Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 157/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. K. (1)

W dniu 20 sierpnia 2016 r. w G. znieważył I. T. wyzywając go słowami wulgarnymi oraz powszechnie uznanymi za obelżywe tj. występek z art. 216§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Zamieszkanie przez I. T. w styczniu 2012 r. po zakupie dwóch mieszkań znajdujących się na piętrze budynku wielorodzinnego położonego przy ul. (...) w G., w jednym z nich oznaczonym (...), pod którym na parterze w mieszkaniu oznaczonym nr (...) mieszkają małżonkowie M. i B. K. oraz ich syn oskarżony K. K. (1).

2.  Spory sąsiedzkie pomiędzy I. T. i członkami rodziny K., których początkiem był remont mieszkania wykonany przez pokrzywdzonego, w szczególności łazienki w mieszkaniu oznaczonym nr (...), którą powiększył o część powierzchni korytarza stanowiącego część wspólną, nie uzyskując na to zgody współwłaścicieli, o czym B. K. zawiadomiła w 2014 r. nadzór budowalny oraz prokuraturę, co było powodem dalszych konfliktów i wszczynanych w związku ze składanymi przez obie strony zawiadomieniami i skargami licznych postępowań o charakterze cywilnym, administracyjnym oraz w sprawach o wykroczenia, w które angażowali się zarówno małżonkowie B. i M. K. oraz mieszkający z nimi syn K. K. (1) i drugi niemieszkający z nimi syn P. K. zatrudniony w tym czasie w (...)w G. jako funkcjonariusz policji.

3.  Narastające ze strony oskarżonego K. K. (1) wrogie nastawienie wobec I. T., które wielokrotnie okazywał mu prowokując go do agresywnych zachowań znieważając pokrzywdzonego słowami wulgarnymi oraz powszechnie uznanymi za obelżywe m.in. w dniu 20.08.2016 r. podczas wchodzenia po drobienie na strych domu, w którym mieszkają w obecności jego syna J. T..

Zeznania świadków:

I. T.

B. K.

S. G.

M. M. (1)

B. R.

J. T.

Zeznania świadków:

I. T.

B. K.

S. G.

M. M. (1)

B. R.

J. T.

K. B.

W. L.

Z. W.

Postanowienie o umorzeniu śledztwa z dnia 28.05.2019 r. w sprawie PR 1 Ds. 116.2019

Zeznania świadków:

I. T.

J. T.

B. K.

Z. G.

S. G.

M. M. (1)

K. B.

W. L.

Protokół odtworzenia zapisów zawartych na płycie CD-R z k. 110 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O., w szczególności pliku o nazwie VID_ (...)_ (...)oraz pliku o nazwie VID_ (...)_ (...)

Protokół oględzin płyty CD-R w szczególności plików o nazwie VID_ (...)_ (...), VID_ (...)_ (...) akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O.

k. 213v-215 oraz k. 11v-12, k. 96v, k. 200-211 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O. w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 249v-250v

k. 248v-249 oraz k. 611-612 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O. w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 249-249v

k. 616-617 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O. w części odczytanej w trybie art. 392§1 kpk

k. 641-642 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O. w części odczytanej w trybie art. 392§1 kpk

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

k. 606-607 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O. w części odczytanej w trybie art. 392§1 kpk

k. 620-621 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O. w części odczytanej w trybie art. 392§1 kpk

k. 625-626 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O. w części odczytanej w trybie art. 392§1 kpk

k. 843-849

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

k. 110 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O., kopia płyty k. 256, k. 258-259

k. 519-519v

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. K. (1)

W dniu 20 sierpnia 2016 r. w G. znieważył I. T. wyzywając go słowami wulgarnymi oraz powszechnie uznanymi za obelżywe tj. występek z art. 216§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Twierdzenie pokrzywdzonego I. T., że oskarżony K. K. (1) w okresie od 17.06.204 r. do listopada 2017 r. uporczywie nękał go w sposób polegający na wyzywaniu słowami wulgarnymi, powszechnie uznanymi za obelżywe w obecności innych osób, wyłączaniu prądu, bezpodstawnym wzywaniu policji do miejsca jego zamieszkania, uniemożliwianiu korzystania z nieruchomości poprzez blokowanie wjazdu na posesję, fotografowaniu i nagrywaniu jego osoby, kierowaniu bezpodstawnych skarg do instytucji, które to zachowania wzbudziły w nim uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie naruszały jego prywatność w rozumieniu art. 190a§1 kk i art. 216§1 kk w zw. z art. 12§1 kk

Zeznania świadków

I. T.

B. K.

S. G.

M. M. (1)

B. R.

J. T.

K. B.

W. L.

Z. W.

Postanowienie SR w Giżycku z dnia 29.11.2019 r.

