Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 459 / 21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 19 lutego 2021 roku wydany w sprawie II K 565 / 20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. podniesiony przez obrońcę oskarżonych K. K. (1) i P. K. zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 284 § 1 kk

2. podniesione przez oskarżonych K. K. (1) i P. K. oraz ich obrońcę zarzuty obrazy przepisów prawa procesowego, które miały wpływ na treść zaskarżonego wyroku, w szczególności poprzez ocenę dowodów nie odpowiadającą wymogom, o jakich art. 7 kpk, skutkującą błędnymi ustaleniami co do tego, iż oskarżeni dopuścili się zarzuconych im czynów tj. art. 4 kpk, art. 5 kpk, 7 kpk, art. 410 kpk oraz art. 424 § 1 kpk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wskazana przez sąd I instancji ocena dowodów nie jest ani dowolna, ani nielogiczna, nie pozostaje też w sprzeczności z doświadczeniem życiowym. Poprzedzona została ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy i stanowiła wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonym. Została też należycie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – argumentowana w uzasadnieniu. Nie doszło także do naruszenia zawartej w art. 5 § 2 kpk reguły in dubio pro reo, albowiem dowody, które przywołał sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ponad wszelką wątpliwość wskazują, iż K. K. (1) i P. K. dopuścili się zarzuconych im czynów.

Co do czynu popełnionego na szkodę M. Ś. – zeznania złożone przez pokrzywdzonego miały potwierdzenie nie tylko w relacjach M. S. (1) i K. Z., ale także bezpośrednie wsparcie w dowodzie obiektywnym w postaci wydruku korespondencji prowadzonej w formie sms pomiędzy M. S. (2) ( upoważnioną przez pokrzywdzonego do odbioru rzeczy ), a K. K. (1). Z korespondencji tej jasno wynika, iż wbrew późniejszemu stanowisku prezentowanemu w czasie składania wyjaśnień, oskarżona nie negowała, iż sporne rzeczy rzeczywiście zostały przez pokrzywdzonego pozostawione w sprzedanym domu oraz, iż małżonkowie K. byli w ich posiadaniu. Nie negowała też wówczas, iż ma obowiązek ich wydania oraz, by zostały przez nich zagubione ( co eksponował w apelacji ich obrońca ). Z korespondencji tej oraz z późniejszego nagłego jej urwania wnosić należy, iż oskarżona starała się jedynie zwodzić żądających zwrotu rzeczy, odwlekając ten zwrot w czasie, poprzez przedstawienie coraz to innych okoliczności, które miały go chwilowo uniemożliwiać. Na koniec zaś prośby o ich wydanie zbywane już były tylko milczeniem, ewentualnie wulgarnym zachowaniem oskarżonego ( por. zeznania M. S. (3) ). Trudno zatem w tej sytuacji przyjąć – czego oczekuje obrońca oskarżonych – że przedmioty te zostały jedynie przypadkowo przez oskarżonych zagubione, skoro taka okoliczność nie wynikała nawet z ich wyjaśnień. Z ich wyjaśnień nie wynika też żaden inny racjonalny powód odmowy wydania rzeczy, aniżeli to, że rozporządzili nimi tak, jak z własnymi, co uzasadniało przypisanie im występku z art. 284 § 2 kk.

Z kolei jeśli chodzi o czyny popełnione na szkodę Z. K., ustalenia poczynione przez sąd znajdowały potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego, R. D. oraz protokole oględzin uszkodzonych przedmiotów. Wartość wyrządzonej szkody znajdowała oparcie w wycenie wartości elementów, których nabycie okazało się niezbędne do przeprowadzenia naprawy ( k. 153 ) oraz w wycenie kosztów robocizny ( k.149 ).

Podkreślić także należy, iż stawiane oskarżonemu zarzuty są pochodną zeznań dwóch nie związanych od siebie osób pokrzywdzonych, którzy niezależnie od siebie wskazywali na tożsame lekceważenie przez oskarżonego praw własności innych osób.

Przysłowiową „ kropkę nad i ” stanowiło przyznanie się do winy P. K. w postępowaniu przygotowawczym w kontekście wszystkich zarzuconych mu czynów. Odnosząc się do nich przyznał wprost, iż „ było tak jak w zarzutach ”. Co prawda przed sądem zajął już odmienne stanowisko procesowe, tym niemniej przypomnieć należy, iż sam fakt odwołania uprzednio złożonych czy to zeznań, czy wyjaśnień nie skutkuje ich automatycznym wyeliminowaniem z materiału dowodowego. Wyjaśnienia ( zeznania ), które zostały następnie czy to odwołane, czy zmienione, nadal stanowią dowód w sprawie i tak, jak każdy inny dowód, podlegają swobodnej ocenie sądu. O ich wartości dowodowej nie decyduje bowiem ani stadium postępowania, ani czas, w którym zostały złożone, lecz ich treść, oceniana wedle reguł zawartych w art. 7 kpk i w konfrontacji z innymi dowodami. Tymczasem wyjaśnienia P. K., jakie złożone przez niego zostały w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym, zbieżne są z zeznaniami pokrzywdzonych oraz innymi, przywoływanymi wyżej dowodami. Nie przekonują powody, jakimi oskarżony tłumaczył przyczyny tak diametralnej zmiany swoich relacji, a w szczególności, że stanowiły one niedozwolonej rezultat presji ze strony przesłuchujących ich funkcjonariuszy policji, ukierunkowanej na złożenie wyjaśnień zgodnych z ich sugestiami i oczekiwaniami pod groźbą stosowania tymczasowego aresztowania. Poza wyjaśnieniami oskarżonego, nie ma żadnych podstaw, aby sugestie o niedozwolonych metodach pracy śledczych podzielić. Podkreślić należy, iż o presji tej oskarżony przypomniał sobie dopiero po wydaniu niekorzystnego dla niego wyroku, wcześniej nie zgłaszając i nie sygnalizując tego faktu nikomu.

Wniosek

Wnioski o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych od zarzuconych czynów, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, właściwie zakwalifikował przypisane oskarżonym czyny i wymierzył za niego kary, które nie rażą niewspółmiernością. W tej sytuacji brak było podstaw do korekt zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez skarżących.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, właściwie zakwalifikował przypisane oskarżonym czyny i wymierzył za niego kary, które nie rażą niewspółmiernością.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt II wyroku

Na podstawie § 2 w zw. z § 4 i § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 roku, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy obrony z urzędu.

pkt III wyroku

Wobec nieuwzględnienia apelacji oskarżonych i ich obrońcy, stosownie do treści art. 636 § 2 kpk w zw. z art. 633 kpk, zostali oni obciążeni kosztami sądowymi w całości.

7.  PODPIS