Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2022 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. we W.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) S.A. we W. kwotę 2.967,81 zł ( dwa tysiące dziewięćset sześćdziesiąt siedem złotych 81/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie

- od kwoty 2.475,81 zł od dnia 28.07.2020 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 492 zł od dnia 30.10.2020 r. do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2117 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia za okres od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska

Sygn. akt I C 63/21

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. we W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) z siedzibą w W. kwoty 2967,81 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 2475,81 zł od dnia 28.07.2020 r. do dnia zapłaty, a także od kwoty 492,00 zł od dnia 30.10.2020 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podał, że w dniu 2.07.2020 r. doszło do zdarzenia ubezpieczeniowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki R., nr rej. (...), należący do M. P. (1), sprawca wypadku miał zaś zawartą polisę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną. Pozwany w trakcie postępowania likwidacyjnego zakwalifikował przedmiotową szkodę jako częściową oraz przyznał i wypłacił na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w łącznej kwocie 6.658,20 zł. Zdaniem powoda zaproponowana przez pozwanego kwota odszkodowania jest rażąco zaniżona, bowiem niezależny rzeczoznawca koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia określił na kwotę 9.134,01 zł, a zatem na kwotę odbiegającą od ustalonej przez pozwanego ubezpieczyciela. Wskazał, że kwota dotychczas wypłacona poszkodowanemu nie odzwierciedla w pełni rzeczywistych kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed feralnego zdarzenia z dnia 2.07.2020 r., jednocześnie rekompensacie winno podlegać poniesienie przez poszkodowanego powoda kosztów opinii niezależnego rzeczoznawcy w kwocie 492,00 zł.

Pozwany (...) z siedzibą w W. przyznał udzielenie pokrycia ubezpieczeniowego sprawcy szkody w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wskazał jednak, że powództwo winno podlegać oddaleniu, albowiem dotychczas wypłacona kwota wyczerpała w całości roszczenia powoda z tytułu odszkodowania. Podniósł przy tym, że poszkodowany nie dopełnił obowiązku minimalizacji szkody, albowiem nie skorzystał z możliwości naprawy pojazdu w warsztacie współpracującym z pozwanym ubezpieczycielem (oferującym stosowne rabaty na części zamienne i materiały lakiernicze oraz rabat na robociznę. Dodał przy tym, że naprawa pojazdu poszkodowanego z uwagi na jego wiek, przebieg, stopień wyeksploatowania oraz wcześniejsze szkody możliwa byłaby przy zastosowaniu alternatywnych części zamiennych. Wreszcie, zdaniem pozwanego wierzytelność o zapłatę kosztów sporządzenia prywatnej opinii nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 2.07.2020 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w którym uszkodzeniu uległ samochód marki R., nr rej. (...), należący do poszkodowanego M. P. (1). Sprawca kolizji posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z pozwanym towarzystwie. W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady decyzją z dnia 27.07.2020 r. zakwalifikował szkodę w pojeździe poszkodowanego jako częściową oraz przyznał i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 6.658,20 zł.

/dowód: decyzja pozwanego z dnia 27.07.2020 r. – k. 14/

Umową cesji wierzytelności z dnia 7.08.2020 r. poszkodowany scedował na rzecz M. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R. wierzytelność przysługującą mu z tytułu naprawienia szkody majątkowej, tj. odszkodowania z polisy oc sprawcy. Ostatecznie wierzytelność została zbyta na powoda w przedmiotowej sprawie.

/dowód: okoliczności bezsporne/

Powód, nie zgadzając się z wysokością wypłaconego odszkodowania, uznając przyznane odszkodowanie za zaniżone, zlecił niezależnemu rzeczoznawcy techniki motoryzacyjnej sporządzenie kalkulacji naprawy pojazdu. Zgodnie ze sporządzoną kalkulacją koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia wynosi 9.134,01 zł. Koszt sporządzenia prywatnej opinii rzeczoznawcy na zlecenie powoda wyniósł 492,00 zł. Powód powołując się na ową kalkulację wezwał pozwanego do pełnej kompensacji szkody. Pozwany odmówił dalej idących roszczeń.

/dowód: opinia rzeczoznawcy – k. 30-34,

faktura Vat – k. 35/

Koszt naprawy pojazdu marki R., nr rej. (...) zgodnie z technologią producenta z uwzględnieniem prac kontrolno-pomiarowych w zakresie ustalonych uszkodzeń z wykorzystaniem części sygnowanych logo producenta pojazdu oryginalnych i przy przyjęciu przeciętnej stawki roboczogodziny w zakładach naprawczych na lokalnym rynku (100 zł netto za roboczogodzinę) wynosi 10.204,46 zł brutto (8.296,31 zł + 23 %VAT).

