Pełny tekst orzeczenia

(...)

Sygnatura akt

III K 388/21

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy w Lesznie (punkt I części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 20 listopada 2008 r.

sygn. akt VII K 550/08

1.1.2.

Sąd Rejonowego w Lesznie (punkt II części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 27 września 2010 r.

sygn. akt II K 396/10

1.1.3.

Sąd Rejonowy w Lesznie (punkt III części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 19 kwietnia 2011 r.

sygn. akt II K 107/11

1.1.4.

Sąd Rejonowy w Lesznie (punkt IV części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 27 września 2011 r.

sygn. akt II K 546/11

1.1.5.

Sąd Okręgowy w Poznaniu (punkt V części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 28 marca 2012 r.

sygn. akt III K 8/12

1.1.6.

Sąd Rejonowy w Lesznie (punkt VI części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 12 czerwca 2012 r.

sygn. akt II K 408/12

1.1.7.

Sąd Rejonowy w Lesznie (punkt VII części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 13 marca 2013 r.

sygn. akt II K 972/12

1.1.8.

Sąd Rejonowy w Lesznie (punkt VIII części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 26 czerwca 2013 r.

sygn. akt II K 405/13

1.1.9.

Sąd Rejonowy w Lesznie (punkt IX części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 10 października 2017 r.

sygn. akt II K 308/17

1.1.10

Sąd Rejonowy w Lesznie (punkt X części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 15 listopada 2018 r.

sygn. akt II K 535/18

1.1.11

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Lesznie (punkt XI części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 29 lipca 2019 r.

sygn. akt II K 875/18

1.1.12

Sąd Okręgowy w Poznaniu (punkt XII części historycznej wyroku łącznego)

z dnia 6 lutego 2019 r.

sygn. akt XVI K 165/16

0.1.Inne fakty

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

Faktem udowodnionym jest prawomocne skazanie M. W. wymienionymi w części 1.1.1. – 1.1.12 wyrokami skazującymi, w tym wydanym wobec skazanego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Lesznie (punkt XI części historycznej wyroku łącznego).

Wyrok Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. akt VII K 550/08

Akta VII K 550/08

- dane o karalności z K., dane o orzeczeniach i osadzeniach z NOE SAD, opinia o skazanym sporzadozna przez Dyrektora ZK z informacją z (...)

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 27 września 2010 r., sygn. akt II K 396/10

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. akt II K 107/11

k. 6-24,

k. 31-44,

k. 45-67

k. 71-72

k. 74, 76-79, 83-84

k. 85-87

k. 89

k. 90-93

- wyrok Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt II K 546/11

Akta sygn. akt II K 546/11

- wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt III K 8/12

Akta sygn. akt III K 8/12

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt II K 408/12

- wyrok Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 13 marca 2013 r., sygn. akt II K 972/12

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt II K 405/13,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 10 października 2017 r., sygn. akt II K 308/17

- wyrok Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 15 listopada 2018 r., sygn. akt II K 535/18

- wyrok łączny Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 29 lipca 2019 r., sygn. akt II K 875/18

- wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 6 lutego 2019 r., sygn. akt XVI K 165/16

Akta sygn. akt II K 972/12

Akta sygn. akt II K 535/18

Akta sygn. akt II K 875/18

Akta sygn. akt XVI K 165/16

2.

Faktem udowodnionym jest, że skazany w dacie wydania wyroku łącznego nie odbył w całości jedynie kary łącznej 7 lat pozbawienia wolności pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 6 lutego 2019 r., sygn. akt XVI K 165/16, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 29 września 2020r., na poczet której zaliczono tymczasowe aresztowanie od 16.05.2015r. godz. 17.25 do 10.05.2016r., skazany odbywa w/w karę od dnia 06.04.2021r. godz. 14.55 i ma ją odbywać do 10.04.2027r.

- dane z NOE SAD

- dane o wykonaniu kar zawarte w aktach głównych i Wp

- dane z K.

- opinia o skazanym

k. 6-24,

k. 31-44,

k. 45-67

k. 71-72

k. 74, 76-79, 83-84

k. 85-87

k. 89

k. 90-93

3.

Faktem udowodnionym jest odbycie przez skazanego w całości kar pozbawienia wolności, ograniczenia wolności i grzywny orzeczonych wyrokami wymienionymi wyżej w pkt od 1.1.1. do 1.1.11, w tym kary łącznej orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 29 lipca 2019 r., sygn. akt II K 875/18, którym połączono kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Lesznie o sygn. akt II K 972/12 i II K 535/18 i wymierzono skazanemu łączną karę 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres 200 dni za uiszczoną i wykonaną w całości karę grzywny w ilości 200 stawek w sprawie II K 972/12 oraz okres tymczasowego aresztowania w sprawie II K 535/18 od dnia 02.03.2018r. godz. 16.30 do dnia 29 czerwca 2018r. godz. 16.30; która została wykonana w całości w okresie od 02.03.2018r. godz. 16.30 do 09.06.2020r. godz. 16.30.

dane z NOE SAD

- dane o wykonaniu kar zawarte w aktach Wp

k. 6-24

- dane o karalności z K.

k. 85-87

5.

