Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk

Protokolant:

st. sekr. sądowy Agnieszka Walerczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 775/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 13 lipca 2021 r., sygn. II K 1231/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

-------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

---------------------

--------------------------------------------------------------

-------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

-----------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obraza przepisu prawa materialnego art. 177 § 1 kk, polegająca na bezpodstawnym uznaniu, że oskarżony swoim działaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego w nim wskazanego i w konsekwencji wymierzenie mu kary na jego podstawie, podczas gdy wina spowodowała wypadku leżała po stronie P. D. (1).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obraza prawa materialnego polega na jego wadliwym zastosowaniu lub niezastosowaniu, w wyroku, który oparty jest na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych. Nie można więc mówić o naruszeniu przepisów prawa materialnego w sytuacji, gdy apelujący – tak jak w niniejszej sprawie – nie zgadza się z ustaleniami Sądu I instancji leżącymi u podstaw określonej subsumpcji pod konkretną normę prawa materialnego z części szczególnej Kodeksu Karnego. Kwestia przyczynienia się do zdarzenia P. D. (2) została zważona przez Sąd Rejonowy prawidłowo. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż przy zarzucie obrazy przepisu prawa materialnego punktem wyjścia winny być niekwestionowane ustalenia poczynione przez Sąd Rejonowy, nie zaś ustalenia, które zdaniem skarżącego powinien poczynić ów Sąd, zgodnie z oceną dowodów, którą próbuje on przeforsować. Biorąc pod uwagę, iż kwestia przyczynienia się po stronie P. D. (1) stanowiła oś wniesionej apelacji i została poruszona w kolejnych zarzutach kilkukrotnie, Sąd Okręgowy omówi ją w kolejnych rubrykach.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, ewentualnie

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosków.

Lp.

Zarzut

2.

Obraza przepisu prawa materialnego art. 46 § 2 kk, poprzez nałożenie na oskarżonego obowiązku zapłaty na rzecz poszkodowanego kwoty 1.500 złotych tytułem nawiązki w oparciu o błędne ustalenia faktyczne w zakresie winy oskarżonego spowodowania wypadku i nieuwzględnienia postawy P. D. (1) wypełniającej znamiona czynu zabronionego wskazanego w art. 177 § 1 kk – w tym stwierdzonego przez Wysoki Sąd przyczynienia się P. D. (1) do powstania zdarzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Orzeczenie przez Sąd Rejonowy nawiązki na rzecz pokrzywdzonego na podstawie art. 46 § 2 kk było naturalną konsekwencją stwierdzenia winy oskarżonego i wydania wyroku skazującego. W takim układzie obraza przepisu prawa materialnego w ogóle nie wchodzi w rachubę. W ocenie Sądu Okręgowego, przyczynienie się P. D. (1) zostało należycie ocenione przez Sąd Rejonowy, który okoliczności tej nadał właściwą rangę i znaczenie w całości zaskarżonego orzeczenia – także w części dotyczącej wysokości orzeczonej nawiązki – 1.500 (tysiąca pięciuset) złotych, której wysokość nie jest wygórowana. Wysokość orzeczonej na podstawie art. 46 § 2 kk nawiązki winna być miarkowana z uwzględnieniem rozmiaru szkód, ale szczególnie rozmiaru krzywdy wyrządzonej pokrzywdzonemu, ocenianej zwłaszcza przez pryzmat subiektywnych doznań ofiary przestępstwa, sposobu działania sprawcy, jak również tego, jaki wpływ na stan psychiczny osoby pokrzywdzonej wywołało znalezienie się w sytuacji ofiary przestępstwa (por. postanowienie SN z 22.06.2017 r., IV KK 191/17, LEX nr 2327877). W przedmiotowej sprawie zasadniczym kwantyfikatorem ważącym na wysokości nawiązki był rozmiar skutków zdarzenia tj. konkretnych obrażeń ciała pokrzywdzonego i jego przyczynienie się do zdarzenia, które warunkowało zasadność warunkowego umorzenia postępowania, orzeczenia nawiązki w w/w kwocie oraz zasadność przyjęcia, że orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie jest celowe, albowiem oskarżony nie stwarza zagrożenia na drodze i brak jest podstaw, aby wyeliminować go z grona kierowców.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, ewentualnie

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosków.

Lp.

Zarzut

3.

Obraza przepisu postępowania art. 7 kpk, poprzez pominięcie twierdzeń wskazanych w opinii biegłego M. K. (1) oraz jego zeznaniach świadczących o naruszeniu zasad bezpieczeństwa przez P. D. (1), co przyczyniło się do zaistniałego wypadku, a tym samym nieukształtowanie swojego przekonania przez Sąd na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, lekceważąc wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego i oparcie treści wyroku o dowolność, a nie swobodność w zakresie oceny dowodów, co skutkowało ustaleniem błędnego stanu faktycznego i wyciągnięciem bezpodstawnego wniosku o uznaniu winy oskarżonego, opierając je na rażąco niespójnej opinii biegłego M. S. (1).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

P. D. (1) w zdecydowanej mierze przyczynił się do zdarzenia z aktu oskarżenia, aczkolwiek również nieprawidłowe zachowanie oskarżonego było kanwą zdarzenia – do tychże ustaleń faktycznych Sądu I instancji poczynionych na podstawie oceny dowodów – a dokładnie na podstawie opinii biegłych ds. rekonstrukcji wypadków drogowych Sąd Okręgowy nie miał żadnych zastrzeżeń, stwierdzając zgodność z wymogami art. 7 kpk toku rozumowania Sądu Rejonowego przedstawionego w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w rubryce 1.1 i 1.2 (k. 232-233). Wywód Sądu I instancji w tym względnie nie zawierał wadliwości, dowolności i luk logicznych. Przyczynienie się P. D. (1) zostało bezdyskusyjnie ocenione „na korzyść oskarżonego”, a zatem w sposób, który postulował obrońca, przy przyjęciu przez Sąd Rejonowy niższego aniżeli zazwyczaj, w tej kategorii spraw, przy podobnych skutkach, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a w efekcie rozstrzygnięcia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego.

W orzecznictwie wskazuje się, iż współodpowiedzialnymi za występek określony w art. 177 § 1 lub 2 kk (to jest za spowodowanie wypadku drogowego) mogą być dwaj współuczestnicy ruchu, a czasem nawet większa ich liczba. Warunkiem takiej oceny prawnej jest stwierdzenie, w odniesieniu do każdego z tych uczestników z osobna, po, że w zarzucalny sposób naruszył on, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu, a także, że pomiędzy jego zachowaniem a zaistniałym wypadkiem istnieje powiązanie przyczynowe oraz tego, że istnieje normatywna podstawa do przyjęcia, iż zachowanie uczestnika ruchu powiązane przyczynowo z wypadkiem zasługuje z kryminalno-politycznego punktu widzenia na ukaranie. Ten ostatni wyznacznik odpowiedzialności oceniać należy według kryterium, w myśl którego przypisywalny jest tylko taki skutek, który został przez danego uczestnika ruchu spowodowany w wyniku sprowadzenia przezeń niedozwolonego niebezpieczeństwa (ryzyka) jego powstania albo istotnego zwiększenia ryzyka już istniejącego (a będącego np. wynikiem zachowania innego współuczestnika ruchu) - oczywiście w razie zrealizowania się tego właśnie niebezpieczeństwa (ryzyka) w postaci skutku spełniającego znamiona typu czynu określonego w art. 177 § 1 lub 2 kk (por. wyrok SN z 8.04.2013 r., II KK 206/12, LEX nr 1311397).

Oceniając złożone w tej sprawie opinie biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych M. K. i M. S. Sąd Rejonowy nie naruszył przepisu art. 7 kpk. Skarżący argumentując podniesiony zarzut pokreślił tylko te fragmenty z opinii M. K., które były „na korzyść” jego mocodawcy, pomijając tym samym efekty i postępy pierwszoinstancyjnego postępowania dowodowego. Wątpliwości zgłaszane przez obrońcę podzielał także Sąd Rejonowy co stało się przyczyną powołania drugiego biegłego M. S., który złożył poza opinią z dnia 19.02.2021 r. (k. 181-194), złożył także opinię uzupełniającą (k. 211-214), odpowiadając na dodatkowe pytania, które były kluczowe w kontekście nie samego przyczynienia się pokrzywdzonego do zdarzenia, lecz konkretnie wpływu zachowania oskarżonego na jego zaistnienie oraz związku przyczyno-skutkowego, który między nimi zaistniał. Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że biegły M. S. wydając opinię dysponował pełniejszym materiałem dowodowym, albowiem dokumentacja fotograficzna z miejsca zdarzenia została dołączona do akt sprawy dopiero na etapie postępowania sądowego, przed wydaniem opinii przez tego biegłego, natomiast nie dysponował nią biegły M. K. wydając swoją opinię. Prędkość poruszania się motocyklisty, tj. P. D. (1) w obu opiniach pozostawała zbliżona. Przyczynienie się wyżej wymienionego do zdarzenia również przez obu biegłych zostało kategorycznie wyrażone we wnioskach sformułowanych opinii. Różnica co do przyczynienia się oskarżonego, stanowiąca warunek konieczny, condicio sine qua non zaistnienia zdarzenia wypadku drogowego, którego zdarzenia ramy nakreślono w akcie oskarżenia, wynikała bezpośrednio z opinii M. S., który wniosek ten logicznie uargumentował. Jedyną uwagą do opinii jest fakt, że dla kierującego motocyklem skrzyżowanie nie było oznakowane, ale wypadek ma miejsce w mieście i należy się w każdej chwili spodziewać przecięcia ulic. Wyrywkowe wskazywanie na fragmenty pierwszej opinii bez jej całościowego kontekstu, obliczeń i danych, które były kanwą odpowiedzi na pytania obrońcy w opinii uzupełniającej, nie doprowadziło do przyjęcia, że finalnie Sąd Rejonowy bezzasadnie i sprzecznie z art. 7 kpk opinię tę obdarzył przymiotem wiarygodności i na jej podstawie poczynił kluczowe ustalenia w sprawie, które wymagały wiadomości specjalnych.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, ewentualnie

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosków.

Lp.

Zarzut

4.

Obraza przepisu postępowania art. 92 kpk, poprzez nie oparcie rozstrzygnięcia na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku postępowania mających istotne znaczenie dla sprawy zwłaszcza poprzez nieuwzględnienie rażących naruszeń zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez P. D. (1), co stanowiło przyczynę spowodowania wypadku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Tutaj trzeba po raz kolejny jasno doprecyzować, iż nieprawidłowe zachowanie pokrzywdzonego P. D. (1) stanowiło przyczynę, ale nie wyłączną zaistnienia zdarzenia, do którego poprzez naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym w postaci wyjeżdżania z drogi podporządkowanej na drogę z pierwszeństwem przejazdu i nie zachowanie szczególnej ostrożności, przyczynił się również oskarżony S. H..

Jeżeli skarżący ma zastrzeżenia do pierwszoinstancyjnej oceny dowodów, to zarzutem adekwatnym i wystarczającym byłby zarzut obrazy art. 7 kpk. Jedno uchybienie, kwalifikowane jako kilka zarzutów, nie obligowało Sądu Odwoławczego do powielania tych samych rozważań, dotyczących tych samych kwestii, przy odmiennym i wtórnym ujęciu przez skarżącego tego samego problemu.

Na zakończenie dodać jedynie można, że decyzja Sądu Rejonowego w przedmiocie zastosowania względem oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania, również jawi się jako prawidłowa. Sąd Rejonowy w toku postępowania pierwszoinstancyjnego w sposób prawidłowy ocenił wszystkie przesłanki do zastosowania tego środka probacyjnego.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, ewentualnie

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosków.

Lp.

Zarzut

5.

Obraza przepisu postępowania art. 624 § 1 kpk, poprzez obciążenie oskarżonego wydatkami w części, w sytuacji gdy istniały podstawy do zwolnienia go w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, z uwagi na to, że wymagały tego względy słuszności, a zwłaszcza fakt spowodowania wypadku przez P. D. (1) i niemożności przypisania oskarżonemu winy za popełniony czyn.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obciążenie oskarżonego kosztami postępowania było skutkiem wydania przez Sąd Rejonowy wyroku skazującego. Art. 627 kpk formułuje zasadę ponoszenia kosztów sądowych przez skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego. Aby mogło dojść do jej przełamania konieczne jest wystąpienia przesłanek zwolnienia od kosztów sądowych, przewidzianych w art. 624 § 1 kpk, który dotyczy względów słuszności oraz sytuacji materialnej oskarżonego. Skarżący w tej sprawie powołał się wyłącznie na względy słuszności związane z przyczynieniem się do zdarzenia po stronie pokrzywdzonego, co w ocenie Sądu Okręgowego było niewystarczające, aby w całości kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa, skoro winę za zdarzenie ponosił również oskarżony.

Wniosek

- o zasądzenie na rzecz oskarżonego kosztów ustanowienia w sprawie obrońcy – w wysokości 2.500 złotych, w związku z poniesieniem przez niego dotychczas kosztów w takiej wysokości w przedmiotowej sprawie, na podstawie dotychczas przedłożonych dokumentów zapłaty w sprawie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku. Skoro brak było podstaw do zwolnienia oskarżonego z kosztów procesu, w których przeważającą część stanowiły koszty opinii biegłych, tym bardziej brak było podstaw do zasądzenia na jego rzecz kosztów ustanowienia w sprawie obrońcy z wyboru.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Rozstrzygnięcie o obciążeniu oskarżonego kosztami sądowymi za II instancję uzasadniają przepisy art. 634 kpk i art. 12 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana