Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IIW 143/21

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej ustalono, co następuje:

W. K. i E. K. są małżeństwem od (...). W roku (...)nabyli wspólnie nieruchomość położoną w G. przy ul. (...), gdzie wspólnie zamieszkali. Od 2003r dom ten jest opuszczony, nikt tam nie przebywa. E. K. wyprowadziła się do M., gdzie mieszka do dziś. Od 2018r żona nie ma żadnego kontaktu z mężem, który najprawdopodobniej mieszka w okolicy T.. W. K. w przeszłości prowadził działalność gospodarczą i zaciągnął kredyt w Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W., którego nie spłacił. Wobec małżonków K. prowadzona jest egzekucja – w sprawie o sygn. akt Km 1242/21. Wyrok zaoczny zasądzający należność w kwocie 2.264.494,17zł na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W. zapadł dnia 22 września 2003r w Sądzie Okręgowym w Olsztynie sygn. akt IC 359/03.

W okresie od 2014r do 2020r właściciele nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) uporczywie nie wpłacali na rachunek Urzędu Miasta w G. podatku od nieruchomości.

Powyższy san faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zawiadomienia k. 1, decyzje w sprawie podatku od nieruchomości wraz z dowodami doręczeń k. 2 – 22, 28, 29, zestawienie zaległości k. 22, 27, wyjaśnień oskarżonej k. 159v oraz akt Km 1242/21.

Oskarżony W. K. nie został przesłuchany w sprawie, wobec niego prowadzono postępowanie w stosunku do nieobecnego. W toku postępowania ustalono, iż w 2016r wydano mu paszport, ale nie ustalono jego miejsca pobytu.

Oskarżona E. K. przyznała się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz złożyła wyjaśnienia przedstawiając swoją sytuację majątkową i zdrowotną.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom ponieważ w istocie przedstawiają jedynie jej sytuację finansową, zdrowotną oraz przyczyny nieuiszczenia podatków. Pozostałe dowody potwierdzają stan zadłużenia oskarżonych oraz to, iż nie uiszczali należnych świadczeń w terminie. Podkreślić należy, iż wysokość należnych rat nie była znaczna około 270zł, ostatnie 348zł, płatne co kwartał.

Odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia z art. 57§1 kks ponosi podatnik, który uporczywie nie wpłaca w terminie podatku. W ocenie Sądu uporczywość w niepłaceniu podatku oznacza powstanie stanu niezgodnego z prawem trwającego pewien czas, chodzi o czyn o charakterze trwałym. „Uporczywość” oznacza sytuację, gdy osoba mająca obiektywną możliwość wykonania zobowiązania podatkowego nie wykonuje go, wykazując przy tym złą wolę, wyrażoną wprost albo przez sam fakt niepłacenia w terminie podatku przez dłuższy okres. Sam fakt niewykonywania tego obowiązku nie jest równoznaczny z uchylaniem się od niego. Zauważyć należy, że prawo podatkowe przewiduje, na wniosek zainteresowanego odraczanie płatności i rozkładanie na raty należności podatkowych, w tym i zaległości podatkowych, gdy ważny interes podatnika za tym przemawia ( art. 48 ustawy – Ordynacja podatkowa z 1997r ). Tym samym podatnik, nie mogąc uregulować w terminie podatku, ma prawne instrumenty dla zmiany terminu jego płatności. Jeżeli uzyska on odroczenie terminu płatności lub rozłożenie podatku na raty, to reguluje go wówczas w ustalonym terminie ( z uzasadnienia postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27.03.2003r sygn. akt I KZP 2/03 ).

W ocenie Sądu oskarżeni dopuścili się popełnienia zarzucanych im czynów z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim, albowiem pomimo obiektywnie posiadanych możliwości finansowych uporczywie nie wpłacali należności z tytułu podatku od nieruchomości od 2014r. W roku 2016r oskarżony W. K. otrzymał paszport, zatem musiał uiścić stosowną opłatę. Poza tym paszport jest dokumentem wymaganym w podróży zagranicznej, a skoro był on potrzebny oskarżonemu więc należy przypuszczać iż co najmniej ją planował. Natomiast oskarżona E. K. utrzymuje się z emerytury, więc osiąga stały miesięczny dochód.

Wymierzając oskarżonym karę Sąd uwzględnił ich dotychczasową niekaralność i fakt, iż to oskarżona dokonuje spłaty zadłużenia – jest jej potrącana z emerytury k. 83. Oskarżony w ogóle nie interesuje się swoimi sprawami finansowymi, nie kontaktuje się z małżonką ani nie spłaca zadłużenia.

Zgodnie z art. 618§1pkt 11 kpk w zw.z art. 113§1kks Sąd przyznał wynagrodzenie adw. W. O. i adw. L. R. za obronę wykonywaną z urzędu. Kwoty należności są odmienne, ponieważ adw. W. O. został ustanowiony jako obrońca z urzędu już w toku postępowania przygotowawczego - §17 ust 1 pkt. 1 i ust. 2 pkt 3, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu – Dz. U. z 2016r poz. 1714). Natomiast wysokość wynagrodzenia przyznanego adw. L. R. wynika z § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 w/w rozporządzenia. Przyznane wynagrodzenia w myśl § 4 ust. 3 w/w rozporządzenia uwzględniają stawkę podatku VAT.

Sąd zwolnił oskarżonych z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, ponieważ oskarżona E. K. nie osiąga dochodów pozwalających na ich uiszczenie, zaś odnośnie oskarżonego W. K. Sąd nie mógł w tym zakresie poczynić żadnych ustaleń.

{KONIEC}