Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 41/20

1

2WYROK

2.1W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2020 r.

3Sąd Apelacyjny w Szczecinie II Wydział Karny w składzie:

4 Przewodniczący: SSA Stanisław Kucharczyk

5 Sędziowie: SA Andrzej Wiśniewski

6 SO del. do SA Robert Mąka (spr.)

7 Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Pajewska

8przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin – Prawobrzeże w Szczecinie Stanisława Kołodziejczyka

9po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2020 r. sprawy

10J. B.

11oskarżonego z art. 280 § 2 kk w zbiegu z art. 157 § 2 kk w zbiegu z art. 160 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 64 § 1 kk

12na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

13od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie

14z dnia 29 listopada 2019 r. sygn. akt III K 332/18

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. W. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych z VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze.

SSO (del.) Robert Mąka SSA Stanisław Kucharczyk SSA Andrzej Wiśniewski

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IIAKa 41/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 29 listopada 2019r. w sprawie IIIK 332/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art.7kpk poprzez dokonanie oceny zgromadzonego materiału dowodowego z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów przez:

- uznanie za wiarygodne zeznań A. K. i I. K., które były niekonsekwentne i nielogiczne, w sytuacji kiedy postawa świadków i ich związek ze zdarzeniem będącym przedmiotem rozpoznania, pozostawiają wiele wątpliwości;

-

uznanie za wiarygodne zeznań J. K. i K. K. (1) oraz M. C., które są częściowo sprzeczne a ponadto z poczynionych przez Sąd I instancji ustaleń wynika, że sprawca znał dobrze rozkład dnia pokrzywdzonej i wiedział o posiadanym przez nią obrazie, w sytuacji gdy to w/w osoby były najbardziej prawdopodobnymi źródłami wiedzy przekazanej sprawcy,

-

uznanie za jednoznaczne rozpoznanie sprawcy przez pokrzywdzoną 4 lata po zdarzeniu i przyjęcie, że portret pamięciowy sprawcy sporządzony w postępowaniu przygotowawczym odpowiada wyglądowi oskarżonego,

-

odmowę wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego;

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na uznaniu, że:

-

J. B. był sprawcą rozboju na pokrzywdzonej w dniu 8 lipca 2014r.,

-

J. B. pożyczył pieniądze w kwocie 10.000zł od państwa K. wiosną 2015r. i jako zastaw spłaty pożyczki przyniósł im obraz należący do J. M. (1)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny zeznań M. C. oraz J. K. i K. K. (1) w kontekście ich wiedzy o napadzie na J. M. (1) w dniu 8 lipca 2014r.,

sugerowanie przez apelującego, że któryś z w/w mężczyzn miał związek z tym czynem jest nieuprawnione w świetle materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania,

wszyscy trzej wiedzieli o obrazie w mieszkaniu J. M. (1) od jej syna J. M. (2), który około 2 lat przed napadem chciał obraz wycenić żeby poznać jego wartość przed sprzedażą,

analiza zeznań J. M. (2) uzasadnia stwierdzenie, że w/w osoby nie były jedynymi, które wiedziały o obrazie w mieszkaniu J. M. (1),

J. M. (2) zeznał, że z uwagi na nadużywanie alkoholu, nie kontrolował tego co mówił w towarzystwie osób, z którymi pił, i o obrazie w mieszkaniu matki również wówczas opowiadał,

oznacza to, że krąg osób mających wiedzę o obrazie w mieszkaniu J. M. (1) był o wiele większy i nie ograniczał się tylko do jej rodziny, M. C. oraz J. K. i K. K. (1),

w toku postępowania zostało ustalone i zweryfikowane alibi w/w, i przeprowadzone w tym zakresie czynności uzasadniają dokonaną przez Sąd I instancji ocenę zeznań M. C., J. K. i K. K. (1) w odniesieniu do rozboju popełnionego na szkodę J. M. (1),

wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd I instancji prawidłowo ocenił zeznania A. K. i I. K. w części dotyczącej udzielenia pożyczki oskarżonemu J. B. w kwocie 10.000zł wiosną 2015r.,

fakt udzielenia pożyczki oskarżonemu przez małżonków K. nie budzi żadnych wątpliwości, J. B. przyznał ten fakt, potwierdził również złożenie podpisu na wekslu in blanco, w dacie pożyczki, co oznacza, że data widniejąca na wekslu- 4 kwietnia 2017r. nie była datą przekazania pieniędzy oskarżonemu, ponieważ do czerwca 2017r.(od grudnia 2015r.) J. B. przebywał w zakładzie karnym co przyznał, lecz datą wypełnienia weksla w związku z niewywiązaniem się przez oskarżonego z umowy pożyczki, A. K. i I. K. początkowo datę z weksla wskazywali jako datę zawarcia umowy pożyczki, potem wyjaśnili, że musiało być to wcześniej, oboje mieli problemy z umiejscowieniem w czasie tej czynności ponieważ po raz pierwszy na tą okoliczność zostali przesłuchani dopiero w marcu 2018r., następnie mówili o roku 2016, co nie było możliwe, ponieważ oskarżony przez cały rok 2016 przebywał w zakładzie karnym, dopiero w postępowaniu przed Sądem I. K. wskazała, że pożyczka miała miejsce wiosną 2015r. i aż 2 lata, do wiosny 2017r. czekali na spłatę pożyczki a kiedy to nie nastąpiło postanowili sprzedać obraz, który otrzymali od J. B. jako zabezpieczenie spłaty pożyczki,

A. K. również zwrócił uwagę na fakt, że między pożyczeniem oskarżonemu 10.000zł a decyzję o sprzedaży obrazu, który stanowił zabezpieczenie spłaty pożyczki minęło 2 lata,

A. K. w swoich zeznaniach przyznał, że nie przywiązywał wagi do daty pożyczki z J. B. i stąd jego problemy z umiejscowieniem jej w czasie, i dlatego jego oświadczenie, na rozprawie, po wypowiedzi oskarżonego, że pożyczka miała miejsce w 2014r. nie może być podstawą dokonywania ustaleń w tym zakresie i jednocześnie nie jest dowodem na mówienie nieprawdy o okolicznościach towarzyszących pożyczce, świadek A. K. przed Sądem podkreślił, że nie pamięta kiedy doszło do udzielenia pożyczki i odesłał do zeznań I. K. jako osoby, która ma w tym zakresie wiedzę, i faktycznie przed Sądem I. K. wskazując wiosnę 2015r. jako moment kiedy pożyczyli oskarżonemu 10.000zł, wyjaśniła skąd ten termin,

zdaniem Sądu Odwoławczego jej zeznania w tym zakresie zasługują na uwzględnienie, i Sąd I instancji ocenił je zgodnie z regułą z art.7kpk,

w tym miejscu należy podkreślić, że o ile, z uwagi na upływ czasu A. K. i I. K. mieli problem z umiejscowieniem w czasie pożyczki, to byli konsekwentni co do faktu, że J. B. kiedy odebrał kwotę pożyczki przekazał im obraz(który bez wątpienia był obrazem skradzionym J. M. (1) w dniu 8 lipca 2014r.), jako zabezpieczenie spłaty pożyczki, ich zeznania w tym zakresie są logiczne, wynika z nich bowiem, że J. B. był dla nich osobą obcą skierowaną do nich przez znajomego, i dlatego uzależnienie przez nich udzielenia pożyczki od złożenia zabezpieczenia jej spłaty jest zrozumiałe,

weksel in blanco podpisany przez oskarżonego nie był dla nich wystarczającym zabezpieczeniem,

J. B. przekazał im obraz, co czyni niewiarygodnymi jego wyjaśnienia co do tego, że pożyczkę od K. otrzymał w 2014r., krótko po opuszczeniu jednostki penitencjarnej w dniu 30 kwietnia 2014r.,

K. przez 2 lata czekali na spłatę pożyczki zanim postanowili sprzedać obraz, dali go do wyceny, okazało się, że wymagał renowacji i została ona przeprowadzona u pani Z. jak wynika z zeznań A. K.,

wbrew twierdzeniom oskarżonego, A. K. i I. K. nie mieli żadnego interesu w bezpodstawnym wskazywaniu oskarżonego jako osoby od której otrzymali obraz,

wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie zostały prawidłowo ocenione przez Sąd I instancji jako niewiarygodne, mówiąc o pobiciu latem 2015r. m.in. przez A. K. nie podał żadnych bliższych okoliczności, nawet powodów dla których do tego doszło, z jego wyjaśnień wynika, że pomimo dotkliwego pobicia, nie zgłosił tego faktu organom ścigania, nie poszedł nawet do lekarza,

J. M. (1) rozpoznała sprawcę rozboju dokonanego na niej w dniu 8 lipca 2014r., wskazała na J. B. kiedy po czterech latach, dzięki zeznaniom A. K. i I. K. ustalono, że J. B. był w posiadaniu obrazu, który w lipcu 2014r. został jej skradziony, dokonano okazania pokrzywdzonej czterech mężczyzn,

zdaniem Sądu Odwoławczego zgodzić się należy z Sądem I instancji, który na podstawie jej zeznań w tym zakresie ustalił sprawstwo J. B.,

oskarżony J. B. odpowiada wzrostem i posturą sprawcy opisanemu przez J. M. (1) bezpośrednio po rozboju, zwracała już wtedy uwagę na jego bardzo krótko obcięte włosy, które bez wątpienia miały wpływ na określenie ich koloru, podawany przez nią wiek, chociaż nie odpowiada wiekowi oskarżonego, nie dyskredytuje jej zeznań, ponieważ zwrócić należy uwagę na fakt, że J. M. (1) w dacie rozboju, w dniu 8 lipca 2014r. była kobietą 85-letnią i to, że osoby od niej o wiele młodsze, postrzegała jako jeszcze młodsze niż były w rzeczywistości nie jest niczym zaskakującym,

zdaniem Sądu Apelacyjnego sprawstwo oskarżonego J. B. nie budzi wątpliwości- to on był w posiadaniu obrazu pochodzącego z rozboju na J. M. (1), i przekazał go K., i to jego wskazała pokrzywdzona jako sprawcę- osobę, która zaatakowała ją w jej mieszkaniu, w dniu 8 lipca 2014r.,

w ocenie Sądu Apelacyjnego za sprawstwem oskarżonego J. B. przemawia również sposób działania, to, że zaatakował kobietę w mieszkaniu, którą następnie związał, zakneblował, którą bił i której groził nożem, a potem przeszukał mieszkanie i dokonał kradzieży pieniędzy, biżuterii i obrazu albowiem są one tożsame z okolicznościami popełnienia przestępstw przez J. B. w okresie grudzień 1989-luty 1990, za które został skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gorzowie Wlkp z dnia 19.09.1990r. w sprawie IIK 25/90, za przestępstwa z art.148§1dkk,art.210§1i2dkk i art.208dkk- J. B. atakował kobiety w mieszkaniach, na plebaniach, wiązał je, kneblował a potem przeszukiwał mieszkanie, zabierał mienie oraz groził nożem( vide: k.223-249),

przedstawiona wyżej analiza, w ocenie Sądu Apelacyjnego, nie pozostawia żadnych wątpliwości co do oceny dowodów dokonanej przez Sąd Okręgowy i poczynionych na jej podstawie ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa J. B. co do czynu popełnionego w dniu 8 lipca 2014r. na szkodę J. M. (1),

wobec powyższego należy uznać za prawidłową ocenę wyjaśnień J. B. dokonaną przez Sąd I instancji jako niewiarygodnych, będących realizacją przyjętej przez oskarżonego linii obrony mającej na celu uniknięcie odpowiedzialności karne za zarzucane mu przestępstwo wbrew faktom, zwłaszcza, że w swoich wyjaśnieniach ograniczył się on do zanegowania swojego sprawstwa nie wskazując okoliczności poddających się weryfikacji, podważających poczynione ustalenia

Wniosek

uniewinnienie oskarżonego J. B. od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzuty bezzasadne

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynu popełnionego przez J. B. w dniu 8 lipca 2014r. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej

Lp.

Zarzut

2.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na uznaniu, że:

-

sprawca rozboju posłużył się nożem grożąc pokrzywdzonej;

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art.7kpk poprzez dokonanie oceny zgromadzonego materiału dowodowego z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów przez:

-

uznanie za wiarygodne zeznań pokrzywdzonej J. M. (1) w części dotyczącej posłużenia się przez sprawcę nożem w sytuacji gdy nie były w tym zakresie konsekwentne a ponadto nie korespondują z zeznaniami M. K., S. P. i K. M.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

posłużenie się nożem przez sprawcę rozboju na J. M. (1) nie budzi wątpliwości,

pokrzywdzona przesłuchiwana bezpośrednio po zdarzeniu w dniu 8 lipca 2014r.(vide: k.2-7) zeznała, że sprawca użył noża podczas napadu, grożąc, że ją zabije jeżeli będzie krzyczała,

pokrzywdzona podtrzymała te zeznania przed Sądem,

podanie przez nią w toku rozprawy, że sprawca posłużył się nożem, który miał ze sobą a nie znalezionym w jej mieszkaniu, nie podważa wiarygodności zeznań pokrzywdzonej co do faktu posłużenia się przez sprawcę nożem,

J. M. (1) szczegółowo opowiedziała o przebiegu zdarzenia i nóż w ręku sprawcy był stałym elementem tej relacji,

zeznania J. M. (1) są wiarygodne i tak zostały ocenione przez Sąd I instancji, i prawidłowo Sąd Okręgowy na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych, w tym w zakresie posłużenia się przez sprawcę rozboju nożem,

K. M.(synowa ofiary) zeznała przed Sądem, że wie od J. M. (1), że sprawca rozboju na niej miał nóż,

okoliczność, że o nożu w swoich zeznaniach nie wspomnieli M. K. (policjant, który jako pierwszy przybył na miejsce zdarzenia) oraz S. P. nie podważa zeznań J. M. (1),

pokrzywdzona miała z nimi kontakt bezpośrednio po ataku we własnym mieszkaniu i fakt, że nie przedstawiła im pełnej, szczegółowej relacji, nie dyskredytuje jej zeznań,

kilka godzin później, będąc przesłuchiwaną jako świadek opowiedziała dokładnie o zachowaniu sprawcy, o ataku i skradzionym mieniu,

odnosząc się do zeznań K. M. z postępowania przygotowawczego należy zauważyć, że treść protokołu wskazuje, że była rozpytywana nie o napad na J. M. (1) i jego szczegóły a na temat obrazu, który został wówczas skradziony, i osób, które mogły mieć wiedzę o posiadaniu obrazu przez pokrzywdzoną, dlatego fakt, że nie mówiła wtedy o użyciu przez sprawcę noża nie oznacza, że nim się nie posłużył,

przed Sądem zapytana, powołując się na relację J. M. (1), zeznała, że sprawca rozboju posłużył się nożem, co było zgodne z zeznaniami pokrzywdzonej i dlatego wiarygodne

Wniosek

zmiana kwalifikacji czynu na art.280§1kk w zb. z art.157§2kk i wymierzenie oskarżonemu J. B. stosownej kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzuty bezzasadne

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynu popełnionego przez J. B. w dniu 8 lipca 2014r. i prawidłowo go ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej

Lp.

Zarzut

3.

rażąca niewspółmierność kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego J. B.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zarzut rażącej niewspółmierności kary wymierzonej J. B. za przypisane mu zaskarżonym wyrokiem przestępstwo jest nietrafny albowiem z rażącą niewspółmiernością kary mamy do czynienia wówczas kiedy zachodzi nienadająca się do zaakceptowania dysproporcja pomiędzy karą wymierzoną a karą, która powinna w danych warunkach zostać wymierzona aby była karą sprawiedliwą, zasłużoną dla sprawcy przestępstwa przypisanego mu w wyroku,

Sąd I instancji, wymierzając karę, uwzględnił wszystkie okoliczności wiążące się z dyrektywami wymiaru kary z art.53kk, i nie przekroczył granic swobodnego uznania sędziowskiego, stanowiącego ustawową zasadę sądowego wymiaru kary,

pisemne motywy zaskarżonego wyroku uzasadniają stwierdzenie, że Sąd Okręgowy prawidłowo zastosował dyrektywy wymiaru kary i uwzględnił wyłącznie okoliczności obciążające dla oskarżonego,

w przedmiotowej sprawie należy zgodzić się z Sądem I instancji, że nie było żadnych okoliczności łagodzących dla oskarżonego,

kara 12(dwunastu) lat pozbawienia wolności jest, w ocenie Sądu Odwoławczego, karą sprawiedliwą w okolicznościach przedmiotowej sprawy, adekwatną do przestępczego zachowania J. B. w dniu 8 lipca 2014r., i nie może zostać uznana za karę surową a tym bardziej rażąco surową,

działanie oskarżonego było zaplanowane, zaatakował starszą kobietę(85-letnią) kiedy wchodziła do mieszkania,

działał z niskich pobudek, motywem był rabunek,

oskarżony w swoim postępowaniu wobec ofiary był bezwzględny, unieruchomił ją, zakleił usta, związał ręce, bił ją głowie i po całym ciele pięściami, owinął kołdrą, przykrył poduszką i podduszał nią pokrzywdzoną- powodując obrażenia naruszające czynności narządów ciała J. M. (1) na okres nie dłuższy niż 7 dni, w celu uzyskania od niej informacji o pieniądzach, biżuterii i obrazie,

posłużył się nożem w trakcie zdarzenia grożąc pokrzywdzonej pozbawieniem życia,

sposób działania świadczy o tym, że J. B. jest osobą niebezpieczną,

zaatakowana kobieta nie miała żadnych szans w starciu z silnym mężczyzną,

J. B. dopuścił się przypisanego mu w zaskarżonym wyroku przestępstwa zaledwie dwa miesiące po opuszczeniu Aresztu Śledczego w M., skąd wyszedł w dniu 30 kwietnia 2014r., jako warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary z kary łącznej 25 lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gorzowie Wlkp z dnia 19.09.1990r. w sprawie IIK 25/90, za przestępstwa z art.148§1dkk,art.210§1i2dkk i art.208dkk, za czyny które również polegały na atakowaniu kobiet w mieszkaniach, ich wiązaniu, kneblowaniu i zaborze mienia oraz grożeniu nożem( vide: k.223-249, 272),

działał w warunkach powrotu do przestępstwa z art.64§1kk,

świadczy to o głębokiej demoralizacji oskarżonego, braku poszanowania przez niego obowiązujących norm prawnych, braku szacunku dla życia i mienia innych osób,

wszystkie w/w okoliczności Sąd I instancji miał na uwadze kształtując wymiar sankcji dla J. B. i jego stanowisko w tym zakresie zasługuje na aprobatę,

planowane, przeprowadzone w sposób bezwzględny, z determinacją, przestępstwo jak w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie może zostać łagodnie potraktowane

Wniosek

obniżenie wymierzonej oskarżonemu J. B. kary pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

kara 12(dwunastu) lat pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu J. B. przez Sąd Okręgowy w Szczecinie, wyrokiem z dnia 29 listopada 2019r., w sprawie IIIK 332/18 jest karą adekwatną do jego przestępczego działania w dniu 8 lipca 2014r. i jest karą sprawiedliwą,

wymierzenie oskarżonemu J. B. kary w niższej wysokości, o co wnioskował obrońca w apelacji, nie spełniłoby celów kary zarówno w stosunku do sprawcy jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 29 listopada 2019r. w sprawie IIIK 332/18, w którym uznano oskarżonego J. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, z ustaleniem, że podczas zdarzenia oskarżony posłużył się nożem trzymając go w ręku i grożąc pokrzywdzonej, że ją zabije jak będzie krzyczała, zakwalifikowanego z art.280§2kk w zb. z art.157§2kk w zw. z art.11§2kk w zw. z art.64§1kk, za co na podstawie art.280§2kk w zw. z art.11§3kk wymierzono J. B. karę 12(dwunastu) lat pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego były bezzasadne i sformułowane w środku odwoławczym wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

o wynagrodzeniu na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. W. za obronę z urzędu oskarżonego J. B. w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art.618§1pkt11kpk w zw. z §2pkt1i2, §4ust.1i3, §17ust.2pkt5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu

III.

Sąd zwolnił oskarżonego J. B. od ponoszenia wydatków w postępowaniu odwoławczym na podstawie art.634kpk w zw. z art.624§1kpk w zw. z art.17ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o kosztach sądowych w sprawach karnych mając na uwadze jego trudną sytuację materialną

7.  PODPIS

SSO del. do SA Robert Mąka SSA Stanisław Kucharczyk SSA Andrzej Wiśniewski

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie oskarżonego J. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, z ustaleniem, że podczas zdarzenia oskarżony posłużył się nożem trzymając go w ręku i grożąc pokrzywdzonej, że ją zabije jak będzie krzyczała, zakwalifikowanego z art.280§2kk w zb. z art.157§2kk w zw. z art.11§2kk w zw. z art.64§1kk, za co na podstawie art.280§2kk w zw. z art.11§3kk wymierzono J. B. karę 12(dwunastu) lat pozbawienia wolności

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana