Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 4 września 2020r. K. M. domagał się sprostowania wydanego mu przez pozwaną (...) w S. świadectwa pracy z dnia 31 lipca 2020r. poprzez wyeliminowanie informacji dotyczących poprzedzającego zatrudnienie pracownicze (nawiązane wskutek przyjęcia w 2017r. propozycji zatrudnienia) okresu pełnienia służby w (...) C. – (...) w sposób, który szczegółowo przedstawił w pozwie.

Pozwana (...) w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz od przeciwnika procesowego kosztów procesu wskazując m.in., że w związku ze zmianą przepisów w zakresie świadectw służby dokonaną w 2018r. powodowi wystawiono i przekazano dwa odrębne świadectwa – jedno dotyczące okresu służby, drugie zaś okresu zatrudnienia pracowniczego i jednocześnie zażądano zwrotu pierwotnie wystawionego dokumentu, któremu do żądaniu pracownik nie uczynił zadość.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

K. M. był zatrudniona w (...) w S. od 24 lutego 1981r., najpierw w oparciu o umowę o pracę na okres próbny, później na czas określony do 25 lutego 1982r., a wreszcie na czas nieokreślony. W okresie zatrudnienia stanowisko powoda ulegało zmianom.

Z dniem 5 lipca 2000r. powód poprzez akt mianowania uzyskał status funkcjonariusza służby celnej. Służbę pełnił najpierw w (...) w S., a potem w (...) w S..

Niesporne, nadto umowy o pracę – karty nienumerowane 4, 12, 13 cz. B akt osobowych powoda, akt mianowania – k. 122 cz. B akt osobowych powoda, decyzja z dnia 10 maja 2002r. – k. 150 cz. B akt osobowych powoda,

Od 1 marca 2017 r. powód stał się funkcjonariuszem (...) (...) w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej oraz ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej.

Niesporne, nadto pismo dyrektora (...) w S. – k. 364 akt osobowych powoda, pismo KAS – k. 366 cz. B akt osobowych powoda

W dniu 26 maja 2017 r. powód otrzymał na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej propozycję określającą warunki zatrudnienia w ramach korpusu służby cywilnej od 1 czerwca 2017r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku eksperta skarbowego. Powód propozycję przyjął w dniu 7 czerwca 2017r.

Niesporne, nadto propozycja zatrudnienia - oznaczona nr 9 a usytuowana chronologicznie według daty karta w cz. B akt osobowych powoda, oświadczenie powoda – oznaczona numerem 10, również usytuowana chronologicznie karta w cz. B akt osobowych powoda,

Stosunek pracy powstały wskutek przyjęcia przez powoda propozycji zatrudnienia został rozwiązany za wypowiedzeniem pracownika z dniem 31 lipca 2020r.

Niesporne, nadto wypowiedzenie – k. 2 cz. C akt osobowych powoda

W związku z ustaniem tego stosunku (...) wystawiła K. M. w dniu 31 lipca 2020r. świadectwo pracy, w którym ujęła cały okres wykonywania przez powoda obowiązków w administracji celnej i skarbowej tj. okres od 24 lutego 1981r. (cały wskazany okres określono mianem okresu zatrudnienia wymieniając w tym jednak okres 24 lutego 1981r. – 28 lutego 2017r. jako okres pełnienia służby). Skutkowało to ujęciem w dokumencie stanowisk zajmowanych przez powoda przed 8 czerwca 2017r. oraz przypadających przed tą data okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresów nieskładkowych i okresu urlopu bezpłatnego.

Niesporne, nadto świadectwo pracy – k. 12 – 13 cz. C akt osobowych powoda

Dokument został powodowi doręczony w dniu 6 sierpnia 2020r.

Niesporne, nadto potwierdzenie odbioru karta bez numeru w cz. C akt osobowych powoda (wszyte po dokumencie, którego dotyczy)

W dniu 17 sierpnia 2020r. powód wystąpił do pracodawcy o sprostowanie wskazanego świadectwa pracy poprzez wykreślenie wszystkich informacji odnoszących się do okresu pełnienia służby czyli okresów sprzed 8 czerwca 2017r. Wniosek obejmował wyszczególnienie zapisów podlegających sprostowaniu.

Niesporne, nadto wniosek powoda- k. 18 cz. C akt osobowych powoda

Doręczonym powodowi w dniu 21 sierpnia 2020r. pismem pozwana (...) odmówiła sprostowania świadectwa wskazując, że realizacja jego wniosku będzie możliwa po zmianie przepisów dotyczących wydawania świadectw służby.

Niesporne, nadto odpowiedź pozwanego wraz z dowodem doręczenia – k. 20 i nast. cz. C akt osobowych powoda

Już w toku niniejszego procesu w dniu 30 września 2020r. pozwana wydała powodowi nowe świadectwo pracy, w którym ujęła wyłącznie okres zatrudnienia pracowniczego od 8 czerwca 2017r. do 31 lipca 2020r. Zapisy dokumentu odpowiadały tym, których domagał się powód we wniesionym pozwie.

Dowód: świadectwo pracy z dnia 30 września 2020r. – k. 21 cz. C akt osobowych powoda, pozew – k. 3-7

Dokument doręczono powodowi w dniu 22 października 2020r. wraz ze świadectwem służby obejmującym okres 5 lipca 2020 – 7 czerwca 2017r. i okres zatrudnienia 24 lutego 1981r. – 4 lipca 2000r.

Dowód: świadectwo służby – k. 23 – 24 akt osobowych powoda, świadectwo pracy – k. 21 – 22 cz. C akt osobowych powoda, pismo KAS – k. 25 akt osobowych powoda, zwrotne potwierdzenie odbioru – k. bez numeru przed k. 25 cz. C akt osobowych powoda.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie, ustalony w oparciu o dokumenty w aktach osobowych powoda, leżał poza sporem. Powód, stosownie zobowiązany, nie kwestionował otrzymania nowego świadectwa pracy już po wniesieniu pozwu, tymczasem właśnie ta okoliczność warunkowała oddalenie powództwa w tej sprawie. Rodziła ona bowiem konieczność uznania, że pozwany uczynił zadość żądaniu pozwu.

Zgodnie z art. 97 §2 ¹ k.p. pracownik może domagać się sprostowania świadectwa pracy najpierw bezpośrednio od pracodawcy (na złożenie wniosku ma 14 dni od doręczenia dokumentu), a potem, jeśli ten odmówi uwzględnieniu wniosku, na drodze sądowej. Termin do wystąpienia ze stosowanym powództwem wynoszący 14 dni liczony jest od zawiadomienia pracownika o odmowie sprostowania dokumentu przez pracodawcę.

Bezspornym w sprawie było, że powód dochował wymogów formalnych wskazanych w przepisie, co nakazywało ocenić prawidłowość zapisów wydanego mu dokumentu. Sąd stoi na stanowisku, że świadectwo pracy było błędne w zakresie wskazywanym przez powoda, nie ma to jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia. Zasadność żądania odpadła bowiem w toku procesu z uwagi na wydanie nowego dokumentu.

Tryb prostowania świadectwa pracy określony jest w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016r. w sprawie świadectwa pracy (t.j. 2020.1862 ze zm.) wydanym na podstawie delegacji ustawowej określonej w art. 97 § 4 k.p.

Akt ten przewiduje w § 7 ust. 1 wydanie przez pracodawcę pracownikowi nowego świadectwa pracy w przypadku uwzględnienia jego wniosku o sprostowania dokumentu. Z kolei w § 7 ust. 2 rozporządzenia, o jakim mowa, wskazano, że w razie uwzględnienia przez sąd pracy powództwa pracownika o sprostowanie świadectwa pracy pracodawca wydaje pracownikowi nowe świadectwo pracy w ciągu 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w tej sprawie.

Korzystny dla powoda wyrok w tej sprawie powodowałby po stronie pozwanej konieczność wydania byłemu pracownikowi świadectwa zgodnego z orzeczeniem sądu. Dokument żądanej w pozwie treści powód jednak już otrzymał w październiku 2020r., co oznacza, że brak podstaw do uwzględnienia podtrzymywanego żądania.

Orzeczenie o kosztach wydano na podstawie art. art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Zasądzona na rzecz pozwanej kwota odpowiada stawce wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika w sprawach tego rodzaju, wynikającej z § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. 2018.265 ze zm.)

Sygn. akt IX P 561/20

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3. (...)