Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2013 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Małgorzata Świderska

Protokolant Edyta Głogieiwcz

po rozpoznaniu w dniu 07 maja 2013 roku, 05 czerwca 2013 roku, 25 czerwca 2013 roku sprawy o wykroczenie

R. S. (S.) urodzonego (...) w Ś., syna R. i U. z domu S.

obwinionego o to, że

1.  w dniu 08 sierpnia 2012 roku około godziny 2 ⁰⁰ na ul. (...) w R., woj. (...), kierował pojazdem marki H. (...) o nr rej. (...), nie mając do tego uprawnień,

tj. o wykroczenie z art. 94 § 1 kw

2.  w dniu 08 sierpnia 2012 roku około godziny 2 ⁰⁰ na ul. (...) w R., woj. (...), kierując pojazdem marki H. (...) o nr rej. (...), spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez niezachowanie należytych środków ostrożności w wyniku czego stracił panowanie nad prowadzonym pojazdem i zjechał na przeciwny pas ruchu, wjechał do przydrożnego rowu, po czym zatrzymał się na polu,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

I.  obwinionego R. S. (S.) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punkach 1 i 2 części wstępnej wyroku, tj. wykroczeń z art. 94 § 1 kw i art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych,

II.  na podstawie art. 624§1 kpk w związku z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt VI W 55/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił stan faktyczny sprawy:

R. S. był właścicielem pojazdu H. (...) nr rej. (...). W nocy 08 sierpnia 2012roku wraz z kolegą T. Ś. spożywał alkohol w miejscowości R.. Około godziny 2.00 w nocy wsiedli do tegoż samochodu, aby udać się do miejsca zamieszkania. Samochodem kierował R. S., zaś T. Ś. leżał na tylnej kanapie.

W pewnym momencie, obwiniony R. S., nie zachowując ostrożności, stracił panowanie nad pojazdem i zjechał na przeciwny pas ruchu, wjechał do rowu, po czym zatrzymał się na polu.

Po chwili zatrzymał się na ulicy samochód nieustalonej osoby, która pomagała im wysiąść z samochodu. Zawiozła ich także do S.. Obwiniony R. S. udał się do KP S. i zgłosił zdarzenie drogowe funkcjonariuszowi policji T. S.. Wówczas też obwiniony został poddany badaniu alkosensorem. Udał się wraz z policją na miejsce zdarzenia. Jako kierującego pojazdem wskazał T. Ś..Dokumenty dotyczące zdarzenia, w zakresie uczestników zdarzenia, policja sporządziła w oparciu o twierdzenia obwinionego.

T. Ś. zaś udał się do swojego szwagra A. D., który swoim pojazdem zawiózł go do miejsca zamieszkania w R.. W tym samym dniu 08.08.2012rokuw godzinach wieczornych T. Ś. zgłosił się do SP ZOZ L. w Ś. z uwagi na stłuczenie prawego barku. Udzielono mu pomocy ambulatoryjnej.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia obwinionego –k. 63-63v,

- zeznania świadka T. Ś. – k.17-19, 87v-88,

- zeznania świadka T. S. –k.88v,

- zeznania świadka A. D. –k.25-26, 88,

- notatka służbowa z dnia 08.08.2012 -k. 5,

- protokół badania obwinionego alkosensoerm o godzinie 2.30 -k. 6

- karta zdarzenia drogowego z dnia 08.08.2012 - k. 7.

Obwiniony R. S. nie posiada uprawnień do kierowania samochodami osobowymi.

Dowód:

- informacja Starostwa Powiatowego w Ś. z dnia 10.10.2012 -k. 27

Obwiniony R. S. ma 36 lat, jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Obecnie odbywa karę pozbawienia wolności. Nie posiada dochodu, nie posiada majątku.

Obwiniony nie cierpi na chorobę psychiczną w znaczeniu psychozy, na niedorozwój umysłowy ani inne krótkotrwałe zaburzenia czynności psychicznych. Stwierdzono u obwinionego osobowość nieprawidłową, głęboko dyssocjalną oraz uzależnienie od środków psychoaktywnych.

Obwiniony był karany za przestępstwa oraz wykroczenia drogowe w 2012roku.

Dowód:

- dane osobowe obwinionego –k. 37,

- opinia sądowo –psychiatryczna – k. 82-85,

- karta karna – k.33

- notatka urzędowa –k. 76,

- kserokopia notatnika służbowego – k. 77

Obwiniony R. S. w toku czynności wyjaśniających na policji nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu wykroczeń z art. 94§1 kw i z art. 86§1 kw i odmówił wyjaśnień.

