Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 24 listopada 2021 r.

Sygn. akt VI Ka 752/21

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3.Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:SSR (del.) Tomasz Morycz

protokolant: protokolant sądowy – stażysta Ilona Kancik

4.przy udziale prokuratora Wojciecha Groszyka

po rozpoznaniu dnia 24 listopada 2021 r.

5.sprawy Ł. S., syna J. i J. z domu P., ur. (...) w W.

6.oskarżonego o przestępstwo z art. 209 § 1 kk

7.na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

8.od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie

9.z dnia 23 marca 2021 r. sygn. akt IV K 950/20

I. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. F. B. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych, w tym podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu w instancji odwoławczej;

III. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w instancji odwoławczej, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 752/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 23 marca 2021 r. w sprawie o sygn. akt IV K 950/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Ł. S.

Karalność

Sytuacja majątkowa

Karta karna

e - (...)

k.118-122

k.116

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Karalność

Sytuacja majątkowa

Karta karna

e - (...)

Dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty i nie były kwestionowane, nie budząc żadnych wątpliwości.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego we wniesionej przez siebie apelacji zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj.:

a.  art. 2 § 2 k.p.k. oraz 7 k.p.k. polegające na oparciu rozstrzygnięcia na podstawie niepełnych ustaleń faktycznych, w zakresie dotyczącym możliwości zarobkowania przez oskarżonego Ł. S. w trakcie izolacji penitencjarnej, podczas gdy rzetelne zweryfikowanie tejże informacji pozwoliłoby na ustalenie czy oskarżony miał możliwość osiągania dochodów w trakcie przebywania w warunkach izolacji, a co a tym idzie wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego;

b.  art. 7 k.p.k. polegające na dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego w postaci wydruku informacji dotyczących rejestracji oskarżonego w PUP w zakresie, z którego wynika fakt zarejestrowania oskarżonego Ł. S. jako bezrobotnego oraz utrata tegoż statusu, z uwagi na niestawiennictwo w wyznaczonych przez Urząd pracy terminach bez usprawiedliwienia, co doprowadziło Sąd pierwszej instancji do wniosku, że Ł. S. nie podejmował aktywnych działań w celu uzyskania zatrudnienia, podczas gdy obecnie poszukiwanie zatrudnienia za pośrednictwem Urzędu Pracy ma charakter drugorzędny i nie wyklucza czynienia takich starań „na własną rękę";

c.  art. 410 k.p.k. polegające na pominięciu przy dokonywaniu ustaleń faktycznych istotnych okoliczności wynikających z uznanych za wiarygodne zeznań świadka E. K. w zakresie, w jakim wynika z nich, że oskarżony Ł. S. przebywa w zakładzie karnym oraz, że małoletnia N. S. ma zapewnione podstawowe potrzeby życiowe i tym samym oparcie ustaleń faktycznych jedynie na części materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie

a w konsekwencji

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, co mogło mieć wpływ na treść tego orzeczenia polegające na niezasadnym uznaniu, że oskarżony miał obiektywną możliwość wywiązania się z tego obowiązku (obowiązku alimentacyjnego), co skutkowało przypisaniem winy oskarżonemu Ł. S..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do zarzutu pierwszego, to jest obrazy art. 2 § 2 kpk oraz art. 7 kpk, polegającego na oparciu rozstrzygnięcia na podstawie niepełnych ustaleń faktycznych, w zakresie dotyczącym możliwości zarobkowania przez oskarżonego Ł. S. w trakcie izolacji penitencjarnej, podczas gdy rzetelne zweryfikowanie tejże informacji pozwoliłoby na ustalenie czy oskarżony miał możliwość osiągania dochodów w trakcie przebywania w warunkach izolacji, a co a tym idzie wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego, wskazać należy, że Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie brak jest błędnych ustaleń faktycznych we wskazanym przez obrońcę oskarżonego zakresie. W rzeczywistości Sąd Rejonowy właściwie, zgodnie z regułami art. 7 k.p.k., ocenił zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy i poczynił trafne ustalenia faktyczne, uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 209 § 1 k.k. Nie sposób zgodzić się także z drugim zarzutem, jakoby Sąd meriti dopuścił się obrazy art. 7 k.p.k. polegającej na dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego w postaci wydruku informacji dotyczących rejestracji oskarżonego w PUP w zakresie, z którego wynika fakt zarejestrowania oskarżonego jako bezrobotnego oraz utrata tegoż statusu z uwagi na niestawiennictwo w wyznaczonych terminach bez usprawiedliwienia, co doprowadziło Sąd Rejonowy do wniosku, że oskarżony nie podejmował aktywnych działań w celu uzyskania zatrudnienia, podczas gdy obecnie poszukiwanie zatrudnienia za pośrednictwem Urzędu Pracy ma charakter drugorzędny i nie wyklucza czynienia takich starań „na własną rękę". W tym miejscu wskazać należy, że okoliczność jedynie odmiennej oceny dowodów nie jest wystarczającą podstawą do skutecznego podważenia ustaleń faktycznych dokonanych przez sąd orzekający w pierwszej instancji, w szczególności - a tak jest w okolicznościach rozpoznawanej sprawy - gdy te oparte zostały o ocenę dowodów pozostającą pod ochroną art. 7 k.p.k., a w przeciwieństwie od przedstawionej przez apelującego, która była jedynie fragmentaryczna i nie uwzględniała wniosków wynikających z całościowej analizy materiału dowodowego zebranego w sprawie. „Błąd ustaleń faktycznych zachodzi, gdy treść dokonanych ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd nie odpowiada zasadom rozumowania, a błąd mógł mieć wpływ na treść orzeczenia. Zarzut taki nie jest uzasadniony, gdy sprowadza się do zakwestionowania stanowiska sądu czy do polemiki z ustaleniami sądu. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom odmiennego poglądu nie wystarcza do wniosku o popełnieniu przez sąd istotnego błędu ustaleń. Niezbędne jest też wskazanie nieprawidłowości w rozumowaniu sądu w zakresie istotnych ustaleń, czego skarżący nie czyni” (wyrok SA w Krakowie z dnia 6 czerwca 2019 r., w sprawie o sygn. akt II AKa 76/19), stąd też podniesiony w apelacji zarzut jawi się jako niezasadny. W ocenie Sądu Okręgowego - odnosząc się do zarzutu pierwszego - brak wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, jakoby Sąd Rejonowy twierdził, że oskarżony miał możliwość podejmowania prac zarobkowych w trakcie izolacji penitencjarnej. Jak natomiast słusznie wskazywał Sąd meriti, oskarżony pomiędzy odbywaniem poszczególnych kar pozbawienia wolności, przebywając na wolności, z uwagi na jego wiek i dobry stan zdrowia mógł podejmować prace zarobkowe, z której to możliwości nie skorzystał, a przynajmniej nie przekazywał uzyskiwanych stąd środków finansowych na poczet alimentów. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd Rejonowy prawidłowo, zgodnie z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego ocenił materiał dowodowy w postaci wydruku informacji dotyczących rejestracji oskarżonego w PUP. Trudno dać wiarę twierdzeniom obrońcy oskarżonego, że oskarżony podejmował aktywne, aczkolwiek nie przynoszące żadnych efektów próby poszukiwania pracy. Oskarżony w żaden sposób nie uprawdopodobnił powyższego faktu na żadnym etapie postępowania. Słusznie zatem Sąd meriti przyjął, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności z wydruku z PUP, z którego wynika, że w skutek własnych zaniedbań, to jest z niestawiennictwa w PUP w wyznaczonych terminach bez usprawiedliwienia wynika, że oskarżony nie podejmował realnych prób znalezienia zatrudnienia. Twierdzenia obrońcy w tym zakresie są bezprzedmiotowe. Tym bardziej, że logika i doświadczenie życiowe nakazują wręcz przyjąć, że jeżeli osoba zainteresowana znalezieniem pracy nie znajduje jej na własną rękę, poprzez inne źródła niż Urząd Pracy, to tym bardziej będzie próbowała wszelkimi sposobami znaleźć zatrudnienie, w tym właśnie przez Urząd Pracy. Oskarżony swoim zachowaniem wykazał postawę lekceważącą wobec swoich obowiązków jako rodzica, a co za tym idzie również wobec własnego dziecka. Twierdzenia obrońcy oskarżonego jakoby oskarżony opiekował się małoletnią córką nie znajdują potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Mało tego, z twierdzeń matki dziecka wynika coś zupełnie innego. Ponadto sama opieka nad dzieckiem nie ma wpływu na jego utrzymanie, a jedynie stanowi naturalną część rodzicielstwa i nie powinna zastępować środków finansowych. Podkreślić także należy, że wysokość alimentów nie jest znaczna, gdyż wynosi zaledwie 350 zł miesięcznie. To natomiast, w połączeniu z faktem, że oskarżony jest osobą młodą i zdolną do pracy, a okresy, w których pozostawał na wolności były na tyle długie, że mógł bez problemu podjąć pracę pozwalającą na regulowanie należności alimentacyjnych. Wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonego, obecna sytuacja życiowa oskarżonego, to jest fakt, że ma nową rodzinę nie zwalnia go z obowiązku łożenia na utrzymanie małoletniej córki z poprzedniego związku. Powyższe wskazuje, że zachowanie oskarżonego nie było przypadkowe, ale celowe. Mając powyższe na uwadze, brak jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że Sąd Rejonowy dopuścił się jakichkolwiek naruszeń, a wydane orzeczenie było zgodne z dyrektywami art. 2 § 2 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Argumentację przedstawiono powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wina.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Argumentację przedstawiono powyżej.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II i III

Na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. F. B. kwotę 516,60, w tym podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu w instancji odwoławczej. Ponadto na podstawie art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych w instancji odwoławczej, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. Z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego nie byłby w stanie uiścić tych należności.

7.  PODPIS

0.1.1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

0.1.1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

Uchylenie

zmiana