VIII C 995/20
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2021
-
Osoba publikująca:Monika Karajewska
-
Korektor:Monika Karajewska
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt VIII C 995/20
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2020 roku
Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: Asesor sądowy Justyna Stelmach
po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2020 roku w Łodzi
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...)
przeciwko W. R.
o zapłatę
postanawia:
1. stwierdzić, że sprawa ma charakter sprawy gospodarczej;
2. stwierdzić swoją niewłaściwość funkcjonalną;
3. przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi, Wydziałowi Gospodarczemu jako właściwemu.
Sygn. akt VIII C 995/20
UZASADNIENIE
W dniu 17 września 2020 roku powód wytoczył przeciwko pozwanemu powództwo o zapłatę. Powód skierował przedmiotowy pozew do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, uzasadniając właściwość miejscową tego sądu na podstawie art. 33 k.p.c. Właściwość miejscowa została ustalona przez powoda według stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej przez pozwanego. Jako podstawę swojego żądania powód wskazał umowę o roboty budowlane.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 458 2 § 1 pkt 5 k.p.c. sprawami gospodarczymi są sprawy z umów o roboty budowlane oraz ze związanych z procesem budowlanym umów służących wykonaniu robót budowlanych. Sformułowanie "z umów" oznacza, że chodzi o sprawy o zawarcie umowy, ustalenie jej treści, o zmianę umowy oraz o ustalenie istnienia umowy, o jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, a także o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Dla uznania "sprawy z umowy" za sprawę gospodarczą nie wymaga się, ażeby stronami umowy byli przedsiębiorcy (por. A. Marciniak (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Tom III. Komentarz do art. 425–729, Warszawa 2020). W myśl art. 647 k.c. przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia. W realiach przedmiotowej sprawy nie budzi wątpliwości, iż umowa stron dotyczy robót budowlanych co wprost wynika nie tylko z jej tytułu, ale również z oznaczonego w jej treści przedmiotu umowy. Oczywiste jest także, że wystąpienie z roszczeniem gwarancyjnym w zakresie wyłącznie pewnych instalacji, które zostały wykonane na gruncie zawartej umowy, nie oznacza konieczności zbadania, czy wykonanie danej instalacji mieści się w pojęciu robót budowlanych, skoro wykonanie to następowało w ramach konkretnej umowy (jako jeden z jej elementów), której charakter nie budzi wątpliwości. Wymiana dźwigu i doprowadzenie go do poziomu poddasza oraz prace w obrębie instalacji elektrycznych i sanitarnych, w tym wentylacji mechanicznej (montaż urządzeń klimatyzacyjno-wentylacyjnych), zostały przeprowadzone w ramach umowy z dnia 3 lipca 2015 roku, a zatem roszczenie z postanowień gwarancji dotyczące w/w robót, jest roszczeniem z umowy o roboty budowlane, podlegającym rozpoznaniu przez sąd gospodarczy. Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 200 § 1 1 i § 1 4 w zw. z art. 458 2 § 1 pkt 5 k.p.c. orzeczono jak w sentencji postanowienia.