Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 23 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: Anna Zakrzewska

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2020 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa T. O.

przeciwko Przedsiębiorstwu Usługowo-Handlowemu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

o zapłatę

1.  uchyla nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w dniu 09 stycznia 2018 r. w sprawie sygn. akt V GNc 5571/17 w całości,

2.  zasądza od pozwanego Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na rzecz powoda T. O. kwotę 49.234,22 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy dwieście trzydzieści cztery złote 22/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 48.000,00 zł od dnia 09 grudnia 2017r. do dnia zapłaty,

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

4.  zasądza od pozwanego Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na rzecz powoda T. O. kwotę 7.246,11 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

5.  zasądza od pozwanego Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na rzecz powoda T. O. kwotę 2.596,38 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zabezpieczającego,

6.  nakazuje pobrać od powoda T. O. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 101,13 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

7.  nakazuje pobrać od pozwanego Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 2.427,08 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt V GC 1672/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego w Kaliszu V Wydziału Gospodarczego
w dniu 08 grudnia 2017 r. (data stempla pocztowego) powód T. O. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika domagał się orzeczenia nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, że pozwany Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. ma zapłacić mu kwotę 51.288,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 50.000,00 zł od dnia 09 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pozwany zlecił mu prace określone w zamówieniu nr PB/04/16
z dnia 20 czerwca 2016 r. Prace te stanowiły pierwszą część zlecenia, gdyż zostało one poszerzone dnia 31 sierpnia 2016 r. z uwagi na zwiększenie obmiaru robót. Za wykonanie tej pierwszej części zlecenia powód w dniu 03 marca 2017 r. wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 100.761,90 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 02 kwietnia 2017 r. Na poczet przedmiotowej faktury pozwany uregulował kwotę 20.761,90 zł w dniu 29 maja 2017 r. oraz kwotę 30.000,00 zł w dniu 20 czerwca 2017 r. Do zapłaty pozostała mu jeszcze suma 50.000,00 zł. Z uwagi na ustalenia stron zapłata tej kwoty została prolongowana do dnia 31 sierpnia 2017 r. Powód podniósł, że ponaglenie do zapłaty zostało wysłane do pozwanego mailem przez jego pracownika. Wskazał, że mimo, iż pozwany zaakceptował fakturę i w dniu 26 sierpnia 2017 r. uzgodnił z powodem saldo na kwotę 50.000,00 zł, do chwili wytoczenia powództwa nie uregulował reszty należności. Powód podniósł również, iż za okres od dnia 01 września 2017 r. do dnia 08 grudnia 2017 r. skapitalizował należne mu odsetki i tak ustaloną kwotę w wysokości 1.288,36 zł doliczył do należności głównej w wysokości 50.000,00 zł, zaś dalszych odsetek od kwoty 50.000,00 zł domaga się od dnia 09 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty.

W dniu 09 stycznia 2018 r. w sprawie V GNc 5571/17 Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, którym w całości uwzględnił żądanie pozwu.

Dnia 02 lutego 2018 r. (data wpływu) pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika złożył zarzuty od nakazu zapłaty, w których zaskarżył go w całości. Podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu oraz nieistnienia zobowiązania i wniósł
o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Pile V Wydziałowi Gospodarczemu, uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych jak również kosztów postepowania zabezpieczającego wszczętego przez powoda.

W uzasadnieniu zarzutów pozwany przyznał, że strony zawarły umowę, na podstawie której powód zobowiązał się do wykonania prac polegających na rekultywacji na działce nr (...) obręb K. gmina D. na podstawie zamówienia nr PB/04/16 z dnia 20 czerwca 2016 r. Przedmiotowe prace zostały następnie zmienione w zakresie powierzchni działki, na której miały być wykonane. Przyznał również, że powód w dniu 03 marca 2017 r. wystawił mu fakturę VAT nr (...) na kwotę 100.761,90 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 02 kwietnia 2017 r., która jednak nie została przez niego zaakceptowana, ani opłacona, gdyż prace objęte umową nie zostały wykonane. Pozwany wskazał, że pozostawał w przekonaniu, iż zlecone roboty zostały wykonane przez powoda należycie i na prośbę powoda w dniu 29 maja 2017 r. uregulował kwotę 20.761,90 zł oraz kwotę 30.000,00 zł w dniu 20 czerwca 2017 r. Podniósł, że pozostając pod wpływem błędu wywołanego przez powoda co do prawidłowości wykonanych prac tymczasowy zarząd w dniu 11 lipca 2017 r. zawarł z powodem porozumienie uznające należyte wykonanie prac o wartości 100.761,89 zł oraz obowiązek zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia w wysokości 50.000,00 zł. Nowy Prezes Zarządu pozwanego opierając się na wcześniejszym porozumieniu dokonał uzgodnienia salda wzajemnych rozliczeń na kwotę 50.000,00 zł na rzecz powoda. Podniósł, że powód wykorzystał okres zmian w jego władzach w celu uzyskania oświadczeń o zaakceptowaniu całości prac oraz uznaniu wynagrodzenia. Pozwany wskazał, że po przeprowadzeniu w dniu 17 października 2017 r. wizji lokalnej okazało się, że prace zostały przez powoda wykonane należycie wyłącznie na 54 mb działki. Strony podjęły negocjacje w celu uzgodnienia porozumienia. W dniu 01 grudnia 2017 r. przekazał powodowi kwotę 2.000,00 zł jako zaliczkę na poczet wynagrodzenia za należyte wykonanie pozostałych prac. Ostatecznie do zawarcia ugody nie doszło. Dlatego też pozwany złożył powodowi oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego w porozumieniu z dnia 11 lipca 2017 r. w zakresie uznającym należyte wykonanie przez powoda prac o wartości 100.761,89 zł oraz obowiązku zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia w wysokości 50.000,00 zł z tytułu faktury VAT nr (...) oraz od oświadczenia dotyczącego uzgodnienia sald na kwotę 50.000,00 zł, jako złożonych pod wpływem błędu. Pozwany wskazał, że na podstawie pisma z dnia 23 stycznia 2018 r. odstąpił od umowy łączącej strony, zatem uznać należy, iż wypłacone powodowi dotychczas sumy w całości pokrywają należne mu wynagrodzenie.

Postanowieniem z dnia 05 lutego 2018 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Pile – Sądowi Gospodarczemu, jako właściwemu do jej rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodził się powód i w dniu 22 lutego 2018 r. złożył zażalenie.

W dniu 01 marca 2018 r. (data wpływu) pełnomocnik powoda złożył wniosek o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów postepowania zabezpieczającego w wysokości 2.596,38 zł, w tym 1.350,00 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego w postepowaniu zabezpieczającym.

Postanowieniem z dnia 25 maja 2018 r. wydanym w sprawie sygn. akt XIII Gz 281/18 Sąd Okręgowy w Łodzi XIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy uchylił zaskarżone postanowienie i pozostawił Sądowi Rejonowemu rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód T. O. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) w K. w oparciu o wpis do (...). Pozwany Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. jest wpisany do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(fakty bezsporne).

W dniu 20 czerwca 2016 r. zawarły umowę, na podstawie której powód w oparciu o zamówienie nr PB/04/16 zobowiązał się do wykonania prac polegających na rekultywacji działki nr (...) obręb K. gmina D. na obszarze 5.200 m ². Roboty obejmowały usunięcie humusu o grubości 5-30 cm, usunięcie soczewek/przewarstwień piaskowych wraz z utylizacją piasku, odbudowę drenażu na powierzchni 5.200 m ², identyfikację miejsc uszkodzenia drenażu i jego naprawę (rura odpływowa PCV dn 200 mm), rozłożenie humusu przy założeniu 25% zakupu nowego materiału, a także zabiegi agrotechniczne: głęboszowanie, wzruszenie agregatorem ziemi, nawiezienie obornika (40 t/h), głęboką orkę, przemieszanie ziemi i obornika agregatem oraz wapniowanie. Zamówienie zostało podpisane przez powoda oraz Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...).

(dowód: zamówienie k. 14 (135), zeznania świadków: M. P. k. 278v-279, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:02:09-00:15:30, B. B. k. 279-279v, , e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:16:01-00:32:00, przesłuchanie Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...) k. 279v-280, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:32:04-00:42:30).

Dnia 05 sierpnia 2016 r. został sporządzony protokół odbioru robót Nr 3 – część 1 dotyczący wykonania prac rekultywacyjnych związanych z realizacją zadania geologicznego pod nazwą (...), zlokalizowanego w gminie D., powiecie (...), woj. (...) na działce nr (...), zlokalizowanej w obrębie K.. Przedmiotem odbioru były prace wykonane zgodnie z umową Nr (...) zawartą pomiędzy (...) S.A. w W. a pozwanym. Odbiorem częściowym objęte było ściągnięcie humusu na odkład, hałdowanie humusu do ponownego wykorzystania i humusu do wywiezienia oraz usunięcie soczewek podsypki piaskowej. Po dokładnym zbadaniu zakresu robót stwierdzono, że zostały one wykonane prawidłowo. Odbiorowi podlegało 84 mb długości pola na całej szerokości. Została udzielona zgoda na zahumusowanie na rozplantowanej powierzchni. Jakość dostarczonej gleby na bieżąco miał weryfikować właściciel gruntu. Część humusu była wywieziona i w to miejsce do uzupełnienia przywieziono humus ponownie. R. humusu zostało zakończone. Protokół został podpisany przez przedstawiciela powoda R. L., przedstawiciela pozwanego J. W., przedstawiciela (...) S.A. B. B. oraz właściciela gruntu S. K..

(dowód: protokół odbioru k. 47-48 (136-137), zeznania świadków: J. W. k. 251-252, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:53:24-01:04:50, B. B. k. 279-279v, , e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:16:01-00:32:00, R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11przesłuchanie Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...) k. 279v-280, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:32:04-00:42:30).

W dniu 17 sierpnia 2016 r. został sporządzony protokół odbioru robót Nr 3 – część 2 dotyczący wykonania prac rekultywacyjnych związanych z realizacją zadania geologicznego pod nazwą (...), zlokalizowanego w gminie D., powiecie (...), woj. (...) na działce nr (...), zlokalizowanej w obrębie K.. Przedmiotem odbioru były prace wykonane zgodnie z umową Nr (...) zawartą pomiędzy (...) S.A. w W. a pozwanym. Odbiorem częściowym objęte było ściągnięcie humusu na odkład, hałdowanie humusu do ponownego wykorzystania oraz humusu do wywiezienia, usunięcie soczewek podsypki piaskowej, a także rozprowadzenie humusu na części działki odebranej protokołem nr (...) – część 1. Po dokładnym zbadaniu zakresu robót stwierdzono, że zostały one wykonane prawidłowo. R. humus na długości 54 m, usunięto soczewki pisakowe z pozostałej części zajętego terenu, pozyskany/zebrany humus ułożono w hałdach. Na część odchwaszczonej należało dowieźć ok. 5 cm humusu, pozyskany z działki humus oczyścić i rozplantować na odsłoniętej powierzchni, dowieźć i rozplantować humus do wysokości działek sąsiednich. Jakość dostarczonej gleby na bieżąco miał weryfikować właściciel gruntu. Protokół został podpisany przez przedstawiciela powoda R. L., przedstawiciela pozwanego J. W., przedstawiciela (...) S.A. B. B. oraz właściciela gruntu S. K..

(dowód: protokół odbioru k. 49-50 (137), zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11, przesłuchanie Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...) k. 279v-280, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:32:04-00:42:30).

W trakcie realizacji umowy zastrzeżenia do prac wykonywanych przez powoda zgłaszał (...). Miał dużo, nie zawsze uzasadnionych wątpliwości. Humus dowieziony przez powoda był zanieczyszczony, ale klasa tego gruntu był lepsza, niż ta, co była na działce nr (...).

(dowód: zeznania świadka M. P. k. 278v-279, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:02:09-00:15:30, przesłuchanie Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...) k. 279v-280, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:32:04-00:42:30).

W trakcie realizacji zamówienie nr PB/04/16 zostało przez strony zmienione w dniu 31 sierpnia 2016 r. Zmiana polegała na zwiększeniu powierzchni prac z 5.200 m ² na 6.744 m ².

(dowód: zestawienie robót k. 42-43, zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11, przesłuchanie Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...) k. 279v-280, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:32:04-00:42:30).

W dniu 21 września 2016 r. pozwany zlecił powodowi dowóz i rozplantowanie humusu (ziemi) w ilości 1.350 m ² na działkę nr (...) w miejscowości N.. Strony ustaliły, że za ww. prace powód otrzyma wynagrodzenie w wysokości 49.500,00 zł netto. Wynagrodzenie miało być płatne w terminie 30 dni po wystawieniu faktury. Pozwany zobowiązał się udostępnić powodowi na swój koszt utwardzoną drogę dojazdową. Termin rozpoczęcia prac został ustalony na dzień 22 września 2016 r. a ich zakończenie na dzień 29 września 2016 r. Zlecenie zostało podpisane przez powoda, Prezesa Zarządu – Dyrektora pozwanego W. M. i Członka Zarządu – Zastępcę Dyrektora P. G..

(dowód: zlecenie k. 44 (138, zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11)).

W dniu 05 października 2016 r. została sporządzona notatka ze spotkania dotyczącego statusu rekultywacji gruntów w m. N. na działce (...). Wzięli w nim udział powód wraz z pracownikiem R. L., Prezes Zarządu pozwanej spółki (...), przedstawiciel (...) S.A., Inspektor nadzoru budowlanego M. P. oraz właściciele gruntu małżonkowie K.. Na spotkaniu właściciele gruntu wyrazili niezadowolenie z wjazdu wywrotek powoda na odsłoniętą warstwę martwicy po deszczach, co spowodowało powstanie kolein oraz prawdopodobnie uszkodzenia drenów, jak również z obecności frakcji stałych w rozplantowanej części działki i klasy nawiezionej ziemi. Oświadczyli, że cokolwiek zostanie zrobione na działce, oni i tak nie odbiorą tych prac. W związku z tym przedstawiciel (...) S.A., pozwanego i powód ustalili, że po ustaniu deszczów i osuszeniu gruntów nastąpi przesortowanie ziemi rozplantowanej w celu usunięcia frakcji stałych, usunięcie kolein oraz dowiezienie w to miejsce humusu, sprawdzenie drenażu i w przypadku stwierdzenia uszkodzenia jego naprawienie oraz rozplantowanie humusu. W tej dacie humus został rozłożony na ok. 80% działki S. K..

(dowód: notatka k. 139, zeznania świadka M. P. k. 278v-279, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:02:09-00:15:30).

W 2016 r. powód wykonał pierwszą część zlecenia. Prace w 2017 r. zostały rozpoczęte od naprawy drenażu.

(dowód: zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11).

Pismem z dnia 15 lutego 2017 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 81.920,24 zł netto tytułem pierwszej części zlecenia wskazując, że w całości zostało wykonane. Jednocześnie zobowiązał się do dokończenia prac, z uwzględnieniem warunków atmosferycznych.

(dowód: pismo k. 145).

Za wykonanie pierwszej części zlecenia nr PB/04/16 z dnia 20 czerwca 2016 r. powód w dniu 03 marca 2017 r. wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 100.761,90 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 02 kwietnia 2017 r. Fakturę wystawiono na podstawie sporządzonych protokołów odbioru prac. Została ona odebrana i podpisana przez pracownika pozwanej spółki R. K. i opatrzona pieczątką firmową pozwanej. Wystawienie faktury zostało ustalone z Prezesem Zarządu pozwanej spółki (...).

(dowód: faktura VAT k. 15, e-mail k. 144, zeznania świadka I. K. (1) k. 251, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:48:00-00:53:00, R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11).

Na poczet przedmiotowej faktury pozwany uregulował kwotę 20.761,90 zł w dniu 29 maja 2017 r. oraz kwotę 30.000,00 zł w dniu 20 czerwca 2017 r.

(dowód: zestawienie operacji k. 16).

W dniu 01 czerwca 2017 r. odbyło się spotkanie przedstawiciela powoda R. L., pozwanego (...) S.A. B. B., w trakcie którego wskazano, że pozwany nie przystąpił do kontynuowania prac, mimo wcześniejszego zgłoszenia takiego zamiaru. Ustalono, że powód rozpocznie prace w momencie uregulowania przez pozwanego należności za zaległą fakturę, dalszy zakres prac pozostaje bez zmian a wykonawca poinformuje inwestora o terminie wznowienia prac. Ze spotkania została sporządzona notatka, którą podpisały uczestniczące w nim osoby.

(dowód: notatka k. 172).

Dnia 30 czerwca 2017 r. został sporządzony protokół odbioru ostatecznego wykonania prac rekultywacyjnych związanych z realizacją zadania geologicznego pod nazwą (...) zlokalizowanego w gminie D., powiecie (...), województwie (...) na działce nr (...), obręb K.. Obejmował wymieniony i naprawiony odcinek drenu. Stwierdzono, że roboty zostały wykonane zgodnie ze zleceniem z dnia 20 czerwca 2016 r., należycie pod względem technicznym i zostały odebrane. Po obłożeniu drenu warstwą słomy można było przystąpić do kontynuacji prac – rozplantowania humusu i dowodu ziemi. Protokół został podpisany przez przedstawicieli powoda R. L., pozwanego (...) S.A. B. B..

(dowód: protokół k. 140, zeznania świadka B. R. k. 203, e-protokół rozprawy z dnia 11.03.2019r. 00:03:07-00:12:47).

W dniu 11 lipca 2017 r. strony podpisały porozumienie w celu ustalenia zasad wykonania robót w miejscowości N. na podstawie łączących je umów w oparciu o: a) zamówienie z dnia 20 czerwca 2016 r. oraz przeliczenie, które powstało z uwagi na zwiększenie obmiaru wykonanych robót z dnia 31 sierpnia 2016 r. na wykonanie robót ziemnych szczegółowo opisanych w ofercie na działce nr (...) w N. wartość zlecenia – część pierwsza w kwocie 81.920,24 zł netto (tj. 100.761,89 zł brutto) oraz część druga w kwocie 17.477,82 zł netto (tj. 21.497,71 zł brutto), b) zlecenie z dnia 21 września 2016 r. na dowóz i rozplantowania humusu w ilości 1.350 m ² na działkę nr (...) w miejscowości N. – wartość zlecenia 49.500,00 zł (tj. 60.885,00 zł brutto) (§1). Strony zgodnie oświadczyły, że powód wykonał prace w zakresie opisanym w §1 lit. a) część pierwsza i z tytułu czego wystawił na rzecz pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 100.761,89 zł brutto z terminem płatności określonym na dzień 02 kwietnia 2017 r., z której do zapłaty w dniu zawarcia porozumienia pozostała kwota 50.000,00 zł. Z uwagi na to pozwany oświadczył, że zapłaci pozostałą kwotę z faktury VAT nr (...), tj. 30.000,00 zł brutto do dnia 31 lipca 2017 r. oraz kwotę 20.000,00 zł brutto do dnia 31 sierpnia 2017 r. na konto powoda (§2). Nadto strony ustaliły, że powód wykona pozostały zakres umowy w terminie 30 dni od daty zawarcia porozumienia z wyłączeniem dni, w których prace nie będą możliwe z uwagi na warunki atmosferyczne. Porozumienie zostało podpisane przez powoda oraz osoby umocowane do działania w imieniu pozwanego: Prezesa Zarządu Dyrektora pozwanego P. S. oraz Prokurenta Główną Księgową pozwanego I. K. (2). Przed podpisaniem treść porozumienia była negocjowana przez strony. Przed zawarciem porozumienia powód ustalał, czy P. S. uprawniony do reprezentowania pozwanej spółki.

Wpłatę kwoty 30.000,00 zł do dnia 31 lipca 2017 r. a następnie 20.000,00 zł do dnia 31 sierpnia 2017 r. P. S. uzgadniał z Rada Nadzorczą pozwanej spółki.

(dowód: porozumienie k. 45 (74), korespondencja mailowa k. 148-163).

Podpisując porozumienie P. S. kierował się fakturą VAT zaakceptowaną przez poprzedniego Prezesa Zarządu W. M.. Wcześniej rozmawiał także z B. R., który był na odbiorze w dniu 30 czerwca 2017 r., a od którego uzyskał informację, że jakieś prace przez powoda zostały wykonane.

(dowód: zeznanie świadka P. S. k. 204, e-protokół rozprawy z dnia 11.03.2019r. 00:12:58-00:17:52).

W e-mailu z dnia 26 lipca 2017 r. pracownik powoda R. L. poinformował pozwanego, że nie ma możliwości kontynuowania prac z uwagi na intensywne opady deszczu.

(dowód: e-mail k. 165, zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11).

Nowy Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...) poprosił powoda, aby nie rozpoczynał kontynuacji robót. Mailem z dnia 10 sierpnia 2017 r. powód zwrócił się o potwierdzenie aktualnej reprezentacji pozwanego.

(dowód: e-mail k. 166).

Pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r. znak PS 96/07 pozwany uzgodnił z powodem saldo konta rozrachunkowego dotyczącego wykonanych przez powoda prac, objętych fakturą VAT nr (...) na dzień 31 lipca 2017 r. na kwotę 50.000,00 zł. Za pozwaną dokument podpisał Prezes Zarządu J. S. oraz Prokurent Główna Księgowa I. K. (2).

(dowód: uzgodnienie sald k. 17).

Pismem datowanym na ten sam dzień pozwany oświadczył, iż projekt ugody, jaki powodowi przesłał poprzedni Zarząd pozwanego nie zawiera odniesienia do stanu faktycznego, brak zatem podstaw do jego realizacji. Pismo to zostało podpisane przez Prezesa Zarządu pozwanego J. S. oraz Prokurenta Główną Księgową I. K. (2).

(dowód: pismo k. 175).

Mailem z dnia 23 sierpnia 2017 r. pracownik powoda R. L. zwrócił się do pozwanego o uregulowanie raty zadłużenia w kwocie 30.000,00 zł wymagalnej na dzień 31 lipca 2017 r. oraz przypomniał o terminie płatności pozostałej części należności, tj. kwoty 20.000,00 zł do dnia 31 sierpnia 2017 r. Nadto wskazał, że powód w 80% wykonał pozostałą część zlecenia, którego zakończenie zostało wstrzymane na polecenie nowego Zarządu pozwanego i poprosił o podanie, do kiedy ma trwać zawieszenie prac. W odpowiedzi Prezes Zarządu pozwanego J. S. poinformował powoda, że nie posiada żadnego zawartego z nim porozumienia, a ewentualne roszczenia powód winien kierować do osób, które dokonywały z nim ustaleń. Wskazał, że poprzedni Zarząd nie uzyskał absolutorium i powodowi przysługuje prawo do kierowania roszczeń do byłych jego członków.

(dowód: e-mail k. 18, 166-171, zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11).

