Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Danuta Hryniewicz

Sędziowie: SSO Magdalena Chudy (spr.)

SSO Anna Górczyńska

Protokolant: st.sekr.sądowy Rafał Banaszewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marka Waśniewskiego

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014r.

sprawy oskarżonego A. B. o przestępstwo z art. 178a§1kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Mrągowie VI Zamiejscowego Wydziału Karnego z/s w Biskupcu

z dnia 11 września 2013r. sygn. akt VI K 285/13

orzeka:

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, iż uchyla rozstrzygnięcie z pkt. III wyroku

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zasądza od oskarżonego koszty sądowe za I i II instancję w tym opłaty w kwocie po 60 zł ( sześćdziesiąt złotych).

UZASADNIENIE

A. B. został oskarżony o to, że:

w dniu 2 kwietnia 2013r. w B. na ul. (...) kierował samochodem osobowym marki V. (...) o nr.rej.(...) znajdując się w stanie nietrzeźwości ( 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu),

tj. o czyn z art. 178 a § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Mrągowie VI Zamiejscowy Wydział Karny z/s w Biskupcu, wyrokiem z dnia 11 września 2013r., sygn. akt.VIK285/13 okrzekł:

I.  Ustalając , iż oskarżony A. B. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia na mocy art.178a§1kk jednocześnie uznając , iż wina i stopień społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne , a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na podstawie art.66§1i2kk w zw. z art.67§1kk prowadzone przeciwko niemu postępowanie warunkowo umorzył na okres 2 lat tytułem próby,

II.  Na podstawie art.67§3kk w zw. z art.39 pkt.7 w zw. z art.49§1kk orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 1000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej ,

III.  Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. S. kwotę 540 zł tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu , w tym kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia za obronę wykonywaną z urzędu w postępowaniu przygotowawczym oraz kwotę 124,20 zł tytułem podatku VAT od wynagrodzenia za obronę z urzędu , w tym kwotę 41,40 zł tytułem zwrotu podatku VAT od wynagrodzenie za obronę w postępowaniu przygotowawczym

IV.  Zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator.

Prokurator zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego A. B..

W oparciu o aart.427§2kpk i art.438 okt.3i4kpk oraz art.439§1pkt.2kpk wyrokowi zarzucił:

I rażące i stanowiące bezwzględną przyczynę odwoławczą , wskazaną w art..439§1pkt.2kpk, naruszenie art.75§3 w zw. z art.75§2pkt.1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (DzU z 2001. nr.98 poz.1070ze zm.) polegające na niewłaściwej obsadzie sądu rozpoznającego niniejszą sprawę , gdyż w jego składzie orzekał sędzia Sądu Rejonowego w B., który został przeniesiony do Sądu Rejonowego w M. wadliwą decyzją,

II niesłuszne niezastosowanie na podstawie art.63§3kk w zw. z art.39 pkt.3kk w zw. z art.42§2kk środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w sytuacji, gdy , okoliczności sprawy wskazują , że istnieje konieczność eliminacji uczestnika z ruchu drogowego ,

III błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia , mający wpływ na jego treść , polegający na niesłusznym uznaniu , iż uiszczenie kosztów sądowych przez oskarżonego byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe , podczas gdy jego sytuacja rodzinna i wysokość dochodów wskazuje , że oskarżony powinien ponieść koszty sądowe w całości .

W parciu o powyższe zarzuty prokurator wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Na rozprawie odwoławczej prokurator ograniczył apelację do zarzutów zawartych w pkt.II i III apelacji, domagał się zmiany wyroku poprzez uchylenie rozstrzygnięcia w pkt.III. , orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz obciążenia go kosztami sądowymi za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora zasługuje na uwzględnienie w zakresie w jakim otwiera możliwość dokonania korekty zaskarżonego wyroku w odniesieniu do rozstrzygnięcia o kosztach w tym również o kosztach obrony oskarżonego, która nie była w sprawie wykonywana z urzędu.

Na wstępie stwierdzić należy, że na aprobatę zasługuje poczyniona przez Sąd Rejonowy ocena dowodów i oparte na jej podstawie wnioski, które doprowadziły do uznania, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn, ujęty w ramy kwalifikacji prawnej z art. 178 a § 1 k.k. Wyjaśnienia A. B. w świetle treści wynikających z protokołu użycia urządzenia elektronicznego do ilości oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu nie budzą wątpliwości i jednoznacznie wskazują na sprawstwo oskarżonego. Jednocześnie nie budziło wątpliwości, iż stan nietrzeźwości oskarżonego wynikał z faktu spożycia przez oskarżonego alkoholu dnia poprzedniego, w ilościach umiarkowanych i tym samym jego stan nietrzeźwości oscylował w wartościach granicznych pomiędzy stanem nietrzeźwości a stanem po użyciu alkoholu. Z analizy wyniku pomiaru stanu trzeźwości oskarżonego jasno wynika, iż gdyby wsiadł on do samochodu godzinę później , byłby całkowicie trzeźwy.

W sprawie trafność uznania przez sąd, iż wina oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu nie są znaczne był bezsporny. Rozstrzygnięcie o warunkowym umorzeniu postępowania wobec oskarżonego było słuszne, nie kwestionowane przez żadną ze stron.

Na tym tle stwierdzić należy, że pozbawiony jest racji zarzut apelującego rażącej niewspółmierności wyrażający się poprzez niezastosowanie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych .

Oceniając rozstrzygnięcie Sądu I instancji w tym przedmiocie w kontekście dyrektyw wymiaru środków karnych sformułowanych w art. 56 k.k. w zw. z art. 53 § 1, 2 k.k. stwierdzić należy, że brak tego środka nie wykazuje cech rażącej niewspółmierności . Wręcz przeciwnie jego nie orzeczenie jest prawidłowe i odpowiada prawu, oraz uwzględnia wszystkie okoliczności przedmiotowo i podmiotowo istotne dla podjęcia decyzji o jego nie orzeczeniu.

Zauważyć należy, że skarżący jako główny powód przemawiający za koniecznością orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wobec oskarżonego wskazywał, iż swoim zachowaniem spowodował znaczne zagrożenia dla innych kierujących.

Z poglądem prokuratora trudno się zgodzić. Podnieść należy na wstępie , iż oskarżony swoim sposobem kierowania pojazdem nie wzbudził zastrzeżeń funkcjonariuszy. Nie prowadził pojazdu w sposób niebezpieczny nie spowodował kolizji drogowej. Do kontroli w/w doszło wskutek stwierdzenia przez funkcjonariuszy, iż zaparkował w miejscu niedozwolonym.

Słusznie Sąd I instancji wskazywał na incydentalny charakter popełnionego przez oskarżonego czynu, wynikający z faktu uprzedniej jego niekaralności oraz dotychczasowego bezkolizyjnego sposobu prowadzenia przez niego pojazdu, nieznaczne przekroczenia stanu granicznego nietrzeźwości, skruchę . Nie bez znaczenia jest okoliczność , iż pozbawienie oskarżonego prawa jazdy pozbawi go również pracy. Skutki takiego rozstrzygnięcia wykraczają poza zwykłe ramy dolegliwości wynikające z orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Te okoliczność Sąd Rejonowy musiał mieć na uwadze nie decydując się na pozbawienia oskarżonego prawa jazdy.

Jednocześnie Sąd Okręgowy podzielił stanowisko prokuratora w zakresie , w którym wskazywał on na nieprawidłowe rozstrzygnięcia w zakresie kosztów postępowania.

W sprawie zgodzić należy się ze skarżącym , iż sytuacja osobista i majątkowa oskarżonego przemawiała za obciążeniem go kosztami postępowania w sprawie. Podnieść należy, iż oskarżony oraz jego żona pracują. Posiadają na utrzymaniu jedno dziecko.

Mając na uwadze powyższe , jak również okoliczność , iż koszty postępowania nie są duże ( ok.500-600zł) zgodzić należy się ze skarżącym, iż oskarżony może je uiścić bez znacznego uszczerbku dla swego budżetu rodzinnego.

W odniesieniu zaś do pkt. III wyroku Sąd wniosek prokuratora uznał za słuszny , zmianę w tym zakresie postulował również obrońca oskarżonego. Nie budziło wątpliwości, iż oskarżony ustanowił obrońcę swoim wyborem czego dowodem jest pełnomocnictwo do tej obrony udzielone przez oskarżonego adw. K. S. w dniu 15 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 627 k.p.k. , 636 kp zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego koszty sądowe w sprawie, w tym na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r., Nr 49, poz. 223 tj.) opłaty w kwocie po 60 złotych.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie kosztów obrony oraz kosztów postępowania, w pozostałym zakresie Sąd odwoławczy zaskarżony wyrok, jako słuszny, utrzymał w mocy (art. 437 § 1 i 2 k.p.k.).