Na rozprawie w dniu 07 maja 2013roku obwiniony także nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń. Wyjaśnił wówczas, iż nie jeździł w tym czasie samochodem H. (...), ponieważ samochód ten był wcześniej rozbity w miejscowości M., gdzie brał udział w pościgu policyjnym. Samochód ten został zezłomowany w skupie złomu na początku sierpnia 2012roku w S.. Pojazd ten został wyrejestrowany przez złomowaniem. W okresie zarzutów porusza się samochodem B., ale nie pamięta numerów rejestracyjnych, bo samochód był pożyczony od kolegi. Wyjaśnił, iż w dniu 08 sierpnia 2012 roku przebywał na wolności, ale nie pamięta czy zgłaszał jakieś zdarzenie drogowe, które miało mieć miejsce na wyjeździe z R. do S.. Obwiniony zgłosił problemy z pamięcią w związku z długotrwałym nadużywaniem narkotyków i podał, iż gdy przyjmował narkotyki, to nie odróżniał nocy od dnia. Nadto wyjaśnił, iż samochód H. po pościgu policyjnym jeździł, ale był cały krzywy. Nie przypominał sobie, by po tym pościgu pożyczał komuś ten samochód.

(wyjaśnienia obwinionego z dnia 07.05.2013roku –k. 63- 63v).

Na rozprawie w dniu 05 czerwca 2013roku obwiniony odmówił dalszych wyjaśnień (k. 87v).

Analiza materiału dowodowego sprawy wskazuje, iż wina i sprawstwo obwinionego odnośnie popełnienia wykroczenia z art. 94§1kw i wykroczenia z art. 86§1 kw nie budzi wątpliwości.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na zeznaniach świadka T. Ś. (k. 17-19, 87v-88), świadka A. D. (k. 25-16,88) oraz świadka T. S. (k. 88v), informacji Starostwa Powiatowego w Ś. z dnia 10.10.2012roku (k. 27), danych o karalności (k. 33) oraz dokumentach nadesłanych przez KP J. przy piśmie z dnia 17.05.2013roku (k. 76-77), opinii sądowo- psychiatrycznej (k. 82-85), a także treści notatki służbowej z dnia 08.08.2012roku (k. 5), protokole badania obwinionego alkosensoerm o godzinie 2.30 (k. 6), karcie zdarzenia drogowego z dnia 08.08.2012roku (k. 7).

W świetle analizy dowodów przedstawionych powyżej – wyjaśnienia obwinionego należy uznać za niewiarygodne. Obwiniony w swoich wyjaśnieniach, jak i w sprzeciwie od wyroku nakazowego, zaprzecza, aby w nocy 08.08.2012roku posiadał samochód marki H. (...) opisany w zarzucie i aby tym pojazdem wówczas się mógł przemieszczać z uwagi na jego wcześniejsze uszkodzenie podczas pościgu policyjnego. Twierdzenia oskarżonego stanowią jedynie linię obrony, albo też obwiniony uczestniczył już w tylu kolizjach, że nie pamięta przebiegu poszczególnych zdarzeń.

Z zeznań świadka T. S. – funkcjonariusza policji wynika, iż na skutek podjętej interwencji na miejscu zdarzenia zastał samochód osobowy marki H. (...) nr rej. (...), co znajduje potwierdzenie w notatce urzędowej z 08.08.2012roku (k. 5) oraz karcie zdarzenia drogowego (k. 7). Zatem samochód ten skutek zdarzenia drogowego z dnia 18 maja 2012roku w okolicach M. z udziałem obwinionego nie uległ całkowitemu zniszczeniu. Z notatnika służbowego funkcjonariusza policji wynika, iż uszkodzeniu uległ wówczas przedni zderzak i przednia lampa. Zeznania tegoż świadka zasługują na wiarygodność, świadek relacjonuje przebieg interwencji i twierdzenia podawane przez obwinionego po zgłoszeniu się na policję. Świadek nadto podaje, że obwiniony – mimo stwierdzonego stanu nietrzeźwości – był kontaktowy, normalnie rozmawiał. Świadek potwierdził także treść notatek i dokumentów sporządzonych podczas interwencji. Zeznał, iż dane dotyczące uczestników wpisał na podstawie oświadczenia obwinionego.

