Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 815/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi -Południe w Warszawie z dnia 19 listopada 2020 r. sygn. IV K 753/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1

Ł. S.

Skazany był wielokrotnie karany .

Karta Karna

279-283

2.1.2

Ł. S.

Skazany nie osiąga dochodów, które pozwoliłyby mu pokryć wydatki Skarbu państwa.

e-P.

269

2.1.3

Ł. S.

Zachowanie skazanego podczas odbywania kary pozbawienia wolności oceniane zostało jako dobre.

opinia

270-276

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.
2.1.2.
2.1.3.

Karta Karna

Epuap

Opinia o skazanym

Dowody o charakterze obiektywnym, oparte na informacjach, którymi dysponują wystawcy dokumentów. Niekwestionowane przez skazanego.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

-rażąca niewspółmierność kary orzeczonej w wymiarze 13 lat pozbawienia wolności, która nie uwzględnia występujących w sprawie związku przedmiotowego i podmiotowego pomiędzy zbiegającymi się czynami oraz zachowania skazanego po popełnieniu przestępstw, co powinno mieć decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej i uzasadniać jej orzeczenie na zasadzie absorpcji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przy ustalaniu granic kary łącznej należało uwzględnić wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 kwietnia 2019 r. sygn. akt K 14/17. Trybunał Konstytucyjny uznał art. 86 § 4 k.k. za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim różnicuje sytuację osób, wobec których zastosowanie miała już wcześniej instytucja kary łącznej, od osób, co do których ta instytucja zastosowania nie miała, w ten sposób, że umożliwia w stosunku do tej pierwszej kategorii osób podwyższenie dolnej granicy kary łącznej, a także orzeczenie kary rodzajowo surowszej, tj. kary 25 lat pozbawienia wolności. Tak więc, granice kary łącznej kształtują się od 3 lat pozbawienia wolności (wysokość jednostkowej kary najsurowszej) do sumy kar jednostkowych, czyli do 17 lat i 11 miesięcy. Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 11 czerwca 2019 r. sygn. akt P 20/17, uznał art. 87 § 1 k.k. za niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 175 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności. Tak więc, nie można zgodzić się z sądem I instancji, że połączenie węzłem kary łącznej orzeczonych prawomocnie kar ograniczenia wolności i pozbawienia wolności było obowiązkowe. Jednak należy wskazać, iż za objęciem tych kar węzłem kary łącznej przemawia fakt upływu długiego czasu pomiędzy ich orzeczeniem, a przewidywanym wykonaniem z uwagi na długotrwałe kary pozbawienia wolności. Wykonanie kar ograniczenia wolności po upływie kilku lat od ich orzeczenia nie spełniłoby celów karania. Należało także w większym zakresie, niż uczynił to sąd I instancji uwzględnić związek przedmiotowo- podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami popełnionymi przez skazanego pozostających w realnym zbiegu. Ustalając ten związek trzeba zauważyć, że wszystkie przestępstwa skazany popełnił w okresie od 2016 roku do 2018 roku, czyli przez okres 2 lat, w odstępach kilku miesięcznych. W tym czasie popełnił 16 jednostkowych przestępstw. Podkreślenia wymaga fakt, że wszystkie przestępstwa skierowane były przeciwko mieniu, jednak zostały popełnione w różny sposób. Wśród nich są cztery przestępstwa kradzieży , jedenaście kradzieży z włamaniem oraz jeden rozbój. Pomiędzy popełnionymi przestępstwami zachodzi więc związek przedmiotowo – podmiotowy, gdyż należą one do jednej grupy i zostały popełnione w bliskim odstępie czasowym. Jednakże związek ten nie jest bardzo bliski ze względu na różne sposoby popełnienia tych przestępstw. Można wyodrębnić w tej grupie przestępstwa od rozboju, kradzieży z włamaniem do kradzieży zwykłych. Im ściślejszy jest związek przedmiotowo podmiotowy, tym bardziej rozważyć należy możliwość zastosowania absorpcji czy asperacji, przy założeniu, że pełna absorpcja bądź kumulacja winny mieć - co do zasady - charakter wyjątkowy (zob.m.in. IV KK 426/20 Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2021 LEX nr 3182899, V. Konarska - Wrzosek (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. III - LEX, teza 5 do art. 85a). Brak bardzo bliskiego związku przedmiotowo – podmiotowego pomiędzy popełnionymi przestępstwami stoi na przeszkodzie zastosowaniu zasady absorpcji przy wymiarze kary łącznej wobec skazanego. Metoda asperacji, którą należy zastosować w niniejszej sprawie łączy w sobie elementy reguł: absorpcji i kumulacji. Jest to metoda, którą pozwala na dostrzeżenie pozytywnych aspektów resocjalizacji wynikających z opinii o zachowaniu skazanego w okresie obywania kary oraz uwzględnia związek przedmiotowo- podmiotowy pomiędzy popełnionymi przestępstwami. Z drugiej strony metoda to zapobiega nieuzasadnionemu premiowaniu sprawcy popełniającego wiele przestępstw, do czego prowadzi zasada absorpcji oznaczająca w istocie wymierzenie kary za jedno z pozostających w zbiegu przestępstw oraz praktyczną bezkarność w zakresie pozostałych. (zob. P. Kardas [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Część II. Komentarz do art. 53-116, wyd. V, red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2016, art. 86).

Z aktualnej opinii o skazanym wynika, że przestrzega on regulaminu. Nie stwarza problemów natury wychowawczej. Nie jest związany z podkulturą przestępczą. Nie używano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Nie zostały odnotowane zachowania autoagresywne. Odbywa karę w systemie programowanego oddziaływania. Zadania wynikające z programu realizuje właściwie. Jest zatrudniony nieodpłatnie w hali produkcyjnej mieszczącej się na terenie jednostki. Właściwie wykonuje swoje obowiązki. Nie wypowiada się na temat przeszłości. Nie łoży na utrzymanie rodziny. Deklaruje uiszczenie należności po opuszczeniu zakładu karnego. U skazanego stwierdzono uzależnienie mieszane od substancji psychoaktywnych. Ma wyznaczony termin terapii w Zakładzie Karnym w B.. Był 17 x nagradzany, raz karany dyscyplinarnie. Ogólne zachowanie ocenione zostało jako dobre. Treść opinii o skazanym przemawia więc za korzystniejszym niż uczynił to sąd I instancji ukształtowaniem kary łącznej. Uwzględniają relacje zachodzące pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, które sprowadzają się do łączącego je bliskiego związku przedmiotowo-podmiotowego oraz dane z opinii o skazanym sąd odwoławczy wymierzył skazanemu karę łączną 10 lat pozbawienia wolności. Tak orzeczona kara łączna zawiera w sobie całościową ocenę przestępczej działalności skazanego i miarkuje zastosowaną wobec niego represję karną przy uwzględnieniu celów kary wskazanych w art. 85a k.k. czyli celów zapobiegawczych i wychowawczych oraz kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wniosek

-o zmianę punktu 2 zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie kary łącznej i wymierzenie jej przy zastosowaniu zasady absorpcji w wysokości 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest częściowo zasadny.

Wniosek został uznany za zasadny w części dotyczącej konieczności złagodzenia wymierzonej skazanemu kary. Jednak nie został uwzględniony co do proponowanej przez obrońcę wysokości kary łącznej. Złagodzeniu kary łącznej do wysokości wskazanej przez obrońcę sprzeciwia się duża ilość przestępstw popełnionych przez skazanego. Skazany na przestrzeni dwóch lat popełnił aż 16 przestępstw skierowanych przeciwko mieniu, w tym rozbój i kradzieże. Zgodnie z art. 85 a k.k. orzekając karę łączną sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara łączna nie może premiować sprawców popełniających wiele przestępstw, lecz polega na całościowej ocenie działalności przestępczej skazanego. Uwzględniając wskazane cele karą odpowiednią jest kara 10 lat pozbawienia wolności. Jest to kara niższa niż orzeczona przez sąd I instancji bowiem uwzględnia bliski związek przedmiotowo -podmiotowy pomiędzy popełnionymi przestępstwami i postępy w resocjalizacji skazanego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zakończenie obywania kary orzeczonej wyrokami Sądu Rejonowego Warszawy Śródmieścia w Warszawie sygn. II K 254/16 ( pkt. VI, dnia 1.05.2021r.) i Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi- Północ w Warszawie sygn. III K 227/18 ( pkt. VII, dnia 27.09.2021r.)

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Zgodnie z informacją zawartą na karcie 270 v akt sprawy kary orzeczone wskazanymi wyrokami zostały odbyte zanim zapadł wyrok sądu odwoławczego. Zgodnie z art. 572 k.p.k. należało w tym zakresie umorzyć postępowanie o wydanie wyroku łącznego. Sąd odwoławczy powołuje się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2020 r. I KK 108/19, który zawiera tezę: „Zgodnie z art. 85 § 2 k.k. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu (z zastrzeżeniem art. 89 k.k.), w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, za które wymierzono kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Wymogów powyższego przepisu nie spełnia kara, której wykonanie zostało w całości zakończone”.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

1.  zakres połączenia;

2.  częściowe umorzenie postępowania o wydanie wyroku łącznego;

3.  wysokość kary łącznej;

Zwięźle o powodach zmiany

Ad. 1i 2

Zakres nowego połączenia konieczność częściowego umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego wynikała z odbycia przez skazanego kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami opisanymi w punktach VI i VII komparycji zaskarżonego wyroku.

Ad.3.

Złagodzenie wymiaru kary łącznej wynikało z uwzględnienia bliskiego związku przedmiotowo – podmiotowego pomiędzy popełnionymi przez skazanego przestępstwami oraz potrzebą uwzględnienia pozytywnej opinii o skazanym, wskazującej po postępy w resocjalizacji.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Zaliczenie okresów obytej kary wynika z danych zawartych na karcie 270-271.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k . zwolnił skazanego od uiszczenia wydatków w sprawie, które przejęte zostały na rachunek Skarbu Państwa. Skazany przebywa w zakładzie karnym, pracuje nieodpłatnie, nie jest w stanie ponieść kosztów.

5.

O kosztach obrony z urzędu sąd odwoławczy orzekł na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. ( Dz. U. z 2016 r. poz. 1715 )

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana