Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 556/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2021 roku w sprawie sygn. akt II K 407/16.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 25 § 1 pkt 2 k.p.k. poprzez rozpoznanie sprawy i wydanie wyroku przez Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim II Wydział Karny w zakresie przestępstw zarzucanych S. W. i T. B. pozostających w zbiegu realnym z art. 294 § 1 k.k., co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą opisaną w art. 439 § 1 pkt 4 k.p.k. polegającą na wydaniu wyroku w sprawie przez Sąd Rejonowy, a zatem Sąd niższego rzędu, podczas gdy sprawa należy do właściwości Sądu Okręgowego, zatem Sądu wyższego rzędu (zarzut zawarty w apelacji prokuratora i obrońcy oskarżonego S. W. ).

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Tytułem wstępu zważyć należy, iż o właściwości rzeczowej sądu decyduje opis czynu i jego znamiona, a nie prawidłowa bądź nieprawidłowa kwalifikacja prawna przyjęta w akcie oskarżenia lub wyroku. Zapis w art. 25 § 1 ust. 2 k.p.k., na podstawie którego w sprawach o określone występki orzeka w pierwszej instancji sąd okręgowy odnosi się do konkretnych czynów wyczerpujących znamiona ustawowe przestępstw wskazanych w tym przepisie bez względu na to, czy czyny te zostały prawidłowo zakwalifikowane i bez względu na to, że obiektywnie prawidłowa kwalifikacja prawna nie jest możliwa do przyjęcia ze względu na przepisy procesowe o charakterze gwarancyjnym, jakimi są art. 434 k.p.k. i art. 443 k.p.k. Innymi słowy o właściwości rzeczowej decyduje opis czynu i jego znamiona, a nie prawidłowa bądź nieprawidłowa kwalifikacja prawna przyjęta w akcie oskarżenia lub wyroku. Żadnego wpływu na właściwość rzeczową sądu nie ma przy tym zakaz reformationis in peius z art. 443 k.p.k. W przypadku możliwości podzielenia sprawy pod względem podmiotowym lub przedmiotowym, gdy stwierdzona bezwzględna przesłanka odwoławcza dotyczy tylko jednego z zarzutów lub jednego z oskarżonych w sprawie, konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku wskazana w art. 439 § 1 k.p.k. odnosi się bezwzględnie jedynie do tego konkretnego zarzucanego czynu lub konkretnego oskarżonego, co do którego wystąpiła bezwzględna przesłanka. Pogląd ten nie znajduje zastosowania w odniesieniu do wszystkich bezwzględnych przyczyn odwoławczych wymienionych w katalogu z art. 439 § 1 k.p.k., niemniej może być uwzględniony w odniesieniu do przesłanki z art. 439 § 1 pkt 4 k.p.k. (tak też w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17.04.2013 r., IV KK 351/21, Legalis). A zatem, zwrot "w sprawie" użyty w art. 439 § 1 pkt 4 k.p.k. nie odnosi się do ram przedmiotowo i podmiotowo złożonych aktów oskarżenia, ale bądź to do wyodrębnionych czynów przestępczych, bądź poszczególnych sprawców. Wniosek ten najzupełniej jasno wynika z analizy posługiwania się przez ustawodawcę terminem "sprawa" w przepisach określających właściwość rzeczową i miejscową sądów, a także reguł łącznego czy rozłącznego rozpoznania "spraw" -por. w szczególności art. 24 i 25 KPK czy art. 33 i 34 KPK. (tak też w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 27.09.2005 r., III KK 126/05, Legalis).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy – Sąd Rejonowy zaskarżonym wyrokiem przypisał oskarżonemu S. W. – na skutek modyfikacji czynu inkryminowanego w zakresie jego opisu i kwalifikacji prawnej - czyn ciągły zakwalifikowany z art. 296 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zb. z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Nie zauważył przy tym, że łączna wartość szkody w tak przypisanym czynie wynosi nie mniej niż 408.210,60 złotych, przy czym wartość mienia, którym niekorzystnie rozporządzono określona została na kwotę 409.635,00 złotych, a więc stanowiła mienie znacznej wartości w rozumieniu art. 115 § 5 kk. Tymczasem w sprawach o oszustwo w stosunku do mienia znacznej wartości właściwy jest w pierwszej instancji Sąd Okręgowy, co wynika z art. 25 § 1 pkt 2 k.p.k. Podobnie rzecz się ma w odniesieniu do oskarżonego T. B., któremu przypisano czyn ciągły zakwalifikowany z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., gdyż wyeliminowano z jego opisu i subsumpcji prawnokarnej znamię "mienia znacznej wartości" i tym samym przepis art. 294 § 1 k.k. Tym niemniej, Sąd Rejonowy, uprzedzając w trybie art. 399 k.p.k. o możliwości takich zmian, powinien zważyć na łączną wartość niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego i zorientować się, że jest to mienie znacznej wartości (niewątpliwym faktem jest, że już z aktu oskarżenia skierowanego przez Prokuraturę Rejonową w Tomaszowie Mazowieckim, w szczególności z opisu czynów zarzucanych oskarżonym i przyjętej kwalifikacji prawnej wynikało, że jest to mienie znacznej wartości), po czym wydać postanowienie o przekazaniu sprawy na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 25 § 1 pkt 2 k.p.k. Sądowi Okręgowemu w Piotrkowie Trybunalskim jako sądowi pierwszej instancji. Skoro zamiast tego kontynuował rozprawę i wydał wyrok, to orzekł w sprawie, w której właściwy był sąd wyższego rzędu, co jest rażącym naruszeniem reguł prawa karnego procesowego stanowiącym bezwzględną przyczynę odwoławczą.

W aspekcie powyższego, na kanwie niniejszej sprawy zwrócić należy uwagę na jeszcze jedną kwestię. Otóż analiza treści wyroku i jego pisemnych motywów przekonuje, że o przyjęciu w stosunku do oskarżonego S. W., iż czyn jego wyczerpał między innymi dyspozycję art. 294 § 1 k.k. przesądziło ustalenie, że jego działanie wyrządziło szkodę znacznej wartości. Tymczasem dla bytu przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. (które zachowaniem swym między innymi oskarżony niewątpliwie wyczerpał) nie jest wymagane, aby w majątku pokrzywdzonego powstała szkoda. Wprawdzie najczęściej niekorzystne rozporządzenie mieniem będzie prowadzić do spowodowania szkody, jednak nie musi być tak zawsze. Co więcej sprawca, który działa „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”, takiej korzyści osiągnąć wcale nie musi. Jeżeli chodzi o przepis art. 294 § 1 k.k., to stanowi on, że karze w nim określonej podlega m.in. ten, kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. „w stosunku do mienia znacznej wartości”. W przepisie tym nie ma w ogóle mowy o „szkodzie znacznej wartości” tak, jak to jest np. w wypadku przestępstwa określonego w art. 296 § 1 k.k., które odwołuje się właśnie do pojęcia „znacznej szkody majątkowej”. Należy stwierdzić więc wprost, że w odniesieniu do przestępstwa oszustwa pojęcie „w stosunku do mienia znacznej wartości” odnosi się do wartości przedmiotu czynności wykonawczej (wartości mienia, którym niekorzystnie rozporządzono), a nie do wyrządzonej tym czynem rzeczywistej szkody (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.02.2019 r., IV KK 406/18, Legalis; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 31.10.2018 r., Legalis). Przypomnieć w tym miejscu wypada, że przestępstwo opisane w art. 286 § 1 k.k. należy do tzw. przestępstw materialnych (skutkowych), przy czym owym skutkiem jest dokonanie przez pokrzywdzonego niekorzystnego rozporządzenia mieniem, czego nie należy utożsamiać z powstaniem po jego stronie szkody majątkowej, która może, ale nie musi wystąpić w konkretnym przypadku. Kluczowe zatem pozostaje zinterpretowanie znamienia dotyczącego „niekorzystności” dokonanego rozporządzenia majątkowego - w różnych, możliwych jego aspektach praktycznych. W tym zakresie konieczne wydaje się odwołanie do dorobku doktryny oraz orzecznictwa powstałego na kanwie tego właśnie zagadnienia prawnego. W jednym z najnowszych orzeczeń Sąd Najwyższy trafnie uznał, że następstwem przyjęcia szerokiego rozumienia pojęcia „mienie” jest równie szerokie traktowanie terminu „niekorzystne rozporządzenie mieniem”, zaliczając do niego wszelkie działania bądź sytuacje, które w majątku pokrzywdzonego powodują jakiekolwiek niekorzystne zmiany; dla przestępstwa oszustwa nie ma potrzeby wykazywania, że w chwili zawierania umowy sprawca nie miał zamiaru zapłacić za uzyskane świadczenie; wystarczające jest ustalenie, że pokrzywdzony nie zawarłby umowy, gdyby wiedział o okolicznościach, które były przedmiotem wprowadzenia go w błąd przez sprawcę (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 02.10.2015 r., III KK 148/15, Legalis).

Powyższe rozważania jednakowoż nabierają szczególnego znaczenia w odniesieniu do czynu inkryminowanego oskarżonemu T. B.. Bowiem o ile w akcie oskarżenia skierowanym przez oskarżyciela publicznego zarówno z opisu czynu mu zarzucanego, jak i przyjętej kwalifikacji wynikało, że jego działania generowały szkodę majątkową znacznej wartości, niemniej jednak czyn przypisany przez Sąd Rejonowy – przy czym w zakresie określonej subsumpcji prawnokarnej - już takiego zachowania nie przewidywał. Mając jednak na względzie, że w przypadku przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. o jego kwalifikowanej postaci z art. 294 § 1 k.k. decyduje nie wysokość szkody, a wartość przywłaszczonego mienia – o czym przesądza jednoznacznie brzmienie przepisu art. 294 § 1 k.k. (poza tym, szkoda majątkowa nie należy do znamion typu czynu zabronionego określonego w art. 286 § 1 k.k. i pojęcia tego nie należy utożsamiać z pojęciem mienia, którym pokrzywdzony niekorzystnie rozporządził na skutek oszukańczych zabiegów sprawców) to w efekcie, bez znaczenia dla przyjętej kwalifikacji z art. 294 § 1 k.k. jest, jaka część wyłudzonego mienia nie została ostatecznie odzyskana i mogła zostać uznana za wyrządzoną szkodę. Reasumując istotne jest to jaka była lub byłaby wartość mienia, którym niekorzystnie – z punktu widzenia interesów pokrzywdzonego – rozporządzono.

Podsumowując – z powyższego wynika, że w analizowanym przypadku tak wobec oskarżonego S. W., jak i T. B. - Sąd Rejonowy wydał wyrok w sprawie należącej do właściwości Sądu Okręgowego jako Sądu pierwszej instancji. Tym samym Sąd Rejonowy dopuścił się rażącego uchybienia prawa karnego procesowego, które zgodnie z art. 439 § 1 pkt 4 k.p.k. stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą – powodującą obowiązek uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na teść orzeczenia (art. 439 § 1 k.p.k.).

Dlatego też sąd odwoławczy nie będzie odnosił się do pozostałych zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego S. W., obrońcy oskarżonego T. B. oraz pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) B., W. Sp. j., korzystając tu z dyspozycji art. 436 k.p.k.

Wniosek

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd pierwszej instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadność wniosku wyjaśniona w sposób szczegółowy powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

W toku kontroli instancyjnej potwierdzono zarzucone w apelacjach prokuratora i obrońcy oskarżonego S. W. uchybienie proceduralne stanowiące bezwzględną przyczynę odwoławczą wymienioną w art. 439 § 1 pkt 4 k.p.k., co nie pozostawiło sądowi odwoławczemu żadnego wyboru – musiał zaskarżony wyrok uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Piotrkowie Trybunalskim jako sądowi pierwszej instancji.

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Przyczyny uchylenia wskazane szczegółowo w punkcie 3.1.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny - prokurator Prokuratury Rejonowej w Tomaszowie Mazowieckim.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2021 roku w sprawie sygn. akt II K 407/16.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego S. W..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2021 roku w sprawie sygn. akt II K 407/16.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego T. B..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2021 roku w sprawie sygn. akt II K 407/16.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.14.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2021 roku w sprawie sygn. akt II K 407/16.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana