Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 6/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

J. Z.

w dniu 03 sierpnia 2017 roku na terenie gminy M. płynąc drogą wodną na jeziorze J., zbliżając się do kanału K. jako kierownik jachtu (...) typ (...) będąc w związku z tym zobligowany do zapewnienia bezpieczeństwa osób znajdujących się na nim, nie zachowując wymaganej ostrożności oraz wbrew obowiązkowi przedsięwzięcia wszelkich środków wynikających z zasad dobrej praktyki żeglarskiej, podczas wykonywania manewru kładzenia masztu, nieumyślnie naraził uczestniczkę rejsu znajdującą się na jachcie W. S., na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu poprzez zaniechanie sprawdzenia stanu takielunku jachtu, który był używany w wykonywanym manewrze, w szczególności połączenia sztagu (liny olinowania stałego stabilizującej omasztowanie) z masztem oraz dopuszczenie do przebywania W. S. pod opuszczanym masztem, w następstwie których to zaniedbań podczas opuszczania masztu wypadła zawleczka zabezpieczająca sworzeń łączący koniec sztagu z okuciem na maszcie przed jego wypadnięciem, co spowodowało rozłączenie sztagu od masztu i w konsekwencji jego niekontrolowany upadek, w wyniku którego maszt spadając na pokład uderzył stojącą za kołem sterowym W. S. w głowę powodując nieumyślnie u niej obrażenia ciała w postaci rany tłuczonej okolicy ciemieniowej głowy i złamania kompresyjnego kręgu Th5 naruszających czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni tj. występek z art. 160§3 kk w zb. z art. 157§3 kk w zw. z art. 11§2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Organizowanie przez oskarżonego J. Z. jako prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. przy ul. (...) między innymi rejsów turystycznych żeglarskich szlakiem W. (...), na potrzeby których czarterował jachty z firmy (...). z o.o z siedzibą w W. przy ul. (...) reprezentowanej przez Prezesa Zarządu P. C.

2.  Zorganizowanie przez Spółkę z o.o. (...) z siedzibą w G. reprezentowanej przez J. Z. jako prezesa zarządu w okresie od 29.07.2017 r. do 05.08.2017 r. Rejsu Turystycznego jachtem M. typ (...) wyczarterowanym od spółki z o.o. (...) z siedzibą w W. reprezentowanej przez prezesa zarządu P. C., którego oskarżony posiadając odpowiednie kwalifikacje był kierownikiem, szlakiem W. (...), w którym po dokonaniu stosownej opłaty uczestniczyły pokrzywdzona W. S., D. K. (1), E. K., E. S. i jej syn M. S. oraz podczas jego odbierania w dniu 29.07.2017 r. sprawdzenie przez niego stanu technicznego statku i jego wyposażenia, a nadto przed rozpoczęciem żeglugi zapoznanie osób uczestniczących w rejsie z zasadami użytkowania środków bezpieczeństwa będących na wyposażeniu i z zasadami bezpiecznego zachowania i poruszania się po jachcie.

3.  Wypłynięcie przez oskarżonego jako kierownika (sternika) jachtu wraz z uczestnikami rejsu w dniu 03.08.2017 r. z jeziora B. w pobliżu M. z zamieram dopłynięcia w tym dniu do jeziora N. w G. i po wpłynięciu na jezioro J. położone w gminie M., płynąc drogą wodną po tym akwenie, podjęcie przez J. Z., gdy zbliżali się ok. godz. 19.00 do kanału K. łączącego to jezioro z jeziorem B., z którego wpływa się na jezioro N., decyzji o położeniu masztu w celu przepłynięcia pod mostem drogowym, do którego to manewru przystąpił z udziałem pokrzywdzonej W. S. obsługującej w tym czasie ster, gdyż manewr ten wykonywany był gdy jacht płynął z niewielką prędkością, której zadaniem było utrzymanie określonego kursu oraz uczestniczek rejsu D. K. (1) i E. S., które będąc na dziobie jachtu miały za zadanie obsługiwanie bramki do kładzenia masztu i następnie pomimo tego, że był on zobligowany do zapewnienia bezpieczeństwa osób znajdujących się na statku, którym płynęli nie zachowując wymaganej ostrożności oraz wbrew obowiązkowi przedsięwzięcia wszelkich środków wynikających z zasad dobrej praktyki żeglarskiej, zaniechanie podczas wykonywania tego manewru uprzedniego sprawdzenia takielunku jachtu, który był używany podczas tego manewru w szczególności połączenia sztagu (liny olinowania stałego stabilizującego omasztowanie) z masztem oraz dopuścił do przebywania stojącej za kołem sterowym W. S. pod opuszczanym masztem, w wyniku których to zaniedbań podczas opuszczania masztu w związku z wcześniejszym wypadnięciem w nieustalonych okolicznościach zawleczki zabezpieczającej sworzeń łączący koniec sztagu z masztem i w konsekwencji wysunięciem się go podczas tego manewru oraz rozłączenie sztagu od masztu następstwem czego był jego niekontrolowany upadek na pokład i uderzenie w głowę znajdującej się w linii masztu W. S. oraz przez wantę (linę olinowania stałego) również w głowę stojącego w kokpicie obok niej J. Z..

4.  Udzielenie W. S. pierwszej pomocy, a następnie skontaktowanie się przez oskarżonego z numerem 112 i skierowanie przez dyspozytora na miejsce wypadku żeglugowego (...) Pogotowia (...), którego ratownicy po medycznym zabezpieczeniu pokrzywdzonej przewieźli ją do (...) w G. oraz powiadomienie przez J. Z. o zaistniałym wypadku armatora P. C. i bosmana, który wydał mu jacht R. P.