Postanowienie SO w Olsztynie z dnia 06.12.2019 r. w sprawie VII Kz 516/19

Postanowienie SR w Giżycku z dnia 05.02.2020 r.

Postanowienie SO w Olsztynie z dnia 20.05.2020 r. w sprawie VII Kz 98/20

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

k. 57-59

k. 101-103

k. 137-138

k. 169-170

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1

Ad. 2

Ad. 3.

Zeznania świadków:

I. T.

B. K.

S. G.

M. M. (1)

B. R.

J. T.

Zeznania świadków:

I. T.

B. K.

S. G.

M. M. (1)

B. R.

J. T.

K. B.

W. L.

Z. W.

Postanowienie o umorzeniu śledztwa z dnia 28.05.2019 r. w sprawie PR 1 Ds. 116.2019

Zeznania świadków:

I. T.

J. T.

B. K.

Z. G.

S. G.

M. M. (1)

K. B.

W. L.

Protokół odtworzenia zapisów zawartych na płycie CD-R z k. 110 akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O., w szczególności pliku o nazwie VID_ (...)_ (...)oraz pliku o nazwie VID_ (...)_ (...)

Protokół oględzin płyty CD-R w szczególności plików o nazwie VID_ (...)_ (...), VID_ (...)_ (...) akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O.

Zarówno z zeznań pokrzywdzonego I. T., jak i zeznań świadków B. K. – jego sąsiadki, syna J. T. oraz znajomych S. G., M. M. (1) i B. R. wynika, że w styczniu 2012 roku po kupnie dwóch mieszkań znajdujących się na piętrze budynku wielorodzinnego położonego w G. przy ul. (...) zamieszkał on w jednym z nich oznaczonym nr (...). Bezspornym jest również, że mieszkanie to znajduje się nad położonym na parterze mieszkaniem małżonków M. i B. K., z którymi mieszka ich syn oskarżony K. K. (1). Zeznaniom wszystkich wymienianych wyżej świadków w tej części sąd dał wiarę, gdyż tworzą one spójną, wzajemnie uzupełniającą się i w związku z tym logiczną oraz przekonującą całość.

