Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 80/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

5

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. akt II K 54/17

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut sformułowany w punkcie 3e apelacji W. M. (1):

rażące naruszenie art. 442 § 3 kpk, polegające na tym, iż Sąd I Instancji całkowicie (w 100%) zlekceważył wskazówki Sądu II Instancji zawarte w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27.04.2017r., sygn. akt II AKa 18/17, w szczególności zawarte na stronach od 103 do 116 tego uzasadnienia. Są to brak przesłuchania i oceny zeznań świadka W. C. (1) - głównej księgowej spółki - oraz brak odczytania zeznań tego świadka składanych w innych sprawach, a w szczególności brak odczytania protokołów dostarczonych przez W. M. (1).

W tym miejscu oskarżony przytacza cytat uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego (karta 106), iż „powtórzenie dowodów z zeznań tego świadka i należyta ocena stała się konieczna.”

Niezależnie od zalecenia Sądu II instancji, wnioski w tej sprawie do Sądu I instancji składali również obaj oskarżeni W. M. (1) i R. K. (1). Jednakże Sąd zlekceważył to całkowicie i nie przeprowadził tego dowodu.
Z przykrością należy stwierdzić, iż przypuszczalnie z nadzieją, „iż z uwagi na wiek świadka” przy ponownym rozpoznaniu sprawy będzie niemożliwe jego ponowne przesłuchanie, z uwagi na ewentualny zgon.

Zarzut sformułowany w punkcie 2a apelacji R. K. (1):

obraza art.442 § 3 kpk przez niezastosowanie się do zapatrywań prawnych i wskazań Sądu Odwoławczego (wyrok Sądu Apelacyjnego
w Szczecinie z dnia 27.04.2017 r., sygn. akt
II AKa 18/17 ),a który to Sąd nakazał aby powtórzyć dowód z zeznań świadka W. C. (1) i dokonać należytej oceny tego dowodu,

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przystępując do prezentacji wyników kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku,
na wstępie należy wskazać, że Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 436 kpk, ograniczył ją
do zbadania zasadności zarzutów wyspecyfikowanych w punkcie 3 e apelacji autorstwa W. M. (1) oraz w punkcie 2 a apelacji R. K. (1). Takie a nie inne postąpienie Sądu odwoławczego wynikało zaś z tego, że zarzuty o których mowa, dodać trzeba zarzuty zasługujące na uwzględnienie, objawiają takie uchybienie związane
ze sposobem procedowania Sądu Okręgowego, które ze względu na swą wagę i doniosłość, uniemożliwia dokonanie wspomnianej kontroli w szerszym zakresie, to jest przez pryzmat pozostałych zarzutów sformułowanych w apelacjach oskarżonych, jak również zarzutów podniesionych w apelacjach ich obrońców oraz w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Natomiast konkretyzując tę tezę, wypada przypomnieć, że Sąd Apelacyjny poprzednio orzekający w niniejszej sprawie, wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2017 r., sygn. akt
II AKa 18/17, uchylił wówczas zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 11 października 2016 r., sygn. akt II K 133/15, w części dotyczącej W. M. (1) oraz R. K. (1) i sprawę oskarżonych przekazał do ponownego rozpoznania wyżej wymienionemu Sądowi. W uzasadnieniu orzeczenia z dnia
27 kwietnia 2017 r., Sąd odwoławczy stwierdził między innymi to, co aktualnie akcentują oskarżeni, a mianowicie, że „uchybieniem procesowym mającym wpływ na treść wyroku był brak oceny zeznań świadka W. C. (1) (k. 11.813-11.815). Utarło się, że pewnym zwyczajem jest ocena przez Sąd I instancji wszystkich dowodów, które przeprowadził ten Sąd. Sąd odwoławczy nie dopatruje się uchybienia przepisom postępowania, gdy Sąd a quo nie dokonuje oceny dowodów wspierających poczynione przez niego ustalenia faktyczne, jednak w sytuacji, gdy jakieś dowody uznał za przeciwne tym ustaleniom, musi wskazać dlaczego tych dowodów nie uwzględnił (art. 424 § 1 pkt 1 in fine k.p.k.). Ponieważ depozycje wynikające z zeznań świadka W. C. (1) stoją
w oczywistej sprzeczności z ustaleniami Sądu, powinien on odnieść się szerzej do zeznań tego świadka i wskazać, czemu nie daje mu wiary. Powtórzenie dowodu z zeznań tego świadka i należyta jego ocena stało się konieczne.” (strona 105-106 uzasadnienia wyroku, k.13137-13137verte). Z cytowanego fragmentu pisemnych motywów wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 27 kwietnia 2017 r., oczywiście nie wynika w jaki sposób miałoby się zmaterializować „powtórzenie dowodu” z zeznań W. C. (1), to znaczy, czy Sąd Okręgowy ponownie procedujący, powinien ten dowód przeprowadzić bezpośrednio, to jest poprzez przesłuchanie świadka na rozprawie, czy też może poprzez odczytanie lub ujawnienie bez odczytywania wcześniejszych jego zeznań. Wyłaniającą się na tym tle wątpliwość rozstrzyga jednak dalsza część uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 27 kwietnia 2017 r., w której to ów Sąd wskazał, że rolą Sądu Okręgowego ponownie rozpoznającego przedmiotową sprawę, będzie między innymi, pouczenie oskarżonych
o autonomiczności kolejnego przewodu sądowego, „(…) który powoduje, iż Sąd I instancji jest zobowiązany do przeprowadzenia tylko tych dowodów, które Sąd odwoławczy wskazał jako wpływające na treść wyroku uchylającego, ujawnienie pozostałych dowodów w trybie art. 442 k.p.k., zaś złożenie wniosków dowodowych przy poprzednim rozpoznaniu sprawy lub w innych postępowaniach nie wiąże Sądu meriti.” (strona 116 uzasadnienia wyroku, k.13142verte). A zatem, taka a nie inna konstatacja poprzednio procedującego Sądu odwoławczego, nie pozostawia żadnych, nawet najmniejszych wątpliwości, że wcześniej zaprezentowane wskazanie tego Sądu, należy odczytywać tak, jak odczytują je oskarżeni,
a mianowicie, że obowiązkiem Sądu Okręgowego ponownie rozpoznającego sprawę, było przesłuchanie W. C. (1) na rozprawie i wypytanie ją o okoliczności, które, jak wskazał to poprzednio orzekający Sąd odwoławczy, „(…) stoją w oczywistej sprzeczności z ustaleniami Sądu (…).” (strona 106 uzasadnienia wyroku, k.13137verte). Tymczasem Sąd Okręgowy po raz wtóry procedujący w przedmiotowej sprawie, nie uczynił zadość tej powinności. Co więcej, ustosunkowując się do wniosku obrońcy W. M. (1) z dnia 13 września 2017 r. (k.13633-13639), w ramach to którego, a konkretnie w punkcie 19, jego autor postulował o przesłuchanie na rozprawie, między innymi, W. C. (1), Sąd pierwszej instancji, postanowieniem zapadłym
na rozprawie w dniu 28 listopada 2017 r., oddalił ów wniosek i wskazał, że z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego nie wynika konieczność przesłuchania osób wymienionych
w punkcie 19 wniosku (k.13918-13919). W konsekwencji takiego, oczywiście błędnego spostrzeżenia, na rozprawie w dniu 14 marca 2018 r. (k.14097-14098), Sąd Okręgowy nawet bez odczytywania, ujawnił zeznania W. C. (1), które ta zwerbalizowała w sprawie V GC 360/07 Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim. Natomiast na rozprawie w dniu 20 września 2019 r. (k.14642), również bez odczytywania, ujawnił uprzednie zeznania W. C. (1) złożone przez nią w sprawie niniejszej.

W obliczu zaprezentowanych uwarunkowań należy więc przyznać rację oskarżonym, że procedując we wskazany wyżej sposób Sąd Okręgowy naruszył przepis art. 442 § 3 kpk, zaś owo naruszenie mogło mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, jako że W. C. (1), w latach 2000 – 2004, była główną księgową w spółce (...) w S., a depozycje wynikające z jej dotychczasowych zeznań, wcale nie przystają
do ustaleń poczynionych przez Sąd meriti. Zwracając na to uwagę należy jednocześnie przypomnieć, a właściwie nie przypomnieć lecz zaakcentować, że wskazania sądu odwoławczego, z jednej strony nie limitują sądu pierwszej instancji w dochodzeniu do prawdy, z drugiej jednak strony, określają minimalny zakres postępowania dowodowego. Natomiast Sąd Okręgowy, jakkolwiek przeprowadził wiele dowodów, w tym również takich o charakterze osobowym, to jednak mimo wszystko, nie zmienia to faktu, że nie zachował tego minimalnego standardu postępowania dowodowego, który był determinowany wskazaniami poprzednio procedującego Sądu odwoławczego. Zmaterializowanie się takiego stanu rzeczy rodzi zaś określone konsekwencje procesowe. Otóż po pierwsze powoduje, że odniesienie się
do pozostałych zarzutów apelacyjnych staje się niemożliwe, ponieważ nie można wykluczyć, że uzyskane w sposób bezpośredni zeznania W. C. (1) dostarczą tego rodzaju informacji, które zmienią optykę spojrzenia na ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy, a wręcz doprowadzą do ich podważenia i w konsekwencji spowodują konieczność dokonania ustaleń odmiennych od tych dotychczasowych. Po wtóre zaś, zaprezentowana powyżej sytuacja wymusza konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku
i przekazania analizowanej sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Trzeba bowiem przypomnieć, że akt oskarżenia w tej sprawie został skierowany do Sądu, konkretnie do Sądu Rejonowego w Słubicach, w dniu 19 września 2006 r. (k.1847), a więc przed wejściem w życie, co nastąpiło w dniu 1 lipca 2015 r., znowelizowanych ustawą z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2013.1247), przepisów kodeksu postępowania karnego, w tym przede wszystkim, przepisów art. 437 § 2 kpk i art. 452 kpk. W takiej zaś sytuacji, jak stanowi
art. 36 pkt 2 tej ustawy, wskazane przepisy stosuje się w brzmieniu dotychczasowym do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Oznacza to więc, że oba te przepisy,
w brzmieniu sprzed wspomnianej ich nowelizacji, miały, mają i w dalszym ciągu będą mieć zastosowanie na gruncie rozpoznawanej sprawy. Zwrócenie na to uwagi jest natomiast konieczne, ponieważ zgodnie z poprzednią a cały czas zachowującą aktualność w niniejszej sprawie treścią art. 452 § 1 i 2 kpk, sąd odwoławczy nie może przeprowadzić postępowania dowodowego co do istoty sprawy, a jedynie w wyjątkowych wypadkach, uznając potrzebę uzupełnienia przewodu sądowego, może przeprowadzić dowód na rozprawie.
W konsekwencji takiego uregulowania, stwierdzone przez sąd odwoławczy braki dowodowe dotyczące istoty sprawy, zgodnie z obowiązującą do dnia 1 lipca 2015 r. i w dalszym
ciągu aktualną, treścią art. 437 § 2 kpk, muszą skutkować uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. Czyniąc te spostrzeżenie stwierdzić jednocześnie należy, że sytuacja, która zmaterializowała się na gruncie przedmiotowej sprawy nie statuuje „wyjątkowego wypadku”, o którym mowa
w art. 452 § 2 kpk w brzmieniu tego przepisu sprzed jego nowelizacji. Trudno jednak o inną w tej materii konstatację, skoro owa sytuacja, a więc nieprzeprowadzenie w sposób bezpośredni dowodu z zeznań W. C. (1) jest następstwem ewidentnego zaniechania Sądu Okręgowego, a rzec nawet można, jest konsekwencją zignorowania przez Sąd pierwszej instancji, oczywistego w swej wymowie wskazania
co dalszego postępowania, które sformułował Sąd odwoławczy poprzednio rozpoznający niniejszą sprawę.

Procedując w tej sprawie po raz wtóry, Sąd Okręgowy obowiązany będzie ponownie przeprowadzić cały proces orzeczniczy, przy czym na tym jego etapie, który służy gromadzeniu dowodów, powinnością tego Sądu będzie przeprowadzenie w sposób bezpośredni dowodu z zeznań W. C. (1), a także H. S.. Przesłuchanie tego drugiego na rozprawie w celu ustalenia, czy posiada on wiedzę na temat okoliczności czynów zarzucanych oskarżonym, a jeśli tak, to jakiego rodzaju, zdaniem Sądu Apelacyjnego w obecnym składzie, jest bowiem niezbędne. Jeśli zaś chodzi o pozostałe dowody o charakterze osobowym, to przeprowadzając je, Sąd Okręgowy może skorzystać z możliwości przewidzianej w art. 442 § 2 kpk, chyba że wyniki prowadzonego przez ten Sąd postępowania, mimo wszystko, zrodzą konieczność przeprowadzenia tych dowodów (wszystkich bądź niektórych z nich) w sposób bezpośredni. Powinnością Sądu pierwszej instancji będzie również ustosunkowanie się do wniosków dowodowych złożonych w toku dotychczas przeprowadzonego postępowania, w tym także do tych, które po wydaniu aktualnie zaskarżonego wyroku zostały złożone przez W. M. (1), a ponadto do wniosku dowodowego sformułowanego w apelacji obrońcy R. K. (1). W dalszej kolejności obowiązkiem Sądu Okręgowego będzie dokonanie wszechstronnej i wnikliwej oceny zgromadzonych dowodów oraz poczynienie ustaleń faktycznych, które będą konsekwencją owej oceny i jednocześnie będą odzwierciedlały wszystkie aspekty, zarówno podmiotowej, jak i przedmiotowej strony zachowania oskarżonych.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest zasadny z powodów zaprezentowanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji wynika z powodów zaprezentowanych powyżej.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Procedując w niniejszej sprawie po raz wtóry, Sąd Okręgowy obowiązany będzie ponownie przeprowadzić cały proces orzeczniczy, przy czym na tym jego etapie, który służy gromadzeniu dowodów, powinnością tego Sądu będzie przeprowadzenie w sposób bezpośredni dowodu z zeznań W. C. (1), a także H. S.. Przesłuchanie tego drugiego
na rozprawie w celu ustalenia, czy posiada on wiedzę na temat okoliczności czynów zarzucanych oskarżonym, a jeśli tak, to jakiego rodzaju, zdaniem Sądu Apelacyjnego w obecnym składzie,
jest bowiem niezbędne. Jeśli zaś chodzi o pozostałe dowody o charakterze osobowym,
to przeprowadzając je, Sąd Okręgowy może skorzystać z możliwości przewidzianej
w art. 442 § 2 kpk, chyba że wyniki prowadzonego przez ten Sąd postępowania, mimo wszystko, zrodzą konieczność przeprowadzenia tych dowodów (wszystkich bądź niektórych z nich) w sposób bezpośredni. Powinnością Sądu pierwszej instancji będzie również ustosunkowanie się do wniosków dowodowych złożonych w toku dotychczas przeprowadzonego postępowania, w tym także do tych, które po wydaniu aktualnie zaskarżonego wyroku zostały złożone przez W. M. (1), a ponadto do wniosku dowodowego sformułowanego w apelacji obrońcy R. K. (1).
W dalszej kolejności obowiązkiem Sądu Okręgowego będzie dokonanie wszechstronnej i wnikliwej oceny zgromadzonych dowodów oraz poczynienie ustaleń faktycznych, które będą konsekwencją owej oceny i jednocześnie będą odzwierciedlały wszystkie aspekty, zarówno podmiotowej,
jak i przedmiotowej strony zachowania oskarżonych.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Z uwagi na taki a nie inny szablon uzasadnienia wyroku wydanego przez
Sąd odwoławczy, w tym miejscu należy się odnieść do postulatu obrońcy R. K. (1), w ramach to którego wnosił on o zasądzenie na jego rzecz opłaty z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym. Otóż owa opłata, zgodnie z treścią art. 618 § 1 pkt 11 kpk, należy
do wydatków postępowania, które to stosownie do treści art. 619 § 1 kpk, tymczasowo wykłada Skarb Państwa. O ich ostatecznym „rozliczeniu”, jak stanowi
to przepis art. 626 § 1 kpk, sąd rozstrzyga zaś w orzeczeniu kończącym postępowanie. W związku z tym, że wyrok Sądu Apelacyjnego nie posiada takiego charakteru, wspomniany wcześniej wniosek należało więc pozostawić bez rozpoznania.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

SSA Andrzej Wiśniewski SSA Janusz Jaromin SSA Piotr Brodniak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony W. M. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo i wina oskarżonego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca W. M. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo i wina oskarżonego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony R. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo i wina oskarżonego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.14.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca R. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo i wina oskarżonego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.15. 

Kolejny numer załącznika

5

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) spółka z o.o. w S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Niesłuszne uznanie, że W. M. (1) nie wyczerpał znamion przestępstwa z art. 296 § 3 kk w zw.
z art. 12 § 1 kk i art. 65 § 1 kk,

Niewłaściwe ustalenie wysokości szkody wyrządzonej spółce

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana