Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI U 67/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Rosłan - Karasińska

Protokolant: Agnieszka Łumińska

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2013 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy E. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział W.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania E. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział W. z dnia 18 stycznia 2012 r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

Sygn. akt VI U 67/12

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 18 stycznia 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w W. odmówił E. R. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 01 grudnia 2011 roku do 25 stycznia 2012 roku (decyzja z dnia 18 stycznia 2012 roku – k. 9 akt organu rentowego). W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż w stosunku do wnioskodawcy upłynął maksymalny okres, przez który może być wypłacany zasiłek chorobowy – 182 dni. Suma tych dni powstała po dodaniu poszczególnych okresów niezdolności do pracy wywołanych tą samą chorobą, które pomiędzy sobą nie były oddzielone przerwą wynoszącą powyżej 60 dni. Swe twierdzenia organ rentowy oparł na podstawie prawnej z art. 8, 9 ust.1 i 2 oraz art. 18 ust.1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity - Dz. U. z 2010 roku, Nr 77, poz. 512, ze zm.).

Pismem z dnia 04 lutego 2012 roku E. R. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w W. nr (...) z dnia 18 stycznia 2012 roku odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego (odwołanie – k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477(14) Kodeksu postępowania cywilnego (odpowiedź na odwołanie – k. 2 - 2 verte). W uzasadnieniu podniósł on tę samą argumentację co w skarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 28 września 2012 roku pełnomocnik odwołującej podniósł, iż wnosi o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie odwołującej prawa do zasiłku chorobowego za okres do 01 grudnia 2011 roku do 25 stycznia 2012 roku (protokół rozprawy z dnia 28 września 2012 roku – k. 17). Pełnomocnik odwołującej zgodził się z argumentacja polegającą na przyjęciu, iż w przedmiotowej sprawie nie upłynął termin 60 dni przerwy między okresami niezdolności do pracy, jednak organ rentowy błędnie, w jego ocenie, przyjął, iż owa niezdolność była spowodowana tą samą chorobą.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołująca się E. R. była niezdolna do pracy w okresach:

od 04 listopada 2010 roku do 20 maja 2011 roku;

od 21 maja 2011 roku do 18 sierpnia 2011 roku;

od 12 października 2011 roku do 30 listopada 2011 roku;

od 01 grudnia 2011 roku do 25 stycznia 2012 roku.

Za ostatni z podanych wyżej okresów organ rentowy odmówił prawa do zasiłku chorobowego.

Przyczyną, ze względu na którą orzeczono wobec odwołującej niezdolność do pracy były dolegliwości bólowe związane z odcinkiem lędźwiowo – krzyżowym kręgosłupa.

Na początku rozpoznawania stanu chorobowego odwołującej schorzenie zakwalifikowano jako symbol G55, by potem zmienić ów symbol rozpoznania choroby na G54 po wizycie lekarskiej z dnia 18 maja 2011 roku. Symbol ten był podawany przez wszystkie następne okresy niezdolności do pracy.

Symbole G54 i G55 są symbolami rozpoznania chorób zgodnymi z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych i oznaczają:

symbol G54 – zaburzenia korzeni nerwów rdzeniowych szyjnych niesklasyfikowanych gdzie indziej, zaburzenia korzeni nerwów rdzeniowych piersiowych niesklasyfikowanych gdzie indziej, a także zaburzenia korzeni nerwów rdzeniowych lędźwiowo-krzyżowych niesklasyfikowanych gdzie indziej;

symbol G55 – ucisk korzeni nerwów rdzeniowych i splotów nerwowych w zaburzeniach krążka międzykręgowego, ucisk korzeni nerwów rdzeniowych i splotów nerwowych w zmianach zwyrodnieniowych kręgów.

Przez wszystkie podane okresy niezdolności do pracy odwołującej schorzeniem utrzymującym się u niej były bóle kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i szyjnego, do których dołączyły bóle w odcinku piersiowym.

Sąd ustalił także, iż we wszystkich okresach niezdolności do pracy prawidłowym rozpoznaniem powinno być oznaczenie stanu chorobowego odwołującej symbolem G55.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań odwołującej z k. 36, opinii biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii z k. 82 – 84, a także kserokopii dokumentacji z k. 24 – 28.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie wniesiono odwołanie od decyzji organu rentowego odmawiającej przyznania zasiłku chorobowego ze względu na przesłanki z art. 8 i 9 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej jako: ustawa o świadczeniach). Zgodnie z treścią art. 8 tej ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.

Z kolei regulacja zawarta w art.9 ust.1 przywołanej ustawy o świadczeniach mówi, iż do owego okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Z kolei ustęp drugi wspomnianego artykułu mówi, iż do jednego okresu zasiłkowego dolicza się także okresy poprzedniej niezdolności do pracy, pod warunkiem, że przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni, a okresy te spowodowane były tą samą chorobą.

W niniejszym postępowaniu kwestią sporną było zsumowanie wszystkich okresów niezdolności do pracy odwołującej, a nie sam fakt przekroczenia limitu 182 dni. Pełnomocnik odwołującej wprost stwierdził, iż nie kwestionuje faktu, iż przerwa między poszczególnymi okresami niezdolności była mniejsza niż 60 dni. Podniósł on jednak, że w przedmiotowej sprawie poszczególne okresy niezdolności do pracy nie były spowodowane tą samą chorobą, ponieważ stany chorobowe uzasadniające owe okresy były klasyfikowane symbolami G54 i G55, a więc nie symbolami tożsamymi. Z tego też faktu wyprowadza on wniosek, iż nie są to te same choroby.

Sąd uznał, że argumentacja pełnomocnika odwołującej jest błędna. Przede wszystkim należy w tym miejscu przywołać tezę postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 roku w sprawie I BU 14/11, zgodnie z którą „użytego w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa pojęcia „ta sama choroba”, nie należy odnosić do tych samych numerów statystycznych, zgodnych z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD – 10”. W przedmiotowej sprawie pomimo, iż okresy niezdolności do pracy spowodowane były chorobami oznaczonymi dwoma różnymi symbolami – G54 i G55, to w rzeczywistości należało od początku rozpoznane schorzenie sklasyfikować pod symbolem G55. Całokształt stanu chorobowego pokazuje, iż przyjęcie dwóch różnych symboli w danej sprawie było błędne.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż wszystkie okresy niezdolności do pracy odwołującej były spowodowane tą samą chorobą, a więc spełniona została przesłanka przewidziana w ustawie o świadczeniach, co z kolei oznacza, że poszczególne okresy niezdolności do pracy należało zaliczyć jako jeden okres zasiłkowy.

W świetle przedstawionej argumentacji, na podstawie art. 477(14) §1 Kodeksu postępowania cywilnego, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.