Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2021 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Rosłan-Karasińska

Protokolant:       sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2021 r. w W.

sprawy J. N. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość zadłużenia z tytułu składek

na skutek odwołania J. N. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 7 lipca 2020 roku znak (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od odwołującego J. N. (1) na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 1105/20

UZASADNIENIE

J. N. (2) w dniu 21 sierpnia 2020 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 7 lipca 2020 r., nr: (...), wskazując, że organ rentowy nieprawidłowo naliczył składki, a także nie uwzględnił wpłat przy wyliczaniu zadłużenia i na tej podstawie odmówił mu wydania zaświadczenia w przedmiocie niezalegania w opłacaniu składek.

Uzasadniając swoje stanowisko, ubezpieczony zakwestionował wysokość zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek objętych zaskarżoną decyzją, argumentując, że nie uwzględniono wpłat dokonanych w latach 2013-2020. Podkreślił, że we wskazanym w decyzji okresie złożył deklaracje rozliczeniowe na łączną kwotę 5.272,12 zł, tj. za miesiąc wrzesień 2019 r. – 845,79 zł, za miesiąc październik 2019 r. – 842,29 zł, za miesiąc listopad 2019 r. – 842,29 zł, za miesiąc grudzień 2019 r. – 842,29 zł, za miesiąc styczeń 2020 r. – 949,73 zł oraz za miesiąc luty 2020 r. – 949,73 zł. Ponadto w okresie od rozpoczęcia działalności, tj. od 15 lipca 2013 r. do dnia wydania decyzji złożył dokumenty rozliczeniowe z tytułu należnych składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne na łączną kwotę 65.711,81 zł. W tym samym okresie czasu dokonał z trzech różnych kont bankowych wpłat na łączną kwotę 65.837,15 zł. W związku z powyższym saldo widniejące na jego rachunku indywidulanym nie powinno wykazywać zadłużenia, gdyż wszystkie zaległe składki zostały uiszczone. Na potwierdzenie ww. okoliczności, ubezpieczony załączył dokumentację ZUS P DRA za lata 2019-2020. Ponadto wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zobowiązanie ZUS do wydania zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne (odwołanie z 21 sierpnia 2020 r. wraz z załącznikami k. 5-13 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 18 grudnia 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania ubezpieczonego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że skarżoną decyzją odmówił ubezpieczonemu wydania zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Przyczyną wydania decyzji odmownej było posiadanie przez płatnika składek na dzień 7 lipca 2020 r. zadłużenia na: ubezpieczenia społeczne za okres od października 2019 r. do lutego 2020 r. na kwotę 1.950,71 zł, ubezpieczenie zdrowotne za okres od grudnia 2019 r. do lutego 2020 r. na kwotę 1.034,81 zł oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od września 2019 r. do lutego 2020 r. na kwotę 180,57 zł. Organ rentowy dodał, że przedstawione jako dowód w sprawie operacje księgowe w postaci wydruku wpłat i wysokość należnych składek nie wykazują rozbieżności między dokumentami posiadanymi przez płatnika, a dokumentami zaksięgowanymi na jego koncie, z których wynika, że kwota należnych składek za okres od lipca 2013 r. do czerwca 2020 r. wynosi 70.747,95 zł, natomiast za wskazany okres dokonano wpłat na łączną kwotę 66.525,64 zł. Organ rentowy zaznaczył, że od dnia 1 stycznia 2018 r. zmieniły się zasady opłacania i rozliczania składek, dzięki czemu płatnik opłaca składki jednym przelewem. Każda wpłata następnie jest dzielona proporcjonalnie na wszystkie rodzaje opłacanych składek na podstawie ich udziału w ostatniej deklaracji rozliczeniowej. Podzielona wpłata rozliczana jest na najstarsze zaległości, a potem na składki bieżące. Zakład nadmienił, że płatnik składek na dzień 31 grudnia 2017 r. posiadał zadłużenie w łącznej kwocie 2.999,07 zł na: ubezpieczenia społeczne za miesiące sierpień 2016 r., sierpień 2017 r., listopad 2017 r w kwocie 1.323,82 zł, na ubezpieczenia zdrowotne za miesiące kwiecień 2016 r., sierpień 2016 r., sierpień 2017 r., listopad 2017 r. w kwocie 1.483,92 zł i na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za miesiące październik 2014 r., październik 2015 r., marzec 2016 r., sierpień 2016 r., sierpień 2017 r. oraz listopad 2017 r. w kwocie 191,33 zł. Wskazał, że dokonane przez ubezpieczonego wpłaty po dniu 1 stycznia 2018 r. rozliczone zostały zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 21 września 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wobec tego nie ma podstaw do zaksięgowania wpłat na podstawie dyspozycji złożonych przez płatnika składek. Organ rentowy stwierdził, że po rozliczeniu konta płatnika składek na dzień 11 grudnia 2020 r. zaległość na koncie płatnika z tytułu składek wyniosła: na ubezpieczenia społeczne za okres od lipca 2020 r. do listopada 2020 r. – 2.046,68 zł, na ubezpieczenie zdrowotne za okres od września 2020 r. do listopada 2020 r. – 1.058,78 zł oraz na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 180,57 zł. Tym samym brak było podstaw do wydania zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, a zatem zaskarżona decyzja jest prawnie oraz fatycznie uzasadniona (odpowiedź na odwołanie z dnia 18 grudnia 2020 r. k. 20-21 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. N. (1) prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą (...) (...)” J. N. (1) z siedzibą w W. od dnia 15 lipca 2013 r. i z tego tytułu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą miał obowiązek uiszczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, jak również na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (okoliczności bezsporne).

W dniu 5 sierpnia 2013 r. J. N. (1) złożył dokumenty zgłoszeniowe z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej ZUS ZFA i ZUS ZZA od dnia 15 lipca 2013 r. Ponadto złożył też deklarację rozliczeniową za czerwiec 2013 r. z wykazaną składką na ubezpieczenie zdrowotne. Za okres od lipca 2013 r. do września 2014 r. na koncie płatnika składek tworzone były z urzędu dokumenty rozliczeniowe. Natomiast za okres od października 2014 r. do marca 2021 r. dokumenty rozliczeniowe zostały przekazane elektronicznie przez płatnika składek. W dniu 13 września 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych skorygował z urzędu dokumenty rozliczeniowe za następujące miesiące: za czerwiec 2013 r. – składki zostały wyzerowane z powodu ponownego zgłoszenia działalności od dnia 15 lipca 2013 r., za miesiąc marzec 2015 r. – składki zostały skorygowane na kwotę 1.189,31 zł oraz za miesiąc sierpień 2018 r. – składki zostały skorygowane na kwotę 2.067,35 zł. Wskazane korekty deklaracji za marzec 2015 r. i za sierpień 2018 r. zostały dokonane przez Zakład w związku z porządkowaniem dokumentacji dotyczącej podlegania przez odwołującego ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zbiegu z jednoczesnym podleganiem ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w Spółce (...) Sp. z o.o. i przebywaniem na urlopie bezpłatnym od dnia 24 marca 2015 r. do dnia 30 marca 2015 r. oraz od dnia 1 sierpnia 2018 r. do dnia 31 sierpnia 2018 r. (deklaracje rozliczeniowe k. 49v-52 a.s.).

W okresie od lipca 2013 r. do czerwca 2020 r. ubezpieczony J. N. (1) złożył dokumenty rozliczeniowe ZUS DRA na łączną kwotę 65.711,81 zł oraz za wskazany okres dokonał za pośrednictwem trzech przelewów bankowych wpłat w łącznej kwocie 65.837,15 zł. Z dokumentów zaewidencjonowanych na koncie płatnika wynika, że łączna kwota należnych składek za okres od lipca 2013 r. do czerwca 2020 r. wynosi 70.747,95 zł. Za wskazany okres czasu płatnik dokonał wpłat na łączną kwotę 66.525,64 zł (rozliczenie należności płatnika k. 12-15, rozliczenie zobowiązań płatnika k. 8-11 a.r.).

J. N. (1) na dzień 31 grudnia 2017 r. posiadał zadłużenie w łącznej kwocie 2.999,07 zł w tym na: ubezpieczenia społeczne za miesiące sierpień 2016 r., sierpień 2017 r., listopad 2017 r w kwocie 1.323,82 zł, na ubezpieczenie zdrowotne za miesiące kwiecień 2016 r., sierpień 2016 r., sierpień 2017 r., listopad 2017 r. w kwocie 1.483,92 zł i na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za miesiące październik 2014 r., październik 2015 r., marzec 2016 r., sierpień 2016 r., sierpień 2017 r. i listopad 2017 r. w kwocie 191,33 zł (raporty rozliczeń k. 8-20 a.r.).

Dokonane przez ubezpieczonego wpłaty po dniu 1 stycznia 2018 r. rozliczone zostały zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 września 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Po rozliczeniu konta płatnika składek na dzień 11 grudnia 2020 r. zaległość na koncie wyniosła: na ubezpieczenia społeczne za okres od lipca 2020 r. do listopada 2020 r. – 2.046,68 zł, na ubezpieczenie zdrowotne za okres od września 2020 r. do listopada 2020 r. – 1.058,78 zł oraz na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 180,57 zł (raporty rozliczeń k. 8-20 a.r.).

W dniu 19 czerwca 2020 r. ubezpieczony złożył w organie rentowym wniosek o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek. W rozpoznaniu wniosku, decyzją z dnia 7 lipca 2020 r., nr: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił mu wydania przedmiotowego zaświadczenia wskazując, że po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego stwierdzono zadłużenie na kwotę 3.166,09 zł, tj. na ubezpieczenia społeczne za okres od października 2019 r. do lutego 2020 r. w wysokości 1.950,71 zł, na ubezpieczenie zdrowotne za okres od grudnia 2019 r. do lutego 2020 r. w wysokości 1.034,81 zł, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w wysokości 180,71 zł. W związku z powyższym organ rentowy stwierdził, że brak jest podstaw do wydania zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, jak również Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (wniosek z dnia 19 czerwca 2020 r. k. 2-3, decyzja z dnia 7 lipca 2020 r., nr: (...) k. 5-6 a.r.)

Od niekorzystnej dla siebie decyzji organu rentowego, ubezpieczony złożył odwołanie, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie z dnia 21 sierpnia 2020 r. wraz z załącznikami k. 5-13 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach ZUS oraz w aktach przedmiotowej sprawy. Zdaniem Sądu, powołane dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne. Żaden z nich nie został skutecznie zakwestionowany przez strony procesu, tak co do autentyczności, jak zgodności z prawdą treści w nich zawartych. Jednocześnie na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 3,4,5 k.p.c. w związku art. 242 k.p.c. Sąd pominął dowód z przesłuchania stron, jako zmierzający wyłącznie do przedłużenia niniejszego postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie J. N. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 7 lipca 2020 r., nr: (...), podlegało oddaleniu.

Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia odmowy wydania zaświadczenia o niezaleganiu ze składkami na ubezpieczenia, które odwołujący miał obowiązek odprowadzać wobec faktu prowadzenia przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. W ocenie Sądu Okręgowego - opierając się przede wszystkim-na dokumentach rozliczeniowych znajdujących się w aktach rentowych i aktach niniejszej sprawy przyjąć należy, że wobec ustalenia zaległości składkowych płatnika składek, na uwzględnienie w całości zasługiwało stanowisko Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 423 ze zm.), zwanej dalej ustawą systemową, płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Z kolei w myśl art. 32 ustawy, do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy systemowej, płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2a i 2b, nie później niż:

1) do 10 dnia następnego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie
za siebie;

2) do 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych;

3) do 15 dnia następnego miesiąca - dla pozostałych płatników.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy systemowej, od nieopłaconych w terminie składek należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.).

Sąd, mając na uwadze całość zgromadzonego materiału dowodowego, zważył,
że organ rentowy prawidłowo wydał skarżoną decyzję. Nie budzi wątpliwości, że ubezpieczony prowadził działalność gospodarczą i z tego tytułu za siebie powinien opłacać składki. Jak wynika z raportów stanu należności znajdujących się w aktach ZUS, które w myśl art. 33 i 34 ustawy systemowej stanowią dowód w postępowaniu sądowym, J. N. (1) nie opłacał składek w terminie w spornym okresie czasu. W związku z tym organ rentowy dokonując rozliczenia tych należności, które były wpłacane nieterminowo bądź w niepełnej wysokości stosował przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany ZUS (Dz. U. z 2017 r., poz. 1831).

Zgodnie z art. 217 § 1 i § 2 k.p.a. organ administracji publicznej wydaje zaświadczenie na żądanie osoby ubiegającej się o jego wydanie. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli: 1. urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa, 2. osoba ubiega się o nie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Przepis ten należy czytać łącznie z regulacją art. 218 §1 k.p.a., który precyzuje, co może być potwierdzone zaświadczeniem. Zgodnie z powołaną normą, zaświadczenie może potwierdzać fakty, albo stan prawny wynikający z prowadzonych przez ten organ ewidencji, rejestrów, bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Z powyższego wynika, że organ administracyjny może odmówić wydania zaświadczenia m.in. w sytuacji, gdy wnoszący podanie żąda potwierdzenia okoliczności faktycznych lub stanu prawnego, które nie wynikają z ewidencji i rejestrów lub innych danych, będących w posiadaniu tego organu, albo gdy żąda poświadczenia nieprawdy. W każdej z powyższych sytuacji postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia jest zgodne z prawem (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 1999 r., I SA 80/99).

W uzasadnieniu wyroku z dnia 23 stycznia 2013 r. (sygn. I UK 434/12) Sąd Najwyższy wskazał, że wydanie zaświadczenia lub odmowa jego wydania (decyzją) niewątpliwie odnosi się do zakresu żądania sformułowanego przez wnioskodawcę w kontekście wskazanego przez niego interesu prawnego. Zaświadczenie o niezaleganiu z opłacaniem składek, ze względu na interes jakiemu służy, najczęściej wydawane jest w celu posłużenia się nim w kontaktach z kontrahentami lub przed właściwą instytucją lub urzędem, w celu - co bardzo istotne - wykazania zdolności finansowej. Najczęściej dotyczy to przetargów i możliwości czynnego w nich uczestniczenia. Treść żądania - wydanie zaświadczenia o opłacaniu składek - nie może zatem być wyrwana z kontekstu interesu prawnego dla realizacji którego jest formułowana. Zatem wniosek o wydanie zaświadczenia nie może być odczytywany literalnie z powołaniem się na art.4 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Treść zaświadczenia powinna uwzględniać wszelkie należności składkowe. Tylko wówczas zaświadczenie to spełnia swoją rolę informacyjną o stanie finansowym płatnika i jego zdolności finansowej.

Ponadto - a może przede wszystkim - zaświadczenie o stanie zaległości składkowych nie jest zwykłym dokumentem o stanie wiedzy organów ubezpieczeń społecznych dotyczących długów składkowych, ale wymaga wydania decyzji w sprawie indywidualnej, która to decyzja nie jest prawnie obojętna. Może kreować granice odpowiedzialności nabywcy przedsiębiorstwa za zaległości składkowe (por. art.31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 112 § 6 Ordynacji podatkowej). Wymaga zatem dołożenia należytej staranności organu rentowego i uwzględnienia także funkcji jaką ma pełnić. Ma być bowiem wydane w celu uwiarygodnienia płatnika w negocjacjach gospodarczych z jego kontrahentem. Zaświadczenie jest urzędowym poświadczeniem określonych faktów lub stanu prawnego. Jako dokument urzędowy zaświadczenie korzysta również z domniemania dwojakiego rodzaju: domniemania prawdziwości i domniemania zgodności z prawdą oświadczenia organu, od którego dokument pochodzi. Zaświadczenie wydawane z uwagi na interes płatnika wykazany we wniosku o wydanie zaświadczenia nie może zatem abstrahować od wskazanego przez płatnika celu, jakiemu ma owo zaświadczenie służyć. Zaświadczenie o niezaleganiu ze składkami wydawane w celu przedstawienia kontrahentowi powinno uwzględniać wszelkie należności składkowe obciążające płatnika. W przeciwnym razie wprowadzałoby w błąd podmiot, któremu jest przedkładane. Powszechnie bowiem zaświadczenia o niezaleganiu ze składkami traktuje się w obrocie gospodarczym jako zaświadczenia świadczące o tym, że wszelkie zobowiązania wobec ZUS płatnik uregulował.

Zatem należy stwierdzić, że w przypadku, gdy pomiędzy stronami istnieje niepewność, czy też spór co do nawet potencjalnych zaległości składkowych, zaświadczenie takie nie może być wydane, a to ze względu na wskazany powyżej cel jakiemu ono służy. W rozpatrywanej sprawie po rozliczeniu konta płatnika składek na dzień 11 grudnia 2020 r. zaległość na koncie wyniosła: na ubezpieczenia społeczne za okres od lipca 2020 r. do listopada 2020 r. – 2.046,68 zł, na ubezpieczenie zdrowotne za okres od września 2020 r. do listopada 2020 r. – 1.058,78 zł oraz na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 180,57 zł. W takiej sytuacji słusznie stwierdził organ rentowy w decyzji, że brak było podstaw do wystawienia odwołującemu zaświadczenia o niezaleganiu w opłaceniu składek. Wskazać należy także na przepis art. 34 ustawy systemowej, zgodnie z którym to ZUS zapewnia rzetelność i kompletność informacji gromadzonych na kontach ubezpieczonych i na kontach płatników składek w sposób uregulowany tą ustawą. Regulacja powyższa znalazła pełne odzwierciedlenie w działaniach organu rentowego podejmowanych w przedmiotowej sprawie, na co wskazuje raport deklaracji rozliczeniowych za okres od lipca 2013 r. do czerwca 2020 r. (k. 49v-52 a.s.).

Konkludując, materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie pozwolił Sądowi Okręgowemu na dokonanie ustaleń, że płatnik składek zalegał z należnościami składkowymi w stosunku do organu rentowego - co znalazło odzwierciedlenie w dokumentacji przedłożonej przez ZUS i nie zakwestionowanej skutecznie przez odwołującego. Biorąc zatem pod uwagę, że w sposób jednoznaczny wykazano, że płatnik posiadał zadłużenie z tytułu nieopłaconych składek względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, brak było podstaw dla wydania stosownego zaświadczenia o niezaleganiu z zapłatą składek. Tym samym, zaskarżona decyzja organu rentowego z dnia 7 lipca 2020 r. jest prawidłowa i odpowiada prawu.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił odwołanie od decyzji z dnia 7 lipca 2020 r., nr: (...), o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

Sąd Okręgowy orzekł o kosztach postępowania w pkt 2 sentencji wyroku mając na względzie zasady odpowiedzialności za wynik procesu określone w art. 98 § 1 i 2 k.p.c. Sąd Okręgowy zasądził od odwołującego J. N. (1) na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, ustaloną na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265).