Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania K. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 marca 2013 r. Nr (...)

w sprawie K. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 382/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.03.2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wstrzymał wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy K. B., gdyż komisja lekarska ZUS nie uznała go za niezdolnego do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony K. B., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do renty na dalszy okres. Odwołujący się twierdził, że lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 22.08.2012 r. uznał go za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31.08.2015 r., jednakże „presja z góry” spowodowała zmianę orzeczenia przez komisję lekarską ZUS, co doprowadziło do odebrania uprawnień rentowych. Ubezpieczony czuje się tym faktem pokrzywdzony.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, że orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 22.08.2012 r. stwierdzające niezdolność do pracy zostało zakwestionowane w trybie nadzoru na podstawie art. 14 ust. 5 pkt 3 ustawy o FUS przez Prezesa ZUS, a komisja lekarska orzeczeniem z dnia 07.03.2013 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy u wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony K. B. ur. (...) złożył dnia 23.07.2012 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do renty. W toku postępowania orzeczniczego lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 22.08.2012 r. stwierdził u wnioskodawcy częściową okresową niezdolność do pracy na okres 3 lat (k. 14 a. l.). Orzeczenie to stało się podstawą do wydania przez ZUS decyzji z dnia 19.09.2012 r., na mocy której ubezpieczony nabył prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności od dnia 01.07.2012 r. do 31.08.2015 r. (k. 46-47 a. r.). W ramach nadzoru Naczelny Lekarz ZUS podważył orzeczenie lekarza orzecznika i przekazał do rozpatrzenia komisji lekarskiej ZUS. Ten ostatni organ rozpoznał u wnioskodawcy głuchotę ucha prawego i głęboki niedosłuch ucha lewego z zachowaną wydolnością socjalną słuchu po zaaparatowaniu, niedowidzenie oka prawego z pełną ostrością oka lewego, niewydolność naczyń podstawnokręgowych w wywiadzie, łuszczycę, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez uchwytnego zespołu neurologicznego, przebyte zerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia prawego bez upośledzenia funkcji pkg, nadciśnienie tętnicze kontrolowane (k. 18-19 a. l.). W ocenie komisji lekarskiej schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy K. B.. Komisja wskazała, że ubezpieczony z wykształceniem zawodowym stolarz po ukończonej szkole dla niesłyszących pracował w wyuczonym zawodzie, a ostatnio jako magazynier. Orzeczenie to wydane dnia 07.03.2013 r. stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 19.03.2013 r. (k. 51 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy: otolaryngologa, okulisty i neurologa. Biegli wymienionych specjalności po przebadaniu wnioskodawcy oraz po zaznajomieniu się z dokumentacją medyczną z jego dotychczasowego leczenia, zdiagnozowali następujące schorzenia: nadwzroczność obu oczu, głuchotę ucha prawego, głęboki niedosłuch ucha lewego, skrzywienie przegrody nosa, zawroty głowy w wywiadzie, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa L-S na podłożu zmian zwyrodnieniowych i protruzji L4-L5 bez objawów korzeniowych (k. 11 a. s.). Zdaniem biegłych stopień zaawansowania tych schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy wnioskodawcy. W uzasadnieniu opinii biegli stwierdzili, iż istnieją przeciwwskazania do pracy wymagającej widzenia obuocznego, a także ubezpieczony nie może wykonywać prac w hałasie i na wysokości. Schorzenia neurologiczne są dobrze kontrolowane farmakologicznie w okresach zaostrzeń.

Ubezpieczony złożył pisemne zastrzeżenia do opinii biegłych lekarzy, nie zgadzając się z ich stanowiskiem, że jest on zdolny do pracy w wyuczonym zawodzie, specjaliści BHP wykluczają jakiekolwiek zatrudnienie (k. 18. a. s.). W związku z tym K. B. złożył wniosek dowodowy o powołanie nowych lekarzy okulisty, laryngologa oraz neurologa, a także innych biegłych, tj. kardiologa i dermatologa. Sąd oddalił wniosek dowodowy w tej części, w której ubezpieczony domagał się powołania nowych biegłych: lekarza okulisty, laryngologa, neurologa i dermatologa, natomiast dopuścił dowód z opinii biegłego kardiologa i lekarza medycyny pracy. Biegli wymienionych specjalności rozpoznali te same schorzenia u wnioskodawcy co poprzedni zespół biegłych, z tym, iż lekarz kardiolog zdiagnozował nadciśnienie tętnicze I stopnia WHO (k. 28 a. s.). Biegli ci również ocenili, że K. B. nie jest niezdolny do pracy. We wniosku stwierdzili, że jest on osoba niepełnosprawną, ale stwierdzone schorzenia oraz stopień ich zaawansowania obecnie nie dają podstaw do stwierdzenie niezdolności do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Przeciwwskazana jest praca wymagająca widzenia obuocznego, praca na wysokości oraz praca kierowcy zawodowego. Ubezpieczony do tej drugiej opinii nie zgłosił pisemnych zastrzeżeń ani tez nie uczestniczył w rozprawie (k. 46 a. s.).

Zdaniem Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do ustalenia, iż ubezpieczony K. B., pomimo iż jest osobą niepełnosprawną, jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Ubezpieczony przez ostanie 10 lat przed ubieganiem się o prawo do renty był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy jako magazynier (k. 14 a. r. – świadectwo pracy). Jego stosunek pracy został rozwiązany za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę. Wykonywanie pracy magazyniera przez tak długi okres upoważnia do oceny, iż ubezpieczony nabył nowe kwalifikacje. Zatem dokonanie oceny zdolności do pracy musi uwzględniać nie tylko wyuczony zawód stolarza, ale również magazyniera. Opinie obydwu zespołów biegłych są zbieżne w swoich końcowych wnioskach. Może on wykonywać prace zgodnie z kwalifikacjami z pewnymi ograniczeniami.

Dlatego tez Sąd przyjął, iż w myśl definicji niezdolność do pracy zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 153, poz. 1227) K. B. nie jest osobą niezdolną do pracy. Przesłanka ta jest niezbędna do uzyskania uprawnień do renty na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy o FUS

W związku z powyższym Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł o oddaleniu odwołania.