Dnia 17 października 2017 r. na działce nr (...) w miejscowości N. odbyło się spotkanie przedstawicieli: (...) S.A. B. B., pozwanego K. M. i powoda R. L.. Podczas wizji lokalnej stwierdzono, że z całej powierzchni działki został ściągnięty humus, usunięto soczewki z podsypki piaskowej (prawidłowość wykonania tego zakresu została potwierdzona protokołem z dnia 17 sierpnia 2016 r.). Na pierwszych 54 mb działki na całej jej szerokości był rozplantowany humus (prawidłowość wykonania tego zakresu została potwierdzona protokołem z dnia 17 sierpnia 2016 r.), który zaczął obrastać chwastami. W dalszej części działki znajdował się humus przywieziony przez powoda. W południowej części działki był odkryty dren, którego drożności nie można było określić z uwagi na koleiny spowodowane przez samochody ciężarowe powoda. Nadto na działce stała woda. Ustalono, że w dalszej kolejności należy sprawdzić, udrożnić i poprawić położenie drenu i ewentualnie wymienić uszkodzone odcinki, pokryć dren warstwą słomy oraz warstwą ok. 20 cm kruszywa frakcji 2-8 mm, przesortować ziemię już rozplantowaną (na powierzchni ok. 400 m ²) w celu usunięcia zanieczyszczeń, usunąć istniejące koleiny oraz przywieźć w to miejsce humus (ok. 40 m ³), rozplantować przywieziony humus oraz przywieźć pozostałą część humusu zgodnie z wcześniejszym zleceniem, a także wykonać zabiegi agrotechniczne. Wykonanie prac miał o nastąpić po ustaniu opadów deszczu i osuszeniu gruntu.

(dowód: notatka k. 46 (141), płyta CD k. 63).

W celu uzgodnienia warunków porozumienia dotyczącego całości umowy strony prowadziły korespondencję mailową. Dotyczyła ona płatności za wykonane prace oraz naprawy uszkodzonego przez pracownika powoda drenażu.

(dowód: korespondencja mailowa k. 56-61, 132, 179-183).

W dniu 01 grudnia 2017 r. pozwany dokonał przelewu na rzecz powoda kwoty 2.000,00 zł tytułem usługi.

(dowód: potwierdzenie przelewu k. 51).

W piśmie z dnia 11 stycznia 2018 r. pozwany zażądał korekty faktury VAT nr (...) wystawionej na kwotę 81.920,24 zł netto do kwoty 46.507,72 zł wskazując, iż faktura błędnie obejmuje całość zamówienia podczas, gdy zostało ono wykonane tylko częściowo, wskazania terminu zakończenia prac objętych zleceniem z dnia 21 września 2016 r. oraz wskazania terminu usunięcia uchybień stwierdzonych w trakcie wizji lokalnej przeprowadzonej w dniu 17 października 2017 r. i to w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania. W odpowiedzi powód odmówił wystawienia korekty faktury z uwagi na okoliczność, że objęte nią prace zostały wykonane i przypomniał, że prace zostały wstrzymane przez pozwanego, a nadto zależą od warunków atmosferycznych.

(dowód: pismo k. 177, 178).

Pismem z dnia 16 stycznia 2018 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Poznań -Nowe Miasto i W. zawiadomił pozwanego o wszczęciu postępowania zabezpieczającego w oparciu o nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w dniu 09 stycznia 2018 r. w sprawie sygn. akt V GNc 5571/17.

(dowód: postanowienie k. 62).

W piśmie z dnia 29 stycznia 2018 r. pozwany złożył powodowi oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych złożonego oświadczenia woli. Uchylił się od skutków porozumienia z dnia 11 lipca 2017 r. uznającego należyte wykonanie prac o wartości 100.761,89 zł i obowiązku zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia z faktury VAT nr (...) w wysokości 50.000,00 zł oraz oświadczenia woli zawartego w piśmie nr PS 96/07 dnia 16 sierpnia 2017 r. dotyczącego uzgodnienia salda na kwotę 50.000,00 zł, jako złożonego pod wpływem błędu wywołanego przez powoda. Oświadczenie zostało podpisane przez Członka Zarządu pozwanego K. M. oraz Prokurenta Główną Księgową I. K. (2). Pismo zostało nadane w urzędzie pocztowym 30 stycznia 2018 r.

(dowód: oświadczenie k. 52 (195), potwierdzenie nadania przesyłki pocztowej k. 53 (196)).

Pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. pozwany odstąpił od zawartej z powodem umowy na wykonanie prac rekultywacyjnych na działce nr (...) obręb K. położonej w gminie D., zawartej na podstawie zamówienia nr PB/04/16 z dnia 20 czerwca 2016 r., rozszerzonej następnie co do powierzchni prac z 5.200 m ² do 6.476 m ², co zostało potwierdzone zestawieniem rzeczywiście wykonanych robót z dnia 31 sierpnia 2016 r. oraz zleceniem z dnia 21 września 2016 r. z uwagi na niewykonanie umowy w ustalonym terminie. Jednocześnie zażądał zwrotu wszystkich wypłaconych tytułem wynagrodzenia kwot w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania na wskazany rachunek bankowy. Oświadczenie zostało podpisane przez Członka Zarządu pozwanego K. M. oraz Prokurenta Główną Księgową I. K. (2). Pismo zostało nadane w urzędzie pocztowym 30 stycznia 2018 r.

(dowód: oświadczenie o odstąpieniu od umowy k. 54 (197), potwierdzenie nadania przesyłki pocztowej k. 55 (198), zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11 ).

W piśmie z dnia 02 lutego 2018 r. powód oświadczył, iż nie uznaje złożonego przez pozwanego oświadczenia za skuteczne.

(dowód: pismo k. 176).

Za roboty dodatkowe związane z usunięciem zhałdowanego kruszywa powód w dniu 03 marca 2017 r. wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 6.260,70 zł brutto z terminem płatności oznaczonym na dzień 24 maja 2018 r. Tego samego dnia powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 26.445,00 zł brutto z terminem płatności oznaczonym na dzień 24 maja 2018 r. z tytułu sprzedaży kruszywa budowlanego.

(dowód: faktura VAT k. 142, 143).

Pismem z dnia 20 czerwca 2018 r. powód oświadczył, iż uznaje oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych złożonych oświadczeń woli oraz o odstąpieniu od umowy złożone przez pozwanego za bezskuteczne.

(dowód: pismo k. 146-147).

Pismem z dnia 15 września 2018 r. powód ponownie wezwał pozwanego do zapłaty należnego mu wynagrodzenia.

(dowód: pismo k. 173-174).

W dniu 23 października 2018 r. M. D. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w D. wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) tytułem niwelacji terenu na kwotę 10.000,00 zł. Termin płatności został określony na 14 dni.

(dowód: faktura VAT k. 201).

Pozwany nie przedłożył do akt dowodu uiszczenia tej należności.

(fakt bezsporny).

W dniu 22 listopada 2018 r. firma (...) Sp. jawna J. B., R. S. z siedzibą w K. wystawiła pozwanemu fakturę VAT nr (...) tytułem usługi transportowej przewozu ziemi na kwotę 36.900,00 zł brutto. Termin płatności został oznaczony na dzień 27 listopada 2018 r.

(dowód: faktura VAT k. 201).

Pozwany nie przedłożył do akt dowodu uiszczenia tej należności.

(fakt bezsporny).

Dnia 23 listopada 2018 r. został sporządzony protokół odbioru robót Nr 4 – końcowy dotyczący wykonania prac rekultywacyjnych związanych z realizacją zadania geologicznego pod nazwą (...) zlokalizowanego w gminie D., powiecie (...), województwie (...) na działce nr (...), obręb K.. Obejmował realizację uwag odbiorowych zawartych w protokole nr (...) – część 2, dowóz i rozplantowanie ziemi w miejscach wskazanych oraz rozprowadzenie humusu na pozostałej części działki. Stwierdzono, że roboty zostały wykonane zgodnie z przewidzianym zakresem prac ustalonych w WT prawidłowo. Inwestor zobowiązał się do odtworzenia punków granicznych, zaś wykonawca prac rekultywacyjnych miał odtworzyć system drenarski. Protokół został podpisany przez powoda, przedstawiciela pozwanego J. W., przedstawiciela (...) S.A. B. B. oraz właściciela gruntu S. K..

