Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2021 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2021 r. w Warszawie

sprawy J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 28 lutego 2020 r. numer (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że J. W. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 sierpnia 2018 r.

sędzia Agnieszka Stachurska

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2020r. J. W. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 28 lutego 2020 roku, numer (...), stwierdzającej że jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od 1 stycznia 2011 roku do 10 października 2019 roku.

W odwołaniu ubezpieczona wskazała, że ponownie dołącza dokument z CEIDG potwierdzający datę zamknięcia działalności w 2018 roku. Przy tym wyjaśniła, że ze względu na sytuację związaną z koronawirusem oraz kłopoty zdrowotne nie miała możliwości wysłania pisma w terminie (odwołanie z dnia 20 marca 2020 roku, k. 3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 4 czerwca 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz o zasądzenie od ubezpieczonej kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swe stanowisko, organ rentowy wyjaśnił, że z dokumentów, które posiada, wynika że ubezpieczona dokonała zgłoszenia do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego oraz ubezpieczeń społecznych, jako płatnik składek z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, począwszy od 1 listopada 2010r. Z dokumentów zidentyfikowanych na koncie ubezpieczonej wynika, że tytułu prowadzenia działalności gospodarczej złożyła dokumenty rozliczeniowe za miesiące od listopada 2010r. do lutego 2013r., natomiast dokumenty rozliczeniowe od marca 2013r. do listopada 2019r. utworzone zostały jako dokumenty pochodzące z klonowania (dokumenty utworzone z urzędu za płatników zwolnionych ze składania dokumentów rozliczeniowych).

W dalszej części organ rentowy wyjaśnił, że J. W. w dniu 8 stycznia 2019r. złożyła dokument zgłoszeniowy (...) jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą niemająca ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne uzależniona jest od przychodu. Ubezpieczona nie złożyła natomiast dokumentów rozliczeniowych. Pismem z dnia 17 lipca 2019r. organ rentowy poinformował ubezpieczoną o konieczności złożenia informacji o rocznym przychodzie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskanym w poprzednim roku oraz dokumentów rozliczeniowych od stycznia 2019r. W dniu 14 sierpnia 2019r. do ZUS wpłynęły dokumenty rozliczeniowe, natomiast w dniu 23 stycznia 2020r. J. W. nadesłała wyjaśnienia, do których dołączyła wydruk z CEIDG, jako potwierdzenie zamknięcia działalności od 31 sierpnia 2018r. Z analizy konta ubezpieczonej wynika, że była zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę od 1 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2010r. przez płatnika składek (...) sp. z o.o. Podstawy wymiaru składek z tytułu tego zatrudnienia były wyższe od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w danym roku kalendarzowym.

Organ rentowy zwrócił również uwagę, że uzyskał informację z Urzędu Skarbowego W. – (...). Wynika z niej, że J. W. rozliczała się jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą w latach 2010 – 2018 i były to rozliczenia kwotowe. Ubezpieczona wykazała przychody za lata 2011 – 2015 oraz stratę za rok 2010 i za lata 2016 – 2018. Nie zgłaszała zawieszenia działalności (odpowiedź na odwołanie z dnia 4 czerwca 2020r., k. 5 – 6 a.s.).

J. W., odpowiadając na odpowiedź na odwołanie, w piśmie z dnia 4 listopada 2020r. wskazała, że kwestionuje okres ubezpieczenia nie w całości, tylko w części (pismo procesowe J. W. z dnia 4 listopada 2020r., k. 23 a.s.). Na rozprawie w dniu 1 grudnia 2021r. doprecyzowała, że powinna podlegać ubezpieczeniom, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, w okresie od 1 stycznia 2011r. do 31 sierpnia 2018r. (protokół rozprawy z 1 grudnia 2021r., k. 81 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. W. od 1 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2010r. była zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) sp. z o.o. Podstawy wymiaru składek z tytułu tego zatrudnienia były wyższe od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w danym roku kalendarzowym (okoliczność bezsporna).

W trakcie zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, począwszy od 1 listopada 2010r. J. W. zarejestrowała pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą ArtConsulting M. J. W., oznaczając jako przeważającą działalność agencji reklamowych. Przedmiotem tej działalności był marketing i reklama – tzw. konsultacje marketingowe i sprzedażowe (wpis do CEIDG – akta organu rentowego; zeznania J. W., k. 81 verte – 82 a.s.).

Na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej ubezpieczona zawarła umowę leasingu laptopa oraz samochodu. Dokonywała zakupu artykułów biurowych, koniecznych do prowadzenia działalności oraz do 2016 roku wynajmowała lokal, w którym prowadziła działalność gospodarczą. W początkowym okresie miała klientów i kontrakty, a później stała współpraca z klientami zakończyła się. Ubezpieczona po zakończeniu wynajmu lokalu, w którym prowadziła działalność, nie miała innego lokum. Do 2019r. wynajmowała lokal od M. P., ale nie jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, lecz jako wspólnik w spółce odzieżowej, w której była zatrudniona w latach 2018 – 2019. W tym czasie nie miała już klientów, dla których realizowałaby usługi w ramach działalności gospodarczej. Ostatnia faktura sprzedażowa w związku z tą działalnością została wystawiona przez J. W. w kwietniu 2018r., natomiast ostatnia faktura kosztowa została wystawiona w lipcu 2018r. i dotyczyła wykupu samochodu, który był przedmiotem umowy leasingu oraz związanej z tym raty. Po 31 sierpnia 2018r. J. W. nie obsługiwała klientów, nie świadczyła usług i nie uzyskiwała przychodów (zeznania świadka M. P., k. 81 a.s.; zeznania J. W., k. 81 verte – 82 a.s., podatkowa książka przychodów i rozchodów za 2018r., k. 59 a.s.).

Obsługę księgową ubezpieczonej w związku z jej działalnością gospodarczą prowadziło biuro rachunkowe. W 2018r. J. W. zgłosiła się do M. P., którego pracownicy dokonali księgowania dokumentów oraz rozliczenia rocznego za 2018r. Po wykonaniu tych prac współpraca się zakończyła (zeznania świadka M. P., k. 81 a.s.; zeznania J. W., k. 81 verte – 82 a.s.).

Ubezpieczona w związku z zarejestrowaniem działalności gospodarczej, dokonała zgłoszenia do ZUS z kodem 0570 00, począwszy od 1 listopada 2010r. Zadeklarowała podstawę wymiaru składek w wysokości nie niższej niż 30% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalania kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek w okresie od 1 listopada 2010r. do 31 października 2012r. oraz podstawę nie niższą niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalania kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek w okresie od 1 listopada 2012r. do 31 grudnia 2018r. Z kolei od stycznia 2019r. J. W. dokonała zgłoszenia jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, dla której podstawa wymiaru składek uzależniona jest od przychodu uzyskanego w poprzednim roku (okoliczności bezsporne).

Dokumenty rozliczeniowe w związku ze zgłoszeniem prowadzenia działalności gospodarczej ubezpieczona złożyła za miesiące od listopada 2010r. do lutego 2013r. Potem były one tworzone z urzędu na zasadzie klonowania (okoliczności bezsporne).

Ubezpieczona, jako osoba prowadząca pozarolnicza działalność gospodarczą, wykazała za 2018r. przychód w kwocie 3.500,00 zł, koszty uzyskania przychodów wysokości 16.602,94 zł oraz stratę wynoszącą 13.102,94 zł (PIT-36L za 2018r., k. 53 – 58 a.s.). W roku 2018 składała deklaracje VAT za miesiące od stycznia do kwietnia. Rozliczenia roczne za 2019r. nie złożyła (pismo Naczelnika Urzędu skarbowego W. – (...) z 22 sierpnia 201r. – akta organu rentowego; pismo Naczelnika Urzędu skarbowego W. – (...) z 15 stycznia 2020r. – akta organu rentowego).

W lipcu 2019r. organ rentowy wezwał ubezpieczoną, aby złożyła dokument rozliczeniowy z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej (pismo ZUS z dnia 17 lipca 2019r. – akta organu rentowego). Ubezpieczona nie złożyła żądanego dokumentu (okoliczność bezsporna).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. pismem z dnia 30 grudnia 2019r. zawiadomił J. W. o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia okresu podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej (zawiadomienie z 30 grudnia 2019r. – akta organu rentowego).

W dniu 28 stycznia 2020r. ubezpieczona przekazała do ZUS dokument potwierdzający datę zamknięcia działalności z dniem 31 sierpnia 2018r. Wpis w tym zakresie wraz z wykreśleniem wpisu z rejestru został dokonany 10 października 2019r. ( pismo ubezpieczonej z 23 stycznia 2020r. – akta organu rentowego; wydruk z CEIDG – akta organu rentowego, zeznania J. W., k. 81 verte – 82 a.s.).

W dniu 28 lutego 2020r. organ rentowy wydał decyzję nr (...), w której stwierdził, że J. W., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od 1 stycznia 2011 roku do 10 października 2019 roku (decyzja ZUS z 28 lutego 2020r. – akta organu rentowego).

Powyższy stan faktyczny, który w części nie był przedmiotem sporu, Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach przedmiotowej sprawy, w tym w aktach organu rentowego. Nie były one kwestionowane przez strony postępowania i nie budziły wątpliwości, dlatego Sąd ocenił je jako wiarygodne.

Ustaleń faktycznych Sąd dokonał także na podstawie zeznań świadka M. P. oraz ubezpieczonej. Zeznania wymienionych osób są spójne ze sobą oraz z dokumentami, dlatego nie było podstaw, aby je kwestionować.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie J. W. podlegało uwzględnieniu.

Pierwszorzędne znaczenie w przedmiotowej sprawie miało rozstrzygnięcie kwestii, czy J. W. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom/u: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie, który zakwestionowała, a więc od 31 sierpnia 2018r. do 10 października 2019r. Dla przeprowadzenia w tym zakresie prawidłowej analizy istotne znaczenie mają przepisy ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2021r., poz. 423 ze zm.). Art. 6 ust. 1 pkt 5 tejże ustawy stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi. Dotyczy ich także obowiązek podlegania ubezpieczeniu wypadkowemu, bowiem art. 12 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że obowiązkowo takiemu ubezpieczeniu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. W myśl art. 8 ust. 6 ustawy systemowej, za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się:

1.  osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018r. - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, z wyjątkiem ust. 6a;

2.  twórcę i artystę;

3.  osobę prowadzącą działalność gospodarczą w ramach wolnego zawodu:

a) w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

b) z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych;

4.  wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej;

5.  osobę prowadzącą publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów o systemie oświaty.

Zgodnie z wymogami art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn. Dz. U. z 2021r., poz. 162), działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Działalność gospodarcza musi więc odpowiadać pewnym cechom - w ujęciu tradycyjnym charakteryzuje się profesjonalnością, samodzielnością, podporządkowaniem zasadzie racjonalnego gospodarowania, celem zarobkowym, trwałością prowadzenia, wykonywaniem w sposób zorganizowany oraz uczestniczeniem w obrocie gospodarczym. Właściwości cechujące działalność gospodarczą, które powinny występować łącznie, to działanie stałe, nieamatorskie, nieokazjonalne, z elementami organizacji, planowania i zawodowości rozumianej jako fachowość, znajomość rzeczy oraz specjalizacja (por. np. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 1991r., III CZP 40/91, OSNC 1992 Nr 2, poz. 17).

Podstawowe znaczenie dla objęcia ubezpieczeniem społecznym ma fakt rzeczywistego wykonywania działalności, na dodatek w sposób ciągły i o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza to prawnie określona sytuacja, którą trzeba oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych, wypełniających znamiona tej działalności lub ich niewypełniających. Prowadzenie działalności gospodarczej jest zatem kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z tą działalnością związanych, czy też nie. Do powstania obowiązku ubezpieczenia wymagane jest rzeczywiste wykonywanie działalności zarobkowej, realizowanej w sposób zorganizowany i ciągły. W orzecznictwie sądowym prezentowany jest pogląd, że rozpoczęcie działalności gospodarczej polega na podjęciu w celu zarobkowym działań określonych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2001r., II UK 428/00). Samo zaś wykonywanie działalności gospodarczej obejmuje nie tylko faktyczne wykonywanie w celu zarobkowym czynności należących do zakresu tej działalności, lecz także czynności zmierzające do zaistnienia takich czynności gospodarczych (czynności przygotowawcze), np. poszukiwanie nowych klientów, zamieszczanie ogłoszeń w prasie, załatwianie spraw urzędowych. Wszystkie te czynności pozostają w ścisłym związku z działalnością gospodarczą, zmierzają bowiem do stworzenia właściwych warunków do jej wykonywania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2005r., I UK 80/05; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2006r., I UK 220/05; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2011r., II UK 51/11). Również faktyczne niewykonywanie działalności gospodarczej w czasie oczekiwania na kolejne zamówienie lub w czasie ich poszukiwania, nie oznacza zaprzestania prowadzenia takiej działalności i nie powoduje uchylenia obowiązku ubezpieczenia społecznego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2005r., I UK 80/05, OSNP 2006/19-20/309).

Z przepisu art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, że osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą podlegają ubezpieczeniom od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. We wskazanym przepisie ustawodawca określił czasowe granice podlegania obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu, wyznaczając je momentami rozpoczęcia i zaprzestania wykonywania tej działalności. Zaprzestanie działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 13 ust. 4 ustawy systemowej, uchylające obowiązek ubezpieczenia może być okresowe, spowodowane przerwą w jej wykonywaniu. Musi to jednak wiązać się z wolą zaprzestania tej działalności w sposób definitywny, co winno znaleźć formalny wyraz w wyrejestrowaniu działalności z ewidencji działalności gospodarczej, względnie w jej zawieszeniu. Wykreślenie z ewidencji – zgodnie z treścią art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 107 ze zm.) – również jest wpisem, podobnie jak wpis do ewidencji, który ma charakter deklaratoryjny. To oznacza, iż legalizuje on wykonywanie działalności gospodarczej i wyznacza czasowe granice bycia przedsiębiorcą. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 listopada 2005r., wydanym w sprawie o sygn. akt I UK 20/05 (OSNP 2006/19-20/2309), wskazał, że nie przesądza on jednak o faktycznym prowadzeniu tej działalności, ale prowadzi do domniemania prawnego (art. 234 k.p.c.), według którego osoba wpisana do ewidencji jest traktowana jako prowadząca działalność gospodarczą. Domniemanie to może być obalone, co jednak wymaga przeprowadzenia przeciwdowodu. Racjonalną konsekwencją zaniechania prowadzenia działalności gospodarczej jest bowiem wykreślenie przedsiębiorcy z ewidencji działalności gospodarczej. Dlatego też, brak wykreślenia z ewidencji, chociaż nie decydujący dla ustalenia prowadzenia działalności gospodarczej, nie może być pomijany przy ustalaniu faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2010r., I UK 240/09, Lex nr 585723). Dodatkowo, uwzględniając poglądy judykatury (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 25 marca 2014r., III AUa 759/13, Lex nr 1469388, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 10 marca 2015r., III AUa 1687/14 Lex nr 1711382) pamiętać należy, że sam wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowi tylko podstawę rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legalizacji i nie można utożsamiać go z podjęciem takiej działalności. Jeżeli więc, mimo formalnego figurowania w ewidencji działalności gospodarczej, ubezpieczony nie wykonywał żadnych usług lub sprzedaży, czy innych czynności, które wchodzą w zakres przedmiotowy działalności ujawnionej w ewidencji, ani nawet nie podejmował takich czynności jak zamawianie towarów, rekrutacja pracowników, poszukiwanie kontrahentów itp., to w konsekwencji należy uznać, że nie do utrzymania jest domniemanie wynikające z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, iż działalność tą ubezpieczony wykonywał (-uje) (rozpoczął jej prowadzenie), a zatem nie może też dojść do objęcia go ubezpieczeniem społecznym w myśl art. 6 ust. 1 pkt 5 oraz art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Analizując to zagadnienie nie można jednak zapominać o obowiązku przedsiębiorcy jakim jest zadbanie o to, by dane zawarte w rejestrze były prawdziwe. Z tym wiązał się też przepis art. 33 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a obecnie art. 16 ustawy z dnia 6 marca 2018r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (tekst jedn. Dz. U. 2020r., poz. 2296), który wprowadza zasadę domniemania prawdziwości danych wpisanych do rejestru. Z tego domniemania wynika, że taki przedsiębiorca, który zaniedbał obowiązek uaktualnienia danych w ewidencji, musi się liczyć z tym, że to na nim będzie spoczywał ciężar jego obalenia. Tak też przyjmuje się w orzecznictwie sądowym, wskazując że wpis do ewidencji działalności gospodarczej ma charakter dowodowy i stwarza domniemanie faktyczne, że osoby wpisane do ewidencji prowadzą działalność gospodarczą od daty wskazanej w zaświadczeniu o wpisie do ewidencji do daty określonej w decyzji o wykreśleniu wpisu z ewidencji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2000 roku, II UKN 568/99, OSNAPiUS 2001 nr 22, poz. 678, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2013 roku, III AUa 1928/12, LEX nr 1339313, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 1 marca 2016 roku, III AUa 961/15). Ww. domniemanie oczywiście może być w procesie obalone, jednakże inicjatywa dowodowa w tym zakresie należy do osoby, która z faktu tego wywodzi pozytywne dla siebie skutki prawne (art. 6 k.c.).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, Sąd ustalił, że J. W. po zarejestrowaniu działalności gospodarczej rozpoczęła jej prowadzenie i w latach 2010 – 2017 oraz przez część roku 2018 faktycznie ją prowadziła, uzyskując przychody, ponosząc określone koszty, zawierając kontrakty oraz świadcząc usługi dla klientów. W związku z tym powinna podlegać ubezpieczeniom społecznym, co zresztą w toczącym się postępowaniu nie było kwestionowane. Ubezpieczona zakwestionowała objęcie jej ubezpieczeniami społecznymi, jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jedynie w okresie po 31 sierpnia 2018r. Zgromadzony materiał dowodowy faktycznie potwierdził, iż po wskazanej dacie J. W. nie uzyskiwała przychodów, nie ponosiła związanych z działalnością kosztów ani nie świadczyła usług. Ostatnią fakturę sprzedażową wystawiła w kwietniu 2018r., zaś fakturę kosztową w lipcu 2018r. Potem faktury nie były już wystawiane, gdyż ubezpieczona nie tylko nie obsługiwała klientów i nie realizowała kontraktów, ale także nie ponosiła żadnych kosztów związanych z działalnością gospodarczą. Nie wynajmowała lokalu na cele związane z prowadzeniem działalności, nie dokonywała zakupów ani nie opłacała biura rachunkowego prowadzącego sprawy księgowe. Wówczas leasing samochodu, z którego w ramach działalności korzystała, już się zakończył, zatem ubezpieczona nie była już osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą. W tym czasie jej aktywność zawodowa związana była ze spółką odzieżową, w której jest wspólnikiem i dla której pracowała. Natomiast działalność gospodarcza, mimo wciąż figurującego wpisu w CEIDG, nie była faktycznie prowadzona. Potwierdzają to złożone w toku postępowania dokumenty w postaci podatkowej książki przychodów i rozchodów oraz rocznego zeznania podatkowego za 2018r., a także zeznania ubezpieczonej i świadka. Z zeznań wynika, że ubezpieczona w tej części roku 2018, którą wskazała (po 31 sierpnia 2018r.) nie podejmowała już żadnych działań związanych z prowadzeniem działalności. Świadek M. P., który miał zaksięgować wystawione dokumenty oraz dokonać rozliczenia za 2018r. wyjaśnił, że ubezpieczona – tak jak wynika z podatkowej książki przychodów i rozchodów – ostatnią fakturę wystawiła w lipcu 2018r.

W związku z powyższym działalność gospodarcza ubezpieczonej po 31 sierpnia 2018r. nie miała już cech, które są niezbędne, aby o takiej działalności mówić. Nie była zorganizowana i prowadzona w celu zarobkowym, ponieważ ubezpieczona nie podejmowała żadnych działań w ramach tej działalności i nie osiągała przychodów.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie istotne jest również, co pominął organ rentowy, że choć przez kilka lat wpis dotyczący działalności J. W. w CEIDG miał status aktywny, to jednak ubezpieczona dokonała tam także wpisu wskazującego na to, że w dniu 31 sierpnia 2018r. zaprzestała wykonywania działalności gospodarczej. To oznacza, że na organie rentowym spoczywał obowiązek obalenia domniemania, które z takim wpisem się wiąże. Jeśli bowiem osoba prowadząca działalność gospodarczą dokonuje rejestracji w CEIDG, to z każdym wpisem w tym rejestrze, łączy się domniemanie prawdziwości wpisu. Ten kto wpisowi przeczy musi przedstawić dowody obalające wskazane domniemanie. Tak jest również w razie dokonania wpisu o zaprzestaniu wykonywania działalności, z tym że ZUS z tego obowiązku nie wywiązał się. Natomiast ubezpieczona wykazała, że po 31 sierpnia 2018r. działalności faktycznie nie prowadziła. Tym samym nie mogła podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tego tytułu.

Wobec powyższego odwołanie podlegało uwzględnieniu. Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję stwierdzając, że J. W. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jedynie w okresie od 1 stycznia 2011r. do 31 sierpnia 2018r., a nie w okresie od 1 stycznia 2011r. do 10 października 2019r., jak wynika z decyzji.