Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XI Ka 550/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2021 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Mariusz Jaroszyński

Protokolant: Katarzyna Wójcik

przy udziale prokuratora Agnieszki Księżopolskiej-Breś

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2021 roku

sprawy M. R. urodzonego (...) w L., syna E. i W. z domu K.

oskarżonego z art. 284 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 11 marca 2021 roku sygn. akt II K 406/20

I. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa za postępowanie odwoławcze 300 (trzysta) złotych opłaty oraz 50 (pięćdziesiąt) złotych zwrotu wydatków.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

XI Ka 550/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 11 marca 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 406/20.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy – pełnomocnik

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. R.

Uprzednia karalność oskarżonego.

informacja o osobie z K.

231 - 233

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

-

-

-

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

informacja o osobie z KRK

Dokument wydany przez punkt informacyjny Krajowego Rejestru Karnego w L., nie istnieją zatem podstawy do jego zakwestionowania.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

-

-

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Wszystkie zarzuty zgłoszone w apelacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1. Zarzut obrazy przepisów postępowania, mający wpływ na treść wyroku, a mianowicie: art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k.

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego stanowi całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej oraz prawdziwe ustalenia faktyczne. Ocena dowodów, wbrew twierdzeniom apelującego, przeprowadzona została wszechstronnie, wnikliwie oraz zgodnie z art. 7 k.p.k. Nie można zatem określić jej mianem dowolnej, wybiórczej, czy też jednostronnej. Sąd I instancji badał oraz uwzględniał okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego.

Prawidłowo uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim utrzymywał on, iż umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie nie była wiążąca, gdyż nie była podpisana przez drugą stronę. Słusznie uznał sąd meriti w tym względzie - wbrew twierdzeniom apelującego, - że owa umowa wiązała strony, a M. R. był tego świadomy, wszak sam ją podpisał.

Sąd Rejonowy wskazał, iż podnoszona przez oskarżonego okoliczność - mająca mieć wpływ na zamiar w działaniu M. R. - powiadomienia go przez P. W. o niepodpisaniu umowy przez prezesa pokrzywdzonej spółki, jest nieprzekonująca. Rzecz bowiem w tym, że była to jedynie wiadomość tekstowa przesłana na telefon żony oskarżonego przez pracownika pokrzywdzonej spółki i dotyczyła dalszej współpracy pomiędzy stronami. W żadnej mierze nie stanowiła ona „zerwania” dotychczas zawartych i podpisanych przez strony umów, w tym tej o przewłaszczeniu na zabezpieczenie (k. 12, 185 – 189).

M. R. zalegał z płatnościami na rzecz pokrzywdzonej, był zatem wielokrotnie wzywany do ich uregulowania, jak również do wydania naczepy, na co nie reagował, a co z kolei czyni całkowicie bezzasadną argumentację apelującego dotyczącą braku świadomości, czy zamiaru oskarżonego – przywłaszczenia cudzej rzeczy. Słuszne jest w tym przedmiocie spostrzeżenie sądu I instancji, że gdyby, rzeczywiście pozostawał on w błędnym przeświadczeniu, że nie obowiązuje go umowa o przewłaszczeniu, to zareagowałby w jakikolwiek sposób na liczne wezwania pokrzywdzonej do wydania naczepy (k. 21 – 25), które powinny – wobec prezentowanej przez niego linii obrony – wywołać co najmniej jego zdziwienie i zainteresowanie tą kwestią.

Dodatkowo wyjaśnienia M. R. pełne są sprzeczności, bowiem wskazał on, że jego małżonka otrzymała wiadomość tekstową, o której mowa powyżej, od przedstawiciela firmy (...) w dniu 10 maja 2019 roku (k. 169). Dlaczego zatem, mając na względzie interpretację odczytanej treści, dnia 21 maja 2019 roku podpisał umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie rzeczy ruchomej (k. 12).

Z tych samych względów co powyżej, Sąd Rejonowy uznał za niewiarygodne zeznania K. R., co do nieobowiązywania umowy przewłaszczenia. Sąd zasadnie zauważył w tym przedmiocie, że żona oskarżonego informowała przedstawiciela pokrzywdzonej domagającego się wydania naczepy, że ta jest w trasie, nie ujawniając, że została sprzedana. Ukrywanie tego faktu budzi zatem zdziwienie, wobec prezentowanej przez oskarżonego linii obrony. Nie jest prawdą jak wskazuje apelujący, że wersja zdarzeń podawana przez M. R. i jego żonę znajduje uzasadnienie w dokumentacji złożonej do sprawy oraz w okolicznościach związanych z brakiem rzeczywistego dojścia do skutku umowy przewłaszczenia. Wszak na karcie 12 akt sprawy znajduje się podpisana przez obydwie strony umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie rzeczy ruchomych z dnia 21 maja 2019 roku, zawarta w celu zabezpieczenia wszelkich należności wynikających z umowy stałej współpracy handlowej z dnia 10 maja 2019 roku, która także została podpisana (k. 185 – 189).

Należy w tym miejscu kategorycznie podkreślić, że czym innym jest wielokrotnie powoływany przez skarżącego - brak woli nawiązania dalszych stosunków umownych pomiędzy stronami, jak sam to określił – odmowa kontynuowania stosunków prawnych, a czym innym są stosunki umowne już istniejące. Nadmienić należy, że oskarżony nie otrzymał żadnej formalnej informacji od uprawnionej osoby, dotyczącej wypowiedzenia którejkolwiek z zawartych umów.

Zasadnie za w pełni wiarygodne uznał Sąd Rejonowy zeznania W. M.. Są one zgodne ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami (k. 12, 185 – 189) oraz z zeznaniami P. W.. Świadek wskazał, że obydwie umowy i ta o współpracy handlowej i ta o przewłaszczeniu na zabezpieczenie zostały podpisane, co potwierdzają dokumenty w postaci przedmiotowych umów dołączone do akt spawy.

2. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych.

Sąd odwoławczy nie mógł również uznać za trafny zarzutu dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych, gdyż skarżący nie wykazał, aby rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego nie uwzględniało całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego bądź, by ocena poszczególnych dowodów, sprzeczna była z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego, czy też wskazaniami wiedzy.

Kwestionowanie stanowiska sądu meriti, nie może natomiast sprowadzać się wyłącznie do prezentowania innej wersji faktycznej zdarzeń. Konieczne jest bowiem wykazanie, jakich konkretnie uchybień, w zakresie zasad rozumowania dopuścił się sąd. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu błędu.

Zarzut, nie spełniający powyższych wymagań, mógł być postrzegany wyłącznie w kategoriach polemiki ze stanowiskiem wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Nie ulega bowiem wątpliwości, że w związku z umową o przewłaszczenie na zabezpieczenie rzeczy ruchomej w postaci naczepy, była ona własnością pokrzywdzonej spółki. Zatem bez pisemnej zgody wierzyciela, oskarżony nie mógł jej sprzedać. Sprzedając ją natomiast, przywłaszczył sobie powierzoną mu rzecz.

Dowodem w pełni wiarygodnym, obiektywnym i najistotniejszym jest umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie z dnia 21 maja 2019 roku, podpisana przez obie strony.

Odesłać w tym miejscu należy skarżącego do rozważań poczynionych przy odnoszeniu się do poprzedniego zarzutu.

Wnioski

Wniosek zawarty w apelacji o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uniewinnienie jest niezasadny w świetle dowodów prawidłowo ocenionych przez Sąd Rejonowy, świadczących o popełnieniu przez oskarżonego zarzucanego mu czynu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 11 marca 2021 roku wydany w sprawie o sygn. akt II K 406/20 utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie sądu I instancji jest prawidłowe, natomiast zarzuty zawarte w złożonej apelacji - niezasadne.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-

Zwięźle o powodach zmiany

-

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-

4.1.

-

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-

-

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym oraz art. 636 § 1 k.p.k.

7.  PODPISy

Mariusz Jaroszyński

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 11 marca 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 406/20

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana