatnim czasie oddelegowana była przez dłuższy czas A. G..

A. G. w 2018r. rozpoczęła pracę w (...) w S.. Pracę świadczyła w Oddziale w K. przy ul. (...). Ponieważ były problemy kadrowe, po 2 miesiącach pracy została oddelegowana do pracy do placówki (...) w K. przy ul. (...).

Od lipca bądź sierpnia 2018r., do pracy w placówce przy ul. (...) przeszedł pracownik z oddziału przy ul. (...), a A. G. wróciła do pracy do oddziału przy ul. (...). Po pewnym czasie znowu została przeniesiona do innej placówki.

W styczniu 2019r. A. G. wróciła do pracy do placówki przy ul. (...), pracowała tam z A. P., który następnie zwolnił się z pracy. Na jego miejsce przyszła do pracy A. I. (1).

Po likwidacji palcówki przy ul. (...) w maju 2019r. A. G. i G. S. przeszli do pracy do placówki przy ul. (...) w K.. A. I. (1) została oddelegowana do pracy w oddziale w W., który także został później zlikwidowany. Po likwidacji oddziału w W., A. I. (1) przeszła do pracy do oddziału w K. przy ul. (...).

Powódka była nieobecna w pracy w czasie, gdy likwidowano placówkę przy ul. (...). Ustnie przekazywano pracownikom, że będą pracować nadal w (...). W chwili likwidacji palcówek przy ul. (...) w K. i placówki w W. nikt nie otrzymał wypowiedzenia.

Powódka końcem marca 2020r. udała się na urlop wypoczynkowy w rozmiarze 50 dni po powrocie ze zwolnienia lekarskiego, z urlopu macierzyńskiego oraz z urlopu rodzicielskiego. Po tym urlopie nie wróciła do pracy, bowiem od dłuższego czasu leczy się na (...) (...). We wrześniu 2020r. poczuła się lepiej i chciała wrócić do pracy.

Obecnie w oddziale przy ul. (...) w K. pracują dwie osoby, które mają krótszy staż pracy niż powódka, tj. G. Z. i pracownik o imieniu A..

Powódka w momencie, gdy otrzymywała wypowiedzenie, była pracownikiem z najdłuższym stażem pracy, spośród osób przeniesionych do oddziału przy ul. (...).

Zarząd (...) (...) (...) kwietnia 2019 r. podjął uchwałę Nr (...) w sprawie likwidacji placówek (...) (...), w tym placówki w K. przy ul. (...).

Dowód : zeznania świadków : G. S. (00:07:42-00:17:00, 00:21:03-00:23:00), A. (...):26:30-00:46:00), zeznania powódki (00:48:00-01:02:20), uchwała z 10.04.2019 r. k.36,

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków oraz powódce, bowiem są spójne, jednolite i wzajemnie się uzupełniają.

Artykuł 45. § 1 k.p. stanowi, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Pracodawca ma w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę obowiązek wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie o czym stanowi art. 30 § 4 k.p. Niewykonanie tego obowiązku jest naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów o pracę w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. Zasadność wypowiedzenia - w razie odwołania się pracownika - podlega kontroli sądu pracy. Sąd pracy ocenia, czy konkretne wypowiedzenie było uzasadnione i czy wskazana przyczyna jest rzeczywista i obiektywna.

W przedmiotowej sprawie pozwany wskazał powódce nieprawdziwą przyczynę wypowiedzenia jej umowy o pracę.

Pozwany składając powódce oświadczenie w przedmiocie wypowiedzenia umowy o pracę, powołał się na likwidację swojej placówki w 2019 r., w związku ze zmianą struktury organizacyjnej.

W takiej sytuacji, skoro pozwany wypowiadając powódce umowę o pracę, powołał się na likwidację placówki, to powinien wykazać istnienie związku przyczynowego pomiędzy likwidacją placówki, a niemożnością dalszego zatrudnienia powódki. Pozwany zlikwidował placówkę w K. przy ul. (...) w maju 2019 r. Wtedy, jak ustalono w procesie, nikt nie otrzymał wypowiedzenia umowy o pracę, a pracujący w niej pracownicy zostali przeniesieni do innej placówki. Powódka wróciła do pracy po upływie półtora roku od likwidacji placówki i wtedy otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę z powołaniem się na tę przyczynę.