Po wprowadzeniu się do mieszkania I. T. już podczas zorganizowanej dla znajomych tzw. parapetówki, o czym uprzedził sąsiadów w tym rodzinę K., których również zaprosił na symboliczną lampkę wina przekonał się, że relacje z tą rodziną nie będą łatwe. Z zeznań świadków B. R. i K. B., którzy uczestniczyli w tym przyjęci wynika, że w krótkim czasie po jego rozpoczęciu do mieszkania pokrzywdzonego przyszła B. K. mając do niego pretensje o to, ze jest za głośno. W złożonych zeznaniach świadkowie ci wskazali nadto na niegrzeczne zachowanie sąsiadki w szczególności używanie przez nią w stosunku do I. T. słów obraźliwych oraz na przyjazd policji na interwencję po wyjściu przez nią z mieszkania. Pretensje o zbyt głośne zachowanie i słuchanie muzyki, jak wynika z zeznań pokrzywdzonego, który zaprzeczał temu, były później wielokrotnie powodem kłótni z rodzina K. oraz wzywania przez nich na interwencję policji. Początkiem sporów i kłótni, które znalazły swój finał w postępowaniach prowadzonych przeciwko I. T. był natomiast przeprowadzony przez niego remont drugiego mieszkania oznaczonego nr (...), w szczególności łazienki w związku z jej powiększeniem kosztem korytarza stanowiącego część wspólną, na co nie uzyskał zgody małżonków M. i B. K., o czym zawiadomili oni w 2014 r. nadzór budowlany i prokuraturę. Pokrzywdzony przyznał w złożonych zeznaniach, że został za to ukarany przez SR w Giżycku grzywną. Od tej pory, jak utrzymywał dochodziło pomiędzy nim i członkami rodziny K. do licznych sporów sąsiedzkich kończących się postępowaniami sądowymi, w których obie strony były aktywne wnosząc pozwy, a nadto kierując zawiadomienia do organów ścigania oraz skargi do organów administracyjnych. Często drobne nieporozumienia sąsiedzkie kończyły się ostrymi konfliktami, w które w szczególności angażował się mieszkający z małżonkami M. i B. K. ich syn oskarżony K. K. (1). Przy każdej nadarzającej się okazji jak wynika z zeznań pokrzywdzonego zaczepiał on go i jego znajomych, gdy odwiedzali go. Podczas takich spotkań często dochodziło między nimi do kłótni, w których obaj używali wulgaryzmów i zachowywali się agresywnie wobec siebie. Jedną z takich sytuacji opisał znajomy pokrzywdzonego mieszkający na stałe w B. Z. G., który jadąc z żoną w wakacje 2016 r., co potwierdził w złożonych zeznaniach I. T., na M. postanowił odwiedzić go. Już wcześniej, jak zeznał, wiedział o konflikcie kolegi z oskarżonym i jego matką, którzy mieszkają w tym samym budynku. Zeznał nadto, że gdy wjechał na podwórku budynku, w którym mieszka I. T. podbiegł do jego samochodu młody mężczyzna, który używając słowa wulgarnych kazał mu wynosić się. Gdy poinformował go do kogo przyjechał twierdził on, że nie jest to podwórko I. T.. Wówczas zadzwonił do pokrzywdzonego, który przyjechał po 10-15 minutach i j jak dodał, gdy zaczął tłumaczyć oskarżonemu, że są to jego goście i zapytał dlaczego się ich czepia, doszło między nimi doi kłótni, podczas której, jak to określił, stojąc na przeciwko siebie jak dwa koguty przekrzykiwali się używając wulgaryzmów. Świadkiem podobnego zachowania K. K. (1) w stosunku do I. T. był również jego kolega S. G.. Z zeznań tego świadka wynika, że podczas jednej z wizyt oskarżony szukając zaczepki celowo wyłączył pokrzywdzonemu prąd. Również, jak zeznał miał miejsce między pokrzywdzonym i rodziną K. konflikt. Zeznaniom Z. G. i S. G., B. R. i K. B. oraz I. T. również w tej części sąd dał wiarę z powodów, które wskazano wyżej.

W konflikt pomiędzy I. T. i małżonkami K. oraz mieszkającymi z nim K. K. (1) włączał się również ich drugi syn P. K., zatrudniony w tym czasie jako funkcjonariusz w (...)w G., przeciwko któremu prowadzone było postępowanie o przestępstwo z art. 231§1 kk w zb. z art. 266§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, które postanowieniem z dnia 26.05.2019 r. umorzono. Na jego aktywny udział w tym konflikcie wskazał również w złożonych zeznanych I. T., któremu sąd mając na uwadze treść powyższego postanowienia, na mocy którego umorzono wobec P. K. śledztwo z uwagi na znikoma społeczną szkodliwość czynu, również dał wiarę.

Konflikt i spory, jak to określił praktycznie o wszystko pomiędzy ojcem I. T. i sąsiadami mieszkającymi na parterze od kiedy zamieszkał on w tym budynku, potwierdził również jego syn J. T.. Także sąsiad – właściciel czwartego mieszkania znajdującego się na parterze W. L. i wynajmujący od pokrzywdzonego mieszkanie nr (...) M. M. (1) potwierdzili w złożonych zeznaniach istniejący pomiędzy rodziną K. i I. T. konflikt. Z zeznań powyższych świadków wynika, że B. K. potrafiła, jak to określili czepiać się i kłócić z I. T. oraz z nimi praktycznie o wszystko. Wskazali także na agresywne zachowania oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonego i kłótnie między nimi podczas których obaj używali wulgaryzmów. Także zeznaniom J. T., W. L. i M. M. (1) sąd dał wiarę, gdyż tworzą one spójna wzajemnie uzupełniającą się i logiczną całość.

Za wiarygodne sąd uznał również zeznania świadka Z. W. – hydraulika, który naprawiał zatkaną pianką montażową kanalizację w budynku przy ul. (...) w G.. Prace te zlecili mu W. L. i I. T.. Podczas ich wykonywania jak wynika z zeznań tego świadka zorientował się on, że pomiędzy I. T. i kobietą, która mieszka w tym budynku na miejsce konflikt, którego szczegółów, co podkreślił nie znał.