Przy uwzględnieniu części zamiennych oryginalnych i 5% rabatu na części zamienne i materiał lakierniczy oraz stawki roboczogodzin za prace naprawcze w wysokości 65 zł netto koszt naprawy pojazdu poszkodowanego wynosi 8.909,80 zł brutto (7.243,74 zł netto + VAT 23%). W zakresie uszkodzeń elementów pojazdu w bazie systemu A. nie występują części zamienne bez logo producenta. Przy likwidacji szkody z polisy oc sprawcy nie występują żadne zależności dotyczące dokonywania ewentualnych potrąceń amortyzacyjnych czy też zasad doboru części zamiennych alternatywnych stosownie do wieku pojazdu, jego przebiegu, stopnia wyeksploatowania lub wcześniejszych napraw.

Do naprawy spornego pojazdu powinny zostać wykorzystane części oryginalne.

/dowód: opinia biegłego R. S. – k. 88-117/

Uszkodzony w zdarzeniu pojazd został naprawiony przez poszkodowanego we własnym zakresie w oparciu o zakupione przez niego części oryginalne.

/dowód: zeznania świadka M. P. – k. 75-75v/

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest ustalony wyżej stan faktyczny w zakresie okoliczności zdarzenia oraz poniesionych w jego wyniku szkód w pojeździe, należącym do poszkodowanego M. P.. Bezspornym był także fakt obowiązującej w dniu zdarzenia ochrony ubezpieczeniowej w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz przebieg postępowania likwidacyjnego, przeprowadzonego przez pozwanego po dokonanym przez powoda zgłoszeniu. W szczególności w tym kontekście bezsporną pozostała kwota 6.658,20 zł, wypłacona poszkodowanemu tytułem odszkodowania. Bezspornym było wreszcie sporządzenie prywatnej opinii przez rzeczoznawcę na zlecenie powoda. Powyższe wynika tak z niekwestionowanych przez strony dokumentów, jak i twierdzeń samych stron.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie okazała się być wysokość należnego powodowi odszkodowania. Twierdzenia bowiem stron w tym zakresie wzajemnie się wykluczały. O ile bowiem pozwany nie kwestionował zasady swej odpowiedzialności z tytułu zaistniałej szkody w pojeździe, czego dowodem była zresztą zapłata na rzecz poszkodowanego kwoty 6.658,20 zł z tego tytułu, o tyle nie zgodził się z wysokością odszkodowania, dochodzonego przez powoda ponad wypłaconą kwotę.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl natomiast dyspozycji art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody winno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągałoby za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Przechodząc do zdiagnozowanej wyżej kwestii spornej, dotyczącej wysokości należnego odszkodowania z tytułu szkody w spornym pojeździe Sąd dostrzegł przede wszystkim treść opinii biegłego sądowego R. S., uznając, że stanowisko biegłego cechuje się wysokim poziomem profesjonalizmu i wiedzy oraz logiką. Sąd, w oparciu o wnioski wywiedzione przez biegłego sądowego dostrzegł, że koszt naprawy pojazdu marki R., nr rej. (...) zgodnie z technologią producenta z uwzględnieniem prac kontrolno-pomiarowych w zakresie ustalonych uszkodzeń z wykorzystaniem części sygnowanych logo producenta pojazdu oryginalnych i przy przyjęciu przeciętnej stawki roboczogodziny w zakładach naprawczych na lokalnym rynku (100 zł netto za roboczogodzinę) wynosi 10.204,46 zł brutto (8.296,31 zł + 23 %VAT). Na tej podstawie stwierdzić należy, że zaproponowane poszkodowanemu odszkodowanie w toku postępowania likwidacyjnego zostało znacząco zaniżone, albowiem to w/w kwota pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, nie zaś kwota 6.658,20 zł. Kwota 10.204,46 zł winna zatem stanowić podstawę do ustalenia odszkodowania należnego powodowi w przedmiotowej sprawie. Istotne z punktu widzenia wysokości należnego powodowi odszkodowania jest to, że przy likwidacji szkody z polisy oc sprawcy – co zostało podkreślone w sporządzonej opinii biegłego R. S. - nie występują żadne zależności dotyczące dokonywania ewentualnych potrąceń amortyzacyjnych, czy też zasad doboru części zamiennych alternatywnych stosownie do wieku pojazdu, jego przebiegu, stopnia wyeksploatowania lub wcześniejszych napraw. Wbrew zatem twierdzeniom pozwanego wymóg zastosowania rodzaju części w naprawianym pojeździe (zamienne bądź oryginalne) nie jest uzależniony od wieku pojazdu czy też stanu jego wyeksploatowania, albowiem ocenić należy, użycie jakich części zapewni przywrócenie pojazdu do jego stanu sprzed kolizji. Zastosowanie do naprawy elementów o innej charakterystyce, niż przewidziana przez producenta, bądź innych właściwościach, nie pozwala na przywrócenie właściwości technicznych i estetycznych pojazdu do stanu sprzed szkody. To z kolei w efekcie może negatywnie wpływać na funkcjonowanie pojazdu.

Sąd nie zaaprobował uwzględnionego przez biegłego sądowego wariantu kosztów naprawy pojazdu z uwzględnieniem części zamiennych oryginalnych i 5% rabatu na części zamienne i materiał lakierniczy oraz stawki roboczogodzin za prace naprawcze w wysokości 65 zł netto koszt naprawy pojazdu poszkodowanego. Przy uwzględnieniu tego wariantu koszt naprawy pojazdu wynosi 8.909,80 zł brutto (7.243,74 zł netto + VAT 23%). Biegły sądowy wskazał przy tym, że w zakresie uszkodzeń elementów pojazdu w bazie systemu A. nie występują części zamienne bez logo producenta. Podkreślił, że do naprawy pojazdu winny zostać wykorzystane części oryginalne. Nadto, pozwany nie wykazał (nawet nie próbował wykazywać), by oferował poszkodowanemu naprawę w warsztacie z nim współpracującym, ani także tego, że poszkodowanemu zostały zaoferowane jakiekolwiek rabaty. Wymaga podkreślenia, że poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Poszkodowany ma również prawo naprawić pojazd samodzielnie w oparciu o zakupione przez siebie części. W interesie poszkodowanego leży przede wszystkim naprawa umożliwiająca przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, a niezbędnymi kosztami naprawy są koszty umożliwiające to przywrócenie.

Marginalnie wskazać należy, że obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany naprawił pojazd i czy w ogóle zamierza go naprawić (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2003 roku, IV CKN 387/01, LEX nr 141410, uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 roku, III CZP 68/01, OSPiKA 2002/7-8/103, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1988 roku, I CR 151/88, LEX nr 8894). Dostrzec również należy, że przypisanie bowiem poszkodowanym naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem jest możliwe jedynie wtedy, gdy świadomie lub przez niedbalstwo skorzystali oni z usług droższych. Zarzut uchybienia obowiązkowi z art. 354 § 2 k.c. mógłby zatem wchodzić w grę tylko w razie wykazania świadomości i niedbalstwa poszkodowanych przy skorzystaniu z podmiotu stosującego stawki wygórowane (i to rażąco). Niewątpliwie w realiach niniejszej sprawy działań poszkodowanego, który samodzielnie naprawił pojazd, zakupując części oryginalne – nie należy ocenić negatywnie, jako zwiększenie rozmiaru szkody.

W efekcie Sąd, uwzględniając powyższe, a przy tym koszt naprawy pojazdu na kwotę 10.204,46 zł brutto i wypłaconą kwotę odszkodowania, tj. 6.658,20 zł – uznał, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości (w odniesieniu do kwoty odszkodowania).

Uwzględnieniu podlegało również roszczenie o zwrot kosztów sporządzenia ekspertyzy na zlecenie powoda, tj. o zapłatę kwoty 492,00 zł. Wysokość tej kwoty wynika z faktury VAT dołączonej do akt sprawy. Sąd uznał w tym kontekście, ze wykonanie takiej ekspertyzy było uzasadnione, albowiem powód nie mógł w inny sposób udokumentować pozwanemu zasadności i wysokości zgłoszonych roszczeń. To bowiem pozwany obowiązany był do ustalenia odszkodowania w sposób fachowy i odpowiadający rynkowym stawkom. Kwota ta mieści się zatem w ramach adekwatnego związku przyczynowego ze szkodą (tak też Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18.05.2004 r. III CZP 24/04, publ. OSNC 2004/7-8/117). Wobec tego, że treść tej opinii była kwestionowana, ustalenie okoliczności sprawy wymagało wiadomości specjalnych, konieczne wiec było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego (por. m.in. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.11.2010 r., I CSK 57/10, Lex nr 688661). W szczególności dopiero opinia biegłego pozwoliła na stwierdzenie, że pozwany w toku postępowania likwidacyjnego zaniżył wysokość wypłaconego poszkodowanemu odszkodowania. Marginalnie jedynie dostrzec należy, że koszt naprawy pojazdu ustalony przez biegłego sądowego był zbliżony do kwoty ustalonej w prywatnej ekspertyzie.

W związku z powyższym Sąd orzekł po myśli powołanych przepisów jak w pkt 1 sentencji na podstawie art. 805 § 1 k.c. O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 481 k.c. w zw. z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2021, 854), uwzględniając przy tym żądanie pozwu, dzień następujący po wydaniu decyzji pozwanego (w odniesieniu do kwoty odszkodowania), a także upływ 14 dni od dnia wezwania pozwanego do zapłaty (w odniesieniu do kosztów ekspertyzy).

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, tj. o treść art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych i celowych kosztów procesu poniesionych przez powoda należało zaliczyć opłatę sądową od pozwu w kwocie 200,00 zł, koszty zastępstwa procesowego profesjonalnego pełnomocnika 900 zł, poniesioną opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, a także kwotę 1000,00 zł tytułem wydatków związanych ze sporządzoną w sprawie opinią biegłego sądowego. Mając powyższe na względzie orzeczono jak w pkt 2 sentencji przy uwzględnieniu treści art. 98 § 1 ¹ k.p.c.