5.  Obrażenia w postaci rany tłuczonej okolicy ciemieniowej głowy oraz złamania kompresyjnego kręgu Th5 jakich doznała W. S. w wyniku uderzenia przez upadający maszt jachtu, naruszające czynności narządu jej ciała i powodujące rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157§1 kk

Zeznania świadków:

P. C.,

R. P.,

Wyjaśnienia oskarżonego J. Z.

wydruk umowy czarteru

Kopia umowy o współpracy

odpis wyroku SR w Gdyni I Wydział Cywilny wraz z uzasadnieniem w sprawie I C 228/18

Zeznania świadków:

P. C.

R. P.

W. S.

D. K. (1)

E. K.

E. S.

M. S.

Wydruk umowy czarteru jachtu

Kopia umowy o współpracy

Odpisy książeczek żeglarskich i patentów

Zeznania świadków:

W. S.

D. K. (1)

E. S.

E. K.

M. S.

Opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu żeglarstwa, budowy i eksploatacji jachtów, bezpieczeństwa na wodzie A. S. (1)

Ustna opinia uzupełniająca biegłego A. S. (1)

Opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu żeglarstwa, budowy i eksploatacji jachtów Z. S.

Ustna opinia uzupełniająca biegłego Z. S.

Zeznania świadków:

W. S.

D. K. (1)

E. S.

M. P.

R. P.

P. C.

Informacja

Odpis karty informacyjnej (...) w G.

Odpis karty medycznych czynności ratunkowych

Notatki urzędowe

Protokół zdarzenia

Zeznania W. S.

Odpis dokumentacji medycznej

Opinia biegłego z zakresu medycyny specjalisty ortopedii i traumatologii

Odpis opinii medycznej wydanej w sprawie I C 228/18 SR w Gdyni I Wydział Cywilny

k. 262v-263

k. 260v-261 oraz 32v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 341-342v

k. 71-72

k. 75-76

k. 575-582

jw.

Jw.

k. 259-260 v

k. 261v-262v

akta II Ko 627/19 SR w Turku k. 103-135 załącznika adresowego w szczególności protokół przesłuchania świadka wraz z płytą CD-R k. 315-317 akt głównych

akta Ko 73/19 SR w Lęborku k. 144-170 załącznika adresowego w szczególności protokół przesłuchania świadka wraz z płytą CD-R k. 167-168, którego odpis dołączono na k. 330-331 akt głównych

akta Ko 73/19 SR w Lęborku k. 144-170 załącznika adresowego w szczególności protokół przesłuchania świadka wraz z płytą CD-R k. 169-170, którego odpis dołączono na k. 332-333 akt głównych, znika płyta DVD zawierająca nagranie zeznań świadków k. 166 załącznika adresowego

jw.

jw.

k. 277, 278-279, 283-288, 290-293, 294-296

jw.

jw.

jw.

jw.

jw.

k. 199-209

k. 299-301v

k. 479-501

k. 534-536

Jw.

Jw.

Jw.

k. 298v oraz 117v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

jw.

jw.

k. 3

k. 23

k. 135

k. 1 i 2

k. 25

jw.

k. 23-24

k. 46-47

k. 527-533

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

J. Z.

w dniu 03 sierpnia 2017 roku na terenie gminy M. płynąc drogą wodną na jeziorze J., zbliżając się do kanału K. jako kierownik jachtu (...) typ (...) będąc w związku z tym zobligowany do zapewnienia bezpieczeństwa osób znajdujących się na nim, nie zachowując wymaganej ostrożności oraz wbrew obowiązkowi przedsięwzięcia wszelkich środków wynikających z zasad dobrej praktyki żeglarskiej, podczas wykonywania manewru kładzenia masztu, nieumyślnie naraził uczestniczkę rejsu znajdującą się na jachcie W. S., na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu poprzez zaniechanie sprawdzenia stanu takielunku jachtu, który był używany w wykonywanym manewrze, w szczególności połączenia sztagu (liny olinowania stałego stabilizującej omasztowanie) z masztem oraz dopuszczenie do przebywania W. S. pod opuszczanym masztem, w następstwie których to zaniedbań podczas opuszczania masztu wypadła zawleczka zabezpieczająca sworzeń łączący koniec sztagu z okuciem na maszcie przed jego wypadnięciem, co spowodowało rozłączenie sztagu od masztu i w konsekwencji jego niekontrolowany upadek, w wyniku którego maszt spadając na pokład uderzył stojącą za kołem sterowym W. S. w głowę powodując nieumyślnie u niej obrażenia ciała w postaci rany tłuczonej okolicy ciemieniowej głowy i złamania kompresyjnego kręgu Th5 naruszających czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni tj. występek z art. 160§3 kk w zb. z art. 157§3 kk w zw. z art. 11§2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Twierdzenie oskarżonego, który nie przyznając się do popełnienia zarzucanego mu czynu utrzymywał, ze zarówno przed rejsem jak i w trakcie jego trwania przeprowadzał z uczestnikami permanentne szkolenie, a nadto podczas wielokrotnego kładzenia masztu sprawdzał jego stan oraz dokonywał oględzin olinowania i zabezpieczeń, zaś osoby uczestniczące w wykonaniu tego manewru również w dniu zdarzenia w tym W. S. informował, aby nie stała w linii masztu, w związku z czym nie potrafił wyjaśnić tego, jak to określił „… jakim cudem znalazła się w płaszczyźnie w której upadł maszt”, gdyż podczas gdy kładli go sterując jachtem nie była w linii masztu, którego oględzin wzrokowych przed przystąpieniem do położenia dokonał i nie stwierdził żadnych nieprawidłowości

Wyjaśnienia oskarżonego J. Z.

Opinia biegłego sądowego z zakresu żeglarstwa A. G.

k. 258v, k341-342v

k. 382-385

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1

Ad. 2

Ad.3

Ad. 4

Ad. 5

Zeznania świadków:

P. C.,

R. P.,

Wyjaśnienia oskarżonego J. Z.

wydruk umowy czarteru

Kopia umowy o współpracy

odpis wyroku SR w Gdyni I Wydział Cywilny wraz z uzasadnieniem w sprawie I C 228/18

Zeznania świadków:

P. C.

R. P.

W. S.

D. K. (1)

E. K.

E. S.

M. S.

Wydruk umowy czarteru jachtu

Kopia umowy o współpracy

Odpisy książeczek żeglarskich i patentów

Zeznania świadków:

W. S.

D. K. (1)

E. S.

E. K.

M. S.

Opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu żeglarstwa, budowy i eksploatacji jachtów, bezpieczeństwa na wodzie A. S. (1)

Ustna opinia uzupełniająca biegłego A. S. (1)

Opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu żeglarstwa, budowy i eksploatacji jachtów Z. S.

Ustna opinia uzupełniająca biegłego Z. S.

Zeznania świadków:

W. S.

D. K. (1)

E. S.

M. P.

R. P.

P. C.

Informacja

Odpis karty informacyjnej (...) w G.

Odpis karty medycznych czynności ratunkowych

Notatki urzędowe

Protokół zdarzenia

Zeznania W. S.

Odpis dokumentacji medycznej

Opinia biegłego z zakresu medycyny specjalisty ortopedii i traumatologii

Odpis opinii medycznej wydanej w sprawie I C 228/18 SR w Gdyni I Wydział Cywilny

Oskarżony J. Z. jest Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. przy ul. (...). W ramach prowadzonej działalności spółka reprezentowana przez oskarżonego organizowała rejsy turystyczne między innymi szlakiem W. (...), na potrzeby których czarterowała jachty ze Spółki z o.o. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) reprezentowanej przez P. C.- Prezesa Zarządu, w której imieniu jachty wydawał w ramach zawartej umowy o współpracy prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą C. C. z siedzibą w K. przy ul. (...) bosman R. P.. Przesłuchani na powyższe okoliczności w charakterze świadków P. C. i R. P. w złożonych zeznaniach potwierdzili wynajmowanie przez oskarżonego od pewnego czasu jachtów, które cumowane były w porcie o nazwie R. przy ul. (...) w G. na jeziorze K.. P. C. przedłożył również kopie umowy zawartej w 2017 r. przez (...) Sp, z o.o. z siedzibą w W., którą reprezentował jako Prezes Zarządu ze Spółką z o.o. (...) z siedzibą w G., którą reprezentował oskarżony J. Z., również prezes zarządu tej spółki. To, że organizatorem rejsów była (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. przy ul. (...) wynika nadto z wyroku SR w Gdyni I Wydział Cywilny z dnia 30.09.2020 r. w sprawie I C 228/18 oraz jego uzasadnienia. Organizowanie od dłuższego czasu rejsów o charakterze szkoleniowym i turystycznym przyznał również w złożonych wyjaśnieniach J. Z. i w tej części sąd dał mu wiarę, przy czym mając na uwadze zeznania P. C. oraz powołany wyżej wyrok zdaniem sadu nie ulega wątpliwości, że działał on w imieniu Spółki z o.o. (...) z siedzibą w G., którą reprezentował jako prezes zarządu upoważniony do składania oświadczeń w imieniu tej spółki. Z zeznań R. P. wynika, że wydawał on oskarżonemu jachty wyczarterowane ze spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., które cumowane były na przystani R. w G. przy ul. (...) oraz, że był upoważniony do tego na podstawie umowy o współpracy zawartej z tą spółką, co potwierdził P. C. przedkładając kopię jednej z takich umów zawartej w 2017 r. Zeznaniom powyższych świadków sąd również dał wiarę, gdyż są one spójne, wzajemnie uzupełniają się i tworzą przekonującą całość. Ich wiarygodność potwierdziły przedłożone przez P. C. kopie umów oraz w części dotyczącej tego, że stroną umów czarteru jachtów przez spółkę (...) z siedzibą w W. wykorzystywanych do organizowania rejsów przez oskarżonego była Spółka z o.o. (...) z siedziba w Gdyby, którą reprezentował on. Wiarygodności powyższych umów strony nie kwestionowały.

Wiosną 2017 r. po zapoznaniu się na jednym z portali społecznościowych w Internecie (z ustaleń z SR w Gdyni I Wydział Cywilny w sprawie I C 228/18 wynika,. że był to portal R. (...)) z ogłoszeniem dotyczącym organizacji imprez turystycznych w postaci rejsów po M. zamieszczonym przez J. Z., zainteresowana udziałem w takim rejsie W. S. skontaktowała się z oskarżonym. Z zeznań złożonych przez pokrzywdzoną wynika, że podczas spotkania, na które umówili się w G. uzgodniono termin i wysokość opłaty. Rejs miał odbyć się w terminie 29.07. do 05.08.2017 r. i rozpocząć się w porcie w G.. Na jego potrzeby, co wynika z zeznań świadka P. C. oraz przedłożonej przez niego kopii umowy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. reprezentowana przez Prezesa Zarządu J. Z. w dniu 05.04.2017 r. zawarła z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., którą reprezentował umowę czarteru jachtu M. typ (...). Projekt umowy udziału w Rejsie W. S. dostała wyłącznie na pocztę elektroniczną i jak zeznała ostatecznie umowa taka nie została podpisana. W rejsie tym po uiszczeniu stosownej opłaty uczestniczyły nadto D. K. (1), E. K., E. S. i jej syn M. S.. S. wyczarterowanego jachtu (kierownikiem statku zgodnie z przepisami żeglugowymi stanowiącymi załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie przepisów żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych z dnia 28.04.2003 r. Dz. U. 2012 poz. 2072 z §1.02 pkt 1 tego rozporządzenia) oczywiście był oskarżony, który posiadał odpowiednie kwalifikacje stwierdzone dokumentami wydanymi zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wiarogodność przedłożonych przez oskarżonego odpisów dokumentów w postaci patentów i książeczek żeglarskich nie budzi żadnych wątpliwości. Z zeznań W. S., D. K. (1), E. K., E. S. i M. S. wynika, ze wszyscy stawili się w dniu rozpoczęcie rejsu tj. 29.07.2017 r. w uzgodnionym miejscu w G.. Jacht odebrał oskarżony, sprawdził jego stan techniczny i wyposażenie co potwierdził w złożonych zeznaniach bosman (...), który wydał mu go. Następnie biorące udział w rejsie osoby zostały wprowadzone na jacht i J. Z. jako kierownik statku zgodnie z §3 ust. 3 pkt a i b Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie Bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej z dnia 08.11.2013 r. Dz. U. z 2013 r. poz. 1366, przed wypłynięciem (rozpoczęciem żeglugi) zapoznał ich z zasadami użytkowania środków bezpieczeństwa będących na wyposażeniu jachtu oraz bezpiecznego zachowania i poruszania się po nim, co potwierdzili w złożonych zeznaniach wszyscy uczestnicy rejsu. Ich zeznaniom sąd dał wiarę, gdyż są one ze sobą spójne, wzajemnie uzupełniają się i tworzą logiczną całość. Również w tej części tj, sprawdzenia jachtu podczas odbioru, oraz przeprowadzenia przed rozpoczęciem rejsu z osobami biorącymi w nim udział szkolenia mającego na celu zapoznania ich z zasadami bezpiecznego zachowania i poruszania się po jachcie, z jego wyposażeniem i wykonywanymi manewrami oraz zasadami bezpieczeństwa jakie należy wówczas zachować, a także jeżeli jest ktoś zainteresowany możliwością uczestniczenia w tych manewrach, wyjaśnieniom oskarżonego sąd dał wiarę.

W tym miejscu nadmienić należy, iż zgodnie z §3 ust. 1 wyżej powołanego Rozporządzenia z dnia 08.11.2013 r. oskarżony jako kierownik statku był odpowiedzialny za bezpieczeństwo na statku podczas żeglugi oraz że w rejsie, co wynika z zeznań uczestników nikt nie posiadał uprawnień żeglarskich, ale także jakiegokolwiek doświadczenia i umiejętności dlatego nie byli oni członkami załogi jachtu, ale innymi osobami przebywającymi na nim w rozumieniu §1.03 wyżej powołanego załącznika do rozporządzenia z dnia 28.04.2003 r.

Po wypłynięciu z G. zgodnie z programem rejs odbywał się szlakiem W. (...). W dniu 3 sierpnia 2017 r. jacht zakotwiczony był na jeziorze B. w pobliżu M. i w związku z tym, że termin rejsu kończył się w dniu 05.08.2017 r. oskarżony w godzinach rannych zdecydował o powrocie do G.. Aby dopłynąć do jeziora N., a następnie do (...) na jeziorze K. w G. w godzinach popołudniowych wpłynęli na jezioro J. położone w gminie M. sąsiadującej z gminą G.. Płynąc po tym jeziorze przed godz. 19:00 dopłynęli do kanału K. łączącego je z jeziorem B., z którego dopływa się do jeziora N.. Nad kanałem tym znajduje się most drogowy i w związku z tym przed wpłynięciem do niego oskarżony podjął decyzję o położeniu masztu o czym poinformował będącą w tym czasie za kołem sterowym W. S. i przebywające na pokładzie jachtu D. K. (1) i E. S.. Z zeznań W. S., D. K. (1) i E. S. wynika, że oskarżony w związku z koniecznością położenia masztu płynąc w tym czasie na silniku zredukował prędkość do minimalnej i polecił pokrzywdzonej, aby pozostała przy sterze utrzymując kurs pod wiatr. E. S. i D. K. (1), jak wynika ze złożonych przez nie zeznań, zgodnie z poleceniem oskarżonego uczestnicząc w wykonaniu tego manewru w związku tym, ze już wcześniej uczestniczyły w tej czynności udały się na dziób jachtu, aby obsługiwać bramkę do kładzenia masztu. Przed przystąpieniem do położenia masztu oskarżony jako kierownik statku zgodnie z ciążącym na nim obowiązkiem wynikającym z §1.04 pkt 1 załącznika do powołanego wyżej Rozporządzenia z dnia 28.04.2003 r. przede wszystkim był zobowiązany do zachowania ostrożności zaś w przypadku braku odpowiednich postanowień w przepisach żeglugowych lub innych obowiązujących przepisów powinien przedsięwziąć wszelkie środki wynikające z zasad dobrej praktyki żeglarskiej w celu zapobiegnięcia m.in. zagrożeniu bezpieczeństwa życia ludzkiego. Zgodnie z zasadami dobrej praktyki żeglarskiej, jak wynika z opinii sporządzonej przez powołanych w powyższej sprawie biegłych z zakresu żeglarstwa A. S. (1) i Z. S. nie jest wystarczające, aby kierownik statku sprawdzenia jego stanu technicznego dokonał tylko przy odbiorze od armatora. Zasady dobrej praktyki żeglarskiej, co podkreślili wyżej wymienieni biegli w związku z brakiem w tym zakresie w przepisach żeglugowych lub innych obowiązujących przepisach odpowiednich uregulowań oraz z uwagi na to, że czynności związane z położeniem masztu i postawieniem go stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa jachtu i osób znajdujących się na nim, nakazują kierownikowi sprawdzenie przed przystąpieniem do tych czynności wszelkich elementów związanych z jej wykonaniem. W szczególności jest on zobowiązany wizualnie sprawdzić olinowanie, w tym zabezpieczenie sworzni w newralgicznych miejscach olinowania. Zasady dobrej praktyki żeglarskiej co podkreślili biegli nakładają na kierownika statku podczas rejsu obowiązek przewidywania każdej sytuacji w związku z wykonywanymi manewrami, która może stworzyć zagrożenie dla załogi, za której o czym była mowa wyżej bezpieczeństwo jest odpowiedzialny. Obaj biegli zwrócili nadto uwagę na możliwość posłużenia się lornetką, która znajduje się na wyposażeniu każdego jachtu podczas sprawdzania stanu olinowania, w tym zabezpieczenia sworzni. Wskazali również kolejność poszczególnych czynności, które należy wykonać, aby położyć maszt i następnie postawić go. O ile, jak wynika z zeznań pokrzywdzonej oraz D. K. (1) i E. S. oskarżony przydzielił im obowiązki, które miały wykonać podczas tego manewru, o tyle przed przystąpieniem do położenia masztu nie dokonał sprawdzenia stanu takielunku (termin oznaczający omasztowanie, olinowanie, ożaglowanie statku) w szczególności nie sprawdził połączenia sztagu z masztem odpowiedzialnego za bezpieczne położenie masztu. Nadto nadzorując ten manewr stojąc w kokpicie obok pokrzywdzonej sterującej jednostką nie dopilnował tego, żeby nie stała ona centralnie za kołem sterowym, które znajduje się na środku kokpitu na linii składanego masztu. Z zeznań D. K. (2) i E. S. wynika, że będąc przy bramce do kładzenia masztu na dziobie jachtu stały tyłem do oskarżonego, który opuszczał maszt obsługując fał tj. linę olinowania ruchomego oraz do pokrzywdzonej, która stała za sterem. W pewnym momencie D. K. (1), jak wynika ze złożonych przez nią zeznań, usłyszała trzask i gdy odwróciła się zobaczyła leżący maszt i siedząca pod nim za kołem sterowym pokrzywdzoną. Momentu upadku masztu nie widziała również obsługująca bramkę E. S., która podnosząc ją zaskoczona tym, że nie stawia oporu również obróciła się w kierunku rufy jachtu. Wówczas zobaczyła, że maszt upadł oraz siedzącą pokrzywdzoną, która jak się później okazało dostała nim w głowę. Także stojąca za kołem sterowym W. S. o tym, że manewr składania masztu nie przebiega prawidłowo zorientowała się, gdy zaczął spadać inaczej niż powinien główny żagiel noszący nazwę grot i następnie sam maszt. Wszystko, jak zeznała, działo się w ułamkach sekundy i w związku z tym nie była w stanie zareagować np. poprzez pochylenie się czy odskoczenie w związku z czym stojąc w osi masztu została uderzona nim w głowę, a następnie jak to określiła „wbita” w siedzenie, które znajdowało się za nią. Zeznaniom powyższych świadków z powodów, które wskazano wyżej również w tej części sąd dał wiarę.

Przyczyną niekontrolowanego upadku masztu, jak wynika to z opinii biegłych A. S. (1) i Z. S. było wypadnięcie zawleczki zabezpieczającej sworzeń łączący koniec sztagu z okuciem na maszcie przed jego wypadnięciem, co spowodowało rozłączenie sztagu od masztu. Zdaniem biegłych przestrzeganie przez oskarżonego jako kierownika statku zasad dobrej praktyki żeglarskiej, które przed rozpoczęciem kładzenia masztu zobowiązywały go do wizualnego sprawdzenia takielunku w szczególności połączenia sztagu z masztem odpowiedzialnego za bezpieczne położenie go spowodowałoby uniknięcie jego niekontrolowanego upadku. Dokonując oględzin tak newralgicznego miejsca olinowania jak wynika z opinii oskarżony musiałby zobaczyć brak zawleczki w sworzniu i wysuwający się z okucia sworzeń. Biegli nie mieli również wątpliwości, że zawleczki tej nie było w sworzniu przed przystąpieniem do tego manewru zaś o ile do jej utraty doszło w nieustalonych okolicznościach, o tyle mogło to nastąpić w wyniku wyciągnięcia jej ze sworznia przez przechodzący obok do topu (wierzchołka masztu), któryś z miękkich fałów ewentualnie do jej zerwania podczas gdy jacht wpłynął w szuwary zaczepiając masztem o gałęzie drzew. O tym, że brak zawleczki zabezpieczającej sworzeń, który łączy sztag z okuciem na maszcie, spowodował wypadniecie sworznia i w efekcie upadek masztu zdaniem biegłych świadczyło równie wygięcie tylko jednego z elementu okucia sztagu w postaci widełek z przelotowymi otworami do przeprowadzenia przez nie sworznia. Gdyby jak wynika z opinii obu biegłych sworzeń ten pękł wypadając na obie strony spowodowałoby to wygięcie tych obu elementów co nie miało miejsca w związku z tym wykluczyli taki mechanizm rozłączenia sztagu od masztu. Oskarżony co wynika z opinii powyższych biegłych w trakcie manewru kładzenia masztu na jachcie jako jego kierownik wykonywał i kierował tym manewrem stojąc w kokpicie jednak nie zareagował na stojącą również w kokpicie za sterem centralnie pod opuszczanych masztem W. S., czym także przekroczył zasady dobrej praktyki żeglarskiej. Ustalenia oraz wnioski końcowe opinii obu biegłych sąd w pełni podzielił uznając, że są one pełne, jasne oraz poparte przekonującą i logiczną argumentacją wynikającą z posiadanej przez nich specjalistycznej wiedzy, a także kwalifikacji i wieloletniego doświadczenia praktycznego związanego z uprawiania żeglarstwa. Nadmienić jedynie należy, że w czasie wykonywania manewru położenia masztu pozostali uczestnicy rejsu, a mianowicie E. K. i M. S., jak wynika ze złożonych przez nich zeznań, przebywali pod pokładem i nie widzieli zarówno czynności związanych z przygotowaniem do tego manewru jak i jego przebiegu. Z oczywistych powodów zeznaniom powyższych świadków sąd dał wiarę.

Z wyjaśnień oskarżonego wynika natomiast, że maszt upadając wantą zaczepił o jego głowę, a nadto, że opuszczając maszt, gdy był on pochylony pod kątem 45 stopni poczuł luz na fale, która to lina służąca do jego opuszczania powinna być napięta i następnie doszło do upadku masztu. Przyznał nadto, że gdy dokonał później oględzin masztu stwierdził, iż wypadł bolec łączący maszt ze sztagiem, którego po prostu nie było. Jego wyjaśnieniom w tej części sąd również dał wiarę.

Po upadku masztu widząc siedząca pod nim za kołem sterowym W. S. oraz krew na jej głowę D. K. (1) i E. S. udzieliły jej pierwszej pomocy, zaś oskarżony w tym czasie skontaktował się z numer alarmowym 112, którego dyspozytor skierował na miejsce wypadku żeglugowego wodną karetkę (...) Pogotowia (...), którego ratownicy po zabezpieczeniu pokrzywdzonej w kołnierz ortopedyczny i deskę ortopedyczną przewieźli ją do (...) w G.. Nadto oskarżony telefonicznie skontaktował się informując o wypadku i uszkodzeniu jachtu armatora P. C. i bosmanem, który wydał mu jacht R. P., którzy potwierdzili to w złożonych zeznaniach. Ustaleń odnośnie tego fragmentu przebiegu zdarzeń sąd dokonał w oparciu o zeznania W. S., uczestniczek rejsu D. K. (1) i E. S. oraz M. P.- ratownika (...) Pogotowia (...), który udzielał pomocy medycznej pokrzywdzonej. Wiarygodność zeznań powyższych świadków w tej części nie budzi żadnych wątpliwości. Z przebiegu zdarzenia oskarżony sporządził protokół, w którym zawarł również oświadczenie o tym, że zarówno on jak i pozostałe osoby znajdujące się na jachcie nie spożywały w dniu 03.08.2017 r. alkoholu oraz że nie były pod wpływem środków odurzających. O wypadku nie zawiadomił natomiast policji, co uczynił dopiero następnego dnia, co wynika ze sporządzonych na tę okoliczność notatek.

Za wiarygodną sąd uznał także dokumentacje medyczną wytworzoną w związku z podjętymi czynnościami po zgłoszeniu wypadku w postaci informacji (...) Pogotowia (...), odpisu karty czynności ratunkowych, odpisu z dziennika zdarzeń oraz odpisu karty informacyjnej (...) w G..

Z zeznań pokrzywdzonej W. S. oraz dokumentacji medycznej w postaci karty informacyjnej (...) w G. i karty informacyjnej Oddziału Urazowo-Ortopedycznego Szpitala w G. wynika, że po jej przyjęciu przeprowadzono badania CT (tomografia komputerowa) kręgosłupa piersiowego w wyniku którego rozpoznano złamania trzonu kręgu Th5 oraz powierzchowną ranę tłuczoną głowy, którą zszyto. W oddziale urazowo ortopedycznym zastosowano natomiast leczenie gorsetem J. i w stanie ogólnym dobrym wypisano W. S. do domu w dniu 06.08.2017 r. Następnie jak wynika z opinii medycznej wydanej w sprawie I C 228/18 SR w Gdyni I Wydział Cywilny, przed którym toczyło się postępowanie o zapłatę z powództwa W. S. przeciwko (...) (...) Sp z o.o. z siedzibą w G. kontynuowała ona leczenie ambulatoryjne oraz korzystała z zabiegów rehabilitacyjnych. Z opinii powyższej wynika, że doznała ona trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3%.

Za wiarygodną sąd uznał opinię sporządzoną przez powołanego na etapie postępowania przygotowawczego biegłego z zakresu medycyny specjalistę ortopedii, traumatologii i chirurgii ogólnej dr n. med. A. S. (2). Na podstawie dostarczonej mu dokumentacji medycznej potwierdził on, że pokrzywdzona W. S. doznała obrażeń ciała opisanych w badaniu TK w postaci kompresyjnego złamania kręgu Th5 kręgosłupa oraz rany tłuczonej okolicy ciemieniowej głowy, które należy zaliczyć do powodujących naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni wyczerpującego dyspozycje art. 157§1 kk. Zdaniem biegłego najbardziej prawdopodobnym mechanizmem doznanych obrażeń było bezpośrednie uderzenie w okolice ciemieniowe głowy tępokrawędzistym narzędziem jakim był upadający maszt. Sąd w pełni podzielił ustalenia opinii oraz jej wnioski, gdyż jest ona jasna, pełna i poparta przekonującą argumentacją wynikająca z wiedzy specjalistycznej jaką posiada biegły.

Wiarygodności nie budzi także dokumentacja medyczna. Za wiarygodne uznać należy również zeznania pokrzywdzonej odnośnie leczenia, któremu została poddana tym bardziej, że w tej części znalazły potwierdzenie w przedłożonej przez jej pełnomocnika opinii lekarskiej sporządzonej na potrzeby postępowania cywilnego przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. z jej powództwa.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1

Wyjaśnienia oskarżonego J. Z.

Opinia biegłego sądowego z zakresu żeglarstwa A. G.

Wyjaśnieniom oskarżonego w części w której nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu twierdząc, że permanentnie podczas rejsu wykonując m.in. manewr składania masztu sprawdzał jego stan oraz dokonywał oględzin olinowania zaś osoby uczestniczące w wykonaniu tego manewru również w dniu 03.08.2017 r., w którym doszło do wypadku, w tym W. S. informował, żeby nie stała w linii masztu oraz, że sterując jachtem w tym dniu gdy kładli maszt nie stała w jego linii, a nadto, że dokonał oględzin wzrokowych masztu przed przystąpieniem do położenia go i nie stwierdził żadnych nieprawidłowości sąd nie dał wiary, gdyż stanowią one gołosłowną, a tym samym sprzeczną z dowodami stanowiącymi podstawę dokonanych przez sad ustaleń linię obrony. W szczególności zaniedbania oskarżonego wynikające z ogólnego obowiązku zachowania ostrożności podczas wykonywania tego manewru, ale również powinność przedsięwzięcia przez kierownika statku wszelkich środków wynikających z zasad dobrej praktyki żeglarskiej w celu zapobiegnięcia m.in. zagrożeniu bezpieczeństwa życia ludzkiego, które omówili w sporządzonych opiniach biegli A. S. (1) i Z. S., wykazali w sposób nie budzący wątpliwości, że J. Z. będąc odpowiedzialnym za bezpieczeństwo na statku podczas żeglugi z obowiązku tego nie wywiązał się.

Sąd nie dał wiary opinii sporządzonej przez trzeciego powołanego w powyższej sprawie biegłych z zakresu żeglarstwa w specjalizacjach szkutnictwo, budowa i eksploatacja jachtów morskich i śródlądowych A. G., a tym samym uznał powyższą opinię za niemającą znaczenia dla ustalenia faktów, z powodu jej sprzeczności wewnętrznej jak również sprzeczności z opiniami biegłych A. S. (1) i Z. S.. Owa sprzeczność wewnętrzna opinii wynika z odpowiedzi biegłego na pytanie dotyczące tego czy przy opuszczaniu masztu kierownik statku jest zobowiązany do sprawdzenia stanu olinowania stałego w tym przede wszystkich przetyczek, zawleczek i ściągaczy, a jeżeli nie kiedy takie czynności sprawdzające powinien wykonać. Biegły z jednej strony udzielając odpowiedział stwierdził mianowicie, ze kierownik statku przed każdym opuszczeniem masztu nie ma takiego obowiązku, gdyż zgodnie z §3 ust 1 pkt 1 wyżej powołanego Rozporządzenia z dnia 08.11.2013 r. sprawdzenie stanu technicznego statku i jego wyposażenia należy do obowiązków kierownika statku przed rozpoczęciem żeglugi. Z drugiej zaś strony wskazał na dobrą praktykę żeglarską, która zakłada, że kontrola stanu technicznego jachtu w tym olinowania stałego łącznie z przetyczkami, zawleczkami i ściągaczami przeprowadzana jest w sposób ciągły w czasie trwania rejsu od momentu jego rozpoczęcia. O ile uczestnicy rejsu w złożonych zeznaniach potwierdzili, że oskarżony przed rozpoczęciem żeglugi zapoznał ich z użytkowaniem środków bezpieczeństwa będących na wyposażeniu jachtu oraz bezpiecznego zachowania się i poruszania po statku, zaś bosman, który wydał go sprawdzenie stanu technicznego statku i jego wyposażenie, o tyle poza wyjaśnieniami oskarżonego z pozostałych dowodów w szczególności zeznań osób znajdujących się na statku podczas rejsu nie wynika, żeby J. Z. stosując się do zasad dobrej praktyki żeglarskiej z obowiązku tego wywiązał się co w konsekwencji doprowadziło w dniu 03.08.2017 r. do wypadku żeglugowego, w wyniku którego nastąpiło uszkodzenie ciała W. S..

Konsekwencją wewnętrznej sprzeczności opinii biegłego A. G. było stwierdzenie przez niego, że manewr kładzenia masztu w dniu 03.08.2017 r. przez oskarżonego i udział w nim członków załogi został przeprowadzony prawidłowo, z którym mając na uwadze ustalenia i wnioski do jakich doszli pozostali dwaj biegli oraz przedstawiona przez nich argumentację omówiona w pkt 2.1. powyższego uzasadnienia nie sposób się zgodzić.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

1. 

J. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 160 kk określa typ przestępstwa narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. W §1 został uregulowany typ podstawowy zaś w §2 typ kwalifikowany, gdzie znamieniem, od którego zależy surowsza odpowiedzialność jest obowiązek opieki ciążący na sprawcy nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo. Obowiązek ten może wynikać z ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, z przepisu prawa rodzinnego (np. rodziców wobec nieletnich dzieci), z orzeczenia sądu lub innego aktu prawnego (np. obowiązek opiekuna, kierownika szkoły), z umowy (np. obowiązek pielęgniarki), a nawet z doraźnie podjętego zobowiązania (np. obowiązki osoby, która opiekuje się dziećmi). Przedmiotem ochrony przewidzianej w art. 160kk jest życie i zdrowie człowieka. Strona przedmiotowa tego przestępstwa polega na takim zachowaniu się sprawcy, które wywołuje stan bezpośredniego narażenia innego człowieka na utratę życia lub wywołanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Tak, więc istota tego przestępstwa tkwi w „narażeniu na niebezpieczeństwo” innego człowieka, które polega na przeniesieniu go ze stanu, w którym niebezpieczeństwo mu nie grozi, w stan, w którym grozi mu niebezpieczeństwo. Stan niebezpieczeństwa ma być wywołany zachowaniem się sprawcy (człowieka), który ponosi odpowiedzialność za jego wytworzenie i może wynikać z działania, jak i zaniechania. Ponadto niebezpieczeństwo, co wynika z omawianego przepisu ma mieć charakter bezpośredni, przez co należy rozumieć, że w każdej chwili może dojść do wystąpienia wskazanych skutków, przy czym przestępstwo będzie dokonane z chwilą narażenia na niebezpieczeństwo, chociażby osoba narażona nie doznała krzywdy. Jest to, zatem przestępstwo materialne. Zarówno w typie podstawowym jak i kwalifikowanym objęte zostało umyślną i nieumyślną formą winy, co wynika art. 160§3kk (patrz m.in.: Kodeks karny. Komentarz pod red. T. Bojarskiego, wydanie VI, Lexis Nexis 2013; A. Marek Kodeks karny. Komentarz LEX 2010).

Występek z art. 160§3 kk charakteryzuje się nieumyślnością w znaczeniu art. 9§2 kk co oznacza, że sprawca nie ma zamiaru narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, naraża go jednak w wyniku niezachowania wymaganej w danych okolicznościach ostrożności, w sytuacji, w której sprawca narażenie człowieka przewidywał lub obiektywnie biorąc mógł przewidzieć. Nieumyślna strona podmiotowa przestępstw z art. 160§1 kk i z art. 160§2 kk spenalizowanych w art. 160§3 kk jest powodem ich uprzywilejowania, jako, że co podkreślił Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30.05.2017r. w sprawie IV KK 164/17, brak zamiaru narażenia życia albo zdrowia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty tych dóbr znacznie obniża przede wszystkim stopień winy sprawcy, a oprócz tego także stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, gdyż odpowiedzialność za odmiany nieumyślne z art. 160§3 kk , o czym była mowa wyżej wchodzi w grę gdy sprawcy można zarzucić świadome lub nieświadome naruszenie reguł ostrożności w postępowaniu z tymi najcenniejszymi dobrami człowieka w danych okolicznościach, w jakich miało to miejsce. Tak więc dla przypisania sprawcy odpowiedzialności za przestępstwo nieumyślne nie wystarcza jednak samo stwierdzenie, że zachował się nieostrożnie, gdyż konieczne jest wykazanie, że był świadomy tego, że swoim zachowaniem może zrealizować znamiona czynu zabronionego ( przewidywał taką możliwość ), bądź też możliwości takiej nie przewidywał , choć mógł ją przewidzieć. Również możliwość przypisania sprawcy skutków czynu obejmuje normalne, a niewykraczające poza możliwość przewidywania następstwa jego zachowania . Następstwa te muszą nadto pozostawać w związku z zawinionym naruszeniem tych reguł ostrożności, które w konkretnym układzie sytuacyjnym wywołał stan niebezpieczeństwa dla określonego dobra prawnego, na co Sad Najwyższy zwrócił uwagę w uzasadnieniu powołanego wyżej postanowienia.

Aby podmiot mógł zostać uznany za sprawcę narażenia, o którym mowa w art. 160 kk, na co zwrócił uwagę w wyroku z dnia 21.06.2017 r. w sprawie IIKK 74/17 Sąd Najwyższy „…jego zachowanie musi naruszać wynikające z wiedzy i doświadczenia reguły postępowania z takimi dobrami jak życie i zdrowie, stwarzając nie dające się zaakceptować prawdopodobieństwo ich naruszenia. Mówiąc inaczej zachowanie podmiotu odpowiadać musi również normatywnym kryteriom prawnokarnego przypisania, których spełnienie otwiera dopiero możliwość nadania mu statusu sprawcy. Sprawcą nie jest bowiem każdy, kto obiektywnie przyczynia się do narażenia, lecz jedynie ten, kto naraża na niebezpieczeństwo swoim nieodpowiednim (nieostrożnym) zachowaniem. Skutek czynu zabronionego określonego w art. 160§1 kk może urzeczywistnić się także w zwiększeniu stopnia narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, które wystąpiło już wcześniej, ale jeśli zarzuconym zachowaniem jest nieumyślne zaniechanie ciążącego na oskarżonym obowiązku zapobiegnięcia skutkowi, to warunkiem pociągnięcia oskarżonego do odpowiedzialności karnej za przestępstwo z art. 160§2 i 3 jest obiektywne przypisanie mu takiego skutku. Będzie on spełniony wtedy, gdy zostanie dowiedzione, że pożądane zachowanie alternatywne polegające na wykonaniu przez oskarżonego ciążącego na nim obowiązku, zapobiegłoby realnemu i znaczącemu wzrostowi stopnia tego narażenia”.

Przenosząc powyższe uwagi na potrzeby niniejszej sprawy zdaniem sądu w świetle materiału dowodnego omówionego w pkt 2.1 stanowiącego podstawę ustalenia faktów bezspornym jest, że oskarżony swoim zachowaniem opisanym w pkt 1 wyroku (sąd dokonał zmiany opisu czynu zarzuconego aktem oskarżenia uwzględniając ustalenia wynikające z opinii odnośnie tego jak doszło do wypadku) oskarżony niewątpliwie wyczerpał znamiona występku z art. 160§3 kk w podanym powyżej rozumieniu. Nie ulega również wątpliwości, ze jego nieumyślność wynikała z nieświadomego naruszenia reguł ostrożności wynikających z ogólnego obowiązku ich zachowania oraz z zasad dobrej praktyki żeglarskiej wskazanej w §1.04 pkt 1a wyżej powołanego załącznika do Rozporządzenia z dnia 28.04.2003 r.

Zdaniem sądu bezspornym jest, że niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 160§1 kk mając na uwadze to, że doszło do niekontrolowanego upadku masztu miało charakter bezpośredni oraz że zachowanie oskarżonego polegające na wykonaniu ciążących na nim obowiązków w szczególności wizualnego dokonania oględzin takielunku przed przystąpieniem do kładzenia masztu zapobiegłoby temu narażeniu.

Nadmienić jedynie należy, że biegły Z. S. w sporządzonej opinii (k. 500) wskazał w przypadku stwierdzenia braku zawleczki na sworzniu łączący sztag z masztem alternatywny sposób jego położenia przy użyciu lin stałego takielunku np. topenanty, achtersztagu lub któregoś z fałów sięgających topu grota.

Mając na uwadze to, że pokrzywdzona doznała obrażeń naruszających czynności narządów ciała i powodujących rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni, a nadto, że spowodowane zostały one również nieumyślnie sąd w oparciu o art. 11§2 kk przypisany mu czyn zakwalifikował także z art. 157§3 kk.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

----

-----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

     --------

☒

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

1

J. Z.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Dokonując oceny winy i społecznej szkodliwości zarzuconego oskarżonemu czynu sąd doszedł do przekonania, że nie są one znaczne, gdyż dopuścił się go z winy nieumyślnej w wyniku tzw. nieświadomej nieumyślności w skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach o czym była mowa wyżej. Również sposób i okoliczności tego zdarzenia oraz waga naruszonych przez oskarżonego obowiązków i skutki w postaci obrażeń, jakich doznała pokrzywdzona W. S. nie są aż tak naganne, aby wymagały represji karnej. Sąd miał także na uwadze pozytywną prognozę kryminologiczną odnośnie oskarżonego, wynikającą z jego niekaralności (dane o karalności karta 585), właściwości i warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia. Uznając, że zachodzą przesłanki określone w art. 66 §1 kk, a tym samym, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa, sąd warunkowo umorzył postępowanie karne tytułem próby na podstawie art. 67 §1 kk na okres 1 roku.

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. Z.

2

2

Mając na uwadze doznane przez pokrzywdzoną obrażenia ciała oraz cele w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania sąd na podstawie art. 67 §3 kk orzekł od oskarżonego na rzecz W. S. nawiązkę w kwocie 5000 złotych, uznając, że we właściwym stopniu zadośćuczyni ona doznaną przez nią w wyniku wypadku krzywdę, a jednocześnie uwzględnił zasądzone na jej rzecz od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. wyrokiem SR w Gdyni z dnia 30.09.2020 r. w sprawie I C 228/18 zadośćuczynienie w kwocie 16114,25 zł.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

-----

--------

----------

---------

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-------

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

4

5

Na podstawie art. 618§1 pkt 11 kpk w zw. z §4 ust. 1 i 3, §17 ust. 2 pkt 3 i §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714) sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. I. S. tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu kwotę 1260,00 zł powiększoną o kwotę 289,80 zł stanowiącą 23% podatek VAT tj. łącznie 1549,80 zł.

O opłacie i kosztach sądowych w pozostałym zakresie orzeczono po myśli art. 7 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawie karnych oraz art. 624§1 kpk. Uwzględniając ustalenia dotyczące sytuacji majątkowej i wysokości osiąganych dowodów, a także wysokość orzeczonej nawiązki sąd zasadził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem opłaty, zaś w pozostałej części zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Na podstawie art. 629 kpk sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej W. S. tytułem zwrotu poniesionych przez nią wydatków w związku z ustanowieniem pełnomocnika kwotę 3.460,00 (trzy tysiące czterysta sześćdziesiąt) zł.

8. PODPIS