Wątpliwości nie budzi także postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej O.-P. w O. z dnia 28.05.2019 r. w sprawie PR 1 Ds. 116.2019 na mocy którego umorzono śledztwo zarówno odnośnie P. K. co do czynu z art. 231§1 kk w zb. z art. 266§1 kkw zw. z art. 11§2 kk z uwagi na znikomy stopień społecznej szkodliwości powyższego czynu, jak i co do K. K. (1) odnośnie czynu z art. 190a§1 kk i art. 216§1 kk w zw. z art. 12§1 kk wobec stwierdzenia, że nie zawiera znamion czynu zabronionego w zakresie kwalifikacji z art. 190a§1 kk zaś w zakresie kwalifikacji z art. 216§1 kk w zw. z art. 12§1 kk z uwagi na barak interesu społecznego w objęciu ściganiem z urzędu oraz odnośnie trzech czynów z art. 190§1 kk w zw. z art. 12§1 kk wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie ich popełnienia.

Z zeznań omówionych wyżej świadków S. G., M. M. (1), B. R., J. T., K. B. i W. L. wynika, że oskarżony K. K. (1) w związku ze sporami i konfliktami pomiędzy jego rodzicami i I. T. wykazywał w stosunku do niego wrogie nastawienie, które wielokrotnie mu okazywał prowokując go do agresywnych zachowań również w obecności tych osób. Do jednego z takich zachowań doszło w dniu 20.08.2016 r., kiedy K. K. (1), jak wynika z zeznań jego matki B. K. udał się na jej prośbę na strych żeby zamknąć okno. W tym celu wziął on drabinę, którą przystawił do wejścia na strych. Jak wynika z zeznań I. T. i jego syna J. zablokował nią drzwi do jego mieszkania, do którego nie mógł wejść i pomimo próśb żeby zdecydował się czy wchodzi na strych czy nie, oświadczył mu on, że będzie tak stał. Wówczas I. T. przesunął drabinę i w związku z tym oskarżony zaczął krzyczeć do matki żeby dzwoniła na policję, gdyż chce mu on ją zabrać. Następnie znieważył go wyzywając słowami wulgarnymi oraz powszechnie uznanymi za obelżywe. Przebieg tego zdarzenia nagrywał kamerą w telefonie komórkowym J. T. - syn pokrzywdzonego, który w tym czasie przebywał w mieszkaniu ojca i obserwował je przez uchylone drzwi. Nadto świadek ten zeznał, że oskarżony przed przyjściem ojca będąc na strychu skakał po nim uszkadzając sufit, na którym powstały pęknięcia. Po odtworzeniu pliku z nagraniem jego prawdziwości oskarżony i I. T. nie kwestionowali. Przyznali nadto, że nagrane są na nim ich głosy. Nadmienić należy, że podczas kłótni, która miała wówczas miejsce pomiędzy K. K. (1) i I. T. obaj używali wulgaryzmów, jednak tylko oskarżony znieważył pokrzywdzonego słowami wulgarnymi oraz powszechnie uznanymi za obelżywe. Zeznania pokrzywdzonego i jego syna znalazły w pełni potwierdzenie w powyższych nagraniach dlatego sąd dał im wiarę.

Nie ma również podstaw żeby nie dać wiary zeznaniom B. K. w części, w której utrzymywała, że syn poszedł na strych na jej prośbę, a nadto przyznała, że użył on w stosunku do I. T. słów wulgarnych. Sąd nie dał natomiast wiary jej zeznaniom w części, w której twierdziła ona, że to pokrzywdzony zaatakował jej syna stojącego na drabinie i w związku z tym użył on w stosunku do niego słów wulgarnych, a nadto, że również I. T. odpowiedział takimi słowami. W złożonych zeznanych B. K. przyznała nadto, że był tam również wówczas syn pokrzywdzonego i że zdarzenie to zostało nagrane oraz że o zniszczenie sufitu toczyła się sprawa w sądzie. Także w tej części wiarygodność zeznań tego świadka nie budzi wątpliwości.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1

Zeznania świadków

I. T.

B. K.

S. G.

M. M. (1)

B. R.

J. T.

K. B.

W. L.

Z. W.

Postanowienie SR w Giżycku z dnia 29.11.2019 r.

