Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2021 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Anna Lasko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2021 r. w Kamiennej Górze

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. P. kwotę 24.486,59 zł (słownie złotych: dwadzieścia cztery tysiące czterysta osiemdziesiąt sześć 59/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 02.07.2020 r. do dnia zapłaty;

II  dalej idące powództwo oddala;

III  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. P. kwotę 5.542,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV  przyznaje biegłemu J. W. od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze) kwotę 511,15 zł (słownie: pięćset jedenaście złotych 15/100) tytułem wynagrodzenia za stawiennictwo na rozprawie;

V  nakazuje stronie pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze) kwotę 811,25 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 298/20

UZASADNIENIE

Powód M. P. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 24 486,59 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty:

- 23 986,59 zł od dnia 29.10.2019 r. do dnia zapłaty,

- 500 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Strona powodowa wniosła o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powód podał, że w dniu 2.09.2019 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został należący do niego pojazd marki B. o nr. rej. (...). Powód wskazał, że sprawca szkody był objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Powód wyjaśnił, że pozwane Towarzystwo (...) przyjęło na siebie odpowiedzialność za naprawienie szkody i wypłaciło odszkodowanie w łącznej kwocie 29 471,57 zł. Powód podał, że zlecił wykonanie ekspertyzy, z której wynikało, że koszt naprawy pojazdu wynosi 53 458,16 zł. Powód wskazał, że domaga się dopłaty z tytułu kosztów naprawy pojazdu w kwocie 23 986,59 zł oraz zwrotu kosztów wykonania kalkulacji w kwocie 500 zł.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko strona pozwana przyznała, że jest odpowiedzialna za naprawienie szkody i w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego szkody zaistniałej w dniu 2.09.2019 r. wypłaciła odszkodowanie w kwocie 29 471,57 zł. W ocenie strony pozwanej wypłacone odszkodowanie jest odpowiednie do rozmiaru poniesionej szkody i pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku, ponadto wysokość odszkodowania powinna zostać ustalona na podstawie wydatków, jakie poniósł poszkodowany na naprawę, a nie na podstawie hipotetycznego wyliczenia biegłego. Pozwany zakład ubezpieczeń zakwestionował zasadność zwrotu kosztów wykonania prywatnej ekspertyzy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2.09.2019 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki B. o nr. rej. (...) należący do powoda M. P.. Sprawca zdarzenia objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W.. W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego stron pozwana przyznała i wypłaciła powodowi odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu w kwocie 29 471,57 zł.

(okoliczności bezsporne)

Powód zlecił wykonanie prywatnej kalkulacji, z której wynikało, że koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wyniesie 53 458,16 zł. Powód zapłacił za tę ekspertyzę 500 zł.

Dowód: kalkulacja naprawy k. 17-40, faktura VAT k. 41.

Rzeczywisty koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki B. o nr. rej. (...) powstałych w dniu 2.09.2019 r., przy zastosowaniu nowych, oryginalnych części zamiennych, a także średniej stawki za usługę naprawy wynosi 54 335,64 zł. Koszt ten nie przekracza wartości przedmiotowego pojazdu w stanie sprzed szkody.

Dowód: opinia biegłego z zakresu kosztorysowania napraw J. W. k. 68-115, wyjaśnienia biegłego do opinii e-protokół rozprawy z 24.11.2021 r. od 00:02:05 do 00:59:29, dokumentacja zdjęciowa k. 141-143,146, kalkulacje k. 144-145,147-150.

Pozew został doręczony stronie pozwanej w dniu 1 czerwca 2020 roku.

Dowód: elektroniczne potwierdzenie odbioru k. 52.

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń stanu faktycznego dokonano w oparciu o okoliczności bezsporne, treść opinii biegłego sądowego z zakresu kalkulacji warsztatowej. Poza sporem pozostawały takie okoliczności jak odpowiedzialność strony pozwanej co do zasady za naprawienie szkody oraz wysokość dotychczas wypłaconej kwoty odszkodowania. Sporny był przede wszystkim rzeczywisty koszt naprawy uszkodzonego pojazdu. Należało także odnieść się co do zasadności zwrotu kosztów wykonania prywatnej kalkulacji.

W pierwszym rzędzie trzeba zauważyć, że strona pozwana ponosiła za sprawcę szkody odpowiedzialność gwarancyjną za jej naprawienie w związku z istnieniem umowy odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Odpowiedzialność taką strona pozwana zresztą na siebie przyjęła dokonując wypłaty bezspornej sumy odszkodowania. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Pojęcie szkody nie zostało zdefiniowane ustawowo, przyjmuje się jednak, że szkodą jest każdy uszczerbek w prawnie chronionych dobrach, z którym to ustawa wiąże powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej. Szkoda majątkowa obejmuje rzeczywistą stratę ( damnum emergens) oraz utracone korzyści ( lucrum cessans). Według przepisu art. 363 § 1 k.c., naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Ustaleń w zakresie określenia rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu sąd dokonał w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu wyceny kosztów napraw powypadkowych J. W.. Biegły w swojej opinii odniósł się do kalkulacji obu stron. Po wniesieniu przez strony zastrzeżeń do pisemnej opinii, biegły złożył wyjaśnienia do opinii, w których uwzględnił większość zarzutów stron, a także dokonał przeliczenia kosztów naprawy. W ocenie sądu tak poprawiona opinia biegłego określała rzeczywiste koszty naprawy pojazdu po szkodzie. Biegły wyjaśnił, że określając średnią stawkę usług za naprawy opierał się na materiałach Rzecznika Ubezpieczonych. Należy powtórzyć za biegłym, że zdjęcia pojazdu obrazują, że doszło do uszkodzenia szyny siedzenia w związku z czym należało ten element wymienić. Biegły sądowy uwzględnił natomiast zarzut strony pozwanej dotyczący zdublowania napraw kamer i czujników parkowania i w tym zakresie dokonał korekty opinii. Ponadto biegły, po obejrzeniu bardziej szczegółowych zdjęć uszkodzonego pojazdu, uwzględnił większość zarzutów powoda dotyczących części, które powinny zostać naprawione. Biegły wyjaśnił, że we wcześniejszej kalkulacji opierał się tylko na wydrukach zdjęć wykonanych przez D. R.. Ostatecznie biegły wskazał, że rzeczywisty koszt naprawy pojazdu powoda, przy użyciu części oryginalnych, wyniesie 54 335,64 zł. Nie stwierdzono, aby w pojeździe powoda były zamontowane inne części niż oryginalne. Ponadto pojazd powoda był wyprodukowany w 2017 roku, a więc w chwili szkody był autem prawie nowym. W ocenie sądu dokonanie sposobu naprawy zaproponowane przez biegłego doprowadzi do pełnej kompensaty szkody. Istotne jest również, co zaznaczył biegły w opinii, że wartość pojazdu w stanie sprzed zdarzenia, przewyższała koszty jego naprawy. Nie mieliśmy zatem do czynienia w sprawie ze szkodą całkowitą. To do poszkodowanego należy wybór co do sposobu naprawienia szkody. Poszkodowany, jeśli nie chce, w ogóle nie musi dokonywać naprawy powstałych uszkodzeń. Z orzeczniczego punktu widzenia istotne jest jedynie wyliczenie kosztów likwidacji szkody, a nie określanie w jaki sposób poszkodowany naprawił swój pojazd.

Należało zatem uwzględnić powództwo w całości, gdyż rzeczywisty koszt naprawy (54 335,64 zł) przewyższał dopłatę do odszkodowania dochodzoną przez powoda w niniejszym procesie.

W tym miejscu trzeba odnieść się do prywatnej kalkulacji powoda, a konkretnie do ustalenia czy należy się mu od strony pozwanej zwrot kosztów wykonania prywatnej ekspertyzy. W ocenie sądu powodowi przysługuje zwrot kosztów jej wykonania z przyczyn następujących. Przede wszystkim trzeba zauważyć, że powód udowodnił, że poniósł koszt wykonanej kalkulacji (k.41). Trzeba zaznaczyć, że koszty likwidacji szkody – jak się okazało - zostały zaniżone prawie dwukrotnie. Skoro powód poniósł wydatek na opinię techniczną, a ta stanowiła wiarygodne dla niego źródło informacji o rozmiarach szkody, to dostrzegalny jest związek pomiędzy kosztami takiej opinii a samą szkodą. Dodatkowo trzeba podkreślić, że koszt wykonania prywatnej ekspertyzy nie był znaczny. Z tych przyczyn należało zasądzić zwrot kosztów za opinię.

Odsetki od zasądzonej kwoty przyznano zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych tj. po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody. Pozew został doręczony stronie pozwanej w dniu 1 czerwca 2020 roku, a zatem odsetki od tej kwoty należało zasądzić od 2.07.2020 r.

Powództwo zostało oddalone co do początkowej daty odsetek, co jednocześnie rzutowało na orzeczenie o kosztach procesu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., który stanowi, że sąd może wyłożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Kosztami procesu obciążono stronę pozwaną. Do kosztów powoda należały koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3 600 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17 z, opłaty sądowej – 1 225 zł oraz zaliczki na opinię – 700 zł; łącznie 5 542 zł.

Należało przyznać biegłemu J. W. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwotę 511,15 zł tytułem wynagrodzenia za stawiennictwo na rozprawie, wynikającą z przedłożonej przez biegłego faktury.

Kwota 811,25 zł wyłożona tymczasowo przez Skarb Państwa na poczet wynagrodzenia biegłego nie znalazła pokrycia we wniesionych zaliczkach. Mając na uwadze wynik sprawy zgodnie z przepisami art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 zd. 2 k.p.c. należało nakazać stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwotę 811,25 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.