Pozwany w dalszym ciągu funkcjonuje. Posiada liczne oddziały, w których zatrudnia pracowników. A skoro tak, to nie można mówić o likwidacji placówki jako przyczynie uzasadniającej wypowiedzenie powódce umowy o pracę.

Pozwany nie udzielił odpowiedzi, dlaczego spośród wszystkich pracowników zatrudnionych w placówce przy ulicy (...), tylko powódka kwalifikowała się do zwolnienia, skoro w placówce tej zatrudnieni byli także inni pracownicy. W takiej sytuacji, jeżeli nie wszyscy pracownicy tracą zatrudnienie, wymagane jest wskazanie kryterium doboru pracownika do zwolnienia. Samo wskazanie na likwidację placówki w 2019 r., w sytuacji gdy nikt poza powódką nie został zwolniony, jest niewystarczające. Konieczne było wskazanie przyczyny zwolnienia w oparciu o kryteria doboru pracownika do zwolnienia. Zauważyć także należy, że skoro placówka przy ul. (...) została zlikwidowana, to nie wiadomo na jakiej podstawie powódka przez okres półtora roku była jeszcze pracownikiem pozwanego.

Reasumując, w sprawie nie można mówić o likwidacji placówki pozwanego, jako przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę, skoro pracownicy świadczący w niej pracę, nadal byli zatrudnieni. Skoro powódka po likwidacji placówki przy ul. (...) nadal pozostawała w zatrudnieniu, to oznacza, że pozwany miał warunki do jej zatrudnienia, co jest tym bardziej oczywiste, jak weźmie się pod uwagę, że pozwany nadal prowadzi działalność w oparciu o zatrudnienie pracowników.

Oznacza to, że powódka po powrocie do pracy musiała być powiązana organizacyjnie z którąkolwiek placówką pozwanego. Sąd przyjmuje, że mogła to być najbliższa, czyli przy ul. (...). A skoro tak, to powódka otrzymując wypowiedzenie umowy o pracę, powinna była być porównana z pracownikami pracującymi w tej placówce.

W związku z tym, że nie wskazano kryterium doboru powódki do zwolnienia, wypowiedzenie powódce umowy o pracę naruszało art. 30 § 4 k.p.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 grudnia 2008 r. I PK 86/08 stwierdził, że:

1. Przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę - "zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych, zmiany organizacyjne" jest w sposób oczywisty nazbyt ogólnikowa, a przez to wadliwa, bo takie ułomne sformułowanie wymusza na skarżącym pracowniku wszczęcie sądowej procedury odwoławczej w celu poznania konkretnej i rzeczywistej przyczyny potencjalnie uzasadniającej dokonanie wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony.

2. Pracodawca, który przy dokonywaniu redukcji zatrudnienia z przyczyn organizacyjnych stosuje określone zasady (kryteria) doboru pracowników do zwolnienia z pracy, powinien w odniesieniu do wskazanej przyczyny wypowiedzenia nawiązać do zastosowanego kryterium doboru pracownika do zwolnienia z pracy, a także wskazać, że ten wybór jest wywołany i usprawiedliwiony znanymi pracownikowi jego niższymi kwalifikacjami zawodowymi w porównaniu do wszystkich pracowników, których dotyczyły przyczyny zmuszające pracodawcę do ograniczenia wielkości zatrudnienia.

Sąd Okręgowy w Krośnie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 2 lipca 2010 r. Pa (...)podzielił ten pogląd Sądu Najwyższego.

Zgodnie z art. art. 47 1 k.p. odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Mając powyższe na uwadze sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 9600 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 listopada 2020r., tj. od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem.

W pozostałym zakresie sąd powództwo oddalił , tj. w zakresie żądania odsetek od dnia wniesienia pozwu.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. oraz na mocy § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie /Dz. U. z 2015r. poz. 1800 ze zm./ i zasądził od powoda na rzecz, pozwanego kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, stanowiącą dwukrotną stawkę minimalną z uwagi na nakład pracy pełnomocnika powódki oraz udział w rozprawie.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 785 z późn. zm.) nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych pracownik wnoszący powództwo lub strona wnosząca odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem art. 35 i 36. Natomiast z godnie z art. 113 ust. 1 w/w ustawy kosztami sądowymi których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika jeżeli istnieją do tego podstawy przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Zgodnie z tym Sąd nakazał Skarbowi Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Krośnie ściągnąć od pozwanego kwotę 500 zł tytułem opłaty od pozwu, której powódka nie miała obowiązku uiścić.

Sędzia Mariusz Szwast