Skazany M. W., ur. (...) w L., syn Z. i L. z domu W., jest kawalerem, bezdzietnym, pozostaje obecnie w związku nieformalnym, przed osadzeniem mieszkał z partnerką. W miejscu zamieszkania wśród najbliższych miał opinię osoby, która narzucała innym swoje zdanie. Skazany karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, a jego zachowanie w warunkach więziennych oceniane jest obecnie jako poprawne – był raz nagrodzony regulaminowo, nie był karany dyscyplinarnie. Skazany, jak wynika z opinii Dyrektora Zakładu Karnego we W., dobrze przystosował się do warunków izolacji penitancjarnej, zgodnie układa relacje ze współosadzonymi, nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej. Nie stosowano wobec skazanego środków przymusu bezpośredniego, nie przejawiał zachowań agresywnych oraz autoagresywnych. Skazany jest uczniem kwalifikacyjnego kursu zawodowego o kierunku wykonywanie i naprawa elementów maszyn, urządzeń, z obowiązków ucznia wywiązuje się prawidłowo. Od dnia 30.08.2021r. jest zatrudniony odpłatnie u zewnętrznego kontrahenta i wywiązuje się z obowiązków pracowniczych. Skazany dotychczas nie brał udziału w programach resocjalizacyjnych. W stosunku do popełnionych przestępstw deklaruje krytycyzm. Nie zdiagnozowano u niego uzależnień.

Z opinii Dyrektora Zakładu Karnego we W. wynika, że cele wykonywania kary pozbawienia wolności nie zostały wobec skazanego osiągnięte. Skazany wymaga dalszego obejmowania oddziaływaniami penitencjarnymi oraz pracy nad posiadanymi deficytami.

opinia o skazanym z dnia 28.09.2021r. i opinie zawarte w aktach spraw dołączonych

- przedłożone przez skazanego oceny okresowe , listy referencyjne

k. 90-93,

k. 98-102

1.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

brak faktów nieudowodnionych

------------

-----------

1.Ocena Dowodów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1. – 1.2.1.5.

- dane z NOE SAD dot. skazań M. W. zawartych w wyroku łącznym,

- odpisy wyroków z uzasadnieniami oraz postanowień o zaliczeniu okresu pozbawienia wolności na poczet kar i spraw wykonawczych wydanych wobec skazanego zawarte w aktach głównych i wykonawczych sprawy o wydanie wyroku łącznego oraz w aktach spraw dołączonych,

- dane o karalności z K.,

Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy pozostawały całkowicie bezsporne i wynikały ze wskazanych dokumentów, których wiarygodność i prawdziwość danych w nich zawartych nie zostały przez żadną ze stron zakwestionowane, a i Sąd Okręgowy nie znalazł żadnych podstaw, by uczynić to z urzędu. Sąd uznał za wiarygodne te dokumenty załączone do akt sprawy, albowiem zostały one sporządzone przez właściwe organy w granicach przysługujących im kompetencji oraz w formie przewidzianej przez przepisy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich autentyczności, czy też prawdziwości zawartych w nich twierdzeń, w większości są to bowiem dokumenty urzędowe, sporządzone przez upoważnione osoby w zakresie ich kompetencji.

1.2.1.1. – 1.2.1.5.

- opinia o skazanym z ZK W.

Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy pozostawały całkowicie bezsporne i wynikały również z opinii o zachowaniu skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej sporządzonej w trybie art. 571 § 1 k.p.k. na wniosek Sądu przez Zastępcę Dyrektora Zakładu Karnego we W., gdzie obecnie skazany odbywa karę. Rzetelność sporządzonej przez kompetentną do tego osobę opinii i prawdziwość danych w niej zawartych nie zostały przez żadną ze stron zakwestionowane, a i Sąd Okręgowy nie znalazł żadnych podstaw, by uczynić to z urzędu, skoro sporządzona została przez kompetentną osobę, dysponującą odpowiednimi kwalifikacjami do oceny zachowania skazanego w czasie odbywania kary pozbawienia wolności i jednocześnie oceny postępów procesu resocjalizacji.

Opinia ta jest istotnym dowodowem, gdyż wynika z niej, że cele wykonywania kary pozbawienia wolności nie zostały wobec skazanego osiągnięte. Skazany wymaga dalszego obejmowania oddziaływaniami penitencjarnymi oraz pracy nad posiadanymi deficytami.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.1. – 1.2.1.5.

oświadczenia procesowe skazanego zawarte we wniosku o wydanie wyroku łącznego

Sąd postanowieniem z dnia 13.10.2021r. nie uwzględnił wniosku skazanego o doprowadzenie na rozprawę, uznając za wystarczającą obecność wyznaczonego skazanemu obrońcy z urzędu. Zdaniem Sądu nie zachodziła konieczność bezpośredniego wysłuchania skazanego, zwłaszcza, że skazany nie podał żadnych konkretnych argumentów okoliczności przemawiających za zasadnością jego doprowadzenia i wysłuchania na rozprawie, a Sąd z urzędu w trybie art. 570 k.p.k. zgromadził wszystkie niezbędne dane o karalności skazanego, odbyciu poszczególnych kar oraz opinię o zachowaniu skazanego w czasie odbywania kary. Sąd jednocześnie nie podzielił twierdzeń zawartych we wniosku o wydanie wyroku łącznego, w których skazany wniósł o zastosowanie zasady absorpcji. Twierdzenia skazanego zawarte we wniosku o wydanie wyroku łącznego i kolejnych pismach procesowych zasługiwały na podzielenie jedynie w zakresie jego trudnej sytuacji materialnej z powodu odbywania kary pozbawienia wolności, jednak była to okoliczność bezsporna i bez znaczenia dla rozstrzygnięcia o karze łącznej.

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

wyroki opisane w części historycznej wyroku łącznego w punktach: IV – o sygn. akt II K 546/11 Sądu Rejonowego w Lesznie i V – o sygn. akt III K 8/12 Sądu O. w P.

Kary jednostkowe:

- 8 miesięcy pozbawienia wolności

- 4 miesiące pozbawienia wolności

2.

wyroki opisane w części historycznej wyroku łącznego w punktach: VII – o sygn. akt II K 972/12 Sądu Rejonowego w Lesznie, XII a) – o sygn. akt XVI K 165/16 Sądu O. w P. i VIII – o sygn. akt II K 405/13 Sądu Rejonowego w Lesznie

Kary jednostkowe:

- 8 miesięcy pozbawienia wolności

- 8 miesięcy pozbawienia wolności

- 8 miesięcy pozbawienia wolności

- 6 miesięcy pozbawienia wolności

- 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności

- 4 miesiące ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania 20 godzin miesięcznie prac na cele społeczne

3.

wyroki opisane w części historycznej wyroku łącznego w punktach: X – o sygn. akt II K 535/18 Sądu Rejonowego w Lesznie oraz XII b, c, d, e – o sygn. akt XVI K 165/16 Sądu O. w P.

Kary jednostkowe:

- 10 miesięcy pozbawienia wolności;

- 1 roku pozbawienia wolności;

- 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

- 2 lat pozbawienia wolności;

- 10 miesięcy pozbawienia wolności

- 1 roku pozbawienia wolności

4.

wyroki opisane w części historycznej wyroku łącznego w punktach: IX – o sygn. akt II K 308/17 Sądu Rejonowego w Lesznie oraz XII a, b, c – o sygn. akt XVI K 165/16 Sądu O. w P.

Kary jednostkowe:

- kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł;

- kara grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł;

- kara grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł;

- kara grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł;

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Na podstawie art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 92 k.k. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - w związku z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 oraz art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 i 2 k.p.k. Sąd połączył - w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku - kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone skazanemu M. W. wyrokami opisanymi wyżej w punktach: IV – o sygn. akt II K 546/11 i V – o sygn. akt III K 8/12 i wymierzył skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 87 k.k. oraz art. 92 k.k. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - w związku z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 oraz art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 i 2 k.p.k. Sąd rozwiązał – w pkt 3 części rozstrzygającej wyroku - : węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 6 lutego 2019 r. sygn. akt XVI K 165/16, węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 29 lipca 2019 r. sygn. akt II K 875/18, węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 13 marca 2013 r. sygn. akt II K 972/12 i połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzone skazanemu M. W. wyrokami opisanymi wyżej w punktach: VII – o sygn. akt II K 972/12, XII a) – o sygn. akt XVI K 165/16 i VIII – o sygn. akt II K 405/13 i wymierzył skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 92 k.k. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - w związku z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 oraz art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 i 2 k.p.k. Sąd rozwiązał – w pkt 5 części rozstrzygającej wyroku - : węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 6 lutego 2019 r. sygn. akt XVI K 165/16 oraz węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 15 listopada 2018r. sygn. akt II K 535/18 i połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone skazanemu M. W. wyrokami opisanymi wyżej w punktach: X – o sygn. akt II K 535/18 oraz XII b, c, d, e – o sygn. akt XVI K 165/16 i wymierzył skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną w wymiarze 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 92 k.k. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - w związku z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 oraz art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 i 2 k.p.k. Sąd rozwiązał – w pkt 7 części rozstrzygającej wyroku - węzeł kary łącznej grzywny orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 6 lutego 2019 r. sygn. akt XVI K 165/16 i połączył kary jednostkowe grzywny wymierzone skazanemu M. W. wyrokami opisanymi wyżej w punktach: IX – o sygn. akt II K 308/17 oraz XII a, b, c – o sygn. akt XVI K 165/16 i wymierzył skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną grzywny w wymiarze 320 (trzysta dwadzieścia) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych.

Zaznaczyć należy na wstępie, że zmiany w zasadach orzekania kary łącznej wynikające z ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086) nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem w art. 81 ust. 1 ww. ustawy wskazano, że przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej (dot. orzekania w przedmiocie kary łącznej) w art. 38, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a w art. 81 ust. 2 w.w. ustawy wskazano, że przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej (dot. orzekania w przedmiocie kary łącznej) w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. W ustawie z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 nie zawarto takich przepisów przejściowych, jak przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396), który uregulował wówczas kwestię tzw. intertemporalną w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku. Powołany przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw regulował, że przepisów rozdziału IX ustawy Kodeks karny, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą Kodeks karny, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. Brak podobnej regulacji w ustawie z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086) oznacza zdaniem Sądu, że przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej (dot. orzekania w przedmiocie kary łącznej), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą (tj. w brzmieniu obowiązującym od 24 czerwca 2020r.), stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, czyli od 24 czerwca 2020r. i aby stosować przepisy art. 85 i nast. k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 24 czerwca 2020r. konieczne jest, aby wszystkie kary podlegające łączeniu prawomocnie zostały orzeczone po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020r.

Wobec skazanego M. W. po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086) uprawomocnił się jedynie ostatni wyrok, tj. wydany w sprawie o sygn. akt XVI K 165/16, co uniemożliwiało zastosowanie wobec skazanego przepisów znowelizowanych w myśl wskazanej ustawy, a więc obowiązujących w dacie wyrokowania.

Mając jednak na uwadze, że M. W. popełniał przestępstwa oraz był skazywany na przestrzeni długiego okresu czasu (od 2008 do 2019 roku), rozważenia wymagała kwestia, które przepisy dotyczące kary łącznej winny mieć zastosowanie w odniesieniu do obecnie orzekanej wobec niego kary łącznej w wyroku łącznym, tj. obowiązujące od 1 lipca 2015 roku do 23 czerwca 2020 roku, czy też obowiązujące przed 1 lipca 2015 roku.

Stosownie jednak do art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015 r., poz. 396) przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego (dot. kary łącznej) w brzmieniu nadanym tą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej kodeks karny, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Wskazać należy, że wyroki w sprawach wymienionych wyżej w pkt od 1.1.1. do 1.1.8 uprawomocniły się przed 1 lipca 2015 roku i kary nimi orzeczone zostały w całości wykonane. Natomiast po wskazanej dacie granicznej (1 lipca 2015r.) zostały wydane wyroki wymienione wyżej w pkt od 1.1.9 do 1.1.11 (ostatni to wyrok łączny) i kary nimi orzeczone zostały również w całości wykonane, natomiast po 24 czerwca 2020r. uprawomocnił się w stosunku do M. W. jedynie wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrok w sprawie XVI K 165/16 (opisany w pkt 1.1.12). Jednocześnie należy mieć na względzie, iż zgodnie z przepisem art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna, niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeśli jest względniejsza dla sprawcy.

Rozważając więc możliwość zastosowania w niniejszej sprawie ustawy obowiązującej przed 1 lipca 2015 roku, bądź od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 23 czerwca 2020 roku, należy wskazać co następuje:

Zgodnie z treścią art. 85 k.k. w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015 roku – regulującym podstawową przesłankę wydania wyroku łącznego – orzeczenie kary łącznej jest możliwe, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw. Warunkiem niezbędnym jest przy tym, by wymierzone skazanemu kary były karami tego samego rodzaju lub takimi, które w myśl przepisów podlegają łączeniu.

Celem zachowania przejrzystości czynionych rozważań Sąd w pierwszej kolejności odniesie się do orzeczonych wobec skazanego kar pozbawienia wolności.

Mając na uwadze przytoczone wyżej zasady, uznać należy, że pierwszym z chronologicznie wymienionych na wstępie wyrokiem jest wyrok wydany wobec skazanego przez Sąd Rejonowy w Lesznie z dnia 20.11.2008r. w sprawie VII K 550/08, jednak wszystkie osądzone następnie wymienionymi późniejszymi wyrokami przestępstwa zostały popełnione po wydaniu wyroku VII K 550/08. Kolejnym zaś wyrokiem jest wyrok Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 27.09.2020r. sygn. akt II K 396/10, jednak wszystkie osądzone następnie wymienionymi późniejszymi wyrokami przestępstwa zostały popełnione po wydaniu tego drugiego wyroku. Kolejnym wyrokiem, a zarazem pierwszym wyrokiem, który podlegał rozważaniu przy wydawaniu nowego wyroku łącznego, jest wyrok wydany w sprawie II K 546/11 z dnia 27.09.2011r. Przed datą wydania wskazanego wyroku skazany popełnił czyny osądzone wyrokiem w sprawie III K 8/12.

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd Okręgowy, łącząc kary pozbawienia wolności orzeczone wobec M. W. wyrokami o sygn. akt II K 546/11 Sądu Rejonowego w Lesznie i o sygn. akt III K 8/12 Sądu Okręgowego w Poznaniu i wymierzając karę łączną w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, był uprawniony do orzeczenia kary łącznej zamiast kar jednostkowych orzeczonych wskazanymi wyrokami, według zasad obowiązujących do 30 czerwca 2015r., w granicach od 8 miesiecy pozbawienia wolności (najsurowsza z kar jednostkowych) do 1 roku pozbawienia wolności (suma kar jednostkowych).

Kolejnym chronologicznie „pierwszym” wyrokiem był wyrok Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 13 marca 2013 r. sygn. akt II K 972/12 i Sąd połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone skazanemu M. W. tym wyrokiem z karami wymierzonymi wyrokami opisanymi w części historycznej wyroku w punktach: XII a) – o sygn. akt XVI K 165/16 i VIII – o sygn. akt II K 405/13, gdyż czyny osadzone tymi wyrokami zostały popełnione przed 13 marca 2013r. i wymierzono skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy w Poznaniu był uprawniony do orzeczenia kary łącznej zamiast kar jednostkowych orzeczonych wskazanymi wyrokami, według zasad obowiązujących do 30 czerwca 2015r., w granicach od 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności (najsurowsza z kar jednostkowych) do 5 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar jednostkowych).

Kolejnym chronologicznie „pierwszym” wyrokiem był wyrok Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 15 listopada 2018r. sygn. akt II K 535/18 i Sąd połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone skazanemu M. W. tym wyrokiem z karami wymierzonymi wyrokiem opisanym w części historycznej wyroku w punkcie: XII b, c, d, e – o sygn. akt XVI K 165/16 i wymierzono skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną w wymiarze 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności. Natomiast Sąd był uprawniony do orzeczenia kary łącznej zamiast kar jednostkowych orzeczonych wskazanymi wyrokami, według zasad obowiązujących do 30 czerwca 2015r., w granicach od 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (najsurowsza z kar jednostkowych) do 10 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar jednostkowych).

Sąd wyłącznie celem przypomnienia wskazuje, iż na gruncie przepisów dotyczących zasad orzekania kary łącznej obowiązujących przed 1 lipca 2015 roku łączeniu podlegać mogły wyłącznie kary jednostkowe orzeczone za popełnione przestępstwa, a nie kary łączne.

Stosownie natomiast do przepisów obowiązujących od dnia 1 lipca 2015 roku, art. 85 § 1 k.k. wskazuje, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Według § 2 tego przepisu, podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa.

Mając powyższe na uwadze wskazać należało, iż skazanemu pozostała obecnie do wykonania wyłącznie kara łączna 7 lat pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie XVI K 165/16. Według przepisów obowiązujących od 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r. łączeniu nie podlagają kary w całości wykonane, co powodowało, że brak byłoby warunków do wydania wyroku łącznego według przepisów obowiązujących od 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r.

Porównując zatem regulacje prawne dotyczące orzekania o karze łącznej obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 roku oraz obwiązujące w okresie od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 23 czerwca 2020 roku, niewątpliwie względniejsze w myśl art. 4 § 1 k.k., albowiem wymiernie korzystniejsze dla skazanego, jest orzeczenie trzech kar łącznych pozbawienia wolności oraz łącznej kary grzywny (jak w pkt 1, 3, 5, 7 części rozstrzygającej wyroku) na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 lipca 2015 roku, albowiem umożliwiały one łączenie kar jednostkowych wykonanych w całości z niewykonanymi. Zastosowanie natomiast przepisów obowiązujących w okresie od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 23 czerwca 2020 roku odnośnie zasad orzekania o karze łącznej powodowałoby konieczność umorzenia postępowania z uwagi na brak warunków z art. 85 § 1 i 2 k.k. do wydania wyroku łącznego (nie wykonana została jedynie kara łączna pozbawienia wolności orzeczona w sprawie XVI K 165/16 i nie byłoby z czym jej łączyć).

Mając powyższe rozważania na uwadze sąd, orzekając w niniejszej sprawie karę łączną w nowym wyroku łącznym wobec M. W., zastosował przepisy w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku jako względniejsze dla skazanego w myśl art. 4 § 1 k.k., albowiem tylko według tych przepisów możliwe było wydanie wyroku łącznego poprzez połączenie kar pozbawienia wolności wykonanych w całości z dotąd nie wykonanymi.

Z kolei w zakresie orzeczonych wobec skazanego M. W. kar jednostkowych i łącznej grzywny w sprawach: II K 308/17 Sądu Rejonowego w Lesznie (grzywna wykonana w całości) i XVI K 165/16 Sądu Okręgowego w Poznaniu (grzywna łączna nie wykonana), stwierdzając, że w innych sprawach wymienionych na wstępie, podlegajacyh łączeniu przy uwzględnieniu zasad dotyczących orzekania kary łącznej obowiązujących do 30 czerwca 2015r., nie orzeczono wobec skazanego kar grzywny, połączono kary jednostkowe grzywny wymierzone skazanemu M. W. wyrokiem w sprawie II K 308/17 oraz w sprawie XVI K 165/16 i wymierzono skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną grzywny w wymiarze 320 (trzysta dwadzieścia) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych, przy czym Sad mógł wymierzyć karę łączną w granicach od 300 stawek dziennych (najsurowsza z kar jednoskowych) do 510 stawek dziennych (suma kar jednostkowych).

Reasumując powyższe rozważania Sąd Okręgowy wskazuje, że odnośnie orzeczenia o karze łącznej pozbawienia wolności oraz grzywny zastosowanie w przypadku skazanego będą miały w myśl zasady wynikającej z art. 4 § 1 k.k. tylko przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 roku jako względniejsze (według przepisów obowiązujących od dnia 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r., podobnie jak według przepisów obowiązujących w dacie wyrokowania, a zatem obowiązujących od 24 czerwca 2020r., brak jest warunków do wydania w ogóle wyroku łącznego i zachodziłaby konieczność umorzenia postępowania na podstawie art. 572 k.p.k.)

Przystępując zatem do analizy warunków do orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności wobec skazanego M. W. według wskazanych wyżej zasad, przypomnieć należy, iż zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwy Sąd wydaje wyrok łączny w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jeżeli zachodzą ku temu warunki określone w szczególności w art. 85 k.k. Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. karę łączną orzeka się w granicach od najwyższej orzeczonej kary do sumy kar podlegających łączeniu.

Zważyć należy zatem, że zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwy Sąd wydaje wyrok łączny w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jeżeli zachodzą ku temu warunki określone w szczególności w art. 85 k.k. (w niniejszej sprawie w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku),

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd połączył skazanemu M. W.:

a) kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone wyrokami opisanymi wyżej w punktach: IV – o sygn. akt II K 546/11 i V – o sygn. akt III K 8/12 i wymierzył skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

b) kary jednostkowe pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzone wyrokami opisanymi wyżej w punktach: VII – o sygn. akt II K 972/12, XII a) – o sygn. akt XVI K 165/16 i VIII – o sygn. akt II K 405/13 i wymierzył skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

c) kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone wyrokami opisanymi wyżej w punktach: X – o sygn. akt II K 535/18 oraz XII b, c, d, e – o sygn. akt XVI K 165/16 i wymierzył skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną w wymiarze 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności;

d) kary jednostkowe grzywny wymierzone wyrokami opisanymi wyżej w punktach: IX – o sygn. akt II K 308/17 oraz XII a, b, c – o sygn. akt XVI K 165/16 i wymierzył skazanemu M. W. w ich miejsce karę łączną grzywny w wymiarze 320 (trzysta dwadzieścia) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

pozostawiając odrębnemu wykonaniu na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. wyroki podlegające połączeniu wskazane w punktach a – d w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zastrzec na wstępie trzeba, iż celem postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego jest nie tyle polepszenie sytuacji skazanego, ale jej uporządkowanie. To zaś, czy lub w jakim zakresie wymiar orzeczonej kary łącznej będzie skutkiem absorpcji kar mniej surowych przez najsurowszą albo skutkiem kumulacji wszystkich podlegających łączeniu kar jednostkowych zależy od okoliczności, o których poniżej. Trzeba bowiem wyjaśnić, iż nie można zgodzić się z poglądem, że interes ten polega na orzekaniu kary łącznej w sposób maksymalnie korzystny dla skazanego.

W myśl art. 86 § 1 k.k. – w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku - „Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak (…) 15 lat pozbawienia wolności”.

Zatem, zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku, Sąd, wymierzając karę łączną, ma wyznaczone granice jej wymiaru. Granicę dolną stanowi najwyższa z wymierzonych kar, natomiast granicę górną stanowi suma kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. Z powyższego wynika, iż kara łączna może być wymierzona przy zastosowaniu zasady absorpcji, zasady kumulacji lub zasady asperacji – częściowej absorpcji i częściowej kumulacji. W orzecznictwie znaleźć można poglądy, iż kara łączna w wyroku łącznym nie może stwarzać większej dolegliwości od tej, jaka wiązałaby się z kolejnym wykonaniem poszczególnych wyroków podlegających łączeniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z 6 października 2000 roku III KKN 340/00). Nie oznacza to jednak, iż kara łączna ma przynosić skazanemu oczekiwaną przez niego korzyść. Kary łącznej nie można traktować jako instytucji mającej na celu łagodzenie prawno-karnych konsekwencji dla sprawcy kilku przestępstw, czy też instytucji traktowanej jako „swego rodzaju ustawowe złagodzenie kary (zob. P. Kardas, w: Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Wydanie II, pod red. A. Zolla, Kraków 2004 roku, s. 1115). Instytucja kary łącznej nie jest instrumentem łagodzenia orzeczonych za pozostające w zbiegu przestępstwa kar, zaś sam fakt pozostawania dwóch lub więcej przestępstw w zbiegu nie stanowi okoliczności łagodzącej. Kara łączna jest orzekana wobec sprawcy, który popełnił dwa lub więcej przestępstw, a to z kolei jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzeczeniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 20 października 2001 roku, II AKa 154/01, Prok. i Pr. 2002r., z. 4, poz. 26). Orzekając karę łączną w warunkach wyroku łącznego, Sąd winien kierować się względami, jak przy orzekaniu kary łącznej w wypadku jednoczesnego osądzenia kilku czynów. Trzeba przy tym pamiętać, iż wymierzając karę łączną nie można poddawać ponownej analizie i uwzględniać okoliczności, które legły u podstaw wymiaru poszczególnych kar jednostkowych. Sąd powinien natomiast przede wszystkim rozważyć, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu, zachodzi ścisły związek przedmiotowo – podmiotowy (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 7 października 2002 roku, II KK 270/02, Legalis nr 310876) oraz bliskość czasowa. Winno się nadto uwzględnić okoliczności, jakie zaszły już po wydaniu poprzednich wyroków, przede wszystkim mieć na uwadze proces resocjalizacji skazanego, a także względy indywidualno - i generalno - prewencyjne. Analizując związki łączące realnie zbiegające się przestępstwa trzeba pamiętać, iż kara łączna winna być wymierzona przy zastosowaniu zasady absorpcji im większa zachodzi łączność przedmiotowa i bliskość czasowa pomiędzy poszczególnymi przestępstwami lub wtedy, gdy jedno z pozostających w zbiegu przestępstw zdecydowanie dominuje nad pozostałymi. Ponadto, niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, asperacji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia, stąd priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (por. P. Kardas, w: Kodeks karny..., s.1137 op. cit.). Wyrok łączny jest wszak instytucją mającą racjonalizować wymiar kary, a nie służyć wyłącznie poprawie sytuacji skazanych. Dlatego też stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2016 roku, sygn. III KK 140/16, LEX nr 2142559).

W przedmiotowej sprawie, oceniając związki zachodzące między realnie zbiegającymi się przestępstwami, które objęto karą łączną, jak w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku łącznego, czyli między przestępstwami osądzonymi w sprawach o sygn. akt II K 546/11 i III K 8/12, zauważyć należy, że przedmiot ochrony osądzonych wymienionymi wyrokami przestępstw jest różnorodny, albowiem skazany dopuścił się przestępstwa przeciwko rodzinie i zdrowiu, a także przestępstwa penalizowanego w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Powyższe w ocenie Sądu przemawiało za zastosowaniem wobec M. W. przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zasady kumulacji – również z uwagi na dużą rozpiętość czasową przypisanych mu przestępstw (popełnione w okresie od czerwca 2009r. do marca 2011r).).

W ocenie Sądu Okręgowego analiza czasokresów działalności przestępczej M. W. jasno wskazuje, że działalność przestępcza w życiu skazanego nie miała charakteru incydentalnego i pozwala na zastosowanie wobec skazanego przy orzekaniu kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny co do zasady asperacji odnośnie kar łącznych orzeczonych za zbiegi określone w pkt 3, 5 i 7 części rozstzrygającej wyroku (za wyjątkiem zatem zbiegu określonego w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku, odnośnie którego uzasadnienie zastosowania zasady kumulacji przedstawiono powyżej). Wskazane wyżej okoliczności przemawiały zdaniem Sądu za zastosowaniem przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny - za zbiegi określone w pkt 3, 5 i 7 części rozstzrygającej wyroku - zasady asperacji, co też znalazło swój wyraz w wymiarze kary łącznej, jaką Sąd orzekł wobec skazanego M. W. w punkcie 3, 5 i 7 części rozstrzygającej wyroku (zaznaczyć należy, iż przedmiot przestępstw objętych zbiegiem z pkt 5 jest tożsamy – z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, choć rozpiętość czasowa przestępstw duża, natomiast przedmiot przestępstw objętych zbiegiem z pkt 3 oraz 7 jest różny i rozpiętość czasowa tych przestępstw jest duża, co przemawiało za zastosowaniem zasady asperacji).

Wymierzając karę łączną w wyroku łącznym nie można poddawać ponownej analizie i uwzględniać okoliczności, które legły u podstaw wymiaru poszczególnych kar jednostkowych, jednak orzekając karę łączną w wyroku łącznym sąd bierze pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Winno się nadto uwzględnić okoliczności, jakie zaszły już po wydaniu poprzednich wyroków, przede wszystkim mieć na uwadze proces resocjalizacji skazanego, a także względy indywidualno - i generalno - prewencyjne.

W świetle powyższego, miarkując wymiar kary łącznej pozbawienia wolności wobec skazanego M. W., zważyć należy, iż - jak wynika z opinii sporządzonej przez Dyrektora ZK W., gdzie skazany obywa obecnie karę – cele wykonywania kary pozbawienia wolności nie zostały dotąd osiągnięte, skazany wymaga dalszego obejmowania oddziaływaniami penitencjarnymi. Skazany dotychczas nie brał udziału w programach resocjalizacyjnych i wymaga dalszego obejmowania oddziaływaniami penitencjarnymi oraz pracy nad posiadanymi deficytami.

Sformułowanie takich wniosków odnośnie zachowania skazanego na początku odbywania kary 7 lat pozbawienia wolności (koniec tej kary przypada na 10.04.2027r.) wskazuje zdaniem Sądu, iż skazany jest sprawcą zdemoralizowanym, co sprzeciwa się jednocześnie orzeczeniu kary łącznej na zasadzie absorpcji.

Biorąc zatem pod uwagę całokształt okoliczności w przedmiotowej sprawie, Sąd uznał za słuszne i sprawiedliwe, orzeczenie wobec skazanego w wyroku łącznych kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze, jak w pkt 1, 3, 5 i 5 części rozstrzygającej wyroku, które są adekwatne do okoliczności sprawy

Takie ukształtowane kar łącznych (w tym grzywny z uwaględnieniem przesłanek z art. 85 § 2 k.k. i art. 33 § 3 k.k. mając na uwadze sytaucję materialną skazanego i jego ograniczone możliwości zarobkowania w warunkach zakładu karnego przy odbywaniu długoterminowej kary pozbawienia wolności), czyni zadość wymogom prewencji indywidualnej w stosunku do skazanego, jak i wymogom oddziaływania społecznego, raz jeszcze podkreślając nieopłacalność popełnienia przestępstw. Orzekając takie kary łączne Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na ich wymiar, czyniąc zadość wymaganiom ustawowym i wymaganiom ugruntowanego orzecznictwa. W ocenie Sądu orzeczone w tym wyroku kary łączne i związane z nimi dolegliwości nie przekraczają stopnia winy sprawcy, uwzględniają stopień szkodliwości społecznej czynów, osiągną cele zapobiegawcze i wychowawcze, spowodują motywację skazanego do zmiany postępowania w przyszłości, jak również uwzględniają potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wpływając na przekonanie, że przestępstwo nie uchodzi bezkarnie, lecz spotyka się ze sprawiedliwą karą.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

brak orzeczenia o środkach karnych w wyroku łącznym

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2, 4 , 6, 8 części rozstrzyga-jącej wyroku

- na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w związku z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie 1 wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu M. W. wykonaną w całości karę 8 miesięcy pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt II K 546/11 w okresie od 14.01.2014r. do 18.03.2014r., od 20.03.2014r. do 29.03.2014r. i od 12.06.2014r. do 02.12.2014r. oraz wykonaną w całości karę 4 miesięcy pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt III K 8/12 w okresie od 02.12.2014r. do 02.04.2015r., uznając tym samym za wykonaną w całości karę łączną w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności orzeczoną w pkt 1;

- na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 87 k.k. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. w związku z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie 3 części rozstrzygającej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu M. W. wykonaną w całości w sprawie o sygn. akt II K 875/18 karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz zalicza wykonaną w całości karę 4 miesięcy ograniczenia wolności w sprawie o sygn. akt II K 405/13, przyjmując, że jest równoważna 2 (dwóm) miesiącom kary pozbawienia wolności, uznając tym samym za wykonaną w całości karę łączną w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności orzeczoną w pkt 3;

- na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w związku z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie 5 części rozstrzygającej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu M. W. okres tymczasowego aresztowania w sprawie o sygn. akt XVI K 165/16 tj. od 16.05.2015r. godz. 17.25 do 10.05.2016r. godz. 17.00, a także okres odbytej dotąd kary łącznej pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt XVI K 165/16 tj. od dnia 06.04.2021r. godz. 14.55 do - nadal;

- na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w związku z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie 7 części rozstrzygającej wyroku kary łącznej grzywny zaliczono skazanemu M. W. wykonaną w całości karę grzywny w sprawie II K 308/17 tj. w wymiarze 100 stawek dziennych oraz wykonaną dotąd łączną karę grzywny w sprawie XVI K 165/16 tj. w wymiarze 20 stawek dziennych, uznając tym samym karę łączną grzywny orzeczoną w pkt 7 części rozstrzygającej wyroku za wykonaną w zakresie 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych;

pkt 9 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. wyroki podlegające połączeniu wskazane w punkcie 1, 3, 5 i 7 części rozstrzygającej wyroku - w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym - pozostawiono odrębnemu wykonaniu.

pkt 10 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego M. W. w pozostałym zakresie z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnię-cia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 11 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 616 § 1 k.p.k., art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 1, 2, 4, 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. Ł. kwotę 147,60 zł, w tym VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skazanemu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego.

pkt 12 części rozstrzyga-jącej wyroku

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) Sąd zwolnił skazanego z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa i nie wymierzył mu opłaty.

Sąd zwolnił skazanego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa i nie pobrał od niego opłaty, a orzeczenie takie podyktowane jest sytuacją majątkową skazanego, który w chwili obecnej odbywa karę pozbawienia wolności i ma ograniczone możliwości zarobkowania.

1.PODPIS

P., dnia 17 listopada 2021r.

Sędzia Dorota Biernikowicz