(dowód: protokół k. 199-200, zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11 ).

Przed uchyleniem się od skutków prawnych złożonych oświadczeń woli i odstąpieniem od umowy pozwany nie złożył reklamacji dotyczącej wykonanych przez powoda prac. Powód nigdy nie otrzymał żadnego pisma, że pozwany nie akceptuje dokonanych odbiorów częściowych.

(dowód: zeznania świadka R. L. k. 249v-250, e-protokół rozprawy z dnia 04.07.2019r. 00:03:56-00:47:11, przesłuchanie Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...) k. 279v-280, e-protokół rozprawy z dnia 14.11.2019r. 00:32:04-00:42:30 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych przez strony do akt, zeznań świadków: B. R., P. S., R. L., R. K., J. W., B. B., M. P. oraz przesłuchania Prezesa Zarządu pozwanej spółki (...).

Sąd uznał przedłożone dokumenty w całości za wiarygodne. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, nadto nie zostały zakwestionowane przez strony procesu (art. 230 kpc).

Część dokumentów przedłożonych przez strony do akt sprawy jest kserokopiami, które nie zostały potwierdzone przez ich pełnomocników za zgodność z oryginałem. Podkreślić w tym miejscu należy, iż powołane przez strony dowody z określonych dokumentów załączonych do pozwu lub innego pisma procesowego w formie niepoświadczonych kserokopii wprawdzie nie stanowią dowodów z dokumentów, o których mowa w art. 244 kpc i art. 245 kpc, nie są jednak pozbawione mocy dowodowej, w rozumieniu art. 232 kpc w zw. z art. 308 kpc. Dopóki Sąd ani strona przeciwna nie zakwestionuje ich i nie zażąda złożenia oryginałów dokumentów, stanowią one jeden ze środków dowodowych, przy pomocy których strona może udowodnić fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Dowody te, jak każde inne, podlegają ocenie Sądu na podstawie art. 233 kpc. Dopiero, jeżeli Sąd zażąda przedstawienia oryginału dokumentu, strona jak również każda inna osoba, która go posiada, obowiązana jest zgodnie z art. 248 kpc, przedstawić oryginał. Obowiązek złożenia oryginału dokumentu powstaje dla strony, która powołuje się na dokument, także w sytuacji wskazanej w art. 129§1 kpc, a więc wtedy, gdy strona przeciwna zażądała złożenia oryginału dokumentu (tak wyrok SN z dnia 12 lutego 2019 r., II PK 12/18). W przedmiotowej sprawie ani Sąd, ani pełnomocnicy stron nie żądali przedłożenia oryginałów ani kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem kopii dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.

Sąd uznał zeznania słuchanych w sprawie świadków za wiarygodne. Były one spontaniczne, spójne, logiczne i znajdowały potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Nadto nie zostały zakwestionowane przez pełnomocników stron (art. 210§2 kpc i art. 230 kpc). Z powyższych względów Sąd dał wiarę również zeznaniom Prezesa Zarządu pozwanej spółki.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zatem to do osoby występującej
z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (por. wyrok SN z dnia 19 listopada 1997 r., I PKN 375/97). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r. I CKU 45/96). Innymi słowy na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa. W myśl art. 232 kpc strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie Sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Przepisy art. 6 kc i art. 232 kpc wskazują, iż to na stronach ciąży obowiązek wykazywania swoich twierdzeń. Rola Sądu w zakresie dowodzenia w postępowaniu cywilnym procesowym, sprowadza się – co do zasady – jedynie do oceny złożonego przez strony materiału dowodowego, o ile jest on dopuszczalny i zawnioskowany w należytym terminie.

Zaznaczyć należy, iż dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony (ani materialno-prawnym, ani procesowym), a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym. Nie istnieje zatem żadna możliwość egzekwowania od strony aktywności
w sferze dowodowej – Sąd nie może nakazać czy zobowiązać do przeprowadzenia dowodu. Jedynie od woli strony zależy, jakie dowody zostaną przez sąd przeprowadzone. Przeciwko stronie natomiast – co wynika z art. 6 kc – skierują się ujemne następstwa jej pasywnej postawy. Fakty nieudowodnione zostaną pominięte i nie wywołają skutków prawnych
z nimi związanych, co ostatecznie może prowadzić do przegrania procesu.

Bezspornym w przedmiotowej sprawie było, że:

-

w dniu 20 czerwca 2016 r. zawarły umowę, na podstawie której powód w oparciu o zamówienie nr PB/04/16 zobowiązał się do wykonania prac polegających na rekultywacji działki nr (...) obręb K. gmina D. na obszarze 5.200 m ²,

-

za wykonanie tej części zlecenia powód w dniu 03 marca 2017 r. wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 100.761,90 zł brutto z terminem płatności oznaczonym na dzień 02 kwietnia 2017 r., która została odebrana i podpisana przez pracownika pozwanej spółki R. K. i opatrzona pieczątką firmową pozwanej,

-

na poczet przedmiotowej faktury pozwany uregulował kwotę 20.761,90 zł w dniu 29 maja 2017 r. oraz kwotę 30.000,00 zł w dniu 20 czerwca 2017 r.,

-

w dniu 11 lipca 2017 r. strony podpisały porozumienie w którym zgodnie oświadczyły, że powód wykonał prace w zakresie pierwszej części zlecenia, z tytułu czego wystawił na rzecz pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 100.761,89 zł brutto z terminem płatności określonym na dzień 02 kwietnia 2017 r., z której do zapłaty w dniu zawarcia porozumienia pozostała kwota 50.000,00 zł, a pozwany oświadczył, że zapłaci pozostałą kwotę z faktury VAT nr (...), tj. 30.000,00 zł brutto do dnia 31 lipca 2017 r. oraz kwotę 20.000,00 zł brutto do dnia 31 sierpnia 2017 r.,

-

pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r. pozwany uzgodnił z powodem saldo konta rozrachunkowego dotyczącego wykonanych przez powoda prac, objętych fakturą VAT nr (...) na dzień 31 lipca 2017 r. na kwotę 50.000,00 zł,

-

w piśmie z dnia 29 stycznia 2018 r. pozwany złożył powodowi oświadczenie, w którym uchylił się od skutków porozumienia z dnia 11 lipca 2017 r. uznającego należyte wykonanie prac o wartości 100.761,89 zł i obowiązku zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia z faktury VAT nr (...) w wysokości 50.000,00 zł oraz oświadczenia woli zawartego w piśmie nr PS 96/07 dnia 16 sierpnia 2017 r. dotyczącego uzgodnienia salda na kwotę 50.000,00 zł, jako złożonych pod wpływem błędu wywołanego przez powoda,

-

pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. pozwany złożył oświadczenie, że odstąpił od zawartej z powodem umowy na wykonanie prac rekultywacyjnych z uwagi na niewykonanie umowy w ustalonym terminie. Jednocześnie zażądał zwrotu wszystkich wypłaconych tytułem wynagrodzenia kwot.

Poza sporem pozostawało również, ze w przedmiotowej sprawie powód domagał się zapłaty reszty należności wynikającej z faktury VAT nr (...) w wysokości 50.000,00 zł.

Spór stron sprowadzał się zaś w zasadzie do ustalenia, czy powód wykonał prace objęte fakturą załączoną do pozwu prawidłowo i w umówionym przez strony terminie, czy pozwana spółka skutecznie uchyliła się od oświadczeń woli wskazanych w oświadczeniu z dnia 29 stycznia 2018 r., a także czy skutecznie odstąpiła od łączącej strony umowy.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił, że strony łączyła umowa o dzieło. Według art. 627 kc przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Pozwany w toku procesu podniósł zarzut nieprawidłowego wykonania zobowiązania przez powoda. W ocenie Sądu pozwany okoliczności tej nie wykazał.

Przypomnieć trzeba, że w myśl przepisu art. 643 kc zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem. Czynność odbioru składa się z elementu faktycznego, polegającego na objęciu przez zamawiającego w posiadanie dzieła o charakterze materialnym lub ucieleśnionego materialnie względnie umożliwieniu mu korzystania z innych rodzajów dzieła, oraz elementu wolicjonalnego, obejmującego oświadczenie zamawiającego (składane w sposób wyraźny lub dorozumiany), że dzieło zostało wykonane zgodnie z umową (wyrok SN z dnia 15 marca 2012 r., I CSK 287/11). Obowiązek odbioru odnosi się do dzieła wykonanego przez przyjmującego zamówienie zgodnie ze swoim zobowiązaniem
i zaofiarowanego zamawiającemu. Zgodność tę należy oceniać, biorąc po uwagę treść zawartej przez strony umowy, elementy dopełniające stosunek prawny z mocy ustawy (art. 56 kc), a także ogólne kryteria prawidłowego wykonania zobowiązania (art. 354§1 kc). Oddawane dzieło powinno być zgodne z treścią stosunku obligacyjnego. W sytuacjach,
w których dzieło wykazuje wadę nieistotną, jego oddanie powoduje w myśl art. 642§1 kc wymagalność wierzytelności przyjmującego zamówienie o wynagrodzenie, natomiast zamawiający powinien wówczas skorzystać z uprawnień z tytułu rękojmi. Odbiór dzieła stanowi pokwitowanie, a zarazem potwierdza spełnienie przez przyjmującego zamówienie świadczenia (wykonanie dzieła) zgodnie z treścią zobowiązania (wyrok SN z dnia 12 października 2016 r., II CSK 15/16). Wskazuje się zarazem, iż odbiór stwarza domniemanie faktyczne, że dzieło zostało wykonanie zgodnie z umową. Domniemanie to zamawiający może obalić wykazując, że dzieło nie zostało wykonane w pełni lub zostało wykonane nienależycie (wyrok SN z dnia 01 grudnia 2006 r., I CSK 276/06, wyrok SN z dnia 24 lipca 2009 r., II CSK 61/09). W chwili dokonywania odbioru zamawiający może poczynić odpowiednie zastrzeżenia dotyczące stwierdzonych wad, wskazać terminy ich usunięcia lub skorzystać z uprawnienia do obniżenia wynagrodzenia (wyrok SN z dnia 08 stycznia
2004 r., I CK 24/03, wyrok SN z dnia 19 listopada 2002 r., IV CKN 1474/00).

Zgodnie z treścią art. 638§1 kc do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi. W myśl art. 556 kc w zw. z art. 638§1 kc przyjmujący zamówienie jest odpowiedzialny względem zamawiającego, jeżeli dzieło ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Zgodnie z treścią art. 563§1 kc w zw. z art. 638§1 kc przy umowie o dzieło zawartej pomiędzy przedsiębiorcami zamawiający traci uprawnienia z tytułu rękojmi, jeżeli nie zbadał dzieła w czasie i w sposób przyjęty przy dziełach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie przyjmującego zamówienie o wadzie dzieła, a w przypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej stwierdzeniu. Zaś w myśl §2 powołanej regulacji zachowania powyższego terminu wystarczy wysłanie przed jego upływem zawiadomienia o wadzie.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż zamawiający będący przedsiębiorcą ma nie tylko obowiązek zawiadomienia sprzedawcy o wadzie niezwłocznie po jej wykryciu, ale również ciąży na nim obowiązek zbadania rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju. W obrocie gospodarczym nie ma żadnych wskazówek odnośnie do tego, w jaki sposób obowiązek ten ma być realizowany, ani nawet jakie jest jego minimum. W literaturze podkreśla się, że o zakresie i sposobie wykonania tego obowiązku decyduje rodzaj dzieła, a także zdrowy rozsądek, wiedza i ogólna dbałość przedsiębiorcy o własne interesy. Przyjmuje się, że zazwyczaj wystarczający jest termin 14 dni.

Przy czym zgodnie z ogólną regułą art. 6 kc fakt istnienia wad oraz kwotę o którą należy obniżyć wynagrodzenie powinien wykazać zamawiający (korzystający z rękojmi), gdyż
w odniesieniu do przepisów kc dotyczących rękojmi za wady między stronami będącymi przedsiębiorcami, nie istnieje odwrócenie ciężaru dowodu wynikającego z tej regulacji (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 24 października 2017 r. I ACa 446/17).

Pozwany w toku procesu podnosił, że powód nie wykonał w całości prac objętych pierwszą częścią zlecenia. Z protokołów odbioru robót z dnia 05 sierpnia 2016 r. i 17 sierpnia 2016 r., jak już wyżej wspomniano jednoznacznie wynika, że roboty w zakresie będącej przedmiotem sporu pierwszej części zamówienia, zostały przez powoda wykonane prawidłowo. Okoliczność ta została potwierdzona w treści porozumienia zawartego przez strony w dniu 11 lipca 2017 r. Podkreślić należy również, że na poczet przedmiotowej faktury pozwany uregulował kwotę 20.761,90 zł w dniu 29 maja 2017 r. oraz kwotę 30.000,00 zł w dniu 20 czerwca 2017 r., zaś pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r. pozwany uzgodnił z powodem saldo konta rozrachunkowego dotyczącego wykonanych przez powoda prac, objętych fakturą VAT nr (...) na dzień 31 lipca 2017 r. na kwotę 50.000,00 zł. Nadto, w dniu 01 grudnia 2017 r. uregulował ma rzecz powoda kwotę 2.000,00 zł tytułem „usługa”.

Tym samym pozwany nie wykazał, ani że pierwsza część zamówienia, z której powód wywodzi swoje roszczenie miała wady lub nie została wykonana w całości, ani też, gdyby nawet uznać, iż dzieło zostało wykonane wadliwie, że zawiadomił o nich powoda niezwłocznie po ich wykryciu. Zatem jego uprawnienie z tytułu rękojmi za wady dzieła wygasło.

Utrata lub zaniechanie skorzystania z uprawnień z rękojmi za wady dzieła, nie pozbawia zamawiającego prawa do powoływania się na nienależyte wykonanie zobowiązania przez przyjmującego zamówienie na zasadzie wynikającej z art. 471 kc,
w myśl którego dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej na powyższej podstawie jest więc niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, szkoda, jak również adekwatny związek przyczynowy. Powyższe okoliczności powinna udowodnić powódka ( art. 6 kc). Odpowiedzialność z art. 471 kc oparta jest na zasadzie winy, która jednak jest domniemywana.

W pierwszej więc kolejności pozwana spółka powinna udowodnić, że powód nie wykonał lub nienależyci wykonał zobowiązanie, czego nie uczyniła. Jak już wyżej wspomniano, z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie okoliczność ta wynika. Wprost przeciwnie, w treści wielokrotnie powoływanych protokołów odbiorów robót z sierpnia 2016 r. oraz porozumienia z dnia 11 sierpnia 2017 r. wprost wskazano, że roboty objęte fakturą do pozwu zostały wykonane prawidłowo i w całości.

W oparciu o zgromadzone dowody brak jest podstaw do stwierdzenia, że powód wykonał prace częściowo lub wadliwie. Nadto, co należy podkreślić, ocena wielkości, prawidłowości i wartości wykonania robót przez powoda wymaga wiedzy specjalnej, zaś pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie złożył wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na te okoliczności. W takiej sytuacji nie jest możliwe stwierdzenie ich ewentualnie mniejszego zakresu wykonanych prac, istnienia ich wad, ani wysokości kwoty, o jaką ewentualnie należałoby obniżyć wynagrodzenie powoda. Tym bardziej, że pozwany nie złożył powodowi oświadczenia o obniżeniu wynagrodzenia z powodu wad dzieła (art. 638§1 kc w zw. z art. 560§1 kc). Przy czym nie wystarczy jedynie zgłoszenie takiego żądania, lecz konieczne jest, aby zamawiający wyraźnie określił w oświadczeniu, o jaką kwotę cena ma być obniżona.

Zatem pozwany nie wykazał, by poniósł szkodę w związku z ewentualnym nienależytym wykonaniem zobowiązania przez powoda ani jej wysokości.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż pozwany wielokrotnie uznawał roszczenie powoda.

Zarówno uregulowanie części należności, jak i uzgodnienie salda stanowiły uznanie roszczenia powoda przez pozwanego (art. 123§1 pkt 2 kc). Było to tzw. uznanie niewłaściwe, które zachodzi w każdym wypadku wyraźnego oświadczenia woli lub też innego zachowania się dłużnika wobec wierzyciela, z którego wynika, że uważa on roszczenie za istniejące (por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 22 marca 1991 r., I ACr 60/91, OSP 1991/11/282). Uznanie to powinno było zindywidualizowane i określone co do wysokości (por. orz. SN z dnia 23 czerwca 1972 r., CR 142/72, OSN 1973/61) i takie też było. Dla skuteczności uznania nie jest wymagana żadna szczególna forma. Może być ono także dorozumiane, np. na skutek częściowego wykonania zobowiązania, uiszczenia odsetek, prośby o odroczenie płatności, rozłożenie należności na raty, itp. (por. A. Szpunar, Wpływ uznania roszczenia na bieg przedawnienia, NP 1973, nr 7-8, s. 1004). Czynność taka stanowi oświadczenie wiedzy i jest oświadczeniem nieodwołalnym. Zaś w porozumieniu z dnia 11 lipca 2017 r. pozwany dokonał właściwego uznania roszczenia powoda.

Pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. pozwany złożył powodowi oświadczenie, w którym uchylił się od skutków porozumienia z dnia 11 lipca 2017 r. uznającego należyte wykonanie prac o wartości 100.761,89 zł i obowiązku zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia z faktury VAT nr (...) w wysokości 50.000,00 zł oraz oświadczenia woli zawartego w piśmie nr PS 96/07 dnia 16 sierpnia 2017 r. dotyczącego uzgodnienia salda na kwotę 50.000,00 zł, jako złożonych pod wpływem błędu wywołanego przez powoda.

Zgodnie z treścią art. 84§1 kc w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. Natomiast w myśl §2 powołanej regulacji można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).

Zawarta w art. 84 kc definicja błędu, jako wady oświadczenia woli, odwołuje się do jego potocznego rozumienia. Polega on na mylnym wyobrażeniu o otaczającej rzeczywistości w zakresie prawdziwego stanu rzeczy lub braku takiego wyobrażenia, zatem zachodzi wówczas, gdy istnieje niezgodność między rzeczywistością a jej odbiciem w świadomości podmiotu. Brak błędu, jeżeli składający oświadczenie znał otaczającą go rzeczywistość i rozumiał okoliczności, ale wyciągnął z nich niewłaściwe wnioski i podjął niesłuszną czy też niekorzystną dla siebie decyzję. Błąd polega bowiem na nieprawidłowości widzenia, a nie na nieumiejętności przewidywania i wnioskowania, nie odnosi się do sfery motywacyjnej oraz musi dotyczyć stanu istniejącego w momencie zawierania umowy, nie zaś okoliczności, które nastąpiły w toku wykonywania umowy, doprowadzając stronę do przekonania, że decyzja o jej zawarciu była błędna (por. wyrok SN z dnia 9 sierpnia 2018 r., V CSK 435/17). Przepis art. 84 kc nie przewiduje żadnego domniemania faktycznego dotyczącego wystąpienia błędu jako wady oświadczenia woli, wobec czego, zgodnie z regułą wynikającą z art. 6 kc, to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności, z których wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. Pozwany miał więc obwiązek zaoferować dowody na poparcie twierdzenia, że błąd, na który się powołuje został wywołany przez powoda (wyrok SA w Katowicach z dnia 31 lipca 2018 r., V AGa 177/18). Nie ma błędu, jeżeli oświadczający znał otaczającą go rzeczywistość i rozumiał okoliczności np. zawieranej umowy, ale wyciągnął z nich niewłaściwe wnioski i podjął niesłuszną czy też niekorzystną dla siebie decyzję. Błąd bowiem polega na nieprawidłowości widzenia, a nie na nieumiejętności przewidywania i wnioskowania (wyrok SA w Krakowie z dnia 18 maja 2018 r. I ACa 1386/17).

Wielokrotnie powoływane już protokoły odbioru robót z dnia 05 sierpnia 2016 r. i 17 sierpnia 2016 r. na podstawie których została wystawiona faktura, z której wynika należność dochodzona pozwem zostały podpisane przez przedstawiciela pozwanej spółki (...). W treści obu dokumentów wynika, że roboty zostały wykonane prawidłowo, zgodnie z przewidzianym zakresem prac ustalonych w WT. Są one również podpisane przez przedstawiciela inwestora (...) S.A. w W.. Wynika z nich jednoznacznie, że pozwana miała wiedzę o faktycznym stanie prac oraz jakości ich wykonania. Nie kwestionowała ich na etapie odbioru prac. Od tych oświadczeń woli pozwana spółka się nie uchyliła. Nadto, przed podpisaniem porozumienia z dnia 11 lipca 2017 r. ówczesny Prezes Zarządu pozwanej P. S., rozmawiał z B. R., który był na odbiorze w dniu 30 czerwca 2017 r., a od którego uzyskał informację, że jakieś prace przez powoda zostały wykonane. Zeznał, że kierował się fakturą VAT zaakceptowaną przez poprzedniego Prezesa Zarządu W. M..

Na podkreślenie zasługuje okoliczność, że Prezes Zarządu pozwanej spółki (...) Główna Księgowa I. K. (2), którzy w piśmie z dnia 16 sierpnia 2017 r. uzgodnili z powodem saldo na kwotę 50.000,00 zł pismem z tej samej daty oświadczyli, że projekt ugody, jaki powodowi przesłał poprzedni Zarząd pozwanego nie zawiera odniesienia do stanu faktycznego, brak zatem podstaw do jego realizacji. W późniejszej korespondencji odpowiedzi Prezes Zarządu pozwanego J. S. poinformował powoda, że spółka nie posiada żadnego zawartego z nim porozumienia, a ewentualne roszczenia powód winien kierować do osób, które dokonywały z nim ustaleń. Wskazał również, że poprzedni Zarząd nie uzyskał absolutorium i powodowi przysługuje prawo do kierowania roszczeń do byłych jego członków. Podnoszone okoliczności jednoznacznie wskazują, że to nie powód wywołał błąd, na który pozwany się powołuje, ale wewnętrzna sytuacja spółki związana ze zmianą władz, jak również chęć uniknięcia płatności za zaciągnięte wcześniej zobowiązania.

Tym samym pozwany nie wykazał, że dokonując uznania roszczenia powoda (właściwego i niewłaściwego) pozostawał pod wpływem błędu przez powoda wywołanego.

Pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. pozwany złożył oświadczenie, że odstąpił od zawartej z powodem umowy na wykonanie prac rekultywacyjnych z uwagi na niewykonanie umowy w ustalonym terminie. Jednocześnie zażądał zwrotu wszystkich wypłaconych tytułem wynagrodzenia kwot

Zgodnie z treścią art. 644 kc dopóki dzieło nie zostało ukończone, zamawiający może w każdej chwili od umowy odstąpić płacąc umówione wynagrodzenie. Reguła ta dotyczy odstąpienia od umowy, która jest wykonywana prawidłowo. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż dzieło objęte fakturą załączoną do pozwu zostało ukończone, a strona pozwana nie wykazała, by jej oświadczenie wiązało się z opieszałym wykonywaniem pierwszej części umowy.

Pozwany dołączył do akt fakturę VAT nr (...) z dnia 23 października 2018 r. za niwelację terenu na kwotę 10.000,00 zł oraz fakturę VAT nr (...) z dnia 22 listopada 2018 r. za usługę transportową przewozu ziemi na kwotę 36.900,00 zł brutto.

Na ich podstawie nie można czynić ustaleń, że objęte nim przedmioty zostały przeznaczone na wykonanie zadania, którego nie zrealizował powód. Nadto, jak wynika z treści obu faktur, miały one odroczony termin płatności. Pozwany zaś nie przedłożył potwierdzenia uiszczenia wynikających z nich kwot.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż ewentualne rozliczenie tych należności mogłoby mieć miejsce jedynie na podstawie zarzutu potrącenia.

Zgodnie z treścią art. 498§1 kc gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność
z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne
i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. W myśl §2 wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Zaś zgodnie z dyspozycją art. 499 kc potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Dla przyjęcia zasadności zarzutu potrącenia i jego skuteczności, niezbędne jest zatem zaistnienie przesłanek materialnoprawnych potrącenia wskazanych w art. 498§1 kc, które zobowiązany jest wykazać korzystający z potrącenia (pozwany), zgodnie z regułą rozkładu ciężaru dowodzenia (art. 6 kc i art. 232 zd. 1 kpc). Potrącenie oparte na ustawie następuje
w drodze jednostronnego oświadczenia (art. 499 kc), jednakże aby oświadczenie to mogło odnieść łączone z nim skutki umorzenia wierzytelności (art. 498§2 kc) w momencie jego składania musi wystąpić i trwać stan potrącalności. Mianowicie muszą współistnieć ustawowo określone przesłanki z art. 498§1 kc, a przede wszystkim muszą istnieć wzajemne wymagalne wierzytelności, których przedmiotem są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a które mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem. Oznacza to, że składający oświadczenie o potrąceniu musi w stosunku do swego wierzyciela posiadać własną istniejącą już wierzytelność i wierzytelność ta w dacie potrącenia musi być wymagalna.

Przenosząc te rozważania na grunt rozpoznanej sprawy, stwierdzić należy, iż pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie złożył powodowi oświadczenia o potrąceniu (materialnoprawnego) ani też nie podniósł zarzutu potrącenia. Nadto, o czym była mowa wyżej, nie wykazał wysokości wierzytelności postawionej do potrącenia z wierzytelnością powoda. Nie przedstawił żadnych dowodów, które potwierdzałyby wysokość poniesionej szkody, ani że przedłożone przez niego faktury zostały opłacone i pozostawały w związku z zakresem prac objętych pierwszą częścią zamówienia.

W dniu 01 grudnia 2017 r. (przed wytoczeniem powództwa) pozwany uregulował na rzecz powoda kwotę 2.000,00 zł. Z uwagi na okoliczność, iż powód nie ustosunkował się do tej okoliczności, a w szczególności nie wskazał, jak rozliczył tą wpłatę, Sąd zaliczył ją na poczet należności głównej.

O obowiązku zapłaty odsetek w wysokości ustawowej za opóźnienie w transakcjach handlowych Sąd orzekł na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 684 ze zm.) w zw. z art. 482§1 kpc i uwzględnił roszczenie odsetkowe w całości, doliczając skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych za okres od dnia 01 września 2016 r. do dnia 01 grudnia 2017 r. do kwoty należności głównej czyli od kwoty 50.000,00 zł od dnia 01 września 2017 r. do dnia 01 grudnia 2017 r., tj. wpłaty przez pozwanego kwoty 2.000,00 zł oraz od kwoty 48.000,00 zł od dnia 02 lutego 2017 r. do dnia 08 grudnia 2017 r. Dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych Sąd zasądził od kwoty 48.000,00 zł od dnia 09 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty.

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne Sąd na podstawie art. 496 kpc Sąd uchylił nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w dniu 09 stycznia 2018 r. w sprawie sygn. akt V GNc 5571/17 w całości (pkt 1 sentencji wyroku), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 49.234,22 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 48.000,00 zł od dnia 09 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty (pkt 2 sentencji wyroku) i oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 3 sentencji wyroku).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 kpc, zgodnie z zasadą stosunkowego ich rozdzielenia.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 642,00 zł obliczona zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz.U. tj. z 2016 r., poz. 623 ze zm.) uiszczona przez powoda przy wnoszeniu pozwu, opłata sądowa od zażalenia w wysokości 513,00 zł obliczona zgodnie
z art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, uiszczona przez pozwanego opłata od zarzutów w wysokości 1.924,00 zł obliczona zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 5.400,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) i §2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego stron w postepowaniu zażaleniowym w kwocie po 1.350,00 zł obliczone zgodnie z §10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i §10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, kwota po 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.), koszty stawiennictwa świadków na rozprawie w łącznej wysokości 2.582,21 zł oraz koszty dojazdu pełnomocnika pozwanego na rozprawy w łącznej wysokości 284,17 zł.

Powód poniósł koszty w wysokości 7.922,00 zł (642,00 zł + 5.417,00 zł + 513,00 zł + 1.350,00 zł), zaś pozwany w wysokości 8.975,17 zł (1.924,00 zł + 5.417,00 zł + 1.350,00 zł + 284,17 zł). Łącznie koszty procesu wyniosły 16.897,17 zł.

Pozwany przegrał proces w 96%, zaś powód w 4% (w zakresie kwoty 2.000,00 zł uregulowanej przez pozwanego przed wytoczeniem powództwa). W takim zakresie winni więc ponieść jego koszty. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.246,11 zł tytułem zwrotu kosztów procesu od uwzględnionej części powództwa, o czym orzekł w pkt 4 sentencji wyroku.

W przedmiotowej sprawie powód wniósł również o zasądzenie kosztów postepowania zabezpieczającego.

W sprawie, w której nakaz zapłaty jest orzeczeniem kończącym postępowanie,
a zabezpieczenie powództwa na podstawie tego nakazu nastąpiło w drodze czynności komornika, o kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga Sąd na wniosek powoda (uchwała SN z dnia 22 września 1995 r., III CZP 117/95, OSNC 1995, nr 12, poz. 179).

W myśl art. 770 kpc komornik jako organ egzekucyjny wiążąco ustala jedynie należne mu koszty wykonania zabezpieczenia, pozostałe zaś koszty ustala Sąd. Sąd jest zatem związany postanowieniem komornika co do wysokości kosztów ustalonych na zasadzie art. 770 kpc. Pod pojęciem „koszty wykonania zabezpieczenia” należy rozumieć wyłącznie koszty należne organowi egzekucyjnemu (opłaty i wydatki). Stosownie do przedmiotowego postanowienia komornik sądowy ustalił koszty postępowania o wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu w sprawie na kwotę 1.246,38 zł.

Z kolei zgodnie z regułą wyrażoną w §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych,
w przypadku stawek wynagrodzenia za postępowanie zabezpieczające należy stosować stawki w najbardziej zbliżonym charakterze. Za takie sprawy należy niewątpliwie przyjąć określone w §8 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia sprawy egzekucyjne. Wynagrodzenie radcy prawnego wynosi zatem 25% stawki minimalnej określonej w §2 pkt 2 wspomnianego rozporządzenia, czyli kwotę 1.350,00 zł. Dlatego też Sąd na podstawie art. 745§1 kpc zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.596,38 zł tytułem kosztów postępowania zabezpieczającego, w tym kwotę 1.350,00 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego w postepowaniu zabezpieczającym, o czym orzekł w pkt 5 sentencji wyroku.

Nadto, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach Sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 101,13 zł, zaś od pozwanego kwotę 2.427,08 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (kosztów stawiennictwa świadków na rozprawie), o czym orzekł w pkt 6 i 7 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława