Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział II Karny, Sekcja ds. Wykroczeń

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk

Protokolant – Agnieszka Suchanek

Oskarżyciel ------

po rozpoznaniu na rozprawie 11 stycznia 2022 roku sprawy

A. G. (G.) c. J. i E. zd. N.

ur. (...) w N.

obwinionej o to, że:

w okresie od 1 października 2021r. do 6 października 2021r. w N., ul. (...), poprzez złośliwe zapychanie zamka drzwi wejściowych do salonu fryzjerskiego w celu dokuczenia – złośliwie niepokoiła I. M.,

to jest o czyn z art. 107 kodeksu wykroczeń

1.  uznaje obwinioną A. G. za winną popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 107 k.w. i za to na podstawie tego przepisu wymierza jej karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych,

2.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. zasądza od obwinionej A. G. na rzecz Skarbu Państwa 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków oraz opłatę w wysokości 30 (trzydziestu) złotych.

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody przeprowadzone w toku rozprawy głównej, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. M. prowadzi salon fryzjerski w N.. Pokrzywdzona zwróciła uwagę obwinionej, że jej pies załatwia potrzeby fizjologiczne na elewację budynku obok wejścia do salonu. Następnie w okresie od 1 do 6 października 2021r. trzykrotnie zapchany został górny zamek w drzwiach wejściowych do salonu.

/ dowód: zeznania pokrzywdzonej/

Wieczorem 6 października 2021 r. obwiniona podeszła pod drzwi salonu i dokonywała czynności w okolicy górnego zamka drzwi wejściowych.

/ dowód: zapis monitoringu/

Obwiniona ma 56 lat, jest mężatką, na utrzymaniu nie ma nikogo,
pozostaje na utrzymaniu męża.

/ dowód: dane osobowe obwinionej/

Ustalając stan faktyczny, sąd oparł się w całości na zeznaniach I. M. i zapisie monitoringu. Dowody te korespondowały ze sobą i wynikało z nich jednoznacznie, że w wyniku zwrócenia obwinionej uwagi, ta w następnych dniach przychodziła pod drzwi salonu prowadzonego przez pokrzywdzoną i ze złośliwości zapychała górny zamek. Utrwalony zapis monitoringu z 6 października 2021 r. potwierdził, że obwiniona dokonywała czynności przy górnym zamku, słyszalne są przy tym odgłosy stukania. Jednocześnie podobieństwo metody działania sprawcy w poprzednich dniach, wskazuje że zachowań tych dopuściła się ta sama osoba. Dlatego mając na uwadze motyw, którym kierowała się obwiniona oraz utrwalony zapis monitoringu, sąd nie miał wątpliwości, że obwiniona dopuściła się wszystkich zachowań wskazanych w zarzucie.

Nadto sąd oparł się na dowodach z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy,
które nie były kwestionowane przez strony, a ich prawdziwość i autentyczność nie budziły wątpliwości.

Obwiniona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że owszem to ją nagrano przy drzwiach salonu 6 października 2021 r., ale podeszła jedynie zajrzeć do środka, a zapytana o ruch ręki w okolicach górnego zamka, wskazała, że chyba robiła zdjęcia. Wyjaśnienia te były nielogiczne, gdyż po pierwsze na zapisie monitoringu widać, że obwiniona nie skupia swoich działań przy oknie salonu, co wskazywałoby, że zagląda tam lub robi zdjęcia, lecz przy drzwiach wejściowych w okolicy górnego zamka. Po drugie nie widać żadnego błysku lampy, co byłoby nieodzowne dla zrobienia zdjęcia wnętrza salonu po zmroku. Tym samym przedstawiona przez obwinioną wersja przebiegu wydarzeń stanowiła wyłącznie linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności za popełniony czyn.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 107 k.w. odpowiedzialności za to wykroczenie podlega ten kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi.

Złośliwość to szczególne nastawienie sprawcy przejawiające się w chęci dokuczenia, zrobienia przykrości, wyprowadzenia z równowagi. Złośliwe niepokojenie w rozumieniu art. 107 k.w. to wzbudzanie niepokoju, obawy, lęku, polegające na zakłóceniu spokoju lub innych zachowaniach wyprowadzających pokrzywdzonego z równowagi psychicznej (wyrok Sądu Najwyższego z 30 stycznia 2013 r., sygn. akt III KK 213/12).

Sprawca podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne sąd stwierdził, że obwiniona w okresie od 1 do 6 października 2021 r. działając w celu dokuczenia pokrzywdzonej, złośliwie zapychała zamek drzwi wejściowych do jej salonu fryzjerskiego, a tym samym swoim zachowaniem wyczerpała znamiona czynu zabronionego z art. 107 k.w.

Jednocześnie wina obwinionej nie budziła wątpliwości, gdyż dopuściła się ona zachowań niezgodnych z prawem, chociaż bezprawność czynu była rozpoznawalna i mogła ona działać zgodnie z normą prawną. Przy czym nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające winę.

Sąd za popełnione wykroczenie, na podstawie art. 107 k.w. wymierzył obwinionej karę grzywny w wysokości 300 zł.

Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe
i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanego obwinionej wykroczenia, a także dotyczące osoby sprawcy i mające znaczenie dla wymiaru kary, przede wszystkim zaś nasilenie złej woli, gdyż obwiniona trzykrotnie powtarzała swoje naganne zachowanie oraz motywację, którą była chęć dokuczenia pokrzywdzonej.

Kara grzywny w takim wymiarze jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz wystarczająca do wdrożenia obwinionej do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego, a tym samym spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do niej, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków oraz opłatę w wysokości 30 zł.