Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IC 22/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2021 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Robert Pabin

Protokolant: Joanna Wołczyńska - Kalus

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2021 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W.

przeciwko T. N. (1) i I. N.

o zapłatę

1.  zasądza od T. N. (1) i I. N. solidarnie na rzecz (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. 104.974,50 zł (sto cztery tysiące dziewięćset siedemdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia 20 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od T. N. (1) i I. N. solidarnie na rzecz (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. 10.666 zł (dziesięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w tym 5.400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

3.  nie obciąża pozwanych obowiązkiem zwrotu na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt IC 22/20

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 31 grudnia 2019 roku (data stempla pocztowego) (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. reprezentowane przez r.pr. A. S. wniosło o zasądzenie od pozwanych T. N. (1) i I. N. solidarnie kwoty 104.974,50 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 czerwca 2017r. do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania według norm przepisanych. Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że w dniu 13 listopada 2016r. w miejscowości B. doszło do pożaru budynku mieszalnego przy ul. (...) w wyniku którego spaleniu uległo pomieszczenie gospodarcze, strych, kuchnia, łazienka, pokój orz dach konstrukcji drewnianej pokryty papą. W toku dochodzenia prowadzonego przez Komisariat Policji w B. ustalono, że przyczyna pożaru było wadliwe podłączenie kominka w lokalu zajmowanym przez T. N. (1) i I. N.. Na podłączenie kominka pozwani nie mieli zgody (...) w B.. Powoda z poszkodowanym (...) łączyła umowa ubezpieczenia mienia od ognia i innych zdarzeń losowych. Z tytułu powstałej szkody ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanemu w dniu 12 maja 2017r. odszkodowanie w kwocie 104.974,50 zł. Z uwagi na powyższe strona powodowa na podstawie art. 828 § 1 k.c. żąda zwrotu wypłaconego odszkodowania.

W odpowiedzi na pozew (k. 74) pozwani reprezentowany przez r.pr. J. K. wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie na ich rzecz od przeciwnika zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwani przyznali, że w dniu 13 listopada 2016 roku w ich kamienicy wybuchł pożar. Tym nie mniej ich zdaniem pożar ten pojawił się nie z ich winy. Postępowanie karne zostało umorzone a im nie postawiono żadnych zarzutów. Zdarzenie należy zatem traktować jako wypadek za który nie ponoszą odpowiedzialności. Dokonana przez nich wymiana pieca na kominek była podyktowana chęcią zapewnienia sobie właściwych warunków mieszkaniowych w zimie i była zgłasza do (...). Niezależnie od tego, pozwani podnieśli zarzuty przedawnienia roszczenia oraz przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Gmina i Miasto B. było właścicielem budynku mieszkalnego położonego w B. przy ul. (...) składającego się z dwóch lokali oznaczonych numerami (...) (piętro) i 2 (parter). W dokumentacji technicznej przechowywanej przez (...) lokale te umownie oznaczone były jako K. (...)(lokal nr (...)) i (...) (lokal nr (...)), tym nie mniej zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków adres K. (...) należał do budynku sąsiedniego, stanowiącego własność J. M.. Budynek przy ul. (...) wchodził w skład mieszkaniowego zasobu gminy i pozostawał w zarządzie Zakładu (...) w B. (dalej (...)) będącego jednostką organizacyjną gminy nie posiadającą odrębnej od gminy osobowości prawnej.

Dowód: informacje zawarte w raporcie ze szkody (k.32-46);

W dniu 18 kwietnia 2007 roku (...) w B. zawarł z małżonkami I. i T. N. (1) umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) o łącznej powierzchni użytkowej 48,4 m kw. Zgodnie z umową (§ 6 pkt c umowy) do obowiązków wynajmującego (...) należała między innymi wymiana instalacji grzewczej zaś wszelkie ulepszenia w lokalu najemcy mogli wprowadzać wyłącznie na podstawie pisemnej umowy zawartej z wynajmującym określającej sposób rozliczeń z tego tytułu po zakończeniu najmu, pod rygorem nakazania przez wynajmującego przywrócenia stanu poprzedniego po zakończeniu najmu (§10 umowy)

Dowód: umowa najmu (k.132-136);

Lokal wyposażony był w instalację grzewczą w postaci pieca na paliwo stałe tzw. „jaworka”. Instalacja ta, w ocenie najemców, nie zapewniała w zimie wystarczającego komfortu cieplnego. Problemy ze słabą wydajnością ogrzewania pozwani zgłaszali do (...). Z uwagi na brak reakcji ze stron zarządcy I. i T. N. (2) zdecydowali się na własny koszt przeprowadzić w lokalu remont, polegający między innymi na zastąpieniu dotychczasowego pieca - kominkiem z rozprowadzeniem ciepła przy pomocy aluminiowych rur spiro. Potrzebę przeprowadzenia prac remontowych pozwani zgłosili ówczesnemu dyrektorowi (...) i uzyskali od niego na to ustną zgodę. Pisemnej zgody nie mieli. Remont lokalu został wykonany w 2009 roku. Budowę i instalację kominka wykonał osobiście T. N. (1) opierając się na swoim wieloletnim doświadczeniu w pracach ogólnobudowlanych i remontowych. Pozwany nie posiadał uprawnień kominiarskich. Po zainstalowaniu kominka, T. N. (1) nie zlecił kominiarzowi przeprowadzenia kontroli sposobu podłączenia przewodu dymowego biegnącego od komory spalania kominka do kanału dymowego biegnącego w ścianie budynku (komina). Faktu zainstalowania kominka najemcy nie zgłosili także do zarządcy budynku w celu odebrania wykonanych prac.

Dowód: pismo z (...) B. (k.166); zeznania E. G. (ReCourt z 24.11.2021r. od 00:12:19 do 00:29:55); zeznania D. S. (ReCourt z 15.01.2021r. od 00:03:52 do 00:17:03); zeznania T. N. (1) (ReCourt z 16.02.2021r. od 00:03:47 do 00:22:10);

W latach 2006 – 2008 coroczne okresowe przeglądy kominiarskie w lokalach położonych w budynku przy ul. (...) wykonywał na zlecenie (...) mistrz kominiarski – A. N.. W latach 2009 – 2016 robił to mistrz kominiarski – M. N.. Zakres kontroli obejmował między innymi sprawdzenie drożności i ewentualnych uszkodzeń przewodów kominowych na całej ich długości oraz sprawdzenie czy nie występuje uszkodzenie kanałów, rur, łączników czopuchów itp. Ponadto kontrola obejmowała sprawdzenie czy nie występują inne rażące nieprawidłowości mogące spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia. Wykonane w latach 2006 – 2016 przeglądy kominiarskie w lokalu nr (...) zajmowanym przez pozwanych (na protokołach oznaczony jako (...)) oraz w lokalu nr (...) (na protokołach oznaczony jako K. (...)) nie wykazały istnienia jakichkolwiek uchybień.

Dowód: informacja z (...) B. (k.206), protokoły okresowej kontroli przewodów kominowych (k.207-225); zeznania T. N. (1) (ReCourt z 16.02.2021r. od 00:03:47 do 00:22:10);

W dniu 30 grudnia 2015r. Gmina i Miasto B. zawarła z (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia majątkowego od ognia i innych zdarzeń losowych, której przedmiotem były między innymi lokale i budynek położony w B. przy ul. (...). Jako ubezpieczonego wskazano zarządcę mienia komunalnego – (...) w B.. Okres ubezpieczenia obejmował 2016 rok. Suma ubezpieczenia w zakresie budynków, budowli i obiektów budowalnych została ustalona na 23.188.584,28 zł a składka w tej części na 2.782,63 zł. Suma ubezpieczenia przypadająca na budynek przy ul. (...) wynosiła 111.600 zł brutto.

Dowód: potwierdzenie polisy nr A- (...) (k.26-29); raport ze szkody (k.32-46);

W dniu 13 listopada 2016r. w budynku przy ul. (...) w B. wybuchł pożar, który zaczął się szybko rozprzestrzeniać w stropie położonym bezpośrednio nad drugą komorą kominka w lokalu pozwanych. Na miejsce wezwana została straż pożarna, policja i pogotowie. Strażacy opanowali ogień. Bezpośrednią przyczyną pożaru było zapalenie się stropu pomiędzy piętrami od nieprawidłowo wykonanej drugiej komory kominka, w lokalu pozwanych, niezabezpieczonej materiałami ogniochronnymi i mającej bezpośredni kontakt z elementami drewnianymi stropu. W komorze tej znajdowała się rura (przewód dymowy) odprowadzająca spaliny z kominka do komina (kanału dymowego) oraz rury typu spiro rozprowadzające ciepło po mieszkaniu. W wyniku pożaru uszkodzeniu uległo zarówno mieszkanie pozwanych, jak i mieszkających nad nimi sąsiadów – A. i M. małżonków B.. Zniszczeniu uległo także pomieszczenie gospodarcze, strych i dach. Pożar spowodował jedynie straty materialne. Nikt nie ucierpiał. W związku z zaistniałym zdarzeniem Komisariat Policji w B. przeprowadził pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Sieradzu dochodzenie (...).860.2016 które postanowieniem z dnia 31 maja 2017r. został umorzone albowiem nie stwierdzono aby powstały pożar życiu lub zdrowiu wielu osób bądź też mieniu w wielkich rozmiarach. Po pożarze budynek nie nadawał się do dalszej eksploatacji i w stanie nienaprawionym został w 2018r. sprzedany przez gminę wraz z gruntem innemu podmiotowi. Mieszkający w budynku lokatorzy w tym także pozwani, otrzymali od gminy prawo najmu innych lokali gminnych.

Dowód: postanowienie o umorzeniu dochodzenia (k.17-19); opinia techniczna dotycząca budynku po pożarze (k.125-131); pismo z (...) B. (k.166); opinia biegłego W. B. zasadnicza i uzupełniająca (k.183-186, 228-228v); opinia biegłego R. W. (1) (k.74-79 akta sprawy (...).860.2016 Prokuratury Rejonowej w Sieradzu w zw. z postanowieniem z dnia 12.10.2021r. k. 240); zeznania E. G. (ReCourt z 24.11.2021r. od 00:12:19 do 00:29:55); zeznania T. N. (1) (ReCourt z 16.02.2021r. od 00:03:47 do 00:22:10);

W związku ze stratami w mieniu doznanymi przez gminę w wyniku pożaru, (...) w B. za pośrednictwem firmy brokerskiej zgłosił w dniu 16 listopada 2016r. szkodę powodowej firmie wskazując, że zdarzenie to objęte było ryzykiem z polisy nr A- (...). Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. przyjęło na siebie odpowiedzialność za zdarzenie i ustaliło wysokość szkody na kwotę 104.974,50 zł. Wskazaną sumę ubezpieczyciel przelał na rachunek bankowy ubezpieczonego w dniu 21 maja 2017r.

Dowód: zgłoszenie szkody (k.30-32); raport ze szkody (k.32-46); pismo do ubezpieczonego (k.47-48); dowód przelewu (k.49);

Pismami z dnia 24 maja 2017r. pozwani T. N. (1) i I. N. zostali przez powoda wezwani do zapłaty na jego rzecz tytułem regresu kwoty 104.974,50 zł w terminie 21 dni, pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową. Wezwania te zostały pozwanym doręczone w dniu 30 maja 2017r. Wezwania te okazały się nieskuteczne.

Dowód: wezwania do zapłaty z dowodem doręczenia (k.50-55);

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o zgromadzony w aktach sprawy nieosobowy materiał dowodowy w postaci dokumentów prywatnych i urzędowych, których wiarygodność, wobec braku dowodów przeciwnych, nie budzi zdaniem sądu żadnych wątpliwości. Oceniając osobowe źródła dowodowe Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania prawdziwości ich relacji. W szczególności jako wiarygodne i zgodne z doświadczeniem życiowym należało uznać zeznania pozwanego w których podał, że przed wykonaniem remontu ustnie poinformował o tym dyrektora (...) i otrzymał na to jego ustną zgodę. Wersja ta, choć nie potwierdzona żadnym dokumentem a jedynie zeznaniami świadków jest logiczna, biorąc pod uwagę, że remont miał być przeprowadzony w lokalu w którym zgodnie z umową wymiana instalacji grzewczej należała do wynajmującego a wszelkie ulepszenia mogły być wprowadzone wyłącznie za jego pisemną zgodą. W tym stanie rzeczy, całkowicie logiczne jest to, że przed wykonaniem planowanych prac najemcy starali by się uzyskać choćby ustną zgodę wynajmującego na ich przeprowadzenie, nawet jeśli ostatecznie nie mogli by liczyć na zwrot zainwestowanych środków, wobec braku w tej mierze umowy pisemnej o której mowa w § 10 umowy najmu.

Jako w pełni prawidłowe sąd uznał opinie biegłych W. B. i R. W. (1). Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem orzecznictwa, sąd dokonując oceny opinii biegłego w świetle art. 233 k.p.c. nie ocenia jej wiarygodności (albowiem w tym zakresie nie posiada wiadomości specjalnych) lecz prawidłowość rozumowania biegłego zawartą w jej uzasadnieniu, przyjmując jako kryterium zasady logiki i doświadczenia życiowego. Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że biegli w wydanej przez siebie opinii w sposób logiczny i zgodny z doświadczeniem życiowym uzasadnili prezentowane stanowisko. Opinie te są kompletne i konsekwentne. Ich prawidłowość nie budzi zdaniem sądu żadnych wątpliwości. Wprawdzie biegły W. B. wypowiadając się w kwestii przyczyny pożaru w kamienicy przy ul. (...) stwierdził niejednoznacznie, że jego najbardziej prawdopodobną przyczyną było niewłaściwe zabezpieczenie przewodu spalinowego kominka w lokalu pozwanych i nie wykluczył także innych przyczyny. Należy jednak zauważyć, że wskazał przy tym, iż z uwagi na upływ czasu i brak możliwości dokonania oględzin miejsca zdarzenia, swoją ocenę oprał jedynie na dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy cywilnej i karnej. Tego rodzaju wątpliwości co do przyczyn pożaru nie miał biegły R. W. (1), który swoją opinię na potrzeby postępowania karnego opracował po wykonaniu osobiście oględzin pogorzeliska w dniu 31 marca 2017r. Biegły, po zapoznaniu się ze strukturą i właściwościami obiektu w którym wybuchł pożar, dokładnym zapoznaniu się z terenem pożaru, ustaleniu strefy spalania i granicy pogorzeliska oraz powstałych tam zniszczeń pożarowych, ustaleniu położenia miejsca ogniska pożaru oraz analizie ujawnionych w nim śladów pożarowych, ustaleniu wersji przyczyn pożaru i wstępnym zrekonstruowaniu przebiegu w tym sposobu zainicjowania pożaru oraz jego rozwoju i rozprzestrzeniania stwierdził, że pożar rozwinął się w części stropowej budynku nad drugą komorą kominka pozwanych. Ustaleń tych nie kwestionował także biegły W. B.. Zdaniem R. W. (1) drewniane elementy stropu nad drugą komorą kominka zapaliły się albowiem nie zostały właściwie zabezpieczone materiałami ogniochronnymi a sama rura odprowadzająca spaliny z kominka do komina znajdowała się zbyt blisko tych drewnianych elementów. Na ustaloną w ten sposób przyczynę wskazywały, zdaniem biegłego ślady miejsc największych wypaleń elementów drewnianych w stropie tuż nad kominkiem a także ślady wskazujące na dalszy przebieg rozwoju pożaru. Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z § 265 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim muszą odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002r. Nr 75 poz. 690) rury przyłączeniowe do metalowego pieca powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nieosłoniętych części konstrukcyjnych budynku co najmniej o 0,6m zaś od osłoniętych okładziną z tynku o grubości co najmniej 25 mm lub inną równorzędną okładziną – co najmniej 0,3m. Tak więc zarówno doświadczenie życiowe jak i treść obowiązujących przepisów prawa, wskazuje na to, że poprowadzenie przewodów spalinowych (dymowych) pomiędzy kominkiem a kominem zbyt blisko nieosłoniętych łatwopalnych elementów konstrukcyjnych budynku (np. drewnianych elementów stropu) może być przyczyną pożaru. Z tych względów, kategoryczne wnioski R. W. co do przyczyn pożaru są logiczne, zgodnie z doświadczeniem życiowym i oraz zgodne ze śladami ujawnionymi przez niego na miejscu pożaru. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że przewody kominowe i kanały kominowe były przedmiotem corocznych przeglądów kominiarskich wykonywanych przez M. N. w czasie których nie wykryto żadnych nieprawidłowości, choć właściwie przeprowadzone, takie nieprawidłowości powinny ujawnić. Należy bowiem podkreślić, że coroczne przeglądy o ile nie zostały wykonane w sposób wystarczająco wnikliwy lub nie były nakierowane konkretnie na ocenę wykonania przyłącza kominka do komina, mogły nie do prowadzić do wykrycia nieprawidłowości. Należy bowiem zauważyć, że w typowo wykonanym kominku z tzw. wkładem paleniskowym, przewód spalinowy wraz z przyłączem do komina pozostaje ukryty w zabudowanej i niewidocznej z zewnątrz drugiej komorze kominka, znajdującej się nad zasadniczą komorą spalania (paleniskiem). Dlatego też ocena prawidłowości wykonania przyłączenia przewodu spalinowego wymaga szczególnej wnikliwości a niekiedy także skorzystania ze specjalnych narzędzi lub urządzeń umożliwiających inspekcję zamkniętych i niewidocznych przestrzeni. Z tych względów standardowa inspekcja przewodów i kanałów kominowych sprowadzająca się głównie do zbadania ich drożności, nie pozwalała na wykrycie wadliwości polegającej na umiejscowieniu przewodu spalinowego zbyt blisko belek stropowych. Co więcej, taka wadliwość do czasu zainicjowania zapalenia się tych belek, mogła przez wiele lat nie wykazywać żadnych nieprawidłowości w działaniu komina, albowiem na sposób pracy kominka żadnego wpływu nie miała. Co istotne jednak, biegły W. B. formując tezę o potencjalnie możliwej innej przyczynie pożaru, po pierwsze nie wskazuje choćby hipotetycznie takiej przyczyny, a po drugie nie wyjaśnia co jeszcze, poza wadliwą instalacją rury odprowadzającej spaliny z kominka pozwanych, mogło być źródłem zapalenia się drewnianych elementów stropu nad kominkiem. Tak więc, niejednoznaczne wnioski płynące z opinii biegłego W. B. są w ocenie sądu wynikiem tylko tego, że z uwagi na upływ czasu nie miał on osobiście możliwości przeprowadzenia oględzin miejsca pożaru i zapoznania się z pozostawionymi tam śladami.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne i podlega częściowemu uwzględnieniu. Zgodnie z treścią art. 828 § 1 k.c. Jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Jeżeli zakład pokrył tylko część szkody, ubezpieczającemu przysługuje co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed roszczeniem ubezpieczyciela. Przy czy czym zasady te stosuje się odpowiednio w razie zawarcia umowy na cudzy rachunek (art. 828 § 3 k.c.).

Jak ustalono, w wyniku pożaru uszkodzeniu uległa kamienica przy ul. (...) w B. stanowiąca własność ubezpieczającego Gminy i Miasta B., będąca w zarządzenie ubezpieczonego (...). W związku z doznaną przez ubezpieczającego szkodą majątkową (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. przyjmując istnienie podstaw swojej odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaciło ubezpieczonemu (...) w dniu 21 maja 2017r. kwotę 104.974,50 zł. Bez wątpienia strona powodowa była obowiązana do spełnienia wskazanego świadczenia pieniężnego. Zgodnie bowiem z treścią art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, do spełnienia określonego w umowie świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku. W szczególności do zapłaty odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 k.c.).

Pozwani w toku procesu nie kwestionowali rozmiaru doznanej przez poszkodowanego szkody ani zasadności i wysokości wypłaconego przez powoda odszkodowania. Wnieśli natomiast o oddalenie powództwa powołując się na brak winy w spowodowaniu szkody, przyczynienie poszkodowanego do jej powstania oraz przedawnienie roszczenia.

Sąd uznał zarzuty pozwanych za chybione. Jak ustalono, przyczyną pożaru było wadliwe zamontowanie rury spalinowej (dymowej) łączącej kominek z kominem (kanałem kominowym). Rurę tę zamontował T. N. (1) działając w imieniu własnym jak i na zlecenie swojej żony I. N., która osobiście żadnych czynności montażowych nie wykonywała. Obowiązujące przepisy prawa w szczególności przepisy § 19 – 21 oraz § 25 – 27 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 sierpnia 1999r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz.U. z 1999r Nr 74 poz. 836) nie formułują wobec właściciela lub użytkownika lokalu zakazu własnoręcznego montażu kominków lub wymiany pieców połączonego z przeróbka lub wymianą przewodów dymowych. Tym nie mniej wszelkie zmiany instalacji w lokalu dokonywane w czasie jego użytkowania wymagają pisemnej zgody właściciela budynku (§ 20). Użytkownik lokalu korzystający z przewodów dymowych może powierzać ich naprawę lub konserwację wyłącznie osobom posiadającym świadectwa kwalifikacyjne (§19 ust. 3). Co więcej, po przeróbce lub wymianie przewody i kanały dymowe należy poddać kontroli (§ 19 ust. 4). Z powyższych unormowań wynika jednoznacznie, że pozwani bez pisemnej zgody (...) nie mogli przeprowadzić wymiany pieca. Przy czym nawet przy założeniu, że tego rodzaju zgodę uzyskali ustnie okoliczność ta nie zwalnia T. N. z odpowiedzialności za wadliwe wykonanie prac. Należy bowiem zauważyć, że pozwany wykonywał roboty budowalne na własne ryzyko i odpowiedzialność. Nie poinformował właściciela budynku o ich zakończeniu i nie uzyskał ich odbioru, co zwalniałoby go względem (...) z odpowiedzialności za ich rezultat. Co więcej, po podłączeniu przewodu dymowego łączącego kominek z kominem nie zlecił on inspekcji tego konkretnie połączenia kominiarzowi. Należy bowiem zauważyć, że doraźna, specjalna kontrola kominiarska o której mowa w § 19 ust. 4 rozporządzenia nie może być utożsamiana z kontrolą okresową stanu technicznego przewodów kominowych o której mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 c ) Prawa budowlanego zlecaną przez właściciela lub zarządcę budynku. W tym stanie rzeczy, wbrew twierdzeniom pozwanych, T. N. (1) ponosi odpowiedzialność i winę w rozumieniu art. 415 k.c. za szkodę wyrządzoną właścicielowi budynku w wyniku pożaru. Jego działanie było bezprawne. Jeżeli bowiem pozwany zdecydował się wszelkie prace wykonać osobiście i nie zlecił montażu przewodu spalinowego łączącego kominek z kominem wykwalifikowanej firmie kominiarskiej, a nadto nie zlecił kontroli tego montażu osobie z uprawnieniami kominiarskimi potwierdzonego stosowną opinią i protokołem, ponosi pełną odpowiedzialność za szkodę spowodowaną wadliwym wykonaniem tych robót. (...) nigdy nie został poinformowany o zakończeniu tych pracy i nigdy nie dokonał ich odbioru. W efekcie nigdy nie przejął odpowiedzialność za ich rezultat i skutki.

Co więcej, pomimo tego, że T. N. (1) wskazane prace montażowe mógł wykonać dla siebie, nie mógł ich wykonywać na zlecenie i na rzecz żony zwalniając ją z odpowiedzialności za szkodę wynikłą z tych działań na podstawie art. 429 k.c. I. N. powierzając bowiem prace swojemu mężowi, nie mającemu stosownych uprawnień kominiarskich, działała sprzecznie z § 19 ust. 3 rozporządzenia i dopuściła się winy w wyborze co sprawa, że za skutki działań swojego męża odpowiada razem z nim solidarnie na podstawie art. 429 k.c. w zw. z art. 441 § 1 k.c.

Jako chybiony sąd uznał zarzut przyczynienia się poszkodowanego do szkody. Zgodnie bowiem z art. 362 k.c. jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosowanie do okoliczności, a zwłaszcza stopnia winy obu stron. Przy czym zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie przyjmuje się, że w sytuacji gdy sprawca odpowiada na zasadzie ryzyka o przyczynieniu poszkodowanego decyduje to czy jego zachowanie, obok wymogu adekwatnego związku przyczynowego, wykazuje obiektywną nieprawidłowość (por. uchwała SN z 20.09.2975 r w sprawie IIICZP 8/75). Analizując sytuację poszkodowanego należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 61 Prawa budowlanego właściciel lub zarządca budynku obowiązany jest utrzymywać go w należytym stanie zapewniającym bezpieczne z niego korzystanie. Niewątpliwie, z poczynionych w sprawie ustaleń wynika, że od chwili wadliwego montażu kominka przez T. N. budynek znajdował się w takim stanie technicznym który stwarzał niebezpieczeństwo pożaru. Tym nie mniej, zdaniem sądu w realiach niniejszej sprawy ani gmina ani (...) nie mieli możliwości przeciwdziałania temu pożarowi. Po pierwsze bowiem, pozwani nie otrzymali od (...) pisemnej zgody na wykonanie wymiany instalacji grzewczej, co było sprzeczne zarówno z umową jak i przepisami rozporządzenia z dnia 16 sierpnia 1999r. Nie sposób więc odtworzyć co dokładnie obejmowała ustna zgoda dyrektora (...) na remont mieszkania uzyskana przez pozwanych. W szczególności nie wiadomo, czy ewentualna zgoda na wymianę pieca, która mogła ale przecież nie musiała wcale nastąpić, była obwarowana jakimiś warunkami. Po drugie, po wymianie pieca pozwani nie zgłosili tego faktu ani gminie ani zarządcy budynku i nie uzyskali od nich nigdy odbioru prac. W efekcie ani gminie ani (...) nie można zarzucić zaniechania zlecenia przeprowadzenia kontroli o której mowa w § 19 ust. 4 rozporządzenia z dnia 16 sierpnia 1999r. albowiem brak dowodu na to, że podmioty te o wymianie pieca wiedziały. Po trzecie wreszcie, właściciel budynku oraz (...) wywiązywali się regularnie z obowiązku zlecenia okresowych kontroli kominiarskich o których mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 c ) Prawa budowlanego. Prace te powierzone zostały profesjonaliście. W tym stanie rzeczy ani gmina ani (...) nie ponosi w świetle art. 439 k.c. odpowiedzialności za skutki wadliwie wykonanych przeglądów kominiarskich, które choć powinny nie doprowadziły do ujawnienia nieprawidłowości w podłączeniu kominka pozwanych.

Jako chybiony sąd uznał zarzut przedawnienia roszczenia. O osobach odpowiedzialnych za szkodę w rozumieniu art. 442 1 § 1 k.c. poszkodowany najwcześniej dowiedział się w kwietniu 2017r. z opinii R. W. (1). Powód wypłacił odszkodowanie w 21 maja 2017r. a z pozwem przeciwko pozwanym wystąpił w dniu 31 grudnia 2019r. Bez wątpienia zatem, pomiędzy początkiem biegu terminu przedawnienia roszczenia przysługującemu poszkodowanemu wobec sprawy szkody (tj. kwietniem 2017r.) a zakończeniem trzy letniego terminu przedawnienia o którym mowa w art. 442 1 § 1 k.c. który po myśli art. 118 k.c. przypadał na 31 grudnia 2020r. pozwany podjął działanie, które przerwało bieg terminu przedawnienia zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c.

W konsekwencji mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 828 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c. i art. 429 k.c. w zw. z art. 441 § 1 k.c. zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 104.974,50 zł. Od zasądzonej należności głównej Sąd zasądził zgodnie z żądaniem odsetki od dnia 20 czerwca 2017r do dnia zapłaty. Pozwani zostali przez powoda wezwani do spełnienia świadczenia w dniu 30 maja 2017r w terminie 21 dni. A więc co najmniej od dnia następnego po w/w terminie pozwani pozostawali w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia. Z tych względów sąd orzekł jak w pkt 1 i 2 wyroku.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. uznając, że pozwani którzy przegrali proces w całości zobowiązani są solidarnie zwrócić powodowi koszty procesu w tym 5.249 zł tytułem opłaty, 17 zł tytułem pełnomocnictwa oraz 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Biorąc pod uwagę trudną sytuację osobistą pozwanej (zły stan zdrowia) oraz nie najlepszą sytuację finansową pozwanych sąd na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążenia ich obowiązkiem zwrotu na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych tymczasowo pokrytych z sum budżetowych.