Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 418/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

S. K. (1)

W okresie od 15.02.2012 r. do 27.10.2012 r. w (...) woj. (...) działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o łącznej wartości 92.355,50 zł a w tym:

- 1.017,82 l oleju napędowego o wartości 5.710,01 zł ujętego w fakturze VAT nr (...) z 31.07.2012 r. wystawionej na kwotę 16.941,19 zł i następnie skorygowanej w dniu 2.11.2012 r. w związku z częściową zapłatą,

- 4.837,951 oleju napędowego oraz dwóch pojemników oleju P. C. o łącznej wartości 27.170,90 zł ujętych w fakturze VAT nr (...) z 15.08.2012 r.,

- 2.104,56 l oleju napędowego o łącznej wartości 12.174,11 zł ujętego w fakturze VAT nr (...) z 31.08.2012 r.,

- 1.430,89 l oleju napędowego o łącznej wartości 8.223,73 zł ujętego w fakturze VAT nr (...) z 17.09.2012 r.,

- 2.314,62 l oleju napędowego o łącznej wartości 13.332,21 zł ujętego w fakturze VAT nr (...) z 30.09.2012 r.,

- 1.835,70 l oleju napędowego oraz dwóch pojemników oleju P. C. o łącznej wartości 10.585,28 zł ujętych w fakturze VAT nr (...) z 15.10.2012 r.,

- 2.637,92 l oleju napędowego oraz dwóch pojemników oleju Lotos o łącznej wartości 15.159,26 zł ujętych w fakturze VAT nr (...) z 31.10.2012r.,

w ten sposób, że dokonując zakupu tego towaru, z odroczeniem terminów płatności na podstawie umowy z dnia 19.04.2012 r., którą podpisał w imieniu (...) Sp. z o.o. utrzymując, że jest uprawniony do jej reprezentowania, wskazywał tę firmę jako nabywcę, wprowadzając przy tym J. K. i jego pracowników w błąd, że jest jej ekonomicznym współwłaścicielem decydującym o prowadzeniu jej spraw, a także, że wszystkie należności za zakupiony towar zostaną uregulowane, podczas, gdy w rzeczywistości nie miał zamiaru dotrzymać zaciągniętych zobowiązań,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony J. K. w roku 2012 prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Usługowa: J." J. K.. W ramach wskazanej firmy prowadził on stację paliw w miejscowości N. działającą w systemie franczyzowym na podstawie umowy z (...) SA z dnia 19 czerwca 2008 r.

zeznania J. K.

18-20, 96, 228-231, 517, (...) na odwrocie- (...)

pismo PKN (...) z dnia 1 grudnia 2017 r.

485-487

W dniu 19 kwietnia 2012 r. J. K. zawarł umowę o współpracę w zakresie sprzedaży paliw w postaci oleju napędowego, której druga stroną miała być firma (...) sp. z o.o. Umowę w imieniu wskazanej firmy podpisał oskarżony S. K. (1). W/w znany był wcześniej J. K., albowiem w przeszłości był zatrudniony w agencji celnej. Oskarżony przekazał pokrzywdzonemu, że jest współwłaścicielem spółki (...) Sp. z o.o. W dokumencie nie wskazano jednak personaliów S. K. (1) jako osoby reprezentującej wskazany podmiot, natomiast pod tekstem umowy w/w podpisał się nieczytelną parafą.

Umowa zawierała zastrzeżenie, że zapłata za zakupione paliwo dokonywane będzie na podstawie faktury przelewowej z 14 - dniowym terminem płatności. Na podstawie przedmiotowej umowy kierowcy samochodów ciężarowych tankowali paliwo na stacji w (...). Wszelkie natomiast dokumenty WZ, faktury VAT wystawiane były zbiorczo po kilku tankowaniach na podstawie dokumentów WZ oraz dokumenty KP wystawiane były na firmę (...) sp. z o.o. Niemniej jednak, wszelkie czynności związane z realizacją umowy wobec pokrzywdzonego wykonywał osobiście i wyłącznie oskarżony S. K. (1). To on również dokonywał zapłaty za zatankowane paliwo gotówką w kasie firmy (...), jak również odbierał faktury i dokumenty WZ potwierdzając ten fakt własnoręcznym podpisem.

zeznania J. K.

18-20, 96, 228-231, 517, (...) na odwrocie- (...)

umowa o współprace z dnia 19.04.2012 r.

521

zeznania Ł. P.

639-640

zeznania M. O.

642-643

zeznania A. F.

645-646

zeznania J. Ł.

588-589

faktury VAT, paragony fiskalne

698-699

zeznania W. J.

473

zeznania J. R. (1)

478-479, 541, 559, 568-570

zeznania T. P.

462-463, 548

opinia z przeprowadzonych badań identyfikacyjnych podpisów

757-765

Pierwsze problemy z płatnościami zaczęły się pojawiać w lipcu 2012 roku. Pierwsza natomiast faktura, która nigdy nie została zapłacona o nr. (...) z dnia 31 lipca 2012 r. opiewała na kwotę 16.941,19 zł, która została wystawiona na podstawie pięciu dokumentów WZ z tankowań realizowanych w dniach od 15 do 29 lipca 2012 r. Kwota, która w konsekwencji nie została zapłacona z tej faktury to 5.710,01 zł. Mając powyższe na uwadze, pokrzywdzony J. K. w sierpniu 2012 r. polecił wstrzymać sprzedaż paliwa w/w spółce. W dniu 20 sierpnia 2012 r. skierował na adres siedziby spółki wezwanie do zapłaty kwoty 76.555,02 zł, które zostało odebrane przez formalnie pełniącego funkcję prezesa spółki (...) Sp. z o.o. M. E.. Sprzedaż paliwa jednakże została wznowiona, albowiem tego samego dnia S. K. (1) dokonał gotówkowej wpłaty kwoty 5.000 zł.