Z zeznań świadka T. Ś. wynika, iż to właśnie obwiniony R. S. w nocy 08.08.2012roku kierował swoim samochodem marki H. (...) nr rej, (...). Towarzyszył wówczas obwinionemu w R., gdzie spożywali alkohol, zaś następnie wsiedli do ww. samochodu i R. S. nim kierował. Nie wiedział co się stało, bo leżał na tylnej kanapie, poczuł uderzenie i wpadli do rowu czy na pole. Potem zatrzymał się przy nich jakiś pojazd i kierowca pomagał im wysiąść. Zabrał ich także i zawiózł do S.. Wówczas świadek poszedł do szwagra A. D., który zawiózł go do domu tj. do R.. Na drugi dzień świadek zgłosił się do Szpitala (...) w Ś., bowiem bolał go bark. Stwierdzono stłuczenie barku. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, bowiem zeznania świadka są jednolite, konsekwentne i spójne. Nie ma też podstaw do pomawiania obwinionego o prowadzenie pojazdu, bowiem są kolegami i nie pozostają w konflikcie. Treści jego zeznań obwiniony na rozprawie nie zaprzeczył. Ponadto jego zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach A. D. , który potwierdza, że zawoził T. Ś. do domu, oraz w treści dokumentów nadesłanych przez SP ZOZ L., gdzie T. Ś. w dniu 08.08.2012 roku w godzinach wieczornych korzystał w z pomocy medycznej w zakresie stłuczenia barku.

Zeznania świadka A. S. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i zostały pominięte przy ustaleniach faktycznych.

Sąd dał wiarę dokumentom zgromadzonym w niniejszej sprawie i zaliczonym w poczet dowodów, ponieważ zostały sporządzone przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji. Nadto nie zostały one zakwestionowane przez żadną ze stron, do czego i Sąd nie znalazł podstaw.

W świetle zebranego materiału dowodowego wina i sprawstwo obwinionego odnośnie wykroczenia z art. 94§1 kw polegającego na tym, że w dniu 08.08.2012roku ok. godziny 2.00 na ulicy (...) w R. woj. (...), kierował pojazdem marki H. (...) nr rej. (...) nie mając do tego uprawnień – nie budzi wątpliwości. Obwiniony – co wynika z informacji Starostwa Powiatowego w Ś. – nie posiada uprawnień do kierowania samochodami osobowymi. Czyn ten został popełniony umyślnie, obwiniony wiedział o tym, że nie posiada uprawnień, mimo to kolejny raz decydował się kierować samochodem osobowym.

W świetle zebranego materiału dowodowego również wina i sprawstwo obwinionego odnośnie wykroczenia z art. 86 § 1 kw nie budzi wątpliwości. Postępowanie dowodowe wykazało, iż obwiniony nie zachował ostrożności podczas prowadzenia pojazdu, na skutek czego stracił panowanie nad pojazdem, zjechał na przeciwny pas ruchu, po czym wjechał do rowu i zatrzymał się na polu, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, w tym dla pasażera T. Ś..

Przy wymierzaniu obwinionemu kary, Sąd miał na uwadze dyrektywy wskazane w przepisie art. 33§1-4 kw oraz art. 9§2 kw.

Wykroczenia z art. 94§1 kw i z art. 86 § 1 kw zagrożone są jedynie karą grzywny, zatem Sąd nie miał możliwości wyboru rodzaju kary. Na podstawie art. 86§1 kw przy zastosowaniu art. 9§2 kw za te dwa wykroczenia Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 500 zł.

Decydując o wymiarze kary Sąd obowiązany jest uwzględnić okoliczności łagodzące i obciążające. Okolicznością obciążającą jest uprzednia karalność za podobne wykroczenie tj. z art.94§1 kw oraz niewątpliwa nagminność tego typu wykroczeń. Jako okoliczność łagodząca Sąd przyjął zaistnienie zdarzenia w późnych godzinach nocnych, w czasie zmniejszonego ruchu drogowego.

Zgodnie z art. 24 § 3 kw Sąd wymierzając karę grzywny bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Obwiniony możliwości zarobkowych nie ma, bowiem obecnie odbywa długotrwałą karę pozbawienia wolności. Nie ma majątku, ani oszczędności. Sąd orzekł karę grzywny w wysokości 500 zł jako adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku i zwolnił obwinionego od uiszczenia kosztów w całości z uwagi na brak dochodów i oszczędności.