Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z 04 października 2019 roku

Powód A. B. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o: 1. zasądzenie od pozwanej kwoty 76. (...) zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie liczonymi dla kwot:

a) 40.000 zł od dnia 13.11.2016 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia,

b) 12.728,95 zł od dnia 13.11.2016 r., do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki od września do listopada 2016 r. (przy uwzględnieniu wypłaconej kwoty 1.909.60 zł)

c) 5.499,63 zł od dnia 2.12.2016 r., do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki w tym miesiącu; 4.731,63 zł od dnia 2.01.2017 r., do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki w tym miesiącu; -4.377,63 zł od dnia 2.02.2017 r., do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki w tym miesiącu; - 4.011,63 zł od dnia 2.03.2017 r., do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki w tym miesiącu; -4.005,63 zł od dnia 2.04.2017 r., do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki w tym miesiącu; -4.011,63 zł od dnia 2.05.2017 r., do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki w tym miesiącu; -4.005,63 zł od dnia 2.06.2017 r., do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki w tym miesiącu; 4.011,63 zł od dnia 2.07.2017 r., do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za utracony zarobek i koszty opieki w tym miesiącu;

d) 1.822,15 zł od dnia 23.03.2017 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania związanego z poniesionymi przez powoda kosztami leczenia, rehabilitacji, przejazdów, środków medycznych i leków, zakupu okularów,

2. zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda comiesięcznej renty w wysokości 4.009,63 zł płatnej z góry do dnia 10-ego każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w zapłacie, począwszy od dnia 1.08.2017 r. do dnia zapłaty,

3. zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że 17.09.2016 r., uległ wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznał rozległych obrażeń ciała. Postępowanie karne prowadzone przeciwko sprawcy wypadku P. U. doprowadziło do wydania w dniu 16.03.2017 r. wyroku skazującego. Pojazd sprawcy w chwili wypadku posiadał aktualne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń, potwierdzone polisą ubezpieczeniową nr (...). Strona pozwana przyjęła odpowiedzialność cywilną za zaistniałe zdarzenie. Na skutek doznanych obrażeń ciała powód bezpośrednio po wypadku został przetransportowany na Oddział (...) Urazowo - Ortopedycznej Szpitala (...) w N.. Względem powoda zastosowano szereg zabiegów diagnostycznych, a następnie zastosowano leczenie operacyjne. W dniu 20.09.2016 r., wypisano powoda do domu. Dalsze leczenie powód odbywał w poradni chirurgii urazowo - ortopedycznej Szpitala (...) w L.. Zgodnie z zaleceniami lekarskimi powód w trybie pilnym przyjęty został do leczenia usprawniającego po zespoleniu złamania rzepki prawej z powodu gorszej sprawności ruchowej i lokomocji oraz bólów kolana prawego. Względem powoda wdrożono kompleksowe leczenie rehabilitacyjne z wykorzystaniem ćwiczeń i zabiegów. Uzyskano zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz optymalną poprawę sprawności ruchowej stawu kolanowego prawego a także wzmocnienie siły mięśnia czworogłowego i jakości chodu. Powód przebywał w leczeniu fizjoterapeutycznym w okresach od 2.11.2016 r. do 17.11.2016 r., oraz od 21.11.2016 r. do 5.12.2016 r. Z uwagi na znaczny czas oczekiwania na wykonanie zabiegów refundowanych ze środków publicznych pochodzących z Narodowego Funduszu Zdrowia, powód we własnym zakresie poniósł koszty zajęć fizjoterapeutycznych w łącznej kwocie 500 zł. Od dnia 19.01.2017 r. do dnia 15.02.2017 r. powód przebywał również w oddziale rehabilitacji dziennej Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) z siedzibą w L.. Powód w dniu 7.04.2017 r., przeszedł również konsultację ortopedyczną w przychodni chirurgii urazowo - ortopedycznej w Centrum Medycznym (...). Sp. z o.o. z siedzibą w K.. W badaniu fizykalnym rozpoznano u powoda balotowanie rzepki z nieznacznym obrzękiem kaletki przedrzepkowej. Zalecono usunięcie materiału zespalającego z ewentualną artroskopią stawu kolanowego. Za przedmiotową wizytę powód zapłacił łącznie 145 zł. Bezpośrednio po zakończeniu leczenia hospitalizacyjnego powód zmuszony został do zakupu ortezy stabilizującej rękę i staw kolanowy, a także do zakupu poduszki ortopedycznej. Za przedmiotowy sprzęt A. B. zapłacił kwotę 106 zł. Ponadto powód wydatkował kwotę 50 zł na wynajęcie wózka inwalidzkiego. Na skutek wypadku zniszczeniu ulegly okulary powoda. Na zakup nowych powód wydatkował kwotę 600 zł. Powód poniósł również szereg kosztów związanych z zakupem leków, środków medycznych i specjalnych maści. Łączne wydatki z tym związane wyniosły 39,58 zł.

Podał , że od dnia 1 listopada 2015 roku zawarł umowę zlecenia z przedsiębiorstwem (...), na podstawie której zobowiązał się do wykonywania robót ogólno-budowlanych, w tym ciesielskich, na inwestycjach prowadzonych przez zleceniodawcę. W związku z prowadzoną działalnością powód w 2015 roku osiągnął dochód w wysokości 46.983,50 zł, natomiast do sierpnia 2016 roku osiągnął dochód w wysokości 29.529 zł. Średni miesięczny dochód liczony za lata 2015 i 2016 wyniósł u powoda 3.825,63 zł (46.983,50 zł + 29.529 zł)/ 20 miesięcy = 3.825,63 zł. Decyzją z dnia 20.10.2016 r., Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przyznał powodowi zasiłek chorobowy z tytułu czasowej niezdolności do pracy za okres od dnia 17.09.2016 r. do dnia 20.10.2016 r, w kwocie 340 zł, tj. 10 zł za jeden dzień zwolnienia. Orzeczeniem Komisji Lekarskiej Kasy z dnia 9.06.2017 r., powód został uznany za czasowo niezdolnego do pracy do grudnia 2017 r. W tym stanie rzeczy, w okresie niezdolności do pracy powód utracił dochód w wysokości 36.861,59 zł. Pozwana nie wypłaciła żadnego odszkodowania z tego tytułu. W związku z leczeniem i rehabilitacją, powód poniósł szereg kosztów związanych z dojazdami do Szpitali w N. i L., oraz dojazdami do placówek medycznych, rehabilitacyjnych i aptek. Łączne wydatki z tym związane wyniosły 381,57 zł przy przyjęciu zużycia paliwa na poziomie 71/100 km i średniej cenie paliwa 4,6 zł/l.

Powód z uwagi na stan, w jakim znajdował się po wypadku, w początkowej fazie domowej hospitalizacji, przez okres 2 miesięcy, wymagał minimum 6 -ścio godzinnej stałej opieki sprawowanej przez żonę. Przez okres kolejnych czterech miesięcy wymagał pomocy i opieki w wymiarze 3 godzin dziennie. Natomiast po upływie sześciu miesięcy od dnia opuszczenia szpitala do dnia dzisiejszego powód wymaga wsparcia w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w wymiarze 1 godziny dziennie. Koszty tej opieki powód wyliczył na kwotę 12 432 zł, przyjmując stawkę w wysokości 16 zł za godzinę. Powód nadal wymaga leczenia i rehabilitacji. Urazy jakich doznał przyczyniły się do powstania silnych dolegliwości bólowych w kontuzjowanych miejscach, które mogą w przyszłości skutkować zmianami zwyrodnieniowymi i innymi komplikacjami natury zdrowotnej. Powód ma ogromne problemy z zasypianiem, a jeżeli nawet uda mu się zasnąć to sen trwa bardzo krótko. Leżeć może wyłącznie w pozycji wymuszonej. Urazy utrudniają codzienne funkcjonowanie, uniemożliwiają pracę, spędzanie wolnego czasu, czyniąc z niego osobę uzależnioną od pomocy bliskich. Do dzisiaj powód odczuwa ból w kontuzjowanej nodze promieniujący w kierunku biodra oraz kręgosłupa lędźwiowego. Z uwagi na odniesione obrażenia niewskazanym jest dla niego przyjmowanie dłuższej pozycji stojącej i siedzącej. U powoda występują napady bólu, w tym pobolewanie nogi, biodra oraz ręki przy dłuższej jeździe samochodem oraz podczas dłuższego postoju lub siedzenia, a dolegliwości te wymuszają przyjmowanie leków przeciwbólowych oraz utrudniają wykonywanie przez powoda jakichkolwiek czynności życia codziennego. Po wypadku powód odczuwał stany lękowe, zdiagnozowano u niego wzmożone napięcie nerwowe. Zwiększyły się potrzeby powoda, który zmuszony był zażywać leki przeciwbólowe, za które płaci co najmniej kilkadziesiąt złotych miesięcznie. Aktualnie powód szybciej się męczy, przytył, nie porusza się tak sprawnie jak wcześniej, również w znaczny sposób opadł z sił i nie może wykonywać żadnej pracy wymagającej użycia siły fizycznej. W chwili obecnej powód odczuwa znaczny dyskomfort w obrębie uszkodzonej rzepki, ma problemy z chodem, wychodzeniem po schodach, wchodzeniem pod górę i w dół, klękaniem, natomiast podczas poruszania się odczuwa charakterystyczne trzaskanie i przeskakiwanie w kolanie. Bóle pourazowe nie ustąpiły do dnia dzisiejszego, nadto powód prowadzi nieproporcjonalnie do wieku oszczędny tryb życia i stosuje się do zaleceń lekarskich. Przed wypadkiem powód był zdrowy, w pełni sprawny. Aktywnie wykonywał wszelkie prace domowe oraz prowadził duże gospodarstwo rolne o profilu ogólnym. Powód nie może wykonywać żadnych prac w swoim gospodarstwie rolnym, prowadzić działalności gospodarczej, pracować zarobkowo. Na skutek wypadku powód zmuszony jest zarzucić wszelką aktywność, która może obciążyć uszkodzoną kończynę dolną i górną. Poszkodowany doznał uszczerbku nie tylko w sferze zdrowotnej, ale również w zakresie aktywności rodzinnej, społecznej i towarzyskiej. Konsekwencje wypadku sprawiły że powód nie mógł wspierać żony po porodzie i sprawować opieki nad nowonarodzonymi dziećmi pochodzącymi z ciąży bliźniaczej.

Pismem z dnia 3.10.2016 r., pełnomocnik powoda zgłosił pozwanemu zakładowi ubezpieczeń szkodę osobową do likwidacji, równocześnie wzywając do wypłaty wstępnej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 200.000 zł, a także comiesięcznej renty w wysokości 7.548 zł tytułem odszkodowania za utracone zarobki oraz koszty opieki. Pismem z dnia 13.10.2016 r., pozwane towarzystwo ubezpieczeń potwierdziło przyjęcie zgłoszenia szkody do likwidacji. Na podstawie decyzji z dnia 13.12.2016 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznało na rzecz poszkodowanego łączną kwotę odszkodowania w wysokości 8.909,60 zł na którą składało się: 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia,1.909,60 zł tytułem odszkodowania za koszty opieki. Pismem z dnia 20.02.2017 r., pełnomocnik powoda wezwał pozwany zakład ubezpieczeń do wypłaty dalszej kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania w łącznej kwocie 233.428,09 zł oraz comiesięcznej renty w wysokości 7.548 zł. Na podstawie decyzji z dnia 20.03.2017 r., przyznano powodowi dalszą kwotę 3.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Dalsze interwencje pełnomocnika A. B. nie doprowadziły do zmiany stanowiska przez pozwany zakład ubezpieczeń.

W odpowiedzi na pozew (k. 161-166) pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zajętego stanowiska strona pozwana zarzuciła, że na poparcie swych twierdzeń nie przedłożył żadnych dowodów, bezzasadnie przerzucając ciężar dowodzenia na pozwanego. Pozwany ubezpieczyciel nie kwestionując swej odpowiedzialności co do zasady oświadczył, że należna powodowi kwota została już mu wypłacona w ramach postępowania likwidacji szkody.

Strona pozwana domagała się sprecyzowania przez powoda, jakich kwot domaga się tytułem odszkodowania podnosząc, że żądana kwota 76. 477, 19 zł nie stanowi wymienionych dalej w pozwie kwot. Jako rażąco zawyżone ocenił powód kwoty żądane przez powoda tytułem zadośćuczynienia, odszkodowania za utracony zarobek, opieki oraz renty. Zdaniem pozwanego wypłacona powodowi kwota 11.909, 60 zł jest w pełni adekwatna do zaistniałych skutków wypadku. Powód nie wykazał ani dolegliwości ani długotrwałości schorzeń spowodowanych wypadkiem. Przedstawiona przez powoda dokumentacja medyczna nie daje podstaw do twierdzenia, że powód nadal odczuwa skutki wypadku oraz wymaga dalszego leczenia. Nie potwierdza ona także aby powód z pomocy osób trzecich musiał korzystać dłużej aniżeli kilka dni po zdarzeniu. W przekonaniu strony pozwanej dolegliwości powoda są wyłącznie subiektywne i nie maja odzwierciedlenia w obiektywnym stanie rzeczy. Co do kosztów leczenia strona pozwana podniosła, że powód nie przedstawił żadnych dowodów wskazujących na konieczność poddania się rehabilitacji i ograniczył się do stwierdzenia, że odbycie rehabilitacji nie było możliwe w placówce realizującej takie świadczenie ze środków NFZ. Ponadto zdaniem pozwanego powód nie wykazał, że w jego przypadku konieczne było leczenie prywatne, a które to spowodowało niepotrzebne zwiększenie szkody. Dalej pozwany ubezpieczyciel kwestionował naliczone przez powoda koszty opieki, podnosząc, że powód nie przedstawił dowodów wskazujących na konieczność takiej opieki a tym bardziej na wskazywany jej wymiar. Podniósł nadto, że skoro opieka ta była sprawowana była przez osobę bliską to nie doprowadziła do uszczerbku w majątku powoda. Nawet jeśli jednak przyjąć, że taki rodzaj opieki uzasadnia żądanie zwrotu kosztów to nie mogą być one tak wysokie jak w przypadku opieki świadczonej przez osobę wykwalifikowaną. Kwestionując żądanie zapłaty zadośćuczynienie podniósł, że są jest ono wyrazem jedynie subiektywne, niczym nieuzasadnionej krzywdy powoda.

Co żądania zwrotu utraconych zarobków strona pozwana podniosła, że powód nie przedstawił dowodów, które uprawdopodabniałyby to żądanie. Nie stanowią go przedłożone przez powoda umowy zlecenia zwarte z M. U.. Nie wynika z nich bowiem zakres zleconych powodowi prac. Stan zdrowia powoda nie uzasadnia z koeli zdaniem pozwanego przyznania powodowi renty. Powód nie wykazał odpowiednimi dokumentami potrzeby leczenia i rehabilitacji w przyszłości ani tego że w przyszłości nie będzie on zdolny do pracy. Powód nie wykazał także, że nie jest w stanie podjąć się wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej, ani że podnoszona przez niego niezdolność d o pracy jest następstwem zdarzenia z 17 września 2016 roku. Wskazując na jednorazowość i waloryzacyjny charakter zadośćuczynienia zakwestionował wreszcie pozwany domaganie się od strony pozwanej naliczenia odsetek od dat wskazanych w treści pozwu a nie od dnia wyrokowania.

W piśmie procesowym z 20 listopada 2017 r. . (k. 237 ) powód oświadczył, że podtrzymuje dotychczasowe stanowisko oraz prostuje omyłkę zawartą w pkt 1 pozwu, poprzez zastąpienie kwoty 76.477, 19 zł kwotą 89.206, 14 zł.

Po przeprowadzeni postępowania dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17.09.2016 roku na drodze powiatowej nr K 1555, w miejscowości U. miał miejsce wypadek samochodowy. Kierujący samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) P. U., nie zachowując szczególnej ostrożności, podczas pokonywania łuku drogi zjechał na przeciwległy pas ruchu doprowadzając do zderzenia czołowego z prawidłowo poruszającym się pojazdem marki D. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez powoda - A. B.. Powód w następstwie tego zdarzenia doznał licznych obrażeń ciała. Przeciwko P. U. wszczęto postępowanie karne. Czyn jego zakwalifikowano jako przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k oraz z art. 244 k.k. Wyrokiem z dnia 16 marca 2017 roku, sygn.. II K 610/16 Sąd Rejonowy w Limanowej uznał oskarżonego winnym tychże czynów. Wyrok ten jest prawomocny.

Pojazd sprawcy zdarzenia w chwili wypadku posiadał aktualne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń, potwierdzone polisą ubezpieczeniową nr (...).

Dowód: Wyrok Sądu Rejonowego w Limanowej z 16.03.2017 r., sygn. akt II K 610/16 k. 19, Informacja z (...) k. 22

Powód bezpośrednio po wypadku został przetransportowany karetką na Oddział (...) razowo - Ortopedycznej Szpitala (...) w N.. Tam przeprowadzono względem niego badanie tomografii komputerowej głowy, jamy brzusznej, kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, miednicy oraz klatki piersiowej. Badania te wykazały: otwarte złamanie rzepki prawej II stopnia, złamanie wyrostka rylcowatego kości łokciowej lewej, stłuczenie głowy, stłuczenie klatki piersiowej. Następnie zastosowano u powoda leczenie operacyjne polegające na otwartym nastawieniu i stabilizacji odłamów rzepki prawej drutem K. i dwoma prętami cerclage. Tak zaopatrzoną kończynę dolną umieszczono w opatrunku gipsowym. Uszkodzoną kończynę górną nastawiono oraz zabezpieczono opatrunkiem gipsowym. W celu częściowego uśmierzenia znacznych dolegliwości bólowych podawano powodowi silne leki przeciwbólowe, m.in. F., T., K., MF, Anatoksynę i T.. W dniu 20.09.2016 r., wypisano powoda do domu z zaleceniami prowadzenia oszczędzającego trybu życia do czasu ustąpienia wszystkich dolegliwości bólowych, zakazu obciążania kończyny dolnej - konieczności poruszania się na wózku inwalidzkim, doraźnego przyjmowania środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, oraz dalszej kontroli stanu zdrowia w poradni urazowo -ortopedycznej. Orzeczono również o niezdolności powoda do pracy trwającej do dnia 31.10.2016 r.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z 20.09.2016 r.- k. 23

Dalsze leczenie powód odbywał w poradni chirurgii urazowo - ortopedycznej Szpitala (...) w L... W tym czasie lekarz ortopeda kontrolował stan zdrowia poszkodowanego, oraz przypisywał mu również zalecane leki. Podczas badania fizykalnego A. B. zgłaszał lekarzowi dolegliwości bólowe w uszkodzonej kończynie dolnej oraz ograniczenia w jej ruchomości. Na zdiagnozowane schorzenia lekarz ortopeda zalecił powodowi przeprowadzenie serii zabiegów rehabilitacyjnych. Powód kontynuował leczenie w specjalistycznej w przedmiotowej placówce medycznej. Zgodnie z zaleceniami lekarskimi powód w trybie pilnym przyjęty został do leczenia usprawniającego po zespoleniu złamania rzepki prawej z powodu gorszej sprawności ruchowej i lokomocji oraz bólów kolana prawego. Względem A. B. wdrożono kompleksowe leczenie rehabilitacyjne z wykorzystaniem ćwiczeń i zabiegów. Uzyskano zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz optymalną poprawę sprawności ruchowej stawu kolanowego prawego a także wzmocnienie siły mięśnia czworogłowego i jakości chodu. Powód przebywał w leczeniu fizjoterapeutycznym w okresach od 2.11.2016 r. do 17.11.2016 r., oraz od 21.11.2016 r. do 5.12.2016 r. Z uwagi na znaczny czas oczekiwania na wykonanie zabiegów refundowanych ze środków publicznych pochodzących z Narodowego Funduszu Zdrowia, powód we własnym zakresie poniósł koszty zajęć fizjoterapeutycznych w łącznej kwocie 500 zł.

Dowód: karta zabiegów fizjoterapeutycznych z 16.11.2016 r.-k.28, karta zabiegów fizjoterapeutycznych z 2.12.2016 r.- k.39, rachunek nr (...)- k.40, rachunek nr (...)

Od dnia 19.01.2017 r. do dnia 15.02.2017 r. powód przebywał również w oddziale rehabilitacji dziennej Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) z siedzibą w L.. Przy wypisie podano, że w przypadku powoda wskazania jest okresowa intensywna rehabilitacja, w tym codzienne wykonywanie ćwiczeń w warunkach domowych według wyuczonego schematu oraz zalecono dalsze leczenie ambulatoryjne.

Dowód: karta informacyjna z leczenia szpitalnego z 15.02.2017 r.- k. 42

W dniu 7.04.2017 r. powód przeszedł również konsultację ortopedyczną w przychodni chirurgii urazowo - ortopedycznej w Centrum Medycznym (...). Sp. z o.o. z siedzibą w K.. W badaniu fizykalnym rozpoznano u powoda balotowanie rzepki z nieznacznym obrzękiem kaletki przedrzepkowej oraz zalecono usunięcie materiału zespalającego z ewentualną artroskopią stawu kolanowego. Za przedmiotową wizytę powód zapłacił łącznie 145 zł

Dowód: konsultacja ortopedyczna z 7.04.2017 r.- k. 43, Faktura VAT nr (...)- k.44

Powód na skutek wypadku pozostawał na zwolnieniu lekarskim, będąc niezdolnym do wykonywania jakiejkolwiek pracy .

Dowód: zwolnienie lekarskie (...): nr (...),nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...) – k.46-48

Bezpośrednio po zakończeniu leczenia hospitalizacyjnego powód zmuszony został do zakupu ortezy stabilizującej rękę i staw kolanowy, a także do zakupu poduszki ortopedycznej. Za przedmiotowy sprzęt zapłacił kwotę 106 zł. Ponadto powód wydatkował kwotę 50 zł na wynajęcie wózka inwalidzkiego.

Dowód: Faktura VAT: nr (...), umowa najmu nr (...)- k. 52

Na skutek wypadku uszkodzeniu uległy również okulary korekcyjne należące do powoda. Powód poniósł również szereg kosztów związanych z zakupem leków, środków medycznych i specjalnych maści. Łączne wydatki z tym związane wyniosły 39,58 zł.

Dowód:. Faktura VAT nr (...) – k. 54

Przed wypadkiem powód w ramach ubezpieczenia w KRUS prowadził działalność pod nazwą A. B. Usługi Budowlane specjalizując się w prowadzeniu robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Od dnia 1 listopada 2015 roku powód zawarł umowę zlecenia z przedsiębiorstwem (...), na podstawie której zobowiązał się do wykonywania robót ogólno-budowlanych, w tym ciesielskich, na inwestycjach prowadzonych przez zleceniodawcę. Zgodnie z umową powodowi przysługiwała stawka w wysokości 21 zł za godzinę pracy. Podstawą rozliczenia za wykonane usługi była faktura VAT wystawiana przez powoda. W związku z prowadzoną działalnością powód w 2015 roku osiągnął dochód w wysokości 46.983,50 zł, natomiast do sierpnia 2016 roku osiągnął dochód w wysokości 29.529 zł. Średni miesięczny dochód liczony za lata 2015 i 2016 wyniósł u powoda 3.825,63 zł. Praca ta polegała na budowie konstrukcji żelbetowych, odbywała się w pozycji wymuszonej i wymagała odpowiednich predyspozycji zdrowotnych. Koniecznym było przedstawienie badań dopuszczających do pracy na wysokości ponad 3 metrów, powód takie badania przedłożył przystępując do pracy.

Dowód: wydruk z (...) powoda – k. 55, umowa zlecenia z 1.11.2015 r.- k.56, umowa zlecenia z 1.09.2016 r. –k. 57, zaświadczenie z tytułu działalności opodatkowanej w formie zryczałtowanej za 2015 r. i za 2016 r.- k. 58, 59, faktury VAT – K.60-72, zeznania świadka M. U. od 00:15:07 k. 279 ,

Decyzją z dnia 20.10.2016 r., Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przyznał powodowi zasiłek chorobowy z tytułu czasowej niezdolności do pracy za okres od dnia 17.09.2016 r. do dnia 20.10.2016 r, w kwocie 340 zł, tj. 10 zł za jeden dzień zwolnienia. Orzeczeniem Komisji Lekarskiej Kasy z dnia 9.06.2017 r., powód został uznany za czasowo niezdolnego do pracy do grudnia 2017 r.

Dowód: decyzja KRUS z 20.10.2016 r.- k.73, decyzja KRUS z 10.03.2017 r.- k.74, Orzeczenie Komisji Lekarskiej z 6.09.2017 r.- k. 75, decyzja KRUS z 30.06.2017 r. –k. 76, potwierdzenia przelewu –k. 78, 79

W związku z leczeniem i rehabilitacją, powód poniósł szereg kosztów związanych z dojazdami do Szpitali w N. i L., oraz dojazdami do placówek medycznych, rehabilitacyjnych i aptek. Łączne wydatki z tym związane wyniosły 381,57 zł przy przyjęciu zużycia paliwa na poziomie 71/100 km i średniej cenie paliwa 4,6 zł/l.

Dowód: Zestawienie kosztów przejazdów- k. 85, kserokopia dowodu rejestracyjnego- k. 86-87, mapy przejazdów- k. 88-92

Powód w związku z wypadkiem wymagał pomocy osoby drugiej we wszystkich prostych czynnościach życiowych, takich jak mycie, ubieranie, jedzenie, zmiana pozycji. Pomoc tę świadczyła żona pozwanego, która nadto sprawowała opiekę nad małoletnimi dziećmi stron pochodzącymi z ciąży bliźniaczej urodzonymi (...) oraz nad straszą córka stron.

Bezpośrednio po wypadku, przez okres od września do października 2016 r., kiedy to powód miał założony gips, opieka nad ta sprawowana była przez 6 godzin dziennie. W listopadzie i grudniu 2016 r., po zdjęciu gipsu, powód stawał się coraz bardziej samodzielny, zaczął poruszać się bez wózka, opierając się z jednej strony o kulę a z drugiej strony korzystając ze wsparcia małżonki. W tym okresie wymagał opieki w wymiarze ok 4 godzin dziennie. Od stycznia 2017 r. powód usamodzielnił się. Zaczął m.in. sam poruszać się samochodem, sam jeździł na rehabilitacje. Wymagał opieki w wymiarze 2 godzin dziennie. Od lutego 2017 roku opieka taka była już zbędna.

Dowód: zeznania świadka P. B. od 00:26:53 – k. 279, zeznania powoda od 01:02: 48 –k. 280 v

Powód przed wypadkiem był bardzo aktywny. Poza pracą na budowie, w weekendy pracował na gospodarstwie. W wolnym czasie wraz z małżonką chodził na spacery, aktywnie spędzał czas z córką.

Powód w związku wypadkiem doznał uszkodzenia kolana, które powoduje 5% trwały uszczerbek na zdrowiu. U powoda nie występuje ograniczenie ruchomości w stawie kolanowym, ani nie występuje ubytek funkcji. Nie ma też deformacji stawów. Występują natomiast subiektywne dolegliwości bólowe w miejscu złamania. Odłamków kostnych nie ma, doszło do przerwania chrząstki stawionej która jest częścią stawu, chrząstka która została uszkodzona jest w jakimś stopniu nadal uszkodzona mimo naprawienia. Dolegliwości bólowe mogą występować np. przy klęczeniu, przy zgięciu kolana z dużym obciążeniem, np. przy kucaniu. Przy długim staniu raczej nie powinny występować. Ruchomość stawu nie jest ograniczona, jest pełne zgięcie i wyprost. Obciążenie opiera się na kościach piszczelowych, a rzepka przenosi siłę prostowania kolana i spełnia funkcje przyczepu mięśni więzadła. Do obciążeń dochodzi przy siłowym zgięciu i prostowaniu kolana.

Brak jest pozytywnych prognoz do poprawy, stan może się pogarszać w skutek dalszych obciążeń. Powód może wykonywać niektóre prace budowlane, klęczenie może powodować dolegliwości. Powód po wypadku przytył 15 kg. Obecnie waży 115 kg. Taka waga ma wpływ na obciążenie.

Powód w obecnej chwili nie wymaga żadnej operacji. Nie występują u niego zaniki mięśniowych. Nie jest pewne, że w obu kolanach powstaną te same zmiany przeciążeniowe, ale jest możliwe. W obecnej chwili u powoda brak jest wskazań do dalszej rehabilitacji. Powód powinien mieć zabiegi fizjoterapeutyczne zmniejszające ból. Powinny być one się odbywać 2 razy do roku. U w powoda występują przeciwskazania do klęczenia i dźwigania dużych ciężarów po schodach. Wskazana jest jazda na rowerze.

Dowód: opinia biegłego – k. 305 -306, opinia uzupełniająca – k. 329 , k. 351, k. 367, k. 393, zeznania biegłego od 00:05:41, k.425

Powód w marcu 2018 roku złożył do KRUS wniosek rentę. KRUS wydał decyzję odmowną. Powód nadal jest właścicielem 6 h gospodarstwa. Prowadzi działalność rolniczą. Zajmuje się hodowlą bydła. Miesięczny dochód z tego tytułu wynosi 1000 zł Działalność gospodarcza powoda jest zawieszona. Powód otrzymuje dopłaty unijne w wysokości 12 000 zł rocznie.

Dowód: zeznania powoda – od 00:52:12 k.426

Pismem z dnia 3.10.2016 r., pełnomocnik powoda zgłosił pozwanemu zakładowi ubezpieczeń szkodę osobową do likwidacji, równocześnie wzywając do wypłaty wstępnej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 200.000 zł, a także comiesięcznej renty w wysokości 7.548 zł tytułem odszkodowania za utracone zarobki oraz koszty opieki. Pismem z dnia 13.10.2016 r., pozwane towarzystwo ubezpieczeń potwierdziło przyjęcie zgłoszenia szkody do likwidacji.

Dowód: zgłoszenie szkody z 3.10.2016 r. – k. 93, formularz zgłoszenia szkody – 95-98, pismo (...) z 13.10.2016 r. – k.99, pismo powoda z 24.10.2016 r.- k. 101, pismo (...) z 20.10.2016 r., pismo (...) z 24.11.2016 r. – k.103, 104

Na podstawie decyzji z dnia 13.12.2016 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznało na rzecz poszkodowanego łączną kwotę odszkodowania w wysokości 8.909,60 zł na którą składało się:

- 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia,

- 1.909,60 zł tytułem odszkodowania za koszty opieki.

Dowód: pismo pełnomocnika powoda z 5.12.2016 r. – k. 110, decyzja (...) z 13.12.2016 r. k. 111

Pismem z dnia 20.02.2017 r., pełnomocnik powoda wezwał pozwany zakład ubezpieczeń do wypłaty dalszej kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania w łącznej kwocie 233.428,09 zł oraz comiesięcznej renty w wysokości 7.548 zł.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty- k. 113

W zakresie kwot żądanych przez powoda z tytułu odszkodowania sąd dokonał obliczeń rachunkowych :

1.odszkodowanie wynosi : 500 zł ( rehabilitacja k. 10,11) + 145 zł ( konsultacja lekarska k. 43-46) + 106 zł ( orteza ręki k.49)+ 350 zł ( orteza stawu kolanowego k. 50 ) + 55 zł ( poduszka jeż k. 51) + 50 zł wózek inwalidzki wypożyczony ( k. 52) + 300 zł część kosztów okularów ½ k. 53)= + koszty dojazdów ( wyliczenia + mapy k.85-92) - 381,57 zł =1887,57 zł . Przyjęto jednak z tego tytułu kwotę 1.522,15 zł, dlatego, że powód żądał za te szkody 1.822,15 zł ,sąd nie może zaś orzekać ponad żądanie. Kwota nie uwzględniona z tego tytułu to 300 zł za zniszczone okulary , co do których powód nie wykazał , jak dawno i za ile były kupione oraz, czy posiadały powłoki zabezpieczające , analogiczne jak zakupione po wypadku . ( pkt. I 4) wyroku ).

2. Odnośnie kosztów opieki nad powodem, jako zasadę obliczeń sąd przyjął za rok 2017 stawkę 16 zł jak koszt usługi opiekuńczej , ustalonej przez Gminę , w której powód zamieszkuje .K. 83) . Stawka ta nie dotyczy jednak roku 2016 , za który jako podstawę przyjęto najniższe wynagrodzenie : 1850 zł : 160 godzin pracy w m-cu = 11,56 zł za godzinę . Ilość godzin opieki to w ocenie Sądu za okres , gdy powód miał założony gips na nogę i rękę – tj. 6 tygodni po 6 godzin dziennie , za okres , gdy miał zakaz obciążania nogi i poruszał się na wózku tj. listopad 2016 roku – po 4 godziny dziennie , za okres gdy trwała już rehabilitacja , kiedy to już nawet samodzielnie dojeżdżał na nią samochodem - po 2 godziny dziennie . We wrześniu zatem należność wynosi po opuszczeniu szpitala 20 września : 11dni x 6 godzin = 660 x 11,56 zł za godzinę = 693,60 zł . W październiku : 31 dni x 6 = godzin = 186 x 11,56 zł za godzinę = 2.150,16 zł . Za listopad 30 dni x 4 godziny = 120 godzin x 11,56 zł = - 1387,20 zł . Za grudzień 2016 roku – 31 dni x 2 godziny = 62 x 11,56 zł = 716,72 , za styczeń 2017 roku : 31 dni x 2 godziny = 62 x 16 zł = 992 zł . Łącznie koszty opieki wyniosły 5.939,68 zł . Na poczet kosztów opieki zapłacono kwotę 1.909,60 zł, przy wyliczeniu opieki po 4 godziny za okres od 20.09.2019 roku do dnia 20 listopada 2019 roku ( k. 111). zatem należna do zapłaty jest jeszcze kwota za opiekę : za wrzesień, zapłacono 4 x 7 ,70 = x 11 dni = 338,80 zł pozostaje - 693,60 - 338,80 = 354,70 , za październik : zapłacona 31 x 4 = 124 x 7,70 = 954,80 . Do zapłaty 2.150,16 – 954,80 = 1195,36 zł . za listopad : zapłacono 20 dni x 4 = 80 x 7,70 = 616 zł . do zapłaty pozostaje 1.387,20 - 616 = 771,20 zł . Razem z tytułu opieki za okres do stycznia 22017 roku należna jest powodowi kwota 4.029,98 zł . Kwoty za poszczególne miesiące zostały doliczone do należności za poszczególne miesiące z tytułu utraconego zarobku – wyliczonego do lipca 2017 roku ( pkt. I, 2) i 3) wyroku ).

3. W zakresie utraconego zarobku za okres od września 2016 roku Sąd dokonał następujących wyliczeń :

Powód z tytułu ubezpieczenia w KRUS pobierał zasiłek chorobowy 10 zł dziennie –wypłacany do dnia 31 grudnia 2017 roku { decyzje KRUS k. 73-79, wyliczenie k. 81-82 ) . Powód z tytułu jednocześnie prowadzonej działalności gospodarczej . w okresie od listopada 2015 roku wykonywał pracę dla A. B. ( k. 56-57, wynagrodzenia k. 61-72 ) zatem w okresie od listopada 2015 roku do sierpnia 2016 roku osiągnął przychód : za 2015 rok : listopad 4.410 i grudzień 4.415 ( k. 63 i 65 akt ) ; za 2016 rok za okres do sierpnia = 29.106 zł ( 3.385 + 4.431 + 3.570 + 3.234 + 3.213 + 3.570 + 3.318 + 3.885 ) razem 38.031 zł : 10 m-cy = 3.803,10 zł . dziennie stanowi to 3.803,10 :30 = 126,77 zł . Od tych kwot odejmowane jest odpowiednio ( za wrzesień 140 zł , po 310 zł zasiłku KRUS ( za miesiące 31 dniowe ), lub 300 zł ( za miesiące 30 dniowe). Tym samym za październik 2016 roku utracony zarobek wynosi 11x 126,77 = 1.394,47 – 140 = 1.254 zł . . Za październik 3.803,10 – 310 = 3.493,10 + 1195,36 zł z tytułu opieki , za listopad 3.80,10 – 300 = 3.503 ,10 zł . ( wyrok pkt. I 2) i 3) częściowo ) .

4. Od lipca 2017 roku do grudnia 2017 roku utracony zarobek przedstawia się analogicznie z odliczeniami za każdym razem od kwoty 3.503,10 zł kwot 300 lub 310 zł ( pkt. I. 5) a do e wyroku ).

5. od stycznia 2018 roku powód nie był już osobą niezdolność do pracy , przestał pobierać zasiłek chorobowy i nie otrzymał uprawnień do renty . Powód nie może w ocenie sądu wykonywać pracy takiej , jaką wykonywał do września 2016 roku , tj nie może wykonywać prac budowlanych , gdyż nie może wykonywać prac w sposób obciążający kolano , czyli ani wykonywać prac w pozycji klęczącej ani dźwigać ciężarów . Nie może też wykonywać prac w pełnym zakresie w gospodarstwie rolnym z tych samych powodów. Może jednak wykonywać prace, które z całą pewnością pozwalają na uzyskanie minimalnego wynagrodzenia , przy uwzględnieniu także konieczności redukcji jego wagi, co nie jest wynikiem wypadku . Od kwoty renty żądanej przez powoda 4.009,83 zł z tytułu zwiększonych potrzeb i utraconego zarobku sąd odjął kwotę najniższego wynagrodzenia za lata (...) i 2019 .

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o załączone do akt dokumenty, których wiarygodność i autentyczność nie były przez strony kwestionowane i nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, opinię biegłego J. M., zeznania świadków i zeznania powoda. W zakresie rozliczenia należności sąd dokonał wyliczeń , wyżej opisanych .

W ocenie Sądu przywołane dokumenty w pełni zasługiwały na to, aby zostały ocenione jako wiarygodne, ponieważ były przekonujące, spójne, a także wzajemnie się uzupełniały. Dokumenty te pozwoliły na pełniejszą weryfikację twierdzeń stron odnośnie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i dlatego też Sąd w całości się na nich oparł dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego.

Sąd jako wiarygodną ocenił opinię biegłego. Biegły udzielił wyczerpującej odpowiedzi na zadane pytania, a następnie w opiniach uzupełniających oraz w swych zeznaniach ustosunkował się do stawianych zarzutów przekonująco uzasadniając zajęte stanowisko. Sąd nie podzielił jedynie wniosków biegłego co do wymiaru opieki, jakiej powód wymagał po wypadku. Zdaniem Sądu biorąc pod uwagę unieruchomienie powoda związane z umieszczaniem jego naprzeciwległych kończyn – górnej oraz dolnej, stwierdzi trzeba, że podany tu przez biegłego zakres czasowy oceniany z perspektywy zasad doświadczenia życiowego jawi się jako zaniżony.

Sąd podzielił w całości zeznania świadka P. B.. Wymieniona mimo, iż jako osoba najbliższa dla powoda (małżonka) miała interes w tym, aby zeznawać w sposób dla niego korzystny, zeznawała spontanicznie. Podane przez nią informacje jawią się jako szczere. Świadek wnikliwie opisała w szczególności stan powoda po wypadku, zakres udzielanej mu opieki. Jej zeznania jako osoby bezpośrednio opieki tej udzielającej Sąd uznał jako najbardziej miarodajne w tej kwestii i jako takie przyjął za podstawę swych ustaleń.

Jako wiarygodne ocenił Sąd również zeznania świadka M. U.. Podane przez świadka są jasne , rzeczowe i obiektywne. Znajdują oparcie w przedłożonej dokumentacji i nie zostały zakwestionowane przez stronę przeciwną.

Sąd podzielił także zeznania samego powoda. Nacechowane są one co prawda subiektywnymi ocenami, które to i tak wymagały weryfikacji w odniesieniu do zasad logiki i doświadczenia życiowego, ale co do zasadniczych kwestii znajdują w większości oparcie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 § 1 k.c.). Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 822 § 2 k.c.). O ile strony nie umówiły się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody (art. 824 § 1 k.c.).

Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym (art. 36 ust. 1).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela jest uzależniona od zakresu odpowiedzialności sprawcy zdarzenia. Z mocy art. 436 w zw. z art. 435 § 1 k.c. sprawca zdarzenia odpowiada za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W niniejszej sprawie bezsporne było to, że samochód, którym poruszał się sprawca wypadku z 17.09.2016 r., posiadał ubezpieczenie OC na podstawie umowy zawartej z pozwanym.

Zadośćuczynienie

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie ma na celu kompensatę nie tylko cierpień fizycznych, ale również niekorzystnych następstw zdarzenia w sferze psychiki poszkodowanego. Ma ono na celu przyniesienie poszkodowanemu równowagi emocjonalnej naruszonej przez doznane cierpienia psychiczne. Zasadniczym kryterium ustalenia wysokości zadośćuczynienia jest rozmiar cierpienia i rozmiar niekorzystnych zmian w życiu poszkodowanego będących następstwem deliktu zawinionego przez sprawcę szkody. Suma pieniężna przyznana tytułem zadośćuczynienia ma być - zgodnie z art. 445 § 1 k.c. - odpowiednia (wyrok SN z dnia 08 czerwca 2011 r., I PK 275/10, LEX nr 1164114, wyrok SN z dnia 08 sierpnia 2012r. I CSK 2/12, LEX nr 1228578, wyrok SN z dnia 12 lipca 2012 r., I CSK 74/12, LEX nr 1226824).

Sąd przy określaniu wysokości zadośćuczynienia ma obowiązek w każdym przypadku dokonywać oceny konkretnego stanu faktycznego i brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Okoliczności te, to przede wszystkim rozmiar doznanych cierpień fizycznych, a więc ból, długotrwałość leczenia i inne dolegliwości, a także cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z doznanymi cierpieniami fizycznymi. Nie bez znaczenia przy dokonywaniu tej oceny jest także wiek poszkodowanego i skutki uszkodzenia ciała w zakresie ogólnej zdolności do normalnego funkcjonowania. Jednocześnie niedopuszczalne jest stosowanie jakichkolwiek mechanizmów przy wyliczaniu wysokości zadośćuczynienia (vide wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2012r. sygn. I ACa 228/12, wyrok SN z dnia 9 listopada 2007r., V CSK 245/07).

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wypłacona powodowi przez pozwanego po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego z tego tytułu łącznie kwota 10. 000 zł nie wyczerpuje w całości roszczenia jakich powód z tego tytułu może zasadnie się domagać.

Pojęcie krzywdy odnosi się do czynników niewymiernych (ból fizyczny, cierpienia psychiczne), które zobiektywizować można jedynie z odwołaniem się do jakiś ogólnych kryteriów. I tak, takim punktem odniesienia może być w szczególności rodzaj obrażeń doznanych w następstwie wypadku. W przypadku powoda obrażenia takie były natomiast stosukowo duże i łączyły się ze znacznymi dolegliwościami bólowymi. Powód zmuszony był przez długi okres czasu korzystać ze środków przeciwbólowych. Wszystkie te dolegliwości niewątpliwie musiały przekładać się na sferę psychiczną powoda, utrudniając mu codzienną normalną egzystencję. Dolegliwości te, choć w niewątpliwie w mniejszym już znacznie natężeniu występują u powoda do dziś. Nadto na uwadze trzeba mieć to, że powód, który przed wypadkiem był żywicielem rodziny, aktywnie spędzał czas wolny, nagle zdany został na całkowitą pomoc żony. Takie uzależnienie od pomocy małżonki musiało być dla powoda tym bardziej dotkliwe, gdy wziąć pod uwagę, że także dla samej małżonki powoda był to bardzo trudny okres związany z opieką nad niemowlętami z ciąży bliźniaczej, które przyszły na świat tuż przed wypadkiem powoda. Powód na skutek wypadku utracił możliwość wykonywania dotychczasowej pracy. Możliwość jego zarobkowania została znaczenie ograniczona. Nie może on podejmować czynności powodujących obciążenia kolana. Taka świadomość musi łączyć się zaś dla niego z poczuciem frustracji, wywołanej niemożnością zapewnienia rodzinie dotychczasowego bytu.

Z drugiej jednak strony trzeba mieć na uwadze, że dolegliwości bólowe powoda są coraz mniejsze. Powód sam może w pewnym stopniu dążyć do ich ograniczenia ,a to choćby podejmując starania o utratę wagi. Jak wskazał biegły otyłość powoda ma bowiem bezpośredni związek z nadmiernym obciążeniem kolana, a co zwiększa ból. Stan powoda po wypadku uległ znacznej poprawie, rehabilitacja przyniosła wymierne efekty. Choć powód nie odzyskał sprawności fizycznej jaką mógł się cieszyć przed wypadkiem, to nie utracił całkowitej zdolności zarobkowania, czy oddawania się czynnościom ruchowym, takim jak choćby jazda na rowerze.

Mając to wszyto na względzie Sąd doszedł do przekonania, że adekwatną kwotą do wskazanych cierpień i krzywdy powoda będzie kwota 30.000 zł, (przy uwzględnieniu ,że strona pozwana wypłaciła już powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 10.000 zł+ w ramach postępowania likwidacyjnego). Wypłacenie kwoty wyższej odbiegałoby od kwot przyznawanych standardowo w podobnych przypadkach, a co kolidowałoby z zasadą dążenia do zasady jednolitości orzekania, na jakiej bazuje zaufanie społeczeństwa do wymiaru sprawiedliwości.

Odszkodowanie i renta:

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu (art. 444 § 1 k.c.).

Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty (art. 444 § 2 k.c.).

Na podstawie art. 322 k.p.c. jeżeli w sprawie o dochody sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Przepis ten, odnoszący się do określonej kategorii spraw statuuje odstępstwo od zasady, że nie tylko istnienie roszczenia, ale także jego wysokość powinna być wykazana w procesie. Zastosowanie art. 322 k.p.c. dopuszczalne jest jedynie w przypadku, gdy udowodnienie wysokości roszczenia może być niemożliwe lub bardzo utrudnione. Chodzi tu o sytuację, w której powód wyczerpał dostępne i znane mu środki dowodowe i nie zachodzi też ewentualność dopuszczenia dowodu z inicjatywy sądu na podstawie art. 232 k.p.c., a mimo to wysokość żądania pozostaje nieudowodniona (zob. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 1976 r., I CR 954/75, LEX nr 7795; Komentarz do art. 322 k.p.c., [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366, wyd. II, pod red. H. Doleckiego, T. Wiśniewskiego, LEX 2013, teza 3). Niemożność udowodnienia wysokości żądania może wynikać z braku wiedzy powoda o faktach rzutujących na rozmiar jego roszczenia, jak również nieistnienia dowodu albo braku wiedzy powoda o jego istnieniu. Z kolei nadmierne utrudnienie ścisłego udowodnienia wysokości żądania występuje wtedy, gdy dotarcie do znanych środków dowodowych napotyka przeszkody ze względu na miejsce pobytu świadków czy nawet z uwagi na długotrwałość postępowania umożliwiającego dotarcie do dowodów objętych tajemnicą państwową (zob. Komentarz do art. 322 k.p.c., [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366, wyd. II, pod red. H.Doleckiego,T. Wiśniewskiego, LEX 2013, teza 4 oraz przywołana tam literatura).

Spór dotyczy zwrotu utraconego zarobku oraz kosztów opieki. Sąd dokonał w tym zakresie odpowiednich obliczeń rozbijając należne świadczenia w odniesieniu do poszczególnych okresów, podanych w pozwie.

Oceniając zasadność roszczenia o zwrot kosztów w opieki, w nawiązaniu do zasad doświadczania życiowego a także do wskazań świadka P. B., Sąd doszedł do przekonania ,że zakres tej opieki ulegał stosownemu zmniejszeniu. Sąd przyjął, że opieka ta we wrześniu i październiku, kiedy to powód poruszał się jedynie na wózku inwalidzkim i miał założony gips świadczona była przez 6 godzin, po zdjęciu gipsu do końca 2016 roku obejmowała 4 godziny, w styczniu 2017 roku co najwyżej 2 godziny a już w lutym 20017 roku była zbędna. Jako podstawę obliczeń Sąd jedynie za styczeń i luty 2017 roku przyjął podaną przez powoda stawkę za godzinę opieki w wysokości 16 zł, wynikającą z powołanej uchwały. Ponieważ powód nie przedłożył takiej uchwały za 2016 roku Sąd obliczył tę stawkę w odniesieniu do najniższego miesięcznego wynagrodzenia za ten rok (1850 zł), uzyskując kwotę 11, 36 zł.

Obliczając koszty należnego powodowi wynagrodzenia Sąd zweryfikował nieco obliczanie przedłożone w pozwie to w ten sposób, że od kwot podanych w pozwie za poszczególne okresy odjął kwoty wypłacone powodowi przez KRUS tytułem zasiłku.

Inaczej aniżeli domagał się tego powód Sad naliczył odsetki. Są miał tu na względzie, że powód otrzymywał od swego pracodawcy wynagrodzenie dopiero po wykonaniu danego zlecenia. Płatność następowała zatem niejako z dołu a nie z góry.

Żądanie powoda wypłaty kwoty 1822, 15 zł tytułem odszkodowania związanego z kosztami leczenia, rehabilitacji, przejazdów, środków medycznych i leków oraz zakupu okularów Sąd uznał za zasadne do kwoty 1522, 15 zł. Sąd nie uwzględnił tu bowiem podawanej przez powoda kwoty 600 zł jako przeznaczonej na zakup okularów. Powód przedstawił co prawda rachunek opiewający na podaną wartość, ale nie wykazał w żaden sposób, aby okulary jakie uległy zniszczeniu podczas wypadku taką samą wartość przedstawiały. Z tej racji Sąd celem pokrycia przedmiotowej szkody zasądził jedynie połowę żądanej kwoty, przyjmując że stanowi ona standardową wartość zakupu okularów korekcyjnych.

Przyznając powodowi rentę za okres do końca 2017 roku Sąd od kwot podanych przez powoda odjął kwoty wypłacone mu przez KRUS. Za okres od stycznia 2018 roku Sąd przyznał natomiast rentę , pomniejszając wartość średnio uzyskiwanego przez powoda przed wypadkiem wynagrodzenia o wartość najniższego miesięcznego wynagrodzenia. Sąd miał tu bowiem na względzie, że powód od stycznia 2018 roku, choć nie mógł wykonywać prac o takim charakterze jak dotychczas, a związanych ze znacznym obciążeniem, to nie utracił całkowitej zdolności zarobkowania. Zebrany w sprawie materiał dowodowy prowadzi do przekonania, że nic nie stoi na przeszkodzie aby powód podejmował prace zapewniające mu przynajmniej minimalne wynagrodzenie.

Powództwo zostało uwzględnione w części.

Powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości.

Strony były reprezentowane przez zawodowych pełnomocników ustanowionych z wyboru. Obie strony poniosły też wydatki w postaci opłat skarbowych od udzielonych pełnomocnictw.

Strona pozwana uiściła zaliczkę na poczet opinii biegłych w kwocie 1.000 zł.

Z uwagi na wynik sprawy Sąd dokonał stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu (art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c.) i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 5.417 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

Na podstawie art.113 § 1 u.k.s.c. w zw. z art. 100 k.p.c. Sąd nakazał ściągnięcie na rzecz Skarbu Państwa od strony pozwanej kwoty 1.793 zł tytułem części należnej opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony. tj. co do której powództwo oddalono t, kwoty 35. 851 zł ( 1.793 zł ) + część kosztów opinii w kwocie 389,56 zł tj, część kosztów opinii ponad zapłaconą przez stronę pozwaną zaliczkę . ( 1.389, 56 zł - 1.000 zł ). ( 630 k.311 + 270 k. 336 + 180 k. 376 + 180 k. 397 + 129,56 ) .