Postanowienie SO w Olsztynie z dnia 06.12.2019 r. w sprawie VII Kz 516/19

Postanowienie SR w Giżycku z dnia 05.02.2020 r.

Postanowienie SO w Olsztynie z dnia 20.05.2020 r. w sprawie VII Kz 98/20

W złożonych zeznanych I. T. opisując zachowanie członków rodziny K., mianowicie B. K., jej męża M. K. oraz synów K. K. (1) i P. K. konsekwentnie utrzymywał, że był przez niech nękany w rozumieniu art. 190a§1 kk. Nadto twierdził, że w szczególności zachowania takie miały miejsce ze strony K. K. (1), który również przy każdej okazji znieważał go i groził mu. Wnosząc do sądu na podstawie art. 55§1 i 2 kpk subsydiarny akt oskarżenia I. T. zarzucił P. K. popełnienie przestępstwa z art. 231§1 kk w zb. z art. 266§1 kk w zw. z art. 11§2 kk zaś K. K. (1) popełnienie na jego szkodę przestępstw z art. 190a§1 kk i z art. 216§1 kk w zw. z art. 12§1 kk oraz trzech przestępstw z art. 190§1 kk w zw. z art. 12§1 kk. Postępowanie odnośnie subsydiarnego aktu oskarżenia przeciwko P. K. o czyn z art. 231§1 kk w zb. z art. 266§1 kk w zw. z art. 11§2 kk oraz przeciwko K. K. (1) o trzy czyny z art. 190§1 kk w zw. z art. 12§1 kk prawomocnie umorzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 29.10.2019 r., które po rozpoznaniu zażalenia pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego postanowieniem z dnia 06.12.2019 r. w sprawie VII Kz 516/19 Sąd Okresowy w O. utrzymał w mocy dokonując jego zmiany jedynie w ten sposób, że odnośnie zarzucanych K. K. (1) czynów z art. 190§1 kk w zw. z art. 12§1 kk jako podstawę umorzenia wskazał przepis art. 17§1 pkt 1 kpk.

Nadmienić należy, że postanowieniem z dnia 05.02.2020 r. Sąd Rejonowy w Giżycku na podstawie art. 17§1 pkt 1 kpk umorzono również postępowanie z oskarżenia subsydiarnego I. T. przeciwko K. K. (1) o czyn z art.190a§1 kk i z art. 216§1 kk w zw. z art. 12§1 kk. Rozpoznając zażalenie pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego na powyższe postanowienie Sąd Okręgowy w Olsztynie postanowieniem z dnia 20.05.2020 r. w sprawie VII Kz 98/20 wprawdzie uchylił je i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Giżycku do ponownego rozpoznania, jednak jak wynika z uzasadnienia, podzielając stanowisko sądu I instancji wyraził pogląd, z którego wynika, że materiał dowodowy zebrany w sprawie nie dostarczył dostatecznych podstaw do przypisania oskarżonemu K. K. (1) sprawstwa występku z art. 190a§1 kk. W szczególności sąd ten stwierdził, że zebrane dowody, a mianowicie zeznania świadków Z. G., S. G., K. B., B. R. i Z. W. nie potwierdziły w dostateczny sposób wersji podawanej przez pokrzywdzonego I. T., aby był on nękany w rozumieniu art. 190a§1 kk przez oskarżonego. Z dowodów tych jak podkreślił to sąd odwoławczy wynikało jedynie, że pomiędzy stronami trwa długoletni spór sąsiedzki, skutkujący ostrym konfliktem i licznymi postępowaniami sądowymi, w którym aktywne były obie strony, a zachowania opisane w zarzucie m.in. polegające na wszczynaniu różnych postepowań, czy formułowaniu różnorakich wypowiedzi miały charakter wzajemny albo mieściły się w granicach prawa. W konkluzji sąd odwoławczy doszedł do przekonania, ze w tych warunkach nie było podstaw do przyjęcia, że K. K. (1) dopuścił się czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 190a§1 kk. Nadto sąd ten stwierdził, że zachowanie oskarżonego w ramach tak zarzucanego mu czynu, mogło jednak wyczerpać znamiona występku z art. 216§1 kk w zw. z art. 12kk i o ile za prawidłowe uznać należy ustalenia, że oskarżony nie wyczerpał swym zachowaniem znamion czynu z art. 190a§1 kk, o tyle nie jest wykluczone w ramach niniejszego postępowania dokonanie ustaleń, co do popełnienia przez K. K. (1) jedynie czynu z art. 216§1 kk w zw. z art. 12 kk. Z tych właśnie powodów uchylono zaskarżone postanowienie i sprawę przekazano S. Rejonowemu w G. do ponownego rozpoznania.

Powyższe zapatrywania prawne sądu odwoławczego są niewątpliwie zgodnie z art. 442§3 kpk wiążące dla sądu obecnie orzekającego, któremu sprawę przekazano do ponownego rozpoznają. Wiążące są również co wynika z powyższego przepisu wskazania sądu odwoławczego co do dalszego postępowania zawarte w uzasadnieniu, z których wynika, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd powinien poczynić ustalenia co do wyczerpania przez K. K. (1) znamion występku z art. 216§1 kk w ramach czynu zarzucanego mu w pkt 2a aktu oskarżenia, mając także na uwadze, ze gdyby czyn z art. 216§1 kk popełniony w dniu 20.08.2016 r; rozpatrywany był odrębnie, to doszło do przedawnienia jego karalności.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że oskarżyciel subsydiarny I. T. nie udowodnił twierdzenia, że K. K. (1) dopuścił się czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 190a§1 kk. W sprawie1 powyższej nie miały natomiast znaczenia dla ustalenia faktów związanych ze stawianym oskarżanemu K. K. (1) zarzutem zeznania świadka B. S. (k. 834v akt sprawy PR 1 Ds. 116.2019 Prokuratury Rejonowej O.- P. w O. w części odczytanej w trybie art. 392§1 kpk).

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

----------------

----------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

----------------

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

----------------

----------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

----------------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

----------------

----------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

----------------

☒

3.4. Umorzenie postępowania

1.

K. K. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Przez nękanie należy rozumieć wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej. Jest to więc z zasady przestępstwo wieloczynowe. Mogą to być zachowania zarówno legalne, jeśli oceniać je pojedynczo, polegające np. na wysyłaniu do pokrzywdzonego listów (tradycyjnych lub elektronicznych) i SMS-ów, telefonowaniu, nachodzeniu w różnych miejscach albo stałe śledzenie lub naprzykrzające się towarzyszenie, jak również nielegalne, wyrażające się np. w grożeniu, włamywaniu się do skrzynek na listy lub do mieszkania ofiary w celu pozostawienia wiadomości lub innych przedmiotów. Negatywny stosunek sprawcy do pokrzywdzonego wzmocniony jest dodatkowo właściwością jego zachowania, zawierającą się w uporczywości nękania. Ustawodawca kryminalizuje zatem tylko takie zachowania odpowiadające nękaniu, które mają charakter długotrwały. O uporczywym zachowaniu się sprawcy świadczyć bowiem będzie z jednej strony jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania, tj. trwaniu w swego rodzaju uporze, mimo próśb i upomnień pochodzących od pokrzywdzonego lub innych osób o zaprzestanie przedmiotowych zachowań, z drugiej natomiast strony – dłuższy upływ czasu, przez który sprawca je podejmuje (wyr. SA we Wrocławiu z 19.2.2014 r., II AKa 18/14, KZS 2014, Nr 7–8, poz. 98).

Istotne naruszenie prywatności osób wskazanych w przepisie art. 190a§1kk, jako jeden ze wskazanych przez ustawodawcę skutków nękania wymaga natomiast przede wszystkim zdefiniowania pojęcia prywatność. W literaturze, zwłaszcza z zakresu prawa konstytucyjnego i cywilnego, wielokrotnie próbowano dokonać syntetycznego ujęcia prywatności. Istotny jest w tym względzie również wkład TK. Przyjmuje się m.in. iż istotę prywatności stanowią zasady i reguły odnoszące się do różnych sfer życia jednostki, a ich wspólnym mianownikiem jest przyznanie jednostce prawa do życia własnym życiem układanym według własnej woli z ograniczeniem do niezbędnego minimum wszelkiej ingerencji zewnętrznej. Tak rozumiana prywatność odnosi się przede wszystkim do życia osobistego, rodzinnego, towarzyskiego i czasem jest określana jako prawo do pozostawienia w spokoju.

Nadmienić należy, że w wyniku nowelizacji kk, która nastąpiła ustawą z 31.3.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, obowiązującej z dniem uchwalenia (Dz.U. z 2020 r. poz. 568 ze zm.), ustawodawca wprowadził do art. 190a § 1 kk dwa kolejne znamiona w postaci poczucia "poniżenia" i "udręczenia", które stały się dodatkowymi skutkami działania sprawcy uporczywego nękania. Udręczenie obejmuje zachowania polegające na dokuczaniu, przysparzaniu cierpień w szczególności psychicznych, takim umęczeniu, że ofiara żyje w poczuciu dyskomfortu psychicznego lub fizycznego, który determinuje jej funkcjonowanie. Wytworzone poczucie poniżenia lub udręczenia musi także w tym przypadku być uzasadnione, a zatem poparte obiektywnym przekonaniem, że każdy przeciętny człowiek o porównywalnych do ofiary cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości w porównywalnych warunkach także odczuwałby takie poniżenie lub udręczenie . A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2021.

Przestępstwo zniewagi, którego typ podstawowy został określony w art. 216§1 kk polega na ubliżeniu komuś słowem lub czynem i jest skierowane przeciwko godności osobistej człowieka (czci wewnętrznej). O tym, czy zachowanie ma charakter znieważający decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe, a nie samo subiektywne przekonanie osoby rzekomo znieważonej (Por. Uchwała SN z 18.10.2016 r., SNO 45/16).

Z przyczyn, które omówiono w podsekcji 2.2 w szczególności mając na uwadze zapatrywanie prawne sądu odwoławczego wyrażone w postanowieniu z dnia 20.05.2020 r. w sprawie VII Kz 98/20 uchylającym postanowienie Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 05.02.2020 r. co do zarzutu z art. 190a§1 kk sąd zgodnie ze wskazaniami tegoż sądu ustalił, iż oskarżony K. K. (1) jedynie zachowaniem polegającym na tym, że dniu 20 sierpnia 2016 r. w G. znieważył I. T. wyzywając go słowami wulgarnymi oraz powszechnie uznanymi za obelżywe wyczerpał znamiona występku z art. 216§1 kk oraz co również podkreślił powyższy sąd w uzasadnieniu powyższego postanowienia, iż karalność za ten czyn uległa przedawnieniu. Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 414§1 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 6 kpk w zw. z art. 101§2 kk sąd odnośnie tego czynu umorzył postępowanie. Odnosząc się do przedawnienia karalności za ten czyn podnieść należy, iż zgodnie z art. 101§2 kk karalność przestępstwa ściąganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem roku od czasu gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia. Przepis art. 102 kk przedłuża przedawnienie karalności, jeżeli w okresie o którym mowa w art. 101 kk wszczęto postępowanie z upływem 5 lat odnośnie przestępstw określonych w art. 101§2 kk od zakończenia okresu wskazanego w tym przepisie.

Z ustaleń dokonanych w powyższej sprawie wynika, że I. T. był świadkiem znieważenia go przez oskarżonego K. K. (1) w dniu 20.08.2016 r. i w związku z tym okres roku wskazany w art. 101§2 kk upłynął w dniu 20.08.2017 r. Nie uległ on przedłużeniu zgodnie z art. 102 kpk, gdyż jak wynika z zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa które skierował jego pełnomocnik do Prokuratury rejonowej w Giżycku wpłynęło ono do tej jednostki w dniu 08.11.2017 r., tak więc po upływie roku, gdy dowiedział się o osobie sprawcy tego przestępstwa. Zgromadzony w powyższej sprawie materiał dowodowy w szczególności zeznania przesłuchanych świadków oraz pozostałe dowody m.in. w postaci nagrań, zdaniem sądu nie potwierdziły natomiast w dostateczny sposób wersji podawanej przez pokrzywdzonego I. T., aby został on znieważony w rozumieniu art. 216§1 kk przez oskarżonego podczas innych zajść do jakich dochodziło między nimi. Nadmienić jedynie należy o czym była już mowa wyżej, iż z zeznań świadków wynika, że podczas takich kłótni obaj używali wulgaryzmów. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt 1 wyroku.

☐

3.5. Uniewinnienie

-------------

-------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-------------

-------------

-------------

-------------

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-------------

-------------

-------------

-------------

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-------------

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

.ds7

W związku z umorzeniem postepowania na podstawie art. 640§1 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk kosztami procesu sąd obciążył oskarżyciela posiłkowego I. T..

1.Podpis