Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt X Ka 242/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie w X Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Urszula Myśliwska

Protokolant: protokolant sądowy Edyta Marcinkiewicz

przy udziale prokuratora: Monika Niziuk – Nowak

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2020 r.

sprawy P. K.

oskarżonego o czyn z art. 183 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi w zw. z art. 12 k.k. i inne

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 23 grudnia 2019 r. sygn. akt II K 174/17

orzeka:

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe postępowania odwoławczego w tym 5 000 (pięć tysięcy) tytułem opłaty;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

X Ka 242/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 23 grudnia 2019 r. sygn. akt II K 174/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. K.

Dane o uprzedniej karalności oskarżonego

Informacja KRK

1141

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

Nie dotyczy

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Informacja KRK

Dowód pochodzi z Krajowego Rejestru Karnego, jego wiarygodność nie budzi wątpliwości.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

Nie dotyczy

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia poprzez naruszenie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegające na nienależytym przeanalizowaniu zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, co doprowadziło sąd do błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie tego, że okoliczności dotyczące czynu przypisanego w punkcie I. wyroku jednoznacznie wskazują na istnienie po stronie oskarżonego świadomości dokonywania manipulacji oraz na wolę po jego stronie naruszenia tegoż zakazu, podczas gdy na takie ustalenie nie wskazuje żaden ze zgromadzonych w sprawie dowodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca przytacza wyrok Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z dnia 24 marca 2015 r. sygn. akt III K 41/15, zgodnie z którym działanie sprawcy przestępczej manipulacji karanej na mocy art. 183 u.o.i.f. musi charakteryzować się zamiarem kierunkowym, nie zaś ewentualnym. Sprawca nie może więc jedynie godzić się na pewien efekt jego działań, lecz musi działać dokładnie po to by ten efekt osiągnąć. Na podstawie powyższego obrońca podnosi, że sprawca manipulacji musi chcieć określonego efektu, zaś jego działanie musi być zabarwione celem. Zdaniem obrońcy, oskarżony nie działał w celu dokonania manipulacji na rynku instrumentów finansowych, a powstałe w przestrzeni obrotu giełdowego skutki nie były jego celem.

Należy jednak zwrócić uwagę, że przytoczony przez obrońcę wyrok został uchylony wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt IX Ka 562/15. Sąd Okręgowy w Warszawie uzasadniając powyższy wyrok stwierdził, że prawidłowa wykładnia przepisu art. 183 ust. 1 u.o.i.f. nakazuje przyjęcie, iż przestępstwo karalnej manipulacji może zostać popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i zamiarem ewentualnym. Powyższy pogląd został również wyrażony w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 września 2017 r. sygn. akt IX Ka 874/17. Wobec powyższego należy uznać, że zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie, przestępstwo określone w art. 183 ust. 1 u.o.i.f. można popełnić zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Obrońca podnosi, że obowiązkiem sądu I instancji było szczegółowe wykazanie, na jakiej podstawie przyjął umyślność sprawcy i jakie okoliczności w danym stanie faktycznym o tej umyślności świadczą. Obrońca wskazuje również, że w uzasadnieniu wyroku powinny były znaleźć się stosowne rozważania co do znamion strony podmiotowej. Zdaniem obrońcy, powyższe kwestie zostały pominięte przez sąd I instancji. Z powyższym twierdzeniem obrońcy nie można się jednak zgodzić. Sąd I instancji trafnie wskazał bowiem w uzasadnieniu, jakie okoliczności świadczyły w niniejszej sprawie o umyślności oskarżonego. W uzasadnieniu wyroku znalazły się również rozważania dotyczące strony podmiotowej. Sąd I instancji prawidłowo przedstawił okoliczności wskazujące, że oskarżony świadomie naruszył zakaz manipulacji, mając wolę jego naruszenia. Okoliczności te nie zostały zaś skutecznie podważone przez obrońcę. Obrońca podnosi tkaże, że sąd I instancji nie rozważył, czy w niniejszej sprawie zachodziła okoliczność wyłączająca bezprawność czynu, określona w art. 39 ust. 2 pkt 1 i 2 u.o.i.f. Jak jednak zostało wykazane w uzasadnieniu wyroku, zachowanie oskarżonego nie było normalne z punktu widzenia aktywności rynkowej. Zgodnie z poglądem utrwalonym w doktrynie, praktyka rynkowa powinna zaś być zachowaniem spodziewanym, standardowym. Dlatego też przyjąć nalezy w niniejszej sprawie nie zachodziła okoliczność wyłączająca bezprawność czynu określona w art. 39 ust. 2 pkt 1 i 2 u.o.i.f.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono naruszenia przepisów postępowania, które miałoby wpływ na treść tego orzeczenia.

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na braku ustalenia świadomości zakazu po stronie oskarżonego wynikającego z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z ustaleniami dokonanymi przez sąd I instancji, oskarżony miał znaczne doświadczenie w zakresie funkcjonowania instrumentów finansowych. Okoliczność ta nie została podważona przez obrońcę. Na podstawie powyższego należy uznać, że oskarżony miał świadomość zakazu manipulacji wynikającego z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Zarzut obrońcy należało zatem uznać za bezzasadny.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono błędu w ustaleniach faktycznych, który miałby wpływ na treść tego orzeczenia.

3.3.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na braku ustalenia rodzaju i rozmiaru ujemnych następstw czynów przypisanych oskarżonemu w wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przestępstwo określone w art. 183 ust. 1 u.o.i.f. ma charakter formalny. Dla jego popełnienia nie jest więc wymagane wywołanie przez sprawcę jakiejkolwiek zmiany w świecie zewnętrznym (np. wystąpienie szkody majątkowej uczestnika obrotu instrumentami finansowymi w następstwie manipulacji instrumentem finansowym) (R. Zawłocki [w:] Komentarz do ustawy o obrocie instrumentami finansowymi [w:] Prawo rynku kapitałowego. Komentarz, red. T. Sójka, Warszawa 2015, art. 183.). Zarzut obrońcy należało zatem uznać za bezzasadny.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono błędu w ustaleniach faktycznych, który miałby wpływ na treść tego orzeczenia.

3.4.

Naruszenie prawa materialnego tj. w art. 183 ust. 1 u.o.i.f. w brzmieniu nadanym przez ustawę o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw z dnia 10 lutego 2017 r. w zw. z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 183 u.o.i.f. zmienionym przez art. 1 pkt 33 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. zmieniającej ustawę z dniem 6 maja 2017 r. w zw. z art. 39 ust. 1 u.o.i.f. uchylonym przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r., zmieniającej ustawę z dniem 6 maja 2017 r., polegające na błędnym przyjęciu, że zastosowanie w niniejszej sprawie ma art. 183 ust. 1 u.o.i.f. w brzmieniu obowiązującym w chwili orzekania, podczas gdy ustawą względniejszą w rozumieniu art. 4 § 1 k.k. jest art. 183 ust. 1 u.o.i.f. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 6 maja 2017 r. w zw. z art. 39 ust. 1 pkt 1 u.o.i.f., gdyż oskarżony swoim zachowaniem nie wypełnił znamion typu czynu zabronionego obowiązującego w czasie popełnienia czynu, co przesądza, iż normowanie to jest z jego punktu widzenia względniejsze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji trafnie stwierdził, że zachowania stanowiące manipulację w rozumieniu uchylonego art. 39 u.o.i.f. są tożsame z zachowaniami opisanymi w art. 12 rozporządzenia 596/2014, zaś sankcja za naruszenie art. 183 ust. 1 u.o.i.f. nie uległa zmianie. Okoliczność ta nie została skutecznie podważona przez obrońcę.. Jak już natomiast wyżej wskazano, w niniejszej sprawie nie zachodziła okoliczność wyłączająca bezprawność czynu określona w art. 39 ust. 2 pkt 1 i 2 u.o.i.f., zaś oskarżony miał świadomość zakazu manipulacji wynikającego z art. 39 ust. 1 pkt 1. Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem obrońcy, że oskarżony swoim zachowaniem nie wypełnił znamion czynu zabronionego określonego w art. 183 ust. 1 u.o.i.f. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 6 maja 2017 r. Wobec powyższego należy uznać, że art. 183 ust. 1 u.o.i.f. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu nie był względniejszy dla oskarżonego. Zgodnie z art. 4 k.k. w niniejszej sprawie należało tym samym zastosować art. 183 ust. 1 u.o.i.f. w brzmieniu obecnie obowiązującym, co też uczynił sąd I instancji. Zarzut obrońcy należało więc uznać za bezzasadny.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono naruszenia prawa materialnego.

3.5.

Naruszenie art. 7 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegające na niezasadnym uznaniu, iż wyjaśnienia oskarżonego nie posiadają waloru wiarygodności, podczas gdy wyjaśnienia te korespondują z zeznaniami świadków B. G., J. G. oraz D. D., natomiast sąd dał tym zeznaniom walor wiarygodności, a odmówił go wyjaśnieniom oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z zeznaniami świadków B. G. oraz J. G., oskarżony był inwestorem (...) S.A. od początku powstania spółki i aktywnie działał na rzecz jej rozwoju. Z powyższych zeznań wynika, że konsekwencją braku wywiązania się przez oskarżonego ze zobowiązania w zakresie udzielenia pożyczki był brak otrzymania dofinansowania. Oskarżony wiedział zaś, że w przypadku braku wywiązania się ze zobowiązania w zakresie udzielenia pożyczki, dofinansowanie nie zostanie przyznane. Brak otrzymania dofinansowania doprowadził natomiast do konieczności złożenia wniosku o upadłość likwidacyjną spółki. Zgodnie z ustaleniami dokonanymi na podstawie powyższych zeznań, oskarżony nie tylko miał dostęp do informacji poufnych, ale również przyczynił się do powstania sytuacji, których te informacje dotyczyły. Na podstawie powyższego należy zatem uznać, że wyjaśnienia oskarżonego nie korespondują z zeznaniami świadków B. G. oraz J. G..

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono naruszenia przepisów postępowania, które miałoby wpływ na treść tego orzeczenia.

3.6.

Naruszenie art. 7 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegające na niezasadnym uznaniu, iż zeznania świadka J. G. są wiarygodne i logiczne, podczas gdy zeznania są niespójne w części dotyczącej informacji będących przedmiotem czynów przypisanych w punktach II i III wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

J. G. podczas przesłuchania wskazał, że oskarżony wiedział o braku przyznania dofinansowania z uwagi na swoją rolę w umowie. Świadek był zatem w stanie określić, w jakich okolicznościach oskarżony wszedł w posiadanie powyższej informacji. Świadek stwierdził co prawda, że nie posiada informacji, aby ktokolwiek przekazywał osobom trzecim przed upublicznieniem informacje o braku przyznania dofinansowania. Świadek przyznał również, że oskarżony nie był obecny podczas Walnych Zgromadzeń Akcjonariuszy dotyczących złożenia wniosku o upadłość. Powyższych stwierdzeń świadka nie można jednak uznać za równoznaczne ze stwierdzeniem, że oskarżony nie mógł wejść w posiadanie informacji o braku przyznania dofinansowania i ogłoszeniu upadłości. Okoliczności przedstawione przez obrońcę nie wskazują zatem na niespójność zeznań J. G..

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono naruszenia przepisów postępowania, które miałoby wpływ na treść tego orzeczenia.

3.7.

Błąd w ustaleniach faktycznych w zakresie tego, że okoliczności dotyczące czynów przypisanych w punkcie II i III wyroku jednoznacznie wskazują na istnienie po stronie oskarżonego świadomości wykorzystania informacji poufnych oraz na wolę po jego stronie ich wykorzystania, podczas gdy na takie ustalenie nie wskazuje żaden ze zgromadzonych w sprawie dowodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z ustaleniami sądu I instancji, oskarżony nie tylko wiedział o przebiegu zdarzeń związanych z działalnością spółki, ale również brał czynny udział w kreowaniu okoliczności, które doprowadziły do jej upadłości. Powyższe ustalenia zostały dokonane w oparciu o dowody, których wiarygodność nie została skutecznie podważona przez obrońcę. Sąd I instancji trafnie wskazał ponadto, że o stronie podmiotowej popełnionych czynów świadczy chronologia działań oskarżonego. Na podstawie powyższego należy uznać, że po stronie oskarżonego istniała świadomość wykorzystania informacji poufnych oraz wola ich wykorzystania.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono błędu w ustaleniach faktycznych, który miałby wpływ na treść tego orzeczenia.

3.8.

Naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 k.p.k. poprzez oparcie rozstrzygnięcia z pominięciem dowodu w postaci raportu bieżącego spółki (...) S.A. numer (...) z dnia 24 września 2013 r. (k. 996-997), co doprowadziło sąd do błędnych ustaleń faktycznych, że oskarżony P. K. wykorzystał w obrocie instrumentami finansowymi informację poufną dotyczącą spółki (...) S.A., co w konsekwencji doprowadziło sąd do przyjęcia, że oskarżony wypełnił znamiona typu czynu zabronionego opisanego w art. 181 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy nowelizującej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca podnosi, że decyzja oskarżonego o sprzedaży akcji spółki (...) S.A. była podyktowana raportem bieżącym (...) S.A. nr (...) z dnia 24 września 2013 r. Zdaniem obrońcy oskarżony miał świadomość, że wycofanie się (...) S.A. z umowy dofinansowania spowoduje w następstwie wygaśnięcie umowy o dotację Ministra Gospodarki, co z kolei unicestwi możliwość rozwoju (...) S.A. i wywoła radykalny spadek kursu akcji tej spółki. Jak już jednak wskazano przy ocenie wcześniejszych zarzutów, brak otrzymania dofinansowania z Ministerstwa Gospodarki był konsekwencją braku wywiązania się przez oskarżonego ze zobowiązania w zakresie udzielenia pożyczki. Oskarżony natomiast zdawał sobie sprawę, że w przypadku braku wywiązania się ze zobowiązania w zakresie udzielenia pożyczki, dofinansowanie z Ministerstwa Gospodarki nie zostanie przyznane. Na podstawie powyższego należy uznać, że oskarżony jeszcze przed zapoznaniem się z raportem bieżącym (...) S.A. wiedział, iż dofinansowanie z Ministerstwa Gospodarki nie zostanie przyznane. Nie można zatem zgodzić się z obrońcą, że decyzja oskarżonego o sprzedaży akcji spółki (...) S.A. była podyktowana raportem bieżącym (...) S.A. nr (...) z dnia 24 września 2013 r. Zarzut obrońcy należało zatem uznać za bezzasadny.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono naruszenia przepisów postępowania, które miałoby wpływ na treść tego orzeczenia.

3.9.

Obrazę prawa materialnego tj. art. 86 § 2 k.k. poprzez jego zastosowanie i wskazanie w podstawie prawnej wymiaru kary łącznej, podczas gdy zastosowanie znaleźć powinien art. 86 § 2a k.k., który to odnosi się do grzywien wymierzanych kwotowo.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W niniejszej sprawie oskarżonemu za każdy z zarzucanych czynów wymierzono kary grzywny w wysokości po 20 000 złotych. Ponieważ grzywny te wymierzone były kwotowo, podstawą orzeczenia kary łącznej w przedmiotowej sprawie powinien być art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 2a k.k. Obrońca trafnie stwierdził zatem, że sąd I instancji dopuścił się obrazy prawa materialnego poprzez zastosowanie art. 86 § 2 k.k. zamiast art. 86 § 2a k.k. w podstawie wymiaru kary łącznej. Należy jednak mieć na uwadze, że zgodnie z art. 438 pkt 1a k.p.k., obraza przepisów prawa materialnego w innym zakresie niż kwalifikacja prawna czynu nie może być podstawą uchylenia bądź zmiany orzeczenia, jeżeli pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu. Zgodnie z poglądem utrwalonym w doktrynie, orzeczenie podlegałoby uchyleniu bądź zmianie, jeżeli przy prawidłowej podstawie prawnej rozstrzygnięcia sytuacja prawna oskarżonego mogłaby ulec zmianie. Jeżeli pozostałaby taka sama, to pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie nie podlega uchyleniu ani zmianie (D. Świecki [w:] B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2020, art. 438.). W przedmiotowej sprawie w przypadku powołania prawidłowej podstawy prawnej kara łączna wymierzona oskarżonemu nie uległaby zmianie. Sytuacja prawna oskarżonego pozostałaby więc taka sama. Wobec powyższego należy uznać, że zaskarżone orzeczenie pomimo błędnej podstawy prawnej odpowiada prawu. Zarzut obrońcy należało zatem uznać za bezzasadny.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono naruszenia prawa materialnego prowadzącego do uchylenia bądź zmiany wyroku.

3.10.

Obraza prawa materialnego tj. art. 85a k.k. poprzez jego niezastosowanie, przy orzeczeniu kary łącznej, podczas gdy art. 85a k.k. wyłącza zastosowanie art. 53 § 1 k.k., na który to przepis sąd powołał się w sentencji wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z dominującym w doktrynie poglądem, przepis art. 85a k.k. nie wyłącza możliwości odwołania się do stopnia społecznej szkodliwości i winy przy orzekaniu kary łącznej. Z powyższego przepisu wynika, że sąd ma się kierować przede wszystkim, a nie wyłącznie prewencją indywidualną i ogólną. Przepis ten nie daje zatem podstaw do przyjęcia, że tylko z uwagi na wprowadzenie szczególnej regulacji pozostałe ogólne dyrektywy wymiaru kary tracą jakiekolwiek znaczenie w procesie wymiaru kary łącznej. Sąd może więc uwzględniać również inne dyrektywy, nie wykluczając przy tym stopnia społecznej szkodliwości i winy (J. Lachowski [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, red. V. Konarska-Wrzosek, Warszawa 2020, art. 85(a); P. Kardas [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Część II. Komentarz do art. 53-116, wyd. V, red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2016, art. 85(a)). Sąd I instancji powołując się przy wymierzaniu kary łącznej na stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynów nie dopuścił się zatem obrazy prawa materialnego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono naruszenia prawa materialnego.

3.11.

Rażąca niewspółmierność orzeczonej kary, poprzez niedostateczne rozważenie i nieprawidłowe zastosowanie dyrektyw sądowego wymiaru kary wymienionych w art. 53 § 1 k.k. co w konsekwencji doprowadziło do wymierzenia oskarżonemu kar jednostkowych grzywny w kwotach po 20 000 złotych za każdy z zarzuconych mu czynów, w następstwie których oskarżonemu wymierzona została kara łączna grzywny w wysokości 50 000 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca podnosi, że sąd I instancji nie ustalił, iż motywem oskarżonego było uzyskanie korzyści majątkowej. Sąd I instancji dokonując ustaleń faktycznych w odniesieniu do czynów opisanych w punktach II i III wyroku stwierdził jednak, że działania oskarżonego polegające na zbywaniu akcji zostały podjęte w celu zminimalizowania strat. Działanie w celu zminimalizowania strat jest zaś równoznaczne z działaniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd I instancji w odniesieniu do czynu opisanego w punkcie I wyroku stwierdził natomiast, że w interesie ekonomicznym oskarżonego było kształtowanie wartości spółki (...) S.A. na rynku. Zachowanie podejmowane w celu realizacji swojego interesu ekonomicznego należy zaś uznać za równoznaczne z zachowaniem mającym na celu osiągnięcie korzyści majątkowej. Należy zatem uznać, że z ustaleń faktycznych sądu I instancji wynika, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd I instancji zasadnie wziął zatem pod uwagę powyższą okoliczność przy ustalaniu stopnia społecznej szkodliwości czynów. Sąd I instancji wskazał również inne okoliczności, którymi kierował się przy ustalaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu. Obrońca nie wskazał natomiast żadnych okoliczności, które uzasadniałyby stwierdzenie, że kara orzeczona w stosunku do oskarżonego jest karą zbyt surową.

Wniosek

Złagodzenie orzeczonych wobec oskarżonego kar jednostkowych, a w konsekwencji orzeczonej w wyroku kary łącznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu sądu I instancji z przyczyn wskazanych wyżej nie stwierdzono rażącej niewspółmierności kary.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Sąd Okręgowy, dokonując instancyjnej kontroli zaskarżonego orzeczenia, nie dostrzegł przesłanek z art. 439 § 1 k.p.k. i 440 k.p.k., które obligowałyby do uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty podniesione przez obrońcę w apelacji okazały się niezasadne.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Nie dotyczy

Zwi ęź le o powodach zmiany

Nie dotyczy

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.

Nie dotyczy

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.1.2.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.1.3.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

5.3.1.4.

Nie dotyczy

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Ponieważ apelacja okazała się niezasadna, kosztami postępowania odwoławczego należało obciążyć oskarżonego.

III

Ponieważ apelacja okazała się niezasadna, należało zasądzić od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego zwrot kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 23 grudnia 2019 r. sygn. akt II K 174/17

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana