Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2013 r. w O.

sprawy z odwołania M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o wyrównanie emerytury

na skutek odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 20.03.2013r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

/-/Na oryginale właściwy podpis

Na skutek apelacji M. M.Sąd Apelacyjny w Białymstoku III Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia 10.02.2014r., sygn. akt III AUa 1579/13

umorzyć postępowanie apelacyjne.

/-/Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt III U 813/13

UZASADNIENIE

M. M.wniosła odwołanie od decyzji O/ZUS w P.z dnia 20.03.2013r. , którą to decyzją O/ZUS odmówił uchylenia decyzji ZUS z dnia 12.10.2011r., w części, w jakiej decyzja ta zawiesza prawo do emerytury za okres od dnia 01.10.2011r. do dnia 21.11.2012r. Odwołująca się podniosła, że wstrzymanie wypłaty emerytury jest niezgodne z Konstytucją i orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Decyzją z dnia 12.03.2007r. M. M. (ur. (...)) przyznano prawo do emerytury od dnia 01.03.2007r. Na dzień przyznania emerytury była ona zatrudniona w Urzędzie Gminy w W.. Wypłata świadczenia ulegała zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia.

Od dnia 01.03.2009r. organ rentowy podjął wypłatę świadczenia i kontynuował ją do 30.09.2011r.

Z dniem 1.10.2011r. decyzją z dnia 12.10.2011r. wstrzymał dalszą wypłatę świadczenia z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia.

W dniu 27.11.2012r. odwołująca się wystąpiła z wnioskiem o wznowienie wypłaty zawieszonego świadczenia i wypłatę świadczeń zaległych od dnia 01.10.2011r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012r.

Decyzją z dnia 31.12.2012r. ZUS podjął wypłatę emerytury od dnia 22.11.2012 r.

Zaskarżoną decyzją z dnia 20.03.2013r. odmówiono M. M. uchylenia decyzji z dnia 12.10.2011r. w części, w jakiej zawieszała prawo do emerytury za okres od dnia 01.10.2011r. do dnia 21.11.2012r.

(dowód: niesporne, decyzje w aktach rentowych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2012r. Trybunał Konstytucyjny (sygn. akt K 2/12) orzekł, iż art.28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r., w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Treść sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego mogłaby nasuwać wniosek, że dotyczy wszystkich osób, które uzyskały prawo do emerytury przed dniem 01.01.2011r. Jednakże z uzasadnienia tego wyroku w sposób jednoznaczny wynika, że Trybunał Konstytucyjny uznał, że art.103a w/w ustawy jest niekonstytucyjny jedynie w stosunku do osób, które uzyskały prawo do emerytury w przedziale czasowym od dnia 08.01.2009r. do dnia 31.12.2010r.

Trybunał Konstytucyjny wywodził bowiem, że osoby, które uzyskały prawo do emerytury w powołanym powyżej okresie, podejmowały decyzję o przejściu na emeryturę w stanie prawnym, który nie nakazywał rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą, aby emerytura mogła być wypłacana. Wobec powyższego działając w zaufaniu do państwa i stanowionego przez nie prawa, ubezpieczeni ci podjęci decyzję co do przejścia na emeryturę. Trybunał Konstytucyjny argumentował, że gdyby wiedzieli oni, że nastąpi zmiana stanu prawnego, uzależniająca realizację prawa do świadczenia emerytalnego od uprzedniego rozwiązania stosunku pracy, ich decyzja mogła być inna, bo z perspektywy dokonanej nowelizacji ustawy o emeryturach i rentach z FUS i objęcia nią także tych osób, okazała się dla nich niekorzystna.

Tymczasem odwołująca uzyskała prawo do emerytury przed dniem 8 stycznia 2009r. co w ocenie Sądu ma decydujące znaczenie w przedmiotowej sprawie.

Wnioskodawczyni uzyskała prawo do emerytury od dnia 1.03.2007r. Obowiązywał wówczas art.103 ust.2a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który stanowił, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Ponieważ wnioskodawczyni kontynuowała zatrudnienie u dotychczasowego pracodawcy – wypłata jej emerytury od razu uległa zawieszeniu. Oznacza to zatem, że odwołująca - decydując się na przejście na emeryturę w takim stanie prawnym – godziła się na to, aby jej emerytura była zawieszona.

Następnie nowelizacją wprowadzoną ustawą z dnia 21.11.2008r. o emeryturach kapitałowych (Dz.U. z 2008r., Nr 228, poz.1507 ze zm.) – art.103 ust.2a w/w ustawy został uchylony z dniem 08.01.2009r. W konsekwencji osoby, które przechodziły na emeryturę po tej dacie, nie musiały rozwiązywać stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą, aby ich emerytura była wypłacana. Nadto kolejną zmianą było wówczas to, że osoby mające prawo do emerytury mogły złożyć wniosek o podjęcie jej wypłaty. Odwołująca się z takim wnioskiem wystąpiła i organ rentowy podjął wypłatę świadczenia.

W ocenie Sądu wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012r. nie ma zastosowania do odwołującej. Wnioskodawczyni przechodząc na emeryturę dnia 01.03.2007r., godziła się, aby wypłata jej emerytury była od razu zawieszona z uwagi na treść art.103 ust.2a w/w ustawy, gdyż nie rozwiązała stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą.

Obowiązujący od dnia 01.01.2011r. art.103a w/w ustawy jest jedynie powtórzeniem brzmienia art.103 ust.2a w/w ustawy. Odwołująca nie została zatem zaskoczona przez ustawodawcę niekorzystną dla siebie zmianą przepisów. Wręcz w przypadku odwołującej można stwierdzić, że w porównaniu z przepisami, które obowiązywały, gdy przechodziła ona na emeryturę, ustawodawca dokonał korzystniejszej dla niej zmiany przepisów, która umożliwiła okresowe wypłacanie jej emerytury pomimo, iż nie rozwiązała ona stosunku pracy z pracodawcą, u którego pracowała przed emeryturą. Zatem w przypadku odwołującej nie można stwierdzić, aby nastąpiło naruszenie zasady ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającej z art.2 Konstytucji RP.

Z tych wszystkich względów, Sąd uznał, że prawidłowa jest zaskarżona decyzja, którą ZUS odmówił uchylenia decyzji z dnia 12.10.2011r. w części, w jakiej decyzja ta zawiesza prawo do emerytury na okres od dnia 01.10.2011r. do dnia 21.11.2012r.

Mając to na uwadze, Sąd oddalił odwołanie na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.