Do dnia 27 października 2012 r. - pomimo narastających zaległości - samochody ciężarowe jako samochody spółki (...) Sp. z o.o. nadal były tankowane na stacji paliw prowadzonej przez J. K.. Bowiem oskarżony S. K. (1) zapewniał J. K., że zaległości są wynikiem przejściowych problemów spółki i w całości je ureguluje. S. K. zapewniając, że jest właścicielem spółki proponował nadto oddanie w zastaw należących do niej samochodów ciężarowych na zabezpieczenie realizowanych transakcji. Dokonał nadto częściowych wpłat na poczet zaległych faktur - w okresie od 26 sierpnia 2012 r. do dnia 27 października 2012 r. dziesięciokrotnie na łączną kwotę 4000 zł.

W okresie od 15 lipca 2012 r. do 27 października 2012 r. oskarżony dokonał 30 zakupów paliwa od pokrzywdzonego potwierdzając fakt zatankowania swoim podpisem na dokumentach WZ. W związku z dokonanymi zakupami na firmę (...), oprócz faktury nr (...) z 31 lipca 2012, wystawiono nadto:

- fakturę VAT nr (...).12 z 15 sierpnia 2012 r. na kwotę 27.170,90 zł;

- fakturę VAT nr (...) z 31 sierpnia 2012 r. na kwotę 12.174,11 zł;

-fakturę VAT nr (...) z 17 września 2012 r. na kwotę 8.223,73 zł;

-fakturę VAT nr (...) z 30 września 2012 r. na kwotę 13.332,21 zł;

- fakturę VAT nr (...) z 15 października 2012 r. na kwotę 10.585,28 zł;

fakturę VAT nr. (...) z 31 października 2012 r. na kwotę 15.159,26 zł.

Nieuregulowana zaległość z tytułu zakupionego od pokrzywdzonego paliwa wyniosła łącznie 92.355,50 zł.

zeznania J. K.

18-20, 96, 228-231, 517, (...) na odwrocie- (...)

kserokopia potwierdzenia odbioru

32

kopia wezwania do zapłaty skierowanego (...) Sp. z o.o.

33

dowody wpłat

98-101

zeznania Ł. P.

639-640

zeznania M. O.

642-643

faktury Vat, paragony fiskalne

698-699

opinia z przeprowadzonych badań identyfikacyjnych podpisów

757-765

dowód wpłaty kwoty 5.000 zł

102

dowody wpłaty

103-107

kopie faktur i WZ kredytowych

38-66

zeznania J. R. (1)

478-479, 541, 559, 568-570

zeznania T. P.

462-463, 548

zeznania W. J.

473

Mając powyższe na uwadze, pokrzywdzony ponownie polecił swoim pracownikom wstrzymanie sprzedaży paliwa, nieuregulowane zaś faktury wysłał na adres siedziby firmy (...) sp. z o.o. wraz z wezwaniem do zapłaty z dnia 19 grudnia 2012 r. Powyższe działania pozostały jednak bez odzewu. W związku z powyższym, jak również faktem, że J. K. utracił kontakt ze S. K. (1) - wniósł pozew o zapłatę do Sądu Rejonowego w (...), który w dniu 12 czerwca 2013 r. wydał dwa nakazy zapłaty sygn. akt (...) na kwotę należności głównej 25.744,54 zł oraz sygn. akt (...) na kwotę należności głównej 66.610,96 zł. Zostało nadto zainicjowane przez pokrzywdzonego postępowanie egzekucyjne, które jednakże nie doprowadziły do zaspokojenia wierzyciela.

zeznania J. K.

18-20, 96, 228-231, 517, (...) na odwrocie- (...)

nakazy zapłaty w postępowaniu upominawczym

9-10

Oskarżony S. K. (1) w rzeczywistości nie był współwłaścicielem spółki (...) sp. z o.o. Spółka bowiem została utworzona z mocy aktu założycielskiego z dnia 6 listopada 2007 r. Rep. A nr 10977/2007 przez W. C. (1) - reprezentującego jedynego wspólnika - spółkę (...) sp. z o.o. w dniu 31 stycznia 2008 r spółka została zarejestrowana w KRS pod numerem (...). Zgodnie z § 18 umowy Spółki Zarząd reprezentował spółkę na zewnątrz oraz kierował jej bieżącą działalnością Funkcje Prezesa Zarządu spełnili kolejno: J. G., K. K. (1), ponownie J. G., a następnie M. E., który sprawował w okresie od 25 czerwca 2010 r. do dnia 8 marca 2013 r. W wyniku natomiast sprzedaży udziałów w dniu 14 września 2011 r. przez M. E., który wcześniej nabył je od spółki (...), w okresie od 15.02.2012 r. do 27.10.2012 r. (objętym zarzutami wobec S. K. (1)) jedynym (...) sp. z o.o. była spółka (...) sp. z o.o., której prezesem był w tym czasie K. K. (2).

Oskarżony S. K. (1) realizował transakcje z pokrzywdzonym J. K. na własny rachunek firmując je danymi (...) sp. z o.o. Oskarżony wykorzystywał również dane tejże spółki do formalnego zatrudniania pracowników (kierowców) którzy faktycznie świadczyli pracę pod jego kierownictwem.

pełno odpis KRS spółki (...) sp. z o.o.

75-79

kopie aktów notarialnych

80-88

kopia akt rejestrowych (...) sp. z o.o.

243-397

zeznania J. R. (1)

568-570

kopia dokumentów dot. M. E. z KP B.

91-94

informacja z KRS dot. spółki (...) sp. z o.o.

200-206

akt założycielskiego z dnia 6 listopada 2007 r. Rep. A nr 10977/2007

256-260

umowa sprzedaży udziałów

365-368

umowa sprzedaży udziałów

415-416

zeznania K. K. (2)

95, 147, 631

postanowienie z dnia 21.02.2014 r. o wpisie do KRS

149

umowa najmu lokalu użytkowego

152-154

zeznania J. J. wraz z załącznikami

451-457

pismo z (...) Bank S.A. z dnia 30.09.2016 r. wraz z historią rachunków

771-773

notatka urzędowa 04.09.2019 r. wraz z załącznikami

827-829

zeznania i wyjaśnienia M. E.

833-835, 839-845, 846-857, 858-867, 868-872, 873-878, 879-880,

563-564, 627

protokół oględzin akt wraz z kopią uwierzytelnionych dokumentów

941-944, 946-1000

notatka urzędowa dot. współpracy (...) sp. z o.o. z pokrzywdzonym

711

notatka urzędowa

224

pismo z ZUS o. w G. wraz z tajemnicą o systemie ubezpieczeń społecznych

447-450

Informacje z banków oraz historie rachunków bankowych

769-802, 823-825

pismo ZUS o w G. dot. (...) sp. z o.o.

636

zeznania W. C. (1)

157, 565, 868-871

S. K. (1) posiada wykształcenie średnie, żonaty, ojciec trojga dzieci, w tym jednego małoletniego. Z zawodu jest technikiem mechanikiem, utrzymuje się z prac dorywczych za granicą, oraz dochodów rodziców, którymi się opiekuje. Oskarżony osiąga dochód w wysokości ok. 2.000-25.000 zł netto miesięcznie. S. K. (1) nie był dotychczas karany.

karta karna

dane oskarżonego

(...)

1030

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania J. K.

W ocenie Sądu, analiza treści zeznań pokrzywdzonego wskazuje w sposób jednoznaczny, iż oskarżony S. K. (1) dopuścił się zarzucanych mu czynów. Zeznania te pozwoliły na pełne odtworzenie przebiegu zdarzeń oraz na identyfikację oskarżonego włącznie z odtworzeniem jego roli. Mocy i wartości dowodowej zeznań pokrzywdzonego nie jest przy tym w stanie podważyć ta okoliczność, że jest on, z racji swego pokrzywdzenia, w istocie rzeczy zapewne (w jakimś, mniejszym lub większym, stopniu) zainteresowany w korzystnym dla siebie rozstrzygnięciu sprawy i uzyskaniu wyroku uznającego winę oskarżonego. Oceniając zeznania analizowanego świadka w kontekście całokształtu relacjonowanych przezeń okoliczności, jak i na tle innych dowodów przekonał on Sąd o swej wiarygodności.

Pokrzywdzony w swoich zeznaniach przyznał, że podjął współpracę ze S. K. (1) głównie ze względu na fakt, że znał go wcześniej, albowiem w przeszłości "pracował w Urzędzie Celnym, miałem do niego zaufanie" (k. 1067 na odwrocie). Mając powyższe na uwadze, podpisując umowę współpracy nie powziął wątpliwości odnośnie prawdziwości twierdzeń oskarżonego, zgodnie z którymi był on współwłaścicielem spółki (...) sp. z o.o. J. K. podkreślił, że tego typu wątpliwości również w późniejszym czasie nie powziął, albowiem początkowo współpraca ze S. K. (1) układała się poprawnie. Zdaniem pokrzywdzonego, wszelkie podejmowane przez oskarżonego działania w sposób jednoznaczny wskazywały, że jest właścicielem, albo współwłaścicielem spółki (...) "ja tylko kontaktowałem się z Panem K.. Wszelkie zobowiązania były regulowane przez Pana K., który przyjeżdżał do mnie do firmy (...) K. odbierał osobiście faktury i za nie płacił gotówką" (k. 96 na odwrocie). J. K. w swoich zeznaniach wskazał, że oskarżony "zawsze wskazywał tylko siebie, jako osobę kompetentną w załatwianiu wszystkich spraw" (k. 517 na odwrocie). Dodał nadto, że kiedy spółka (...) sp. z o.o. zaczęła mieć zaległości, wszelkie rozmowy prowadził jedynie ze S. K. (1) " pan K. cały czas obiecywał, że będzie płaci, zapewniał, że ma kłopoty, ale na pewno wyrówna wszelkie zaległości i wpłaci mi wszystkie pieniądze" (k. 96 na odwrocie). Co więcej, to oskarżony zaproponował, że może zostawić pod zastaw jeden ze swoich samochodów ciężarowych. Wreszcie pokrzywdzony przyznał, że dopiero w momencie w którym zaczął wysyłać wezwania do zapłaty na adres siedziby spółki - zorientował się, że podmiot ten nie działa.

W ocenie sądu, zeznania pokrzywdzonego są w zakresie w jakim zostały wykorzystane w ustaleniach stanu faktycznego w pełni wiarygodne i pozwoliły na poczynienie, w zespół z innymi dowodami w tym dowodami z dokumentów, ustaleń stanu faktycznego. Dowody te bowiem wzajemnie ze sobą korespondują, potwierdzając się i uzupełniając. Nie zawierają one żadnych sprzeczności je dyskredytujących lub czyniących niewiarygodnymi lub nieprzydatnymi. Sąd nie dopatrzył się także podnoszonej przez oskarżanego stronniczości pokrzywdzonego, który miałby wynikać z chęci obciążenia oskarżonego długami spółki i pomówienia o wyłudzenie. Wszak to oskarżony demonstrując swoją samodzielność w spółce – przedstawiał się jako osoba decyzyjna, która faktycznie nią zarządza. W takiej sytuacji jest zrozumiałe, że pokrzywdzony od niego domagał się zapłaty zaległości gdyż to on wprowadzał pokrzywdzonego w błąd nie tylko co do zamiaru zapłaty ale i swojego statusu.

częściowe wyjaśnienia S. K. (1)

Przechodząc do oceny wyjaśnień oskarżonego - Sąd miał na uwadze, że poza okolicznościami niespornymi takimi jak: fakt tankowania na stacji paliw prowadzonej przez pokrzywdzonego J. K. zarówno przez oskarżonego, jak również innych kierowców, jak również fakt nieuregulowania części faktur za zakupione paliwo - Sąd co do meritum sprawy nie mógł z depozycji w/w uczynić podstawy do poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, o czym jednakże będzie poniżej.

zeznania J. R. (1)

Jednocześnie w toku przedmiotowego procesu nie zaktualizowały się żadne okoliczności podważające wiarygodność zeznań złożonych przez świadków W. J., T. P. i J. R. (1). Analizowani świadkowie zeznawali w sposób jasny, spójny i logiczny. Zeznania tych osób cechowała także konsekwencja. Sąd nie stwierdził w przedmiotowych oświadczeniach wiedzy żadnych sprzeczności. Do tego owe depozycje procesowe pozostawały koherentne z danymi wynikającymi z materiałów dołączonych przez pokrzywdzonego wraz z zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa. Wszak T. P. w swoich zeznaniach wskazał, że pomimo tego, że formalnie zatrudniony był przez spółkę (...) sp. z o.o., to S. K. (1) był " jego szefem". Zdaniem w/w " fizycznie pracowałem u S. K. (1) ". Co istotne, przyznał, że również umowę o pracę przekazał mu oskarżony. Podobnie zeznał W. J. - potwierdził on bowiem, że zatrudnił go S. K. (1), równocześnie przyznając, że w umowie o pracę wskazana była spółka (...) sp. z o.o. Niemniej jednak, jak podkreślił nie przywiązywał do tego żadnej wagi, albowiem zależało mu na zatrudnieniu. Dodał również, że to oskarżony wypłacał mu wynagrodzenie tylko w gotówce. Trzeci natomiast z analizowany świadków J. R. (1) również zeznał, że w charakterze kierowcy zatrudnił go oskarżony S. K. (1) i to on wypłacał mu wynagrodzenie. Wszelkie zlecenia na jazdę, jak również wymagane dokumenty do wykonania kursu - otrzymywał od oskarżonego. Co istotne, z wykonanej pracy rozliczał go tylko S. K. (1). J. R. (1) dodał, że tankując samochód na stacji paliw w (...) (prowadzonej przez pokrzywdzonego J. K.) "zawsze w trakcie tankowania był ze mną S. K. (1) i to on rozliczał się z pracownikami stacji za zatankowane paliwo" (k. 482). Wreszcie, wskazany świadek w swoich zeznaniach podkreślił, że oskarżony mówił, że "jest szefem tej firmy" (k. 479) i tak też J. R. go traktował "z tego co mi wiadomo to spółką (...) zarządzał S. K. (1). On też zajmował się rekrutacją i zatrudnieniem pracowników. W okresie zatrudnienia w ten spółce miałem kontakt tylko ze S. K. (1). Nie miałem kontraktu z żadną inną osobą z tej spółki" (k. 480).

Biorąc to wszystko pod uwagę Sąd Rejonowy ocenił, iż zeznania analizowanych świadków były przydatne dla celów tego postępowania w zakresie ustalenia roli S. K. (1) w przestępczym procederze polegającym na wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego J. K., że jest uprawniony do reprezentowania spółki (...) Sp. z o.o., że jest jej ekonomicznym współwłaścicielem decydującym o prowadzeniu jej spraw.

W ocenie Sądu nie było faktycznej możliwości, żeby wskazane osoby nie miały świadomości, że oskarżony jest tylko szeregowym pracownikiem i przekazywał jedynie polecenia szefa (o czym wyjaśniał), gdyby tak faktycznie było to pozostali pracownicy musieli by o tym wiedzieć, nawet jeżeli charakter pracy kierowcy nie wymuszał częstych obecności w siedzibie przedsiębiorstwa.

zeznania W. J.

zeznania T. P.

zeznania i wyjaśnienia M. E.

Przechodząc do zeznań M. E. (prezesa spółki (...) sp. z o.o.) i W. C. (1) - stanowiły one podstawę do poczynienia ustaleń stanu faktycznego odnośnie funkcjonowania i osób zarządzających spółką (...) Sp. z o.o. Należy podkreślić, że M. E. w swoich zeznaniach wskazał, że S. K. (1) nigdy nie był zatrudniony w spółce, jak również nie posiada wiedzy, aby ww. posiadał pełnomocnictwo do reprezentowania spółki. Podkreślił nadto, że nigdy z S. K. nie rozmawiał na temat działalności spółki (...). W. C. (1) z kolei nie był pewien czy S. K. (1) był zatrudniony w spółce, niemniej jednak w/w świadek zajmując się transportem w przedmiotowej firmie nigdy nie zlecał mu niczego (k. 565 na odwrocie). Co istotne, z zeznań w/w wynika, że nie kojarzą oni zatrudnionych na stanowiskach kierowców : W. J., T. P. i J. R. (1) (w rzeczywistości zatrudnionych przez oskarżonego S. K. (1)).

zeznania W. C. (1)

zeznania K. K. (2)

Zeznania K. K. (2) potwierdzając fakt, że w/w nabył od M. E. udziały w spółce (...) Sp. z o.o. Odnośnie zaś meritum sprawy, w/w nie posiadał żadnej wiedzy. Dodał nadto, że co prawda zna S. K. (1), ma wiedze odnośnie czym oskarżony się zajmował tj. transportem, niemniej jednak nigdy z nim nie współpracował (k. 631 na odwrocie). Zeznania analizowanego świadka są o tyle istotne, że to właśnie K. K. (2) był właścicielem spółki (...) sp. z o.o. w okresie, w którym został postawiony oskarżonemu S. K. zarzut.

W tym miejscu należy także wskazać na charakter spółki (...), która miała być uwikłana w proceder wyłudzeń podatku VAT. Jak ustalono (k. 829) z rachunków bakowych spółki nie odnotowano wpłat do ZUS, wypłat pensji pracowniczych, wpłat składek, co potwierdza działalność oskarżonego, który wykorzystywał dane spółki do własnych celów. Nie odnotowano także transakcji wykonywanych przez samego oskarżonego – co koresponduje z zeznaniami tak pokrzywdzonego jak i świadków odnoście wyłącznie gotówkowych rozliczeń oskarżonego. Wszak gdyby było inaczej nic nie stało na przeszkodzie aby spółka w sposób normalnie przyjęty w obrocie gospodarczym realizowała należności za tankowane paliwo przelewami bankowymi.

zeznania M. O.

zeznania A. F.

zeznania Ł. P.

Sąd obdarzył walorem wiarygodności zeznania M. O. i A. F. – pracowników zatrudnionych na stacji paliw w (...) tj. PHU (...). Analizowani świadkowie wskazali, że to S. K. (1) zakupywał na stacji olej napędowy, podpisując się na dokumentach związanych z powyższymi zakupami. Co istotne, świadkowie ci potwierdzili, że tylko oskarżonego kojarzą ze spółką (...) Sp. z o.o. podkreślając, że inne osoby nie dokonywały zakupów na rzecz wskazanej spółki.

pismo PKN (...) z dnia 1 grudnia 2017 r.

umowa o współprace z dnia 19.04.2012 r.

faktury VAT, paragony fiskalne
kserokopia potwierdzenia odbioru

kopia wezwania do zapłaty skierowanego (...) Sp. z o.o

dowody wpłat

dowód wpłaty kwoty 5.000 zł

kopie faktur i WZ kredytowych

nakazy zapłaty w postępowaniu upominawczym

kopie aktów notarialnych

pełno odpis KRS spółki (...) sp. z o.o.

kopia dokumentów dot. M. E. z KP B.

akt założycielskiego z dnia (...)

postanowienie z dnia 21.02.2014 r. o wpisie do KRS

umowy sprzedaży udziałów

pismo z (...) Bank S.A. z dnia 30.09.2016 r. wraz z historią rachunków

notatka urzędowa 04.09.2019 r. wraz z załącznikami

protokół oględzin akt wraz z kopią uwierzytelnionych dokumentów

notatka urzędowa dot. współpracy (...) sp. z o.o. z pokrzywdzonym

pismo z ZUS o. w G. wraz z tajemnicą o systemie ubezpieczeń społecznych

pismo ZUS o w G. dot. (...) sp. z o.o.

karta karna

Nie budzą wątpliwości i są dla Sądu przekonywujące również pozostałe dowody (z dokumentów) zgromadzone w niniejszej sprawie, których prawdziwość nie została zakwestionowana przez uczestników postępowania, w tym oskarżonego. Wyżej wymienione dowody nie zawierają sprzeczności i tworzą ze sobą logiczną całość. Dokumenty wykonane zostały zgodnie z przepisami prawa, nie były podważane przez strony i brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

Z dokumentów wskazanych w sposób niewątpliwy wynika, że oskarżony S. K. (1) w rzeczywistości nie był współwłaścicielem spółki (...) sp. z o.o. Spółka bowiem została utworzona z mocy aktu założycielskiego z dnia 6 listopada 2007 r. Rep. A nr 10977/2007 przez W. C. (1) - reprezentującego jedynego wspólnika - spółkę (...) sp. z o.o. w dniu 31 stycznia 2008 r spółka została zarejestrowana w KRS pod numerem (...). Zgodnie z § 18 umowy Spółki Zarząd reprezentował spółkę na zewnątrz oraz kierował jej bieżącą działalnością Funkcje Prezesa Zarządu spełnili kolejno : J. G., K. K. (1), ponownie J. G., a następnie M. E., który sprawował w okresie od 25 czerwca 2010 r. do dnia 8 marca 2013 r. Nadto, zgromadzone dokumenty wskazują, że w wyniku sprzedaży udziałów w dniu 14 września 2011 r. przez M. E., który wcześniej nabył je od spółki (...), w okresie od 15.02.2012 r. do 27.10.2012 r. (objętym zarzutami wobec S. K.) jedynym (...) sp. z o.o. była spółka (...) sp. z o.o., której prezesem był w tym czasie K. K. (2).

Dokumentacja w postaci rachunków bankowych stanowi natomiast dowód na to, że jesienią 2012 r. aktywność spółki (...) całkowicie ustała. W okresie bowiem, w którym S. K. (1) dokonywał zakupów paliwa na stacji paliw prowadzonej przez pokrzywdzonego – w/w firma nie prowadziła żadnej działalności tj. z rachunków tych nie realizowano żadnych płatności na rzecz ZUS-u, Urzędu Skarbowego, czy też wypłat wynagrodzeń. Rachunki te stanowią również dowód na brak jakichkolwiek transferów środków pieniężnych prowadzonych na rzecz spółki (...) Sp. z o.o., które mogłyby świadczyć o zawieraniu i realizowaniu transakcji z którymi mogłoby wiązać się wykonywanie transportów, a co za tym idzie – potrzeba nabywania paliwa.

Nadto, dokumenty w postaci faktur, wezwań do zapłaty, czy wreszcie nakazów zapłaty potwierdzają zaległość do jakiej doprowadził oskarżony względem pokrzywdzonego.

opinia z przeprowadzonych badań identyfikacyjnych podpisów

Za szczególnie istotną i przydatną dla celów postępowania Sąd uznał opinię biegłego z zakresu badań identyfikacyjnych podpisów. Biegły w sposób jasny i logiczny przedstawił podstawę swej opinii i dlaczego na podstawie zebranego materiału wyciągnął określone w niej wnioski końcowe. Wskazana opinia nie budziła zastrzeżeń Sądu pod względem merytorycznym – była jasna, pełna, logiczna, nie zawierała wewnętrznych sprzeczności i w pełni korespondowała z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Ponadto została sporządzona zgodnie z posiadaną przez biegłą fachową wiedzą i doświadczeniem zawodowym. Jednocześnie brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania ustaleń i wniosków opinii.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.

S. K. (1)

Sąd nie dał wiary linii obrony oskarżonego, gdyż pozostaje odosobniona w świetle zeznań pokrzywdzonego J. K., jak również słuchanych w sprawie świadków, które to osoby podały takie okoliczności faktyczne i elementy zachowania oskarżonego, które z jednej strony wskazywały na jego sprawstwo, z drugiej natomiast czyniły niewiarygodnymi wyjaśnienia w których zaprzeczył popełnieniu zarzucanego mu przestępstwa.

Cała linia obrony oskarżonego sprowadzała się do twierdzenia, że pracował w spółce (...) sp. z o.o. „jako kierowca na umowę zlecenie i tam miałem umowę o dzieło” (k. 1072). Co ciekawe, w toku postępowania wyjaśniającego oskarżony utrzymywał, że był zatrudniony we wskazanej spółce na umowę o pracę (k. 739). S. K. (1) w toku całego postępowania forsował tezę, zgodnie z którą będąc zatrudnionym w w/w spółce wykonywał jedynie zlecenia osób nią zarządzających m.in. M. E., równocześnie przyznając, że co prawda tankował na stacji paliw w (...) niemniej jednak nigdy nie przedstawiał się pokrzywdzonemu J. K. jako właściciel spółki (...) Sp. z o.o. , nigdy nie rozmawiał z w/w o zadłużeniu w płatności za olej napędowy i wreszcie nie zna pozostałych kierowców wskazanej spółki, kojarząc ich tylko imienia (jak bowiem wskazał „kierowcy się tam ciągle zmieniali”). W ocenie Sądu, opisana część wyjaśnień oskarżonego została złożona wyłącznie na użytek niniejszego postępowania, celem stworzenia jak najkorzystniejszej dla niego sytuacji procesowej. Ta konstatacja znajduje oparcie nie tylko w zasadach doświadczenia życiowego, ale przede wszystkim w spójnym materiale dowodowym stanowiącym podstawę ustaleń stanu faktycznego niniejszej sprawy. Rzetelne i korespondujące ze sobą w zasadniczych kwestiach dowody osobowe w postaci zeznań nie tylko pokrzywdzonego J. K., ale również kierowców W. J., T. P. i J. R. (1) w sposób nie budzący wątpliwości świadczą o tym, że oskarżony S. K. (1) utrzymywał, że jest uprawniony do reprezentowania spółki (...) sp. z o.o. Zarówno z zeznań pokrzywdzonego, jak również z przedłożonej w sprawie dokumentacji w postaci faktur, umowy o współpracę wynika bowiem, że oskarżony wskazywał tę firmę jako nabywcę oleju napędowego, wprowadzając przy tym J. K. i jego pracowników w błąd, że jest jej ekonomicznym współwłaścicielem decydującym o prowadzeniu jej spraw. Zdaniem pokrzywdzonego, wszelkie podejmowane przez oskarżonego działania w sposób jednoznaczny wskazywały, że jest właścicielem, albo współwłaścicielem spółki (...) "ja tylko kontaktowałem się z Panem K.. Wszelkie zobowiązania były regulowane przez Pana K., który przyjeżdżał do mnie do firmy (...) K. odbierał osobiście faktury i za nie płacił gotówką" (k. 96 na odwrocie). Co istotne, oskarżony wskazywał tylko siebie jako osobę kompetentną w załatwianiu wszelkich spraw. Okoliczności powyższe w pełni potwierdzili pracownicy zatrudnieni na przedmiotowej stacji paliw w (...)a to M. O. i A. F. – wskazując, że tylko oskarżonego kojarzą ze spółką (...) Sp. z o.o. podkreślając, że inne osoby nie dokonywały zakupów na rzecz wskazanej spółki. Wreszcie, należy podkreślić, że również osoby zarządzające spółka (...) zaprzeczyły jakoby S. K. (1) miał jakiekolwiek uprawienia do reprezentowania firmy, zaś ze zgromadzonych w sprawie dokumentów wynika, że oskarżony był przez spółkę (...) zgłoszony do ubezpieczenia jedynie w okresie od 14 maja 2012 r. do 15 czerwca 2012 r. jako osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług (k. 224, 636). Wreszcie, w/w zaprzeczyli, jakoby dokonywali zakupów oleju napędowego na stacji paliw w (...)czy też zlecali jakiekolwiek transport oskarżonemu (w zabezpieczonej dokumentacji spółki (...) nie odnaleziono żadnych dokumentów dot. S. K. (1), informacji takich nie zawierają również akta rejestrowe w/w spółki). Pomimo powyższego, na wystawianych dokumentach przez (...) J. K. (faktury VAT, dokumenty WZ i KP), gdzie jako nabywca wskazywana była spółka (...) sp. z o.o. to właśnie S. K. (1) kwitował ich odbiór własnoręcznym podpisem, co zostało w sposób kategoryczny potwierdzone w opinii z przeprowadzonych badań identyfikacyjnych podpisów. Wreszcie należy zawrócić uwagę, że jesienią 2012 r. aktywność spółki (...) całkowicie ustała, co obrazuje historia rachunków bankowych spółki. Ich analiza dodatkowo wskazuje, że w okresie w którym S. K. (1) dokonywał zakupów paliwa na stacji pokrzywdzonego – w/w firma nie prowadziła żadnej działalności, w szczególności z rachunków tych nie realizowano żadnych płatności na rzecz ZUS-u, Urzędu Skarbowego, czy też wypłat wynagrodzeń. W okresie tym bark jest również jakichkolwiek transferów środków pieniężnych prowadzone na rzecz w/w spółki, które mogłyby świadczyć o zawieraniu i realizowaniu transakcji z którymi mogłoby wiązać się wykonywanie transportów. Powyższe niewątpliwie świadczy zatem o tym, że S. K. (1) realizował transakcje na własny rachunek, firmując jedanymi spółki (...).

O tym zaś, że wyjaśnienia S. K. (1) odnośnie meritum sprawy nie można uznać za wiarygodne świadczą wreszcie zeznania kierowców W. J., T. P. i J. R. (1). Ze złożonych prze nich depozycji wynika, że oskarżony wykorzystał również dane firmy (...) sp. z o.o. do formalnego ich zatrudnienia. Wbrew twierdzeniom Sł. K., który zaprzeczył jakoby ich znał – wykonywał on wobec wskazanych świadków wszystkie czynności przynależne pracodawcy, co skutkowało tym, że świadkowie Ci byli przekonani, że oskarżony zarządzał spółką (...), traktując go jak swojego szefa: "z tego co mi wiadomo to spółką (...) zarządzał S. K. (1). On też zajmował się rekrutacją i zatrudnieniem pracowników. W okresie zatrudnienia w ten spółce miałem kontakt tylko ze S. K. (1). Nie miałem kontraktu z żadną inną osobą z tej spółki" (k. 480).

Mając powyższe na uwadze sąd doszedł do przekonania, iż wyjaśnienia złożone przez S. K. o takiej treści zostały złożone wyłącznie na użytek niniejszego postępowania, celem stworzenia jak najkorzystniejszej sytuacji procesowej. Oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę z grożącej odpowiedzialności karnej za postępowanie, którego się dopuścił i dlatego w składanych wyjaśnieniach starał się jak najbardziej udowodnić brak ze swojej strony negatywnego zachowania.

zeznania M. J.

zeznania J. J.

zeznania M. S.

zeznania M. K.

zeznania J. O.

zeznania M. G.

zeznania W. G.

zeznania R. Z.

zeznania D. T.

Co prawda analizowani świadkowie posiadali wiedzę odnośnie funkcjonowania spółki (...) Sp. z o.o. w różnych okresach jej działalności, niemniej jednak nie posiadali istotnych informacji na temat oskarżonego S. K. (1) w związku z zarzucanym mu zachowaniem przestępczym.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 286 § 1 k.k. odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten typ czynu zabronionego podlega ten kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Nie ulega żadnych wątpliwości, iż omawiany czyn zabroniony jest typem powszechnym tj. takim, do którego popełnienia zdatny jest nieograniczone krąg podmiotów zdolnych do odpowiedzialności karnej. Podobnie bezsporne w doktrynie prawa karnego jest stwierdzenie, iż ów czyn zabroniony jest typem skutkowym, który materializuje się w poczynieniu przez pokrzywdzonego niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Co szczególnie istotne zwraca się uwagę, iż jest to typ konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo tym samym z owej niekorzystności rozporządzenia mieniem nie musi wynikać bezpośrednio szkoda dla podmiotu nim rozporządzającego. Niemniej przedmiotowa niekorzystność należy rozumieć w sposób obiektywny, jako powzięcie czynności choćby pośrednio niekorzystnej dla pokrzywdzonego. Ważne jest natomiast ażeby owa okoliczność będąca przedmiotem błędu/niemożności pojęcia przedsiębranego działania miała relewantne znaczenie dla powzięcia owej decyzji w przedmiocie rozporządzenia mieniem. Natomiast, jako rozporządzenie mieniem należy rozumieć, jako wydanie dyspozycji o charakterze majątkowym prowadzącej do przejścia określonych składników mienia do dyspozycji innej osoby.

Ustawodawca w art. 286 § 1 k.k. przewidział trzy równoważne prawnokarne formy doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonego. Mianowicie, jako zachowanie realizujące przedmiotowy występek należy rozumieć wprowadzenie w pokrzywdzonego w błąd tj. sytuacje, kiedy to sprawca kreuje w osobie dysponującej mieniem fałszywy obraz rzeczywistości, który ma znaczenia dla powzięcia decyzji o charakterze finansowym. Drugim równoprawnym sposobem realizacji znamion oszustwa jest wyzyskanie błędu tj. sytuacja, kiedy to sprawca wykorzystuje fakt, iż dysponent mienia z jakichkolwiek przyczyn niewłaściwie pojmuje istnienie okoliczności istotnej dla rozporządzenia mieniem, a sprawca o tym wie i nie robi nic w kierunku tego, ażeby owo niewłaściwe pojmowanie rzeczywistości zmienić, co więcej korzysta z tego błędnego stanu świadomości przedmiotu czynności wykonawczej. Ostatnim sposobem realizacji czynności wykonawczej jest wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, jako desygnat tego pojęcia należy rozumieć zachowania, kiedy sprawca doprowadza do niekorzystnego rozporządzenia mieniem podmiot, który w danej chwili nie jest w stanie zrozumieć/odczytać charakteru podejmowanej czynności. Owa niemożność może być o charakterze stałym bądź też czasowym. Natomiast z uwagi na określenie, iż sprawca winien działać w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedmiotowego występku można dopuścić się wyłącznie w ściśle określonym zamiarze bezpośrednim tj. tzw. zamiarze kierunkowym.

Przekładając powyższe rozważania natury ogólnej na grunt niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że J. K. stał się ofiarą przestępstwa oszustwa. Mianowicie dokonał on niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez dokonanie sprzedaży oleju napędowego o łącznej wartości 92.355,50 zł, Co więcej, oskarżony S. K. (1) dokonując zakupu w/w towaru, z odroczeniem terminów płatności na podstawie umowy z dnia 19.04.2012 r., którą podpisał w imieniu (...) Sp. z o.o. utrzymywał, że jest uprawniony do jej reprezentowania, wskazywał tę firmę jako nabywcę, wprowadzając przy tym J. K. i jego pracowników w błąd, że jest jej ekonomicznym współwłaścicielem decydującym o prowadzeniu jej spraw, a także, że wszystkie należności za zakupiony towar zostaną uregulowane, podczas, gdy w rzeczywistości nie miał zamiaru dotrzymać zaciągniętych zobowiązań. W świetle zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego niezbicie wynika bowiem, że sprawca nie był współwłaścicielem wskazanej spółki, ani też nie był w niej zatrudniony, zaś wszelkie transakcję z pokrzywdzonym realizował na własny rachunek, firmując je danymi spółki (...). Nadto sposób jego działania wskazuje na celowy i przemyślany sposób działania sprawcy.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K. (1)

I

I

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary i wziął pod uwagę okoliczności łagodzące i obciążające ujawnione w toku przewodu sądowego. Jako okoliczność obciążającą Sąd wziął po uwagę rodzaj i charakter naruszonego nim dobra jakim jest ochrona mienia. Okolicznością łagodzącą jest natomiast uprzednią niekaralność oskarżonego. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze nie tylko znamiona strony podmiotowej czynu oskarżonego, ale przede wszystkim ilość dóbr prawnych, w które godził.

Uznając winę oskarżonego S. K. (1) Sąd w zakresie przedstawionego mu przestępstwa za udowodnione, wymierzył karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, jako adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełniającą cele indywidualnej prewencji, jak i cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego wpływa w szczególności rodzaj i charakter naruszonego dobra, jakim jest cudze mienie. W ocenie Sądu, wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, stopnia winy oskarżonego oraz realizuje zapobiegawcze i wychowawcze cele kary, a także jest karą sprawiedliwą w odczuciu społecznym. Orzeczona kara spełnia w ocenie Sądu również cel ogólno – prewencyjny stanowiąc ostrzeżenie dla potencjalnych sprawców przed powielaniem tego typu zachowań, jak i w zakresie społecznego oddziaływania kary wykazując pokrzywdzonym, iż ich prawa są należycie chronione, a osoby bezprawnie godzące w ich prawa spotyka represja karna.

Sąd stanął na stanowisku, że wymierzona oskarżonemu kara osiągnie swoje cele także w przypadku warunkowego zawieszenia jej wykonania na okres 3 lat próby. Zdaniem Sądu możliwość zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności w sytuacji gdy oskarżony nie zweryfikuje swego postępowania pod kątem przestrzegania porządku prawnego, wpłynie na niego w taki sposób, iż jako osoba mogąca analizować swe poczynania zrozumie niewłaściwość swego postępowania i w ten sposób zostaną osiągnięte cele kary w zakresie prewencji indywidualnej. W opinii Sądu, wymierzona oskarżonemu kara spełni wobec niej cele wychowawcze i zapobiegawcze, nawet jeżeli jej wykonanie zostało zawieszone warunkowo. Już samo zdarzenie, postępowanie przed Sądem, a także dotychczas poniesione przez oskarżonego konsekwencje jego zachowania będą dla niego dostateczną przestrogą na przyszłość, wdrażając go do bezwzględnego poszanowania norm prawa i zasad współżycia międzyludzkiego. Również realna możliwość wykonania kary w sytuacji ponownego wejścia w konflikt z prawem stanowić będzie dla niego motywację do przestrzegania porządku prawnego. Tak więc, dyrektywy art. 69 § 1 k.k. są spełnione gdyż zawieszenie wykonania kary jest wystarczające dla osiągnięcia jej celów wobec oskarżonego. Zdaniem Sądu, zostaną osiągnięte cele prewencji indywidualnej oddziaływujące w ten sposób, że oskarżony zrozumie, iż popełnianie przestępstw nie popłaca.

S. K. (1)

I

II

Na mocy art. 33 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 rok i przy zastosowaniu z art. 4 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tj. karę grzywny w kwocie 2000 (dwóch tysięcy) złotych,

W przedmiotowej sprawie kara grzywny stanowi w zasadzie jedyną realną dolegliwość pozwalającą odczuć choć w sferze materialnej naganność poczynań oskarżonego. Przy wymiarze kary grzywny Sąd uwzględnił także sytuację rodzinną i majątkową S. K. (1). W/w posiada wykształcenie zawodowe, wykonuje pracę dorywczą za granicą, uzyskując dochód w wymiarze ok. 2.000-25.000 zł. Sąd wymierzając karę grzywny miał jednak na uwadze ugruntowany w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym przy wymiarze grzywny należy uwzględniać nie tylko rzeczywiste dochody sprawcy, ale - w pewnym zakresie - również dochody, które mógłby on osiągnąć (wyrok SN z 14 czerwca 1982 r., II KR 132/82, OSNKW 1982, z. 12 poz. 88; glosa do tego orzeczenia A. G., PIP 1983, z. 9). Wysokość jednej stawki dziennej grzywny zależy więc m.in. od "możliwości zarobkowych sprawcy". Mając na uwadze powyższe, Sąd uwzględnił wynagrodzenia, które sprawca byłby uzyskiwał, gdyby wykonywał sumiennie (najszerzej pojmowaną) pracę w możliwie największym stopniu odpowiadającą jego właściwościom osobistym, a zwłaszcza umiejętnościom, predyspozycjom, wykształceniu oraz przygotowaniu zawodowemu. W ocenie Sądu – oskarżony będzie w stanie uiścić grzywnę - tym bardziej, że nie jest to kwota wygórowana. W ocenie Sądu, grzywna wymierzona oskarżonemu może spełnić również cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec sprawcy przestępstwa, w szczególności poprzez swój materialny wymiar, a nadto cele prewencji ogólnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa Z jednej strony wymusi na oskarżonym konieczność bezwzględnego przestrzegania porządku prawnego, a z drugiej przypomni innym ludziom o takim obowiązku i będzie dla nich sygnałem, że na tego typu zachowania ze strony organów i instytucji państwowych przyzwolenia nie ma. Niemniej jednak, kara ta poprzez swój materialny wymiar i obciążenie budżetu domowego winna spełnić swoje cele i zmusi oskarżonego co najmniej do zastanowienia się nad swoim dotychczasowym postępowaniem.

S. K. (1)

I

III

Na mocy art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku i przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego S. K. środek karny w postaci obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości poprzez zapłatę poprzez zapłatę kwoty 92.355,50 (dziewięćdziesiąt dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt groszy) solidarnie z (...) Sp. z o.o. w B. co do której orzeczono nakazy zapłaty w sprawach (...) i (...) w tut. Sądzie na rzecz pokrzywdzonego J. K..

Orzeczenie tego zobowiązania służy ochronie naruszonego interesu pokrzywdzonych. Nakładając powyższy obowiązek Sąd kierował się względami celowości, a przede wszystkim tym, że jednym z głównych zadań prawa karnego, jakim jest kompensowanie szkód poniesionych przez pokrzywdzonego przestępstwem. Istota środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody opiera się na założeniu, że jednym z zadań procesu karnego jest rozwiązanie konfliktu pomiędzy sprawcą, a pokrzywdzonym, a sposobem rozwiązania czy złagodzenia tego konfliktu jest m.in. naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem. Ustalając zakres naprawienia szkody Sąd miał również na uwadze wychowawczą funkcję orzeczonego mu środka karnego, który uświadamiając oskarżonemu nieopłacalność jego zachowania, również powinien wpłynąć na jego zachowanie.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Na zasadzie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa częściowe koszty sądowe w postaci częściowych wydatków w kwocie 1000 (tysiąc) złotych i na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od ponoszenia pozostałych kosztów sądowych w postaci dalszych wydatków i opłat.

V.

Na zasadzie art. 22 ³ ust. 2 Ustawy o radcach prawnych Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnej K. L. kwotę 504,00 (pięćset cztery) złotych i 23 % VAT w kwocie 115,92 (sto piętnaście 92/100) złotych tj. łącznie w kwocie 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) złotych tytułem kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

1.Podpis